• No results found

De noodkreet van de Palestijnen

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2022

Share "De noodkreet van de Palestijnen"

Copied!
1
0
0

Bezig met laden.... (Bekijk nu de volledige tekst)

Hele tekst

(1)

kerk & leven

19 oktober 2011

buitenland 11

Noodkreet van de Palestijnen

Verenigde Naties buigen zich over de erkenning van Palestina als lidstaat

‘Ze was een vrouw als een natuurkracht’

Wangari Maathai, de eerste Afrikaanse vrouw die de Nobelprijs voor de Vrede kreeg, sterft op 71-jarige leeftijd

X

X

Palestijnen vragen lidmaatschap VN

X

X

Verenigde Staten dreigen met veto

X

X

Het Vaticaan neemt een neutraal standpunt in

Jozefien Van Huffel

Op 23 september overhandigde de Palestijnse president Abbas een brief aan secretaris-generaal Ban Ki-moon met het verzoek Pa- lestina te erkennen als volwaar- dig lid van de Verenigde Naties.

Vooraf probeerden onder meer Is- raël en de Verenigde Staten de Pa- lestijnse leiders tegen te houden, maar die zetten door. Ze maakten duidelijk dat het lidmaatschap niet het doel was, maar een ma- nier om de situatie te veranderen.

Ze zetten alvast iets in bewe- ging. „Eindelijk wordt de discus- sie over de urgentie van de Pa- lestijnse staat opnieuw op hoog niveau gevoerd”, reageert Brigit- te Herremans, medewerker Mid- den-Oosten bij Broederlijk Delen en Pax Christi Vlaanderen. „Tege- lijk is het ontstellend hoe beleids- makers bang zijn van een Pales- tijnse staat. Of beter, hoe bang ze zijn om zich ervoor uit te spre- ken. Ook hier menen vele burgers nochtans dat een Palestijnse staat een noodzaak is, voor het wel-

zijn van Palestijnen en Israëli’s en voor de vrede in het algemeen.”

Ban Ki-moon speelde het ver- zoek door aan de Veiligheidsraad van de VN. Enkel als daar negen van de vijftien leden voor zijn én niemand een veto uitspreekt, gaat het naar de Algemene Verga- dering. De VS dreigen echter hun veto te gebruiken en in elk geval

kan de procedure in de Veilig- heidsraad lang aanslepen. Mocht het toch tot een stemming in de Algemene Raad komen, dan ver- wachten waarnemers dat België voor zal stemmen. In het federaal parlement bleef minister van Bui- tenlandse Zaken Vanackere voor- lopig neutraal. „We willen een Pa- lestijnse staat die lid is van de VN,

maar die moet de vrucht zijn van onderhandelingen”, zei hij.

Palestina is al jaren als entiteit waarnemer bij de VN. Sommigen vinden dat het beter mikt op een erkenning als niet-lidstaat. Ook het Vaticaan zetelt op die manier in de VN. Het mag deelnemen aan discussies, maar niet stem- men. Het Vaticaan zelf houdt zich

op de vlakte over de situatie. „We hebben er niets over te zeggen, al hebben we respect voor de visie van de VN”, reageert woordvoer- der Federico Lombardi. CIDSE, de koepel van katholieke ontwik- kelingsorganisaties, vindt het VN-initiatief een mogelijke weg naar waardigheid. „Het beëindigt de bezetting van de Palestijnse gebieden niet, maar het reikt de Palestijnen wel diplomatieke en juridische middelen aan om op te treden tegen schendingen van het internationaal humanitair recht en de mensenrechten.”

Begin oktober erkende de Raad van Europa, de mensenrechten- organisatie van de Europese Unie, de Palestijnen als partner. UNES- CO, de culturele poot van de VN, beslist wellicht aan het einde van de maand over het lidmaatschap van Palestina en ook met de We- reldhandelsorganisatie zijn ge- sprekken aan de gang. Palestina ziet elke aanvaarding als een stap naar internationale erkenning als staat. Het Kwartet voor Vre- de (VN, VS, EU en Rusland) blijft echter het belang van onderhan- delingen benadrukken.

Actievoerders in de Europese wijk in Brussel tonen een reusachtige Palestijnse vlag.  © Imageglobe

Milieuactiviste, feministe, poli- tica, professor, volksmenner. De Keniaanse biologe Wangari Maat- hai was het allemaal. Als eerste vrouw in Centraal- en Oost-Afri- ka behaalde ze in 1971 een doc- toraatstitel. Veertig jaar later, in 2004, was ze de eerste Afrikaanse die de Nobelprijs voor de Vrede in ontvangst mocht nemen. Wanga- ri Maathai stierf op 25 september in een ziekenhuis in Nairobi aan kanker. Ze kreeg een staatsbegra- fenis en Kenia nam twee dagen nationale rouw in acht.

