Een nieuw sangh-boeck, iuhoudende eenighe psalmen

(1)

psalmen

J. Sent

bron

J. Sent, Een nieuw sangh-boeck, iuhoudende eenighe psalmen. Klaes Janssen, Dokkum 1650

Zie voor verantwoording: http://www.dbnl.org/tekst/sent002nieu01_01/colofon.php

© 2013 dbnl

(2)

[Eerste deel]

Tot den Leser.

HIer hebdy beminde Leser in dit cleyn Boexken eenige van de ghemeenste Psalmen, Lofsangen ende geestelijcke Liedekens hebbende bequame wijsen seer stichtelijc om inde vergaderinge voor ende naer de

J. Sent, Een nieuw sangh-boeck, iuhoudende eenighe psalmen

(3)

Predicatie te singhen, op dat de Vrienden niet belast sullen wesen, met veelderhande Sangh-Boecken mede te brenghen, ende om te lichter te vinden 't gheen men singhen wil, soo hebben wy daer achter een Tafel by ghevoecht op den A. B. met aenwijsinghe der folien vande Psalmen, Lof-sangen en Gheestelijcke Liedekens int ghenerael, maer alsoo wy voor stichtelijck in - sien datmen voor de vermaninge be-

(4)

hoort te singhen een Psalm ofte Gheestelijcke Liedeken, ende dan een Alghemeyn Ghebet-Liedt, maer na de Vermaeninghe eenen Lofsangh, tot dienste van den Sangher.

+Eph. 5. 19

Dus nemet in't goede, Looft ende prijst den

⁺

Heer met eendracht spreeckt met malcanderen van Psalmen, Lof - sanghen ende Gheestelijcke Liedekens, singhet

+Col. 3, 16,

+Hebr. 13,

+

ende speelt den Heere in uwer herten, Offert hem lof en danck dat is de Vrucht

⁺

(5)

+Psal. 105 1,

der lippen die zijnen naem

⁺

bekennen, dancket den Heere, ende aenroept synen Heyligen Name, maeckt kenlijck zijn doen onder den Volcken.

+Psa. 117, Psal. 150 6,

+

Singht van hem ende looft hem van alle zijn wonderen looft den Heere alle

+Psal. 145, 1,

+Apo. 5, 13

Heydenen

⁺

prijset hem alle Volcken: Al wat adem heeft love den Heere.

⁺

Singet den Heere een nieu liet, geeft hem prijs gebenedijdingh, eere en danck van eeuwicheyt tot eeuwicheyt

Amen.

(6)

Den 1. Psalm Davids.

DIe niet en gaet inder Godloosen raet, Die op den wech der sondaren niet staet En niet en sit by den spotters onreyne

Maer dach en nacht heeft in Godts Wet alleyne, Al zijnen lust, ja spreeckt daer van eenpaer Die Mensch is wel ghelucksalich voorwaer.

2. Hy sal ghelijck zijn eenen schoonen Boom, Gheplant by eenen klaren Water-stroom, Die zijn vruchten geeft in bequame tijden.

Van welcken gheen drooghe blat valt besyden, So sal de mensche salich zijn bekent,

Met al syn doen tot welcken hy hem went.

3. Maer soo en ist met den Godtloosen niet Die als caf verstroyt werden daerment siet 'twelc vanden wint hier en daer wert gedreven

(7)

So sullen sy in Godts gherichte beven

End' niet bestaen: maer haest vergaen beschaemt, Met den vromen werden sy niet ghenaemt.

4. Godt kendt den wech end' der vromen ghemoet Hy draecht sorghe voor hem end' voor haer goet, Dies sullen sy wel ghelucksalich wesen,

Maer nademael dat onse Godt ghepresen, Op der Godloosen weghen niet en acht, Sy end' haer doen werden tot niet ghebracht.

Den v. Psalm.

VErhoort, o Godt, mijn woorden clachtich, Laet u ooren op zijn ghedaen,

End' wilt doch d'oorsake verstaen, Mijns clagens end' suchtens eendrachtich, O Heer Almachtich.

(8)

2. Hebt acht op mijn suchten ghestadich, Mijn God end' Coninck groot geacht, Dewijl ick tot u met aendacht,

Mijn smeecken doe, O Heere ghenadich, Ende weldadich.

3. Des morghens vroech voor den dagh-rade, Sult ghy my verhooren eenpaer:

Want seer vroech sal ick u voorwaer Bidden, wachtende vroech end' spade, Op u ghenade.

4. Ghy zijt een Godt die de boosheden, Niet en bemint, maer wederstaet:

By ons zijn de boosdaeders quaet, Met haren doen end' boose zeden, Gantsch niet gheleden.

5. Die dwasen die nae u niet vragen Sullen voor u verschijnen niet:

Want ghy die hatet soo men siet, Die boosheyt doen, sonder vertsaghen, Jae met behaghen.

(9)

6. Ghy sult uwen gramschap bewijsen, Over die Leughenaers ghemeen:

Doodtslaghers, bedrieghers met een

Sijn voor Godt (dien elck Mensch moet pijsen Een groot afgrijsen.

7. Maer door u goetheyt hooch ghepresen, Die ghy my bewijst sal ick gaen,

Om u, O Heer te roepen aen, In u huys, daer ick sal midts desen Godt-vruchtich wesen.

8. Gheleyt my, Heer, ende laet doch blijcken, Aen my u goetheyt, dat my niet

Mijn haters brenghen int verdriet:

Leydt my uwen padt desghelijcken, Sonder afwijcken.

9. Daer is gheen waerheydt in haer monden Haer hert is valsch archlistich straf,

Haer keel is als een open graf

Haer tonghe is vol smeeckens bevonden, Tot allen stonden.

10. Verderftse ende doet te niet haer namen

(10)

Breeckt haer raet-slagen ende haer doen Verstroytse om haer boosheyt seer coen:

Want, Heer sy soecken alle t'samen V te beschamen.

11. Maer verheucht hen 't ghemoet ende sinnen Die op u vertrouwen altijt,

Datse in u, Heer werden verblijt, Die uwen naem in herte binnen, Troulijck beminnen.

12. Want ghy zijt mildet ende overvloedich Den vromen man, Heer goedertier,

Met uwe gunst deckt ghy hem schier, Als met den schilt, ghy zijt soo goedich, Ende seer lanckmoedich.

Den 8. Psalm.

ONse God ende Heer seer hooch ghepresen Hoe heerlijc moet doch uwen name wesen Over d'aertrijc streckt u heerlijcheyt schoon, Ja wijder dan daer gaet des hemels troon.

(11)

2 Men siet alsins uwer kracht veel ghetuyghen, Selfs in den mont der kinderen die suyghen Daer door maeckt gy tot niet ende beschamet V vyanden, door u kracht seer vernaemt.

3. Maer als ic wil aensien ende bemercken De Hemelen, Heer uwer handen wercken De Sterren, de mane die ghy door 't woort Maeckt ende stelt een yeder op syn oort.

4. Als dan spreeck ick by my verwondert seere:

Wat is doch van den armen Mensch, o Heere, Dat ghy zijner alsoo ghedachtich zijt, Ende over hem sorghe draecht 't aller tijt.

5. Ghy maeckt hem dat hy God schier sy ghelijcke, Want gy maect hem overvloedich end' rijcke

Van heerlijckheydt die doch naeckt is ende bloot Gy maeckt hem vol met veel goederen groot.

(12)

6. Ghy laet hem zijn over 't werck uwer handen, Als een Heer der selven in allen landen,

Sonder wtnemen alles int ghemeen,

Hebt ghy hem onderdaen gemaeckt met een.

7. Ossen schapen haer wolle ind' haer vellen, Die ghy op de berghen voet sonder quellen:

Ende op dat velt weyden doet over al, In bosschen bergen ende in menich dal.

8. Die vlieghende voghelen die wel singen Die visschen des meers ende ooc alle dingen Dien ghy haer wesen ende den Adem geeft Maeckt ghy hem onderdaen ja al dat leeft

9. O onse Godt ende Heer seer hooch ghepresen, Ten rechten moet uwen Naem heerlijck wesen Vwes naems heerlijckheyt in overvloet, Sterckt veel wijder dan den aerdt-bodem doet.

(13)

Den 14. Psalm.

