WSV BLINCKVLIET HET SPUIGAT

1

WSV BLINCKVLIET

HET SPUIGAT 2021-1

VAN DE REDACTIE

Volgens de kalender is het nog winter. We zaten natuurlijk rustig te wachten op het voorjaar, maar we moesten toch nog even allemaal naar onze boten om de motor en de afsluiters tegen vorst de beschermen. En het was geen gekwakkel, maar een korte pittige koudegolf. Dat was een truc van de natuur om ons alert te houden. De afgelopen jaren kon je het riskeren om niets te doen, en dan gebeurde er ook niets. De schaatsers onder ons, mezelf incluis, vonden die plotselinge kou niet erg.

Drie dagen genoten. Ik heb het geluk dat er een meertje voor mijn huis ligt, waarop dat meestal vlot kan, omdat het niet zo diep is. De hele buurt is daar dan te vinden. Ooit was ik lid van een

watersport vereniging in Amsterdam, aan de Nieuwe Meer, waar als er ijs was, en dat was toen zo ongeveer elk jaar wel, veel leden daar kwamen schaatsen, met de verwarmende versnaperingen in het clubhuis. Dat zit er bij ons niet in helaas. Het Spui zou niet moeten stromen. Er heeft ijs gelegen in de haven, waarvan er verderop in deze uitgave de bewijs-foto’s staan, maar daar zal wel niemand op hebben gestaan. De sneeuw liet veel sporen zien, vooral tussen de bomen, van dieren die

2

blijkbaar op de haven leven. En dat is ook wel eens leuk. Maar dit allemaal terzijde. Inmiddels is de dooi ingevallen, en wel zodanig dat we ons al in het voorjaar wanen. Afwachten. Maart roert zijn staart en april doet wat het wil. Maar in mei leggen de vogels een ei, behalve de koekoek en de griet, die leggen in de meimaand niet.

In dit Spuigat een paar vaste artikeltjes: de voorzitter, de haven commissie, de haven door

vrouwenogen, (nummer 16 alweer), en De Pen. Ook een paar ‘losse’ bijdragen, zoals een reis naar Antwerpen, pikheet, een stukje geschiedenis over een paar passagiersschepen, nieuws over het ICP, veel sneeuw en ijs foto’s, en we eindigen zoals gebruikelijk met de Spirituele bijdrage van onze clubdichter.

Ijspret. Schaatsers blijken geen eigen mening te hebben.

VAN DE VOORZITTER

Terwijl ik dit schrijf is na een week mooi winterweer nu de dooi ingevallen met een forse portie regen.

Nog niet direct het voorjaarsweer waar we op wachten maar het komt dichterbij!

Ondanks de winter heeft een aantal mannen, die vroeger mannen van staal werden genoemd

(in de tijd dat de schepen nog van hout waren) belangrijk werk gedaan aan de haven:

3

afronding van de vernieuwing van de steigers en ook de nieuwe containers bij het trailerveld.

Goed bezig!!!!

Schepen van hout, mannen van staal….

4

De facturen voor dit jaar zijn ook de deur uit en de betalingen lopen gestaag binnen. Ook een goede zaak want we hebben als vereniging uiteraard ook betaalverplichtingen.

Ook is er voor ons als bestuur een nieuwe wettelijke verplichting, de Wet Bestuur en Toezicht Rechtspersonen (WBTR), die per in juli a.s. in werking zal treden. Het zal jullie niet zoveel zeggen maar voor de vereniging toch belangrijk. De wet geeft in zijn toelichting, dat de nieuwe regels zijn gericht op een verdere professionalisering van besturen om daarmee excessen (fraude, zelfverrijking etc) te voorkomen. Klinkt mooi natuurlijk, maar het betekent aanpassing van de statuten en vooral ook aanscherping en formalisering van interne regels, zoals functiescheidingen, vastlegging van opdrachten etc.

Best veel werk waarvan we jullie in de eerstkomende ledenvergadering (als dat tenminste dit jaar nog een keer mag) verder op de hoogte zullen stellen. Hierdoor wordt overigens de doelstelling voor het vernieuwen van de statuten wel enigszins vertraagd omdat we dit willen combineren met de nieuwe wet.

In ieder geval succes met alle voorbereidingen van het komende vaarseioen!

Arjen de Vries, Voorzitter

VAN HET BESTUUR

Helaas…

VAN DE HAVENCOMMISSIE

Hoewel het zeker goed toeven is bij de kachel wordt er in de haven gewoon doorgewerkt.

Onderstaand treft u een overzicht van werkzaamheden die lopen, dan wel op de planning staan.

Baggeren

Hoewel de grootste baggerklus in feite was afgerond waren er hier en daar wat losse eindjes. Juist door het baggeren wordt de ingeklonken veengrond losgemaakt en komt dan weer wat omhoog. Nu de L-steiger weggehaald is, was er de ruimte om te werker aan de K- steiger. Deze is eind januari geheel op diepte gebracht. De ‘Anjo’ zal nog een aantal keren terugkomen om alles tot in de puntjes af te ronden.

Vernieuwen steigers

5

Het vernieuwen van de steigers is een klus die over meerdere jaren wordt uitgespreid. De oudste steigers (L en N) zijn inmiddels weggehaald en deels weggegeven aan Scoutinggroep ‘De Put’ en deels verkocht voor een klein prijsje. De steigers waren in een slechtere conditie dan was ingeschat. Veel mosselen erop en behoorlijk verrotte houten delen. Het nieuwe steigermateriaal wordt in deze periode geleverd en deels geplaatst. Waar sprake is van vervanging van het loopvlak zullen steeds successievelijk houten planken vervangen worden door kunststof planken. Hier gaat eerst een groepje een try-out doen om te kijken wat de beste manier is om e.e.a. aan te pakken.

