35 34
Ferdinand Cornelis Johannes Graaf [124]
16-7-1944
× 4 november 1970
Frans de Beurs
3-4-1944 Sander Femke
Maria Theresia
Geertruida Graaf [126] Antonius Josephus Jacobus Graaf [128]
8 maart 1954
× 7 mei 1992
Alan Freeman
7-10-1954 DaanJim
Ferry
11 juli 1943
×
14 september 1973
Eefje van ‘t Wout
2-1-1945
† 24-6-1993
Erik [165]
×
17 februari 2017
Marlies Boot
8-9-1953
27 februari 1947
×
18 december 1971
Gerard Maria Joseph Bernard Peet
6-9-1940 Marijke Janneke Paulien
27 december 1951
† 1-12-2015
× 21 mei 1981
Anna Elisabeth Hin
14-2-1953 LauraBart
Ineke
Riet
Jacqueline Toos
Antoon Elisabeth Johanna
Graaf [125] Jacqueline Maria
Gertrudis Graaf [129]
23 januari 1948
× 19 april 1974
Hielco Wiersma
26-3-1947 Emile
Ester
Catharina Maria Geertruida Graaf [127]
Theo was na Cor de tweede zoon uit het tweede huwelijk van zijn vader en had ook nog twee oudere halfbroers Nic en Jaap.
Theo is op 21 april 1912 geboren in de Gravenstraat in Den Burg op Texel. Dat was in de maand waarin de Titanic verging, zoals hij later vaak zei.
In zijn lagereschooltijd heeft hij enige jaren met zijn ouders, broers en zussen in Den Helder gewoond. Over die tijd heeft hij veel verteld. Hij was daar misdienaar, zong in het kerkkoor en kreeg orgelles. Zijn liefde voor gregoriaanse gezangen en koormuziek is ongetwijfeld in die tijd ontstaan.
Toen hij weer op Texel woonde en nog enige tijd naar de lagere school moest, kon hij niets nieuws meer leren, hij had alles al op de school in Den Helder gehad. Vervolg pagina 36
×
Hendrina Gerridina Moerkamp
4 april 1911
† 22 oktober 1995
Theo Graaf
THEODORUS MATTHEUS
geboren 21 april 1912 te Den Burg - Texel overleden 14 februari 2006 te Den Burg - Texel zoon van Cornelis Graaf en Bertha Gomes
trouwt op 7 mei 1942 met Hendrina Gerridina Moerkamp
37 36
Na de lagere school ging Theo naar kostschool bij de broeders in Voorhout waar een oom van hem van moeders kant (Br. Modes- tus) leraar was. Daar heeft hij het timmermansvak geleerd. In de jaren daarna heeft hij als timmerman zowel op Texel als in Den Helder gewerkt. Het was een slechte tijd, vaak was er geen werk. Daarom is hij in 1938 met zijn oude- re broer Jaap naar Zuid Afrika vertrokken om daar een nieuw bestaan op te bouwen. Voor details over de reis en zijn verblijf in Zuid Afrika zie [pagina ??]
Theo is in 1940 teruggekomen op verzoek van zijn vader om hem in 1942 op te volgen als kassier van de Boerenleenbank op Texel. In de jaren daarna is de bank van een klein kantoortje met één andere medewerkster uitgegroeid tot één van de grootste
plaatselijke Rabobanken in Nederland. Bewonde- renswaardig hoe hij met zijn timmermansopleiding al die ontwikkelingen heeft kunnen bijhouden.
In 1942 is hij getrouwd met Rina Moerkamp in de Maria Magdalenakerk in de Spaarndammer- buurt in Amsterdam. Zij kenden elkaar doordat hun moeders vroeger in Den Helder vriendinnen waren geweest. Zij gingen wonen aan de Vismarkt in Den Burg en in juli 1943 werd hun eerste zoon Ferry ge- boren. Het was oorlog, maar tot dan toe viel het wat dat betrof op Texel erg mee. De oorlog speelde zich, voor de Tesselaars, vooral af aan de ’overkant’ waar Den Helder zwaar had te lijden onder bombarde- menten op haven en stad. Op dinsdag 7 september 1943 kwam er een eind aan die betrekkelijke rust.
De oorlog kwam letterlijk de boerenleenbank bin- nen. Een verdwaalde granaat trof het bankgebouw en spatte op zolder uiteen. Theo schreef een aantal dagen na de inslag een brief aan zijn broer Cor, die toen kapelaan in Hoorn was. Hij deed daarin gede- tailleerd verslag van het gebeuren. De brief is in zijn geheel opgenomen op [pagina ??].
