Boze reactie [on Anne van Galen]

• Boze reactie •

Met een 'hoge graad van verwondering' passend bij iemand die het nooit tot classicus gebracht heeft zag ik haar naam staan onder een beschouwing met een nare titel in mijn eerste FRONS van 1993: Anne van Galen. Het 'fenomeen' Anne van Galen vraagt zich af: met welk doel schrijft Naerebout, waarom schrijft hij zoals 'ie schrijft, en waar gaat het eigen-lijk allemaal over? Vervolgens presenteen zij. met de wat gewrongen zinnen van een 'woordkunstenares die veel plezier beleeft aan het incar-neren van haar geestesktndje' terwijl zij helaas de totaalindruk van 'het geschrevene zelve' wat uit het oog verliest, een karikatuur van Naerebouts bijdragen aan de FRONS. Een karikatuur die overigens is geschreven met een nogal giftige pen, alsof ik het fenomeen een persoonlijk leed berokkend heb. Maar misschien is dat ook wel zo, en neig ik de wonden door mijn stukjes in Annes prille geest geslagen te onderschatten. Anders begrijp ik niet waarom zij zich zo opwindt Of is haar woede slechts spel? Zo ja, met welke inzet?

De kan de bovengeciteerde vragen eigenlijk niet goed beantwoorden: dan zou ik moeten gaan vertellen wat mij nu precies beweegt om te doen wat ik doe, en dergelijke persoonlijke ontboezemingen vallen nu juist slecht bij mijn critica. Bovendien maakt dat altes misschien alleen maar erger. We moeten het dus maar zakelijk houden. Laat ik om te beginnen iets opmerken dat Anne van Galen, als lid van de redactie en als FRONSlezeres, wel weet, maar verzwijgt: Naerebout probeert niet 'hardnekkig via de FRONS zijn monologen de wereld in te sturen', Naerebout schrijft voor de FRONS louter en alleen op verzoek. Een geschiedenislesje: voorjaar 1981 verzocht toenmalig FRONSredacteur Ben Maandag mij om een bijdrage: die verscheen in juni 1981. Men vroeg om meer dat leidde tot een twaalftal bijdragen, de laatste in april 1985. Najaar 1989 kwam FRONSredacteur Richard van Dijk naar mij toe; hij had de oude FRONSnummers gelezen, en of ik zo vriendelijk wilde zijn de draad weer op te pakken. Ja hoor. Vanaf december 1989 verschenen weer artikeltjes van mijn hand (een stuk of dertien tot op heden). Een jaar later

kwam het verzoek redacteur van de FRONS te worden: ook leuk (dat duurde tot voorjaar 1992). Sindsdien volgen er regelmatig verzoeken 'of er weer copij kan komen'. Een beetje gek dat een lid van de redactie ver-volgens (al is het dan op persoonlijke titel) uit haar slof schiet in datzelfde blad waarin één van mijn stukken, door diezelfde redactie gevraagd en goed bevonden, staat afgedrukt! Aangezien ze nu eenmaal redactielid is, had ze me haar gedachten ook persoonlijk kunnen meedelen: het adres is bekend en haar informanten konden vast wel bevestigen dat ik geen stu-denten eet.

Vervolgens iets wat Anne van Galen, als lid van de redactie, ook kan uitrekenen, namelijk wat simpele statistische gegevens, vanaf begin 1990. Gemiddelde lengte van mijn bijdragen: 6-7 pagina's (lang, lang, langl). De titels: 6 maal simpel Nederlands, 4 maal simpel Engels, l maal simpel Latijn, 2 maal (raar) NieuwGrieks (allemaal tongbrekend en ondoor-grondelijk!). Geciteerde teksten binnen de stukken: onvertaald Engels: vrij veel; onvertaald Latijn: nauwelijks; onvertaald (Nieuw-)Grieks: geen (en maar 'ontcijferen'!). Tot zover enkele basisgegevens. Een en ander kan in de ogen van de individuele lezer natuurlijk toch te lang, te inge-wikkeld, te saai, te weet ik wat zijn. Maar zeg dan dit, zonder allerlei rare mystificaties! Overigens, opdat het maar even zwart op wit staat, ik heb nooit geprobeerd 'makkelijk' te schrijven in de FRONS: het is een universitair medium, en ik heb zo'n paar opvattingen over wat dat im-pliceert. Maar die opvattingen stroken duidelijk niet met Anne van Galens denkbeelden over deze materie.

