Den lvst-hof van de christelicke zielen

Jacobus Viverius

bron

Jacobus Viverius, Den lvst-hof van de christelicke zielen. Christoffel Guyot, Leiden / Laurens Jacobsz., Amsterdam 1600

Zie voor verantwoording: http://www.dbnl.org/tekst/vive001lust01_01/colofon.php

© 2013 dbnl

Den Doorluchtighsten Vorst, Mavritio van Nassovwe; Ghetrouwe Voor-vichter Van Godes Kercke: Ghenaede ende Vrede door onsen Heere Iesvm Christvm.

Doorlychtighste Vorst, Ghenadighste Heere; Soo ick de penne in de handt naeme,

om Goudt, Silver, of Tijdelicke Eere van V. G. te bedelen, ick soude met recht van

vermetenheydt te beschuldighen wesen: Maer soo en is het niet. Eene loutere Liefde

doet mij in den schoot van V. G. des Liefdes vruchten bringhen. Ghij willet de selve,

niet naer haere grootte; maer naer haere Cracht ende Deughden; maer naer onse

gonste schatten, achten ende ontfanghen. De Wijsheydt en is in de veelheydt der

woorden niet gheleghen; maer in den sin. De Wijsheydt en is hedendaeghs niet met

Goude, niet met Silver, vercieret; Maer heeft aerme verworpene leemen huttekens,

daer sij in cruypet. Dus die naer den uyterlicken schijn soude

willen sien, soude dickwils den wijn om de tonne, de ziel om het lichaem, ende de Wijsheydt om haere slechte wooninghe verwerpen.

Wij brenghen V. G. onse Dichten, ende naemen de selve eenen Lust-hof voor de Christelicke Zielen. Wilt V. G. eene Leeder hebben om in den Hemel te climmen, of in de Helle te daelen; sy is hier te vinden. Wilt V. G. het margh van de vrome daeden hebben die God door het Nassousche Huys wercket; Het is uyt de beenen ghehaelet.

Wilt V. G. weten waerom dat een Landt dickwils wordet ghestraffet, het is vrijmoedelick beschreven. Is V. G. bedroevet, hier is troost op troost te vinden.

Cortom, dit is eene Heylighe Panacaea, die Godes Eeuwighe Wijsheydt uyt mijne swacke sinnen [met het vier der beproevinghe] heeft voordt ghebraght. Och wiltse vrijmoedelick proeven! vleysch ende bloedt sal daer over walghen: sij sal bitter in den mondt wesen; doch soete in het herte, ende lievelick voor de Ziele.

Seker ick hadde grootelicx te beschuldighen gheweest, soo ick onse Ghedichten in uwes Ghenaedes schoot niet en hadde ghebraght. Oock willen sij tot V. G. commen.

Onse Goddinne vlieghet V. G. om den hals, ende met beweende ooghskens seght sij:

[met half ghebrokene woorden] Nassouische Heldt, Goudt noch Silver en connen

mij niet helpen. De gantsche wereld is mijne. Sij is door mij gheschaepen. Maer

mijne Eere

wordet soo met voeten ghetreden, Ick worde soo oneerlick aenghetastet: Ey lieve, laete mij eene oogenblick aen dijne voeten rusten, tot dat mijen dagh ghecomen is, dat de wereld tot enen voetbanck ende den Hemel mijnen Throon zij; soo wille ick dijne Deughet croonen in het eeuwighe Leven.

Hier mede, Ghenaedigste Heere, wille besluytende besluyten. Nemet dese Ghifte in dancke, ende lovet God met ons voor sijne weldaeden: want God is de Ghever alles goedes. Hem zij alleyne lof, prijs ende heerlickheydt, van nu tot inder Eeuwigheydt, A

.

Ghegheven in Leyden, in het jaer der versoeninghe een Duyst ses Hondert: den 10

Octobri; Van onse oude, het acht en twintighste Iaer.

Vwer

Vorstelicker Ghenaeden Alder-oodtmoedighste

I

V

, Van Ghendt.

Het Inhoudt des Lust-hofs.

In het eerste Deel.

Pag. 2.

Den Christelicken Lof van Godes Eeuwige Wijsheyd:

I.

Pag. 20.

Den Lof-sangh der Enghelen:

I I

Pag. 29.

Den Gheestelicken Ecclipsis:

I I I.

Pag. 31.

De Gheestelicke Bruyloft I

C

:

I V

In het Tweede deel.

Pag. 34.

Den Lof van Godes Goetheydt ende I.

Barmhertigheydt die hij aen de Nederlanden bewijset:

Pag. 46.

Vijf Christelicke Lof-sanghen van de I I

Goedtheydt ende

Barmhertigheydt die God aen de Nederlanden bewijset:

Pag. 52.

Eene Christelicke Vytspraecke van de I I I.

Genaedighe verlossinge der stede Leyden:

In het Derde deel.

beschreven door den Godvruchtighen L

T

F. Getrouwe Leeraer des Godelicken woordes]

Pag. 93.

De verganghelickheydt der Tijdelicke dinghen:

I I I.

Pag. 106.

Het Deerlick scheydt-liedt van de bekeerde

Sondaeresse:

I V.

: Pag. 108.

Het Ghebedt van Batavia, Met de Vertroostinghe I

C

V.

Pag. 110.

De vertroostinghe des Schrijvers:

V I.

Pag. 116.

De Ghendtsche Minneclaghte:

V I I.

Pag. 129.

Het Hooghe Jubileer-liedt I

C

.

V I I I.

Pag. 131.

Eene stichtelicke verclaeringhe deser Ghedichten. [De welcke voor al dient ghelesen]

Afmetinghe der Christelicke Ghedichten.

Masculijn.

Dus heeft altijdt dit Dicht * twee Syl ben in den Voet:

De eerste men schickt Cort * De tweede Langh zijn moet.

Femenijn.

Den Clanck de Lenghde gheeft: Hel is Langh; Cort het Duyster.

Wie sal dit wel verstaen? Die Wijsheydt heeft vol luyster.

Verbeteringhe.

Pag. 7. lin. 6. al leest is Pag. 24. lin. 1. leve leest leven Pag. 48. lin. 15. gaer leest gaet Pag. 64. lin. 3. Dan leest Dat. Pag. 108. lin. 14. Richters leest Richter Pag.

113. lin. 37. gheenen leest gheene. Pag. 128. lin. 32. zijn leest zijnen Pag. 142.

lin. 14. cleeder leest cleederen lin. 15. de vingeren leest. den vinger lin. 20.

deckte haere leest deckten haer.

Het Christelicke Ghebedt Van Iacobvs Viverivs, Voor den Lust-hof der Christelicke Zielen, Aen den Oppersten Eyghenaer.

O H

I

C

, die daer bist de Eeuwighe Wijsheydt des Vaders, Du hebtst

mij van des Werelds straete op ghenomen, Doen ick niet eens op dij en docht: Du

quaemest dijne Herberghe nemen in mijn aerem bedroevet herte. Nacht ende dagh

was dijne Wijsheydt aen mijne sijde. Sij leerde mij haere wegen, ende ick claeghde

haer mijne ellende: Sij wees mij haere Wijsheydt ende Volcomenheydt, ende ick wees

haer mijne Dwaesheydt ende Sonde. Wij hebben te samen een cleyn Hoveken

ghesaeyet. Mijn lichaem was de eerde: Het lijden was den Ploegh: Dijnen Troost

wasden Reghen: Dijne Wijsheydt de Sonne: Dijn Heyligh woordt het Saedt: Ende

[siet!] die

costelicke cruyden hebben haeren reuck; De boomen beghinnen te botten; De bloemen spruyten uyt: Doch daer en is niemant, die de Swijnen, Honden, ende Spinnekoppen daer uyt can weeren: Want sij hebben den wandt ghebroken ende doen mij

dijnen-slaeve gheweldt. Dan roepe ick, Dat ick een kindt zij, Om haer tot

Barmhertigheydt te beweghen; Dan segghe ick; Dat ick den Singer dijnes loves ben, Om wat gehoores te crijghen: Doch het is al om niet. ick moet het bekoopen. Sij knorren ende bassen op mij. Wat can ick anders doen, dan weenen, dat den gantschen Lust-hof eenen traen-Viver zij? Maer du, O Heere, hoe lange wilstu dijn Erf-deel voor de Honden, ende dijnen Lust-hof voor de Swijnen, laeten? Soo seght de Heere tot mijne ziele: Laete de Honden bassen, de Swijnen knorren; De Spinnekoppen venijnighen: De cruyden en sullen maer te beter wassen. Ick gae dij voor in den Lust-hof. Die mij soeckt sal mij vinden: Die mij vindt, is verlosset van al sijn lijden.

Jae A

, Heere I

: Ick sal dij soecken met traenen, ende niet vreuget vinden, om dij te loven! A

.

De doodt doet Leven.

Het Inhovdt Van het Eerste Deel der Christelicke Ghedichten Iacobi Viverii.

[Hy Singht een Hooghe Liedt tot Iesv Christi Eer]

HY Singht een Hooghe Liedt tot IESVCHRISTIEer:

Daer naer des Enghels Sangh verclaeret sijne leer Hoe dat men Saligh wordt. Is dat niet goede leere?

Dit is (*wilt ghij't verstaen) De rechte * IACOBSlee're.

Hij Daelet weder leegh door sonde in de Hel Daer DAVIDaf vermaent: Daer lijd hij veel ghequel.

Doch door des Lammes bloet vercoelet zijn de vlammen, God magh wel eene wijl; Doch niet altijdt, vergrammen.

Dan vlieght hij weder op met sijn Vrindinne weerdt, En singht de Bruyloft op die Godes Kerck begeerdt:

Soo't u te Duyster is, neemt acht op zijn verclaeren,

Zijt ghij boos, wordet goedt; zijt ghij goedt, Wilt voortvaeren.

