Met de dood in het hart?

62s,e jaargang nummer 10 woensdag 7 maart 2007

Toe

We begrijpen niet goed waarom ze bij de VLD opnieuw de Slangenmens hebben inge­

huurd. Want na de deurenklucht met Somers en Sterckx zal het toch wel voor ieder­

een duidelijk zijn dat de VLD in het ergste bedje ziek is.

Jongens, jongens, wat een afgang. Stel u voor. De VLD-top hakt na enig aarzelen de knoop door en schuift voor de Antwerpse lijst ex-tv-journalist Dirkie naar voren.

Sterk tegen diens eigen goesting, zodanig sterk dat hij - zogezegd enigszins verward - in het eerste het beste interview meteen meegeeft dat hij zeker niet zal gaan zete­

len. Kritiek alom! Paniek nog meer! Alarmfase vier! Alarmfase vijf! Alle hens aan dek!

Is Sterckx gek?

Terwijl de treinreizigers maandagochtend in 'Metro’ nog een volledige pagina inter­

view met diezelfde Sterckx aan het verwerken zijn, komt in de Melssensstraat in Brussel het VLD-partijbestuur reeds samen en besluit... de eerdere beslissing terug te draaien.

Want hoe zou men anders en later in godsnaam nog Leterme kunnen gaan terugfluiten als die zijn kandidatuur voor de Kamer bekendmaakt? Juist, beste lezer, zoals altijd gaat het bij verkiezingen op de eerste plaats om de perceptie, niet om de inhoud. Verhof- stadt heeft ooit de V in VLD ingebracht. Een zinloze letter, want sinds hij eerste minis­

ter is, heeft hij het Vlaamse belang door zijn eigen belang vervangen. En - vergeet het nooit - zijn zijn regeringen de meest Vlaamsvijandige sinds decennia.

We weten niet hoeveel de VLD aan Slangen betaalt - en elke gissing is te mijden, al was het maar om proceskosten te vermijden, want als hij niet wordt veroordeeld gebeurt dat met verjaring en dat duurt jaren - maar volgens ons is het weggegooid geld. Op twee dagen tijd zijn de liberalen erin geslaagd een duurbetaalde campagne van drie maanden onder het tapijt te vegen. Campagne die nota bene door Noël Slangen werd en wordt overzien. Is dat dan de Grote Strateeg die zowat alle media ons voorspiegelen?

Wellicht laten we ons vaak te gemakkelijk overdonderen door zulke types. Ze pak­

ken uit met het "Limburggevoer, zijn kind aan huis bij de openbare omroep, en kunnen zowat overal hun ei kwijt. Ze lijken wel onkwetsbaar. Tot een moegetergde Sterckx zich iets laat ontvallen wat hij zich niet mocht laten ontvallen. Of denkt u dat Sterckx zo dom is dat hij niet besefte wat hij zei?

Maar intussen wordt - om de schade in te halen - het vervolg van de campagne reeds voorbereid. Midden maart zal in Leuven een nieuwe Superministerraad van maar liefst drie dagen plaatsvinden “om het regeringswerk van de voorbije vier jaar te evalueren”.

Uiteraard wordt dat één grote propagandabijeenkomst die massaal door de media zal worden gevolgd en verslaan omdat de ene krant niet voor de andere omroep wil of mag onderdoen. We zullen dus praktisch uitsluitend lovende dingen te horen krij­

gen. We zullen zwaar onder de indruk geraken van alle fantasticiteiten die paars de afgelopen jaren voor ons heeft klaargespeeld. Alles en iedereen wordt ingeschakeld, want het gaat om het overleven van een politieke generatie (Verhofstadt, Dewael, De Gucht, De Croo) die bij een verkiezingsnederlaag alleen hun villa in Toscane of hun stoeterij overhouden.

Met de dood in het hart?

Het gaat ook om de overlevingskansen van de Triestige Plant Vande Lanotte, die zicht­

baar zucht onder het juk van een voorzitterschap dat hij niet echt heeft gewild, maar niet kon weigeren, omdat ook bij de SP.a het aantal bevlogen figuren voortdurend afneemt.

(En daarom kletst hij af en toe opnieuw een gratisverhaal uit zijn nek, afgelopen zon­

dag nog het sponsorpraatje dat een alleenstaande ouder met kind twee tot drie jaar onbetaalde kinderopvang zou moeten krijgen. Dat alles netjes in beeld gebracht door de openbare omroep, die heel goed weet waar Abraham de mosterd haalt.)

Open moet het zijn, dames en heren. Open, open, open moet het zijn. Erger u met ons aan zulke belachelijke termen als “Open VLD-voorzitter Bart Somers". Bart Somers is open. Noël Slangen is open - voor grof geld. Helaas, wij zijn toe. Zeker voor dit soort VLD.

Betekent dat anderzijds dat we de deuren wagenwijd opengooien voor CD&V en co? Al evenmin. Hebben de christendemocraten al duidelijk aan Didier Reynders (MR) geantwoord dat ze de N-VA niet zullen laten vallen ? Heeft meestercynicus Herman van Rompuy al een kattebelletje gestuurd aan Bart de Wever dat ze ondanks alles samen een nieuwe staatshervorming zullen uitdokteren ? Wat hebben CD&V en N-VA gemeen buiten het streven naar zoveel mogelijk stemmen? In hoeverre zijn de tsjeven betrouw­

baar? Korter: zijn ze sowieso wel betrouwbaar? Zijn ze open of zijn ze toe? Zitten ze nog altijd met die dood in het hart? En gaat “die dood” hen weer parten spelen als ze na I0 juni moeten onderhandelen, zogezegd samen met de N-VA?

Als na 10 juni blijkt dat het Vlaams Kartel een maat voor niets geweest is - in die zin dat CD&V kiest voor de macht en dus tegen Vlaanderen - dan moeten er conclusies worden getrokken. En tekeningen zijn daarbij overbodig.

Deze week:

• Directe democratie 3

• Te veel is te veel 5

• Freddy doorbreekt het cordon 6

• Verkleutering 12

• Op een laag pitje 1 5

M.& M.

ZEGrT...

In mijn kennissenkring duikt M. geregeld op. Een sympathieke en hulpvaardige man.

Een man met vaste principes ook. Over gezin en trouw, homohuwelijken, euthanasie of abortus, hiérarchie op school en daarbuiten:

M. is een volbloed conservatief.

Een andere M. wiens pad de mijne wel eens kruist is nog zo’n man met duidelijke denkbeelden. Over gezin en trouw, homohu­

welijken, euthanasie of abortus, hiérarchie op school en daarbuiten: ook die andere M. is een volbloed conservatief.

Beiden zijn politiek actief. De ene Al. bij het Vlaams Belang. De andere M. bij de SP.a.

De ene heet Marcel. De andere Moham­

med.

Ik moest aan M. & M. denken toen ik in Knack het antwoord las van Sami Zemni op de redactionele vraag: “Van welk idee dat vandaag totaal ondenkbaar is, vreest of hoopt of droomt u dat het vroeg of laat toch werkelijkheid zal worden?” Zemni, naar we uit z'n naam en voorkomen kunnen opma­

ken van allochtone afkomst, doceert politieke wetenschappen aan de Gentse universiteit en laat zijn licht schijnen op die belangwek­

kende vraag. Zijn antwoord: Dat conserva­

tieven en islamisten elkaar vinden.”

Of het een vrees, hoop of droom betreft, kunnen we niet echt opmaken, maar Zemni ziet logica in een coalitie tussen het conserva­

tisme en wat hij het marktislamisme noemt.

Zemni, die het over de Amerikaanse context heeft, vindt beide stromingen bondgenoten in de ontmanteling van de staatsinstellingen.

Er bestaan ook andere raakvlakken.

Marcel wel eens wil afsteken bij pot en pint sluit naadloos aan bij wat tijdens de rama­

dan na zonsondergang rond de tafel van Mohammed wordt verteld. Dan wel bij hete thee. Marcel knarstetandt wanneer we hem daarop wijzen. En gaat er liever niet op in.

“Ondanks de verschillen tussen de wereld­

religies, lijkt de vraag van de toekomst eer­

der te zijn: moet het individu door de staat van de 'religie’ bevrijd worden of, omgekeerd, zal het individu zich door de bevestiging van zijn religiositeit kunnen onttrekken aan de almachtige staat?" Zo ziet Zemni het. Als dat klopt staan Marcel en Mohammed aan dezelfde kant.

In de praktijk bestrijden ze elkaar te vuur en te zwaard. Figuurlijk weliswaar, maar wel heel overtuigd. In de feiten strijdt de vrome islamiet Mohammed zij aan zij met de herau­

ten van de paarse bevrijding. Kerkganger Marcel loopt erg hoog op met Ayaan Hirsi AH, die alle religies achterlijk vindt en er recht­

lijnig progressieve opvattingen op nahoudt.

