They Bovens, Mestreechter leedsjes-cahier. Nommer 2 · dbnl

(1)

They Bovens

bron

They Bovens, Mestreechter leedsjes-cahier. Nommer 2. De Ieuwige Studente, Maastricht 1989

Zie voor verantwoording: http://www.dbnl.org/tekst/bove024mest03_01/colofon.php

© 2014 dbnl

(2)

Mestreech wie 't diechde en zóng.

They Bovens, Mestreechter leedsjes-cahier. Nommer 2

(3)

De vlotte verkoup vaan leedsjescahier nommer ein heet beweze tot veer us neet verdaold höbbe in de groete belanstèlling vaan 't Mestreechs publiek in leedsjes en veurdrachte vaan vreuger. Binne 'ne maond woorte alle doezend cahiers verkoch, zoetot same mèt leedsjescahier nommer twie ouch 'nen herdrök vaan cahier nommer ein versjijnt.

Zjus wie bij leedsjescahier nommer ein höbbe veer ouch noe weer de naome vaan de teksdiechters en componiste vermeld veur zoeveer die bekind waore, en de leedsjes neet in 'n bepaolde volgorde opgenome, meh ze gewoen oongesorteerd en veur de voots in de cahier gesjreve, wie dat vreuger ouch gebäörde.

Gezeen vaan väöl leedsjes teks en wijs door euverlievering bewaord zien gebleve doog ziech ouch noe weer 't probleem veur tot veer vaan ein en 't zellefde leedsje versjèllende, in de loup vaan d'n tied oontstaande, variaties tegekaome en veer dao-oet 'n käös höbbe mote doen.

Um 't leze vaan d'n teks gemekelek te make höbbe veer us weer vaan de allewijl in zwaank zijnde Veldeke-spelling bedeend.

Veer hope tot geer aon leedsjes-cahier nommer twie evenväöl plezeer zalt beleve es aon cahier nommer ein en hawwe us ouch noe weer gerecommandeerd veur aonvölling vaan eus collectie. Es God bleef, zal daan, binne neet al te langer tied leedsjescahier nommer drei kinne versjijne.

Mestreech, Oktober 1989. They Bovens

(4)

Miene kókkerel

Iech kaom mèt mie puntebeukske thoes miene peer waor hiel content

Heer duijde m'ch toen in m'n voes e knepke vaan vief cent.

Iech leep daomèt de straote roond 'ne winkel in, hiel hel

en koch miech dao, wie iech 'm voond 'ne sjoene kókkerel.

Iech haolde achter in d'n hoof m'ch 'ne flinke stek.

Dao doog iech iers de sjèlle aof de knupkes en d'n drek.

Toen boond iech mèt 'ne knoup en strik 'n touw d'raon vas hiel hel

en had toen ouch al gaw 'n smik veur miene kókkerel.

(5)

Iech zat 'm op en leet 'm stoon en houwde mèt mien smik

En es 'r daan weer oet wouw goon kraog heer weer 'nen tik

En vloog heer tege stóp of stein iech leep 'm nao, hiel hel.

Daan gaof iech 'm opnuits weer ein miene sjoene kókkerel

Iech plakde 'm pepèrkes op e roed, e wit, e blauw en in 't midde op z'ne kop 'n oraanje knupke touw.

En wie iech 'm toen doog drejje goon doog drejje hiel, hiel hel

toen zaog iech euze veendel stoon op miene kókkerel.

Iech dach toen aon eus Keuningin wie die kaom in eus stad

en de ganse sjaol op 't Vriethof toen veur häör gezoonge had.

Iech zóng toen vaan: zij leve lang sloog mèt m'n smik hiel hel en drejde vaan plezeer in 't roond mèt miene kókkerel.

(6)

Toen woort 't tied nao hoes te goon.

Ma reep miech vaan de straot, de kókkerel had noe gedoon, tot mörrege, kameraod.

Daan krijg iech weer mie vlegerke, en drejt 'r neet mie hel,

daan houw iech e nui negelke, in miene kókkerel.

't Aovendete waor gedoon, daan moot iech nao me bèd.

Zègk Ma ... wie zal 't nog mèt us goon loos Pa in de gezèt.

Die Belsje wèlle us absoluut, loos heer toen veur hiel hel Iech dach mer aon eus Keuningin, en aon miene kókkerel.

's Nachs zaog iech 'ne ginneraol, dee reep in 't Koeterwelsj:

‘Veer öb uuch ei noe allemaol eer bin noe allemaol Bèlsj’

Iech reep toen: ‘Leve Wilhelmien’!

sloog mèt m'n smik hiel hel.

De Waol vloog weg en drejde roond, wie miene kókkerel.

In 't jaor 1919 wie Belsj geperbeerd heet Limburg te annexere woort dit leedsje veur twintig sent verkoch oonder 't motto: ‘Aon alle anti-annexiste, e Mestreechter möpke, wat alle gooi Limburgers mote liere zinge.’

(7)

mesjuffelke.

Vanwaar komt gij getreden, Mesjuf, mesjuf, mesjuffelke?

Van waar komt gij getreden, Mesjuffelke?

Ik kom van onder de aarde, mesjuf, mesjuf, mesjuffelke.

Ik kom van onder de aarde, mesjuffelke.

Wat hebt gij daarvan meegebracht, mesjuf, mesjuf, mesjuffelke?

wat hebt gij daarvan meegebracht, mesjuffelke?

Een mand met gouden rozen, mesjuf, mesjuf, mesjuffelke.

een mand met gouden rozen, mesjuffelke.

Voor wie zal die dan wezen, mesjuf, mesjuf, mesjuffelke?

voor wie zal die dan wezen, mesjuffelke?

