Algemeen Secretariaat

GRAFSCHRIFT

op het gevallen kabinet:

Hier rust het

ministerie-Marijnen Bevrijd van alle botte pijuen.

Algemeen Secretariaat

Savornin lohmanlaan 66

Groningen Telefoon

MAANDORGAAN VAN DE ONAFHANKELIJKE LIBERALE JONGEREN ORGANISATIE VRIJHEID EN DEMOCRATIE

0 5900-37511

D

zijn sinds eeuwen al een eigen weg gegaan.

Oostenrijk blijft natuurlijk een moeilijk ge- val, want als enige al-Duitse staat naast de al-Duitse grote broer blijft dit land in de Duitse pas lopen.

Vv-anneer we verder de grenzen van Duits- land volgen, treffen we aan de oostelijke zijde ervan geen Duitsers meer aan. De Tsjechen, Joegoslaven en Polen hebben de in 1945 nog in hun gebieden vertoevende Duitsers hardhandig de grens overgezet.

Alleen een paar millioen z.g. Wolga-Duit- sers zijn de andere kant uit verplaatst en leven nu in Siberië. De klap is hard aan- gekomen. Niet alleen de Duitse minderhe- den in de Oosteuropese landen zoals de Su- detenduitsers, maar ook de bewoners van de vóór 1945 volledig Duitse gebieden, zo- als bijvoorbeeld de steden Stettin en Bres- lau zijn nu verdreven van hun eeuwenoude haardsteden.

Hoewel we er begrip voor kunnen opbren- gen, dat deze gebiedsafstand een voor de Duitsers vrijwel niet te verteren zaak is, zou men toch ook wel eens wensen, dat de Duitsers ten eerste: zich de oorzaak her- innerden van dit gebiedsverlies, en ten tweede: iets minder nationalistisch en iets meer reëel waren. Wat is namelijk het ge- val? De schurkachtige overval op Polen en de milliocnenmoord op Poolse burgers, als- mede het opdringen van de Russen naar het westen heeft tot een Pools gebiedsver- lies in het Oosten en gebiedswinst in het Westen geleid. De Oder-Neisse-grens tus- sen Polen en Oost-Duitsland is daarom ook niet zonder een nieuwe oorlog te verande- ren. De Duitsers weten drommels goed, dat ook een algemeen vredesverdrag met ge- heel Duitsland deze grenzen niet zal ver- anderen. Immers zouden de oostelijk van de Oder-Neisse-lijn gelegen gebieden weer naar Duitsland terugkeren, dan betekent dit weer een Poolse uittocht. Niemand, die ook maar enig gevoel voor realiteit heeft, houdt dat voor waar. Evenmin zal ooit een Tsjechische regering de Sudetenduitsers, die de aanleiding tot de inval in Tsjecho- slowakije zijn geweest, weer in hun land toelaten. Ondanks dat kunnen we het wel begrijpen, dat Sudetenduitsers, die nu bij- voorbeeld in het Roergebied wonen, naar hun oude land terugverlangen. Dat zij de- monstratieve vergaderingen houden en

GRENZEN

eisen bij de Bondsregering indienen is veel minder te begrijpen en totaal onbegrijpe- lijk wordt het, dat de drie grote partijen en de regeringsautoriteiten geen duidelijk neen tegen deze belachelijke eisen zeggen, ma[(r in plaats daarvéln deze vluchtelingen naar de mond praten en hen in hun onver- vulbare eisen staven. Dat het partijbestuur van de liberale F.D.P. onlangs verklaarde dat "de liberalen weigeren om de weder- rechtelijke en onmenselijke verdrijving van de Sudetenduitsers als definitief te erken- nen. Zulk een erkenning zou onverenigbaar zijn met het onwrikbare recht van de mens op een eigen vaderland", is zonder meer ergerlijk.

Wanneer Bonn onder garanties zou verze- keren, dat het de Oder-Neisse-grens erkent en afziet van de eisen van de vluchtelingen, zou de Duitse kwestie een stuk dichter bij zijn oplossing zijn.

Het is immers volkomen begrijpelijk, dat de Oosteuropese volken de lJmtsers niet vertrouwen, en belang hebben in het in stand houden van een bufferstaat (de DDR), zolang als telkens ma2 or ge- biedsdelen, waar nu Polen en Tsjecr. •n wo- nen, worden opgeëist. Dit is bepaald geen interne Duitse aangelegenheid, maar het gaat heel Europa aan. Het zou daarom aan- beveling verdienen als op Europees niveau de Duitsers eens duidelijk werd gemaakt, dat zij op moeten houden met hun grens- eisen en zich er loyaal bij neer moeten leg- gen dat achter de Oder, de Neisse en de Sudeten geen Duits meer zal worden ge- sproken.