DIe dwaes die spreeckt in zijn herte seer quaet:

Daer is geen Godt en hy verwoest met desen Sijn leven gantsch door syn grouwelijc wesen Daer is niet een die met 't woort ofte daet, Wat goets begaet.

2. Godt des Hemels, de werelt over siet Ende bemerckt de menschen inden lande, Of daer een is die met goeden verstande Om Godts goetheyt te soecken int verdriet, Hem doch bevlijt.

3. Alles ghemerckt, hy vindt datse int ghemeen:

Al afwijcken, end' gaen op boose wegen, Sy zijn grouwelijck, jae tot quaet genegen, Die wat goets werckt, en is onder hen geen Jae niet tot een.

4. Sijn dan de boose soo dwaes al te zaem, Datse niet dan quaet doen sonder afkeeren?

(14)

Die mijn arme volck als dat broodt gantsch verteeren, End' zijn om t'aenroepen des Heeren naem

Seer onbequaem.

5. Sy sullen hen verwonderen voorwaer, Als sy haest beanghst zijnde sullen beven, Want God, wiens goetheyt seer hooch is verheven, Is met den vroomen, die hem voor end' naer Lief heeft eenpaer.

6. Ghy mensch ongheluckich dit noch verstaet Ghy die bespot 't voornemen van den vromen 'T welc God in zijn hert goedichlijck laet comen Die alleen is des vromen toeverlaet,

Dien ghy versmaet.

7. Och dat die hulp over Israel Heer:

Quaem wt Zion, ende dat Godt wt 't verlanghen Wilde verlossen zijn arm volck ghevanghen, Israel end' Jacob zouden in eer

Verblijdt zijn seer.

(15)

Den 15. Psalm.

WIe is die sal woonen eenpaer, In u lieflijcke tenten Heere?

Wie sal doch verkeeren hier naer, Door u goetheyt sonder ghevaer Op uwen heyligen berch met eere.

2. Het sal wesen die mensch eerbaer:

Die steedts wel doet in alle dinghen Ende reche handelt int openbaer, Wiens mondt dat oprecht is ende waer Ghestadelijcken sal voortbringen.

3. Die gheen achterclap spreeckt onvroet Tot zijnes naesten smaet en schande, Die tegen hem oock niet mis doet, Noch mis handelt, maer hem behoet Voor oneeren menigherhande.

4. Die oock den Godtloosen veracht Ende daer toe eert tot allen stonden, Hem die den Heer vreest met aendacht:

Die zijn beloften heeft volbracht,

(16)

Al waert oock zijn schade bevonden.

5. Die tot woecker niet gheeft zijn gelt Ende geen gaven oyt heeft ghepresen, Om trecht des vromen met ghewelt, Te breecken, die so is ghestelt, Sal voowaer ghelucksalich wesen.

Den 23. Psalm.

MYn Godt voedt my als mijn Herder gepresen, Dies sal ick geenes dinghs behoeflijck wesen Int groene gras seer lieflijck hy my weydet Ende aen dat soet water hy my gheleydet, Hy verquickt mijn ziel, die seer is verslegen, Om zijns naems wil leydt hy my in zijn weghen.

2. Al waert schoon dat ick int dal des doots ginghe, Ende dat my des doodts schaduwe omvinge

Ick vreese niet, ghy zijt by my gestadich,

(17)

End ghy troost my met uwen staf genadich Gy maeckt rijc met goeden seer velerhanden Mijn tafel voor d' ooghen mijner vyanden.

3. Ghy salft mijn hooft met rieckende oly goedich, Ende schenct my den beker vol overvloedich Gy sult doen dat uwe gunst, o Heer crachtig Mijn leven lanck by my steedts blijft eendrachtich, So dat ick hoop eeuwichlijck vast te woonen In Godes huys, 't welck niet is om verschoonen.

Den 24. Psalm.

DIe Aert is onses Gods voorwaer, Ende wat sy begrijpt verre en naer, Met den menschen daer in woonachtich.

Hy heeft die opt Meyr vast gegrondt, Hy verrijckt die alsins int rondt.

Met veel schoone rivieren crachtich.

(18)

2. Synen Berch is een heylich oort, Wie sal daer op comen nu voort, Wie zal daer woonen ende blyven?

Die zijn hert ende handen heeft reyn, Die leugens haet groot ende cleyn Noch geen meynedet en soeckt te dryven.

3. Die mensche sal segen ontfaen, Godt sal hem oock wel gave slaen, Ende door syn goedigheyt bevryden, Sulcks is 't geslachte tot aller tijt, Dat Godt soeckt met herten verblijdt, O Godt Jacobus, aen allen zijden.

4. Verhoocht u groote poorten nu, Eeuwighe deuren verheft u,

Dat ingae die Coninck vol eeren, Wie is de Coninck so gheacht, T'is God d' overwinner met cracht, Wiens macht niet en is om vermeeren.

5. Verhoocht u groote poorten nu, Eeuwighe deuren verheft u,

Dat ingae de Coninck vol eeren.

(19)

Wie is die Coninck soo geacht?

T'is Godt der heyr-crachten vol macht Die groot is, jae een Heere der Heeren.

Den 46. Psalm.

ALs ons die noot over-valt crachtich, Ons Borcht ende Heyl is God almachtich, Sulcx bevinden wy in den noot,

Ende hebben in hem troost seer groot, Die vreesen wy in gheenen dinghe, Al waert dat de werelt verginghe, Ende de Berghen hen wierpen snel, Int midden der Zee diep ende fel.

2. Al waert dat 't water des Meyrs diepe Raesde t' saem ende oock overliepe Al waren te niet door zijn cracht, Berghen ende steen-rotsen ghebracht.

Nochtans sullen die beken reyne, Oock meenighe clare fonteyne, Die schoone stadt maken verblijdt

(20)

Daer Godt in woont tot aller tijt.

3. Midden in haer woont Godt ghepresen, Ende wilt eeuwichlijck by haer wesen.

Niet salse beweghen voortaen:

Want de Heer wilse altijdt bystaen.

Veel Volcks is ons gheweest seer teghen, Coninckrijcken hen oock beweghen Van haer gherucht, also dat scheen, Vergingh d' eerde ende Hemel met een.

4, In sulcke stormen ende baren, T' is met ons de Heer der heyrscharen, Godt Jacob is ons een borcht vast Teghen ghewelt ende overlast.

Comt doch al, wilt sienende bemercken Onses Gods groote wonder wercken, Die hy hier opter aerden doet, Na zijne groote wijsheyt goet.

5. Hy heeft over d' aertrijck int breede Ghestilt die oorloghen seer wreede

(21)

Lancen, Boogen, heeft int landt Vernielt end die waghens ghebrant,

Weest stil (spreeckt hy) zijt doch ghedachtich Mijner grooter sterckheyt seer machtich Ick ben die Godt seer hooch gheacht, Boven aller menschen gheslacht.

6. Cortelijck, de Godt der heyrscharen Is met ons in stormen ende baren, Godt Jacobs in ons een borch vast, Teghen ghewelt ende overlast.

Den 47. Psalm.

ALle volck ghemeyn, Sla de handen reyn Met vreughde te saem, ende met sangh bequaem, Prijst Godts name goet,

Met hert end ghemoet?

Want hy is de Heer, Dien wy vreesen seer, Een Coninck is hy,

(22)

Die alsins toont vry, Sijn seer stercke cracht, End zijn groote macht

2. Die volcken ghestelt, Onder ons ghewelt, Sullen wy haest sien, Die voor ons haer knien Buyghen met ootmoet, Vallend ons te voet.

Hy is die Jacob Tot zijn volck neemt op, Ende tot syn erfdeel, Ons verkiest gheheel:

Want hy als zijn kindt, Ons hertelijck bemint.

3. Ons Godt seer vermaert, Met vreuchde hooch op vaert In een bly gheschal,

Der Basuynen al, Diemen lieflijck hoort, Met een soet accoort.

(23)

Singht nu openbaer, Gods ons Conincx claer Goedtheyt wel bekent:

Want tot aen elck endt, Streckt hem somen siet, Sijn macht ende ghebiet.

4. Singht ghy die cloeck zyt Want hem zijn altijt,

Die volcken voortaen, Gansch'lijck onderdaen, Hy sit verciert schoon, Hooch op zijnen throon.

Die Princen van naem, Sijn hem ghehoorsaem, Ende zijn daerom hier Dat sy werden schier,

'T volck Gods (minst ende meest) Die Abraham vreest.