(8)

Voor mijnen allerliefste, mesjuf, mesjuf, mesjuffelke, voor mijnen allerliefste, mesjuffelke.

Wie is Uw allerliefste, mesjuf, mesjuf, mesjuffelke?

wie is Uw allerliefste, mesjuffelke?

Dit is mijn allerliefste, mesjuf, mesjuf, mesjuffelke, dit is mijn allerliefste, mesjuffelke.

Meneer vaan speule:

Ei keend (mesjuffelke) steit allein tegeneuver de aander kinder, die aon de hand in 'n lang rij mèt hun geziech nao mesjuffelke stoon. De ooneve couplètte weure door de rij kinder gezoonge; de eve couplètte door mesjuffelke.

Oonder 't zinge maak me ach peskes nao väöre en daan weer ach nao achtere. Op 't ind weurd ei keend aongeweze es de ‘allerliefste’. Dat geit daan neve mesjuffelke stoon en daan begint 't speul weer vaan väöre aof aon, zjus zoe lang tot alle kinder euvergehaold zien.

(9)

Hakke op 't heukske vaan de Brakke ...

Hakke zaot te kakke

Op 't heukske vaan de Brakke en toen kaome twie klabakke

en die naome Hakke mèt!

Frisse stoont te pisse

in d'n hoof vaan de Clarisse en toen kaome twie pelisse

en die naome Frisse mèt!

En Sije stoont te spije in de Wolderse Contrije en toen kaome twie lakeie en die naome Sije mèt!

En Nieste stoont te sjiete in d'n hoof vaan de Zjezwiete en toen kaome twie bandiete

en die naome Nieste mèt!

En Pluime stoont te fluime boe de bere wel 'ns druime twie die snie op gónge ruime, naome Pluime stiekem mèt!

(10)

En Jeuke stoont te beuke bij de nonne in de keuke en toen kaome twie zoen leuke

en die naome Jeuke met!

En Knolske droonk e bolske op de merret bij Pie Knolske en toen veulde ze aon ze polske

en ze naome Knolske mèt!

En Dasse stoont te plasse in de Staar achter de basse en toen kaome twie paljasse

en die naome Dasse mèt!

En Kleine stoont te grijne bij z'n Ma achter de gordijne en toen kaome twie hiel fijne

en die naome Kleine mèt!

En Meeze waer aon 't peze, wouw de berreg op goon sjeze en toen kaome twie chineze

en die naome Meeze mèt!

En Bolle laog te rolle

met de maog vaan Oswald Kolle en toen kaome twie au snolle

en die naome Bollemèt!

Dit leed weurt miestal in beslote gezèlsjappe gezoonge. Al nao de beslotenheid weure de nudige variaties trop gemaak. Zoe zeet me tot 't kouplet

(11)

euver Oswald Kolle door Charles Theuwissen zaoliger zouw zien gemaak.

Bij mien Grameer.

Bij mien grameer op 't stupke, zaot 'n eepke (e jungske) veur de deur, 't Had e leukske in zie breukske en 't kós dao gaar neet veur.

En toen heet mien errem grameer, op die brook 'ne lap gezat

't eepke (jungske) hoofde neet mie te beuke, 't had toen zie leid gehad.

Dit leedsje woort in de veurige ieuw zoewel op de wijs vaan 't Duits volleksleedsje:

‘Komt ein Vogerl geflogen’, es op de wijs vaan 't Russische ‘Stenka Rasin’, vaan Isai Alexandrowitsj Dobrowen, gezoonge.

(12)

Iech bin neet sjeel ....

Iech bin neet sjeel meh iech zeen neet good dat is e raar geval

Waor iech nog sjeel, daan zaog 'ch nog get meh noe zeen iech niemendal.

Iech zeen mien grameer veur 'n kachel aon iech vergrabbel miech toujours

en goej 'ch de sop de vinster oet zègk iech nog: ‘'t is neet woer!’

(13)

Refrein:

Ha ha-ha ha-dao mooste noe mer sjeel veur zien ha ha-ha ha-dao mooste sjeel veur zien.

Zoe ging iech lès in eine café dao waor 't neet erreg klaor

iech zat m'ch toen haos neve de stool 't sjeelde nog gein haor.

Toen voont iech weer de pisbak neet en Medam zag hiel modes

Menier es geen hei pisse wèlt ezzebleef neet in mien tes.

Refrein:

Zoe leep iech lès 'ns euver de straot en loerde nao de groond

Iech dach toen in mien eige zoe iech wouw dat iech 'ns get voont.

En jawel, dao laog 'ne portmenee dat waor de meujte weerd meh toen iech 'm oprape wouw waor 't 'ne keutel vaan e peerd.

Refrein:

Zoe ging iech lès 'ns wandele toen kaom miech get tegemoot

iech dach, dao kump e sjoen meidske aon en dat voont iech wel good.

Iech zag, dag lekker sjatteke boe geit de reis op aon

meh toen iech häör 'ns good bekeek toen waor 't 'ne keplaon.

Refrein:

(14)

Roed, wit en blauw.

(15)

Roed is mien hertsje dat door leefde klop.

Roed zien mien wange es iech loup in galop.

Roed is d'n hood dee mie vaajer miech gaof.

Roed is mien leefde, mien allersjoenste gaof.

Roed zien mien kloompe en roed is mien geit.

Roed is mien moojer en roed is häör kleid.

Roed bin iech ouch, want iech bin häör zoon.

Roed weurd d'n trouwjas, dee iech haos höb vaandoon.

