“Ik wil ons
onderwijs weer op de rails krijgen”
Vlaams minister Ben Weyts draait al vanaf de begindagen mee in de N-VA. Met bevoegdheden als
Dierenwelzijn werkte hij zich tijdens de vorige legislatuur geregeld in de kijker. Zo was er recent de kwestie rond het onver- doofd slachten. Deze legislatuur werd hij ook bevoegd voor Onder- wijs, een speerpunt in de verkie- zingscampagne van zijn partij. We spraken met hem over de situatie in het Vlaamse onderwijs en de Vlaam- se Rand. “Hét grote probleem van de Rand is niet de inwijking van anderstalige nieuwkomers, wel de uitwijking van de Vlaamse
middenklasse.”
€ 2,50
76ste jaargang • nummer 37 • donderdag 24 september 2020 Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X
Voor mensen met een goed hart en een slecht karakter...
Politicoloog Carl Devos (UGent) probeert er de moed in te houden.
De crisis tijdens de Vivaldi-onder- handelingen van vorig weekeinde zou tot een catharsis kunnen lei- den met uiteindelijk een oplossing.
De spanningen lopen hoog op, MR-voorzitter Georges-Louis Bou- chez doet wat krasse uitspraken in de pers, hij gedraagt zich onhebbe- lijk aan de onderhandelingstafel en de Vivaldi-boel dreigt te ontploffen.
Volgens Devos is de kans reëel dat de redelijkheid uiteindelijk de bo- venhand haalt.
Op het moment dat we deze tekst afsluiten, is nog niet duidelijk of de regeringsformatie een doorstart krijgt. Maar zelfs als dat het geval is, staat de trein met socialisten, libera- len, groenen en CD&V nog niet echt op de sporen. De ideologische ver- schillen binnen Vivaldi zijn zo groot dat er vroeg of laat nieuwe ruzies zullen ontstaan, of het nu over de begroting, de sociale zekerheid, be- lastingen, immigratie of veiligheid gaat. Ondertussen is wel duidelijk wie de winnaars en de verliezers zijn van deze saga. Het slagveld geeft een pijnlijke aanblik. Want veel spelers hadden al wat kaarten op tafel gelegd.
Bouchez heeft iedereen aan de leiband
De MR-voorzitter gedraagt zich als een olifant in een porseleinwin- kel en dat doet hem blijkbaar ple- zier. Ondanks zijn onhebbelijke en arrogante optreden zijn de andere partijen zo ver mee gestapt in het Vivaldi-verhaal dat ze niet meer te- rug kunnen. Bouchez blijft iedereen jennen, zelfs de ‘vrienden’ van Open Vld. Zeker wanneer hij verklaart dat hij de enige is die de rechtse libe- rale standpunten verdedigt, zoals zijn verzet tegen hogere belastin- gen. Open Vld kan dat niet volgens Bouchez, want zij willen straks de premier leveren met Alexander De Croo. Lees: zij zitten hier gewoon voor de postjes.
Bouchez maakt ook duidelijk dat hij niet bang is van verkiezingen.
Dus ofwel komt Vivaldi en kan hij constant het hoge woord voeren en waar nodig stokken in de wielen steken. Indien de boel ontploft vol- gen verkiezingen en volgens peilin- gen staat de MR op winst.
Open Vld is dan weer de verliezer van deze “crisette”. Voorzitter Eg- bert Lachaert en co worden gezien als een bende postjespakkers. Ze kunnen zich nu niet meer loskoppe- len van de kleine blauwe Napoleon uit Bergen.
Ondertussen komt Tess Minnens, voorzitster van Jong Open Vld op Radio 1 vertellen dat “het mijn aan- voelen is dat Georges-Louis Bou- chez al enkele maanden geframed wordt”. De Open Vld als bijhuis van de MR dus.
De houding van Minnens ver- baast niet. Een hele groep jonge Open Vld’ers, behorende tot de lin- kervleugel van de partij, staan al te trappelen om kabinetten te vullen.