Elkaar kunnen ze niet luchten. A1.& Al.

Mohammed knarsetandt wanneer we hem de ethische ‘verworvenheden’ van Paars voor de voeten gooien. En gaat er liever niet op in. Het discours over waarden en normen dat

Plankzeil naar www.pallieterke.info

Marcus Thesaurus

“Wrakkig partijtje”

EENMANSCOLLECTIEF

DenBlooten Kooninck

U mag rechtstreeks op de pianist schieten via denblootenkooninck@hotmail.com, maar natuurlijk ook via het gewone redactieadres

2

De dingen dezer dagen

Et pour les Flamands...

Het hierna volgende verhaal zal bijzonder leerrijk zijn voor wie mocht denken dat het franskiljonisme in het “Belgique de papa” in het algemeen en in “Bruxelles” in het bijzon­

der de jongste decennia veel van zijn pluimen heeft gelaten. En het alleen nog het Brus­

selse ziekenhuizenpersoneel is dat berucht staat voor zijn misprijzen tegenover alles wat Vlaams is.

In de kerstperiode van 2005 werd in het Duitse Ochtrup de enige zoon van het echt­

paar Karei en Inge Luyckx uit Mortsel met messteken omgebracht aan de ingang van het hotel waar hij logeerde. De dader die zijn slachtoffer doodde toen die terugkeerde van een feestje met werkcollega’s, was een Turk die op tijdelijke basis in het hotel werkte. Hij werd aangehouden en in juni 2006 veroor­

deeld. Niet voor moord, zoals kon verwacht worden, maar voor toegebrachte slagen en verwondingen zonder intentie om te doden.

Hij kwam er dan ook vanaf met een eerder lichte straf. Het belette hem niet daartegen in beroep te gaan wat tot opschorting van het vonnis leidde. Om kort te gaan, vandaag wordt nog altijd gewacht op een uitspraak van het hof van Cassatie in Karlsruhe. Tot daar een situatieschets als uitgangspunt voor een vervolg van het verhaal dat als “straffe kost” gecatalogeerd kan worden, maar dat geen voer is voor de regimepers van de geze­

gende modelstaat België.

De ouders van de vermoorde jongeman deden een beroep op de diensten van het ministerie van Buitenlandse Zaken om op de hoogte gehouden te worden van de ont­

wikkelingen in het dossier. In november 2006 kregen ze via e-post het bericht dat de Bel­

gische ambassade in Berlijn daar op ver­

zoek van Buitenlandse Zaken werk zou van maken. Dat is ook gebeurd vermits de pro­

cureur van de "Staatsanwaltschaft Münster”

op 23 november van vorig jaar aan de ambas­

sade een uiteraard in het Duits geschreven document overmaakte met vermelding van de jongste stand van zaken. Exclusief vermel­

ding van referte, aanspreektitel en onderte­

kening bestaat de feitelijke inhoud van dat bescheiden A4’tje uit precies geteld acht vol­

zinnen waarvan de langste over drie regels loopt.

Het document werd op de Belgische ambassade op 4 december 2006 ontvangen.

Op 30 januari van dit jaar viel erbij het echt­

paar Luyckx een... Franse vertaling van het Duitse document in de bus, samen met een in het Nederlands geschreven begeleidende brief van een kabinetsmedewerker waarvan de inhoud, althans gedeeltelijk, zonder meer als hallucinant overkomt.

Geniet mee van volgende betekenisvolle en verhelderende passage: “De brief van de onderzoeksrechter werd door de diensten van de ambassade vertaald. Dit gebeurde

‘ t Tij moet keren

Niet zonder ontroering geschreven op de voois van “Merck toch hoe sterck”, na de klucht waarvan de acteurs eerst “slachtoffer” Dirk Sterckx de Open (?) VLD in Antwerpen deden trekken en toen die weigerde zijn Europese poen op te geven, de weigerachtige Bart Somers naar de eerste plaats commandeerden.

Merk toch hoe Sterckx in de kiesstrijd zich smijt, bereid om met vlijt de sinjoor te bedriegen met d’open lijst die met graagte hij leidt, als hij daardoor maar geen centjes ziet vliegen.

Dirk wil zijn devoren doen voor het blauw fabriekske, maar blijf van zijn dikke poen;

anders wordt het nikske.

Kiezer lief, toon u lief, laat u grif bedotten en laat Dirk, stemmendief, voort zijn poen oppotten!

Maar toen ‘t Decroo en zijn co werd te bont, klonk er een bonk dat de vonken eruit vlogen.

Wering en kering, de leiding rook lont:

Dirk vloog naar onder en Somers Bart naar boven.

Dat heet geloofwaardigheid bij de open blauwen

die door Slangen sluw geleid, niet zijn te betrouwen.

Op een sein van Het Brein moet Bart braaf marcheren.

Mag ‘t venijn van die gein

*t tij ten goede keren! bis

echter naar het Frans, gezien geen perso­

neelslid beschikbaar was (sic!) die naar het Nederlands kon vertalen (resic!). Indien U dit wenst ben ik wel bereid U een vertaling van deze Franse tekst naar het Nederlands te maken. U gelieve mij in dat geval een mailtje te laten geworden (reresic!).” Een verdere analyse doet nog weinig terzake, enkele te trekken conclusies doen dat des te meer.

Primo is het dus zo dat het personeelsbe­

stand van de ambassade in Berlijn niemand in de rangen telt die de taal van helgrootste gedeelte van de Belgische bevolking spreekt, laat staan schrijft. Dat die lijn zonder veel gevaar op vergissingen kan doorgetrokken worden naar het leeuwenaandeel van alle buitenlandse ambassades van dit apenland, ligt voor de hand.

Secundo is het ook zo dat tussen 4 decem­

ber 2006 en 30 januari 2007, enerzijds de datum waarop de Franse vertaling bij Binnen­

landse Zaken werd ontvangen en anderzijds die waarop de familie Luyckx het document in handen kreeg, op het godganse ministe­

rie en in een tijdspanne van bijna twee volle maanden, blijkbaar niemand in staat was de inhoud van een A4’tje van het Frans naar het Nederlands te vertalen. Het kan natuurlijk ook zijn dat men er te lui voor was.

En tertio kan uit het begeleidende schrij­

ven van de kabinetsmedewerker nog afgeleid worden dat dergelijke toestanden blijkbaar als volkomen normaal worden ervaren en het “pour les Flamands la même chose” nog maar weinig van zijn oerkracht heeft inge­

boet. Ook al wordt er dan vandaag toch al de veelzeggende boodschap aan toegevoegd

“maar mocht ge de gang van zaken tegen alle verwachtingen in niet normaal vinden, dan bezorgen we U alsnog wel een Nederlandse vertaling”!

Toppunt is wel dat de federale overheids­

dienst Buitenlandse Zaken geleid wordt door een... Vlaamse minister, nietwaar Karei van Berlare? Toch is het nog relatief positief dat de voor de bevoegde minister tekenende attaché niet snel zelf de vertaling maakte in plaats van zijn tijd in een "verontschul­

digend gebaar” te steken. Door dat laatste te doen heeft hij nog maar eens duidelijk gemaakt wat er in “la Belgique unitaire”, ook al wordt het voortbestaan ervan hoe langer hoe meer in vraag gesteld, vandaag nog alle­

maal kan. Probeer U bij wijze van afsluiter nu één moment voor te stellen wat er ten zui­

den van de taalgrens zou gebeuren, mocht een "citoyen" daar een Nederlandse verta­

ling van een document toegestuurd krijgen met de opmerking dat hij, mits een seintje, ook nog een Franse kan krijgen! En “pour la petite histoire", de heer Karei Luyckx heeft géén mailtje naar het bevoegd minis­

terie gestuurd vanwege het daar gestelde

“gebaar” als te beledigend ervaren. D.Mol

Hectorvan Oevelen

Dit op apegapen liggend apenland

Lentemanifesters naar huis gestuurd!

Het zal je maar gebeuren! Je zit avonden na mekaar naarstig te zwoegen aan een zo even­

wichtig mogelijke duidelijke tekst over wat en hoe met een mogelijke volgende Vlaams- vriendelijke staatshervorming, je krijgt een honderdtal handtekeningen van alleen maar verstandige Vlaamse mensen onder jouw geschreven denkwerk, je krijgt voor dat huiswerk de gastvrijheid van de krant en zie, twee Franstalige hoofdstedelijke grijs­

aards verwijzen al je vrome Vlaamse wen­

sen naar de eeuwige vergeetputten! Het is weinig waarschijnlijk dat de Vlaamse lente- groep het Brusselse schijfwerk vooraf kende, het is zonder twijfel toevallig dat het samen­

viel, maar dat toeval is dan ook het grootste winstpunt van deze toevallige confrontatie tussen Franstaligen en Vlamingen.