B

"er grenzen zijn", die niet overschreden mogen worden, en zij, die vinden dat die grenzen eindelijk eens moeten worden doorbroken. Bij de eerste groep denken wij bijvoorbeeld aan het "Werkcomité Neder- landse Vrouwen", gelieerd aan de Morele Herbewapening, dat handtekeningen ver- zamelt voor een petitie, waarin verontrus- ting wordt uitgesproken over de "systema- tische afbraak van zedelijke normen" en waarin de "hoogsten in den lande" worden opgeroepen om "voor te gaan in een stre- ven naar gezonde kuise gezinnen". Of ook aan professor mr. I. A. Diepenhorst, die in Elseviers Weekblad schrijft dat de televisie te ver gaat, onder andere met zinspelingen op het Koninklijk Huis ("wie niet voelt dat hierbij de grootste soberheid en veelal vol- strekte onthouding past, mist de eerbied, welke tegenover vorsten betaamt"), met dE: spot op de elementaire waardigheid van

hoogwaardigheidsbekleders ("de minister- president mag niet als een sprekende pop worden geïntroduceerd), en met de pil of de homosexuelen (hierbij past de grootste schroom"). Anderen daarentegen willen juist grenzen doorbreken zoals het bestuur van de Partij van de Arbeid ("de partij moet streven naar een openheid over sek- sualiteit") of die der PSP ("het is zonder meer absurd, dat een eindexamenleerling vaak precies weet te vertellen, hoe een ringworm zich voortplant, terwijl hij van de voortplanting van de mens nauwelijks iets weet"). Het blijkt dat de kernvraag is:

waar liggen de grenzen?

Zoals gebruikelijk in Nederland zijn de doeleinden en praktische handelingen van de politieke partijen gebaseerd op beginse- len. Eerst worden de beginselen vastgesteld en daarna de praktische toepassingen. Zo hoort het tenminste. Een enkel keertje komt helaas het omgekeerde voor. Ook aan beginselen zijn grenzen. Waar liggen bij- voorbeeld de grenzen van de vrijheid, van de verdraagzaamheid, van de verantwoor- delijkheid enz.? Gelukkig die partij, waar hard aan deze vragen wordt gewerkt, zoals de liberale!

Over de financiële en economische grenzen wordt reeds zoveel gezegd en geschreven, dat we dit hier zullen overslaan. Wij vol- staan met de bijna ge-vl€Ugelde en inmid- dels gekortwiekte woorden van Verolme:

"Het zal een ieder duidelijk zijn, dat mijn loyaliteit ten opzichte van de Nederlandse regering nooit zover mag gaan, dat ik de belangen van de aandeelhouders van de VAT in gevaar zou mogen brengen".

Jn ons land zijn er ook grenzen aan de elementaire menselijke rechten, althans sommigen schijnen zelf hun grenzen te be- palen. De affaire van de Delftse timmer- man ligt ons nog vers in het geheugen. V er- ser nog is de discriminatie van de Nijmeeg- se hospita, die geen studenten uit Indone- sië en Limburg op haar kamers wil heb- ben. Dan is er ook nog de kolonel J.

S,ioerds, die zo manhaftig het katholieke maandblad G-3 uit de kazerne weerde om- dat er een artikel over het pacifisme in stond. Al dit eigenmachtig grenzen-stellen wordt in Nederland gelukkig aan de kaak gesteld. Liberalen behoren daarbij tot die- genen, die hier hun beginselen zwaarder laten wegen dan motieven van ras, rang of stand. Elk mens is in wezen namelijk ge- lijk. Rangen en standen zijn in principe on- liberaal. De gelijkwaardigheid van elk mens staat bij elke liberale beschouwing voorop. Sommige mensen vinden hun eigen gedachten evenwel zo superieur. dat ze die

vervolg van pag. 1

graag aan anderen zouden wil- len voorschrijven, waarbij ze te- gelijkertijd de gedachten van de anderen, die uiteraard gevaar- lijk zijn, willen verbieden (Sjoer- disme) . Ach, voor zulke men- sen is het jammer, dat de goede ouwe tijd voorbij is, toen je zul- ke dingen nog gewoon kon doen.

Misschien voelen ze zich beter thuis in een land als Ecuador, waar de uit vier personen be- staande militaire junta hun ver- sierselen behorende bij het grootofficierskruis van het Le- gioen van Eer, die President De Gaulle bij zijn bezoek aan dat land had uitgereikt, naar Frank- rijk heeft teruggezonden. De heren waren beledigd, dat die onderscheiding niet hoog genoeg was.