Den Christelicken Lof Van Godes Eeuwighe Wijsheydt: Beschreven Door Iacobvm Viverivm, van Gendt.

O Dāt dĕ sōetĕ * Spon văn mījn Vrĭndīnnĕ wēērdt Druyp' in mijns Zieles mondt, die lavenis begheerdt !

* O dat de Sonne claer van mijnes Liefs Bruyn' Ooghen Com in mijn sondigh hert des sondes nat verdrooghen ! O dat de soete Tael van den Troost van mijn hert Met een bevalligh woordt nu sachte * doodes smert ! O dat mijns Lievens mondt nu mijnen mondt wil raecken, Dat mijne lippen soet des sondes * gal soet maecken !

Nu, * Hemel, hoor mijn tael ! Zee, cidder voor mijn stem ! Ghij Enghels leen't u oor in't * nieu Ierusalem !

Al, al, wat adem heeft een kindes stem hoor * singhen:

Want ick wil van mijn Lief nu een * Hoogh liedt voordt bringhen.

I. Hoe hebb' ick dij soo lief, O Eer der Maeghden reyn ? Om dat dijn Schoonheydt is een Schoonheydt niet ghemeyn.

Hoe hebb' ick dij soo lief, mijn Tortelduyve Minnigh ? Om dat du maeckest Wijs een * kindt swack en onsinnigh.

Du bist Schoon mijn Vrindin; Vrindinne du bist Schoon:

Schoon bistu Liefste mijn: Schoon bistu Maeghden Croon:

Schoon bistu Werelds eer: Schoon bistu Hemels Sonne:

Schoon bistu Zieles Ziel: Schoon bistu Wijsheydts Sponne ! Hoe hebb' ick dij soo lief, O Sonne claer van schijn ? Om dat dijn * Borstkens rondt zijn vol van soeten wijn.

Hoe hebb' ick dij soo lief, O licht van mijne sinnen ? Om dat des Minnes * strael mij dwinghet te beminnen.

Du bist Wijs, Liefste soet: Ziel voedtster du bist wijs:

Sond-doodtster, Wijs du bist: Wijs bistu, Maeghden prijs:

Wijs bistu Hemelsch licht: Du bist wijs, Wijsheydts voedtster:

Wijs bistu Deughds Vrindin: Du bist wijs ziel behoedtster !

Op de wijse van den 68. Psalm.

Och hoe sterck bistu, mijn Vrindin ! Hoe canstu dwinghen s'menschen sin

Al naer dijn ghoedt behaegen !

Dijn Schoonheydt mij bevanghen heeft:

Mijn herte sonder dij niet leeft.

Dijn Min wil ick naer jaeghen ! Wegh werelds schoonheydt, leelick * wicht Mijn Lief behoed't door haer ghesicht:

* Ziel-moordtster is dijn wesen ! Wie is in Schoonheydt haer ghelijck ? Niet dat gheschaepen is van slijck.

Haer Schoonheydt zij ghepresen.

Haer Spon is als den heynigh soet;

Die de Bye suyght uyt bloemkens goet, S'is soeter dan het soete.

Och hoe rondt haere Borstkens zijn ! Haer Tepels druypen van den * wijn.

Elck mijne Liefste groete.

I I. Ick * groete dij, O Lief, met een soet Maetghedicht:

Door dijner ooghen strael is mijn jongh hert doorschicht, End' ick ben blijde seer dat du mijn hert comst wonden:

Het slijck doodt onse ziel; dijn Schoonheydt doodt de sonden.

Hoe schoon bistu, O Lief ! Hoe soet bistu, Vrindin ! Hoe seer bistu gheeert ! Hoe seer ick dij bemin !

Hoe geeren cus ick dij ! Hoe soeck ick dijn omvanghen ! Hoe dorst mijn ziel naer dij ! Hoe groot is mijn verlanghen !

Ick groete dij, O Son die in den Viver schijnt:

O Liefste zij ghegroet: des sondes * snoeck verdwijnt:

De * visschen overcleyn sich over seer verblijden:

De Son den Viver drooght; Du Son weerst Vivers lijden.

Hoe soet is dijne Min ! Hoe * Minnigh is dijn hert ! Hoe brenghstu blijdschap voort ! Hoe doodest du de smert ! Hoe staetstu swacke bij ? Hoe wondstu Vorsten prachtigh ! Hoe gheefstu swacke maght ! Hoe swackstu het volck maghtigh !

O dat elck een dijn Min maeck groot:

Dijn Min en is niet swaer als loot:

Dijn Min is licht om draeghen.

Och hoe licht is mij dijne Min:

Hoe drijft sij druck uyt mijnen sin ! Dijn Min moet elck behaeghen.

Ick sagh des werelds Min eens aen, Seer * groene docht sij mij te staen;

Doch sint dat ick dij hebb' bemint, Sie ick dat swerelds Min is wint:

De Wereld is onsinnigh.

De wereld Minnet om te doo'n:

Die sij Beminnet gheefstu loon;

Dijn Minne doet ons winnen.

Wat is doch al des Werelds Min, Dan de doodt van Ziel ende sin ?

Elck wil Gods Wijsheydt Minnen !

I I I. Ick * Min' dij, * Bloeme reyn, uyt mijnes herten grondt:

Ick Min dij, Wijsheydt soet, met mijnen Gheest en mondt:

Ick Min dij, Vloedt van Min, met dijne eyghen Minne:

Ick Min dij, Soete Maeght, met * t'suycker dat ick winne.

Du bist weerdt mijne Min: Du bist weerdt mijne Gonst:

Du bist weerdt mijnen dienst: Du bist weerdt mijne const:

Du bist weerdt mijnen lof: Du bist weerdt mijn ghebeden:

Du bist weerdt mijne Ziel: Du bist weerdt mijne leden ! Ick Min dij, Weerdigh Vat, al en ben ick't niet weerdt:

Ick Min dij, Hemelsch Huys, al ben ick slijck en eerdt:

Ick Min dij Reyne Maeght, al is mijn Ziel vol smetten:

Ick Min dij Wettes Wet, al breeck ick dick dijn Wetten ! Du bist weerdt dat ick buygh: Du bist weerdt dat ick lijd:

Du bist weerdt dat ick treur: Du bist weerdt dat ick strijd:

Du bist weerdt dat ick claegh: Du bist weerdt dat ick schreyde:

Du bist weerdt dat ick snaeck: Du bist weerdt dat ick vleyde ! Mijn Lief is alleyn eere weerdt:

In haere handen is de eerdt:

Door haer is't al Gheschaepen.

Och soo wie mijn Lief niet en Mint, Dat is een mensche seer verblint:

Gheen * Rooskens sal'hij raepen.

Mijn Lief merckt op ons weerde niet:

Op een * ghebroken hert sij siet Dat door sond is versleghen.

Die rusten wilt in haeren schoot Verlaten moet de sonde root,

En gaen in Godes weghen.

Soo wie in Godes weghen gaet.

En sond, Ziel-moordtster, teghen staet, Dien sal sij Min bewijsen.

Och sij is in Ghenaed soo rijck, Dat sij verheffen wilt het slijck:

Elck wil mijn Liefste Prijsen.

V. Ick * Prijse dij, O Lief, met de handt op den mondt:

Tgheen dat den mondt niet spreeckt, dat spreeck des herten grondt.

In dat hert, in dat hert, is dijnen Lof verborghen.

Sie Lief, daer is den Lof ! och laet hem niet verworghen ! Ick Prijse dijn Ghesicht, dat mijn Ziel Minnen doet;

Ick Prijse dijne stem, die mijnen druck versoet;

Ick Prijse dijne handt die swacke lie'n doet rijsen;

Dan wat helpt dat ick Prijs, als ick niet can Volprijsen ? Ick Prijse dij, mijn Troost, met de handt op den mondt:

Tgheen dat den mondt niet spreeckt, dat spreeck des Zielen grondt:

In die Ziel, in die Ziel, is dijnen Lof waerachtigh:

Sie Lief, daer is den Lof: Sij mijne Ziel ghedachtigh ! Ick Prijse dijne Oogh, die op benoude siet;

Ick Prijse dijn Ghenaed die dijn volck hulpe biet;

Ick Prijse * dijnen Gheest die ons comt onderwijsen;

Dan wat helpt dat ick Prijs als * ick niet can Volprijsen ? O Lief, die dij Volprijsen * wilt,

Al bistu sijne Ziele milt, Die doet verloren pijne.

Den Hooghsten Lof die men dij geeft Is alsmen in dijne vreese leeft,

En sondigh kent te zijne.

Ick ken mijn sonden wel ghenoegh:

Mijn sonden ween' ick spaed en vroegh:

Sond doet mij nedrigh wesen.

Als * Hooghmoedt mijn hert raecken wilt, Door mijne sond is hij ghestilt:

Du wordest slechs ghepresen.

Elck buyghe sijnen neck met vlijt Nu, nu, terstont; jae nu ter tijt:

Toon dijn * barmhertigheden ! Soo wie nu, nu; jae nu, niet swicht, Wel vreesen magh voor God's ghericht:

Mijn Lief zij aenghebeden.

V. Ick * bidde dij, Lief aen, Daer in ick * meester ben:

Om dat ick sonde sie, ick mijne sond beken;

Om dat ick sond beken, vercrijgh ick dijn Ghenaede;

Om dat ick crijgh Ghenaedt, vlie ick des Zieles schaede;

* Ghenae: gheen recht: Ghenae ! Och wil int recht niet staen ! Self * rechter wil ick zijn: Naer de Hel moet ick gaen !

Nu wijs du door Ghenaedt: Com, Lief, dijn Ziel sal leven ! Ghenaede, O Ghenaedt ! van mij bistu verheven !