Het waren de geestelijke vaders van het Lentemanifest die ons eerst verbaasden, enkele dagen later gevolgd door een twaalf bladzijden lang Brussels-Franstalig rekwisi­

toor tegen die stoute Vlamingen die er zelfs maar durven aan denken dat ze misschien beter af zouden zijn zonder die vervelende Franstaligen, zonder die peperdure Walen.

Dat opstel kwam uit de pen van twee hoofdstedelijke Franssprekende senioren:

minister van staat Antoinette Spaak, volgend jaar tachtig, ooit voorzitster van het FDF, goede politieke vriendin van wijlen Hugo Schiltz, dochter van haar in Brussel wereld­

beroemde vader Paul Henri Spaak, en haar iets jongere partijgenoot, de blauwe Serge Moureaux, liberale FDF-broer van de hoofd­

stedelijke grote rooie baas Philippe Mou­

reaux alias Flupke Moustache van Meule- beek, allebei zoon van hun vader, minister Charles Moureaux, ooit één van de teno­

ren van het hoofdstedelijke en dus Frans- dolle liberalisme.

De “dupe ”

Waarom al die details? Om te laten begrij­

pen dat het hier niet om Jean Peetèrs of Louis Zjanssèns gaat, maar dat het namen zijn die in de Brusselse salons nog beluisterd worden. Als straks hun rekwisitoor offici­

eel wordt voorgesteld, zal vooral de lijst van ondertekenaars interessant zijn. Het is niet verboden te denken dat het duo de pen ter hand nam omdat anderen hen daarom vroegen, kwestie van zichzelf niet al te zeer te moeten verbranden, maar toch de bood­

schap zo luid mogelijk te laten horen.

De boodschap Spaak-Moureaux is anders we! de moeite waard. Tenminste voor wie wil luisteren. Omdat zij duidelijk vrezen dat de wel bekende Warandeboodschap in Vlaanderen misschien toch ernstig genomen wordt, dat Vlaanderen dus kiest voor de onafhankelijkheid al dan niet met Brussel onder de arm, hebben zij becijferd wat ons dat zal kosten.

Niet alleen maakt Vlaanderen zich begoo­

chelingen als het denkt dat het zo’n econo­

mische sterke staat zal zijn! Punt voor punt worden de Warandeargumenten “pro Vlaan­

deren” onderuit gehaald met opmerkingen zoals het feit dat driekwart van de Franstalige arbeiders bereid is langer te werken tegen maar 62 procent van de Vlaamse werk­

nemers, dat het Vlaams bruto binnenlands product uitgesproken zwak is, dat Frans­

talige werknemers zich in Vlaanderen niet mogen aanmelden als werkzoekende, dat de Vlaamse havens slecht uitgerust zijn en de “Vlaamse” luchthaven Zaventem rond­

uitverouderd is.

Uiteraard kloppen de transferbereke- ningen van de Warande langs geen kanten.

Kortom, Vlaanderen mag gerust ophoepe­

len, maar de Vlamingen moeten wel weten

Guy Verhofstadt in Burgermanifest 1992

De afschaffing van de stemplicht en de invoering van het stemrecht is een eerste stap om orde op zaken te stellen. De stemplicht ontneemt de allereerste keuze aan de bur­

ger: de keuze te gaan kiezen of niet. Hierdoor hoeven de politici geen inspanning te d°en om het publiek ervan te overtuigen aan de verkiezingen deel te nemen. Wie niet mee doet, wordt gewoon gestraft door de rechter. Dat komt de politici goed uit: alles heet er immers de schijn van dat de door hen zo verwaarloosde demokratie perfekt werkt- Dat is een illuzie. Ook de burger in geval van de invoering van het stemrecht niet zou gaan stemmen, stelt een belangrijke politieke daad. Hij laat weten dat de politiek me bezig is met de problemen waarmee hij in zijn dagelijks leven te maken heeft. Door weg te blijven, stelt hij wel degelijk een politieke daad.

dat zij de dupe zullen zijn en niet de Frans­

talige Belgen. Lief toch van dat Fransdolle duo zich zoveel zorgen te maken over het Vlaamse welzijn. De Vlamingen moeten weten dat onze twee ouderlingen zeker niet zullen instemmen met een of andere vorm van confederalisme, een spookbeeld dat alleen maar de nieuwe versie moet ver­

doezelen van wat ooit de beruchte I Etat belgo-flamand was.

Om dit spookbeeld nu al afdoende te stop­

pen - hoeft dat eigenlijk wel als toch alleen maar Vlaanderen de rekening zal betalen. - moeten Bruxelles en la Wallonië nu al een bloedeed zweren om samen de toekomstige exclusief Franstalige federatie van België te vormen! Brussel en Wallonië, elk voor zich, maar toch samen. Uiteraard na een volks­

raadpleging in de Vlaamse rand rond Brus­

sel om de plaatselijke bevolking ten volle hun recht op zelfbeschikking te laten uit­

oefenen.

Het duurde nogal wat bladzijden tot ons Brussels duo daar geraakte waar het wilde zijn. Het is bovendien die federatie die de personenbelasting en de sociale bijdragen int van de mensen die daar werken. Een Vlaming die na de scheiding nog in Brussel aan de slag is en in Vlaanderen woont, betaalt belastin­

gen in de Franstalige federatie!

Ongeduld

Men kan dit schrijfwerk zoals zoveel andere soortgelijke verbale inspanningen natuurlijk weglachen. Dan moet men natuur lijk ook de derde editie van het Leuvens Lentemanifest in de diepste schuif laten ver dwijnen.

Voor wie zich in Vlaanderen niet met een inschrijft in het independentistisch dis cours van de Warande, is het Lentemanife*

nochtans de Vlaamse vanzelfsprekendhei zelf. Eindelijk die grote staatshervorming die klaarheid brengt in ons Belgisch systeem- evenwicht, verantwoordelijkheid en billijk' heid: “Meer Vlaanderen, meer Wallonië 's meer dan ooit nodig om tot een beter Vlaan­

deren en een beter Wallonië te komen. Ee status- quo of een ontoereikende staatsher vorming is daarentegen de snelste weg naa een scheiding." Wie zijn wij om de geduldige ze schrijven zelf: “Ons geduld, is door imm°, bilisme in de voorbije periode verdampt - Lentemanifesters tegen te spreken? Ve gissen we ons als we in deze derde uitga een groter ingehouden ongeduld voelen 3

bij vorige edities? , t

We kunnen alleen maar vaststellen hun geduld nu al wordt weggehoond!

inderdaad "maar” twee politieke 8r'isJafet zonder enig politiek mandaat! Ook Warandemanifest was volgens de p°

correcte verslaggevers van toen niet re vant, want alleen maar het werk van m^

schappelijk uitgeschakelde grijsaards, der dat Warandemanifest hadden be 8^

Moureaux en Antoinette Spaak zich a geschreven denkwerk niet eens getro Vlaanderen zou in dat geval immers nog veel verder gekomen zijn dan de toch bespreekbare splitsing van het werkgeleg heidsbeleid a la Vande Lanotte. jn

Het is natuurlijk heel mooi bij het van de lente een wat late nieuwjaars te willen schrijven, maar dan moet men iemand hebben die minstens de indruk g dat hij of zij naar die vrome wensen wi teren. En dat welwillend oor is er van nog altijd niet en zal er morgen ook niet Daarom nu al onze oprechte dank aan politieke koppel Moureaux-Spaak om dat voor zover nodig, nog maar eens_du' u lijk te maken. Marc PlA

De dingen dezer dagen

Waarom directe democratie?

Omdat niemand anders in de media het zal doen, blijven we er zelf regelmatig op terugkomen: de directe democratie, d.w.z.

de volkssoevereiniteit door middel van het beslissende referendum op burgerinitiatief.

Vorige week vond hierover een debat plaats in de Universiteit Antwerpen tussen een professor die tegen was en dr. Jos Verhuist, één van Vlaanderens briljantste intellectue­

len en ideoloog van de directe democratie.

VVe kregen er nog eens alle tegenargumen­

ten op een rijtje, met de deskundige weerleg­

ging door Verhuist. Overlopen we even de belangrijkste. Antidemocratische polemis­

ten zeggen altijd eerst en vooral dat het volk te dom is om beslissingen te kunnen nemen.