Het blijkt dus wel, dat een ieder de grenzen aan wat hij nog toe- laatbaar acht, ergens anders legt. De liberalen hebben hierbij nog een schone taak te vervul- len.

F. WAGENMAKER.

Verklaring van het Hoofdbestuur

VERJARINGSTERMIJN VAN OORLOGSMISDADEN Het Hoofdbestuur van de on- afhankelijke liberale Jongeren Organisatie Vrijheid en Demo- cratie heeft in de op zondag 24 januari 1965 te Amsterdam gehouden vergadering het vraagstuk van de verjaring van de oorlogsmisdaden be- sproken. De J.O.V.D. is van mening dat, na het verstrijken van de thans geldende wette- lijke verjaringstermijn van deze misdaden tegen de mens- heid, in vele landen nog een belangrijk aantal delinquenten aan hun gerechtelijke vervol- ging zullen ontkomen.

Het Hoofdbestuur van de J.O.V.D. is van oordeel dat dit in strijd zou zijn met het heer- sende rechtsgevoel.

Het beveelt de nationale par- lementen van de bij de Raad van Europa aangesloten lan- den d;m ook aan initiatieven te nemen, die een verlenging van deze verjaringstermijn kunnen bewerkstelligen.

De kroon op bet 'W'erk

tuiging een minder gelukkige for- mulering met name tegenover hu- manistische en onkerkelijke jonge- ren, die toch ook goede democraten en goede monarchisten kunnen zijn.

Grote opkomst in Woudschoten

Sinds enige tijd bestaat in Neder- land het Monarchistisch Democra- tisch Jongeren Contact (MDJC) dat ons onlangs een foldertje, treffend geheten "de kroon op het werk", en een beginselprogramma toezond.

"Het MDJC heeft", zo citeren wij,

"ten doel de jongeren in Nederland door voorlichting in kennis te bren- gen met en te doordringen van de verantwoordelijkheden, welke het staatsburgerschap een ieder oplegt."

Nee, hier wordt niet artikel 2 van de JOVD-statuten geciteerd, het is een uitspraak van de monarchisti- sche jongeren. En als wij lezen "dat gelijke waardering voor het staat- kundig bestel bestaanbaar is, on- danks verschil van mening over de diepste levensgrond, maar (dat er) ook voor de individuel2 mens een nauw verband bestaat tussen levens- beschouwing en staatkundig begin- sel", dat is dat niet een citaat uit artikel 1 van het beginselprogramma der VVD, nee het is een uitspraak van de monarchistische jongeren.

Gaan wij ervan uit dat beide boven- genoemde stellingen van het MDJC uit eigen denkkracht van de monar- chistische jongeren zijn voortgeko- men, wij moeten ons oprecht ver- bazen over punt 4 van de beginsel- verklaring van het MDJC. Want daar is geschreven "dat de consti- tutionele vorst, regerend bij de Gratie Gods, de bindende kracht is in het volk en daarom symbool van nationale eenheid. Hij (de vorst) staat boven de partijen en garan- deert als zodanig de algemene en bijzondere volksvrijheden en de rechten van religieuze en politieke minderheden". Is het onderscheid tussen algemene en bijzondere volksvrijheden enigszins duister, on- juist is het dat de vorst deze vrij- heden en de rechten van religieuze en politieke minderheden zou garan- deren.

De beginselverklaring van het MDJC toont wel aan dat het de mo- narchistische jongeren aan elemen- tair staatkundig inzicht ontbreekt.

En dat men voor de formulering van zijn beginselen letterlijk passages uit de b2ginselverklaringen van andere organisaties overneemt wijst op een gebrek aan denkvermogen. Dat, wij citeren alweer "het koningsschap en de democratie in Nederland zo met elkaar verweven zijn dat de taak van voorlichting, die het MDJC op zich neemt aangaande de constitu- tionele monarchie tegelijkertijd een daad is tot versterking van de demo- cratie", kunnen wij dan ook niet onderschrijven. Niet omdat wij, dat zal de leden van het MDJC mis- schien verbazen, overtuigd republi- kein zijn. De constitutionele monar- chie onder het Huis van Oranje lijkt ons op dit ogenblik voor Nederland de beste staatsvorm. Maar wel om- dat de wijze waarop de monarchis- tische jongeren hun taak vervullen, ons nu niet bepaald geschikt lijkt om het doel dat het MDJC voor ogen heeft te verwezenlijken. Het is trou- wens op zich al onbescheiden te zeg- gen dat het opnemen van een taak een daad is tot verwezenlijking van het gestelde doel. En van het lVIDJC is het, gezien de kwaliteit van zijn beginselprogramma, wel bijzonder onbescheiden.