Ick bidde dij, Lief, aen, daer in ick meester ben:

Om dat ick sie Ghenae, ick mijne sond af wen;

Om dat ick sond af wen, wendstu al dijnen toren;

Om dat du toren wendst, ben ick dijn Vytvercoren.

Ghenae bij recht ! Ghenae ! Och com nu, nu, int recht ! Ick wil nu wijsen niet: mijn vonnis wordt te slecht.

Wijs du in dijn Ghericht: com in des * Hemels stede ! Ghericht (O soet Ghericht !) voor dij stae ick met vrede !

O die mijns Lieves * naem Aenbit, Dien toont sij eene * wolcke wit:

Hoe soud hij doch verdwijnen ? Soo wie hertneckigh teghenstaet En sijne sonden niet en laet,

Die loopt naer * d'Helsche pijnen.

Dat yemant * popelt sonder sin, Daer sijn valsch hert is sonder Min;

O dien sal sij bespotten.

Soo wie mijn Lief bedrieghen wilt Met Minneloosen praet seer milt

Is sotter dan de sotten.

Het herte is den beker soet

Daer men t'Gebedt uyt drincken moet Om vlieden sondes smerte.

De * witte graeven kent sij niet:

Hoe wel sij haeren grondt wel siet.

Elck gheeft mijn Lief sijn herte.

V I. O Lief, daer is mijn * hert, bewaer het voor al tijdt:

Gheeft het niet wederom: dijn Minne mij verblijdt:

Ick wil * ghebonden zijn, ick wille zijn ghebonden:

Gheef het niet wederom, dat het niet volgh de sonden ! Daer is mijn hert, O Lief, mijn hert ken ick niet meer:

Daer is mijn hert, O Lief, vul het met dijne Leer:

Daer is mijn hert, O Lief, wil * branden ende blaecken:

Daer is mijn hert, O Lief, wil het heel suyver maecken ! O Lief daer is mijn hert, laet het dijn * woonste zijn:

Gheef het niet wederom, Al roep ick door de pijn:

Ick wil dijn * slaeve zijn eer dan des Wereld's Heere:

Gheef het niet wederom, of ick sal weenen seere:

Daer is dijn herte Lief, du bist de Schepster sterck:

Daer is dijn herte Lief, dat is dijn eyghen werck:

Daer is dijn herte Lief, dat door dij al * herbooren:

Daer is dijn herte Lief, dat du hebst uytvercooren:

Soo wie mijn Lief zijn herte gheeft Altijdt in haere Minne leeft;

De Wereldt hem mishaeghet Eer, Geldt, en Wellust, is hem slijck Hij trachtet slechs naer Godes rijck

De sonde hij verjaeghet.

Och hij hoeft sich te * veynsen niet Sijn herte goedt mijn Liefste siet.

Daer met is sij te vreden.

Sij * cust hem Minnigh dagh en nacht:

Des Minnes druck sij haest versacht Niet can haer Min vertreden.

Als sij zijn herte suchten hoort, Comt sij met hulpes schip aen't boort:

Waerom maghstu soo claeghen:

Soo wie de sonde teghen strijdt Die wordet door mijn Lief verblijdt

Elck wil de sond versaeghen.

V I I. Ah ! * Sond, vlie ras van mij: want ick en mijn dij niet ! Waerom ? Om dat du bist de moeder van verdriet.

Ah ! Sond, vlie ras van mij, Of ick sal dij seer wonden !

Waerom ? Om dat dijn wondt mijn jongh hert: wont met sonden ! Hebb' ick dij oyt ghecust, hebb' ick dij oyt bemint;

Hebstu mij oyt ghecust, hebstu mij oyt verblint;

Hebb' ick dij oyt ghesien, hebb' ick dij oyt ghehooret;

Dat is mij meer dan leedt: nu, nu, wordtstu verstooret ! Ah ! Sond, vlie ras van mij: want ick dij vyandt ben ! Waerom ? Om dat ick dij voor een Ziel moordester ken ! Ah ! Sond, vlie ras van mij, Of ick sal dij verslinden ! Waerom ? Om dat den mensch du soeckest te verblinden !

Hebb' ick oyt sond ghedaen; hebb' ick oyt sond ghesocht;

Hebb' ick oyt sond vertaelt; hebb' ick oyt sond ghedocht;

Hebb' ick oyt sond ghedeckt; hebb' ick oyt sond * ghespaeret;

Dat is mij meer dan leedt: Nu sal sond zijn beswaeret ! Mijn * Tortelduyf Min ick alleyn:

Want haere Minne is seer reyn:

De sond doet sij mij haeten.

Ick was (O Wee !) soo seer verblindt, Dat ick den doodt aensagh voor vrindt:

Mijn Lief quam mij ter baeten.

Van de * straet mij mijn Lief op nam:

Ick was als een onnoosel Lam In des * Ziel moorders handen:

Sij custe mij met Vredes Mondt:

Sij goot haer Spon in mijne wondt:

Haer Min quam in mij branden.

Daerom bemin ick haer voor al.

De Wereldt ick niet volghen sal:

Want het is mij verboden.

Mijn Lief die mij het leven ghaf Die valt des werelds Minnaers straf.

De wereldt zij ghevloden.

V I I I. Ick vliede dij, O vloedt daer veel ellend' uyt vliet:

O * Wereld, Wereld dwaes, dij en bemin ick niet.

Du bist dwaes, du bist dol; du meynest wijs te wesen:

Du bist verachtet seer; du meynst te zijn ghepresen !

* Och dat ick dij oyt sagh, dat is mij * meer dan leet ! Och dat ick dij oyt sprack, dat cost mij traenen heet ! Och dat ick hebb' ghemint, Dat maeckt dat ick dij haete ! Dat ick dij haete seer, dat maeckt dat ick dij laete !

Ick vliede dij, O wicht, dat mij verleydet heeft.

O Wereld; Wereld valsch, mijn hert dij sonds schult gheeft.

Du bist valsch, Du bist boos; Du meynst te wesen goedigh:

Du bist ghewondet self; du meynst te wonden bloedigh ! Och dat ick dij oyt prees, mij nu misprijsen doet ! Och dat ick dij soet docht, dat maeckt dij nu ontsoet ! Och dat ick dij oyt socht ! dat doet mij nu verjaeghen ! Dat ick dij jaeghe wegh, doe ick om vlieden plaeghen !

Soo wie van dese Wereld vliet Naer mijne Liefste * weer-verdriet,

Die vliedet van groot lijden.

Elck vliede dan de Wereld quaedt Die vlieden wil des Zieles schaedt,

En met mijn Lief verblijden.

De Wereld ons niet gheven can

Dan * dreck: maer mijn Vrindin gheeft * MAN, MANgheeft mijn Lief vercoren.

De wereld can niet maecken Rijck.

Mijn Lief gheeft schat; des werelds slijck, Het slijck dat weck Gods toren.

Die mijne Liefste wel bemint Die wilt niet wesen s'werelds vrint:

De wereld maeckt ons slaeven:

Haer cussen is vol van verraedt:

Haer gaeven doen de Ziele quaedt:

Elck haet des werelds-gaeven.

I X. Ick haet dijn * gaeven groot, O Wereld vol verraedt.

Ick haet dij en dijn goedt: want selfs dijn * goedt is quaedt:

Dijn eere is oneer: dijn oneer is de sonde:

De sonde moordster is; sij ghevet doodes wonde.

Licht, valsch, boos, sot blindt vuyl, sie ick de Wereld zijn:

De Wereld sondes vloedt en moeder is van pijn:

Van pijn die altijdt blijft is dese wereld * swangher:

Wat vrucht sal het doch zijn ? De doodt, gherichte strangher ! Ick haet dijn eere groot, O Wereld vol oneer:

Ick haete dijnen cus: Want dijnen cus wondt seer:

Dijn rijckdom aermoed is: dijn aermoed Zieles sterven:

Des Zieles doodt is quaedt; de hel doet sij ons erven.

Hel, sorgh, verdriet, pijn, schae, sie ick in s'Werelds vrucht:

De Wereld pijnes vloedt en moeder is van sucht:

Sucht, die gheduerigh blijft siet men de Wereld baeren:

Wat is des Werelds kindt ? De doodt, des Ziels beswaeren ! Die s'Werelds gaeven niet en acht

Naer mijnes Lieves gaeven tracht:

Mijn Lief is wonder milde:

Sij gheeft veel meer dan men begheert:

Dus boven slijck en s'Werelds eert Mijn Ziel haer gaeven wilde.

Och hoe groot Haere gaeven zijn !

Haer * Vreught en brenghet voort geen pijn;

Haer vruchten den doodt wecken niet.

Om dat mijn Ziel haer Vruchten siet, Ick in haer Minne brande:

Om dat ick niet en brande meer, Doe ick mijn ooghen * leken seer:

Och moght ick noch meer blaecken ! Dat niet meer blaecket mijn ghemoedt Dat doet ( ô Wee ! ) dit vleysch en bloedt !

Wilt vleysch en bloet versaecken.

X * Versaecken wil ick nu mijn eyghen * vleysch en bloedt:

Versaecken wil ick nu mijn eyghen * goedt, gheen goedt:

Versaecken wil ick nu mijn eyghen schijn-goe wercken:

Waerom ? Om dat sij niet dan sonde willen wercken !

O Vleysch, Wat maeckt dij stout, daer du bist slaef onweerdt ? Du bist * stof, du bist stof ! Ick sal mijn voorhoofdt wrijven:

Sietstu wel het wit stof aen het swart laecken blijven ? Versaecken wil ick nu al wat het lichaem doet:

Versaecken wil ick nu de vleyssches * lust onsoet:

Versaecken wil ick nu mij selfs en vleyssches leven:

Waerom ? Om dat sij niet dan doodes wonden gheven !