5. Onse Godt vol eer, Is een crachtich Heer, Boven hen ghestelt,

(24)

Die hebben ghewelt, Ende steedts onbeswaert.

D'aertrijck hy bewaert.

Den 84. Psalm.

HOe lieflijck, o Heer, ende hoe reyn, Sijn uwe wooninghen niet cleyn?

Lustich zijnse ende schoon boven mate.

Mijn hert verlanght met allen seer Ende sucht na uwen Tempel, Heer:

Mijn ziel en lijf in desen state, Sijn in den waren Godt verblijdt, Ende seer verheucht tot deser tijdt.

2. Die musschen ende Swaelven 't same, Vinden eenen nest bequame,

Och Heere de heyrscharen crachtich?

G Godt mijn troost ende helper mijn, Waer ist dat u outaren zijn,

Daer ghy woont, o mijn Heer almachtich?

Wel hem die in u huys eerbaer

(25)

Woonen, die loven u eenpaer.

3. Salich is hy t'allen stonden, Wiens cracht, Heer ghy zijt bevonden, Die neerstich bewaert uwe weghen:

Als sy door dit jamer dal gaen, Sy sullen met vliet recht voortaen, Putten te graven zijn gheneghen, Die werden ghemaeckt water-rijck, Door den reghen alle ghelijck.

4. Sy sullen gaen van deucht tot deucht, Tot dats' in Zyon al met vreucht

Comen, end daer den Heer aenschouwen.

O Heer der heyr-crachten seer schoon, Wt den hooghen Hemelschen throon, Hoort mijn gebedt in dit benouwen:

Ghy Jacobs Godt my doch verhoort, Verneemt mijn smeecken na u woort.

5. Heer, tot wien wy inden noot vlien, Wilt uwen ghesalfden aensien:

Want veel beter is slechts een ure,

(26)

In u huys, dan elders, dits claer, Duysent zijn, Beter is oock daer Een wachter te zijn aen de deure, Dant is in den paleysen soet, Der Godtloosen met over-vloet.

6. Want onse Godt is vrientlijck en goet Een Son, end schilt tot ons behoet, Die ons gheeft eer ende ghenade:

Die den vroomen in ghenen noot, Verlaten sal tot inden doodt

Gheen dinck ontbreeckt hem vroech noch spade.

Salich is hy die op hem bout,

Ende hem van herten gantsch vertrout.

Den 90. Psalm.

GHy zijt gheweest ons toe - vlucht, Heer ghenadich, End t' aller tijt ons toeverlaet ghepresen:

Jae selfs eer die bergen waren int wesen:

(27)

Eer dat ghemaeckt wiert d' eertrijck onghestadich, Soo waert ghy Godt alsoo ghy nu oock zijt, Ende voortaen blijven sal 't eeuwiger tijt.

2. Als ghy wilt, de mensche moet haest beswijcken, Ghy spreeckt, O mensch sterflijck van cleyner weerden, Ick wil dat ghy haest wert tot stof der eerden

Want by u zijn duysent Jaer te ghelijcken, Als by ons een dach, die nu is vergaen, Oft een nachtwake die haest loopt voortaen.

3. Ghy laet den menschen een tempeest toecomen, So vergaen sy als een droom onbequame

In eener morgen-stont zijn al t' same

Afghemaeyt, soo men op 't veldt snijdt die bloemen, Die smorghens staen lieflijck ende schoon by een;

(28)

Maer t' savonts hebben verwe noch cracht gheen.

4. Vergaen doet ons u gramschap seer beladen, Ende maeckt dat wy zijn wonderlijck verslaghen V toorn doet dat wy gantschelijck vertsagen Als ghy Heer, voor u neemt al ons misdaden Ende door-gront ons herte scherpelijck met vliet, Ja ons verborghen ghedachten door siet.

5. So eynden ons dagen die haest voortvaren Door u gramschap gaet recht voor - by ons leven, Als een spreeck-woort vanden menschen ghedreven Want ons dagen zijn slechts 't seventich jaren Oft tachtentich, alst al ten besten raeckt,

Ende nae dat het een sterck mensche langhe maeckt.

6. Noch ist t' beste van onse elende daghen

(29)

Niet dan moeyt ende arbeyt, jae oock swaer lijden, 'Twelck vergaet so wy ooc doen 't allen tijden Wie kan den last uwer gramschap verdraghen, Oft verstaen? want so groot u kracht is, So groot is oock uwe toorne ghewis.

7. Daerom, o Heer, leert ons verstaen ende mercken, Hoe cort dat ons leven is, vol van smerten,

Dat wy verstaen mogen end' recht beherten, Vwe wijsheyt in u woort, end u wercken, Keert tot ons, hoe langhe sullen claghen wy, Van uwer gramschap maeckt u knechten vry.

8. Maeckt ons smorghens vroech vol uwer ghenade, Op dat wy met vreugt end vrolijcken singen

Den loop onses levens moghen volbringhen:

Verheught ons, Heer al t' saem vroech ende spade,

(30)

Na dat ghy ons nu hebt so menich Jaer Seer hart benout in uwen toorne swaer.

9. Over u knechten laet u werck blijcken Laet over ons kindren schijnen u eere, Ende u heerlijckheyt claer blincken, o Heere Regiert ons doen, o Godt, Heer des eerdt-rijcken, Ende stiert ons doch in eenen rechten ganck Regeert ons doen, want wy zijn menschen cranck.

Den 95. Psalm.

COmt laet ons blijd' zijn inden Heer:

End met sangh verbreyden syn eer, Hy is ons troost end' Heyl alleyne.

Laet ons met dancksegginghe gaen, Voor syn aengesicht ende voortaen, Hem singhen met vreucht Psalmen reyne.

2. Want hy een groot Godt is geacht, Een Coninck van veel grooter macht,

(31)

Dan die Goden zijn: want eerdtrijcke, Heeft hy in zijn hant, welcx vrucht al, Hem toebehoort, die berch end' dal, Steedts voort-bringhen beyde ghelijcke.

3. Die Zee hem alleyne toe-behoort, Hy heeft die ghemaeckt door zijn woort, Ende schiep oock 't eertrijck bequame, Comt laet ons al te saem met demoet, Vallen voor onsen Godt te voet, Hy heeft ons gheschapen al t' same.

4. Hy is een Godt die ons behoet, Wy zijn 't volck end' die schapen goet, Die van hem wel gheweydet werden, Hoort ghy heden zijn stemme claer, Wilt doch uwe herten so gaer

Niet, verstocken noch oock verherden.

5. Soo tot Massa ende Meriba, Vwe Vader voor ende na, Inde woestijne te doen plaghen:

Sy terchden my met herten quaet, Ende beproefden vroech end' spaet,

(32)

Al mijn wercken die sy daer saghen.

6. Daer ick veertich jaren eenpaer, Met hen veel arbeyts had voorwaer, die claechde ick aldus onversweghen:

Dit volck is gantsch sonder verstant, Van herten gaer dwalende: want Sy sullen niet leeren mijn weghen.

7. Dies als ick hem van werd versmaet, Ick was toornich door sulck een daet, Ende heb in mijn gramschap ghesworen, Dat dit boos ende verkeert gheslacht, Nemmermeer soude zijn ghebracht, Ter ruste mijner uytvercooren.

Den 96. Psalm.

SInght een nieuw liet den Heer gepresen, Singht ghy volcken, wilt vrolijck wesen, Looft ende prijst synen naem altijdt, Ende vercondicht breedt ende wijdt, Godts verlossinghen groot midts desen.

(33)

2. Laet die Heydenen sijn eer' mercken, Maeckt gewach van sijn wonderwercken, Want hooch verheven is de Heer,

Die ghevreest moet wesen veel meer, Dan d'Afgoden in allen percken.

3. Want die Goden die 't volck doen beven Zijn gansch'lijck niet: want sy niet leven:

Maer Godt schiep den Hemel seer reyn.

Sijn heerlijckheyt end cracht niet kleyn Gaet voor hem, hooch is hy verheven.

4. Majesteyt end kracht t'aller stonden, Zijn in sijn heylich huys bevonden:

Daerom ghy volcken comt doch hier, Geeft Godt den Heere goedertier, Eer end vreese met hert end monden.