Nu mogen wij nog schrijven dat in februari weer in Woudschoten de traditionele trekpaardenconferentie gehouden is. Want de bijeenkomst wordt ingezet met een discussie over de al of niet padvinderige en elegan- te benaming van deze voorjaarscon- ferentie. Zou trouwens die naam geen oplossing kunnen bieden?

De rest van de zaterdagmiddag werd besteed aan alle andere politieke en organisatorische problemen die in de hoofden en harten der jonge libera- len rondspeelden. Dat alle vragen door het Hoofdbestuur tot aller te- vredenheid werden beantwoord bleek wel uit het feit dat - toen het Hoofdbestuur vrijwilligers vroeg voor de "corveeploeg" - er zich direkt een tiental leden, onder wie de voorzitter van het district Zuid- west, aanmeldden.

Op het avondprogramma stond aller- eerst een discussie over de P.B.O.

- die zeer levendig verliep - , en een jeu-dansant, waar enige JOVD- ers op vlotte wijze propaganda- speeches hielden voor .... de PSP, de Boerenpartij en al die andere politieke richtingen en richtinkjes die in ons land de toon min of meer aangeven. De politieke quiz, die ook tussen de feestbedrijven door werd gehouden, leverde een finale op tus- sen de afdeling Gooi en omstreken en de rest van het district Noord- Holland- Utrecht. En tot ieders ver- bazing wisten de Gooienaren niet de eerste prijs te behalen. Die ging naar de secretaresse van de afdeling Am- sterdam. Uw verslaggever is hier- door echter bepaald niet rancuneus, en wil alle lof voor de goed ge- röle-playing toezwaaien aan de vice- slaagde experimenten van quiz en voorzitter-organisatie. Eindindruk van de zaterdag: een zeer grote op- komst: 100 aanwezigen!, een uitste- kende sfeer, en goede discussies die met aandacht beluisterd werden.

En de zondag ....

De overgang van de zaterdag naar de zondag verliep uiteraard via al- lerlei (feest) gedruis. Sommigen ver- kozen boswandelingen boven het feest "en masse". Anderen toonden zich op de dansvloer in hun ware gedaante, maar aller gemoederen koelden door de ochtendwandelin- gen zo af, dat de discussie over "het bevolkingsvraagstuk" met verstand werd gevoerd.

Allereerst konden inleidingen be- luisterd worden van mevrouw mr.

Stoffels-Van Haaften die de bevol- kingsproblemen in internationaal verband belichtte, ,terwijl de heer Van Bremen het Nederlandse be- volkingsvraagstuk inleidde. Om 4 uur werden de discussies besloten, die - net als over de PBO - in Dalfsen zullen worden voortgezet.

Ook zullen daar resoluties over bei- de onderwerpen in stemming wor- den gebracht. Het zo voortreffelijk slagen van de trekpaarden-voor- jaars-conferentie heeft tot het en- thousiasme in de JOVD weer flink bijgedragen en voor Dalfsen belooft dat heel veel.

H. W.

Het is de Grondwet die de rechten en vrijheden van het Nederlandse volk garandeert. Vooral lezing van het eerste hoofdstuk der Grondwet

"Van het Rijk en zijn Inwoners", waarin ondermeer zijn neergelegd de gelijke aanspraak op bescherming van persoon en goederen, de be- noembaarheid van iedere Nederlan- der tot elke landsbediening, de vrij- heid van drukpers, het recht van petitie, en de rechten van vereniging en vergadering, zij de leden van het MD'JC van harte aanbevolen.

Dat verder in het beginselpro- gramma van het MDJC wordt ge- sproken over de regering van de vorst bij de Gratie Gods lijkt ons voor een organisatie die zich open wil stellen voor jongeren van alle godsdienstige en staatkundige over-

Hoogst opmerkelijk is het voorts dat een comité van aanbeveling van het MDJC, waarin ondermeer zitting hebben de hoogleraren mr. J. van der Hoeven en mr. L. W. G. Schol- ten, en de Kamerleden Algra, mr. Van Rijckevorssel en mevrouw Van Someren-Downer, een dergelijk beginselprogramma heeft kunnen onderschrijven. Wij zullen het er maar op houden dat de leden van het comité de monarchistische be- ginselverklaring niet (goed) gelezen hebben. Is zulks al betreurenswaar- dig, de veronderstelling dat men na rijp beraad zijn handtekening ge- geven heeft, schijnt ons nog veel onprettiger.

Misschien dat de leden van het co- mité de monarchistische jongeren wat staatkundig inzicht, eigen denk- vermogen, en bescheidenheid kun- nen bijbrengen. WJj zijn zo onbe- scheiden voorlopig een vraagteken bij het werk van het MDJC te plaat- sen. En wij beschouwen dit korte stukje zeker niet als de kroon op ons werk.