Verder is aan het begin van iedere steiger een waarschuwingsbord geplaatst waaruit blijkt dat steigers glad zijn bij regen en vorst. Vanuit de vereniging is dat mede een aansprakelijkheid kwestie. Ook komt er reflecterende tape op een aantal palen zodat (ook voor passanten) goed duidelijk is waar het hoofdvaarwater loopt ten opzichte van de

‘gewone’ palen van de boxen.

Containers

De afgelopen periode zijn de oude containers van de werkplaats verwijderd. De grond is voorzien van een zandbed met daarop Stelcon platen ter fundering. Twee nieuwe containers zijn geplaatst met een tussenruimte en een overkapping over het geheel, zodat alles onder dak zit. Dit verlengt de levensduur van de containers. Verder is alles geschilderd inclusief de dakspanten. Het dak wordt geplaatst en ook het interieur is aangepakt. Oude spullen zijn uitgezocht en opgeruimd. Er zijn op maat gemaakte kasten en werkbanken geplaatst. Ook zijn de daken afgewerkt en is er een achterschot geplaatst. Achter de nieuwe werkplaats worden de bijenkasten terug geplaatst.

Wifi

De haven heeft is inmiddels aangesloten op het glasvezel net. In de haven zelf wordt het signaal nog extra ondersteund door zenders waarvan er nog een bijgeplaatst zal worden op de GH steiger omdat de dekking nog niet optimaal was.

Verder zijn er nog diverse nieuw te plannen werkzaamheden die op enig moment uitgevoerd gaan worden.

6 1. Aanschaf nieuwe grasmaaier

2. Upgrade badhotel

In de planning staat verder een verbetering van het badhotel. Het is nog niet bekend wanneer dit uitgevoerd gaat worden, maar de intentie is om de accommodatie naar de achterzijde uit te breiden. Hierdoor zal er voldoende ruimte komen om het dubbele aantal douches te realiseren.

3. Waterleiding

De aanvoer van onze waterleiding loopt door het akkerland van onze ‘boeren’ buurman. Het afgelopen jaar hebben we hier een leidingbreuk gehad. Onderzoek wees uit dat de leiding veel te ondiep ligt waardoor er een groot risico op schade is. Om dit in de toekomst te voorkomen moet de leiding dieper gelegd worden.

4. Renovatie clubgebouw

Er wordt erg veel geïnvesteerd om de haven up to date te houden. Na de bergingen en de werkplaats heeft inmiddels ook het clubgebouw een renovatie nodig. Zo moeten o.a. de ramen vervangen worden en asbest verwijderd. Voor het maken van een inventarisatie van noden en wensen, een begroting, een ontwerp plus een plan van aanpak zal een commissie worden samengesteld. Wij zoeken hiervoor nog een paar gemotiveerde mensen. Opgeven kan binnen 14 dagen na uitgave van dit Spuigat via havencommissie@blinckvliet.nl o.v.v.

renovatie clubgebouw.

5. Werkbeurten

In de afgelopen periode heeft Corona ook qua werkbeurten nogal wat roet in het eten gegooid. Maar niet Corona alleen. Veel mensen hebben wél gewoon hun werkbeurt ingelost, al was het zonder soep en tosti’s deze keer. Aan de andere kant zijn er ook werkbeurten

‘gemist’. Of dit altijd door Corona kwam laten we even in het midden…. Normaal wordt er 12 uur per jaar per lid gewerkt, t.w. 6 uur in het voor jaar en 6 uur in het najaar. Vanwege Corona is besloten om in het voorjaar beperkt werkbeurten te houden, louter door mensen die nog achterstallige werkbeurten moeten inhalen. Zo kan in kleinere groepen toch het nodige werk verzet worden zonder dat we elkaar in de weg lopen. Hopelijk is het normale schema van 6 uur in het najaar weer mogelijk. De mensen die hun uren maken in de zomerperiode zijn te allen tijde ZELF verantwoordelijk voor het nakomen van hun verplichtingen. Deze uren worden in overleg met de havenmeester Stefan Feteris gemaakt.

Helaas hebben we moeten constateren dat een aantal leden deze uren niet gemaakt hebben. Hier staat een boete op en deze hebben we jammer genoeg een aantal malen moeten uitschrijven. Bedenk dat we alleen een mooie haven met lage liggelden kunnen hebben omdat IEDEREEN zijn steentje bijdraagt. Mocht u twijfelen of u al aan de verplichte uren zit, of op enig moment écht niet in staat bent uw werkbeurt na te komen, neem dan ALTIJD contact op met Peter van Strijbos of Stefan Feteris. In overleg is veel mogelijk, maar je snor drukken hoort daar niet bij.

LET OP !!!!

De stofstop is 15 maart, dus na deze datum kan er NIET meer geschuurd worden ! ! !

7 De nieuwe steigers.

De oude steigers eruit.

8

Die oude steigers kregen een prima bestemming: De Scouting van Goudswaard, die in De Put een plekje heeft. Die konden die steigers daar goed gebruiken.

Ze kwamen ze zelf halen. De haven uit zo te zien met wat professionele hulp.

9

De nieuwe steigers worden naar hun plek gebracht. En het resultaat mag er zijn.