5. Looft en prijst den Heer eendrachtich Maeckt groot den name Gods almachtich Ghy volcken brengt hem met demoet, Geschencken end veel gaven goet, Comt in sijn huys, zijt daer aendachtich.

(34)

6. Comt t'samen, doet in sijn woonsteden In heylicheyt uwe ghebeden:

In sijn wooninghe tot hem gaet, Dat allen menschen met der daet, Hem vreesen end dienen met vreden.

7. Yeghelijck moet nu openbaren, Dat ons Godt heerscht, end sulcx verclaren Dies sal t'eertrick seer vastelijck staen, Als door sijn handt werden voortaen, Rechtelijck gerichtet alle scharen.

8. Dat de Hemelen hen verblijden, T'eertrijck dat lacht in desen tijden, T'Meyr verheffe met vreught den kop, T'velt, end oock al wat groeyt daer op, End bosschen moeten Godt belijden.

9. De Heere comt, de Heer comt seer spoedich, Om t'eertrijck met herten sachtmoedich,

Te richten in gherechticheyt, End die volcken in billickheyt, Te lijden nae sijn waerheyt goedich.

(35)

Den 97. Psalm.

EEn Coninck is de Heer, Dees moet verblijden seer, In hem dat gantsch' eertrijcke, D'Eylanden desghelijcke:

Der wolcken duysterheyt, Verbercht zijn majesteyt, En syn stoel met der daet, Seer vastelijck bestaet, Door syn gherechticheyt.

2. Een groot vyer voor hem gaet 't Welck rontsomme verslaet, Ende doet al syn vyanden, Gantsch tot asschen verbranden.

Den Blixem vel hy schiet, Over 't eertrijck met vliet, Hy weer licht hier ende daer:

'T eertrijck is vol van vaer, Ende beeft alst dit aensiet.

(36)

3. Die Berghen niet bestaen, Maer als dat was vergaen,

Door Godt een Heerscher machtich, Des eertbodems seer krachtich.

Die Hemelen doen condt, Ende 't firmament vermondt Gods gherechticheyt goet, Ende d'eertrijck bemerckt vroet, Sijn eer tot deser stondt.

4. Dat sy werden beschaemt, Die daer ('t welck niet betaemt) Tot beelden zijn ghevloden, Ende dienen den afgoden, Ghy Enghelen al't saem, Aenbidt den Heer bequaem:

Syon die Godes woort

Met vreuchden heeft ghehoort, Verblijdt in synen naem.

O Heer in regiment, Den dochteren bekent,

(37)

Van Juda wtghelesen, Wert seer van haer ghepresen.

Want ghy nu verhoocht zijt In allen landen wijdt:

Maer zijt ghy door u cracht, Dan die Godt gheacht, Nu end tot aller tijdt.

6. Ghy die den Heer bemint, End hertelijck versint,

Wilt doch de boosheyt haten, End gantschelijck verlaten.

Want Godt 't leven bewaert Syner knechten vermaert, Die hy verlossen sal, Van den Godloosen al, End' makens' onbeswaert.

7. Den vroomen sal voortaen 'T licht des troostes op gaen, Blijdtschap comt na veel smerten, Allen oprechten herten.

Comt dan ghy vrome reyn,

(38)

Verblijdt u groot end cleyn, Inden Heer u verheucht, End prijst (zijnde vol vreucht) Sijn goetheyt int ghemeyn.

Den 100. Psalm.

GHy volckeren des Aertrijcx al Singt den Heere met bly gheschal, End dient hem met herten verheucht Verschijnt voor syn aenschijn met vreucht.

2. Bekent dat hy een Heere sy, Die ons sonder ons toe doen vry, Ghemaeckt heeft end verworven fijn Tot schaepkens goet der weyden zijn.

3. Wilt tot synen Tempel in gaen, Doet van lof end danck oock vermaen, In syn schoone voorhoven soet, End prijst daer synen Name goet.

4. Want vol van goetheyt is de Heer Sijn ghenade deurt ymmermeer:

(39)

Sijn Godtlijck woort end syn waerheyt Blyven tot inder eeuwicheyt.

Den 103. Psalm.

MYn Ziele wilt den Heere met Lofsanck prijsen, Al wat in hem is moet hem eer bewijsen Ende zijnen heyl'hen naem loven met vliet Wilt hem prijsen end roemen onbeladen, O ghy mijn ziel looft des Heeren weldaden, Die ghy ontfanghen hebt, vergeet die niet.

2. Looft hem die door syn goetheyt hooch verheven, Die sonden al u gantschelijc heeft vergeven

En u gheneest van u ghebreken groot.

Prijst hem die u heeft vry ghecocht u leven, Vander doot, dewelc u seer heeft doen beven Die u nu omringht met genade bloot.

3. Die uwen mondt volmaeckt met goet end vreuchden

(40)

End u jonck maeckt, end daer toe oock vol jeuchden, Alsomen den Arentjonck werden siet.

Hy is de Heer, die ghedenckt t' allen tijden Ghenadelijck hen, die hier onrecht lijden Dat recht is te doen in al haer verdriet.

4. Hy heeft Mosi dat wy niet souden dwalen Sijn wegen verclaert end willen verhalen, Israel heeft hy ghetoont syn doen al.

Hy is een Heer barmhertich ende seer goedich Hy vergeeft haest, ende is tot toorn lancmoedich Volmaect in goetheyt, t'welc hy blyven sal.

5. Het is wel waer dat als wy ongestadich Hem vergrammen so straft hy ons genadich Nochtans blijft hy niet verstoort langen tijt Hy handelt met ons niet na onse sonden, Hy is vriendelijc end straft tot genen stonden Ons na verdienst, maer schelt ons alles quijt.

6. Soo hooch als den Hemel staet vander eerden Soo groot is syn goetheyt, hen die aenveerden

(41)

Die heylighe vreese zijns woorts voortaen, Veel wijder van 't oosten claer is gestanden Van den westen: so heeft sonden end' schanden Ons' God van ons in genaden ghedaen.

7. Gelijc een vader hem pleecht te erbarmen Over syn kint, so wil hem God ontfarmen Over hen die hem vreesen int ghemeyn, Wat de mensche dat bekent de Heere, Hy weet oock wel dat wy vol van oneere, Niet anders zijn dan stof ende stanck onreyn.

8. Als gras en hoy is hier des menschen leden, Die heerlijck bloeyt, zijnd' een wijle verheven Als een schoone bloeme staend' op dat veldt Maer als de wint eenmael daer over dryvet.

Sy vergaet haest, so dat niet langer blyvet Haer plaetse, daer sy voormaels was ghesteldt.

9. Maer Godts barmherticheyt sal eeuwich dueren,

(42)

Hem die hem vreesen: end' tot elcker uren, Over's kints kint blijft syn gherechticheyt, Dien die syn Bont houden sonder afwijcken, Die synen wille steedts doen desgelijcken, Wt s'herten gront met aller vlyticheyt.

10. Godt heeft synen stoel vastelijc bereydet Inden hemel, en syn rijck uyt ghebreydet Den welcken alles onderworpen is.

Dies looft hem ghy Engelen sterc in crachten, Ghy die daer wt richt met vliet en met machten, Zijn bevel, met haest end met vreucht ghewis

11. Looft den Heer, alle ghy Hemelsche scharen End maeckt hem groot ghy syn trouwe dienaren, Die synen wille tot aller tijt doet:

Wilt al syn doen over al heerlijck loven, En ghy mijn Ziel, wilt den Heer van hier boven, Altijdt groot maken met hert end ghemoet.

(43)

Den 110. Psalm.

DE Heer heeft gesproken tot mynen Heere Sedt u nu fijn tot mijner rechterhant Tot dat ick u vyanden met oneere,

Tot eenen voetbanck maec int gantsche lant 2. God sal dat scepter van u Conincrijcke Wt Syon strecken over d'aerde breet:

En hy sal tot u spreken desghelijcke Heerschet over al u vyanden wreet.

3. Vrywillich sal 't volck gheschenck doen met vreeden, Op den dach van uwe crooninghe fijn:

Ghelijck den dan rijckelijck valt beneden Sullen u veel kindren gheboren zijn.

Godt heeft met eernst gheseyt ende ghesworen, Met eenen eedt die vastelijck sal bestaen, Ghy zijt een eeuwich Priester wtvercoren, Na Melchisedechs ordening' voortaen.