Maathai werd de Nobelprijs toe- gekend vanwege de verwezen- lijkingen van haar Green Belt Movement. Die milieuorgani- satie stichtte ze in 1977 om plat- telandsvrouwen de kost te laten verdienen door bomen te plan- ten. Uit gesprekken met vrouwen bleek immers dat zij zich vooral zorgen maakten over het gebrek aan brandhout, over armoede en over de slechte waterkwaliteit, die deels door de ontbossing werd veroorzaakt. Maathai bedacht een oplossing waarbij meerdere pro- blemen tegelijk werden aange- pakt. Sindsdien plantte de Green Belt Movement 45 miljoen bo- men in Afrika. Wereldwijd kwa- men er zelfs zeven miljard bo- men, dankzij een samenwerking met de Verenigde Naties.

„Wangari was een vrouw als een natuurkracht”, zei Achim Steiner,

hoofd van het milieuprogramma van de VN, naar aanleiding van haar dood. „Ze was zoals de acacia- bomen in Afrika: sterk van karak- ter en in staat om de zwaarste om- standigheden te overleven.”

„Op de allereerste dag plantten we zeven bomen. Dat mag je niet vergeten”, zei Maathai in 2005 in een interview met het milieutijd- schrift Grist. „Het was een proces, niet iets dat in één klap gebeurde.

Veel belangrijker dan de bomen zelf is dat landelijke bevolkings- groepen massaal in beweging kwamen. Ze organiseerden zich

en pakten lokale problemen aan om de levenskwaliteit te verbete- ren. Op het toppunt waren er in Kenia zesduizend groepen van vrouwen die bomen plantten, zich ontwikkelden en nadachten over politieke kwesties. We wer- den een beweging die de demo- cratie promootte.”

Strijd tegen wanbeleid Met de bekroning van Wangari Maathai verruimde het Nobel- prijcomité de definitie van vrede:

nooit eerder kreeg een milieu- activist de prijs. „Milieubescher- ming is een bijkomende weg naar vrede geworden”, zei voorzitter Ole Danbolt Mjøs bij de uitrei- king. Maathai begreep het ver- band tussen milieu en mensen- rechten, armoede en democratie en handelde naar dat inzicht.

Dat bracht haar overigens ook geregeld in aanvaring met de Keniaanse overheid. Ze besefte immers snel dat wanbeleid een van de oorzaken was van de pro- blemen die de Green Belt Move- ment wilde aanpakken. Maathai:

„Zelfs als ik stroomafwaarts alle bomen opnieuw plantte, verpest- te de overheid de rivier zelf.”

Maathai’s erfenis reikt tot in België. Met Een miljoen bomen voor Vlaanderen en de tropen voert de Vereniging voor Bos in Vlaande- ren het Vlaamse luik uit van de campagne die Maathai met de VN

lanceerde. Het doel van de Billion Tree Campaign is nu om wereld- wijd 14 miljard bomen te planten.

Begin oktober 2011 ging de No- belprijs voor de vrede naar drie vrouwen die zich inzetten in

de strijd voor vrouwenrechten:

de Liberiaanse presidente Ellen Johnson-Sirleaf, haar landgeno- te Leymah Gbowee en de 32-jari- ge Tawakkul Karman uit Jemen.

(jvh)

Mijn Stannah Starla, de stijl die me bevalt, de teruggevonden vrijheid ...

Documentatie en gratis prijsofferte op

0800 95 950 info@stannah.be

Naam + Voornaam ...

Adres ...

Postcode ... Stad ...

Tel: ... E-mail ...

Stannah bvba, Poverstraat 94, 1731 Relegem

www.stannah.be

advert stannah_NL_100x100.indd 1 10/08/11 15:51

Advertentie

Milieuactiviste Wangari Maat- hai.  © KNA-Bild

„De discussie wordt

eindelijk opnieuw op hoog

niveau gevoerd”

Referenties

GERELATEERDE DOCUMENTEN

Niet slechts gewetensvrijheid, niet slechts welvaart, Aan eigen vrijen haard, noch roem, maar ook De grootheid van ons kleine vaderland- De laatste Willem van

Het Nobelco- mité van het Noorse parlement prijst de inspanningen van de 468 niet-gouvernementele orga- nisaties uit 101 landen die samen ICAN dragen voor zowel het

De brief van de Congregatie voor de Goddelijke Eredienst en de Discipline van de Sacramen- ten die de verheffing van Maria Magdalena’s herdenkingsdag tot

TORHOUT - Amper 29, maar wel al een goedgekeurde aanvraag voor euthanasie.. Sien uit Torhout lijdt aan een chronische ziekte die haar in principe elk moment fataal

De eerste Belgische Nobelprijs was de Nobelprijs voor de Vrede in 1904 voor het Instituut voor Internationaal Recht, destijds in Gent gevestigd.. Het instituut kreeg de prijs

Zonder inclusie in de ketenveldnorm zou Amir mogelijk nog steeds niet in beeld zijn van de gemeente, terwijl er sinds de inclusie actief door de gemeente gezocht wordt naar

 “De Britten kozen ervoor het land dat ze onder hun mandaat plaatsten, Palestina te noemen, wat de Arabieren oppikten als de zogenaamde naam van hun natie uit de oudheid, maar

‘En dan zijn er,’ zeide Flink, ‘in de nabuurschap van de passaatstreken enkele breedten, waar de wind zeer onbestendig is en menig schip al weken achtereen in de windstilte