Theo en Rina kregen tussen 1943 en 1954 zes kin- deren, die allen op de Vismarkt opgroeiden. De kin- deren waren kind aan huis in de bank; het kantoor en het woonhuis waren slechts door één deur van elkaar gescheiden. De mannelijke personeelsleden werden met oom aangesproken en er was een harte- lijke band met de ’meisjes’ van kantoor.
De opvoeding liet Theo grotendeels aan Rina over die twaalf jaar onderwijzeres was geweest.
Haar aandacht was grotendeels gericht op het gezin en gezelligheid in huis. Aan Theo waren puzzelen, kaarten en spelletjes doen niet besteed. Als hij er zich niet aan kon onttrekken, duurde zijn deelname nooit lang: na korte tijd zat hij te slapen en moest hij door een ander worden vervangen.
In zijn vrije tijd werkte hij in en rond het huis. In de schuur had hij een werkbank en nog veel gereed- schap. Op zaterdagmiddag klonk er vaak getimmer en de grote tuin werd heel goed onderhouden. Op de hoeken van het gazon werden stokjes geslagen en touw gespannen om de randjes kaarsrecht af te steken. Hij was een Pietje Precies.
Als het mooi weer was, ging hij op zondagmiddag met het gezin op de fiets naar het strand. De grote strandtent met houten stokken werd in onderdelen met touw aan de fiets gebonden.
De zomervakanties waren hoofdstukken apart.
In het huis op de Vismarkt waren veel logeerpartij- en van familie van de overkant. De eerste vakanties buiten Texel waren woningruilen met collega-kas- siers elders in Nederland: Nijkerk, Rockanje en Bus- sum. Vanaf 1959 werden huisjes gehuurd soms via de Centrale Bank in Utrecht: Markelo, Oisterwijk, Sint Oedenrode. Met acht personen in de eind jaren vijftig tweedehands aangeschafte Ford Taunus was het een hele onderneming. Pakketten met bedden- en linnengoed werden vooruit gestuurd.
Theo was een energieke man, nam actief deel aan het maatschappelijk leven: o.a. lid van het schoolbestuur, kerkmeester van de r.-k. kerk in Den
Burg, lid van de Rotary, bestuurslid van het Rode Kruis. Hij heeft later na zijn pensionering veel tijd besteed aan de oprichting en organisatie van de maaltijdvoorziening voor ouderen op Texel, waar hij later zelf veel gebruik van heeft gemaakt.
In 1961, de bank op de Vismarkt groeide uit zijn jasje, werd een nieuwe bank met bovenwoning op de Groeneplaats gebouwd. De bank en het gezin verhuisden. Acht jaar later kocht hij een eigen huis met een flinke tuin aan de Bernhardlaan. De meeste kinderen waren toen het huis al uit. Ook daar moest een timmermanswerkbank in het schuurtje komen en kon hij zich weer uitleven op het onderhoud van de tuin. Hij legde zelfs een kleine groentetuin aan.
Vanaf 1975 organiseerde hij de jaarlijkse fami- lieweekends. Soms op Texel, vaak ook aan de over- kant. Die dagen in een hotel of huisje waren hoogte- punten waar iedereen naar uitkeek.
In 1976, hij was toen 64 jaar, is hij met pensioen gegaan. De bank moest weer verbouwd worden en Theo liet dat graag aan een opvolger over. Hij kreeg een prachtig afscheid, een receptie in het Badhotel in De Koog, een Koninklijke onderscheiding en ’s avonds een diner.
De jaren daarna heeft hij met Antoon een paar gro- te reizen gemaakt naar de Verenigde Staten waar zij familie bezochten, en naar Moskou.
Ook met Rina ging hij naar het buitenland, meest- al Spanje of de Canarische Eilanden. Daar kwam in 1982 een einde aan toen Rina vlak na hun veertigja- rig huwelijksfeest [zie pagina ??] een hersenbloeding kreeg. Ook haar spierziekte legde beperkingen op.
In die tijd huurden zij regelmatig een huisje in Ne- derland, altijd huisjes voor acht personen om het de kinderen mogelijk te maken met de kleinkinderen te komen logeren.
Vanaf 1982 tot Rina’s overlijden in 1995 heeft hij voor haar gezorgd. Er was hulp in de huishouding en later kwam de thuiszorg voor Rina, maar alle an- dere taken heeft hij met veel toewijding gedaan.