5. Tot uwer rechterhant sal God verderven

(44)

Alle u vyanden met grooter cracht:

De boose Coninghen sal hy doen sterven, Ter tijt syner gramschap met voller macht.

6. Hy sal hem oock aen de heydenen wreken, End 't lant vol maken met lichamen doot:

En eyntlijc dat hooft gantsch in stucken breken T'welc nu heerschet over veel landen groot

7. Ja hy sal ooc op den wech wt de beken, Haest drincken van 't loopende water klaer End sal daer na syn hooft heerlijc op steken End hebben de overwinningh' eenpaer.

De 113. Psalm.

GHy kindren die den Heer dient vry, Looft ende prijst synen naem bly, Laet de hoocheyt Gods syn ghepresen, Laet seer heerlijck nu zijn verclaert, Des Heeren naem seer wijt vermaert, End eeuwichlijck voort verhoocht wesen.

(45)

2. Vander Sonnen opganck seer claer, Tot den onderganck moet eenpaer, Ghelooft wesen uwen naem Heere.

Die over alle volcken wreet

Heerschet, end soo wijt end so breet Als den Hemel is, streckt syn eere

3. Wie is onsen Heere ghelijck, Die in syn hemelsch Coninckrijck So verheven is met eerweerde?

End van daer syn ooghen afslaet.

Siende hoet allesins toegaet Inden Hemel end oock op d' eerde.

4. Hy heeft seer fijn op uyt den stof, De cleyne tot syn eer, end lof,

Wt den dreek verhoocht hy den armen.

Dat hy hem by den Vorsten groot, Ja by den Vorsten syns volcx bloot, Verheffe na zijn groot ontfarmen.

5. 'T huys des Wijfs 't welck was onvruchtbaer, Gheeft hy vol kinderen eerbaer,

(46)

Die int huys spelen end op straten.

6. Soo dat d' onvruchtbare veracht, Kindren ghewint met grooter macht, Dies sy verblijt wert boven maten.

Den 115. Psalm.

NIet ons niet ons, maer u behoort, o Heer Om uwes woorts wille alleen de eer.

'T welck is end blijft waerachtich:

Waerom souden de Heydenen met spot, Lachende segghen: waer is nu haer Godt, Dien sy aenroepen clachtich?

2. Onse God woont inden Hemel voorwaer, Hy maeckt end doet alles int openbaer, Wat hy wil in den landen:

Maer aller heydenen afgoden zijn Niet dan gout en zilver ghelouter fijn, Wercken der menschen handen.

(47)

3. Sy hebben monden end spreken gaer niet, End ooghen der welcker gheene yet siet, Het syn al doode dinghen.

Sy hebben ooren, maer gantsch gheen gehoor, Neusen, nochtans watmen hen stellet voor Gheenen reuck sy bringhen.

4. Sy hebben handen en grijpen niets aen, Haer voeten connen gantschelijck niet gaen, Haer kele kan niet spreken.

Diese maken zijn hen ghelijck voortaen, End diese besoecken end daer op staen, Zijn daer by vergheleken.

5. Maer ghy Israel hoopt op den Heer reyn, Hy is uwe hulp end u kracht alleyn

End uwen schilt bevonden.

Ghy huys Aarons op God vast betrout, Hy is u sterckheyt als ghy zijt benout

(48)

Die u helpt t' allen stonden.

6. Ghy die Godt vreest, laet u hoop zijn ghestelt, Op God, die u cracht is end u ghewelt,

Voor wien de boose beven,

De Heer ghedenckt onser, hy wil oock goet, Israels en Aarons huys met spoet,

Zijn segheninghe gheven

7. Allen dien die God vreesen int gemeyn Het sy datse groot zijn oft oock seer cleyn, Doet God veel goets ghenadich,

De Heer sal u meer seghenen altijt, End uwe kinderen maken verblijt, Door syn goetheyt weldadich.

8. Ghy zijt dat volck dat God wt liefden gheeft, Veel goets die den Hemel end d' aerde heeft Ghemaeckt seer bequame,

De Hemelen syn des Heeren alleyn, Der menschen kinderen dat aertsche pleyn Gaf hy in al te same.

(49)

9 De dooden en sullen, Heer, uwen lof Niet verconden, noch sy die nu int stof End int graf zijn gheleghen,

Maer wy die leven sullen over al, V altijt loven met blijde gheschal, End prijsen aller weghen.

Den 122. Psalm.

SO haest als ick hoore spreken, Wel aen laet ons alle seer saen, In dat huys onses Heeren gaen, Met vreucht is mijn hert ontsteken, Dat ons voeten sullen hier naer Staen binnen de poorten eerbaer, Van Jerusalem wel ghestichtet:

Jerusalem is ghebout vast, End door vrede 't samen ghepast, End tot een stadt Gods fijn gherichtet.

2. Daer sal dat volck comen te saem, De stammen Israels met een,

(50)

Om Godt te prijsen int ghemeen, Na syn lieflijck ghebodt bequaem.

Dit is de plaetse die Godt goet David gheeft, end wil datmen doet Recht end gherechticheyt daer binnen, Laet ons wenschen Jerusalem

Gheluck, het moet oock wel gaen hem Die onses Gods stadt sal beminnen.

3. Binnen u mueren woonen sal, Liefde, vreede, met eenicheyt:

De huysen end Palleysen breyt Zijn vol van Gods segheningh' al, Om den wil der broederen mijn, End der vrienden die binnen zijn, Wensch ick u vreed' in allen hoecken Om dat oock Gods Tempel seer reyn, Staet binnen u mueren niet cleyn, Wil ick steets uwen voorspoet soecken.

(51)

Den 130. Psalm.

WT de diepten o Heere, Mijner benautheyt groot, Roep ick tot u gaer seere, In mijnen angst end noot, Heer wilt mijn stem verhooren, Want het nu tijt zijn sal, Laet comen tot u ooren, Mijn clachtich bidden al.

2. Wilt ghy met ernst de sonden Toerekenen voortaen,

Wie can t' eenighen stonden In u oordeel bestaen?

Maer ghy wilt Heer vergheven, De sonden minst end meest, Dies zijt ghy in dit leven, Seer bemint end gevreest.

3. Den Heer wil ick verwachten Mijn ziel staet altijt voort,

(52)

Op hem met gantscher crachten Hoop ick vast op syn woort.

Mijn ziel verwacht lanckmoedich.

Van d'een nacht wake swaer, Tot dat d'ander comt spoedich End de dach op staet claer.

4. Dat Israel vast bouwe Op Godt de hoope syn:

Want vol ghenaed' end trouwe, Is de Heer end God mijn.

Hy is de onbesweken Israel gantsch bevrijt, Van sonden end ghebreken, Die hy met een schelt quijt.

Den 133. Psalm.

SIet hoe fijn end lieflijc is t' allen stonden Dat broeders in eendrachticheyt bevonden T' samen woonen in vrede goet.

Sulcx is gantsch'lijck ghelijck een Balsem soet,

(53)

Die op dat hooft Aarons was seer claer, Wtghestortet int openbaer.

2. Die van syn hooft lieflijc neder daelde In synen baert, so datse' oock niet en faelde In den boort syner cleijdingh' reyn.

De vreed' is den dauw' ghelijck int ghemeyn, Die op Hermon end Zions berch eenpaer Valt, end 't lant omher maeckt vruchtbaer.

3. So sal de vreedsame ghemeynte wesen End ondervinden Gods goetheyt gepresen Tot allen tijden voor end naer.

Den Lof-sanck Zacharie.

Luce I.

DAt doch de Heer sy ghemaeckt groot, Israels God sy ghepresen,

Die syn volck heeft in angst end noot, Besocht, end verlost wt desen, en den hoorn des heyls opgherecht,

(54)

Int huys van David sijnen knecht, So hy hadde te vooren,

Door sijner heyligen Propheten mont, Wel voorseyt tot meniger stont, Den Vaderen van hem uytvercoren.

2. Dat wy souden wesen bevrijt Van der macht onser vyanden, En los ghemaeckt zijn nu ter tijt Wt der ongunstiger handen:

Op dat hy toonde sijn goetheyt, Onsen vaderen toegeseyt:

Dat hy oock is ghedachtich

Zijns verbonts, end oock sijnes eedts voortaen Dien hy Abraham heeft ghedaen,

Onsen vader int geloove crachtich.