Nog niet eens een eendenpoepje !

Mededeling m.b.t. winterstalling op de wal

Zoals iedereen weet -of niet weet- komen er op een boot die op een bok staat heel andere krachten dan waarvoor de boot gebouwd is (namelijk voor IN het water).

Op de bok rust een boot op 5 punten, tenzij er bv niet goed gestut is, of er een harde wind staat. Dan is het niet ondenkbaar dat het schip in wezen maar op 3 punten echt rust. Bij het losdraaien van één steun (bv bij schilderwerk) kan het dus zijn dat….

Jawel, nog maar twee punten! Daarom is het belangrijk dat er niet zomaar blokken worden weggenomen om bv even wat antifouling aan te brengen of te schuren.

Omdat we in de haven veiligheid belangrijk vinden hebben we besloten tot het

maken van hulpsteunen. Mocht het nodig zijn een steun (stempel) weg te halen, dan mag dat alleen als er eerst een extra hulpsteun wordt aangebracht.

Deze hulpsteunen zijn verkrijgbaar bij de havenmeester.

Het is ten strengste verboden de stempels los te draaien zonder hulpsteunen !!!

10

De speciaal ontworpen en gemaakte hulpsteunen.

DE HAVEN GEZIEN DOOR VROUWENOGEN 16

Altijd als ik op de haven ben probeer ik opmerkzaam te zijn op een ‘verhaal’. Dat verhaal moet wel aan een aantal eisen voldoen. Liefst moet het grappig zijn, want iedereen houdt van humor, toch? Herkenbaarheid is ook handig, zodat iedereen zich erin herkent. Zelfspot mag, maar nooit een ander in de zeik nemen, want daar houd ik niet van. Een beetje nieuwswaarde is ook altijd goed, net zoals mooie plaatjes….

U begrijpt het al november, december en januari zijn taaie maanden voor een

columnist die schrijft over een zomersport bij uitstek.

11

Toch was het 26 januari zo zacht dat ik heerlijk in de kuip kon zitten terwijl het motortje vrolijk pruttelde en zachtjes aan de lijnen trok alsof het zeggen wilde

‘Wat mij betreft kunnen we er zo op uit!’

Het is leuk mijmeren en rekenen dat we nog ongeveer 5 weken te gaan hadden om deze koning Winter te verslaan.

Heerlijk die zachte winters! En op Feestboek zag ik allerlei hele stoere mensen gewoon doorzeilen.

Klimaatverandering is niet alleen maar negatief. Op zulke dagen gonst het ook van de bedrijvigheid op de haven. Een goede week later zitten we ineens met een heel ander verhaal…. Het weerbericht voorspelt plots een langere periode van on-Nederlandse vrieskou met zelfs aan de warme zeekust -10 gr. Het is ineens weer errug druk op de haven met alle optimisten die gegokt hadden dat het wel mee zou vallen (waaronder ikzelf).

Ja, en op zo’n moment dan MOET je wel. Dus onverwijld naar ‘Blinckvliet’ getogen en velen met mij. Deze keer ging alles zo snel dat ik geeneens tijd voor buikpijn had.

Twee mede-leden boden hun hulp aan en dit klusje kan ik voortaan zelf (hoewel het met twee personen echt véél handiger is….). Met een geruster hart laat ik haar over aan de elementen.

Een week daarvóór hadden we ook al één erg koude nacht gehad. De volgende ochtend rijd je dan toch maar even ‘om te checken’ naar de boot. Alles was okay gelukkig. Na een bak koffie -om warm te worden- in een lege kantine zie ik ineens een bescheiden bootje vanaf het Spui richting onze haven sturen. Dat is opmerkelijk, want ik moest nog stevig mijn ruiten krabben toen ik vertrok. Zijn het passanten?

Bekenden? Ik blijf kijken tot ze dichterbij zijn. Hmmm, dat lijkt Fons wel, maar het is beslist niet zijn schip. Zodra bekend is welke steiger het wordt, is het tijd om polshoogte te gaan nemen. Ik ruik een verhaal, want tot nu toe heb ik nog niets voor het aankomende Spuigat. Het blijkt inderdaad om Fons te gaan met een nieuw lid en dito boot. Zodra deze netjes is afgemeerd wordt ik aan boord uitgenodigd. Fijn want het is koud op de steiger.

Het getuigt beslist van masochisme als je met dit weer gaat varen, alhoewel, 30 jaar

geleden deed ik dat ook… De “Charis” (iets met een dochter van een Griekse god en

charisma) is van een vriend van Fons uit Brielle. Ik verdenk hem ervan dat hij met

een langzame infiltratie door Brielle-naren bezig is. Verder hoor ik dat dit scheepje

begin december overgevaren is van de randmeren buitenom naar “Blinckvliet”. Met

zoveel mist dat Scheveningen hen verbood om uit te varen. Ondertussen werd er

12

een zomerdrankje bij uitstek (Limoncello) geserveerd. Daar gaan de goede voornemens, maar een piepklein slokje mag wel toch?! Er stapt nog een Blinckvlieter aan boord en voor je het weet zit het hele spul te keuvelen op, nou ja, geen anderhalve meter dus. Na een knieval van Fons (nee, niet voor mij) blijkt dat de vloerbedekking doorweekt is dus die wordt er terplekke uitgegooid. Je weet hoe dat gaat, OP ONDERZOEK UIT. Waar komt het vandaan en vooral hoeveel. Vloerluik open en dweilen dus. De mannen staan beurtelings samen fore and aft en aan mij de schone taak om te kijken hoe en waar het stroomt. We verwijderen zo gedrieën toch wel een klein emmertje water en komen tot de conclusie dat het ‘Alles kan zijn’ maar waarschijnlijk wel de ramen. De kans op vollopen en afzinken wordt klein geacht en iedereen gaat weer zijns weegs. Bedankt voor de gastvrijheid, de kennismaking, het verhaal :-) en ik wens je welkom en hopelijk veel vaarplezier het komende seizoen.