Na haar dood genoot hij nog in zijn eentje van de tuin en vooral van de zon en heeft hij nog lang op de fiets boodschappen gedaan. De auto heeft hij in 1995 weggedaan omdat hij steeds slechter ging zien door de oogziekte glaucoom.
Hij ontving graag bezoek en kwam regelmatig bij Antoon, de enige van zijn kinderen die op Texel woonde. Met Annelies kon hij heel goed opschie- ten. De laatste jaren heeft zij veel voor hem gedaan.
Hij kon met professionele hulp nog lang zelfstandig blijven wonen. Toen dat steeds moeilijker werd, is hij in het verzorgingshuis De Gollards gaan wonen, waar hij het best naar zijn zin heeft gehad. Het was echter van korte duur. Na drie maanden is hij op 14 februari 2006 plotseling gestorven.
Riet Graaf Theo met zijn
oudere broer Cor.
Theo in de kloof te Bethlehem Zuid Afrika
Vlnr: Rina en Theo, Betsie Metgod, Truus Moerkamp (zus van Rina), Truus Graaf, Bets Graaf, Marie Moerkamp (ook een zus van Rina) en Jo Bouwens haar verloofde.
Het gezin Theo en Rina Graaf
39 38
Theo en Jaap naar Zuid Afrika
Door de aanhoudende economische malaise in de dertiger jaren keken veel Nederlanders uit naar mogelijkheden om in het buitenland aan de slag te gaan. Zo ook Theo en zijn halfbroer Jaap. Zij lieten in 1937 hun blik vallen op Zuid Afrika.
In tegenstelling tot Theo, die begin ’38 nog elke ochtend om half zeven met z’n pakje boterhammen op de fiets stapt om naar zijn werk in de Koog te gaan, komt zijn broer Jaap niet meer aan de bak.
Reden te meer voor Jaap om te proberen in Zuid Afrika voet aan de grond te krijgen. Het idee was dat Jo later met de kinderen zou volgen.
Eind 1937 stortte opa voor zijn beide zoons een borg van vijfhonderd gulden op de Afrikaansche Bank: de helft van het totaalbedrag van duizend gulden voor elk. Daarna was het wachten op de toe- stemming om te mogen komen. Een periode waarin Jaap toch regelmatig aan het twijfelen sloeg of hij er wel goed aan deed weg te gaan, zoals moeder Bertha schrijft aan haar priesterzoon Cor.
1 maart 1938 - Staand: Truus en Theo
Zittend: oma Bertha en opa Kees 1 maart 1938 - Gezin Jaap en Jo Graaf met kinderen Cor, Piet en Rob.
Per trein gingen ze naar Marseille. Daar monsterden ze aan op een Italiaans passagiersschip, de ‘Duilio’, dat hen naar Zuid Afrika zou brengen. Op 4 maart vertrok het schip. Via Gibraltar voer het de Atlan- tische oceaan op om langs de westkust van Afrika koers te zetten naar Dakar voor een tussenstop. Na twee weken op zee kwamen ze op 19 maart aan in Kaapstad, Zuid-Afrika.
Maar mede doordat zijn vrouw Jo hem voor de vol- le honderd procent steunde koos Jaap uiteindelijk toch voor dit grote avontuur. In februari 1938 kwam er ineens schot in de zaak.
Voordat Jaap en Theo aan hun reis begonnen werden er op dinsdag 1 maart afscheidsfoto’s ge- maakt in de tuin van het huis aan de Vismarkt in Den Burg. Zij gingen ook nog langs bij broer Cor om van hem afscheid te nemen.
Burg, 7 febr. 1938
Beste Cor,
Je zult wel denken weer een brief. Zeker iets bijzonders. Nu Cor het is dit: Gister heeft Theo bericht gekregen dat er telegrafisch bericht was ontvangen uit Afrika dat ze hun permit kunnen krijgen. Ze deden er lijsten bij van verschillende booten. Maar ze raadde aan een Italiaansche die 4 maart uit Marseille vertrekt. Binnen drie dagen moeten ze bericht doen.
Ze krijgen dan een gids mee voor de treinreis. We hebben op het postkantoor voor Jaap ook laten vragen of een brief voor hem was. Ja hoor. Nu Jaap kwam al gauw. Maar gister avond begon hij al weer terug te trekken. Dus of hij nog mee gaat ik weet het niet. Nu wil hij weer eerst een aanbesteding afwachten, vanavond geloof ik. Maar hij moet opschieten. Nu hij ziet maar. Maar
Theo zet door. Hier gaat alles goed.