Meh 't roedste vaan al op de wereld veur miech } 2x Florenske, Florenske, Florenske bistiech. } 2x Wit is de snie es heer vèlt oet de loch.

Wit zien väöl zake es ze veers zien gekoch.

Wit is d'n hood vaan minnege sjiekaar.

Wit weurt me väöl aon de rökskes gewaar.

Wit is de pluim op e vruimeske häören hood.

Wit e geziech, meh dat steit neet altied good.

Wit is de kies dee me fluitert ouch hèt.

Wit zien de lakes die ligke op 't bèd.

Meh 't witste vaan al op de wereld veur miech } 2x Florenske, Florenske, florenske bistiech. } 2x Blauw zien de neuze vaan aw bómmeleers.

Blauw zien geziechte vaan aw grenadeers.

Blauw zien de sjene vaan minnege jong.

Blauw zien de ouge boe e vuuske op spróng.

Blauw zien de proeme es ze gans mörreg zien.

Blauw d'nen errem es me knip diech hiel fien.

Blauw is de Maondeg es me boemele geit.

Blauw is de duite en blauw is mie leid.

Meh 't blauwste vaan al op de wereld veur miech } 2x Florenske, Florenske, Florenske bistiech. } 2x

(16)

't Vergoon vaan de wereld.

Hei luikes noe bij ein bedoot uuch vaan d'n angs want wat iech uuch vertèlle gaon,

kump niemes vaan uuch langs.

Binne 'n oor of drei is't hei mèt us gedoon want 'ne profeet dee heet veurspeld tot de wereld zal vergoon.

(17)

Refrein:

Vaan fiedele-ra-la-la, vaan fiedele-ra-la-la, want 'ne profeet dee heet veurspeld tot de wereld zal vergoon.

't Geit dondere en blikseme, de maon verluis häör leech 'ne komeet dee kump in bótsing

mèt d'n tore vaan Mestreech.

d'n ellentrik geit oet, dee heet zien taak volbrach de lempkes vaan d'n Dominicain

zien duuster wie de nach.

Refrein:

Vaan fiedele-ra-la-la, vaan fiedele-ra-la-la, de lempkes vaan d'n Dominicain

zien duuster wie de nach.

De ingele stoon gereid op alle heuk de doeje stoon oet hun graver op en rammele mèt hun kneuk.

't is e leve, e kabaal, e lewèj dao, ao zoe groet en mennegein geit mèt 'ne verruilde

kop de tösse n-oet Refrein:

't Hiele minsdom is bij ein al in de zaol dao hèlt 't dal vaan Josufat

zie ganse tribunaol.

St. Pieter steit gereid, de weegsjaol in de hand en wat geer höb misdoon,

dat bringk heer uuch aon 't verstand.

(18)

Refrein:

't Ierste kump noe Eva vaan us allemaol.

Dao huurt geer de vrouwe rope al in de zaol.

't Is allemaol dien sjöld, diech bis eus oongelök veur wat höbstiech in 't paradies

deen appel aofgeplök.

Refrein:

Aw nönnekes en kwezelkes kaome in 'ne gansen tróp meh ze kaome toch neet weier

es de gouw stóp

Wat dach geer, zeet St. Pieter, tot geer hei binne kós, geer zeet pas braaf gewore

wiet geer geine mie kriege kós.

Refrein:

En de jonges vaan Mestreech die kaome aongehos en toen St. Pieter hun zaog,

sjoot heer op hun los.

Komp binne, reep heer hel, eur pläötskes stoon gereid, want zaoleg zien die doorste

nao de ieuwege zaolegheid.

Refrein:

(19)

De nuien tram.

iech stèl uuch veur vrund Keube Min geleer, konductör vaan de nuien tram,

dee veur 'tiers in eus stedsje is gewees veur D'n Haag en Amsterdam.

Meh Mestreech dat is mèt alles wied veuroet, boe dat geer ouch gaot of staot,

daorum koos ouch eus burgerij, 'ne spekslachter in de raod.

Dat 't dee mins dao beter geit dao-aon twiefelt geine maan.

Es heer dao mer zoe good ze wäördsje deit, es heer stumpkesmake kaan.

Dat 't dee mins dao beter geit dao-aon twiefelt geine maan.

Es heer dao mer zoe good ze wäördsje deit, es heer stumpkes make kaan.

(20)

Komp geer in Mestreech aon de statie aon nump daan dadelek e keertsje veur ein rout'.

Dao is niks wat wie deen tram uuch rije kaan daobij kint geer gei koed.

Want zoonder peerd of zoonder geitebok vare veer uuch door de stad mestreech.

Geer veult geine sjók of geine stoet 't is euveral gelieke weeg.

Gein kejje steke mie veuroet, en gei peerd geit mie op hol

Jao, zoe ritsje deit uuch woondergood de ganse stad is devaan vol.

D'n auwen omnibus is allang eweg de gaastram baorde 'm in de groond.

Meh, heer rijt 's mörreges door de straote nog ze hole dao de pemey mèt roond.

En Kerbusch zöchde in de groetste noed, heer sjroufde zien bubskes weer oet'rein en hong 't vel mèt 'n touw aon edere poet veur z'n vinster es valgordijn.

Ziene wagel dee koch Zomers op en komp geer noe 's aovens aon de brök dao vint geer dee zelfstandege omnibus es patates frietkraom trök.

Veural veur au jóng-döchter in Mestreech is euzen tram vaan groet belang

Geine wind of rege steit hun mie in de veuj, ze zien veur geine bliksem bang.

Goon ze noe 's aovens op 'ne leefste oet, gekleid in plusj of vloer,

ze stappen in d'n tram, al sniet 't tot 't rouk en numme z'ch 'n kaart retour.