Mocht dat een geldig argument zijn tegen de volksstemming over specifieke besluiten, dan zou het een honderd keer sterker argument zijn tegen parlementsverkiezingen. Want de keuze tussen partijen en hun programma’s, met daarin allerlei beleidsvoorstellen over uiteenlopende zaken, is veel complexer dan de keuze vóór of tegen een bepaald wets­

voorstel. Zoals altijd is dit argument tegen de directe democratie eigenlijk een argu­

ment tegen de democratie zelf. Het volk is trouwens niet dommer dan de parlements­

leden. Dezen hebben wellicht een compe­

tentie inzake sommige dossiers, een min­

derheid, maar zijn net zo onwetend als de domme massa inzake de meeste andere dos­

siers. Toch brengen zij daarover een stem uit. Misschien zullen zij zich bij hun keuze laten leiden door deskundigen die zij menen te kunnen vertrouwen; maar datzelfde geldt ook voor de gewone kiezer. Die kan trou- vvens altijd de beslissing aan zijn gemanda­

teerde vertegenwoordigers overlaten door over een gegeven kwestie géén referen­

dum af te dwingen. In één opzicht is het met de parlementsleden echter veel erger gesteld dan met de gewone kiezer. Als de kiezer op basis van zijn kennis of op gezag van een vertrouwde deskundige een stand­

punt bepaald heeft, zal hij in de stilte van het stemhokje aan dat gefundeerde standpunt uiting geven. Van een parlementslid dat in een bepaalde materie deskundig is, mag men helaas niét verwachten dat hij overeenkom­

stig zijn gefundeerd inzicht zal stemmen. Als de partijleiding een nee-stem voorschrijft, dan zal hij immers zijn ja-mening inslikken en nee stemmen. Anders kan hij bij de vol­

gende verkiezingen zijn verkiesbare plaats Wel vergeten.

Particratie

Wat de prof tegenover de democratie

^elt, is de huidige particratie, of wat zich e representatieve democratie” noemt.

e praktijk leert dat deze helemaal niet representatief is. In Nederland was 80%

*an de parlementsleden vóór de EU-grond-

*et, meer dan 60% van het volk tegen. De estuursklasse heeft of vertegenwoordigt Vaak andere belangen dan het volk.

Een nadeel van het referendum was vol-

Splits zelf de sociale zekerheid!

Word lid van het Vlaams ziekenfonds.

Bel hiervoor ons gratis nummer: 0800-179 75.

Surf voor ons kantorennetwerk naar vnz.be.

Ö

22°*<iretel: Hoogstratenplein 1 - 2800 Mechelen ■ www.rn.be

gens de prof dat de bevolking alleen maar ja of nee kan stemmen over complexe mate­

ries zoals de EU-grondwet. Welbeschouwd is dat evenzeer een argument tegen het par­

lementaire systeem, want de parlementsle­

den die namens België vóór de EU-grond- wet gestemd hebben, hadden ook louter de keuze tussen een ja- en een nee-stem.

Volgens de prof is het volk "irrationeel” en vermengt het zaken, bijvoorbeeld de kwestie van de Turkse EU-toetreding met de kwes­

tie van de EU-grondwet.

Vele Franse en Nederlandse tegenstem­

mers wilden "eigenlijk” tegen Turkije stem­

men. ja, als het volk geen referendumcultuur heeft en slechts om de zoveel jaar eens een referendumkruimel toegeworpen krijgt, dan vertoont het systeem nog wat kinderziek­

ten. Maar dat probleem was zeer eenvoudig op te lossen: stel naast de vraag over de EU- grondwet een aparte vraag over de Turkse toetreding. In Zwitserland beantwoorden de burgers jaarlijks enkele tientallen refe- rendumvragen. Het volk is ook vals en kort­

zichtig. De bestuursklasse is niet alleen een intellectuele, maar ook een morele elite die, aldus de prof, met het “algemeen belang”

begaan is terwijl het plebs alleen aan zichzelf denkt. Iemand uit het publiek had zich, ten bewijze, laten vertellen dat een referendum in Californie de staat van voldoende belas­

tinginkomsten beroofd had om überhaupt nog zijn overheidstaken te kunnen vervul­

len. Dat is zo een klassieke boeman uit de antidemocratische retoriek: dat het volk zal stemmen vóór allerlei dure overheidspro­

gramma’s maar tégen de belastingen die dat overheidswerk moeten betalen. In werke­

lijkheid heeft dat doemscenario zich in Cali­

fornie noch in eender welk ander land ooit voorgedaan. Zwitserland en die Duitse en Amerikaanse deelstaten waar het referen­

dum gebruikelijk is, hebben gezonde staatsfi­

nanciën, en onderzoek toont aan dat mensen er veel stipter hun belastingen betalen omdat zij zelf kunnen beslissen over de besteding ervan.

België is geen democratie

Zoals verwacht kwamen mensen uit het publiek met het argument dat België geen directe democratie verdraagt, zie de koningskwestie in 1950. Het is niet zo dat een meertalig land geen natiegevoel zou kun­

nen ontwikkelen dat een referendumcultuur schraagt. Zwitserland is het beste tegen­

voorbeeld. Maar als België echt zodanig func­

tioneert dat democratie hier de taalgroepen tegen elkaar zou opzetten, dan is dat nog geen reden om de Belgen de volkssoeverei­

niteit te ontzeggen. Veeleer moet men dan toch de democratie invoeren, en wat er met België gebeurt, zien we dan wel verder. Een toevallige staat met stoemelings ontstane grenzen is minder belangrijk voor het alge­

meen welzijn dan de democratie.

Tenslotte mag duidelijk zijn dat de prof en de politieke klasse niet de waarheid spre­

ken wanneer zij ervan uitgaan dat wij in een democratie leven. De huidige particratie op Vlaams en Belgisch niveau is geen democra­

tie, en bovendien zien we een voortdurende overdracht van beslissingsmacht naar niveaus waar zelfs de beperkte parlementaire con­

trole niet meer speelt. Een steeds groter deel van de wetgeving die ons maatschap­

pelijk leven regelt, wordt gemaakt door de Europese Commissie, die aan niemand enige democratische rekenschap verschuldigd is.

De strijd voor de invoering van de demo­

cratie is meer dan ooit een noodzaak.

Koenraad Elst

Aan Het Portret Nauwelijks gered Mortsel

Madame Pira,

U bent goedgunstig. U bent een steunpi­

laar. U bent de reddende engel. Extremisti­

sche krachten, zelfs in uw eigen meerder­

heid - maar dat was te denken, allemaal misvormd in de vroegere VU-stal - heb­

ben vorige week geprobeerd het Belze regime te ontmantelen. U liet zich niet doen. Hoera!

Het ging over een zaak van leven of dood. Het ging over het hoofd van Albert en Paola. Het ging om de Hoofden van de natie. Zouden zij geguillotineerd wor­

den of niet?

Gij hebt krachtdadig ingegrepen.

De Hoofden werden verwijderd uit de raadszaal, maar vonden asiel in uw kan­

toor. Er wacht u een ridderorde, of toch minstens een benoeming tot minister van staat.

Gij hebt daarmee duidelijk gemaakt dat het met Mortsel niet de verkeerde kant mag uitgaan. Want Boze Belangers probe­

ren intussen in tal van gemeenten het Vor­

stenpaar om zeep te helpen. Het lijkt de Franse revolutie wel, die ook op konings­

moord is geëindigd. In Mortsel zal dat nooit het geval zijn!

En evenmin in Dendermonde, waar alweer het Vlaams Belang de staatsie­

portretten verwijderd wil zien. Ook daar wist de burgemeester van wanten: «Weet je wat hier in de stad gebeurd is tijdens Wereldoorlog I? Heel de stad verwoest, de mensen leefden in één grote ellende.

En dan plots, onaangekondigd, staat koning Albert I hier om de mensen moed in te spreken, naar hun verhalen te luisteren.

Wij zullen zijn traditie in stand houden!»

Wij weten intussen uit verschillende andere bronnen dat Albert I zijn nachten zeker niet in de loopgraven doorbracht, evenmin als zijn afstammeling Albert II, maar dat mag de pret niet bederven. Wij staan vierkant achter de burgemeesters van Mortsel en Dendermonde, en doen onze eed getrouw: tot onze laatste snik voor den belzjiek!

Vorsten zijn er om vereeuwigd te wor­

den, niet om te sneuvelen. Waarvoor die­

Echo’s uit de Koepelzaal

ICT

Wie als buitenstaander een fraai voor­

beeld wilde horen van de onbeschrijflijke en verstikkende bedilzucht van het departe­

ment Onderwijs op het schoolleven en de lespraktijk, van het onsmakelijke en door­

gaans volkomen hermetisch jargon dat deze nieuwlichters hanteren en van de bescha­

mende wijze waarop een minister die voor verstandig doorgaat de oppositie ridiculi­

seert, kon vorige woensdagvoormiddag in de Vlaamsche Parochieraad zijn meningen en visies ter zake weer even actualiseren.