De Charis, drijvend.

Voor de rest is het business as usual. De bouw van de werkplaats nadert zijn

voltooiing. Erg mooi geworden trouwens! Het nieuwe steiger project is ook al

opgestart en andere plannen zijn in voorbereiding zoals u elders kunt lezen. Verder

is er bij de Dusseljee-tjes een gezonde tweeling geboren (Gefeliciteerd iedereen!) en

zijn ze bij de Tippy two grootouders geworden van een allerschattigste herderpup

van zeven weken die in de kantine geleerd werd om een biertje te bestellen aan de

bar. Niets is raar bij deze vereniging!

13

Terwijl ik dit schrijf ligt er 10 cm sneeuw buiten en snak ik naar een temperatuur van tenminste boven de 15 graden. Nog even doorbijten mensen en ik hoop jullie straks allemaal weer te zien in een fantastisch vaarseizoen!!!

De werkplaats half en helemaal klaar. Ook bruikbaar als garage. (maar dat was een test

omdat het ging sneeuwen.

14

PIKHEET

Voor de ex-zeevarenden onder ons, en dat worden er helaas steeds minder, en heel normaal begrip. Anderen, landrotten, zullen ten minste één wenkbrauw optrekken.

Het betekent niet anders dan pauze, net genoeg om even koffie te drinken en een saffie te roken. Want dat hoorde daar ook bij. En natuurlijk gewoon wat ouwehoeren tijdens dat oponthoud. Het vindt zijn oorsprong in het breeuwen en pekken van de dekplanken. Nog vroeger ook van de huidgangen natuurlijk. Na het breeuwen, met

‘werk’ (Engels: Oakum) en op jachten met (breeuw) katoen werd de naad afgegoten

met pek. Dat ging alleen als dat goed heet was, dus werd dat verwarmd op een

vuurtje waarboven de pek-emmer met tuit stond. Dat duurde natuurlijk even, en die

tijd heette pikheet. Breeuwen doen we allang niet meer, maar de kreet ‘pikheet’ is

gebleven. En ‘pikheet’ was en is belangrijk. HTK

15

KRUIPEN NAAR ANTWERPEN

Het gerucht ging al door de wandelgangen toen mijn telefoon ging en vervangend havenmeester Anton D. mij vertelde dat de tjalk Vrouwe Ationette (UITLEG 50 min, dit is van origine een zeilend vrachtschip met mooie lijnen en rondingen met aan beide zijden een grote hard houten ovale planken heeft hangen die indien nodig op en neer kunnen bewegen door middel van

spierkracht), was verkocht aan een echtpaar uit de UK die weinig ervaring hebben met varen en iemand zochten om het schip mee over te varen naar de nieuwe thuishaven LINKEROEVER aan Schelde in Antwerpen. Dit leek mij een leuke uitdaging en stemde toe om contact met mij op te nemen zodat we face to face de mogelijkheden konden doornemen. Na de kennismaking kwamen we tot twee opties, met gestreken mast door het Schelde-Rijn kanaal of anders via witte tonnen Vlij/Brabants vaarwater/Wemeldingen-Hansweert en dan de Schelde opvaren tot plaats van bestemming.

Zij mochten kiezen daar het hun party was en kozen voor optie 1 zodat de mast gestreken moest worden. Dit is mogelijk met behulp van de boegspriet en een handlier die op het dek staat. Op zich niet zo moeilijk maar toch eff de vorige eigenaar gebeld voor wat uitleg (safety first). En inderdaad met hulp van wakend oog Rob D. en de spierkracht van Wout N. en mijzelf kregen we de mast door het dooie punt heen zodat deze langzaam en beheerst in het maststoeltje op het roefdek belande. Dus vanaf nu verder op de motor. Dit is een DAF 575 van circa 100 pk. (uitleg 50 min: 73.529 KW) en een bow thruster (UITLEG 50 plus: boegschroef).

De dag van vertrek werd gepland op vrijdag 13 november, op zich slecht gekozen voor mensen met bijgeloof maar de weersverwachtingen spelen ook mee. Twee dagen ervoor nog even alles nalopen zoals, zijn er spare fuelfilters (UITLEG 50 plus reserve brandstof filters), HEEL BELANGRIJK daar vaak de problemen komen door vuile filters, reddingsvesten, marifoon (verplicht in België), en de nodige eigendoms papieren, zo ook een geldig ID bewijs, kaarten,

16

lijstje marifoonkanalen sluizen en bruggen, 06 nummers havenmeesters e.d. kortom eff mee bezig, maar de voorbereidingen zijn zeker zo leuk als de tocht zelf.

Vrijdag 13-11 vertrek Zuidland na eerst afscheid te hebben genomen van vrouwe Anneke en vrouwe Antionette gebunkerd, 125 liter gasolie en gelukkig deze keer 3 zegeltjes die ik gratis kan inruilen voor het 16 talig was label van 1 washandje, maar beter iets dan niets?. Het weer zat niet tegen, bewolkt, goed zicht, wind ZZW 4, zodat we een kruipsnelheid maakten van plusminus 10 KM. en we om 10.30uur de Haringvlietsluis bij Willemstad NL invaarden om te schutten.