Ik zal ook een briefje naar C. Lap schrijven mocht het soms wezen dat ze nog het een of ander mee willen geven voor Alize dan zou dat kunnen.
Ontvangt van allen de hartelijke groeten.
In het bijzonder van je liefh Ouders.
Links Jaap aan boord van
stoomschip Duilio, maart 1938. Rechts Theo aan boord met een aantal buitenlandse geestelijken.
Aan de hand van het beschikbare fotomateriaal is redelijk goed te herleiden in welke plaatsen Jaap en Theo zijn geweest. Twee dagen na aankomst in Kaapstad, na ongeveer 1.600 km. treinen, kwamen ze aan bij Frans en Alice in Norwood/Johannesburg.
Alice Lap was getrouwd met de architect Frans van Teeffelen. Een mooie springplank voor een metse- laar en een timmerman die in Zuid Afrika voet aan de grond willen krijgen.
Drie maanden later, half juni 1938 werkte Theo in het plaatsje Brakpan, iets ten oosten van Johan- nesburg. Hij verbleef daar in een kosthuis. De foto’s van die tijd getuigen vooral van uitjes en feestelijk- heden. Eind december maakte Theo in Krugers-
dorp de feestelijkheden mee bij de herdenking van de Grote Trek [1835], de tocht per ossenwagen van Nederlandstalige Afrikaner boeren, naar het bin- nenland van Zuid-Afrika.
Maar er moest natuurlijk vooral gewerkt wor- den. Foto’s laten zien dat Theo in 1939 betrokken was bij de bouw van het postkantoor in Bloemfon- tein. Begin augustus van dat jaar was Theo op be- zoek bij zijn halfbroer Jaap, die in Pretoria terecht was gekomen en daar in de buurt werk had gevon- den. Inmiddels waren ook Jaaps vrouw Jo en de jon- gens overgekomen uit Holland waarmee het gezin weer was herenigd. Zij gingen wonen in de Kruger- straat 357 in Pretoria.
En dan, eenmaal terug in Bloemfontein, krijgt Theo het verzoek om terug te keren naar Nederland, naar Texel, om daar zijn vader op te volgen als kassier van de Boerenleenbank.
Een mooi aanbod voor een zekere toekomst. Hij had niet veel tijd nodig om de beslissing te nemen terug te keren naar zijn geboortegrond.
Oud en nieuw viert hij nog in Norwood, maar begin 1940 vertrekt hij per trein naar Kaapstad, om daar aan te monsteren op het schip de Alphacca.
Half januari begint hij aan de terugreis. De vaar- route leidt langs het eiland Quessant vlak onder Papoea-Nieuw-Guinea. Als Theo in Rotterdam aan- komt is hij ruim een maand op zee geweest.
Aankomst in Kaapstad 19 maart 1938.
1940 - Theo tijdens thuisreis bij de stuurhut S.S. Alphacca.
Rechts Theo - Oudjaar 1939 Johannesburg
Links Jaap, zuster???, Cor en Theo
maart 1938. Alice Lap en Frans van Teeffelen
in Johannesburg
Feestelijkheden in Krugersdorp
Eind december 1938 Theo met collega voor het postkantoor
in aanbouw in Bloemfontein - 1939 Augustus 1939 - Gezin Jaap en Jo Graaf in Pretoria.
Theo heeft Simon 'de jongste' op de schouders.
Norwood/Johannesburg - Alice en Theo
Je zal wel eens benieuwd zijn iets van ons te horen na het gebeurde van verleden week Dinsdag. Nou we zijn het bijna alweer vergeten maar toch zullen we het niet helemaal vergeten zoiets.
Hoe het precies gegaan is? Ze waren nogal druk in de lucht die morgen, daar ze op zee weer een con- vooi achterna zaten zoals wel meer gebeurt. Er werd heel hoog gevlogen bij een helderen lucht, verschil- lende granaten barstten uit elkaar. Ik was in kantoor en Marie ook, we waren nog een klant aan ’t helpen, toen opeens een gierend geluid dat op ons afkwam, een harde klap, vallende pannen en glas voor de ramen langs en wolken rook en stof. De klant weg….
Wij gauw het geld in de kluis gezet, schrijfmachine telmachine. Toen kwam al gauw personeel van ’t Raadhuis binnenstormen, geen slachtoffers. In de ge- dachten dat de boel boven in brand stond hielpen er een paar alle boeken e.d. in de kluis brengen onder leiding van Marie.