Daar was in de plenaire zitting aan de orde het ontwerp van decreet tot bekrachtiging van de eindtermen en ontwikkelingsdoelen

‘informatie- en communicatietechnologie’ in het basis- en secundair onderwijs.

Volkomen terecht noemde Kathleen Mar- tens (VB) de voorgestelde tekst onduide­

lijk, vaag en verwarrend. Nadat ze - met nog meer reden! - het principiële bezwaar van haar partij tegen het concept ‘eindter­

men' nog eens had verwoord, maakte zij met de nodige citaten brandhout van wat hier voorlag: wollige en irrelevant. Maar daar­

mee stond zij helaas volkomen alleen in de commissie Onderwijs. Dus zal eens te meer dit alles - op volstrekt democratische wijze natuurlijk! - door de strot van het onder- wijsvolkje geramd worden. Waar we over­

morgen uitgekomen zijn, zullen we dan wel zien...

Flauw ______________

En toen kwam de vaak ’ briljant’ genoemde oud-student van Oxford, Frank Vanden- broucke, het volgende uit zijn botten slaan:

‘Ik heb in de commissie al aan mevrouw Mar- tens gezegd dat ik wel begrijp dat de oppo­

nen zij anders? Of anders uitgedrukt: wie dienen zij? Ze gaan zich toch niet aan de democratie onderwerpen zeker! Aan de stem van het Vlaamse klootjesvolk? Aan wie geen blauw bloed in de aderen heeft?

Nooit. Eens koning, altijd koning. Dat is voor de groenen misschien een «very inconvenient truth», maar het moet blijk­

baar kunnen.

En intussen treedt een nieuwe breuklijn op. Waar het merendeel der Vlamingen - de ondankbare honden - vindt dat het niét nodig is de Hoofden in de raadszaal op te hangen (enfin, om hen daar ergens te bevestigen) is het merendeel der Walen van het tegendeel overtuigd. La Belgique sera latine, ou elle ne sera pas!

Maar, mevrouw Pira, er hebben leden van uw meerderheid meegestemd met het Vlaams Belang! «Ik zit hier echt verveeld mee. Je kwetst hier onnodig mensen mee.

Velen zijn nog steeds erg gevoelig voor het koningshuis. Je brengt er Vlaanderen geen stap dichter en België geen stap ver­

der mee.»

Pira met de P van piraat, men schrijft democratie met de D van Demosthenes, en verkiezingen met de V van vrijheid. Wat ons betreft, kunt ge de Hoofden van het Belgische regime openbaar verkopen. Op de markt van Mortsel, zo gij wilt. Maar hou in godsnaam op met die zever over verbondenheid met het Hof enzovoort.

Staat Groen! niet voor ontvoogding! Staat Groen! niet voor basisdemocratie? Er is geen enkele wettelijke verplichting Albert en Paola aan de muur te plakken. Geen enkele. Het is alleen maar een kwestie van kontlikkerij of niet. Moeten we zelfs u daarvan gaan verdenken?

Ach, in wezen zijn de groenen alleen maar progressief als het in hun kraam past.

Voor de rest zijn het de meest conser­

vatieve mensen ter wereld. Ze hebben alles over voor het behoud van Vorst en Koningshuis! Eigenlijk is het te dom er nog verder op in te gaan. Wie de cultuur van de eigen mensen niet begrijpt, moet ook niet zagen over mul- __

ticultuur- XWfiidSdU

sitie tegen is. De oppositie dient ervoor om tegen te zijn.’ Dat is dus wel héél gemakke­

lijk, nietwaar? Of hoe ook een niet-onver- standige man (hoewel socialist) soms toch wel héél sektarisch uit de hoek kan komen (want socialist). En omdat wij alweer veel te goed zijn, maken we bij deze abstractie van het gewauwel van de onvermijdelijke Dirk de Cock (Spa-rood) en - kijk, kijk! - Kar­

los Callens (Spa-blauw), die zijn twee uitge­

sproken zinnen bij het Ardooise kiesvee of op zijn website nu weer kan laten doorgaan als een goed voorbereide en scherp gefor­

muleerde tussenkomst.

Geen discriminatie

Het parlement keurde op de laatste dag van februari ook nog een decreet goed dat ervoor zorgt dat de Vlaamse overheid en de sociale partners samen streefcijfers kunnen bepalen ‘voor het bekomen van een even­

redige deelname van kansengroepen (sic) aan de arbeidsmarkt’. Onder andere VOKA had - om begrijpelijke redenen - nogal wat bedenkingen bij het voorstel zodat de meer­

derheidspartijen zich haastten te verklaren dat het absoluut niet gaat om quota! Om wat dan wel?

Maar er is meer: het decreet zorgt er ook voor dat bedrijven of instellingen van een filosofische of religieuze grondslag van de (kandidaat-)werknemers een houding van trouw en loyauteit aan deze grondslag kun­

nen vragen. Katholieke scholen kunnen daar­

mee geen ongedoopte of gescheiden sollici­

tanten weigeren, maar kunnen wel eisen het

‘project’ van de school te onderschrijven.

Vooral CD&V'er Jan Laurys had daar nogal een punt van gemaakt.

vervolg blz 14.

7 maart 2007

De dingen dezer dagen

Op 1 april verloor Alva zijnen bril

Ik blijf mezelf herhalen: met de mond onder­

steunen veel Vlamingen het ‘laat het prin­

senvolk der oude Nederlanden niet onder­

gaan in haat, broedertwist en schande’, maar met de daad is het droevig gesteld. Je staat op een zaterdag in Dordt, Gouda, Haarlem en Zierikzee meestal alleen met het rood­

witte nummerbord tussen geelzwart gemerkte auto’s. Tezelfdertijd, zie je zelfs in Lier kara­

vanen Nederlanders de stad binnenrijden. En dan maar zagen dat die ‘Hollanders’ (voor de helft dan nog Brabanders) niets van Vlaan­

deren kennen. Ik betwijfel of ze op een jaar tijd in Brielle, waar het allemaal begon, meer dan honderd Vlaamse bezoekers zien verschij­

nen. Den Briel (zoals iedereen het noemt) is een prachtig gerestaureerd vestingstadje dat iets ten zuidwesten van Rotterdam op het Zeeuwse eiland Voorne ligt. Eiland is natuur­

lijk een groot woord tegenwoordig, want de dijken, bruggen en wegen zijn zo goed en ruim aangelegd dat je nooit de indruk hebt dat je nog van eiland naar eiland rijdt (tenzij je de Zee- landbrug neemt van Zierikzee naar Goes). Via de autosnelweg ben je er vanaf Antwerpen op minder dan een uur, maar als je in Dordrecht de gewone weg neemt, kun je in Nieuw-Bei- erland nog met een van de weinig bestaande veren het water over naar Den Briel. De ves­

tingen zelf dateren uit de 18de eeuw maar in het stadsmuseum herinnert natuurlijk wel een en ander aan die beroemde Iste april 1572.

Watergeuzen

De Opstand begon in 1566, maar was zes jaar daarna al bijna voorbij. Filips, her­

tog van Brabant, graaf van Vlaanderen, Hol­

land en Henegouwen, enz. dacht dat hij zich in de Nederlanden kon permitteren wat wel mogelijk was in zijn koninkrijken van Castilië en Aragon: katholicisme de enig toegestane godsdienst en een sterk centraal gezag over al die Nederlandse staten. Zijn voornaamste tegenstander en zijn vroegere plaatsvervan­

ger (= stadhouder) in Holland, Guillaume prins van het Franse Orange, was naar Duitsland gevlucht vanwaar hij legertjes naar de Neder­

landen zond die keer op keer verslagen wer­

den door de hertog van Alva die in opdracht van Filips de Opstand moest neerslaan. Guil­

laume vond tenslotte alleen nog maar steun bij de watergeuzen; een troep brutale zee­

rovers die hij kaperbrieven had geschonken zodat ze legaal konden roven en brandschat­

ten in ruil voor een deel van de opbrengst. Ze vertrokken meestal vanuit de Engelse havens van koningin Elisabeth. De meeste zeeschui­

mers waren Hollanders, maar de helft van de kapiteins (die op eigen kosten hun schip moes­

ten uitrusten) kwam uit de Zuidelijke Neder­

landen. Hun bevelvoerder en admiraal was ook een zuidelijke en een fanatieke protestant.

Lumey, zoals men hem vandaag nog altijd kent, heette feitelijk Willem van der Marck en kwam uit het beruchte geslacht dat o.m. het ‘ever­

zwijn der Ardennen’ leverde; ook al een Guil­

laume de la Marck die honderd jaar tevoren de Luikse prins-bisschop had vermoord. Lumey is de Franse benaming voor de belangrijkste titel die Van der Marck droeg. Hij was heer van ... Lummen, Peer, enz, trouwens allemaal gebieden in het prinsbisdom Luik. Zijn moe­

der was een Hollandse en in tegenstelling tot Guillaume d’Orange die alleen Frans en Duits kende, sprak Lummen Nederlands en kon hij met zijn rauwe troep wel communiceren.