Conner Rousseau heeft de wind mee
Ondertussen lijkt preformateur en sp.a-voorzitter Conner Rous- seau een windhaan. Eerst wou hij niet verder praten met de MR, dan laat hij de deur opnieuw open. Een persconferentie op het einde van het VRT en VTM-journaal maandag leek een welgekomen reddings- boei. Toch zou men “mateke” niet mogen onderschatten. Rousseau heeft de wind mee. Hij is evenmin bang van verkiezingen en weet dat hij wat stemmen van de groenen kan terugwinnen.
En binnen een Vivaldi-regering zal de sp.a de prijs opdrijven. Open Vld ligt in de touwen en om verder te doen met Bouchez zal de Vlaamse socialist de prijs opdrijven. De soci- ale eisen rond hogere pensioenen en uitkeringen zijn een minimum minimorum voor Rousseau.
Dat weet ook PS-voorzitter Paul Magnette. Hij is een van de win-
Het was wachten op het eerste crisismoment tijdens de Vivaldi-formatie en die kwam er ta- melijk snel. Met dank aan wie anders dan Georges-Louis Bouchez. Net als bij vorige politie- ke ruzies komt hij als winnaar uit de strijd, want de MR-voorzitter blijft de politieke regie in handen houden. Toch zijn er ook andere winnaars van deze saga. En zijn er verliezers, zeker aan Vlaamse kant.
naars van deze vaudeville. Hij zal eveneens de druk opvoeren om meer linkse accenten in het regeer- akkoord te krijgen. En mag zich in de handen wrijven als hij naar de Wetstraat-krabbenmand kijkt. Na- dat N-VA-voorzitter Bart De Wever einde juli de aanval had ingezet op Bouchez, Magnettes aartsrivaal, is het nu Conner Rousseau die het vui- le werk mag opknappen.
De fel geplaagde Vlaamse partij- en hadden beter gezegd aan Mag- nette: los het zelf op als je van Bou- chez af wilt.
CD&V ook met de billen bloot
Waar weinig over gesproken wordt, is de pijnlijke manier waar- op CD&V met de billen bloot staat.
Want toen de federale formatie dit weekeinde in een eindfase leek te komen, gooide partijvoorzitter Joa- chim Coens zijn kaarten op tafel.
Desnoods was Hilde Crevits bereid om van het Vlaamse naar het fe- derale niveau te springen en haar intrek te nemen in de Wetstraat 16.
Dat zou dan de compromisfiguur worden. Alleen heeft Crevits daar zelf geen zin in.
Vraag is nu wel welk signaal de CD&V daarmee geeft aan haar Vlaamse regeringspartner N-VA.
Maandag volgt de September- verklaring van minister-president Jan Jambon (N-VA). Staan N-VA en CD&V, samen met de weinig be- trouwbare Open Vld, nog achter het Vlaams regeerakkoord en wil men verder doen?
Bij de N-VA kijkt men in elk ge- val met genoegen naar het federa- le schouwspel en maakt men zich op voor een harde oppositie. Dat kan lonend worden. Maar als de Vlaamse regering tegelijk een nota- risregering wordt zonder visie, dan dreigt de bonus voor de partij van Bart De Wever mager uit te vallen bij de volgende verkiezingen.
Terwijl onder zijn bewind de belangrijkste ambitie was de geldstroom vanuit Vlaanderen in stand te houden en de poli- tieke greep op de Vlaamse ko- lonie nog te versterken. Dat was het enige waarin Wallonië cre- atief en inventief was. En ook:
“Laten we de weg van durf, het nemen van risico’s en onderne- merschap herontdekken.” Maar ondernemerschap is nu juist iets dat door het socialisme van Di Rupo en Ecolo deskundig werd gefnuikt met regelneverij, milieufanatisme, een verstik- kende belastingdruk en een
dictatuur van de syndicaten.