O Vleysch, wat maeckt dij cloeck, daer du bist wonder swack ? O Vleysch, wat maeckt dij rijck, daer dij soo veel ontbrack ? Du bist stof, du bist stof: ick sal mijn borst nu wrijven:

Sietstu wel het wit stof aen het swart laecken blijven ? Die vleysch en bloedt slechs kent voor stof

Niet vlieden sal van't Hemelsch hof, Van 't Hof van mijn Vrindinne:

Hij sal verlaeten dat * ghewicht, Om sien mijns Lieves Schoon ghesicht

Met eene reyne Minne.

Siet ! ick en wil het vleysch niet meer Verdraghen prat als waer het heer:

Vleysch is des Zieles * slaeve.

Den slaef men niet verheffen moet:

Des * slaeves heerschen is onsoet.

Het vleysch gae naer den graeve.

Wil * dooden mijn vleysch, ô Vrindin:

Want het verhindert onse Min.

Vleysch wilt de Minne weeren.

Den Satan neemt het noch tot baet:

De Satan onse Ziele slaet.

Elck Satan wil afsweeren.

X I. Ick * sweer dij * Satan af t'gheen dat ick dij noyt swoer.

Dij Satan ick verlaet: mijn Liefste breeckt het * snoer.

Wat pas ick doch op dij, dat ick dij soude eeren ? Nu ick dij niet en eer, den rugh wil ick dij keeren !

* Ziel moorder overboos, Verrader wonder snoodt, Hadd' ick dij maer ghevolght, mijn Ziele waer nu doodt:

Ick was dij al te naer: nu wil ick van dij vlieden.

Du strijdest met mijn Ziel, den crijgh wil ick dij bieden ! Ick sweer dij Satan af t'gheen noyt ghesworen was:

Dij Satan ick af sweer: mijn Liefste volgh ick ras.

Wat pas ick doch op dij, om dijnen slaef te wesen ? Nu ick dij niet ben slaef, wordstu van mij mispresen !

* Mensch moorder overwreet, * Verrader van een kindt, Hadd' ick dij maer ghelooft, mijn Ziel waer nu verblindt:

Ick ben * Verwonnen eens: Nu wil ick dij verwinnen:

Du strijdest met mijn Lief: den crijgh wil ick beghinnen.

O Lief, nu wil ick strijden fel Met Satan, en oock met de hel,

Om dij bet te behaeghen.

Als ick dij maer behaeghen magh Soo en vreest mijn Ziel gheen gheclagh:

Du comst den druck verjaeghen.

De Satan * loerde op mijn Ziel, Om die te maelen met zijn Wiel:

Ick was soo seer bestreden:

Hij hadde mij in sijnen * poot:

Doch du door dijn Ghenaede groot Quaemst tot mijn baet ghetreden.

Du woudest mijne sterckte zijn:

Daerom bistu, ô Liefste mijn, Voor mijne Ziele steenrotse.

Niet mijne Ziele breken kan:

Dus ick nu als een strijdtbaer man :Sond, Wereld, Draeck, vleysch, trotse.

X I I. Ick * Trotse dij, O sond: want ick ben dij ontgaen ! O Wereld, dij ick trots: want ick can dij verslaen !

O Satan dij ick trots: want ick dij can verdrijven ! O Vleysch, ick trotse dij: want ick can dij verstijven !

Waer is doch u ghewelt ? Laet het een kindt nu sien ! Sijt ghy sterck, houdt u cloeck: zijt ghij cloeck, wilt niet vlie'n:

Blijft: want ick blijve staen: strijdt: want ick wil wel strijden:

Of soo ghij niet en strijdt, wilt Godes maght belijden ! Ick trotse dij, O sond: want du loopst wegh van mij ! O Wereld, dij ick trots: want du en comst niet bij ! O Satan, dij ick trots: want du en comst niet nader ! O Vleysch, ick trotse dij: want du duyckst als Verrader !

Waer is doch uwen list ? wilt een kindt listigh zijn ! Sijt ghij schalck, laet het sien: Zijt ghij wijs, twist met mijn:

Blijft: want ick blijve staen: twist: want ick wil wel twisten:

Of soo ghij niet en twist, buyght onder Godes listen ! Soo wie Draeck, Wereld, Vleysch, en Sondt, Gheduerigh trotst word niet ghewondt:

Want mijn Lief hem bewaeret, Het vleysch heeft dickwils lijden groot:

Het lijden is hem swaer als loot:

Het cruyce hem beswaeret.

Dan * criept het, en clockt als een hen:

Ellendigh seere ick nu ben:

Ick moet te vele draeghen ! O vleysch, dat staet my seer wel aen:

Du laetst mij bij mijn Lief niet gaen, Dan als men dij gheeft slaeghen ! Het lijden is de rechte straet

Daer mijn Ziel loopt om crijghen baet Voor de geen die haer smaeden.

Als het vleysch hier heeft sijnen lust Verliest mijn Ziele haere rust.

Elck wil sijn Cruyce laeden.

X I I I. Ick laede dij O * Cruys; nochtans en draegh ick niet:

Ick laede grooten druck; Ick en hebb' gheen verdriet.

Laet mijnen slaef (het vleysch) van't Cruyce seere claeghen:

Al wat mijn vleysch bedroeft doet mij mijn Lief behaeghen.

O Vleysch, zij du belast; ontlast mijn Ziel sal zijn:

O Ziel zij du ontlast; du vliedest doodt door pijn:

Laet nijdt, laet clap, laet haet, laet vier, sweerdt, het vleysch wonden:

Het geen dat mijn vleysch wondt dat wondet mijne sonden !

Ick laede dij, O Cruys: nochtans is mijn last licht:

Ick laede swaeren druck, Druck is mij gheen ghewicht:

Laet mijnen slaef de sond, seer met het Cruyce strijden:

Al wat mijn vleysch bedroeft, comt hem de keel af snijden:

O Sond, zij du bedroeft; mijn Ziel sal zijn verblijdt:

O Ziel zij du verheught; * druck sond de keel af snijdt:

Laet hongher, sieckt', oneer, de sonde vry mishaeghen:

T'gheen dat de sond mishaeght doet mij de Croone draeghen.

Naer lijden volght altijdt veel vreught:

Want * lijden moeder is van deught:

* Deught gheeft het Eeuwigh leven.

Soo wie het Eeuwigh leven heeft In vreughden sonder eynde leeft:

Wie sal voor druck doch beven ?

* Niet ick, niet ick, niet ick, voorwaer:

Ick * leve door het Cruyce swaer:

Ick waer doodt sonder lijden.

Dat mijn hert druck gheleden heeft Mij nu het Eeuwigh leven gheeft:

Mijn Lief comt mij verblijden.

Die mijnes Lieves Sponne treckt Met lijden * schijn van lijden gheckt:

Het lijden Vreught doet rijsen.

Hoe dat ons Lichaem hier meer lijdt, Hoe dat de Ziele meer verblijdt:

Elck wil het lijden prijsen.

X I V. Ick prijs dij, * lijden seer, om dat du baerest vreught:

Vreught is des lijdens kindt: want lijden brenght tot deught:

Deught haest verdwijnen moet als men druck siet verdwijnen:

Als goeden druck verdwijnt, loopt men naer d'Helsche pijnen.

O Lijden, soet du bist in mijnes Zieles mondt:

* Vlie van de boose (vlie !) die minnnen haere sondt:

De boose zijn niet weerdt al hier goe'n druck te lijden:

Want die mijn Lief bedroeft dien wilt sij seer verblijden.

Ick prijs dij lijden seer, om dat du baerest Deught:

Deught is des lijdens vrucht: Want lijden is haer jeught:

Jeught haest van Deughet vliedt, als men druck siet verdrooghen:

Als goeden druck verdrooght derft men mijns Lieves Ooghen.

O Lijden, Heyligh bist: want lijden Heyligh maeckt:

Vlie van 't onheyligh volck dat door de sonde blaeckt:

D' * Onheyl'ghe zijn niet weerdt dat du haer soldest raecken:

Want die mijn Lief bedroeft dien wilt sij heyligh maecken.

Door lijden wordt men Heyligh hier, Als goudt ghesuyvert wordt doort vier:

Die lijdt sal Saligh wesen.

Dat hij maer lijd' als Christen mensch, [Dat lijden zij sijns herten wensch]

Zijn Ziele is ghenesen.

Och hoe soet is mij lijden goedt ! Hoe blijde maeckt druck mijn ghemoedt !

O Liefste uyt vercoren, Door lijden bistu mijn Vrindin:

Door lijden ick dij voor al Min:

Door druck ben ick herboren ! Die hier van dij herboren is, Die magh dij Minnen wel ghewis

En dijne Gonst naer jaeghen:

Hij magh naer jaeghen dijne Trouw', Om hebben dij als echte Vrouw'.

Elck wil om trouwe vraeghen.

X V. Gheef mij dijn * Trouwe, Lief: ick ben dijn Trouwe weerdt:

Van dij hebb' ick ontfaen al wat dijn Trou begheerdt:

Dijn Trou Mint Heyl'ge lie'n: sie mijn * borst onbevlecket.

De vlecken die ick hebb' het onbevleckt Lam decket.

Och gheeft mij doch dijn Trouw' ! salstu mijn Liefste zijn ? Sal ick dij wesen * man, en cussen dijn aenschijn ?

Segh jae, O Liefste soet ! wat wilstu langhe draelen ? Waer blijft het Jae soo langh ? wil het Jae nu voort haelen !

Gheeft mij dijn handt, O Lief: want (sie !) mijn handt is reyn:

Van dij hebb' ick ontfaen dat ick niet ben Ghemeyn.