De watergeuzen waren onder zijn bevel meer zeerovers dan kapers geworden en datzelfde jaar liet Elisabeth hen uit Engeland schoppen omdat ze niet langer Filips wilde pro­

voceren. Ze waren met twintig scheepjes op weg om het rijke Enkhuizen te plunderen toen een noorderstorm hen naar het zuiden dreef waar nog geen dijken en wegen waren. Ze lagen voor anker bij Maassluis toen een protes­

tantse veerman hen opmerkte. Die roeide naar de schepen en kreeg de ring van de viceadmi- raal mee, een adellijke Zeeuw uit Voorne. De veerman trok naar Den Briel, vertelde dat een reusachtige vloot voor anker lag en dat geen enkele katholiek zijn leven veilig was. Prompt vluchtte de helft van de inwoners in paniek naar een veiliger plaats. Lummen wou nog altijd maar een paar paters en nonnen ophangen en wat proviand in Den Briel opslaan, maar zijn onderbevelhebber overtuigde hem om van het plaatsje een uitvalsbasis te maken nu de water­

geuzen niet meer welkom waren in Engeland.

En dus stonden Van der Marck en zijn bende

om half negen ‘s avonds op die Iste april voor de Noorderpoortvan Den Briel en sprak er de legendarische woorden die later vereeuwigd werden in het bekende geuzenlied:

“Innaam van Oranje doe open de poort,dewatergeusligt aan den wal

Devlootvoogd der geuzen hij maakt geen akkoord,hij vordert Den Briel of uwval.

Dat is hetbevel van Lumey op mijn eer,enburgershier baat nu geentegen­

stand meer.”

Typisch voor de tijd is die ‘in naam van Oranje’. Tot het Plakkaat van Verlatinghe in 1581 hanteren de opstandelingen de fictie dat zij in naam van de legitieme vorst Filips in opstand zijn tegen zijn slechte en onwettige raadgevers als Alva. Guillaume d’Orange is dus geen opstandelingenleider, maar de door de graaf van Holland (= Filips) aangestelde plaatsvervanger. Je vindt een echo van die fictie in het beroemde lied van een anonieme Ant­

werpse rederijker: het Wilhelmus, want daar zingt men: “den Coninck van Hispanien heb ik altijd geëerd".

Burgeroorlog

Lummen en zijn zeerovers gedragen zich aanvankelijk vrij fatsoenlijk in Den Briel, al plunderen zij natuurlijk iedere kerk in de omgeving. De watergeuzen laten het daar niet bij en varen verder. Overal breken nu opstanden uit en worden de aanhangers van Filips van hun macht beroofd: alleen in de grote steden als Amsterdam en Middelburg blijven de koningsgezinden de baas. In rea­

liteit is Lummen de leider van de Opstand geworden, tot zijn wreedheid ook de calvinis­

ten teveel wordt. In juli arriveert hij met zijn schepen in Gorinchem (wat toen en nu nog altijd Gorkum in de dagelijkse taal is). Hij laat er negentien priesters en monniken gevangen­

nemen en naar Den Briel voeren. Hij eist dat ze de katholieke leer verwerpen en laat hen op een beestige wijze martelen wanneer ze weigeren. Ze worden tenslotte op een gru­

welijke manier gedood. En daarmee wordt de oorlog tegen Alva ook een burgeroorlog tus­

sen katholieken en protestanten.

Oudere Nederlanders herkennen onmid­

dellijk wie naar welke school geweest is.

Katholieken denken bij de Opstand onmid­

dellijk aan de martelaren van Gorkum, en pro­

testanten aan de glorierijke overwinning op de koning.

In diezelfde maand juli van 1572 komen de Staten (het rudimentaire parlement) van Hol­

land bijeen en zij bevestigen uiteraard met veel woorden hun trouw aan Filips, spreken schande over de slechte dienaar Alva en ver­

klaren dat Guillaume de enige echte stadhou­

der van Filips is (en daarmee de facto de lei­

der van de Opstand). Lummen moet zich hier bij neerleggen. Hij wordt nog wel de bevelheb­

ber van de troepen die Amsterdam belegeren, maar dat beleg mislukt. Hij blijft echter de baas van de watergeuzen die zich tenslotte overal zo misdragen dat een officieel rapport stelt dat de mensen minder te lijden hebben van de soldaten van Alva. Lummen geeft het bevel de rapporteur te vermoorden die onmiddellijk naar Duitsland vlucht. Tenslotte slaagt Guil­

laume erin Lummen te laten arresteren en na nog wat rokamboleske avonturen wordt Willem van der Marck verbannen. Hij sterft in een van zijn Luikse residenties in 1576. Zijn boezemvijand Guillaume wordt vermoord in Delft in 1585.

Op dat moment is Filips al als graaf van Hol­

land vervallen verklaard en lijkt er een con­

sensus op komst om de grafelijke (en dus vor­

stelijke) waardigheid aan de prins van Orange te geven.

De moord verhindert dat en de latere Oran­

jes zullen dus nooit meer worden dan stad­

houder en kapitein-generaal; het hoogste en erfelijke ambt in de Republiek der Verenigde Provinciën, maar toch ondergeschikt aan de Staten. Eerst met koning Willem I bereiken de Oranjes hun doel. Overigens stammen Trix en co niet af van Guillaume d’Orange, maar van zijn broer Jan. Toekomende maand viert men in Den Briel de 435ste verjaardag van de inname van het stadje, want toen Alva zijn bri (e) I verloor, begon de Opstand voorgoed.

Hopelijk zijn er ook wat bezoekers uit de Zuidelijke Nederlanden want er zijn slechtere ideeën voor een daguitstap.

Jan Neckers

Zaventem werkt aan evacuatieplan

Roddels uit de Wetstraat

Een omweg naar Monaco

Liesbet van der Auwera, Ampersanderse spring-in-’t-veld, vond het nogal kras dat de naturalisatiecommissie een bepaald dos­

sier met vrij grote welwillendheid van de PS behandelde. Het bleek uiteindelijk over de oude rockster Johnny Hallyday te gaan die Belg wil worden om dan onderdak te kun­

nen vinden in het fiscale paradijs Monaco.

Momenteel is hij nog Fransman en als Franse burger kan hij in Monaco niet van een gunstig fiscaal regime genieten. Zo simpel is dat.

Goed gezien van Liesbet. Maar ze kreeg wel de woede van de Waalse socialisten, die het hoe dan ook opnemen voor deze grote kapitalist en belastingontwijker, over zich heen. Zij eisten dat De Croo ingreep en haar 20 % van haar wedde zou afnemen omdat zij de discretieplicht had geschonden. Zover kwam het niet. Het is uitkijken naar wat de Kamercommissie volgende week zal beslis­

sen over Hallyday. Omdat hij Fransman is en dus Franstalig zou het wel eens kunnen dat hij zijn zin gaat krijgen. Benieuwd welke Vlamingen er in de Kamercommissie zullen meestemmen met de Franstaligen. We heb­

ben al zo’n flauw vermoeden...

Laagvliegers______________

Keizer Van den Eynde had gehoord dat het Belzjiekske twee helikopters ter beschikking heeft gesteld van de president van een nego­

rij ergens in Afrika, meer bepaald de Repu­

bliek Benin, en wel voor de duur van een jaar. Ook 17 bemanningsleden werden naar ginder gestuurd. Van den Eynde wilde weten wat er precies aan de knikker was, zeker nadat het volgens Baas Ganzendonk Fla- haut slechts om een oefening ging. Hij kreeg als antwoord dat Benin twee tot vier A-I09- helikopters wil kopen.

Men maakte daarom al van de gelegen­

heid gebruik reeds twee Belgische A-IO9’s ter beschikking te stellen om onze beman­

ningen te oefenen in het werken in tropi­

sche omstandigheden, in het vliegen op lage hoogte (sic!) en in het gebruiken van de nachtzichtapparatuur, en anderzijds om de Beninse militairen in de voorbereiding van de aankoop vertrouwd te maken met de capa­

citeiten van de Al09.

Boze Van den Eynde vond het allemaal toch maar bizar en vroeg zich af of het leren op lage hoogte vliegen in ons land of Europa dan niet meer kan en of de nacht bij ons niet meer bestaat... Bovendien vroeg hij zich af wat er waar is van de bewering dat de vluch­

ten voor de Beninse president op diens kos­

ten gebeuren, want uit een opdracht van de kabinetschef van minister Flahaut is ner­

gens op te maken dat er betaald moet wor­

den. Van den Eynde twijfelde zeer sterk aan het waarheidsgehalte van het ministeriële antwoord dat een en ander tegen betaling gebeurt. En mochten dit toch tegen betaling gebeuren, dan was Francis van den Eynde van oordeel dat het leger er niet is om taxi te spelen voor een of andere Afrikaanse chef.