(21)

Wee weurt daan ouch neet verzeuk door zoe geziechske, leef en zach.

Wie mennege jong door deen tram neet verneuk en in ze leid gebrach.

Es geer noe de Maosbrök passeert en geer lop aon de verkierde kant, daan weurt g'r seffens verbaliseerd eus deenders zien zoe bijdehand.

Zien ze eine dee get väöl gedroonke heet, daan loupe ze oet alle mach,

de boeje weure 'm opgezat

en heer weurt nao de buro gebrach.

Dus zeet wie in eus stad Mestreech alles geit veuroet.

Jao eus deenders drage kapmantels ezzebleef, want Mestreech geit veur Peries neet achteroet.

Doch dames huurt noe nao mien wäörd en blijf oet de Groete Staat,

want geer haolt uuch nog 'ns 'n oongelök, jao dat is zeker, vreug of laat.

Want mèt de mouwe zeve èlle wied, moot 't niks bezuners zien,

dat es geer dao te praote staot gepak weurt door 't mesjien.

Daorum dames, iech waarsjouw uuch veuroet, blijf oet die straot eweg

en roop mèt miech ‘Hoera vivat’

de gaastram vaan Mestreech.

Oet: de Roejen Hannes.

Operètte vaan L. Wijsen.

(22)

Sjengske.

Sjenske kós mer neet detege, tot heer gaar gei breurke had, zoe gere had heer eint gekrege, zoe'ne lekkere leve sjat.

En heer flejde ins bij z'n meer, en heer zanikte 'ns bij z'n peer, en koup miech noe 'ns ezzebleef, zoe e breurke leuk en leef.

Toen heer weer zoe waor aon 't vraoge, Peer zag: Hei, noe huur 'ns vent, noe hoofstiech neet mie te klaoge, bis mer hiel bij en eontent.

Want binne 'nen daag of drei, höbbe veer e nui breurke hei, estiech daan mer hiel braaf bis, es dat breurke bij diech is.

(23)

Zjus 'n week die waor verstreke.

Peer haolt Sjengske oet zie bèd, in 't hoes dao huurde heer get keke, heer nump Sjengske mèt ziech mèt.

En heer duijde 'm bij de weeg, iers toen zag 'r niks en zweeg, toen zag heer op koejen toen:

bah, dee vin iech gaar neet sjoen.

Meh, heer wouw dao mie vaan wete, heer trok Ampa nao ziech touw, dee in de zedeleer gezete, häöm wel alles zègke zouw.

En heer pakde 'm bij zien han, en boerum höb geer gaar gein tan, en boerum stoon op eure kop, hielemaol gein haore d'rop?

Awwer lui höbbe gein haore, en die höbbe gaar gein tan,

zoe is heer Sjengske aon 't verklaore, en dee klap daan in zien han.

En noe weet iech vaan besjeid, en tot dat breurke noe mer geit, want ze höbbe uuch gaar gei nuijt, meh 'n aajd in eur voes geduijd.

P.C.d.B.

[Roed, wit, blouw]

Roed, wit, blouw,

De keuning mèt z'n vrouw, De keuning met z'n kinderkes, Roed, wit, blouw.

(24)

Vastelaovend 1946

(25)

Es 't vastelaovend is, daan koume veer bij-ein, zinge, danse, springe allemaol gekke oonderein.

Drei daog vaan de week make v'r gekke streek, dat is euze carnaval.

Vriethof, Staat en Brökstraot alles steit in rep en roor, groet of klein, 'n ederein dee goejt z'ch 'ns de door Lol veur errem en riek, gekke zien geliek,

vastelaovend euveral!

Refrein: Carneval in Mestreech

maak plezeer en doeg d'n hertsje leve Zèt d'n zörrege opzij

en gaank oet mèt die daog dans en spring in 'n rij en vergeet al d'n plaog.

Carnaval in Mestreech

jao dat mooste eder jaor beleve ofste aajd of joonk bis

zingk mer allemaol:

Hup! Marjenneke Pup! Marjenneke leve de Carnaval!

Wäörd en meziek:

Math. Niël.

(26)

Dao is gein stad in hiel us lendsje ...

(27)

Dao is gein stad in hiel us lendsje, die zoe veuroet geit , zoe floreert es eus Mestreech, 'n ierste bijdehendsje, en boe z'ch 'n ederein zoe weert.

'nen Tram dee zeet geer loupe door eus straote, gans zoonder reuk en op gelieke weeg,

en g'r hoof mer evekes ‘pst’ te rope,

dadelek steit heer dao, kin zellefs neet mie weeg.

Meh mennege reizeger, dee vertrèkke wouw } bis dee winsde deen tram al nao d'n duvel touw. } bis 'nen Tied geleie waor m'ch dat 'n allegaasie, op de Groete Grach bij de sókkerbekker Grégoire.

D'n tram dee waor dao evekes langs gekoume, zoe door de kiekoet: 'ne kerel, e peerd en 'n kaar.

Noe moot g're miech 'ns good goon begriepe, deen hiele stóp waor eine sjokolaat,

en menneg batteräöfke stoont daobij te giepe, tikde z'ch e stök en pótsde daan de plaat.

Toen zag Grégoire al tege zien vrouw: } bis

‘Och waor deen tram mer nao d'n duvel touw’ } bis 'ne Ketel waor hei aongekoume,

dee waogde zestigdoezend kilo zwoer, meh wie euze Raod dat had vernome, stèlde heer ziech dadelek op de loer.

Dee ketel maag neet door eus straote, dee rijt us hei d'n hiele boel doorein, en wie veer doge, en wie veer praotde,

de gemeinteraod dee bleef mer steeds bij ‘nein’.