De hamvraag van haar betoog is natuurlijk of in de FRONS, 'onze FRONS' (bah!) alleen 'Leidse classici, m.n. studenten' mogen schrijven, of dat het minstens het streven zou moeten zijn dat in de FRONS die groep de pagina's gaat vullen. M.i. maak je je belachelijk wanneer je een grens gaat trekken tussen Leids en niet-Leids: dat zou het beeld dat de buitenwereld van de 'arrogante Leienaar' heeft wel heel erg bevestigen. M.i. ben je een onaangename separatist wanneer je een grens wilt trekken tussen classici en niet-classici: dat is uit de tijd en zou het beeld dat de buitenwereld heeft van de 'arrogante classicus' wel heel erg bevestigen. M.i. ben je onvoor-zichtig wanneer je een grens gaat trekken tussen student en niet-student: dit is een principebeslissing die de redactie best kan nemen, maar mis-schien wordt de FRONS dan bij gebrek aan copij net zo'n lullig

delingenblaadje als je wel elders binnen de letterenfaculteit aantreft. Kortom, alles van enige kwaliteit is welkom, zou ik zeggen. Voor de duidelijkheid: ik twijfel absoluut niet aan de grote kwalitatieve vermogens van de Leidse student, alleen aan de productiviteit. Dat mijn bijdragen anderen afschrikken is leuk bedacht. En wat voor excuus bedenken we om niets voor de FRONS te schrijven als Naerebout er niet in staat?

De principiële discussie wat de FRONS nu precies zou moeten zijn. en welke soort FRONS nu eigenlijk bestaansrecht heeft, moet dan nu maar losbranden. Mijn ideeën daaromtrent zullen wel duidelijk zijn. Bovenstaande staat natuurlijk los van de vraag of, ook indien men besluit de apartheid toch maar niet in te voeren, zodat niet-Leidse niet-studerende niet-classici als auteur welkom blijven, het Naerebout moet zijn die stuk-jes levert. Redactie, spreek slechts één woord en hij zal er mee ophouden! En dan sturen jullie het fenomeen uit op copij-acquisitie: 'maar denk er om, Anne, niet te lang en niet te moeilijk. En wanneer je zelf wat schrijft toch ook wat simpeler woorden en wat kortere zinnen dan je gewoon bent'. Misschien mag ik tot slot nog één keer een wat persoonlijker ont-boezeming toevoegen: ik word compleet onpasselijk van dit soort stupide nivelleringsdrift! Nare dromen krijg ik er van.

Frits Naerebout

• Het persoonlijk Anne-Fronsje •

Zet 'm op Van Galen, werp je boemerang en jaag ze allemaal de FRONS uit, die verdienstelijke bijdragen! Hel is niks met die stukken van formaat. Ze kosten de FRONS maar afhakers, kopijweigeraars en eng dromende redacteuren. Maak van het blad voor Leidse classici een gezellige en vooral niet te ingewikkelde schoolkrant (in vetgedrukte letters en ruim gespatieerd) waarin onmondige lezertjes, die zopas het ouderlijk huis zijn uitgewerkt, kunnen vernemen hoeveel koppen thee of koffie de huidige student klassieken per dag gemiddeld drinkt en hoeveel gevulde koeken hij of zij naar binnen werkt. Interview de dienstdoende toiletjuffrouw en vraag naar de hoeveelheid keren waarop de w.c. door Leidse classici wordt bezocht. De w.c. inderdaad, want het meest vertrouwde vertrekje in het leven van een universitaire beginneling. Hoe vaak deze niet door tentamens, tweedejaarsmoeheid en tijdsdruk het bijkans in zijn broek doet! Thee en koffie drinken, gevulde koeken naar binnen werken, het in zijn broek doen, dat soort zaken begrijpt hij vast Doe een greep naar de macht binnen de redactie en maak van FRONS een periodiek waarin, in hoogdravende doch liefst begrijpelijke bewoordingen, te lezen valt waar het toiletpapier en de luiers moeten worden gehaald wanneer het reser-voir leeg geeft. De klassieke studenten zullen je dankbaar zijn en jouw FRONS onverwijld overstelpen met hapklare, verlichte stukjes. Maar niet heus...

Mag ik Anne van Galen een raad geven, voor het te laat is? Denk niet te min over de student en diens leestalent, spreek voortaan nooit meer over onze FRONS en ventileer niet, dat geeft maar valse lucht en winderigheid. De lezer zit niet te wachten op deze flatulentie, hoezeer ook bedoeld om zijn aandacht en bereidwilligheid tot schrijven te wekken. Enfin, hij weet nu hoe min Van Galen over zinnige bijdragen kan denken. Hij kijkt wel uit iets in FRONS te publiceren.

Richard van Dijk

oud-hoofdredacteur van FRONS