Vraag nr. 354 van 27 mei 1997
van de heer LUK VAN NIEUWENHUYSEN Voeren – Bouwvergunningen
In Voeren maakt de bestuursmeerderheid er blijk-baar een gewoonte van om tegen beter weten in bouwvergunningen goed te keuren die door Ste-denbouw als ongunstig worden geadviseerd. H i e r-door kunnen de betrokken aanvragers geen beroep meer aantekenen.
Het eigenaardige is dat de gemeente deze handel-wijze alleen aanhoudt wanneer van de aanvragers bekend is dat het loyale Vlamingen zijn. Die zien zich daardoor verplicht een volledig nieuwe bouw-aanvraag in te dienen.
1. Is de minister op de hoogte van deze gang van zaken ?
2. Kan hij tegen dergelijke ontoelaatbare handel-wijze iets ondernemen ?
Zo ja, is dat gebeurd ?
Antwoord
De afdeling Stedenbouwkundige Ve r g u n n i n g e n van de administratie Ruimtelijke Ordening, H u i s-vesting en Monumenten en Landschappen werd recentelijk inderdaad geconfronteerd met een rela-tief groot aantal schorsingsdossiers van de gemeen-te Voeren.
Op 26 maart 1997 heeft de gemeenteraad van Vo e-r e n , opte-redend in de plaats van het schepencollege, acht bouwvergunningen gegeven in toepassing van artikel 43, § 1, van het decreet betreffende de ruim-telijke ordening, gecoördineerd op 22 oktober 1996. Het betreft de volgende bouwvergunningen: – het verbouwen van een bestaand gebouw tot
eengezinswoning ;
– de oprichting van een woning ;
– de regularisatie van verbouwingswerken aan een woonhuis ;
– de oprichting van een woning bij een fruitteelt-bedrijf ;
– het bouwen van een overdekt terras ;
– de verbouwing van een oude boerderij tot twee woningen ;
– de verbouwing van een woonhuis ; – de verbouwing van hoevegebouwen.
Voor de betrokken bouwplaatsen geldt geen bij-zonder plan van aanleg of verkavelingsvergunning z o d a t , overeenkomstig artikel 43, § 1, de vergun-ning niet kan worden verleend dan op eensluidend advies van de gemachtigde ambtenaar. De gemach-tigde ambtenaar heeft inzake de acht bovenstaan-de bouwaanvragen telkens een ongunstig advies g e g e v e n , zodat in geen der gevallen een bouwver-gunning door het gemeentebestuur kon worden verleend.
Desalniettemin heeft de gemeenteraad, o p t r e d e n d in de plaats van het college van burgemeester en s c h e p e n e n , geoordeeld toch de bouwvergunningen af te geven. Uiteraard werden deze onrechtmatig afgeleverde bouwvergunningen geschorst door de gemachtigde ambtenaar, krachtens artikel 43, § 4, tweede lid.
Ingevolge de schorsingsbesluiten werden de betrokken dossiers toegestuurd aan de afdeling Stedenbouwkundige Ve r g u n n i n g e n , die diende na te gaan of – zo het gemeentebestuur niet inging op de vraag tot intrekking van de geschorste vergun-ningen – aan mij een besluit tot vernietiging van de vergunningen diende te worden voorgelegd. In onderhavig geval heeft de gemeente geoordeeld de vergunningen niet te moeten intrekken. G e l e t op het bovenvermelde fundamentele bezwaar (ver-gunning afgegeven ondanks het bindende ongun-stig advies van de gemachtigde ambtenaar) werden de dossiers mij dan ook ter vernietiging van de afgegeven bouwvergunningen voorgelegd. Die ver-gunningen werden dan ook alle vernietigd.
Tegelijkertijd werd mij door de administratie een ontwerp van schrijven voorgelegd, te richten aan de provinciegouverneur. Ik heb dat schrijven op 21 mei 1997 aan de provinciegouverneur verzonden. Daarin wordt gewezen op het betreurenswaardige handelen van de gemeente Vo e r e n . Een kopie van dit schrijven werd bezorgd aan minister Leo Pet e r s, bevoegd voor Binnenlandse A a n g e l e g e n h e-den.
Dat dit handelen van de gemeenteraad van Vo e r e n betreurenswaardig is, kan blijken uit het volgende.
Wanneer een door het gemeentebestuur afgegeven bouwvergunning door de gemachtigde ambtenaar wordt geschorst, dient de minister binnen veertig dagen te oordelen of de vergunning al dan niet moet worden vernietigd. Door de vernietiging van de bouwvergunning wordt de aanvraagprocedure beëindigd en kan de aanvrager slechts door een hernieuwde aanvraag opnieuw over zijn plannen laten beslissen. Wel is tegen een dergelijk vernieti-gingsbesluit een annulatieberoep bij de Raad van State mogelijk.
Veel gemeentebesturen beseffen dat door de gemachtigde ambtenaren geschorste vergunnings-besluiten klaarblijkelijk onterecht werden afgege-ven en gaan dan ook over tot het intrekken van de b e s l i s s i n g. Een dergelijke intrekkingsbeslissing – soms nog gevolgd door een formele weigeringsbe-slissing – staat volgens rechtspraak van de Raad van State gelijk met een weigeringsbeslissing van de bouwvergunning uitgesproken door het g e m e e n t e b e s t u u r. Tegen een dergelijke weigerings-beslissing staat de in het artikel 53 (§1 en §2) opge-nomen stapsgewijze beroepsprocedure open (eerst bij de bestendige deputatie, daarna bij de door de Vlaamse regering gedelegeerde minister).
Elk gemeentebestuur wordt bij het instellen van een schorsingsbesluit van deze verschilpunten wat de eventuele verdere procedure betreft, klaar en duidelijk op de hoogte gesteld.
Het is duidelijk dat een gemeentebestuur dat moedwillig onterechte vergunningsbesluiten afle-vert en systematisch weigert ze in te trekken zodat ze steevast worden gevolgd door een vernietigings-besluit van de minister (waartegen enkel een beroep bij de Raad van State mogelijk is), i n d e r-daad de aan de aanvragers wettelijk geboden admi-nistratieve beroepsprocedure ontzegt.
Of dit in onderhavige gevallen zo is, zou verder onderzoek moeten uitwijzen.