‘Es veer uuch hei mèt laote begoon, } bis daan zalle eus straote nao d'n duvel goon.’ } bis

(28)

Meh aon de Boschpoort bós neet blieve en in de Barakke dao kós 't minder koed de riole woorte dao opgestiepe,

want Rutten späölde toch daonig op z'ne poet.

Euze ganse raod en twinteg agente en daarteg peerd, wel doezend lui bij-ein 'n Aw vrouw woort oet häör hoes gedrage.

‘Minske, ze vare uuch hei eure hiele kraom doorein’

Meh zoonder sjók, gans wie me wouw } bis zoe gónge v'r mèt dee ketel nao Rutten touw. } bis Barnum en Baily die zouwe hei koume,

mèt lieuwe, tiegers, peerd en ... vlu, die zouwe us hei get koume laote kieke, abnormaliteite, zèllefs minse zoonder pu.

Eus ganse stad hóng vol plakkate

aon sommige hoezer, dao hónge 'rs wel tien en de mieste lui hoofde dao niks veur te betaole veer kraoge dat allemaol veur niks te zien.

Meh, wie heer hei moos koume stoon, } bis toen zaog me 'm al gaw nao d'n duvel goon. } bis

't Terrein boe Barnum en Baily mooste stoon, waore de Koompe. Es gevolg vaan 'n fikse regesjoor stoonte de Koompe oonder water. De wijs vaan dit leedsje is die van : ‘Iech bin de meister vaan de Kommel’, oet de ‘Kaptien vaan Köpenick’.

(29)

Klach vaan 'ne joonkmaan

(30)

Tinus had 'nen hoege nommer getrokke, heer mos goon dene noe es soldaot.

't Ganse hoes dat laog 't understebove, 't Ganse dörrep waor ten einde raod.

D'n awwen os, dee leet ziech neet mie mèlleke, de roejen haon, dee lag gein eier mie.

En Triene stoont in 'nen hook te beuke:

‘M'ne leve Tinus, zeen iech diech daan noets mie?’

Refrein:

Triene, mie keend, iech zal diech noets vergete, diech blijfs veur miech op eerd,

altied 't mieste weerd!

Wied vaan diech weg heet miech 't lot gesmete, diech blijfs veur miech op eerd, } 2x

altied 't mieste weerd. } 2x

Wied vaan de bös en vaan de heuvelklinge, wied vaan de häöf en vaan de modderpeul.

Wied vaan de weie, boe v'r appele gonge stele, wied vaan dat alles, bin iech noe gesjeid!

Wied vaan mien Triene, boe iech zoe dèks mèt praotde, wied vaan de plaots, boe iech häör 't ierste zaog.

Wied vaan de plek, boe 'ch 't levensleech aonsjouwde, wied vaan dat alles bin iech noe gesjeid.

Refrein:

[Hot, hot, bajke]

Hot, hot, bajke, Wiele-wiele-wajke, Hot, hot, juuu ...!

(31)

Boereleefde.

Boe maag miene Christiaon zien, heer wouw 't land verlaete.

Iech kin neet in de maonesjien met häöm mie stoon te praote.

En zeen iech noe de maon dao aon, } bis daan dink iech aon m'ne Christiaon. } bis Iech waor veur häöm z'n leefste prij, heer plaogde miech zoe gere.

Heer gaof m'ch dóffe in m'n zij, dat neump heer karessere.

En zeen iech noe de vrijers aon, } bis daan dinck iech aon m'ne Christiaon. } bis

(32)

En waor 't speul, daan dansde heer mèt meich, dat waore kenskes.

Me zaog zien flikkers mèt plezeer heer kin de sjoenste denskes.

En zeen iech noe 't danse aon } bis daan dink iech aon m'ne Christiaon } bis Heer aot z'ch op euz' lèste broonk zoe stief aon vlaoj en mikke.

Iech zaot deneve, opgeproonk mèt blauw en raose strikke

en zeen iech noe die strikke aon } bis daan dink iech aon m'ne Christiaon } bis Ins kump 'r toch nao hoes t'rök

m 'nen hoop is neet verlore.

Daan bringk 'r miech weer 't aajd gelök dat maag daan blieve dore.

En zeen iech noe z'n hoes weer aon } bis daan dink iech aon m'ne Christiaon } bis

E. Franquinet 1874

[Pattakón]

Pattakón,

Gaank nao de mèrret, Koup 'n kooj

E stökske lever veur de bever E stökske long veur de koejong E stökske pens veur de zieke mens Kiele-wiele-wens.

(33)

Heer zeet dat zie zeet!

Mestreech, us aw geleefde stad, dao hawwe ze vaan kletse.

Zoe 'smorreges um 'n oor of ach stoon z'al bij-ein te zwetse en kumste aon de groete kerrek zoe um 'n oor of nege,

daan stoon jao trupkes vrouwlui dao te kletse en te lege.

Bies-wies-wies, bies-wies-wies, bies-wies-wies-wies, g'r wèt wel wie dat geit.

Heer zeet, dat zie zeet, zoe zeet heer, heet zie gezag, zouw dat zien dat heer dat zeet, dat zie dat zoe gezagt heet.

Heer zeet, dat zie zeet, zoe zeet heer, heet zie gezag.

Zouw dat zien dat heer dat zeet, dat zie dat zoe gezag heet.

(34)

De vrouwlui speule toch de baas, dat is zoe dèks beweze.

Al kumpste in Amerika of ouch bij de chineze.