Loon naar werken

We hadden het er al over... Over de angst van tal van praatbarakkers er na 10 juni niet

meer bij te zijn. Vooral in de provincie Ant­

werpen wordt het drummen geblazen bij zowat alle partijen, ook omdat er toch weer een aantal BV’s of andere nieuwkomers moe­

ten tussen geschoven worden op de lijsten, waardoor vaste waarden of hondstrouwe partijleden toch weer een stapje achter­

uit zullen moeten zetten. Moordende tij­

den zijn het voor de lijstvormers en de lijst- vormingscomités. Het is jammer voor de harde werkers, maar zij die de voorbije jaren geen fluit hebben gedaan, mogen niet komen zagen. Loon naar werken, is een oud en zeer terecht volksgezegde. Naar verluidt zouden er zelfs parlementsleden zijn die de afgelopen jaren hun tijd gebruikt hebben om - onder­

tussen vet betaald door de goegemeente en met alle bijkomende voordelen van dien - een universitair diploma te halen. Zo kan natuurlijk iedereen het wel.

Laat

Het was lang geleden, maar het werd vorige donderdag nog eens een zitting tot iets over middernacht in de Kamer. Er moes­

ten nog heel wat wetsvoorstellen toegelicht en goed- of afgekeurd worden. En zoals dat dan gaat, wordt er tussen de middagzitting en de avondzitting goed getafeld, met alles erop en eraan. De kampioenen buiten cate­

gorie zijn de Waalse socialisten van de Part' Scandale. Maar als de wijn is in de man... Dat merkt men als later op de avond een Boze wat principiële stellingen komt verdedigen over bijvoorbeeld de officiële Nederlandse naam van de Vlaamse gemeenten. Dan stijg1 er gehuil en getier op in de PS-banken waar een aantal door alcohol doordrenkte bru apen bovendien nog obscene gebaren begint te maken. De filmers van Villa Politica zijn dan spijtig genoeg allang naar huis. Het z°u leuk zijn mocht dat toch ooit eens gefilcn en uitgezonden worden.

Mot kunne...______________ _

Vrijheid, blijheid... leder diertje zijn p'e ziertje... De VLD staat er allemaal open voo^

Zo besprak de commissie Familierechtvorig week een voorstel van de volslanke Martin Taelman (VLD) en tevens voorzitter van commissie Justitie om het mogelijk te make_

dat huwelijken mogelijk worden tussen aan verwanten, zoals schoonouders en schoof kinderen of tussen stiefouders en stiefkinde ren. Jawel. Moeten we er een tekeningetl bijmaken?

Record!_________________

Acht minuten duurde de commissiever gadering sociale zaken afgelopen woensdag Greta D'Hondt moest dringend een ei kwU over "de cumulatie van een overlevingspe^

sioen met een ziekte-uitkering". Bruno T°

back kwam er zijn antwoord geven en klaa was Kees, 's Namiddags hervatte de coM missie doodleuk haar werkzaamheden. He was klaarblijkelijk onmogelijk om de vraag van Greta in de agenda van die vergader|fl®

op te nemen. Misschien kan eens bereken worden wat deze acht minuten gekost he ben aan personeel, elektriciteit, verwarming' drukwerk, enzovoort.

De dingen dezer dagen

Te veel is te veel...

Ward Robert is beheerder van het ANZ en voorzitter Nekka vzw. Hij ploegde jaren voor de Ijzerbedevaart. Nu kapt hij er mee. Wat hem op zaterdag 24 febru­

ari overkwam tijdens een vergadering van de algemene vergadering van de vzw Bedevaart naar de Graven van de Ijzer, was er te veel aan.

Volgt de brief die hij stuurde “Aan de leden van de algemene vergadering van de vzw Bedevaart naar de Graven van de Ijzer”.

Na de bijeenkomst van de algemene ver­

gadering van het bedevaartcomité, vorige zaterdag (nota van de redactie: 24 februari), ben ik met een wrang gevoel in mijn wagen gestapt. Een dom onderwerp, als het ont­

werp van de IJzerbedevaartaffiche, heeft het ware gezicht van velen van jullie, in de alge­

mene vergadering, blootgelegd. Wij, die ons het IJzerbedevaartcomité noemen, en dwe­

pen met de slogan “Vrede Vrijheid en Ver­

draagzaamheid”, moeten dringend eens de hand in eigen boezem steken.

Ik was ten zeerste verontwaardigd toen ik de storm van reacties hoorde op de affiche die ik voorstelde.

Onze eigen Ijzertoren, zelfs het profiel ervan, of een Vlaamse Leeuw zijn zaken die er niet meer op thuishoren, de affiche moet een duidelijk signaal van vernieuwing met zich meedragen om nieuwe mensen aan te spre­

ken, zo verwoordde de voorzitter het.

Het meeste van al was ik verontwaardigd en heel diep geraakt toen ik in de vergadering de reactie hoorde op de twee kinderen die op deze affiche afgebeeld stonden, mijn eigen kinderen nota bene, 't Is weeral een blonde!

Van verdraagzaamheid gesproken.

Je reinste racisme noem ik het, zet er maar een allochtoon op, dat moeten we allemaal pikken, maar een blond meisje dat mag in geen geval. Sorry collega’s, of toch niet, mijn dochter is inderdaad blond en ik ben er terecht fier op.

Ik heb van mijn eerste levensjaar zonder onderbreking, dankzij mijn ouders, deelge­

nomen aan de Ijzerbedevaart, en daar ben ik ze tot op de dag van vandaag oprecht dank­

baar voor. Al van jongs af zet ik me in voor het welslagen van de bedevaart, voor de vredesfietseling en voor de aanwezigheid van scouts op de bedevaart. Al meer dan 20 jaar volg ik de regievergaderingen en werk ik daarin opbouwend mee. Al meer dan 20 jaar sta ik op de zaterdag voor en de zondag van de bedevaart als een zot te zwoegen om de bedevaart te laten slagen. En vanaf het ogen­

blik dat mijn dochter oud genoeg was om

De enige goede keuze:

Vlaanderen eerst

Voor dit verkiezingscongres van de groot­

ste Vlaamse onafhankelijkheidspartij. het Vlaams Belang, zondag in het Gentse con­

grescentrum komen we superlatieven te kort.

Het ICC, het Gentse congrescentrum

^aar vorige zondag het Vlaams Belang de verkiezingsmarathon in een hogere versnel­

ling zette, barstte uit zijn voegen. De gan­

gen en trappen moesten dienen als extra zit­

ruimte, voor de luisteraars buiten de deuren Werden stoelen aangesleept. Onvoorstel­

baar veel volk dus, iedereen die werkt voor en met het Vlaams Belang werd per bus goed georganiseerd ter bestemming gebracht.

Er zal een titanenstrijd met Paars worden geleverd, maar ook met het kartel CD&V/

N-VA gaat het Vlaams Belang de confronta­

tie aan. Het Vlaams Belang presenteert zich als het enige alternatief.

Gerolf Annemans - weer in grote doen en grappiger dan alle stand-upcomedians op de VRT samen - benadrukte dat het inhouds­

loze regeren van Paars en de verkiezingstac- hek van CD&V met het hameren op "goed”

bestuur, zinloos is, zolang Brussel, Halle, Vil­

voorde (BHV) maar niet opgelost geraakt.

Het Belang wil de kiezer een duidelijke 'nhoud bieden en verlaat zich niet op blote henen zoals die van Freya, of bedient zich evenmin van het hyperkinetische en syste­

matische liegen zoals we van Verhofstadt gewoon zijn.

De inhoud die tijdens dit congres werd ontvouwd, is na twintig jaar uitgegroeid tot een synthese van de resoluties van de 7es werkgroepen waaraan alle leden kon­

den deelnemen, net als de kaderleden en de partijraad, waarbij de partijraad het laat­

ste woord heeft. Een VRT-journalist twij­

ergens toch maar iets mee te helpen, heb ik haar daarvoor ingezet.

Samen met wijlen Koen Baert heb ik het indertijd zelfs zover gekregen dat de Vlaamse scouts de bedevaartweide uitkozen als dui- dings- en overnachtingsplaats voor een inter­

nationale wandeltocht ter gelegenheid van 75 jaar VVKSM. Meer dan 5.000 internationale scouts die de bedevaartsite en de gedachte erachter leerden kennen lang voor er ook maar enige sprake was van “ten vrede”.