Dijn' handt raeckt Heyl'ghe lie'n: sie, ick ben Heyligh seere:

Al wat onheyligh is dat Heylight mijnen Heere.

Och gheef mij doch dijn Trouw' ! Salstu mij nemen aen ? Sal ick dij wesen man, en in dijn rijcke gaen ?

Segh Jae, O Coningin ! wil het Jae woordt voort bringhen ! Waer blijft het Jae soo langh ? Wil nu het Jae woordt singhen !

* Iae, du salst wesen mijnen Vrindt:

Want du van mij seer bist bemindt, Du bist mijn Vytvercoren.

Ick ben voorwaer voor dij bestelt Eer du uyt dijnes * moeders velt Waerst, ó Lief, hier gheboren.

Dus wil niet wesen meer beducht:

Ick can niet hooren dijn ghesucht:

* Ghesucht can ick niet lijden.

Laet suchten by de boose zijn Die loopen naer de helsche pijn:

Du salst met mij verblijden.

Sie daer, O Lief, daer is mijn Trouw':

Nu ben ick dijne * echte Vrouw' Ick ben dijn echte Vrouwe.

Mijn Trouwe is een * herte reyn:

Dat met sond niet heeft ghemeyn.

Ontfangh du mijne Trouwe !

X V I. Ick neem dijn Trouwe aen, O * Schepster van de eerdt, Ick neem dijn Trouwe aen, O Godes Wijsheydt weerdt:

Ick neem dijn Trouwe aen, al ben ick slijck en eerde:

Ick ben dijn Trouwe weerdt: want du bist mijne weerde !

Ick ben * slijck; du bist * Goudt: ick ben vleysch, du bist Gheest:

O slijck, O vleysch, zijt ghij niet voor het Goudt bevreest ? Het slijck en is gheen slijck; het vleysch maer heeft den naeme:

Siet ! ick ben * suyver Goudt: dus ick mij niet en schaeme ! Ick neem dijn Trouwe aen, O Ziel van mijn gemoedt ! Ick neem dijn Liefde aen, O Liefdes reyne Vloedt:

Ick neem dijn Ghifte aen, O Vloedt van goede gaeven:

Ick ben Trou, Liefd, Ghift, Weerdt: want het * slijck is begraeven.

Ick ben * Reyn; du bist Reyn: ick ben * Gheest; du bist Gheest:

O slijck, O vleysch, voor u en ben ick niet bevreest:

Het slijck en is geen slijck: het vleysch in Gheest verkeeret:

Siet ick ben niet van Gheest: Dus * Gheest's Son mij vereeret ! Com laet ons naer de Kercke gaen:

Het * Voorspel sal daer zijn ghedaen, Het * Nachtmael Zieles spijse.

Het Nachtmael is het Voorspel groot.

Die * 't Nachtmael haetet Mint den doot:

Sulck eenen ick misprijse.

* Neemt: eet: dat is 't ghebroken Lijf Dat ick brack om te zijn dijn Wijf:

Mijn Bloedt al dijne Vlecken weerdt.

Keer du de * ooghen van de eerdt:

Het moet van boven comen.

Nut dit met des * Ghelooves mondt:

Ontfangh het met des herten grondt:

Want soo moet men dit smaecken.

Nu dan, wat draelstu ? Raeck het aen ! Wil het vleysch van dijn Lief ontfaen !

Doe mijne beenen craecken !

X V I I. Ick Neem dij aen, O Spijs, die mijne Ziele voedt.

* Ziel, Eet dijns Lieves Vleysch; Ziel, Drinck dijns Lieves bloedt:

Geloof, Hoe smaeckt die Spijs, Hoe smaect dien Dranck der drancken ! O Lief, (O Soete Lief !) dij magh ick wel bedancken !

Voor mij, een sondigh mensch, droeghstu des sondes last:

Voor dien die * bast verdient, was dijn hoofdt aen den bast ! O * Schatten der Ghenaedt, hoe sal ick u door gronden ? Moght ick eens sien de ste daer dit af is ghesonden !

Ick nutte dij, O Spijs, de Doodt van sondes vloedt.

Hert, eet dijns Lieves hert; hert, Drinck dijns Lieves Bloedt:

Gheloof, Hoe smaeckt dat Hert, Hoe smaeckt dat Bloedt verheven ! O Lief, (O Zieles Troost !) dij magh ick wel danck gheven !

Voor mij, een snoodt katijf, wierdtstu ellendigh seer:

Voor een * oneerbaer wicht, was op dij veel oneer ! O Schatten der Ghenaedt, ick can u niet Volprijsen ! Moght mijne Ziele eens bij den Prijs selve rijsen !

Com ras, sit op * Ghelooves peerdt:

Wil * vlieghen met mij van de eerdt.

Sie, daer is mijnen * Vader.

O Vader, dit is mijnen Vrindt Die ick soo seere hebb' bemindt:

Laet ons blij zijn te gader ! Hij was gheraeckt in Satans * muyl:

Hij was * onaerdigh ende vuyl:

Soo can mijn Bloedt Reyn maecken ! De Trouw', ô Vader, is ghedaen:

Wil hem niet uyt dijn Hof doen gaen:

Hij woon in onse daecken ! Sie, dit is het * verloren Kindt Dat door de Sonde was verblindt,

Het sal dij Lof voorbringhen.

Nu, Lief, laet hooren dijne Const, Soo windtstu mijnes Vaders * gonst:

Wil Godes Lof op singhen.

[O Groote God, ick wil dij gheeren Prijsen]

Op de wijse van den 8. Psalm.

O GROOTEGOD, ick wil dij gheeren Prijsen;

Dan ick en can dij, O Heer, niet * Volprijsen:

Want (siet !) ick ben dijn alderswackste kindt.

Volcomen niet men bij den mensche vind't.

2. Du bist een * Oogh die alle dinghen mercket:

Du bist een * Handt die alle dinghen wercket:

Du bist een * Licht oneyndigh, over al.

Dijn Wijsheydt, Heer, maeckt's 'wereld's wijsheydt mal.

3. Waer ick mij keer, het zijn al wonderwercken:

Mijn ooghe * traen't door het gheduerigh mercken:

Dijn Wijsheydt groot men mercket over al:

Des Heeren Gheest * doordrencket bergh en dal.

4. De Sterren claer, De Sonne ende Maene, De cruyden groen, die spreken mij al aene:

Comt hier; swack kindt, den Schepper door ons kent, Ick sie * God's beelt in alle dingh gheprent.

5. O * Son, wat doet dij soo ghestaedigh loopen ? O * Maen, wat comt dijn cromme hoecken cnoopen ? O Cruydt, wat leert dij dat het Somer is ?

Des Heeren Gheest werckt alle dingh ghewis.

6. Du hebst, O Heer, al wat leeft Ziel ghegheven:

Daer om wordstu van alle dingh verheven.

De * Mieren cleyn vergheten dijnes niet.

God wordt ghelooft van al t'geen men siet.

7. De * Eerdt wert wel dat du haer hebst ghegrondet:

De Zee, O Heer, selfs dijnen Lof vermondet:

De Locht roept uyt, met Hemel, Vier, * Nat, Eerdt;

Al onse cracht comt van den Schepper waerdt 8. De * Enghels reyn, dijn Boden en Dienaeren, Dagh ende Nacht dijn 's Naemes Lof verclaeret:

Wat segh ick * Nacht ? Het is voor God al dagh.

God is een Licht dat niet verdempt zijn magh.

11. Als dan den Tijdt van * Baeren is ghecomen, Wordt hij met cracht het * Duyster Veldt ontnomen:

De Moeder can den tijdt uytsetten niet.

In de * Gheboort men Godes Werckingh siet.

12. O Groote God, dijn Wercken zijn soo vele, Dat ick eer sal begaen een heessche kele, Dan dat het al Ghepresen wordt van mij.

* Vol maeckten Lof moet God sich brenghen bij.

I. RVST-STEDE.

13. Wie sal, O Heer, dijn Goedtheyt groot volprijsen, Hoe du den Mensch doetst van den val oprijsen ? Sie ! dat en can van mij niet zijn ghedaen.

Gods Wercken groot den Mensch te boven gaen.

14. Wat wasser doch, O Heer, aen ons bedreven, Dat dijn Reyn Lam voor ons dij gaf sijn Leven ? Du en behoefst de * eerden vaeten niet.

T'is door Ghenaede dat God weert ons verdriet.

15. Ick ben seer swack van lichaem ende leden:

Als onnut kindt was ick al hier vertreden:

Elck * schudde mij den cop toe, Heere goedt:

De Mensche is voor den Mensch * Wolf verwoedt.

16. Wat salmen doch met dit swack Kindt beginnen.

Sprack ijder mensch ? Sie ! Het is sonder sinnen ! Voorwaer ten dient, ten dienet, nerghens toe.

Der dwaesen rugh ghemaeckt is voor de roe.

17. Ick creegh (O * Wee !) den dagh door vele slaeghen:

Men woudt mij als * Esel traegh voort jaeghen.

Door slaeghen wreet wierdt de Gheest noch meer duf:

On-matigh slaen maeckt Jonghe sinnen suf.

18. Den heelen dagh was mijne oogh vol traenen:

Want niet dan smaedt hoord ick van mij vermaenen:

Ick * vloeckte seer de uyr dat ick voort quam De mensch niet leeft als God op hem is gram.

19. * Tien duysent mael quam mij de Satan nooden Om Lijf en Ziel (om Lijf en Ziel !) te dooden:

Met * water, bast, met messen, lockt' hij mij.

De Satan loert op eene Ziel onblij.

20. Tien duysent mael braght hij mij wel tot sonden, Om mijne Ziel (om mijne Ziel) te wonden.

Altijdt, altijdt, was Satan mij ontrent.