Toen ben ik eerst gauw naar achter gaan kijken wat daar was. Goddank niets. Rina kwam ik op de trap tegemoet met kleine Ferry op haar arm, kon bijna niet op haar benen staan van de schrik dat begrijp je. Jo en Marie met de kinderen waren er ook toevallig, en daar het woonhuis helemaal niet getroffen was, mankeerden ze allemaal niets. Toen ben ik weer terug gegaan naar de Bank de trap op.
Dikke rook en stof waar je bijna niet doorheen kon zien kwamen je tegemoet. Inmiddels waren van het Raadhuis al menschen naar boven gegaan. De deur van de zolder was helemaal in tweeën door de lucht- druk. Trap overloop en vergaderzaal zagen wit en grijs van de stof. Op zolder was het dan. Daar was aan de kant van de straat een gat in het dak gesla- gen ± 2 bij 1 meter. De granaat (10½ cm. doorsnee, lang ± 50 cm.) was precies op het kapspant terecht gekomen. Dit zijn de ondersteuningen van het dak.
Een balk van 8 x 20 cm welke dwars is afgebroken.
Een geluk is dit misschien geweest, daar anders het
projectiel wel dieper was gegaan. Evenals bij een bom, sprong deze granaat ook in honderd en een scherven naar alle kanten.
De ravage in de nok was nogal aanzienlijk.
De zolder zag er verschrikkelijk uit. Alle meubels van Tom een paar bedden compleet met ledikant enz. stonden precies onder die kant. Nu het is ook niet veel meer waard wat er van over was. Alles doorzeefd met scherven, poten van tafels af, arm- leuning van stoelen, kachelpijpen van de Bank van de haarden waren ook op verschillende plaatsen doorboord. Maar dat was het ergste niet. Al die mooie spullen van Tom. Z’n theemeubel was niets meer van te zien. Een kistje met een servies was ook doorboord, de helft was kapot. Een opgerold karpet waren misschien twee scherven door, maar als je het afrolt zijn er idem zooveel gaten meer. De vlag lag over een ledikant, maar is helemaal aan flarden.
Verder zijn de scherven alle kanten op geslagen.
De ramen zijn er door de luchtdruk al uitgegaan, alle vier, aan de andere kant van de zolder stonden ook nog spullen. Een keukenuitzet van Truus in een doos gepakt waren ook scherven door gegaan, b.v. door een fluitketel heen, zonde van die mooie spullen.
De vergaderzaal was ook nogal een ravage. De scherven door de zolder waren door het plafond van de zaal gekomen en lieten natuurlijk de nodige sporen achter. Toen door de vloer van de vergad- erzaal kwamen er nog een paar in de “kamer van Marie” zes stuks en nog twee in ons kantoor. Marie zat bij mij was nog weer een geluk. De meubels op de vergaderzaal zijn er nog wondergoed afgekomen een enkele stoel beschadigd. Dressoir waarop een theeservies stond helemaal niet en zou dan wel ???
Verder de muren van de zolder en vergaderzaal ook veel gaten. Op het raadhuis en bij Verberne ook nogal flinke schade. Kapotte ramen en ruiten (84 op raadhuis) en vooral bij Verberne boven in de mooie kamer nogal veel schade.
Maar het eind is toch dat er helemaal geen persoon- lijke ongelukken zijn gebeurd, waarvoor we niet dankbaar genoeg kunnen zijn. Wat een kracht die uitspattende scherven kunnen hebben begrijp je niet.
Een fiets op de stoep van Raadhuis de stang dwars af! En dat alles nog maar van één granaat, wat moet een bom dan toch wel een schade aanbrengen.
Wij persoonlijk hebben niets geen schade dan een kachelpijp en de drooglijntjes. M’n gereedschaps- kisten en een koffer zijn helemaal niet geraakt en dat ronde kacheltje wat er vlakbij stond is alleen het mica uit, ik kan het nog niet begrijpen.
Nu gaat alles weer z’n gewone gang. Een uur na het gebeurde waren timmerman en metselaar al aan de gang. Allebei de kanten van het groote dak waren de pannen van z’n plaats, 1500 waren er stuk. Vrijdag is het weer klaar gekomen. Alleen het plafond boven de marmeren trap moet nog vernieuwd, waar een stucadoor voor moet komen. Jo en Marie waren op een vergunning gekomen welke was gegeven voor de schapenfokveedag. Zouden juist Dinsdag weer weggaan en maakten het zodoende nog mee.