3. Dat wy vry zijnde vander hant Der ghener die ons seer haten:

Hem souden sonder vrees of schant Dienen, end sijn woort recht vaten:

Gherechtelijck end heylichlijck,

(55)

Al ons leven ghewillichlijck, Daer toe zijnde gheneghen.

End ghy mijn soon sult een Prophete zijn, Voor dat aensicht des Heeren mijn, Om voor hem te bereyden syn weghen.

4. Dat ghy den volcke vroech end spaet, Zijn salicheyt meucht verconden,

Dewelck insonderheyt bestaet, In verghevingh' syner sonden:

Door Gods goetheyt die ons alleyn Heeft als een Son wt Ooste reyn, Besocht, en niet vergheten:

Op dat hy mocht verlichten claer, Die in de duyster schaduw' swaer, Des doots dus langhe hebben gheseten.

5. Op dat hy ons voeten met vreucht, End onse voetpaden mede

Richten mochten in aller deucht, Tot synen weghen in vrede.

(56)

Den Lof-sanck der Ionck-vrouwen Marie, Luce 1. 46.

MYn ziel maeckt groot den Heer, Mijnen geest verheucht hem seer, In mijnen Godt vol trouwen, Hy is mijn salicheyt, End wil oock de cleynheyt, Sijner dienstmaeght aenschouwen.

2. Siet hierom sullen my Alle gheslachten vry Wel ghelucksalich achten, Want onse Godt seer goet Groote dinghen nu doet,

Door syn handt sterck in crachten.

3.Heylich is synen naem, En syn goetheyt bequaem, Sal eeuwichlijck beclyven.

Van kints kindren voortaen, Voor hen die recht wel gaen,

(57)

End in Gods vrese blijven.

4. Een schoon en heerlijck werck, Door sijnen arm seer sterck, Heeft ghedaen God almachtich.

Hy heeft de stoute quaet, End hares herten raet,

Tot niet gemaeckt seer crachtich.

5. Die stout sijn in hoochmoet, Vol van eer end van goet, Heeft Godt neder gedreven:

End die arm sijn end kleyn, Heeft sijn goetheyt alleyn Seer heerlijck nu verheven.

6. Die arm sijn na den Geest, Den welcken hongert meest, Versaet de Heer gepresen.

Die rijck sijn vol en groot, Heeft hy ledich end bloot, Van hem vry af ghewesen.

7. Hy verheft Israel, Sijn soon en ghedenckt wel

(58)

Aen sijn groote ghenade:

So hy heeft Abraham, En 't volck dat na hem quam, Toegheseyt vroech end spade.

Den Lof-sanck Simeonis.

Luce II.

NV laet ghy Heer oprecht, Gaen in vreed' uwen knecht, Na u beloft' ghestadich, Na dat mijn oogen klaer, Hebben ghesien voorwaer, Vwen Heylant genadich.

2. Een salichmaker reyn, Aller volcken ghemeyn, Die aennemen sijn leere.

Een licht schijnende claer, Den Heydenen eenpaer, End oock Israels eere.

FINIS.

(59)

Geestelijcke Liedekens.

Op de wijse: Christus du bist dach ende licht,

aMa. 16 16.

WY dancken u o^aGodes Soon,

bIo. 6, 5 1 Dat ghy^bquaemt wt des Hemels troon.

cRo. 5. 8 Door dijne^cliefde groot en reyn,

d1. Pet. 1 18.

Om ons te^dverlossen ghemeyn, Wy dancken dy Christus met vlijt

eLu. 2. 8 Dat ghy een Mensch^egheworden zijt,

fRo. 5. 10 Om ons te^fversoenen algaer,

Met Godt onsen Hemelschen vaer,

gIo. 1. 4 2. Wy dancken dy, o hemels^glicht

Van dijne claerheyt die ons sticht Ghy quaemt ons hier met woorden soet,

hIo. 6. 39 Dijns vaders^hwil verclaren goet

iIo. 1 39 3. Wy dancken dy LamⁱGods bequaem

(60)

kIo. 17. 4 Dat ghy voor ons al hebt^kvoldaen

lRo. 8. 4.

Die wet^len die ghehoorsaemheyt.

Die ons van Godt was opgheleyt, 4. Wy dancken dy, o Christe goet,

mMatth 26. 27 Dat gy vergoten^mhebt dijn bloet

nMa. 22 49.

Ende zijt ghestorvenⁿdie doodt, Voor ons armen zondaren groot

5. Wy dancken dy, o Jesu milt

o1 Tim. 115.

Dat ghy den toorne hebt ghestilt^o

pEph. 2 13.

dijn Vaders en verworven^pvree Den Hemel is gheopent mee.

qIo: 13 13:

6. Wy dancken dy, o Christen^qHeer Dat ghy ons seynt van boven neer

rAct: 2 33 Den rechtvaerdich-maeckenden^rgheest,

sAc: 159 Die onse herten^sreynicht meest.

7. Wy dancken dy, Heer 't samen al

tAct: 10 28 Van dijn^tweldaet sonder ghetal

up 10 31 V sy^ulof en eer wijt en breyt,

Altijt in nu en eeuwicheyt.

xMa: 16 16:

8. O Godes^xSoon, wy prijsen dy

(61)

O Heer en Christ u loven wy

yEp. 3. 21 Godt, en mensch^ygeglorificeert,

Zijt altijt gelooft en ge-eert.

Eenen Lof-sanck nae der vermaninge te singen, Op de wijse: vanden 133. Psalm.

+Psa. 95. 2 Psa. 40. 3 Ps. 103. 4 Ps. 57. 11 208. 5

+VVIlt nu den Heer lof, eer en danck bewijsen, Roemt van sijn deucht, wilt sijnen naem hooch prijsen Die ons met sijn ghenade croont

Want sijn goetheyt die hy den synen toont Is onghemeten hooch en wijt verspreyt, En duert tot in der eeuwicheyt.

+Ier. 10. 7 Ap. 15. 4

+2. Wien soud' alsulcken Heer niet eeuwich loven,

(62)

+Es. 40. 29 Lu. 1. 46 Act. 15, 7 Ps. 147, 1 Ps. 51, 16 Heb. 2. 15 Ro. 2, 29.

Ioa. 8. 23.

P. 107. 30 Ps. 145, 3 Rom. 8, 32 Ioa. 3, 16 1. co. 6, 20 Ep. 2, 16 2 Ti. 1, 16 Ro. 10, 18 Ioa. 1, 16 Iac. 1, 26 Ro. 10. 18.

Die den wijsen en stercken gaet te boven,⁺ Die den swacken haer kracht verstijft, Diens goedtheydt vast by den oprechten blijft, Looft hem met reynen herten hy ist weert, Sulck een lof ist dat hy begeert.

3. Looft nu den Heer geestich met nieuwe tongen Ghy die bekeert 's doodts banden sijt onsprongen Die van herten besneden zijt,

Looft hem al die door Christum zijt bevrijt Danckt hem voor al dat goedt dat ons geschiet.

Sijn goetheyt is t' wtspreken niet.

4. Hy heeft voor ons sijn lieve kint ghegheven,

(63)

Om ons met hem te gheven d' eeuwich leven Die hy met synen bloede cocht,

Den vreed' heeft hy door ons in't licht ghebrocht Doort Euangeli zijn ghenadich woort

'T is inde werelt wijt ghehoort.

5. Dit selve woort troostelijck vol ghenaden Dat onsen ziel inwendich can verzaden Is ons al int ghemeyn verclaert

+Act. 2. 78

+Wy die nu hier eenmoedich syn vergaert, Dies dancken wy u Heer die eeuwich leeft Die daer toe u ghenade geeft.

+Ma: 7: 24 Ia: 1: 22 Ioa: 15: 7 Ac: 16 17

+6. Geeft doch O Heer dat wy ws woorts verclaren Vast in 't gheloof getrouwelijck bewaren,

Dattet blijft in ons hert gheprent

(64)

Geeft ons verstant dat ons mach zijn bekent Den rechten sin in matigheydt bequaem Tot prijs van uwen heyligen naem

+Ep: 1: 6 7. Op dat wy al gebetert mogen scheyden⁺

+1: pe: 2: 9: 3:

Col: 3: 17 Ma: 5: 16 2: Th: 5: 11:

Ps: 48: 13 150: 1 V heylich woort in deuchden aen verbreyden⁺

Met een wandelingh' onbevleckt Dat onse doen voor u mach zijn perfeckt En dat daer door de wereldt wordt ghelicht In liefden elck syn naesten sticht

8. Soo sal uwen grooten naem hooch int wesen In uwen Tempel heerlijck zijn gepresen

Die ghy hier ghenade schenckt

+Ps: 103: 9 Ps: 54: 18 Ps: 113: 2 Wel haer die ghehoorsaem altijdt ghedenckt⁺

Aen u goetheyt die ghy van boven doet Dies men u eeuwich loven moet.