Weinig scheepvaart verkeer zodat we om 10.50 weer verder konden richting Tholen waar we de nacht wilden doorbrengen. Op het Volkerak ging de wind wat aanwakkeren tot een dikke 5 recht op de dikke kop, eff wennen voor de onbevaren eigenaren en de scheepshond Mabel. Deze was er trouwens snel aan gewend als ze maar in de kuip mocht blijven. Invaart haven Tholen 15.00uur, eerst even de havenmeester gebeld waar we konden gaan liggen voor de nacht. Haar optie was in de oude haven waar we wel met de kop naar buiten moesten gaan liggen zodat we eerst rond moesten voor we konden afmeren. Eff voor donker aan de wal een wandeling om te beleven wat er in Tholen sinds 2006 was veranderd.

Na het diner zijn we ons gaan verdiepen in de praktijk van het varen daar Nigel en Adrienne deze dag kennis hadden gemaakt met een heel andere wereld dan ze gewend waren. Praten in het Engels gaat redelijk maar iets uitleggen is een ander story, dus pencil and paper erbij en je komt een eind. Daarna de kooi opgezocht, die van mij was in het vooronder vlak naast de mastvoet, waar de geur van koolteer (UITLEG 50 min: is een roestwerend product die uit aardolie komt en nu verboden is zodat we veel duurdere chemische producten op ons schip moeten smeren) en getaand touw (UITLEG 50 min: natuurlijk touw dat wordt gekookt in een Bouillon van eiken en/of beuken bladeren om het rotting proces te vertragen) op een tjalk van meer dan 100 jaar gelukkig altijd is blijven hangen. Anders dan in Volendam waar al jaren geen paling meer wordt gevangen maar de sound helaas nog steeds aanwezig is.

17

14-11 vertrek Tholen 08.45uur, bewolkt, ZZW4 met motregen. 09.45uur aankomst

Kreekkraksluis, na ons gemeld te hebben konden we vrij snel invaren met voor ons 2 binnenvaart schepen zodat we de sluis om 10.15uur weer konden verlaten en op naar België.

Daar we volgens plan op schema lagen konden we motor op 1700 toeren zetten en met een kruipsnelheid van 10 km door het kanaal heen tuffen, slecht voor de zegeltjes maar goed voor het milieu. Leuk is wel dat je op de border aan beide kanten een stoplicht ziet en als de lichten op groen staan is België open. Dus no problems en op naar de Royerssluis waar we naar buiten wilden schutten om aan de linkeroever aan de Schelde te komen. Deze sluis moet 2 uur van tevoren geïnformeerd worden, dit in verband met de indeling. Het Schelde-Rijnkanaal is een druk vaarwater waar de grootste containerlichters en tanklichters varen met lengtes van 135 meter en 17 tot 22 meter breed met een enorme manege in de machinekamer en dan denk je wel hoe het vroeger ging op een tjalk als de Vrouwe Antionette, een schippers gezin met kinderen

waarvan de oudsten als er geen wind stond met moeder het jaagpad op moesten (UITLEG 50 min, niet om kleine beestjes bang te maken die niet terug kunnen schieten, maar om de schuit voor te trekken) en de jongste in een lade onder de bedstee van de ouders werden geschoven om de nacht door te brengen (vandaar de naam ondergeschoven kindje). Later werd de lamme vlerk uitgevonden, dit is een motor(tje) op het voordek gekoppeld aan een lange schroefas die in het gangboord lag en bij gebruik in het water kon zakken en zo de voortstuwing verzorgde bij bruggen en sluizen en geen wind.

18 HIER KAN JE MEE THUISKOMEN.

Toen

aanvragen maar dit was niet zo nodig dus konden we de Schelde opvaren richting jachthaven LINKEROEVER.

De ingang van deze haven is voorzien van een deur die 1 uur voor hoogwater tot 1 uur na hoogwater open gaat en de rest van het tij dicht blijft zodat de tijd van aankomst

belangrijk is anders komt ge nie meer binnen en kunt ge buiten verblijven. We zijn er eerst

19

even voorbij gevaren, hebben de vloedstroom gepeild, rond gegaan en de manoeuvre in gezet om naar binnen te komen, daar het een smal gaatje is moet je met 17 mrt. lang en 4.5 mrt.

Breed wel eff scherp zijn, mede doordat de bow thruster de pijp aan Maarten had gegeven, soms toch wel makkelijk zo’n herriemaker aan boord. Maar shit happens nu eenmaal op de leukste momenten.

De Royerssluis in Antwerpen.

Gelukkig zonder al te veel problemen binnen gevaren en de toegewezen ligplaats opgezocht waar we de Vrouwe Antionette hebben afgemeerd, de boel nagelopen en daarna nog eff onder het genot van een druivensapje geëvalueerd over de afgelopen 2 dagen.

Ik zelf was weer een ervaring rijker geworden, mede dat ik jaren niet door Antwerpen en op de Schelde had gevaren. Na m’n stikkenzak (UITLEG 50 min) dit is een uit zeildoek en manillatouw zelf vervaardigde kleine plunjebaal, waar de firma Louis Vuitton nu de hoofdprijs voor vraagt) te hebben gepakt, afscheid genomen van Adrienne, Nigel en de hond Mabel ben ik geheel uitgerust op weg gegaan naar m’n eigen Vrouwe Anneke.