Maar de klap op de vuurpijl was toch zijn verwijzing naar het verleden: “Onze voorouders waren erin geslaagd Wallonië tot een van de leidende eco- nomische grootmachten in de wereld te maken.” Juist ja. Maar toen waren er nog geen socia- listen in Wallonië. Toen kon dat nog. En dan zijn ambitie om “…
van Wallonië een van de meest welvarende regio’s van Euro- pa te maken”. Ach! Het doet denken aan Stalin en Chroets- jev, die bluften dat zij Amerika voorbij gingen steken…
Eliootje droomt
Winnaars en verliezers van de Vivaldi-saga
Op het feest van het Waals Gewest deed Elio Di Rupo enkele zeer vreemde uitspraken die als een tang op een varken passen bij de doctrinaire socialist die hij is.
“Ik denk dat we ambitieuzer, creatiever en inventiever moeten zijn op alle niveaus.”
Lees het volledige interview met
Vlaams minister Ben Weyts (N-VA) op blz. 5
Actueel 24 SEPTEMBER 2020
2
Normaal gezien vertellen der- gelijke spionnen die informatie niet, maar misschien was het een verspreking van de dame? Zelfs spionnen maken fouten, zeker als ze jong en onervaren zijn. In het rapport 2019 van de VSSE staat het trouwens expliciet vermeld. “Stu- denten van militaire onderzoeksin- stituten, zoals het Chinese National University of Defense Technology, worden uitgestuurd naar verschil- lende westerse landen waaronder België, waar ze kennis verwerven die essentieel is voor bepaalde mi- litaire ontwikkelingen. De kennis die ze er opdoen, nemen ze mee naar het leger in hun thuisland. Aan de Belgische universiteiten zijn momenteel enkele tientallen van deze militaire studenten actief.”
Chinese spionerende studenten
Het is informatie die niet onmid- dellijk met de Chinezen besproken moet (mag?) worden. Toch was er op vrijdag 17 juli 2020 een verga- dering tussen politicus Rik Daems (Open Vld) en de Chinese ambas- sadeur in België, Zhongming Cao.
De ambassade van China in Brussel is een bilaterale missie in België
De Belgische Staatsveiligheid (VSSE) waarschuwt al lan- ger voor het risico van Chinese ‘studenten’ op Belgische universiteiten. Ik heb het overigens zelf meegemaakt.
Een student kwam me een paar jaar geleden na een les aanspreken. Hij vertelde dat hij een Chinese vriendin had die aan de universiteit ‘studeerde’. Haar echte taak was om informatie over Belgische bedrijven door te spelen aan de Chinese overheid.
en houdt zich onder andere bezig met het promoten van de Chinese belangen in België. Naast senator Daems schoven nog een Chinese vertegenwoordiger en drie Belgen aan. Door de coronacrisis ging de vergadering wel digitaal door, wat uiteraard opnieuw een bijkomend veiligheidsprobleem creëert. Op de agenda: dat rapport van de Staatsveiligheid over die Chinese
‘studenten’ in België. Daarnaast was er nog een bespreking van het 5G-netwerk in België. Sommi-
ge burgers zien deze technologie liever niet in België en de Neder- landse AIVD waarschuwde onlangs in een rapport voor het gevaar op spionage door China via 5G. Ook de wet over de nationale veiligheid in Hong Kong passeerde de revue.
Uiteraard ging het ook over de coronacrisis, waarbij de twee Chi- nezen niet echt tevreden waren over de westerse berichtgeving. In sommige berichten wordt immers gesteld dat het nieuw coronavirus ontsnapte uit een labo in Wuhan.
Andere discussiepunten die vrij- dag tussen Daems en de Chinese ambassadeur waren de wetsvoor- stellen ingediend in het Belgische parlement over die coronacrisis en de toestand in Taiwan. Zeker dat er over die voorstellen een hartig woordje gepraat is.