En zeet diech ein, iech blijf diech trouw, mie ganse wei-er leve,

geluif 't neet; daan is die vrouw aon 't kletse en aon 't lege.

Bieswies-wies-wies ....

g'r wèt wel wie dat geit.

Refrein: (Heer zeer dat zie zeet, } bis zoe zeet heer, heet zie gezag, } bis Zouw dat zien dat heer dat zeet, } bis dat zie dat zoe gezag heet. } bis Meh geit me toch mèt ein in zie, daan zal me 't beleve.

Ze vleie diech daan wie nog nie totdatste steis te beve.

Ze zeet, iech gaon kemissies doen, mer tot 'n oor of zeve.

Daan kumpste häör um èllef oor met 'nen aandere kerel tege.

g'r wèt wel wie dat geit.

Refrein:

Och dames, trèk 't uuch neet aon, de manslui zien zjus einder, es ze nao de kèrrek, zoepe goon

(35)

daan zwetse ze nog fijnder.

Dat is 't riechtige momint um hun 'ns zwens de geve.

Dat is daan zjus de bèste straof veur 't kletse en 't lege.

g'r wet wel wie dat geit.

Refrein:

Mestreechs volksleed.

(36)

Boe me gaar gein Hollands sprik wel e bitsje frans.

Boe me altied lolleg is bij meziek en dans.

Boe me hiel gemoedereerd drink ze potsje beer,

dao is't vaajerland vaan de Mestreechterneer (bis) Boe me vaan de kale sjiet

geine mieter kint.

Boe me vaan eus apeland de sjoenste meidskes vind.

Boe me zoe good leie kint 'ne vreigeleer,

dao is't vaajerland vaan de Mestreechteneer (bis) Boe me wel 'ns fuive geit

gaw nao Brussel touw Boe me gans verstoete is door 't roed, wit, blauw.

Boe me z'ch zo good versteit mèt de Luikeneer,

dao is't vaajerland vaan de Mestreechteneer (bis) Boe me ouch e täölke sprik

vol vaan geistegheid.

Boe 't hertsje euverlöp vaan verdraagzaamheid.

Boe me trouw blijf aon z'n stad aon taol vaan peer en meer.

dao is't vaajerland vaan de Mestreechteneer (bis)

P.C. de B. 1927

(37)

Standbeelde.

Veer kriege noe 'ns get gezawwel euver standbeelde vaan Mestreech.

't Is geine sjele wawwel

geer zeet ze euveral langs de weeg.

Laank en klein, ouch dikke, dunne, groet en fors, meh ouch dèks plat

de zuus soms neet vaan wat veur kunne } bis die sjoen, proonkstökke vaan eus stad. } bis

(38)

Op de Boschstraot steit terdege e beeld vaan euze Pie Regout.

Gaas liet Minckeleers dao vlege tösse vès en rommedou.

Achter häöm steit in 't water e sjoen beeld vaan Sint Antwan.

Heer hèlt Minckeleers mer in de gater } bis met die vesgeert in z'n han. } bis

Op 't kloester zit 'nen diechter dee proonk dao mèt zien bloete bein.

Sint Amor veult ziech väöl gewiechter hiel hoeg dao op 't Amorsplein.

't Mooswief steit met häör sevoeje en loert dao mer nao 't stadhoes

Op 't Keuningsplein nog lui in boeje } bis mèt köp zoe plat al wie 'n loes. } bis Karel de Groete steit sins ieuwe in de kerrek mèt z'n kroen.

Oppe Vriethof mèt drei lieuwe besjiete de doeve de perreon.

De gemeinteraod wis wel vaan wante, 'n ezelke sjietgeld moos debij.

Op 't pleinsje bij de Bonnefante } bis 't sjit gei geld of zwijnerij } bis Op 'ne pileer hiel hoeg verheve in de Percée, dao steit Selvrouw.

En veer bisjoppe deneve,

mèt hunne rögk al nao häör touw.

De stadsingel stoont verlaote in de moer al langs de Maos, meh kin noe gezèlleg praote } bis met 'ne groete Sintervaos. } bis

(39)

In 't parrek dao steit vaan Oppe, jaomer genóg allein de kop.

't gong neet gans, ze móste stoppe want de duite waore op.

d 'Artagnan tegeneuver de bere, dee hèlt dao hiel trouw de wach, in de buurt höbbe Mestreechtenere } bis de Stoomp en Dibbets neergelag. } bis Aon de Stokstraot op 'ne sókkel steit jao de Mestreechter Geis, heer heet e snuutske wie 'n kókkel 't zien mer kneuk en haos gei vleis.

D'n echte geis, 't kaan neet misse, de geis vaan de Mestreechter klaank.

Jao, dat is Fons Olterdisse } bis mèt de kinder op die baank. } bis

Theo Loontjens

Es de boer e paar kloompe heet ....

(40)

Es de boer e paar kloompe heet, daan is de boer content.

E paar kloompe mèt get stru d'rin, dat is nao de boer z'ne zin.

Boer, boer, boer, zègk höbste niks te sjachele?

Nein, nein, nein, 't sjachele is gedoon.

Es de boer e paar sokke heet, daan is de boer content.

E paar sokke mèt e paar kloompe, kloompe mèt get stru d'rin, dat is nao de boer z'ne zin.

Es de boer e breukske heet, daan is de boer content.

E Breukske mèt e paar sokke, e paar sokke mèt e paar kloompe, kloompe mèt get stru d'rin, dat is nao de boer z'ne zin.

Es de boer e jeske heet, daan is de boer content.

E jeske mèt e breukske, e breukske mèt e paar sokke, e paar sokke mèt e paar kloompe, kloompe mèt get stru d'rin, dat is nao de boer z'ne zin.