(65)

[In ons ghemoet]

Op de wijse van den 23. Psalm.

IN ons ghemoet

Verheucht voor alle dinghen Laet ons nu soet,

aps. 104 33,

aEenen Lof-sanck gaen singen.

bCo. 3, 7.

2.^bDen Vader goet, Want hy is vol genaden,

cps. 145. 15, 8

cDie metter spoet,

Ons rijcklijck doet versaden:

Van hem ghemeyn, Wort het ons al gegeven, 'T sy groot oft kleyn, Wat ons dient in dit leven.

3. Almachtich Godt,

dGe. 17, 1 Ghy^dzijt weerdich om prijsen,

Om 't goede lot,

Moetmen u eer bewijsen, Ghy die ons grof,

(66)

eAp. 5. 3.

Gen. 2, 7.

eHebt geschapen waerachtigh, Van aerd' en stof,

Door uwe hant seer krachtich, End oock vervult,

Heerlijck met alle goeden,

fp. 145, 15

fDat wy wt schult,

Tot goet doen souden spoeden.

gTi. 6, 7, 4.^gNoch boven al,

Geeft ghy ons ongemeten, Int aertsche dal,

Dat wy drincken en eten:

hAct. 17. 25.

hHet leven fris, En dat in desen tijden,

ima. 6. 32

iOns nootdruft is,

Gheeft ghy ons met verblijden, Plaets, huys en hof,

En al dat wy useren, Daerom moet lof,

En prijs t'uwaerts vermeren.

kIon. 4, 2 5^kGenadich Heer,

Wilt onse zielen spijsen,

(67)

lMa. 4. 4

lMet uwe Leer,

Om oprecht te verrijsen,

mRo. 6. 4

mInt leven jent,

Dat u meest doet behagen,

nMat. 9 18.

nKnechten ons sent,

Die ons u woort voor dragen, In rechter maet,

o2. Ti. 2 15 Ons dat moghen^owtdeelen

pMa. 5. 6

pDat wy versaet,

Worden aen onser zielen.

qMa. 15 28 6.^qEn wy ghesont,

Moghen worden bevonden, Met daet en mont,

r1 pe. 2. 9 V goet daden^rverconden,

sLuc. 17 7

sT' gheloove sterckt, In ons wy swacke vaten,

tPhi. 2 16

tEnd' in ons werckt,

Met uwen Gheest der maten,

uRo. 15 3

uDat wy bequaem, Onse lichamen regeren, En hy deuchtsaem,

(68)

xIo. 14 26 V weghen ons mach^xleeren.

7. Rechtveerdelijck, Te leven en te sterven,

yMa. 25 43 Het eeuwich^yRijck,

Hier namaels te beerven,

z2 Pe. 1 10

zAls't sal vergaen,

Al dat wy sien met ooghen,

aSap. 5. 1

aDat wy dan staen,

En met u volck verhooghen:

bEph. 1 18

bGeeft ons verstant, Dat wy d'eeuwighe soecken,

cAp. 21 1

cInt Hemels landt,

Verschijnen als de cloecken.

dLuc. 12 27. 22. 30 8.^dEnd' onbelet,

Aen uwe Tafel eten, Reyn onbesmet,

Daer moghen syn gheseten, Voor u aenschijn,

eMa. 26 28.

eEn wy daer moghen drincken, Den Nieuwen Wijn,

Dien Christus daer sal schincken

(69)

fGal. 5, 6

fO lieve Vaer,

Comt ghy ons doch te baten, Om sonden swaer,

gIo. 14. 18,

gEn wilt ons niet verlaten.

9. Toont u goetheyt,

hApo. 17, Ons^hArmen vol ellenden,

iLuc. 15 22.

iWilt wt ghenaden senden,

kLuc. 10 39,

kOns die syn naeckt, Berooft van allen deuchden,

l2. Pet. 3 11,

lTe verschijnen met vreuchden, Op dennen dach,

mMath. 25, 31.

Als u lief Kint^msal comen, Sonder verdrach,

T'ontfanghen alle vromen.

n1, Tes. 2 9, 10.ⁿSeer hooch vermaert,

Zy den Name des Heeren,

ops, 135, 1.

oHemel end' Aerd',

Moet hem prijsen met eeren, Ons ziel en lijf,

(70)

Die wercken syner handen, Man ende Wijf,

pps. 148,

pJonck, oudt, in alle landen, V leven lanck,

Singt doch met ons te samen,

qps. 148, 12,

qLof prijs en danck,

rAp. 4, 10 Zy onsen Vader, Amen.^r

Een Lof-sanck onder het Avontmael te singen.

Na de wijse van den xxiij. Psalm: Mijn God voet my, &c.

aEp. 5, 20 Met^adanckbaerheyt

Laet ons den Heere loven, V sy bereyt

Ghy groote God hier boven,

bAp. 19, 3,

bLof, eer en danck

Sijt ghy weert te ontfanghen,

(71)

Ons leven lanck

Souden wy met verlanghen, Bilck loven u

Voor al uwe weldaden, Die ghy Heer nu

Ons bewijst wt ghenaden.

2. Om niet hebt ghy

cEsa. 9. 5 V lief^ckindt ons ghegheven,

Die heeft ons vry

Ghemaeckt en bracht int leven,

dEs. 53. 7

dDoe hy seer bloot

Ons sonden heeft ghedraghen, En sterf den doodt

En nam op hem ons plaghen, Doe hy mismaeckt

En soo ghepijnt is worden, Zijn wy gheraeckt

eEph 2 4 Wt den^edoot als versmoorden.

fEs. 53. 8 5.^fOm ons misdaet

Is hy ghewont soo seere, Tot onser baet

(72)

Ghebroken nae u Leere Dat wy ghefaelt

Hebben met onse sonden,

g1 Pet. 2 18

gHeeft hy betaelt

En ons banden ontbonden,

hEsa. 63 1

hVan Edom quam

Hy en heeft wech ghenomen, Ons sonden gram

Dus wy tot vre syn comen.

iAct. 10 28 4.ⁱMet synen bloe

Gingh hy ons weder coopen, Dat wy seer vroe

Den doodt souden ontloopen,

k1 Pe. 1 18

kSilver noch gout

En heeft ons niet verschoenet, Christus bloet stout,

Heeft ons den doot versoenet,

lMat. 26 26

lDaerom gaf hy

Den Kelck haer oock te drincken.

Dat wy nu vry

Dit al sullen ghedincken.

(73)

+1 Cor. 11 22,

+4. In lijdtsaemheyt Goetwillich alle tijden, Oock zijn bereyt

mph, 1. 24, Om synen naem^mte lijden,

nphi. 2, 5

nTe wesen allegader, Soo hy gheweest Is synen lieven Vader Tot inden doodt

Aen't Cruys met veele pijnen Soo moeten bloodt

Zijn Kinders al verschijnen.

5. Ons Ziel en Lijf

Looft u Heer met begheerden,

ops. 148, 7,

oEn al't bedrijf

Dat hier is op der Eerden, Des Hemels Throon

pIoel. 2. 23.

Die^pSon en Maen en Sterren Syon seer schoon

Moet u met wercken eeren, En prijsen seer.

(74)

Vwen naem al te samen, Lof, prijs en eer, sy onsen Vader

Amen.