THIERRY DEBELS
Rik Daems vergaderde met China over rapport Staatsveiligheid
In veel West-Europese landen blijft de economische im- pact van corona op de beschikbare inkomens vooralsnog beperkt. Dat is te danken aan de miljarden die de overhe- den in de nationale economieën hebben gepompt. Maar dit kan niet blijven duren. De echte tweede golf die zich aandient zal de lagere inkomens midscheeps raken en de ongelijkheid doen toenemen. Ondertussen zal Europa de koopkracht met zijn klimaatplannen verder aantasten.
Een gevaarlijke sociale cocktail.
In Madrid worden 37 wijken afge- sloten om de verspreiding van het coronavirus tegen te gaan. Spanje zit al enige tijd opnieuw in een zeer precaire situatie en de tweede, deze keer echte, golf dient zich aan. Nu blijkt dat de wijken die in een soort van quarantaine en lockdown gaan net de armste van de hoofdstad zijn. Er wonen veel werklozen, veel mensen met een immigratie-achter- grond.
Zullen de mensen die daar in kleine appartementen wonen de lockdown aanvaarden? De Morgen stelde deze keer de terechte vraag of dit niet de voedingsbodem is voor een sociale revolutie of iets dat erop lijkt. Philip Roose, een Vlaamse wijnhandelaar in Sicilië en vroeger politiek reisgenoot van N-VA’ers zoals Sander Loones en Theo Franc- ken, voorspelt dat de bevolking van het armere Zuid-Italië zo’n quaran- taine niet langer aanvaardt.
Economische schok
Het zou een nieuwe klap zijn na het inkomensverlies door de lock- down, want veel mensen verloren tijdelijk hun werk, anderen defi- nitief. Ook in het noordelijke deel van Europa vreest men voor de ne- gatieve gevolgen van een tweede lockdown of iets soortgelijks op de armere wijken van de grootsteden.
Zal dit niet tot protesten leiden?
Komt er nog bij dat veel mensen uit de lagere inkomenscategorieën die toch een baan hadden, werkzaam zijn in sectoren die hard werden ge- raakt. Zoals de horeca of de evene- mentensector.
Nu is het wel zo dat de koopkracht in de noordelijke landen zoals Bel- gië, Nederland en Duitsland rela- tief goed bewaard is gebleven. Dat blijkt ook uit de cijfers van het Plan- bureau. Ondanks de omvang van de economische schok houdt het reëel beschikbaar inkomen van de particulieren in 2020 relatief goed stand (-0,3 procent), mede dankzij overheidsmaatregelen. Zo hebben de uitbreiding van het systeem van tijdelijke werkloosheid met een ver- hoogde uitkering voor werknemers en het overbruggingsrecht en de premies voor zelfstandigen het ver- lies aan inkomen en aan werkgele- genheid kunnen beperken.
Consumentenvertrouwen
Bovendien is de inflatie dit jaar aanzienlijk lager dan de indexe- ring van de lonen en van de sociale uitkeringen. Niettemin zou de par- ticuliere consumptie volgens het Planbureau in 2020 dalen met 8,7 procent door het sterk aangetaste consumentenvertrouwen (als ge- volg van de toegenomen vrees voor werkloosheid) en door de beperk- tere consumptiemogelijkheden tij-
dens de lockdown. Door de herope- ning van de meeste handelszaken zou de particuliere consumptie te- rugkeren naar een normaler niveau, wat gepaard gaat met een groei in 2021 (9,0 procent) die de toename van het reëel beschikbaar inkomen (2,0 procent) ruimschoots overtreft.
Allemaal goed nieuws, maar wat als de echte tweede golf in de win- ter hard toeslaat en het economisch vertrouwen aantast? Dan zal de eco- nomische ongelijkheid toenemen.
De economische steunmaatregelen van de overheid zullen onvoldoen- de zijn.
