Vraag nr. 39 van 7 oktober 1996
van de heer JACKY MAES
S ch o o l i n s ch r i j v i n g s v o o r w a a rden – Getuigsch r i f t goed zedelijk gedrag
Ik stel vast dat een aantal onderwijsinstellingen, zowel van het gemeenschaps- als van het vrij o n d e r w i j s, een getuigschrift van goed zedelijk gedrag eisen met het oog op de inschrijving. Ik heb een aantal bedenkingen over de opportuniteit en de wettelijkheid van dergelijke eis.
Vooreerst kan de wettelijkheid van het strafregis-ter en van het afleveren van getuigschriften op basis van dit register in vraag worden gesteld. D e regels in verband met het strafregister zijn immers enkel vastgelegd in ministeriële circulaires waarvan sommige tot 1888 teruggaan.
Anderzijds strookt het afleveren van een dergelijk getuigschrift niet met een beleid dat erop gericht is burgers die een veroordeling hebben opgelopen weer in de samenleving te reïntegreren. D o o r d a t w e r k g e v e r s, o v e r h e i d s d i e n s t e n , . . . in bepaalde gevallen een dergelijk getuigschrift eisen, wordt de betrokkene een tweede straf opgelegd, ditmaal van morele aard. Dit past mijns inziens alleen in achter-haalde criminologische opvattingen, terwijl de tijd-geest is geëvolueerd naar een beleid dat meer gericht is op preventie en reïntegratie.
1. Is de minister op de hoogte van deze gang van zaken ?
2. Is deze vraag van sommige scholen ingegeven door een circulaire van de bevoegde administra-tie ?
3. Kan een onderwijsinstelling op basis van dit getuigschrift een inschrijving weigeren ? En zo ja, welke veroordelingen kunnen hiertoe aanlei-ding geven ?
4. Betekent dit, in voorkomend geval, dat een per-soon die een bepaalde veroordeling heeft opge-lopen het recht op onderwijs wordt ontzegd ?
Antwoord
1. Tot hiertoe heb ik geen signalen opgevangen dat scholen bij inschrijving van leerlingen de voorlegging van een getuigschrift van goed zedelijk gedrag eisen.
2. In de vigerende onderwijsreglementering en in de aansluitende omzendbrieven is de toelating van een regelmatig leerling slechts gekoppeld enerzijds aan het bewijs dat – in het kader van de toelatingsvoorwaarden – de nodige voorop-leiding werd gevolgd, en anderzijds aan een identificatieplicht op grond van een officieel overtuigingsstuk (bv. voor leerlingen vanaf 12 jaar die de Belgische nationaliteit hebben : d e identiteitskaart).
3. Met inachtname van het onder punt 2 gestelde, kunnen officiële onderwijsinstellingen als publiekrechtelijke instanties geen leerlingen weigeren. De inrichtende machten, respectieve-lijk de ARGO, de provinciale en de gemeente-lijke overheden, zijn verantwoordelijk voor de strikte naleving van dit principe.
Vrije onderwijsinstellingen zouden een eventu-ele weigering kunnen staven aan de hand van de vrijheid van onderwijs, wat impliceert dat de toelating van een leerling om gemotiveerde redenen niet verenigbaar wordt geacht met het ideologisch en pedagogisch concept van de school. Het ontbreken van een attest van goed zedelijk gedrag kan echter onmogelijk een gefundeerde reden voor weigering zijn. In voor-komend geval moeten benadeelden zich wen-den tot de rechterlijke autoriteiten.
4. In meer algemene zin benadruk ik dat het recht op onderwijs een grondwettelijk gewaarborgd sociaal recht is, dat niemand kan worden ont-zegd.