H. WIEGEL

LIBERALE BEGINSELEN EN POLITIEK

Liberale beginselen bevorderen een onafhankelijke opinievorming, vrij V< ;,-,gma's. Dat doet eveneens de NRC, die uitgaande van liberale L, .~inselen, onafhankelijk, streeft naar de grootst mogelijke objectiviteit in haar voorlichting en daardoor ook voor vele anders- denkenden een gewaardeerd middel is

voor de algemene oriëntatie.

Als U nog niet op de NRC geabonneerd bent, vraag haar dan vrijblijvend op proef.

NIEUWE ROTTERDAMSE COURANT

POSTBUS 824, ROTTERDAM . TELEFOON 111.000

MARGINALIA

B

Nicht g••wusst

F

Zo zie je maar weer: Hitler en de Duitsers die nóóit iets hebben geweten z(jn door Engelands perfide po/i.tiek de oorlog in ge- trokken. Gedréven, kan men wel zeggen.

*

Beleid-wet

D

Hoezeer in Zuidafrika regerings- beleid en wet gelijk worden ge- steld, is medio januari weer eens duidelijk geworden. Uit het ge- hoor van de Engelse "pop-sin- ger" Adam Faith werden drie kleurlingkinderen door de poli- tie verwijderd. Nu bestaat er in het kader van de apartheid geen wet, waarbij gemengd publiek bij kunst- en aanverwante ma- nifestaties verboden is, maar de aanwezigheid van deze kinderen was, zo deelde de politie mede,

"tegen het Tegeringsbeleid".

Grote apartheid, kleine apart- heid? Wie ::al het zeggen? (Brie- ven onder letter Drs. F. A. H.

Elsevier's wekelijkse naslagwer- ken).

*

Anti-verlaging??

0

de Tweede Kamer in haar ge- heel vóór die verlaging. Je kunt tenslotte nooit weten hoeveel stemmen zoiets kan schelen.

Een dergelijke overweging heeft de overgrote meerderheid van de socialistische Eerste Kamer- fractie ook voor ogen gestaan.

Neg en tien leden waren tegen en zes voor het wetsontwerp van minister Witteveen.

En nu weten wij nog steeds niet:

Is de PvdA nu vóór of tegen be- lastingverlaging ?

*

DemocratievoorSpanje

E

"Democratie voor Spanje"

opgericht. Doel van deze nieuwe vereniging is sympathie te wek- ken en waar mogelijk steun te verlenen aan de totstandkoming van een democratische orde in Spanje, waarin de rechten van de mens zijn gewaarborgd.

De oprichters, onder anderen het liberale Tweede Kamerlid dr. K. van Dijk, zijn tot hun ver- heugende initiatief gekomen uit bezorgdheid voor de democrati- sche toekomst in een Europa, dat hoe dan ook naar een zekere vorm van eenheid aan het groei- en is. Zij zien die politieke toe- komst terecht als een aangele- genheid, waarbij iedere Euro- peaan is betrokken.

Men zal, onder meer door de uit- gave van een verenigingsorgaan, voorlichting gaan geven over Spanje. Eveneens wil men de kontakten tussen in Nederland werkende Spanjaarden en de eigen bevolking bevorderen.

Hierbij staat voorlichting over alle aspecten van een democra- tisch bestel voorop.

De oprichting van de vereniging

"Democratie voor Spanje" kan men niet anders dan een bijzon-

der gelukkig initiatief noemen.

Zij die met zoveel overgave stormlopen tegen de communis- tische diktatuur, vergeten maar al te vaak (of graag), dat in dat vrije Westen, voor welks waar- den men pal dient te staan, nog- al wat zwa'·te plekken voorko- men: de fascistische diktaturen van de heren Franco en Sala- zar, terwijl het "Gaullistische"

Frankrijk evenmin bijster ver- blijdende aspecten vertoont.

Een democratisch verenigd Eu- ropa is een lichtend wenkend perspectief .naderbij te bnengen, dient men even principieel stel- ling te nemen tegenover de rechtse als de linkse diktatuur en er in de allereerste plaats naar te streven om het eigen kamp (vrije westen) zoveel mo- gelijk brandschoon te houden.

raal Tweede Kamerlid betrok- ken bij de vereniging "Democra- tie voor Spanje": Het is verheu- gend om te zien, dat mevrouw G. V. van Someren-Downer zit- ting heeft genomen in het dage- lijks bestuur.

Een andere manifestatie van mevr. Van Someren moet men heel wat minder gelukkig noe- men: het interview met Bibeb in het weekblad Vrij Nederland van 16 januari j.l. Vooropgesteld zij, dat mevr. Van Someren in dit interview vele opmerkingen plaatst, die volkomen terecht zijn. Zo bijvoorbeeld haar heke- len van de zogenaamde "V ARA- mentaliteit" en het bijzonder subjectieve fatsoensrijden, dat men juist in socialistische kring tegenkomt.