Wat weinigen beseffen is dat er een gevaarlijke sociaalecono- mische cocktail dreigt te ontstaan door… de klimaatplannen van de Europese Commissie. De Europese Unie moet haar CO2-uitstoot tegen 2030 “met minstens 55 procent”
verminderen. Dat wil commissie- voorzitter Ursula von der Leyen.
Allemaal goed en wel, maar nie- mand heeft het over de factuur van dit alles. Miljarden euro’s zonder twijfel. En wie zal dat betalen? De burger uiteraard. Men mag aller- lei milieutaksen aan de bedrijven opleggen, maar uiteindelijk zullen die aan de belastingbetaler worden doorgerekend. En zo’n milieutaks is geen progressieve belasting waar- bij de rijken verhoudingsgewijs meer betalen. Neen, het zijn vooral de lagere inkomens die fel worden geraakt. Voeg daar nog wat strenge reglementering aan toe, zoals rond de isolatie van woningen (wat huur- prijzen van oudere panden opdrijft) en het hek is van de dam. Corona samen met klimaatobsessie dreigt op termijn sociale drama’s te ver- oorzaken.
ANGÉLIQUE VANDERSTRAETEN
KARL VAN CAMP HOOFDREDACTEUR
Premier Wilmès heeft zich vorige week eens boos gemaakt op haar eigen voorzitter. Voorbije maandag zat dan het overleg muurvast. Dat voorspelt weinig goeds. Alle partijen wantrouwen elkaar zoals nooit te- voren. Om het even welke regeringssamenstelling er nu nog uit de bus komt, met of zonder MR, met of zonder cdH, met of zonder CD&V, met of zonder N-VA: het zal een regering worden waar achterdocht en weder- zijdse weerzin de bovenhand zullen hebben. Afwachten dus of er nog een doorstart komt, zo niet zijn nieuwe verkiezingen nog de enige optie.
De voorbije 10 jaar dat ik hoofdredacteur ben van dit weekblad, heb ik getracht om de twee Vlaams-nationale partijen aan bod te laten komen.
Zelf heb ik mijn persoonlijke voorkeur voor mij gehouden, laat staan dat ik mijn lezers enig stemadvies gegeven heb. Dat evenwicht huldigen is niet gemakkelijk. We krijgen gemiddeld dagelijks drie persmededelin- gen binnen, van zowel N-VA als VB. U begrijpt, het is onmogelijk om elk initiatief in ons blad te behandelen.
Maar nu ben ik boos. Net zoals héél veel mensen die op VB of N-VA ge- stemd hebben. Boos omwille van een mogelijke anti-Vlaamse federale regering die volledig voorbij gaat aan de electorale realiteit in Vlaande- ren. Het kan natuurlijk allemaal nog mislukken, maar dat wil niet zeggen dat CD&V, Open Vld, sp.a en Groen het niet geprobeerd hebben. Als het alsnog lukt, dan zijn het vooral CD&V én Open Vld die een bocht gemaakt hebben van 180 graden. Joachim Coens zou de N-VA nooit los- koppelen, Egbert Lachaert zou nooit in een Vivaldi-regering kruipen. In de politiek kan veel, maar dit slaat alles.
Normaal maak ik geen publiciteit voor activiteiten van een politieke partij. Ik heb dat de voorbije jaren nooit gedaan en ook de komende jaren zal ik dat niet doen. Maar nu zit het mij zo hoog dat ik er fameus aan denk om mee te rijden met de autokaravaan van het Vlaams Belang. Van- uit alle provincies vertrekken aanstaande zondag autokaravanen richting Brussel om te protesteren tegen de mogelijke anti-Vlaamse regering en om nieuwe verkiezingen af te dwingen. Mag ik daar vrij en vrank een op-
roep aan mijn N-VA-lezers (en ook alle anderen met een Vlaams hart) aan toevoegen om ook mee te rijden? Er zijn zelfs N-VA-twitteraars die dat ook doen, over alle partijgrenzen heen. Want wat ze in de Wetstraat van plan waren om door onze strot te duwen, daar moet tegen geprotesteerd worden. Door élke rechtge- aarde Vlaming.