[O Godt Vader in eeuwicheydt]

Op de wijse: O Godt wy dancken dijner goet, &c.

aamat. 6, 9 O^aGodt Vader in eeuwicheydt

bps. 103, 1.

bWy loven u te same,

Ons ziel en ons inwendicheyt, Prijs uwen heyl'ghen Name:

Ghy hebt onsen zielen, lieve Heer,

cIo. 6, 55

cGhespijst met uwen woort en leer Daerom noet ons ziel u loven.

dAct. 20 27, 2.^dNu ghy, o Heer u Godlijck Woort

Ons hebt laten verconden,

Sterckt ons gheloove, help ons voort,

(75)

+Luc. 17, 5

+Ghetrou te zijn bevonden, Ons bloodicheyt is u bekent, V met ghenaden tot ons went Sterck ons tot allen stonden.

eAct. 4 32 3.^eGheeft ons een hert en eenen sin,

f1, Sa 1, 9

fEen nieu ghemoet daer neven

gMat. 13 33

gDaer uwe Wet werdt vruchtbaer in, Om dat al te beleven,

Dat ons te vooren is ghestelt,

hMat. 11 12.

Op dat wy moghen met^hgewelt, Nae d'eeuwighe goet streden.

iIoa. 14 16 4. Den trooster uwen heyl'genⁱgheest

Wilt ons van boven senden, Op dat wy moghen onbevreest

k2, Tit. 3, 7.

kOnsen loop recht vol-enden, En recht in uwe weghen gaen, In dees tijts op de smalle baen, Wilt u niet van ons wenden.

(76)

5. O Heer, wilt dat maecken vruchtbaer

+Mat. 13. 23 Dat ghy in ons laet zaeyen⁺

Op dat het elck een mach hier naer, Met grooter vreuchden maeyen, En uwen Naem seer werd' ge-eert En u Lof altijt werd' vermeert

+Ma. 8. 24 Hoe dat de winden waeyen.⁺

6. Wy dancken u van herten gront,

mEs. 57 13 Ghy die woont in den^m

nEsa. 53

nGhy heelt en maket ons ghesont Door Christum uwen Soone,

ops. 148

oDaerom loven u Heere goet, Al uwe wercken die ghy doet, In den Hemel also schoone.

+Ap. 10, 7 7. Lof, eer en prijs, en grooten danck,⁺

Zijt ghy weerdich t' ontfangen Van ons, o Heer, ons leven lanck

(77)

Geeft ons een groot verlanghen

pEph. 3, 16,

pEn cracht uws heyligen Geestes fijn, Om Heer te doen den wille dijn, Door Jesum Christum, Amen.

[Wy dancken u o Heere goet]

Op de wijse: Ghebenedijt ons lieve Heer.

+Mat. 11, 25,

+WY dancken u o Heere goet Lieve Hemelsche Vader

Dat ghy gespijst hebt ons ghemoet

+Mat. 4, 4

+(Door u woort allegader, Al ist dat wy nu scheyden weer Soo blijft by ons o lieve Heer, Wijckt niet van ons met uwe cracht Maer met aendacht,

Sy u woordt Heer van ons betracht.

(78)

2. Nu wy alhier hebben ghehoort V will' en woort verclaren,

Dat wy dat selve soo't behoort In ons herten bewaren,

+Luc. 11, 28, Weest ghy ons Leeraer aldermeest⁺

spreeckt in ons siel door uwen Geest So sal ons hert gebetert zijn, Door die kracht dijn

So word' geheylicht de ziel mijn.

3. Het comt doch Heer van u alleyn Dat goet dat wy verwachten

Van boven neer uyt u Fonteyn, Vloeyt Heer des levens crachten Daer me beschinckt doch onse ziel En wilt doch zijn ons eeuwich deel Ons leven en ons salicheyt, Ons Siel verbeyt

O Heer op u ghenadicheyt

+Mat. 26, 40, 4. Daerom ist dat wy int gebedt⁺

Doch nimmermeer ophouden, En vreesen u met vast opset

(79)

Op dat wy niet verkouden, Inde liefde Gods principael En onses naesten altemael En gaen in alle deuchden voort V wil en woort,

Volbringhen dat alsoo behoort.

5. Nu wy scheyden op desen tijt O Heer wilt ons bewaren,

Gheeft ghy ons noch alhier respijt Dat wy weder vergaren,

+Math. 18 20

+Dit geschied' in uwen naem Heer Met meerder liefd' en groot begeer Malcand'ren so te stichten goet In ons ghemoet,

O Heer houd ons in u behoet.

(80)

[Laet ons den Heere dancken reyn]

Op de wijse: Verheucht u lieve Christenen gemeyn.

+Esa. 9, 5 LAet ons den Heere dancken reyn,⁺

Lof ende prijs toe singhen, Ons is geboren kindeken cleyn Noyt wonderlijcker dinghen,

+Luc: 1, 23 Van eender Maghet suyverlijck,⁺

Gods Sone van den Hemelrijck, T' sal ons daer mee ghelinghen.

+Ep. 2, 1 2. Wy laghen al in sonden doodt,⁺

Versoncken in Gods tooren, Maer God door synen liefde groot En liet ons niet verloren,

+Gal. 4, 4 Hy heeft aller volcken Heylant,⁺

Wt den Hemel neder ghesant, Dus laet ons vreucht oorboren.

3. Een kindt is ons geboren reen Een Soon is ghegheven,

Om ons te helpen wt gheween,

+Esa. 7, 15 Luc. 1, 29 Wt de doot in het leven,⁺

Dit is de stercke Emanuel, Coninck en Heer in Israel,

(81)

In Israel verheven.

+Esai. 9, 5

+4. Wonderlijck is de name zijn, Raed, cracht, held, eeuwich Vader Hy is een vreedsaem Prince fijn, Onser sonden ontlader

Noch is synen Name ghewis, Godt die ons gherechticheyt is, Des looft hem allegader.

+1, Cor. 15, 25.

+5. Onse vyanden al te saem, Sonde, Doot, Duyvel, Helle, Heeft hy verwonnen seer bequaem En helpt ons wt ghequelle, Des laet ons van herten verblijt, Den Name Gods ghebenedijt, Loven en prijsen snelle.

+Luc. 2. 4,

+6. In Bethlem de cleene stadt, Is ons seer uytvercoren,

+Mic. 5, 1,

+So Micheas vercondicht hadt Desen Heylant gheboren, Gheboren is in Bethlehem, Gods Sone Coninck der Joden

(82)

Die ons vry maeckt van tooren,

+Lu. 2, 10 Op den Velde de Herders daer,⁺

Verscheen Gods Engel claere, En sprack met woorden soet tot haer, Hoort een soo blijde mare,

Heden is u gheboren soet, Christus den Heer en heylant goet In Davids stadt voorware.

7. De Hemelsche scharen gemeen Hebben Godt hooch ghepresen, Sy loofden Godt met stemmen reen, Segghende soo wy lesen,

Lof sy God inden hoochsten troon Op der aerden vrede ydoon, End' een goetwillich wesen.

+Mat. 2, 2 8. Wt Oosten tot Jerusalem,⁺

Quamen die wijse vraghen, Waer is den Coninck der Joden Gheboren in dees daghen, Sy hadden ghesien de sterre zijn, En quamen hem t' aenbidden fijn,

(83)

En te off'ren haer gaven.

10. Laet ons ooc alle cleen en groot Soecken die Kindeken reene, Het helpt ons hier uyt aller noot, En brengt ons wt gheweene,

+Ma. 7, 11

+Offert hem ziel lichaem en geest, Looft ende prijst hem minst en meest, Jae looft hem int ghemeene.

11. Wy loven dy o Godes Soon, V dancken wy van herten,

Dat ghy quaemt wt des Hemels Troon, Ons te helpen wt smerten,

Wy prijsen dy, Heer Jesu Christ, Dat ghy een mensch geworden bist, En zijt ons hulper werden.

(84)

Een Lof-sanck,

op de wijse: vanden 133. Psalm.

amar. 12 29 ONse Godt die^aeenich zijdt int wesen,

bMa. 28 9 Met uwen^bSoon en Heyl'ghen Gheest ghepresen,

V loven wy van herten reyn

cMat. 8 20 Die hier vergadert^czijn al int ghemeyn,

dMich 6 5 Voor u^dgoetdaden die ghy ons bewijst

Daerom ist recht datmen u prijst.

eEph. 5 20.

2. Hoe souden wy u Heer niet dancbaer^ewesen, Daer ons u Woordt soo klaer is

Dewelck ons vercondicht is voorwaer, So wy ghehoort hebben int openbaer Dies loven wy Heer, uwen heylghen naem, Met onse stemmen al te saem.

fLuce. 2 14 3. Lof, eer en danck zy u Vader^fverheven,