Ook al heeft de bedevaart, in mijn ogen, te veel van zijn ziel moeten prijsgeven, toch ben ik altijd trouw gebleven aan de afspra­

ken, en heb ik het comité geen haarbreed in de weg gelegd. En dit alles met het vertrou­

wen dat dit ook een beetje mijn toren was, mijn weide, mijn bedevaart.

Maar te veel is te veel.

Beweren dat mijn “blonde” dochter niet thuis hoort op een bedevaartaffiche omdat dit te veel gelijkenissen zou vertonen met de affiches van een politieke partij, dit gaat te ver.

De bedevaartweide en de Ijzertoren zijn eigendom van het comité, dat hebben we allemaal gezien in de cijfers die ons vorige zaterdag werden voorgelegd.

Maar wat velen onder jullie blijken te ver­

geten, is waar dit allemaal vandaan komt. Ik heb niet de gezegende leeftijd om te zeg­

gen dat dit alles mijn verdienste is, ver van.

Maar jullie in het comité hebben dat recht ook niet. Dit alles is een deel van de Vlaamse ontvoogdingsstrijd. Dit is geen bezit van een comité, dit is het algemeen bezit van de Vlaamse beweging. Dit is de verdienste van de vele Vlaamse gezinnen die ondanks alles, armoede, onbegrip, ellende, onderdrukking, repressie en verwijt e.v.a. trouw gebleven zijn aan de gedachte die uit de ideeën van de fronters is ontsproten, en die tot van­

daag aan de basis ligt van onze nakende zelf­

standigheid.

Dat de raad van bestuur heeft beslist dat de bedevaart vanaf nu in vraag wordt gesteld en dat alle pistes wat naam, dag of uur betreft

felde aan die besluitvorming - “Kan het niet democratischer”, suggereerde hij. Voorzit­

ter Van Hecke herinnerde aan de statuten van de partij, nog opgesteld met Karei Dillen, waarin werd gesteld dat het toezicht van de partijraad zekerheid en stabiliteit geeft. Die regelgeving is er gekomen door de ervaring met Hugo Schiltz tijdens de VU-periode. Die stuurde de besluitvorming via het bewerken van individuele leden. Na deze verduidelij­

king waren er op de persbijeenkomst geen vragen meer.

Campagneleider Gerolf Annemans stelde dat de partij echte duidelijkheid nastreeft, want wat is duidelijker dan het onbetwist­

bare "slechts de opheffing van de Belgi­

sche federatie en de totstandkoming van een onafhankelijke Vlaamse natiestaat bie­

den voldoende garantie voor een welvarend Vlaanderen”. Deze boodschap geldt voor alle Vlamingen: voor onze en uw welvaart en toekomst.

Voor de resolutie “van staatshervorming naar staatsvorming" drukte Bruno Valke­

niers op het volgende: "De Vlaamse traditio­

nele partijen zijn doodsbang voor het verwijt van de Franstaligen, van de media en andere opiniemakers. Ze ontkennen dat dan ook in alle toonaarden. Als puntje bij paaltje komt, zijn de christendemocraten, net als de libe­

ralen en de socialisten loyaal aan hun Frans­

talige evenknieën en dus onrechtstreeks aan de PS van Di Rupo. Daardoor bevestigen ze dat het Vlaams Belang als enige consequent kiest voor het "Vlaanderen eerst en onaf­

hankelijk.”

Filip De Man kwam vanuit de werkgroep immigratie onwrikbaar met de standpunten:

"Immigratiestop, multicultureel is een waan­

beeld, Vlaams is de leidcultuur en bij proble­

men goed verstaander heeft maar een half woord nodig) bespreekbaar zijn doet mij in alle geval steigeren. Het is diezelfde raad van bestuur die jaar na jaar aan de inhoud van de bedevaart heeft zitten knagen en op deze manier heel bewust mensen naar de overkant van de Ijzer heeft geduwd. Dat na al die jaren we nu uit de resultaten moeten besluiten dat de bedevaart verlieslatend is, is iets wat het kleinste kind onder ons kon voorspellen.

Jaar na jaar traditionele elementen uit de bedevaart schrappen, waardoor de oude getrouwen steeds meer afhaken, en dan verwonderd zijn dat er minder aanwezigen zijn?

Nieuwe mensen voor de bedevaart trek je niet aan met een mooiere affiche of een andere visie. Bedevaarders behoudt men door de geest van het verleden en voorou­

ders te appreciëren en niet de boeg om te gooien omdat één of andere politieke partij meer kans op subsidies geeft.

Voor mij hebben jullie afgedaan. Ik heb

men is remigratie noodzakelijk.” Bart Lae- remans pleitte voor dezelfde duidelijkheid voor statistische gegevens volgens etnici­

teit en criminaliteit naar Nederlands voor­

beeld. De resoluties “Een beter Vlaande­

ren", “SOS democratie” en “Waarden en normen” waarin Nele Jansegers het huwe­

lijk van man en vrouw of abortus en eutha­

nasie behandelde, lieten geen enkele twij­

fel over.

Rita de Bont, een nieuwe politica, kwam aan bod als één van de slotsprekers. Ze wees er op dat ze door de politieke omstandighe­

den werd gedwongen een keuze te maken tussen de beweging (VVB) die haar nauw aan het hart ligt en de politiek: “Ik beze­

gel vandaag de beslissing om mij politiek te engageren.” Vanuit haar inzet in de Vlaamse beweging wil ze zich duidelijk engageren voor

jaar na jaar zitten vragen naar medewer­

kers uit de algemene vergadering. Ik heb er nooit iemand van mogen ontmoeten op de dag voor, en op de bedevaart zelf. Met een naamplaatje van het comité rondlopen op de bedevaart, als ze al aanwezig waren, is het enige wat sommigen onder jullie ooit heb­

ben gepresteerd.

De symbolen van de Vlaamse frontsolda­

ten, de IJzertorensite en de bedevaartge- dachte moeten voor iedereen in Vlaande­

ren toegankelijk zijn, van jong tot oud, van extremist tot softie, en ja waarom niet ook voor allochtonen, ik zal bij de eersten zijn om dit te onderschrijven. Het enige dat we van al deze mensen vragen is respect voor onze traditie, respect voor onze cultuur en ons gedachtegoed, eerbied voor onze vlag en voor ons streven naar onafhankelijkheid.

Wat het comité de laatste jaren aan het doen is, is een duidelijke selectie maken van wie er bij het clubje mag horen en wie niet.

Van verzoening wil men al jaren niet meer horen in het comité; “ik ben nog liever onbe­

leefd en antwoord niet, dan met de men­

sen van de ijzerwake te gaan praten" zijn de woorden van onze voorzitter op een vraag tot dialoog. Waar is de slogan van “vrede, vrijheid en verdraagzaamheid" in dit ver­

haal?

Dat de bedevaartweide niet meer vrij toe­

gankelijk bleef, daar hebben we ons onder­

tussen reeds mee verzoend. Iedereen, en zeker in de Vlaamse beweging, weet dat niets meer voor niets kan, en dat het onderhoud van de toren pakken geld kost en ook moet betaald worden. Daar ga je geen echte fla­

mingant mee afschrikken, maar misschien wel die verhoopte nieuwe bedevaarders of

“ten vrede’gangers.

Let wel, ooit loopt het vat wel ergens lek en blijft er alleen maar de site over, zon­

der enige subsidie of enige politieke onder­

steuning want als het hen in Brussel te heet wordt, trekken ze hun handen weg om hun eigen ziel te redden.

Nu begrijp ik ten volle wat die verdien­

stelijke oud-comitéleden, zoals bijvoorbeeld Guido Moons, hebben bezield toen ze ooit hun lidmaatschap hebben opgezegd. Je mag er alvast komende bedevaart nog eens 25 trouwe bedevaarders aftrekken, ons zie je niet meer terug.

Ten slotte nog dit, ik verbied hierbij met aandrang dat een foto van mijn kinderen wordt gebruikt voor eender welk doel van het bedevaartcomité.

Met Vlaamse groet, W^ard R^obert

een radicale partij met een ultiem einddoel:

Vlaams zelfbestuur. En “Vlamingen, vergeet niet op 10 juni: Brussel! Halle! Vilvoorde!

Paars verdient definitief een verpletterende nederlaag.”

Frank Vanhecke besloot hard en volks.

Hij wees op de vernietigende balans van het Lentemanifest en de miljardentrans­

fers, die voor hem neerkomen op diefstal tout court. Daarom is er maar één partij voor de juiste politieke keuze, niet die van de woordbrekers van B-H-V, maar één die het Waalse “non" met een Vlaams “neen”

durft beantwoorden en die dat ook na 10 juni nog doet.

Het publiek was uiteraard overtuigd. Het

"België barst” deed het ICC daveren. Alsook de Vlaamse Leeuw.

Jan Borluut