Maar zeer teleurstellend is het- geen zij over het dagblad De Te- legraaf te berde brengt. Men kan van mevr. Van Someren natuur- lijk niet verwachten, dat zij dit blad helemaal afvalt. ("Trou- wens, De Telegraaf is geen VVD-krant. Ze zijn het echt niet met alles eens"). Doch op zijn minst enige objectieve benade- ring had men toch wel mogen verwachten. Wij willen echt wel geloven, dat mevr. Van Someren tijdens haar carrière bij dit blad heel veel heeft geleerd en er heel plezierig heeft gewerkt en dat de hoofdredacteur, de heer Stokvis, een heel lieve man is.

Wij zijn het met mevr. Van So- meren eens, dat tegenwoordig wel heel snel wordt gewerkt met het etiket "fascisme". Het is nog aanvaardbaar te noemen, dat zij De Telegraaf niet fascistisch of fascistoïde wil noemen. Al vraagt men zich af, hoe men dan zo'n blad wil noemen, dat steeds weer de regimes van Spanje, Portugal en Zuidafrika verde- digt en het parlement stelselma- tig in diskrediet probeert te brengen en te ondermijnen.

Maar het is opmerkelijk om te zien, dat mevr. Van Someren- Downer zelfs na zoveel jaren niet genoeg afstand weet op te brengen en slechts tot een over- dadig ongenuanceerd-welwillen- de benadering van dit blad in staat blijkt te zijn.

R. M. MARCUSE.

Advertentie

Wie heeft (expres of per on- geluk) uit Woudschoten mijn sigaren meegenomen? De eigenaar heeft er dierbare per- soonlijke herinneringen aan (erfstuk!). Het cederhou ten kistje is versierd met de in i- tialen H. W.

Ridderlijke vrijheid

Er zullen weinig gemeenten in ons land zijn, waar men over zo'n zorg- zame burgervader beschikt als in Gorinchem, u weet wel, het dorpje, waar men zich nog in de vorige eeuw waant. Soms vraagt men zich echter af, tot hoever die zorgzaam- heid moet gaan en waarheen deze leidt. Socialisten b.v. strekt het tot hun eer, dit ver door te voeren, maar liberalen zullen hierover in het al- gemeen een wat meer genuanceerd oordeel. hebben.

Deze kwestie is kort geleden weer in het geding geweest, toen mr. L.

R. J. Ridder van Rappard, wel is waar niet in zijn hoedanigheid van burgemeester, maar als voorzitter van het stichtingsbestuur, dat het desbetreffende gebouw beheert, de jonge schilder Ferwerda verbood, een eerder toegestane expositie te houden in het Gorcumse gebouw

"De Nieuwe Doelen", uitsluitend, omdat het stichtingsbestuur van me- ning was, dat de enkele naakten, die Ferwerda had opgehangen, aanstoot- gevend waren voor het algemeen publiek, dat aldaar pleegt te komen.

Naast expositieruimte wordt het ge- bouw n.l. ook nog gebruikt als bio- scoop en men schijnt er nog de on- vervalste boerenbruiloften in te houden. Het merkwaardige is, dat enkele landelijke dagbladen, waar- onder de NRC, zich hiermee konden verenigen. Het "algemeen publiek"

wordt wel in de gelegenheid gesteld, om een overdaad aan vrouwelijk schoon, dat in bijna geen enkele film meer ontbreekt, in de bioscopen te gaan zien, maar zodra het schilde- rijen betreft, ook al tonen deze een

"geprononceerde uitbeelding van ge- slachtelijke details", is alles taboe.

Ik kan begrijpen, dat men in r.k.

kringen nog tot dergelijke uitspra- ken kan komen, maar wanneer iemand, die zich toch liberaal noemt, een dergelijk besluit neemt, is dat intolerabel. Indien broeder Van Rappard geen achting heeft voor be- paalde vormen van kunst, laat hij dat dan wel hebben voor het ge- zonde oordeel van zijn medeburgers.

Enfin, nu weet u tenminste weer, wat hij onder vrijheid en verdraag- zaamheid verstaat.

Wim Maarse

Maandorgaan van de onafhanke- lijke liberale Jongeren Organisa- tie Vrijheid en Democratie (J.O.V.D.).

*

Hoofdreda.cteur:

Ir. F. Wagenmaker.

Leden van de redactie:

Mej. J. M. Carol, W. A. Maarse, H. Wiegel en R. M. Marcuse (se- cretaris).

Redactie-adres:

Bobbemastraat 19, Zaandam.