Tom Staneke

20

DE PEN door Joek de Hoog

De pennenlikker van de vorige uitgave, Klaas Kuiper, heeft De Pen doorgegeven aan Joek de Hoog en hoopte dat ze dat zou waarderen.

De pen (van Joek de Hoog)

Klaas was zo vriendelijk om de pen aan mij door te geven.

Nu had hij natuurlijk een mooi verhaal over alle boten die hij in de loop der tijd

had gehad.

Ik heb in mijn leven niet zo veel boten bezeten.

Begonnen met vlotje varen op de sloot, was mijn prille vaarervaring.

Daarna kwam de rubberboot met peddels.

Dat ik me altijd tot water aangetrokken voelde was wel al duidelijk.

Tien jaar geleden besloten mijn man en ik om heus met varen kennis te maken.

We kochten in Drimmelen een kajuitmotorbootje merk Waterland (850).

Vrienden zouden hem samen met ons overvaren naar Hellevoetsluis, waar ik een passantenplek had kunnen reserveren.

Het was die dag erg winderig en hotsend en klotsend gingen we op weg.

Nooit geweten dat zo'n bootje zo te keer kon gaan. Halverwege de reis was ik al behoorlijk misselijk. Voor de afleiding bleef ik buiten in de kuip zitten om te zien waar we allemaal langs voeren. Ik had geen idee. Wel herkende ik opeens de rode en groene boeien, want ik had van te voren alvast

vaarcursus 1 gedaan (dat leek me wel handig). Dat de praktijk en de theorie toch wel wat uit elkaar lagen merkte ik pas later. Op het Haringvliet

herkende ik gelukkig de rood-witte recreatie tonnen. Daarbij moesten we niet aan de verkeerde kant varen, want ondiepte.

In Hellevoetsluis aangekomen was het nog niet zo makkelijk om met de harde wind, te manoeuvreren en de box in te laveren. Alle theorie ten spijt, we voeren onszelf vast tussen de steigers. Pas na veel trek- en duwwerk kwamen we vrij.

In het najaar kregen we een plek in de Blinckvliet, en had ik het varen een beetje onder de knie.

Wij blijken niet van die wereldreizigers, en vinden Zeeland en de

Biesbosch al ver genoeg. Ook een beetje dobberen op het Haringvliet

vinden we mooi. Tenslotte een prachtig natuurgebied vlakbij, met ook nog

eens bijzondere vogels zoals de zeearend.

21

We genieten dan ook elk seizoen van onze minitochtjes en van de Blinckvliet-haven met de prachtige boomrijke omgeving en de goede faciliteiten.

Na mijn kleine botenverhaal geef ik de pen graag door aan Truus Strijbos (ik denk dat zij heel wat meer te vertellen, te schrijven heeft dan ik) !

DE MOLEN VAN ZUIDLAND

Zuidlandse korenmolen staat een beetje te 'shaken'

Molen 'De Arend' in Zuidland

Wie bij de ingang van korenmolen De Arend in Zuidland staat ziet het direct, de molen zakt. De deuren zijn inmiddels rond afgeschuurd, omdat de vloer bol staat in plaats van recht. De molen heeft te kampen met funderingsproblemen. Om dit te verhelpen is ruim twee ton nodig, maar dat geld is er niet.

Molenaar Arie van Loo wijst in de molen allerlei scheuren in de muur aan. “We

hebben al veel geld gestoken in het herstel hiervan", vertelt hij. "We zijn bang dat hij

door het zakken nog verder gaat scheuren.”

22

Het is een dag met weinig wind. Van Loo kan dus niet de molen even laten draaien.

“Maar bij het draaien komen er verschillende krachten vrij en dan gaat hij bewegen op de fundatie. Hij staat een beetje te shaken.”

Groot geld

De Arend heeft donateurs in het dorp en verkoopt allerlei soorten meel. “Daarmee kom je qua exploitatie rond, maar voor een nieuwe fundering is er natuurlijk echt groot geld nodig. Dan red je het niet met de opbrengst van wat zakjes meel.”

Het bestuur van De Arend heeft daarom bij de gemeente Nissewaard gevraagd of ze het subsidiebedrag voor de komende jaren in één keer kunnen krijgen. Er zijn ook stichtingen die benaderd kunnen worden voor sponsoring. “Maar doordat we de laatste jaren al veel werk verricht hebben aan de molen, kunnen we daar niet direct weer aankloppen. Dus daar zal wat tijd overheen gaan.”

3 centimeter

Hoe dringend het probleem is vindt Van Loo moeilijk te zeggen. Uit metingen blijkt

dat De Arend in totaal al zo'n 3 centimeter is gezakt. “Kijk, het is niet zo dat hij

23

morgen omvalt. Maar we willen dit probleem wel binnen een jaar of vier-vijf opgelost hebben. Je moet het aanpakken voordat het erger wordt.”

Watersporters en molenaars hebben een gemeenschappelijk belang:

Het WEER !