Zondagmorgen zijn ze gekomen dus was nog wel de moeite!
Vandaag weer een rustige dag gehad. Ferry groeit al lekker. Oorlogsberichten zijn de laatste tijd nogal belangrijk en worden misschien eerdaags nog belangrijker. We zullen maar hopen dat alles nog met een sisser afloopt. Ontvang de groeten van ons alledrie
Rina, Ferry en Theo Dit is de brief die Theo Graaf op zondag
12 september 1943 schreef aan zijn broer Cor Graaf.
Theo geeft in deze brief een zeer gedetailleerd beeld
van de gebeurtenissen op dinsdag 7 september. Beste C.
De flak-stellingen konden per minuut 6 granaten afvuren, die in de lucht tot ontploffing kwamen.
De granaten werden zo ingesteld dat ze ontploften ter hoogte van de vijandelijke vliegtuigen zodat de scherven die vliegtuigen konden beschadigen.
Waar kwam die granaat vandaan? Om achter de toedracht te komen ging ik te rade bij Ron Norp, die verstand heeft van bijna alles wat vliegt, vogels uitgezonderd. Hij zocht uit wat er die dag gebeurde in het luchtruim boven het Marsdiep.
Op 7 september 1943 vertrokken om kwart voor zes ’s morgens 29 Amerikaanse Liberator bom- menwerpers vanaf hun basis in Engeland, voor een vlucht naar vliegveld Leeuwarden dat in handen was van de Duitsers. Het was daar echter zwaarbe- wolkt. Een precisie-bombardement uitvoeren zou te risicovol zijn. De vliegtuigen keerden terug en gin- gen op weg naar een Duits scheepskonvooi bij Texel dat ze op de heenweg al hadden gezien. Zij vonden de Duitsers en vielen direct aan. In de buurt van het konvooi vielen tachtig bommen, twee vlak naast een mijnenveger.
In Den Helder, maar ook in de buurt van Den Burg en de Mok, hadden de Duitsers om de geal- lieerde vliegtuigen af te vangen enkele 10,5 cm.
flak-stellingen opgesteld [Flieger Abwehr Kanone].
Vanaf verschillende plaatsen vuurden zij granaten af op de Amerikaanse bommenwerpers.
De granaat die een deel van de Boerenleenbank vernielde zal vanaf een van deze stellingen afgescho- ten zijn. Waarschijnlijk was hij niet nauwkeurig ge- noeg afgesteld en is hij pas ontploft bij aanraking van het dak van de Boerenleenbank.
43 42
1 Truus Witte-Graaf (=) 2 Bertha Bakker-van Wel 3 Tiny Graaf-Kauw (=) 4 Thijs Witte (=) 5 Thom Graaf (=) 6 Emma Nimrat (=) 7 Truus Nimrat (=) 8 Jaqueline Graaf 9 Frans de Beurs 10 Hielco Wiersma 11 Peter Hopman (=) 12 Toos Wiersma-Graaf 13 Ineke de Beurs-Graaf 14 Caty Hopman-Graaf 15 Eefje Graaf-van ‘t Wout (=) 16 Riet Peet-Graaf
17 Ferry Graaf 18 Anton Graaf (=)
19 Annelies Graaf-Hin 20 Marije Bakker 21 Nick Bakker 22 Frans v. d. Zande (=) 23 Emile Wiersma
24 Truus v. d. Zande-Moerkamp (=) 25 Femke de Beurs
26 Janneke Peet
27 Rina Graaf-Moerkamp (=) 28 Erik Graaf
29 Theo Graaf (=) 30 Ester Wiersma
31 Marie Bouwens-Moerkamp (=) 32 Marijke Peet
33 Gerard Peet 34 Paulien Peet 35 Sander de Beurs 36 Floortje Bakker
40-jarig huwelijksfeest van Theo en Rina
Het feest(weekend) was 7-8-9 mei 1982 in Hotel Rebecca in De Waal, waar alle gasten van de overkant ook logeerden.
Op zaterdagmiddag was er een receptie, daarna een diner en een avond verzorgd door de kinderen met dia’s en liedjes. Alle mensen
op de foto waren daarbij aanwezig. 1 3
2 4
13
7 8
10
12 15
9 11
14 19
25
31 16
28
20 34
26 32
17
29
35 21
27
33 18
24
30
36 6
22 23 5