Op onse Ziel de Draeck sond's brandtmerck prent:

21. Ick sagh eens * om: Och salder niemant wesen

Die mijnen druck sal helpen en ghenesen ? Siet elck liep wegh, om mijnen snooden staet.

Die hulp behoeft men sonder hulpe laet.

22. Siet, dijnen Geest Sprack: Aenbidd' God de Heere:

Hij helpt elck een die op hem hoopet seere ! Ick riep, ick badt, om Wijsheydts reyne bloedt.

Die Wijsheydt heeft die heeft het * Hooghste Goedt.

23. Seer langhe tijdt (ick segh seer vele jaeren) Was mijne Ziel, O Heer, in groot beswaeren:

Het is om niet (seyd' ick) wij zijn veracht ! Den tijdt valt langh voor de geen die verwacht.

24. Mijn Ziel verloos haer leven door het beyden:

Mijn oogh wierdt * droogh door het gheduerigh schreyden:

Het swacke kindt verdween door het ghequel:

Als men God derft dan is men in de * Hel.

I I. RVST-STEDE.

25. SIET! Wijsheydt soet, * THEOVSPHIAMinnigh, Die quam (die quam !) die quam bij't kindt onsinnigh:

Legh af den druck: hier is nu vreught voor dij ! De herten droef wilt de Heer maecken blij.

26. Sij nam haer bloedt en * waschte mijne vlecken:

Met haere tongh quam sij mijn * wonden lecken:

Met haer * wit cleedt heeft sij mijn Ziel bedeckt:

God's Wijsheydt soet de doode Zielen weckt.

27. Sij custe mij met hondert duysent soenen:

Haer * lipkens roodt die quaemen druck versoenen:

Haer * armen wit omvinghen het swack kint, Gheen beter Min dan als Gods Wijsheydt mint.

28. Sij leydde mij in haere * Hoven groene:

Sij braght mij Man, om mijne Ziel te Voe'ne:

Ick soogh haer Spon, die suyckersoete was:

Des Wijsheydts Spon * verquickt de Ziele ras.

29. Du salst altijt, sprack sij, gheluckigh wesen, Soo mijne Spon niet wordt van dij mispresen.

Soo mijnen Lof van dij verbreydet wort.

Als God ons helpt tot Loven hij ons * por't.

30. O dat altijdt dijn Wijsheydt mij omvanght:

Want ick altijdt naer mijn Lief seer verlanghe:

* Val ick in sond, wil straffen niet Ghenaedt.

Als God niet straft bereydt hij een groot quaedt.

31. Op mijn verdienst is dit werck niet begonnen T'is van mijn Lief * gherocket en ghesponnen:

De schutter goedt schiedt wel een scheute mis.

32. Och wil altijdt de * lesers van mijn dichten Door dijnen Gheest, O Vader goedt, Verlichten, Dat niet een Ziel door mijn ghedicht vergae ! De * quade maegh lijdt door goe spijse schae.

33. Wil dijne Kerck, O Heere, niet verlaeten ! Verdelgh al die die dijne Kercke haeten !

* Verleyders boos straf tot in't derde let ! Wee ! wee ! op hem die sich God teghenset !

34. Het volck verblindt door sond en valsche leere Wil maecken claer, op dat dij yder Eere:

Gheef onse Jeught tot dijne Wijsheydt lust:

Soo wie God Mint de sonde niet en cust.

35. Ghij Enghels reyn, en ghij, O Goede lieden, Mint mijn Vrindin, en wilt haer Eere bieden:

Siet ! mijn Vrindin is een * Goddinne weerdt.

Die God bemint crijght meer dan hij begheert.

DenLof-sangh der Enghelen Ter eeren van Godes Eeuwighe Wijsheydt.

O Hemels claer O Sterren * leen't u ooren:

O Son en Maen, wilt onse reden hooren:

O Zee stae stil, en luyster naer ons liedt:

Eerdt, menschen swack, ons uwe ooren biedt.

2. Wie dat ghij zijt (hoe groot of cleyn van weerden) Leent uwe oor: ghij zijt al van der eerden;

Maer Hemels is ons liedt. Wij singhen uyt Hoe door een doodt het eeuwigh leven spruyt.

3. Voor alle * tijdt is God een Heyligh wesen Daer alle dingh uyt niet is door gheresen:

Dat alle dingh * zijn ende leven gheeft:

Dat door sich selfs, niet door yet anders, leeft.

4. God Vader; Soon; God Heyl'ge Geest eendrachtigh:

Dry, nochtans een: een, nochtans dry waerachtigh:

Een Wesen goedt, * persoonen dry daer in, Die onghedeylt zijn: een: vrij van beghin.

5. Dat is de God die uyt niet heeft gheschaepen,

Eerdt, Hemel, Zee, Son, sterren, menschen, schaepen, Vraeght niet: Wanneer ? het was voor alle tijdt.

God schiep uyt niet (uyt niet) al wat verblijdt.

6. Als alle dingh was goedt (jae goedt) gheschaepen.

Quam onse God het slijck der eerden raepen, En schiep daer van een constigh eerden vat;

Een vat vol const: schoon, liev'lick ende glat.

7. God blies daer in (dat is, gaf dat vat leven Door sijnen Gheest) een * Ziel heeft God ghegheven, Die wel beghin, doch gantsch gheen eynde, heeft:

Door welcke Ziel de mensche roer't en leeft.

8. De mensch was goedt: Gheluckigh * boven schreven:

Hij was * als God: onsterv'lick: hoogh verheven:

Hij was bevrijdt van droefheydt ende pijn:

Niet hem ghebrack, dan eenen God te zijn.

9. Man ende wijf van Gode zijn gheschaepen.

God liet den man eens over seere slaepen, En schiep het wijf van Adams * ribbe vast

* Volcomen mensch, met gheene smet belast.

I. * RVST-STEDE.

10. SIET, mensche weerdt, ( seyd' onse God verheven) Al wat hier leeft dat hebb' ick dij ghegheven:

Nur alle dingh: het is in dijn ghewelt:

Ick hebb' dij Heer van t'geen hier leeft ghestelt.

11. Voor mij alleyn, O Sone, moetstu buyghen.

Waer met salstu dij nedrigh seer ghetuyghen ? Daer is den * boom des wetens wonder schoon, Raeck dien niet aen, of ick sal dij haest doo'n.

12. De * Satan sagh hoe de mensch was verheven Ver boven hem: hoe dat hij was verdreven

Van God's aenschijn, om hooghmoedt niet dan windt:

Ick gae (sprack hij) bestrijden die God mindt.

13. In eene slangh (om sijnen list te decken) Quam Satan voordt, om door hooghmoedt te trecken Op s'menschen hoofdt den schandelicken val, Als schutter schalck beschoot den * mancksten wal.

14 O Vrouwe weerdt, O Coninghin verheven, Dat ick tot dij dus comme sonder beven, En doe ick niet als of ick [...] waer wierdt;

Maer door den noodt, om dat mij dijnes deert.

15. Leen mij, O Vrouw, dan eene * goede oore:

Siet ! ick en can niet swijghen 't geen ick hoore !

Dat dij van God, dij segh ick, wordt ghedaen, Die op dij selfs' en niet op God, moest staen.

16. Hoe ? is het soo ? maghstu dien * boom niet raecken ? De Vrouw sey: Neen: Want stracx sal de doodt blaeken.

De slanghe sprack; hoe deerlick quel 't dij God ! En noch volghstu, O Vrouwe, sijn ghebodt !

17. Gheloofstu dat ? kenstu noch niet God's treken ? Neen: Want seer haest solstu de handt uyt steken Waer sulcx bekent, nu dan leer van een slangh, Dat du bist gaer bevrijd't van God's bedwangh.

18. Leer (segh ick) leer, dat goedt en quaedt salst weten Soo haest als du hebst van dien boom gheeten.

De Vrouw stack uyt haer handt; * at: gaf den man De * diere vrucht, end' hij at oock daer van.

I I. Rvst-stede.

19. Daer quam den druck ! daer was het aen een beven ! Men wist wat doen. een quaede stuck was bedreven.

Men sagh den * doodt, niet des doodts * Medecijn.

Men vloodt beschaemt (soo't scheen) voor Gods aenschijn.

20. God comt: hij roept: Adam ! wil ras verschijnen !

* Neen, du bist daer, com hier, * vloedt van veel pijnen !

* Adam ! hoe dus? waerom bistu soo wit ? Hoe beefstu soo? segh mij de schult van dit ?

21. Om dat ick * naeckt ben (seyd hij) Heere crachtigh ! Hoe ? bistu naeckt ? wie maeckt dij dat indachtigh ?

* HA! t'is de sond die van dij is ghedaen ? Du salst den doodt, des * sondes loon, ontfaen ?

22. Men socht * uytvlucht, doch sulcx en cost niet baeten:

God wierdt meer gram door Adams ydel praeten:

Waeromme niet? was het doen praeten stondt Als men ghedaen hadd' sulck een groote sondt ?

23. Niet om de vrucht quam de doodt haer vertoonen:

D' * Ondanckbaerheydt, dat men niet cost verschoonen Een vrucht alleyn, het vierslagh was van straf

Die God wilt zijn, dien send't God naer het graf.

24. Jaeght hem van hier spraek God, wil hem weghjaegen:

Hij dient hier niet. heeft hij sulck quaedt behaegen, Hij soude noch hier mede niet afstaen

Maer * mijnen boom soud' hij oock raecken aen,

25. Men joegh den mensch uyt den hof wonderschoone Tot * arbeydt groot, die hij was onghewoone,

Twe'erstondt hem al sijn eyghen vleysch en bloedt

Door * sieckten swaer benouwde sijn ghemoedt.

