Bron van leven dat door merg en been gaat en van binnenuit sterk maakt
Basisvoedsel, bron van kracht,
ruggengraat tot het eind van je dagen.
Daar is het ons om te doen:
kinderen en jongeren basisvoedsel geven waarmee ze het leven aankunnen.
Met liefde bereid, gevarieerd geschonken.
Geen voorgekauwde kost, geen keurslijf.
Wel ingrediënten die stimuleren tot creatief gebruik om zelf de eigen toekomst kleur te geven.
Bruikbare impulsen voor diverse omstandigheden.
Witte melk, bron van leven,
gestaag opgebouwde kracht,
basis voor een kleurrijk en persoonlijk palet!
Van melk gaat een krachtige symboliek uit. Het is een drankje dat letterlijk met liefde wordt gegeven, dat geldt als voedingsbron van en voor nieuw leven.
Een moederdrank, zo je wil. Als je het zo bekijkt, is mei - de Mariamaand - het ultieme tijdstip om het (melk)glas te heffen.
Melk als verbond tussen vrouw en kind, tussen mama en de pas geborene.
Mannen staan erbij en kijken ernaar.
Hebben er niets bij in de pap te brokken.
Ook de kracht die melk wordt toegedicht, heeft een symbolische waarde. Niet zelden krijgen mensen na botbreuken de witte drank aanbevolen als sterkmaker, als een energieke injectie om botten en breuken te helen.
Om er nadien sterker uit te komen.
Zoals de moeder de pasgeborene voedt met melk, zo voedt de school vanuit zorg en respect met kennis, normen en vaardigheden. Hun missie is vergelijkbaar: mensen (op)voeden, in de
hoop dat iedereen er sterker uitkomt. In de hoop dat hij en zij voldoende kracht verzamelen om in het leven te staan. In de hoop dat de aangereikte basis zal bijdragen tot mens worden en menselijkheid, net zoals melk de aanzet kan zijn tot hemelse gerechten of exquise desserts.
Gaan we voor de prikkeling van een frisdrank of kiezen we voor melk: niet altijd en overal geliefd, maar met een uitgesproken smaak en karakter?
Kiezen we voor een afdronk die met niets te vergelijken valt? De smaak van melk blijft lang hangen. Een beetje zoals de nasmaak van het opvoeden. Het echte resultaat proeven we pas veel later. Opvoeders kunnen er bovendien een gamma aan variaties van brouwen:
de ene mengt er chocolade onder of maakt er milkshake van, de andere zweert bij ijskoffie of koffie verkeerd en nog een andere experimenteert met melksmoothies.
jaargang 26 nummer 9 mei 2011
Proviand voor onderweg
Een verademing voor onderwijsmensen Maandelijkse inspiratiebron
Ook digitaal beschikbaar met extra large
in de rubriek Leeftocht van ond.vsko.be/pastoraal Impressies zijn welkom op pastoraal@vsko.be.
v.u. André Janssens, Vlaams Secretariaat van het Katholiek Onderwijs, Guimardstraat 1, 1040 Brussel
“Boe, boe, boe, zo doet de koe: ik geef de melk, zo goed voor elk.
Melk uit een pak, drink ik met gemak. Met een lange riet, wie lust dat niet?”
Het lied klonk allesbehalve harmonieus, maar de boodschap was duidelijk. De kleuters hadden er net een muzisch moment opzitten waarbij de leidster fier het voorbeeld had gegeven. Ze had een teug melk genomen om vervolgens - de melksnor nog enigszins zichtbaar - te getuigen over de hemelse smaak van de uitgeschonken drank. En passant hoorde ik nog woorden als ‘motor’, ‘kracht’ en ‘het allereerste drankje dankzij mama’. In tijden van ontwikkelingsdoelen en eindtermen, van planlast en werkdruk, deed het deugd om vast te stellen dat onderwijsmensen nog stil staan bij de ‘basics’ van het leven. Ik was er zowaar door van mijn melk.
Is er überhaupt nog een kat die stilstaat bij wat melk voor ons betekent? Waar ze vandaan komt? Hoe heilzaam het parelwitte vocht wel kan zijn? Of figuurlijk: zijn we zelf nog wel eens van onze melk? Raken we nog verbaasd over datgene wat ons overkomt? Of dreigen we door de gejaagdheid van ons leven ijlings voorbij te gaan aan wat ons nog oprecht hoort te raken?
Opvoeders in het algemeen hebben - over de grenzen van alle leeftijden heen - de morele plicht om scholieren, leerlingen en studenten van hun melk te brengen. Niets beter dan een leraar die uitdaagt en prikkelt. Niet op een dwingende, maar op een uitnodigende manier. De kat bij de melk zetten, heet zoiets.