Mijn grootvader was een wijs man. Hij was geen zeiler, en ook geen molenaar. Iedere morgen liep hij met zijn geit naar de rivierdijk, keek naar de lucht en sprak: We krijgen regen/mooi

weer/veul wind. En zo geschiedde. Ergens in Schotland hebben ze dat voor een ieder aanschouwelijk gemaakt

24

BEROEMDE SCHEPEN

Schepen worden om diverse redenen bekend of beroemd. De Nieuw Amsterdam natuurlijk omdat het zo’n mooi schip was. De Rotterdam eigenlijk om hetzelfde, maar dan anders. De Exxon Valdez door de olie spill bij Alaska. De Zwarte Zee om de spectaculaire reddingen. De Costa Concordia om de enorme stommiteit van haar kapitein. De Oranje en Willem Ruys, twee bekende Nederlandse lijnschepen, daarentegen doordat ze ooit tegen elkaar aanvoeren. Het is al een tijd geleden, maar het was wereld (?) nieuws, en ik heb foto’s van de schades nog op mijn netvlies. Die schepen onderhielden een lijndienst van Amsterdam resp. Rotterdam naar Djakarta, en kwamen elkaar dan tegen halverwege, in de Rode Zee of daaromtrent. In die tijd, 1953, stond radar voor gewone schepen nog in de kinderschoenen, en marifoon was er ook nog niet, dus ging alles op zicht en geluidssignalen. Dan voeren ze recht naar elkaar toe, om vervolgens allebei stuurboord uit te gaan en op korte afstand elkaar te passeren. Dan leek het alsof de schepen veel harder gingen dan hun 20 knoop of zoiets. Leuk voor de passagiers.

Het begon met de Oranje, onderweg van Amsterdam naar Tandjong Priok, die blijkbaar had vastgesteld dat de koerslijnen wat te ver uit elkaar lagen, en die onderlinge afstand verminderde door naar bakboord te gaan, met de bedoeling later weer stuurboord uit te gaan, om zo op kleine afstand elkaar netjes rood op rood te passeren. Alleen die ene keer voer er ook een tanker naast, (dat heb ik van een scheepswerf collega die bij de Nederland had gevaren) en kon de Willem Ruys, onderweg naar Rotterdam, daardoor niet naar stuurboord wegdraaien, en draaide in wanhoop naar bakboord. En toen moesten ze allebei Apeldoorn bellen. De Oranje had een flinke kopschade, en de Willem Ruys een groot gat stuurboord voor. Het was natuurlijk erom vragen dat dat een keer fout zou gaan, dat is de wet van Murphy. Gelukkig vielen er geen doden bij. De kapitein van de Willem Ruys kreeg bij aankomst Rotterdam meteen de zak. De Oranje voer door naar Tandjong Priok en na een noodreparatie weer terug naar Amsterdam, waar een nieuwe neus inmiddels klaar lag. Later, werd de schuld van de miljoenenschade als 40 % voor de Oranje en 60 % voor de Willem Ruys vastgesteld. Die aanvaring ‘hangt’ aan die schepen. Later werden ze allebei naar Italie verkocht, verbouwd en voeren verder als Angelino Lauro en Achille Lauro. Die laatste werd ooit gekaapt en werd zo opnieuw wereldnieuws. Ze kwam opnieuw in het nieuws door brand bij Oost Afrika met passagiers aan boord. De evacuatie verliep zonder veel problemen doordat er een hele grote Shell tanker vlakbij was, waarop genoeg ruimte was voor al die mensen. De Achille zonk. De Angelina raakte ook in brand (achter een sleepboot) en is ook gezonken.

En dan ligt er ineens een oud passagiersschip in de Waalhaven. De Astoria. Iemand vroeg me er iets technisch over en enig spitten op internet en in een paar boeken leverde de naam Stockholm op.

25

Gebouwd in 1948 voor de Zweedse Amerikalijn. 72 jaar oud dus al, en drijft nog. Dat op zich is heel bijzonder. Schepen worden zelden ouder dan een jaar of dertig, veertig. Maar wat het schip heeft getekend, is de aanvaring met de Andrea Doria, in 1956, in dichte mist bij het lichtschip Nantucket, bij de Amerikaans kust.

Allebei prachtig gelijnde schepen, niet zoals die reusachtige pretparken die ze tegenwoordig cruise- schepen noemen. Veel kleiner ook. De een was onderweg naar New York, de andere kwam

ervandaan. Het lijkt op de aanvaring van de Oranje en de Willem Ruys, want de Andrea Doria draaide ook op het laatst naar bakboord. Er zijn diverse boeken over geschreven waaronder Collision Course, wat aan boord van elke Shelltanker stond, en wat ‘verplichte’ kost was voor de stuurlui. Een van de oorzaken van die aanvaring was een fout in de heading flash op de radar, die een paar graden verkeerd stond waardoor de Andrea Doria die dacht een keurige rood op rood passing te hebben, recht op de Stockholm af voer. Ook was er mist in het spel, en een verkeerd geinterpreteerde afstand instelling van de radar op de Stockholm. De Stockholm had een forse kopschade, de Andrea Doria werd aangevaren in het accommodatie gedeelte en zonk. Vijf en veertig doden. Later heb ik geleerd dat dit de eerste zogenaamde Radar Assisted Collision was. En dat is nog vaak voorgekomen. De kapitein van de Andrea Doria was eerder aan wal in New York, en probeerde de schuld op de Stockholm te schuiven, maar een paar dagen later, na binnenkomst van de Stockholm werd het tegendeel duidelijk. De Stockholm is een aantal malen verkocht, en heet nu dus Astoria. Maar niet lang meer. De slopers zijn al gaan kijken. HTK

26

ALS DE OLIE OP IS…

Gaat de binnenvaart weer zeilen….

HET ICP

Het Internationaal Certificaat Pleziervaartuigen wordt per 1 maart 2021 aangescherpt.