26. wat soud' hij doen ? hij en wist sich waer keeren ! God roept hem haest: O Adam vol oneeren,

Du bist * des dood's ! dat merckstu nu seer wel ! Du stervest hier; Dijn * Ziel sterft in de hel !

27. Doch eenen raedt hebb' ick voor dij ghevonden:

Dat mijnen Soon sal sterven voor dijn sonden.

De vrouwe sal voordt brenghen uyt haer * saedt, Door mijnen Gheest, het Lam dat sond' ontlaedt't.

28. Daer was verheught de'mensche vol van pijnen.

Door dat gheloof den druck men sagh verdwijnen.

De * Vaders oudt door dat gheloove vast Zijn van den doodt voor CHRISTIdoodt ontlast.

I I I. RVST-STEDE.

29.Als den tijdt weerdt (den tijdt ! tijdt !) was gecomen Dat d'aerme mensch den doodt sou zijn ontnomen, Quam Godes Soon in het * vercoren vat,

En nam haer * saedt, en oock haer roode nat.

30. Hij nam haer saedt en dreef daer van de sonden.

Gantsch gheene smet was in dat saedt ghevonden:

Soo reyn was het door Godes Gheest ghemaeck't:

Het * wesen nam, den * toeval heeft versaeck't.

31. Ghelijck de wol door ver'we wordt door droncken, Soo was door sond het wesen (goedt gheschoncken) Gheheel besmet: Nu comt God van maght groot, Hij weer't de sond en neemt het wesen bloot.

32. * God-mensch alsdoen wierdt van dies Maegh't geboren Die tot dat werck was van God uytvercoren.

God was altijdt onsterv'lick, onbeswaer't.

Doch * waere God hem de Maegh't heeft ghebaer't.

33. Niet Goden-twee ! God-mensch was in een wesen.

(Verstaet die wel) de Godheydt hoogh ghepresen Met recht niet can de Menscheydt zijn ghenaem't:

Dees twee zijn een door Godes cracht versaem't.

34. Soo haest als hij quam in het * dal vol traenen Wierdt hij vervolgh't. men soude immers waenen Dat Godes Soon sou weerdt zijn in sijn rijck:

Maer neen: hij wierdt * vertreden als het slijck.

I I I I. RVST-STEDE.

35. God's Sone weerbt altijdt beswaeren,

Om dien te doo'n die yder leve gheeft.

36. God riep: Dit is het kindt van mij vercoren:

Hoort doch den Soon, den Soon, van mij gheboren.

De * Heyl'ghe Gheest is als een duyf ghedael't.

Daerom en heeft dat volck niet min ghedwael't.

37. Men sagh op staen de doode uyt de graeven:

De blinde sien: de mancke seere draeven:

De * sieckten al verdwenen doen terstondt:

Noch bleef dat volck doodt, blindt, manck, onghesondt.

38. Het * Lam riep uyt: Ick ben het eeuwigh leven:

Comt al tot mij die door de sonden beven, Van mij sult ghij van u sond zijn ontlast:

Doch het blinde volck daer op niet heeft ghepast.

39. Een * cleyne schaer ghevolght heeft sijne leere:

Want sij daer toe verweckt was van den Heere.

Die schaer, die schaer, in CHRISTVMheeft ghelooft:

Zijn leden zijn, en hij is van haer t'hooft.

40. Siet wat ghij doet, (seyd' hij) O aerme schaepen, Die mijn rijck soeckt, och die en moet niet * slaepen:

Hij moet altijdt in mij seer wacker zijn:

Doen dat ick doe: niet vreesen schandt of pijn.

V. RVST-STEDE.

41. Als Godes Soon seer vele hadd' gheleden, Sagh hij den tijdt dat hij tot God moest treden.

Het * Avontmael hij niet sijn Jonghers at.

Hij stondt eens op, en doen noch eens aensat.

42. Hij nam het broodt: brack: danck't, en heeft gesproken:

* Neemt eet mijn lijf t'welck voor u wordt gebroken.

Hij nam den Kelck vervult met * treck-surgh claer:

Neemt drinckt mijn bloedt, het nieu verbondt, te gaer.

43. Doet dit soo langh tot dat ick we'er sal keeren.

Vercondight dan den doodt, jae doodt, des Heeren.

Soo haest als ghij met des * ghelooves mondt Nut't dese spijs, ontfanght ghij mij terstondt.

44. Maer, waerom doch is u ghesicht begresen ? Ock ick en magh niet langher hier nu wesen:

Nochtans en sal ick u verlaeten niet:

Den Heyl'ghen Gheest sal weeren u verdriet.

45. Bewaert altijdt den * vrede wonder crachtigh.

Ghelooft in mij: Dat ick God ben waerachtigh, Ick sal in u dan * woonen naer den Gheest.

Soo wie mij heeft noch hel noch wereldt vreest.

V I. RVST-STEDE.

46. Met sulcken troost heeft hij haer moedt ghegheven.

Hij ghingh met haer in den tuyn met veel beven.

Sijn hert beanghst was boven maeten seer.

Sweet ende bloedt quam uyt t'lijf van den Heer.

47. Nu is mijn Ziel (seyd hij) in s'doodts beswaeren ! Ick ben beanghst als waer ick in s'doodts baeren ! Hij viel voor God met oodtmoedt op't aenschijn ! Of oock dien * Kelck gheweeret moghte zijn.

48. O Vader goedt, soo't eenighsins can wesen, Weer' desen Kelck ! doch niet, O God ghepresen, T'gen dat mijn * bloedt begheeret laet gheschie'n;

Maer t'gen van dij is over mij voorsien !

49. Een van ons schaer als Trooster quam verschijnen:

God niet en quam (merckt doch op dese pijnen !) God scheen van God te zijne afghescheydt ! Ons broeder heeft hem * misschien soo gheseydt:

50. 'T * kindt van dijn rijck, het schepsel dijner handen, Comt nu voor dij: wil teghen mij niet branden !

Der menschen sond', die op dij hebst ontfaen,

Maeckt dat dijn werck dij spreeckt cloeckmoedigh aen.

51. O Heere, * groot is seker dijn beswaeren:

Maer denck, Dat du salst helpen uyt s'doods baeren De Zielen al die op dijn hulpe staen:

Soo du beswijck'st het is met haer ghedaen.

52. Ontferme dij doch op de aerme Zielen Die Satan wreet soeckt dag'licx te vernielen ! Denck, dat seer cort sal wesen dijne pijn ! Naer dit onwe'er sal commen * Sonne schijn:

V I I. Rvst-stede.

53. Hij wierdt ghecoord't: der wesen, als die lieden Die naer de hel door quaeden wille vlieden.

Het was al pijn dat hem doen overquam.

Hij wierdt ghecruyst als een onnoosel lam.

54. O * mijnen God, hoe canstu soo verlaeten Dijn eenigh kindt, t'welck niemant soo can haeten ? Dat was sijn tael: dat was de * helle wreedt Die om de sond de sondaers was bereedt.

55. Het is * volbracht, riep hij: nu sullen leven, Door mijne doodt al die mij t'herte gheven.

Neem mijnen Gheest, O Vader, in dijn handt ! Soo starf God's Soon om blusschen sondes brandt !

56. De Son, de eerdt, en costen niet aenmercken Dees wreede daedt: de menschen sich verstercken:

Men * steeckt hem noch naer de doodt in het lijf ! Soo maeckt de sond de boose menschen stijf !

57. Hij was in't graf bewaeret doodt drij daeghen.

Doen stondt hij op ! sijn doodt hadd' doodt verslaeghen.

God's Sone brack door al sijn lijden fel De tanden wreet van de doodt ende hel.

58. Sijn jonghers goedt naer sijn doodt met hem aeten.

Doen voer hij op: sijn * lichaem can niet baeten.

Het moeste zijn dat hij van hier sou gaen:

Want het * gheloof en moet in d'aerd niet staen.

V I I I. Rvst-stede.

59. Dat is de daedt die wij nu seere prijsen:

Dat door een doodt het leven goedt can rijsen ! Verwondert seer wij zijn in dese daet:

Een * doodt den doodt vernielet en verstaet !

60. * O Wijsheydt groot, wie en sal dij niet prijsen ? O gh'naede groot, elck moet dij eer bewijsen !

O recht ghericht, dat niet wordt onder grondt, Wij prijsen dij met de handt op den mondt !

61. O * Wijse mal, wilt het voorhoofdt eens wrijven:

Neemt * Niescruydt stercst: lere't, hoe doodt can verdrijven Den doodt, t'en zij door desen goeden raedt.

Brenght ons wat voordt, of aenbid't dese daedt 62. God niet en lijdt. wij connen dat niet draeghen.

De menscheydt swack seer haest sou zijn verslaeghen.

Wat raedt hier toe ? * God-mensch men vinden moet.

Dat is het Lam dat door sijn doodt behoe't.

63. T'geen God niet lijdt (dat is doodt ende pijne) Dat lijdt de mensch: Schijn't hij verdruckt te zijne:

Daer is God self, die draeghet sondes last.

Soo wordt de mensch van sondes pack ontlast !

64. Volmaeckt ghericht ! de sond moet straffe draeghen ! Ghenaede groot ! God scheld't quyt sondes plaeghen !

* Ghenaedt bij richt: het richt is bij ghenaet ! O Wijsheydt diep, die't al te boven gaet !

65. O Wijsheydt diep, du gaetst het al te boven ! Soo wie dij siet, die moet dij seker loven:

Die dij niet merckt, al leeft hij, hij is doot.

Die t' * licht niet merckt, die is in blintheydt groot.

I X. RVST-STEDE.

66. O CHRISTI* Kerck op dit gheloof ghegrondet, Met blijdschap groot dees groote daedt vermondet:

Want door dees daedt sal leven yder mensch Die in het Lam ghelooft met hert en wensch !