(41)

Sinterklaos, zeet meer ....

Sinterklaos, zeet meer, hèlt vaan zeut , zeet meer, Peperkook, zeet meer, en vaan neut, zeet meer, En 'ch weit vas, zeet meer, biste wèld, zeet meer tot'r neet, zeet meer, vaan diech hèlt.

Heer lèt op, zeet meer, wieste sjrijfs, zeet meer, boeste geis, zeet meer, boeste blijfs, zeet meer, wieste leus, zeet meer, wieste tèls, zeet meer, ofste al, zeet meer, good oonthèls.

In de zak, zeet meer, vaan dee mins, zeet meer, zit wel get, zeet meer, watste kins, zeet meer, hiel väöl sjoens, zeet meer, geine kwatsj, zeet meer, meh oond'rin, zeet meer, 'n karwatsj.

Dus pas op, zeet meer, bis mer braaf, zeet meer, luuster good, zeet meer, en neet haaf, zeet meer, doeg d'n bès, zeet meer, ouch in sjaol, zeet meer, en watste vraogs, zeet meer, krijgste allemaol.

D'n teks is vaan Br. Edgard Heijnen (1882-1952) en is geïnspireerd op 't hollandse:

‘Sinterklaas, zegt moe.’ Melodie: ‘In Berlin, sagt er.’ (L.H. Deelman Melodieëngids, pag. 82, Groningen 1893.

(42)

Op kawwe wintermörrege.

Op kawwe wintermörrege, dee kaom nao bange nach.

waos 't kribbeke vol zörrege, veur 't Kinneke lang verwach.

En hiemels meziek, maak 't Moojerke riek, al is 't in 't stelke ouch errem.

Want ingelezaank, bringk, hiemelse klaank,

en deit 't zoe sjoen zien en werrem.

Selvruike zit te kieke, nao 't wiechske op 're sjoet, en veult ziech ao zoe rieke, al is in de stal väöl noed.

(43)

Want werelse prach is nog neet dao gebrach

meh al is ouch 't Moojerke errem Toch wèt ze häör Keend

al is't beter geweend

te dèkke ermeujeteg, meh werrem.

Sint Joezep zit te beie en kiek op 't kinneke neer, dat hei zoe väöl moot leie meh bringk de vrei us weer.

En herderkes zien in sjeem 'rege sjien

vaan e keerske klei Zjezeke errem.

Dat lach hun noe touw en dat maak Selvrouw

't Moojerke, 't hart, ao zoe werrem.

Teks en melodie vaan Harie Loontjens

Pianobegeleiding vaan Jim Shepherd. (1927)

Aoftèlrijmselke.

Achter 't stadhoes dao zaot 'n moes, Is menier de Wit neet toes?

Nein, dee is water hole.

Raoj 'ns wee 'r tegekaom, Twie iezere mennekes, Twie potte en pennekes, Twie mennekes zoonder ziel, Ach en ach is zestien.

(44)

Keersnach is't Kinneke gebore.

Keersnach is't Kinneke gebore en 't kreet ziech boont en blauw en 't had zien hummeke verlore en 't bubbelt vaan de kaw.

Sus, sus, klein kindje teer Hou op en schrei niet meer want het voor Onze Lieve Heer.

Kom morgenavond weer, Kom morgenavond weer.

Ga naar boven haal wat kolen haal wat hout

Jezuskindje heeft zo koud.

(45)

D'n Tombeau.

En achter d'n tombeau dao is't gebäörd, dao heet Nèt d'n daanjel häör humme gesjäörd.

En ze had gein humme ze had geinen draod, en toen leep ze naaks mer euver de straot.

Op de merret gekoume dao brachte ze häör in, dao heet deender Seegers z'ne slinger in!

[En huidvleis vaan de boer]

En huidvleis vaan de boer, En huidvleis vaan de boer, 't Zien gekapde pieringe Flets 't tege de moer.

(46)

Eelesenjon.

Eelesenjon, Selewie, selewieselewon, Eelesenjon, selewieselewon.

Voor je rikkemandie falederie, Voor je rikkemanda faledera.

Eelesenjon, selewie, selewieselewon, Eelesenjon, selewie kie rie.

Volgens A. Olterdissen is dit leedsje 'n verbastering vaan 'n aajd Frans leedsje, boe in de ‘Lever de Louis XIV’ bezoonge woort:

[Et le signant, Sire Louis, Sire Louis se levant]

Et le signant, Sire Louis, Sire Louis se levant, Et le signant, Sire Louis saluant,

Je recommandie: valet de riz, Je recommandie: valet de raz,

Et le signant, Sire Louis, Sire Louis se levant, Et le signant, Sire Louis qui rit.

(valet de riz: knech veur 't poejere mèt ‘poudre de riz.’

valet de raz: knech veur 't sjere ‘raser.’)

(47)

De wèl verspers.

Dao waor 'ns'n kooj, meh dat waor gein kooj, dat waor Herodes' tempel,

en dee 't neet geluive wèlt, is gek of simpel.

En die kooj die had veer pu, meh dat waore gein pu, dat waore de pilere vaan Herodes' tempel,

En die kooj die had 'n moul, meh dat waor gein moul, dat waor d'n ingaank vaan Herodes' tempel,

En die kooj die had 'n tóng, meh dat waor gein tóng, dat waor de luiper vaan Herodes' tempel,

En die kooj die had 'nen ujer, meh dat waor geinen ujer, dat waor de wiewatersbak vaan Herodes' tempel, en dee 't neet geluive wèlt, is gek of simpel.

