• Maar de spaanders vliegen
gegeneerd in het rond! •
'Om de ontwikkeling in de discussie enige snelheid te verschaffen' vinden we in de FRONS van april de reactie van mevrouw van Galen op mijn en Richard van Dijks reactie. En weer is zij verwonderd! Naïef verwonderd zelfs; je zou toch geroerd worden door zoveel prilheid. Mevrouw van Galen weer verwonderd, en ik nog steeds boos. Want wat wil het geval? Eerst zeiden andere leden van de redactie mij: tja, jammer, vervelend, we zijn het er niet mee eens, maar ja, de vrijheid van meningsuiting, Leidse universiteit, praesidium libertatis, enzovoort. Maar dat vond ik natuurlijk ook, lang leve de vrijheid van meningsuiting, ik uit alleen terug: wie kaatst moet de bal verwachten. Een beetje polemiek, een beetje debat, dat geeft leven in de brouwerij.
Maar dan volgt fase twee: de redactie benadert mij over een nieuwe bijdrage, die wil ik toch wel leveren? Natuurlijk wil ik dat. Enne, dat met ' Anne, dat was een misverstand, ze bedoelde helemaal niet wat ze leek te
bedoelen, gewoon onhandig, een beetje misgegaan en zo: die aanval was geen aanval, slechts een helaas ontspoorde poging studenten te prikkelen voor de FRONS te schrijven. Ik schrok: had ik net mijn boze reactie geschreven, blijk ik boos te zijn over iets dat niet zo bedoeld was. Ik had al medelijden met Mevrouw van Galen. Dat was niet nodig, volgens de redactie: ze drukten mijn reactie en eventuele andere reacties wel degelijk af, het was immers Anne die zich zo onhandig had uitgedrukt. Ze bedoel-de geen kwaad, maar wie zich bedoel-de billen brandt moet op bedoel-de blaren zitten. Ze zou mij wel even bellen (iets waar ik op dat moment zelf bezorgd om gevraagd had), zodat in een persoonlijk gesprek alles opgeklaard zou worden.
Voelt U 'm al aankomen? Dat telefoontje is nooit gepleegd. Natuurlijk niet, want nu blijkt dat Mevrouw van Galen wel degelijk heeft bedoeld wat zij ook leek te bedoelen: niks ontspoord, niks onhandig. Dat zij mensen wil verleiden in de FRONS te schrijven is ongetwijfeld waar, zij het dat ze er mijns inziens de verkeerde wegen voor bewandelt. Maar
dal de kritiek op mijn persoon een ongelukkige vergissing was, is erg onwaarschijnlijk. Mevrouw van Galen zegt het nog een keer: mijn stukken zijn een voorbeeld van 'hoe het niet moet' (zonder er bij te vertellen dat een aantal van haar argumenten voor deze stelling vals zijn gebleken). Ze zegt er dit keer wel bij niet de bedoeling te hebben gehad mij te kwetsen: nou, dat mag dan pas naïef heten. Wanneer je een auteur betitelt als een 'fenomeen' dat onleesbare stukken opdringt waar je nate dromen van krijgt, dan lijkt het mij niet zo'n absurde veronderstelling dat de auteur in kwestie zich gekwetst zal voelen.
Ze zegt ook niet de bedoeling te hebben gehad de FRONS te vullen met gekibbel: ik neem aan dat zij, zo niet haar eigen stuk, dan toch in ieder geval mijn reactie als dusdanig bestempelt. Wat een gotspe! Dat zeg ik niet omdat zij tegenspreekt, iedereen mag alles tegenspreken, dat zeg ik omdat zij met werkelijk niet één woord op mijn argumenten ingaat! In haar eerste stuk verspreidt ze lasterlijke onzin, ik spreek haar daar op aan, en vervolgens doet ze of haar neus bloedt. De geef mijn opvatting over een aantal van haar voorstellen, die naar mijn eerlijke mening in een geheel verkeerde richting leiden, maar ze gaat nergens op in. Wat een vreselijk niveau: iemand die de 'open discussie' predikt en die discussie • nog voor geen meter durft aan te gaan.
In deze FRONS geen vervolg op mijn eerdere refc/ito-verhaal. Niet omdat ik boos zou zijn. Ik ben wel boos, maar dat heeft verder met mijn bijdragen aan de FRONS niets te maken. Het is gewoon een archeologische veldcursus die in de weg zit, en in de volgende FRONS ben ik, zo God en redactie dat willen, weer present. Sorry, Mevrouw van Galen, maar ik draag de FRONS nu eenmaal een warm hart toe. Waar zij dan vindt dat ik op grond van juist die overweging nooit meer copij moet leveren, is het voor mij een aansporing om er weer eens wat uurtjes tegenaan te gooien. Daar heb ik, blijkens reacties, in de loop van de tijd veel mensen een plezier mee gedaan: dat is leuk om te horen. Ik laat mij door Mevrouw van Galen niet de FRONS uitjagen. En dat zijn echt de allerlaatste woor-den die ik aan haar vuilmaak.
Frits Naerebout
NASCHRIFT VAN DE REDACTIE
De redactie wil tenslotte enkele misverstanden rechtzetten.
—Het zij nogmaals opgemerkt dal Anne op persoonlijke titel schrijft. Het standpunt van de redactie als geheel is dat de stukken van Naercboul (en ieder ander) nog steeds welkom zijn. Annes persoonlijke mening staat hier k» van.
—Zo is er nooit sprake van geweest dat de redactie een oordeel zou vellen over Ann« stukje.
—Voor wat betreft het telefoontje: er moet een communicatiestoornis zijn geweest binnen de redactie.
Letterenarrogantie
"Het is niks met die stukken van formaat. ... Maak van bet blad voor Leidse classici een gezellige en vooral niet te ingewikkelde schoolkrant (in vetgedrukte letters en ruim gespatieerd) waarin onmondige lezertjes, die zopas het ouderlijk huis zijn uitgewerkt, kunnen vernemen hoeveel kopjes thee of koffie de huidige student klassieken per dag gemiddeld drinkt en hoeveel gevulde koeken hij of zij naar binnen werkt." Aldus Richard van Dijk in de vorige FRONS. De oud-hoofdredacteur van FRONS zal het wel niet zo slecht bedoelen en in ieder geval leest zijn stukje lekker weg. Toch spreekt uit zijn formulering een bedenkelijke houding die men wel vaker in onze vakgroep aantreft : de arrogantie van de letterenstudent.
Volgens de acme-theorie zou het hoogtepunt van een bepaald schrij-ver op zijn veertigste liggen; hij is dan zogezegd in de bloei van zijn leven, de ontwikkelingsfase met al zijn labiliteiten voorbij en nog onaan-getast door vermoeiingsverschijnselen. Deze theorie heeft echter meerdere versies. Zo gaan er verhalen dat een natuurkundige het na zijn dertigste wel kan schudden, intellectueel gezien, dan is het voor hem slechts uitwerken van ideeën, terwijl de top voor de historicus ligt op zijn