Daartoe hebben het Ministerie van Infrastructuur & Waterstaat samen met het Watersportverbond besloten om misbruik van het document tegen te gaan. Op dit moment worden de details van deze aanscherping uitgewerkt. Begin januari 2021 wordt daarover meer bekendgemaakt.

Hieronder de aanscherping:

27 Beste ICP houder,

In december vorig jaar kondigden wij een aanscherping van de aanvraagprocedure van het ICP aan. Inmiddels zijn wij in samenwerking met het Ministerie van Infrastructuur en

Waterstaat (I&W) tot een nieuw convenant gekomen die per 1 maart 2021 in zal gaan.

De aanscherping per 1 maart 2021 ziet er als volgt uit:

 Een ICP kan alleen aangevraagd worden door een natuurlijk persoon met de Nederlandse nationaliteit,of een natuurlijk persoon die aantoonbaar langer dan vijf jaar in Nederland woont

 Natuurlijke personen moeten zich rechtstreeks richten tot het Watersportverbond of KNMC voor een ICP aanvraag. Een ICP kan niet worden aangevraagd door een tussenpersoon.

 Een ICP kan niet worden aangevraagd op naam van een bedrijf

 Bij een ICP aanvraag zijn aanvullende documenten vereist, zoals een foto van het vaartuig en het een HIN nummer als de boot na 1998 gebouwd is.

 De prijs voor het aanvragen van een ICP is naar aanleiding van de aanscherping gewijzigd.

Kijk hier voor alle informatie over het ICP en de herzieningen.

Het Watersportverbond is van mening dat het ICP een nuttig instrument is voor Nederlandse booteigenaren mits deze breed geaccepteerd wordt en misbruik wordt tegengegaan. Wij blijven ons daarom inzetten voor het behoud ervan. Daarnaast dringen wij er bij het Ministerie op aan het gesprek te blijven voeren met Europese landen die het ICP nu niet accepteren, om tot een vorm te komen die wel wordt geaccepteerd.

LET OP! Geldigheid ICP

Op dit moment is het ICP geldig in dezelfde landen als voorheen. Kijk hier voor een overzicht. De aanscherping betekent niet dat het ICP nu in landen wél wordt

geaccepteerd waar dat voorheen niet zo was, zoals in Spanje, Italië en Portugal.

Met ons in gesprek over het ICP?

Uit reacties van ICP-houders maken wij op dat er behoefte is aan het uitwisselen van ervaringen en het doen van suggesties richting het Watersportverbond als uitgever van het ICP en het ministerie als opdrachtgever. Wij zijn graag bereid ICP-houders samen te

28

brengen. Laat ons hier weten als u belangstelling hebt voor een dergelijk initiatief.

Met vriendelijke groet,

Desiree de Berk & Ellen Willems Afdeling ICP

Het bovenstaande is gekopieëerd uit een email. De verwijzingen werken daardoor niet. Voor verder informatie dus naar de website van het Watersportverbond.

29

MONDKAPJES IN 1916 TIJDENS DE SPAANSE GRIEP

30

SNEEUW EN IJS

31

32

De één wat meer, de ander wat minder.

Wel een mooie stroomlijn zo.

33

34

35

36

SPIRITUEEL

Den Eerste Snik

Nederland waterland. Nederland vaarland. Nederland voort varend land.

In de waterrijke Nederlanden was het fenomeen trekschuit of snik al in de zestiende eeuw waar te nemen.

In de volgende eeuw werd er echt vaart gemaakt met de bouw van snikken en de aanleg van jaagpaden langs de trekvaarten.

De schuit werd aan de pad-kant

voortgetrokken door een trekpaard, met

als ruiter het 'jagertje' of 'snikjong' ;

37

meestal de jonge zoon van de schipper.

Deze vaart was de “voorloper” van het openbaar vervoer annex de bezorgdienstbaarheid van DHL en Post.nl. Een snik bood plaats aan zo'n dertig opvarenden, en te verschepen lading zoals post en bloembollen.

Deze vorm van vervoer bleef internationaal niet onopgemerkt vanwege het comfort (geen bonkende houten wielen noch struikrovers) en de efficiënte organisatie: vaste vertrektijd, verversplaatsen en overstapplekken. En uiteindelijk een netwerk van zo'n 400 kilometer trekvaart.

Zaten de passagiers allemaal in hetzelfde schuitje? Toch niet. Verschil werd gemaakt met twee klassen, met zitkussens; en extra stuivers voor geurende visvrouwen.

De snikerfenis zijn vooral 'schuitepraatjes' tussen mensen van divers pluimage, die ook opgetekend en gepubliceerd werden. En, hedendaagse bouw van de Maassluise

trekschuit Den Eerste Snik. Tien april te water!

S. Piritueel, januari 2021

Ik ging naar de Botlek om de brug te zien……..

38

COLOFON EN AGENDA

Bestuur

Voorzitter Arjen de Vries

Vice Voorzitter Rob Driesse

Penningmeester Leo van der Slot Secretaris Anton van Geel Plv. Secretaris en Alg. Adjunct Carlo Wanna Haven commissaris Anton Dusseljee

Havenindeling Peter IJdema

Doorlopende agenda

Tot nadere berichtgeving zijn alle evenementen afgelast. Dus geen voorjaarsvergadering en ook het feest naar aanleiding van ons vijftigjarig bestaan gaat niet door en in verzet naar volgend jaar.

Kopij nr. 2 eind mei Kopij nr. 3 eind augustus Kopij nr. 4 eind november

Samenstelling en redactie Spuigat Marjan Lochtenbergh

Arie Wolters

Hans ten Katen