(48)

En die kooj die had 'ne start, meh dat waor geine start dat waor de wiewaterskwas vaan Herodes' tempel en dee 't neet geluive wèlt, is gek of simpel.

En die kooj die had twie heures, meh dat waore gein heures dat waore de tores vaan Herodes' tempel

En die kooj die had e gaat, meh dat waor gei gaat dat waor d'n oetgaank vaan Herodes' tempel en dee 't neet geluive wèlt, is gek of simpel.

En d'n haon zóng vaan kling-klang-kloria Ora pro nobis.

Dao waor ins e menneke

Dao waor ins e menneke Dat sjeet in e penneke Zoen hiel kei keutelke En dat lag heer op e sjeutelke Heer brach 't nao menier D'n Dis En zag: ‘Hei is lekkere stokvis.’

Menier D'n Dis staok 't in ziene moond En zag: ‘Foj, foi, dat is kattestroont.’

(49)

Twie aordige meidskes.

't Waore twie aordige meidskes Ze wèrrekde op 't febrik De ein had e kroezele köpke De aander 'n kouf met 'n strik Hun awwers, die woende te same Op kamer zès, zeve en ach.

't Waor op de derde verdeping Al in 'ne bouw in de grach.

En 's mörreges gónge ze same Al nao de febrik op en neer De koffiefles in e pepèrke Of in 't kalbeske vaan meer.

En 'saovens daan zónge ze möpkes Of gónge ze stoon bij d'n tróp Of zaote gezèllig te kletse Bij hun veur de deur op de stóp

(50)

De kroezelekop, die kraog kinnis, 'ne Pottemaan kaom op häör aof.

Heer heet häör zien leefde gezwore en zij häöm 't jao-woord belaof.

De aander die trof e menierke, Dee vrijde mèt häör alle daog, Ze heet 't febrik laote loupe, Góng bij 'n femilie es maog.

De kroezelekop zag: ‘Meh, meidske, D'n awwers deiste verdreet,

Dee kale mesjeu, laot 'm stikke,

Dee trouwt diech jao toch jummers neet.’

En 't is häör ouch zjus zoe gegaange, Heer wouw häör al hiel gaw neet mie.

Ze góng toen nao aandere zeuke, 't Snuutske vol poedre de riz.

Te lèstig woort häör noe 't wèrrek.

Ze waor noe zoe deftig gekleid.

De bouw in de grach waor vergete, Ze heet mèt väöl hiere gevrijd.

Nao jaore toen kaom me häör hole.

Ze woort nao Klevarie gebrach.

Ze storref en kraog toen twie kranse, Al vaan 'ne bouw in de grach.

't Waore twie aordige meidskes, De ein góng te vreug nao 't graaf.

De aander is moojer vaan kinder En bleef heil oppassend en braaf.

(51)

Plenke, plenk, plenkskes.

‘Zuug dao ins! Wat 'n lekker pere!

En noe nao sjaol touw? Nein dat neet!

Iech gaon mer plenke, en probere } bis Wat of dat perebuimke zeet.’ } bis Meh um deen hoof mèt die sjoen pere, Dao stoont 'n hèk vaan plenk gemaak;

Ziech daodoor laote koejenere, } bis Waos niks veur zoe'ne kleine smaak. } bis 'r Kaom ouch treuver. Mèh ocherrem!

D'n dokter kaom debei te pas.

Dee deeg twie plenkskes um d'n errem } bis En maakden 'm mèt gips toen vas. } bis

(52)

Mèt kèrremis

Mèt kèrremis, mèt kèrremis Daan höbbe veer plezeer

Daan danse veer, daan danse veer Mèt eine kanonneer

En de kèrremis ligk op slóffe Treh, leh, treh, leh

En de kèrremis ligk op slóffe Trej, leh, leh.

Vive joes koffiedoes Vive jas koffiedras

Hei is mie retteke (retsje) poe Hei is miene kakkedoe.

(53)

Wit-zwart spiegelke

Iech höb e wit-zwart spiegelke gevoonde Iech höb 't aon mien heertsje geboonde.

Kiereome, kierome

En Maike (of Lieske etc.) drejt zich 'ns um En es Maike (of Lieske etc.) ziech heet umgedrejd Dat heet häör vajer of häör mojer häör gelierd Kierome, kierome

En veer dreije us allemaol um.

Iech zal diech 'ns get vertèlle

Iech zal diech 'ns get vertèlle Vaan twie mammezèlle

Meh de maags 't neet verklappe

Aanders zal iech diech bij dien neuske pakke (of; Aanders zal iech dien neuske aofkappe)

(54)

Dreikeuninge.

Drei keuninge, drei keuninge, Gef miech 'ne nuien hoed, Mienen awwe is verslete, Miene vajer maag 't neet wete, Drei keuninge, drei keuninge, Drei keuninge in 't veld.

Drei keuninge, drei keuninge, Gef miech 'ne nuien hoed, Mienen awwe is verslete, Miene vajer maag 't neet wete, Mien mojer heet gei geld, Drei keuninge in 't veld.

Triene vaan de bok.

(55)

Ein, twie, drei, veer, vijf, zes zeve, Triene vaan de Bok, die kaom us tege.

Triene vaan de Bok, die leet 'ne keek ('ne sjeet).

Nien vaajer dat daon iech neet.

Wee deit dat daan?

'nen Aandere maan.

Wie hèt dee maan?

Knuipjaan!

Wie hèt zien vrouw?

Knuddel in de mouw!

Wie hèt 't keend?

Snótsvink!

Sus, Sus, mie remmelke.

Sus, sus, mie remmelke, mie remmelke is kepot, iech höb 't laote make, 't kos miech 'n kahot.