67. Noch hel noch doodt en connen dij niet schaeden.

De wereldt valsch win't niet met haer versmaeden.

Du bist in God gherust tot aller tijdt.

Du bloeyest meer hoe men dij meer bestrijdt ! 68. Die dij bevicht die slacht de * wreede baeren Die een steen clip seer soecken te beswaeren:

Sij breken, doch de steen clip breket niet.

Wie sal die schae'n die in God's schaed'we vliet ? 69. O Vorsten dwaes, is het niet onsen Heere Die sijne Kerck bevrijdet van oneere ?

* Hoe ? wilt ghij hem bestrijden ? * HAHAHE! Het slijck wilt God bestrijden met onvre ?

70. O menschen dwaes, hoe goedt soud't voor u wesen, Dat ghij de wondt niet coost voor het ghenesen !

Och staet doch af van u vervolghen hert ! Die Godt bestrijdt in eenen * dooren ter't.

71. Noch eene saeck met dij wij moeten spreken.

Hoe ? is het soo, dat vele ooghskens leken, O Christi Bruydt, al of haer * groote sondt Te boven ghingh God's gh'naede sonder grondt ?

72. Dat is voorwaer de grootste van de sonden.

Och God's ghenaed en sal gheen mensch doorgronden.

Dus soo wie roept: Mijn sond Gods gh'naed verwint ! Toont door dien clap dat hij is Satans kint.

73. Dan roepen om: Magh ick * vercoren wesen ? Soo du Deughdt minst, en hebst van sond' afwesen, Soo du Gheloofst in't Lam, en volgh'st sijn Kerck:

Du bist God's kindt ! door dij is s'Hemels perck.

74. Voor hel noch doodt en hoefstu niet te beven Al worstu seer verdrucket in dit leven:

Dijn * vreught altijdt in't hert verborghen is.

Volgh CHRISTVMnaer, soo en gaetstu niet mis.

75. De * nouwe baen hier yder mensch moet treden Die wesen wilt van CHRISTIweerde leden.

Den * breeden wegh brenght naer naer verdoem'nis ras.

X. RVST-STEDE.

76. Nochtans men loopt al naer de breede straete:

Als ick maer wat van Christi doodt en praete.

(Denckt menigh mensch) daer niet hebb' ick voldaen:

En loopt daer met op s'wereldts breede baen.

77. * Neen ! neen ! soo niet' ! och dat en magh niet wesen, Men moet van God hier niet alleyn wat lesen:

Men moet van God niet praeten hier alleyn:

Maer men moet doen naer sijne Leere reyn.

78. Hoe ? meynt ghij dan, O wel * ghewitte graeven, Dat God niet merckt hoe cleyne zijn u gaeven

Die ghij hier deylt de aerme menschen med', Die sonder broodt dick zijn en sonder bed'.

79. Der * aermen stem die is tot God ghecomen:

Die weeldigh leeft die magh voorwaer wel schromen:

Want veel verdriets dat volck ontfanghen sal.

* Wel hem die helpt de aerme uyt misval !

80. O * Herders weerdt, O Broeders uytvercoren, Siet vlijtigh toe, dat niemant gae verloren:

De wacht wel houdt in desen boosen tijdt, Soo sult ghij zijn in Godes rijck verblijdt.

81. O Christi Schaer, wil onderdanigh wesen De Herders die van God zijn uyt ghelesen:

Bewijs haer * eer: Want seker sij zijn't weerdt.

Die haer bestrijdt die heeft sijn Ziel onweerdt.

82. Noch eene * uyr, dan is den tijdt ghecomen.

Nu, * goeden moedt, voor lijden wilt niet schromen.

Bedenckt, wat pijn voor u t'Lam heeft ghesmaeckt.

Denckt tot wat vreughdt men door dien druck gheraeckt.

83. Naer d'Hemels schoon wilt doch het * hoofdt oplichten ! Vliedt van de eerdt: * venijnigh zijn haer schichten.

Hoe menigh mensch wordt wel van haer ghewondt ! Wel hem die God dien't uyt des herten grondt !

84. Wij gaen om hoogh, om ons * blasoen te haelen.

God comt: hij comt: och hij en sal niet draelen.

Verwacht hem doch als * knechten goedt en wijs.

De wereldt schandt comt toe, de Heere prijs.

85. Looft God alleyn: ons en moet ghij niet prijsen, Als of uyt ons quaem desen Lof-sangh rijsen:

God is de * stof en uyt spraeck van ons liedt.

God * schept: herschept: wondt ende hulpe bied't

Den Gheestelicken * Ecclipsis: Ghesonden aen den Alder-ghetroutsten Herder Iacobvm Regivm.

Op de wijse van den 38. Psalm Davids.

ICk wil belijden mijn' ellendt, O * REGIVrindt,

Ick ben gheboren binnen * Ghendt, Och een swack kindt.

Den * VIVERende VYNCKEsoet Mij Broghten voort.

De ghene die mij Leven doet, is nu verstoort ! God is mijnes Zieles Leven:

Dus ghegheven

Heeft hij mij des * Levens naem.

Wat can mij den naeme baeten, Als verlaeten

Vader och, wij zijn te saem ?

I I. Eer ick wel * Moeder segghen cost, Was ickse quijt:

In Londen starf hij * on-verlost Die mij verblijt ! God soude mijnen Vader zijn; Jae, om te staen:

Nacht ende dagh ben ick in pijn: Ick moet vergaen ! Eeuwigh * sterven sonder sterven.

Troost te derven;

Is dat lijdigh voor een kindt ? Dan wat commet mij te voren ?

Godes Toren

Brandet door der * suchten windt !

I I I. Och aen mij en is niet gesondt, Dan * druck en smert ! Mijn Ziele heeft des doodes wondt ! Siet eens mijn hert:

Siet ghij daer wel de * straelen heet van een Goddin ? De ghene die mij wel doet meest * leet, Ick meest Bemin !

Godes Wijsheydt ick Beminne;

Die Goddinne

Eeuwigh mijn jongh herte wondt:

Ock ick cusse haere * wonden T'allen stonden,

Om te worden eens ghesondt !

I V. Ick daele levend' in het graf: Hier light het Kindt Dat God sijn * eerste Liefde gaf ! * Min elck verwindt ! Ghij die dit leest, Bemint den strael Die zijn hert wondt:

Die in dit Leven lijdet quael, sal zijn ghesondt ! Doodt en can de Min niet dooden:

* Smert, schand, nooden;

Haet, schimp, nijdt, die bijten wel:

De Min Levet door haer bêten !

* Haet wij eten, Om te Minnen ISRAEL!

V. Mijn Ziele (siet !) is inde * Hel, Waer is het * Licht ? Och hier sie ick de * Draecken fel; Niet God's * Ghesicht ! Du * Helsche hondt, nu bistu blij. Om mijne smert:

Ick sal oock Lachen eens met dij ! * Hert teghen hert.

Iae, wil mij dijn * tanden tooghen;

Draey dijn ooghen;

Siet ! Daer is het teycken * Tau ! Mijne Suster, mijn Goddinne,

Mijn Vrindinne ! Sal mij helpen uyt den Rau.

V I. Mijn Ziele och verbeten is. Hier light het Lam.

De boose maecken mij on-fris: God is mij Gram ! Ick hebb' noch eene * Suster soet: Och quam sij hier, Sij soude * blusschen met haer Bloet Dit helsche vier.

Suster, hier light dijnen Broeder Sonder Moeder,

Sonder Vader, sonder Troost;

O wil du mijn Moeder wesen, Lief ghepresen !

Siet ! Daer comt de Son van't * Oost.

Wien hoor' ick daer soo claeghen doch ? Och * bistu hier ? De sonde baeret dit ghecroch: Doch ick * blusch t'vier ! Nu, sij gherust; ick ben met dij: com laet ons gaen:

Com uyt de * Helsche slaevernij. Het is ghedaen ! Dat wist ick wel, mijn Vrindinne,

Dat dijn Minne

Stercker was dan d'helsche gloet:

REGIwilt God met mij loven:

Ick vliegh boven.

Als God helpt, men loven moet.

De Gheestelicke Bruyloft onses Heeren Iesv Christi Ghesonden aen de Eerweerdighe Maghet * Stephana van Rossvm, Vrouwe van

Rijns-burgh.

Op de wijse van den 68. Psalm Davids.

Dat nu * God's Wijsheydt mijn Goddin Mijn hert doe Branden met haer Min, Een * Bruyloft sal ick Singhen;

De Bruyloft van het Weerdigh Lam.

Dat voor ons in de Wereld quam, Om breken doodes stringhen !

2. O gheef mij * duysent Cuskens soet, O Wijsheydt, Son van mijn ghemoet,

In CHRISTOsal ick wesen ! Mijn * eerden Vat en is hier niet:

Ick ben in IESVCHRISTO: (Siet !) Niet dan CHRISTwordt ghepresen ! 3. * Hier ben ick nu voor Godes * Throon:

Men settet op mijn hoofdt de * Croon:

Den * Schepter men mij ghevet:

De * Balsem-Oly Heyligh-soet

Langhs mijnen Baerdt men druypen doet:

Dus mijne Ziele levet !

4. * Hosanna, Coningh, zij * Ghegroet ! Dat dij nu yder val te voet !

Hosanna, * Coninghinne ! Hosanna, Coninghinnen al ! V * voet-banck zij het eerdtsche dal, Den Hemel uwe * Tinne !

5. O Sone ! dat dij yder * Cust En op dij settet sijnes lust,

Och dat is mijn begheeren !

* Cust mijnen Soon, O Heyl'ghe Stam, Op dat hij nimmermeer zij gram;

Ick en sal u niet deeren,