“Een volk moet bestuurd worden zoals de kiezers het gevraagd hebben”, het zijn de woorden van prof. Marc Uyttendaele, grond- wetspecialist en echtgenoot van Laurette Onke- linx. Hij zal er zondag niet bij zijn, maar hij heeft
wel honderd procent gelijk.
Op het ogenblik dat Conner Rousseau en Egbert Lachaert naar de koning trekken, is dit blad al in druk. Onmoge- lijk voor ons om nog het laatste nieuws mee te geven.
Protest is nodig
ECONOMISCHE ZAKEN
Corona, economische ongelijkheid en klimaat
Redactie & beheer:
Uitgeverij ’t Pallieterke Cuperusstraat 41,
2018 Antwerpen Tel. : 03-232 14 17 Abonnementen/administratie: secretariaat@pallieterke.net Lezersbrieven: lezersbrieven@pallieterke.net Abonnementen binnenland
3 maanden: 39 euro 6 maanden: 78 euro 1 jaar: 156 euro Steunabo 1 jaar: 250,00 euro
Het abonnementsgeld kan overgeschreven worden op volgend rekeningnummer met vermelding van uw naam en adres:
BE82 4096 5194 9168 BIC KREDBEBB
Lees nu ook digitaal op www.pallieterke.net Elke week op donderdag in uw krantenwinkel
Stichter 1945-1955: Bruno de Winter Hoofdredacteur 1955-2000: Jan Nuyts Hoofdredacteur 2000-2010: Leo Custers Hoofdredacteur 2010-heden: Karl Van Camp Verantw. uitgever: Wart Van Schel
Abonnement buitenland:
Tarieven afhankelijk van de bestemming. Alle inlichtingen op de kantoren.
Bouchez werkt op
de zenuwen
Actueel
24 SEPTEMBER 2020 3
In het oog van de storm
Mijnheer de ordeverstoorder,
Gij zijt vorige week toch wel een aantal ke- ren ‘in beeld geweest’, waarbij ik zo vrij was de wenkbrauwen even te fronsen. Vooreerst was er de spektakelshow ‘met luide klank’ die gij op- voerde in de praatbarak toen voorzitter Patrick Dewael u het woord niet meer wilde verlenen.
Gij gaat mij er niet van kunnen verdenken dat ik een vriend van die ‘bon belge’ ben, maar toch meen ik - nadat ik tal van klokken heb horen lui- den in de wandelgangen van het Paleis der Na- tie - dat hij conform alle parlementaire regels en geplogenheden gehandeld heeft.
Toen gij bij aanvang van de zitting het woord vroegt en kreegt, en nog mocht uitspreken ook, om te vragen de agenda om te zwieren op basis van een zeker artikel 41 waarop gij u beriept, herinnerde hij u aan de afspraken die werden gemaakt in de Conferentie der voorzitters, waarin ook uw partij ruim vertegenwoordigd is. Gijzelf waart daar klaarblijkelijk niet aanwe- zig, maar uw partijgenoten wel en die bleken niet akkoord met de voorgestelde agenda die inhield dat na de mondelinge vragen de inter- pellaties aan de eerste minister zouden komen en dat er dus dán pas over de gebroken be- lofte van Wilmès om het vertrouwen te vragen op 17 september zou gehandeld worden. Maar bij consensus werd die agenda toch aanvaard met 9 partijen tegen één. En een parlementaire gewoonte is het dat de afspraken uit die confe- rentie loyaal gevolgd worden; daar hebt gij zelf lang mee borg voor gestaan toen uw partij nog in de regering zat. Toen was dat vanzelfspre- kend. Nu niet meer blijkbaar.