Niets beter dan een leraar die verbaast en zich laat verbazen, die vraagtekens plaatst en ruimte laat voor persoonlijke visies. Niets beter dan onderwijsmensen die voeden en zich laten voeden. Stuk voor stuk zijn het dingen die horen bij het onderwijs, zoals melk bij de koffie.
Voorkauwend en herkauwend, vanuit een weids gezichtsveld, stevig met de voeten op de grond, gerust in de toekomst, met een natuurlijke warmte en vanuit een aangeboren instinct brengt de koe haar jongen groot tot stevige stieren, met de melk die ze heeft. / brengt de leerkracht z’n leerlingen groot tot stevige burgers.
En wat voor melk heb jij te bieden?
Iesja Jaargang 26
nummer 9 mei 2011
Melk Bron van
leven
Terwijl hij dit zei, verhief een vrouw uit de menigte haar stem en riep tegen hem: ‘Gelukkig de schoot die u gedragen heeft en de borsten waaraan u gedronken hebt!’ Maar hij zei: ‘Gelukkiger zijn zij die naar het woord van God luisteren en ernaar leven.’
Lucas 11, 27-28
Heer, zie vanuit uw heilige woning in de hemel neer en schenk uw volk Israël en het land dat u ons hebt gegeven uw zegen, zoals u onze voorouders hebt gezworen; ‘Zegen dit land van melk en honing.’
Deuteronomium 26, 15
Dokter Ari
Er was eens een jongen, Ari Bourras, die elke dag langs de deuren van zijn dorp liep om spulletjes te verkopen, teneinde zijn schoolgeld te kunnen beta- len. Zijn ouders waren arm, er zat niets anders op.
Op een dag had hij maar 10 cent op zak toen hij honger kreeg. Hij besloot bij het volgende huis om eten te vragen. Een vrouw opende de deur, maar hij durfde het niet te vragen. In plaats van eten vroeg hij om een glas water. De aardige vrouw vond dat hij er een beetje hongerig uitzag, en besloot hem een groot glas melk te geven. Hij dronk heel langzaam en genoot van elke slok. Toen het glas leeg was vroeg hij aan de vrouw: "Hoeveel ben ik u schuldig?"
De vrouw zei: "Je bent mij niks verschuldigd.” De kleine jongen bedankte haar uit de grond van zijn hart.
Opvoeden vraagt engelengeduld. Net als gerechten waar melk een lang en intensief kookproces moet doorstaan om tot hoogstaande resultaten te komen, vragen kinderen, leerlingen en studenten een even geduldig proces. Wie zich niet laat opjagen, de witte motor tijd gunt en in alle rust roert en spatelt, bekomt room of aanverwante smaakmakers. Idem dito in het land van scholieren. IJver en geduld oogsten niet zelden een succesvolle afloop. Hoe zit het met de kok in jou? Ga je voor gerechten die voortspruiten uit een lang en arbeidsintensieve bereiding of ben je een voorstander van de snelle keuken? Haute cuisine of fast food?
Als je bij de afronding van een schooljaar kan vaststellen dat de smaak van wat je bracht, de textuur van wat je te zeggen had, is blijven hangen, dan is dat reden tot een feest. De kers op de taart. Niet toevallig leidt dat in veel gevallen naar melk. Of hebt u al veel desserts geproefd waar geen melk aan te pas kwam misschien?
(lees eerst de keerzijde) Jaren later werd de vrouw erg ziek. De plaatselijke artsen stonden voor een raadsel. Ze stuurden haar naar de grote stad waar het ziekenhuis meer gespecialiseerd was. Daar aangekomen werd de hoofdarts opgeroepen. Toen hij had gehoord uit welk dorp zij kwam, vulden zijn ogen zich met een vreemd licht. Haastig ging hij naar beneden en liep hij naar haar kamer. Hij herkende de zieke vrouw meteen. De dokter keerde terug naar de behandelkamer en was vastbesloten om alles te doen om haar leven te redden. Hij gaf haar een speciale behandeling en de vrouw werd weer beter.
Ze vroeg de arts om haar de rekening te sturen. Hij schreef iets onderaan het blad en stuurde het naar haar kamer. Terwijl de vrouw de rekening opende, was ze er zeker van dat het haar de rest van haar leven zou kosten om alles te betalen. Haar oog viel meteen op de woorden onderaan de factuur.
"Rekening betaald, met een glas melk." Getekend:
dokter Ari.
© Peter Briers