Administratie-adreiS:

Balistraat 21, Delft.

Abonnementsprijs minimum f ^5.-

per jaar (voor leden gratis).

Fondsen en kassen

Enige maanden geleden is het mild gevende publiek - en speciaal het katholieke deel daarvan - opge- schrikt met enige cijfers over de vermogens van katholieke charita- tieve instellingen. Van geheel onver- dachte zijde werd medegedeeld dat diverse van deze instellingen grote tot zeer grote vermogens hebben weten op te bouwen uit de opbreng- sten van collectes en giften. Door de huidige vaderlandse welvaart en welstand, en niet te vergeten de so- ciale maatregelen van een reeks van regeringen, is de behoefte aan parti- culiere liefdadigheid enorm. afgeno- men. De voornaamste taak van de besturen van deze instellingen is het beheer van de beleggingsportefeuille geworden, en penningmeesters heb- ben welhaast een dagtaak gekregen aan het hanteren van de coupon- schaar. Hoewel in extreme gevallen de rente-inkomsten de uitgaven voor het goede doel veruit overtroffen, gaan de collectes vrolijk door. Het kan echter zijn dat het de Neder- lander een behoefte is ruim te geven, en wie zijn wij dat we bezwaar zou- den durven maken tegen deze vorm van collectief beleggen?

De stakers bouwen ....

De in ons land heersende arbeids- vrede, die uit welbegrepen eigenbe- lang ook door de vakbonden zeer wordt bevorderd, heeft nuttige, maar ook merkwaardige gevolgen.

Het moge bekend zijn dat o.a. de vele vestigingen van bedrijven uit

"derde landen" binnen de EEG, juist in ons land plaats vinden mede door de afwezigheid van arbeidsonrust, waarvan we b.v. bij onze zuider- buren weer sterke staaltjes hebben kunnen zien. Een niet geheel onver- wacht resultaat is natuurlijk de bo- venmatige groei van de stakings- kassen van de vakbonden. Het gaat hierbij om bedragen van vele mil- joenen. Vakbonden in Duitsland schrikken er al niet meer voor terug op de stoel van de ondernemer te gaan zitten. Toen een fabriek in het Roergebied gesloten dreigde te wor- den, heeft een vakvereniging het bedrijf overgenomen. De vereniging vond hierin een welkome belegging van overtollige gelden, maar tevens werd daardoor gezorgd dat er geen arbeidsplaatsen verloren gingen.

Wat nu doet een Nederlands vak- verbond met de gelden uit de sta- kingskassen? Geven ze ren te loze studievoorschotten aan veelbeloven- de leden? Worden er meer vacantie- huizen gesticht? Waarschijnlijk wel.

Maar het NVV doet nog meer. Gelijk grootkapitalist Zwolsman heeft het zich ingezet voor het versneld be- eindigen van de woningnood. Een van de "tal van andere activiteiten van de werknemersorganisatie" is immers "het ijveren voor goede en goedkope arbeiderswoningen". Als dit inderdaad het geval is bij de woningen, die het NVV thans in Dordrecht laat bouwen, dan begrij- pen we meteen de geweldige loon- eisen, waarmede het NVV jaarlijks voor de dag komt.

.... en zorgen voor hun toekomst Deze flats moeten namelijk f 270,- per maand op gaan brengen, hetgeen

neerkomt op iets minder dan 2¹/z maal het huidige bruto minimum weekloon. Mits zowel huurprijs als looneisen gehandhaafd blijven, kun- nen deze huizen - weliswaar pas over enige decennia- onder boven- staande activiteit begrepen worden.

Het is natuurlijk ook mogelijk dat deze flats gebouwd worden in het kader van "het medewerken aan de algemene en vaktechnische vorming van de werknemer", en metselaars er oefenen hoe ze meer dan de hui- dige 300 stenen per dag kunnen leg- gen, al kunnen ze door de verander- de omstandigheden niet meer de 1000 van voor de oorlog bereiken.

Zou deze opvoering van de al·beids- productiviteit inderdaad het geval doen zijn, dan verdient het moge- lijkerwijs aanbeveling de jaarcontri- butie van de bij het NVV aangeslo- ten vakverenigingen te verhogen van één schoon weekloon tot twee volle weeklonen, opdat meer van deze projecten gefinancierd kunnen worden.

A. J. B. Hubert (De vetgedrukte delen zijn overge- nomen uit Anctriessen c.s. "De so- ciaal-economische besturing van Neder land".)

Slagvaardig beleid

Met vreugde mochten we consta- teren, dat de regering heeft afgezien van de voorgenomen verhoging van college- en kleuterschoolgelden. In plaats daarvan besloot zij echter over te gaan tot uitstel van de ver- laging der leerlingenschaal bij k.o.;

g.l.o.; v.g.l.o.; u.l.o. en b.l.o.

Dit is dan opnieuw een teleurstelling voor het onderwijs. Het wordt tijd, dat regering èn volksvertegenwoor- diging al het mogelijke gaan doen -· in het belang van onze jeugd en toekomst - om zo snel mogelijk te komen tot de ideale leerlingenschaal van 24 per klas. Dan kan er verant- woord les worden gegeven en kan de onderwijsvernieuwing zijn vol- ledige intrede doen in het Neder- landse onderwijs.

Wanneer bovenstaande maatregel een onderdeel is van het slagvaar- dige beleid, dat minister Bot wil voeren, belooft dit niet veel goeds voor de invoering tot reclame in de t.v.

Jan Bidding

VERKLARING VAN DE WFLRY

Het Uitvoerend Comité van de WFLRY (World Federation of Liberal and Radical Youth) in vergadering bijeen op 6 fe- bruari in Bad Godesberg in :Cuitsland verzoekt de Duitse Bondsregering met klem om de termijn te verlengen ge- durende welke een vervolging kan worden ingesteld tegen Nazi- misdadigers.

Wij achten deze misdaden zo ernstig dat een oplossing ge- schapen moet worden ondanks de grondwettelijke bezwaren hiertegen.

Wegens plaatsgebrek konden enige artikelen, onder andere die van de heren De Vries en Hubert, niet wor- den geplaatst. Indien technisch mo- gelijk, komen ze in het volgend nummer aan de beurt. Moed houden

jongens! REDACTIE

=w=- ...

In de dierentuin

D

Niet dat er uitslu'itend Haagse dieren in toeven, integendeel, bij de ingang had men b.v. 'enkele rode uilebaHen te vondeling gelegd.

Natuurlijk gaat de meeste belangstelling naar de apen uit, ze zijn gezien hun aantal dan ook ver in de meerderheid, misschien weL omdat ze kruisjes om hun hals hebben hangen. Het grappige is, dat ze uit sympathie voor hun buitenlandse vrienden Franse generaals- petjes op hebben, hoewel aan de andere kant de kleur van hun achterwerk wel eens iets met hun politieke voorkeur te maken kan hebben. Dat neemt niet weg, dat ze altijd blijven luisteren naar àe opperaap, die boven op de rots zit.

Dat zelfs de grote beer, in zijn smal broekje, gehoorzaam naar hem luistert, is wel merkwaardig, evenals die oerhollandse kikker, die alleen maar voor het gehele volk kwaakt en zich nog maar ter- nauwernood drijvende kan houden. We zullen voor deze dieren maar hopen, dat de ontkerstening niet verder gaat! Ik liep door en kwam terecht bij een grote kooi, waar zich de merkwaardigste dieren hadden verzameld. Zo was er een struisvogel, die haar kop in de grond stak, omdat ze al dat slechte brood naast haar niet meer kon verdragen en een kleiduif, die enige ttjd geleden Elseviers Weekblad ongestraft van fascisme heeft beschuldigd. Maar omdat ik die kooi zo onprettig vond, wandelde ik wat rond, totdat ik een groepje dieren in de vrije open lucht zag zitten. De baas ervan was een pinguin, een presentexemplaar uit het dierenpark Wassenaar, door de wethouders van die plaats aangeboden. Hij had een prach- tig jacquet aan, geen wonder, dat hij adviseur is van de Leidse vereniging tot bescherming van minder progressieve dieren.

Maar hoe is het mogelijk onder deze groep in een vrij Nederland een kip aan te treffen, die begint te kakelen, wanneer men haar stokvis geeft. Niet voor niets zijn de roodgekamde hanen boos op haar, maar ze weet toch wel, dat men eerder een man met padvin- dersparfum dan met (vrije) aether vangt.

Tenslotte de twee belangrijkste dieren van het groepje. Allereerst het Drentse kamerolifantje, dat alle andere beesten de baas schijnt te blijven met zijn luide getmmpetter uit zijn prachtige slurf en ten tweede de giraffe, die sinds hij in de Antilliaanse dierentuin toefde (tijdelijk?) in quarantaine moest blijven.

Of de kortgehalste giraffe het kamerolifantje nog zal opvolgen?

Tja, zover gaat de kennis niet van Uw

SPIONEUR.

Hi"u1

<I

I I

I I

I I

I

I I

I

b~j onze Reisafdeling de benodigde reisde-

l

I

vallenverzekering sloten en voor het veilig opbergen van hun waardepapieren en kost-

I

I 1

__.ll

t.:

AMSTERDAM - DEN HAAG - ROTTERDAM

---