Meerdere stemmen uit uw partij (fluisterend) en uit de rangen van het Vlaams Belang (wat lui- der) vertellen mij dat gij de primeur om de re- gering aan te pakken over de woordbreuk niet aan Barbara Pas (VB) wilde laten, want zij had al weken geleden haar interpellatieverzoek inge- diend en was dus de eerste spreker daarover.
Dus trachtte gij de zaak éérst ter sprake te bren- gen met uw vraag. En toen daar niet op werd ingegaan, veinsde gij boosheid en begont gij stampei te maken tot gij uiteindelijk toch moest inbinden en braaf terug in uw zetel gingt zitten.
Men ging over tot de orde van de dag.
Eerder vorige week hadt gij het in De Mor- gen over klasse in de politiek, waarin gij be- weerde dat uw partij inhoudelijk een klasse hoger speelt dat uw concurrenten van het VB, waarbij gij nogal denigrerend ‘toegaaft’ dat gij niet ontkent dat VB-parlementsleden kunnen lezen… In alle eerlijkheid, Peter, - en we ken- nen elkaar toch al vele jaren; dus mag ik u toch zeggen wat ik vind -, was de klasse van Barbara Pas vorige week in De Afspraak, Terzake en in de Kamer topklasse. Akkoord? Hebt gij het daar nu echt zo moeilijk mee? Ge zult er mee moe- ten leven dat er naast uw partij nog een andere grote Vlaams-nationalistische oppositiepartij zit. En het zal u toch al wel opgevallen zijn dat zich daar een generatiewissel voltrekt die flink wat politiek talent naar voor schuift, ook in het Vlaams Parlement overigens.
Voor alle duidelijkheid: ik ben niet de pleit- bezorger van het VB en ik hoef die partij niet te verdedigen. Net zomin als ik dat overigens doe met uw partij. Maar waar ik wel de pleitbezor- ger van ben – altijd geweest overigens, en gij weet dat –, is de Vlaamse zaak in het algemeen en het Vlaams-nationalisme in het bijzonder. En ik stel daarbij vandaag nuchter vast dat er twee grote Vlaams-nationale formaties zijn die op
BRIEFJE AAN PETER DE ROOVER
Vorige week had ik mijn column (over de BV’s die zich plezierden voor de camera van Eveline) besloten met de bemerking dat het zeker niet alleen sexting is dat in deze digi- tale tijden een bedreiging is voor het gees- telijke welzijn van onze jongeren. Een aantal voormalige topmedewerkers, maar nu kriti- sche beschouwers van de internetreuzen, leggen in “The Social Dilemma” beter uit wat dat betekent dan ik zelf zou kunnen.
De oude zeur heeft soms gelijk
Platformen als Facebook, Instagram, Snapchat, TikTok en Twitter zijn gericht op winst. Die winst komt van adverteerders die verwachten dat de gebruikers op de meest efficiënte manier worden gerekruteerd, verslaafd en tenslotte gemanipuleerd om hun producten te kopen. De technieken in dit proces zijn uitzonderlijk geraffineerd.
De tech-industrie stelt hele afdelingen van experten in psychologische manipulatie te werk.
Jonge mensen zijn de gemakkelijkste doelwitten. Ze worden bewust aangezet tot verslaving aan hun iPhone zonder enige zorg voor hun belang en mentaal welzijn.
Sinds de opkomst van sociale media zijn de zelfmoorden en zelfverminkingen bij tieners meer dan verdubbeld. Jongeren halen hun zelfbeeld uit sociale media. Een foto met te weinig “likes” is genoeg om hen richting depressie te duwen.
Wie op de gevaren wijst, riskeert weg- gezet te worden als een Luddiet, een oude zeur die vroeger ook zou geklaagd hebben bij de opkomst van de auto of de televisie.
Maar soms heeft de oude zeur gewoon ge- lijk. Het internet beïnvloedt de levens van jongeren op een manier zoals geen andere uitvinding dat ooit kunnen doen heeft. Com- municatietechnologie dringt steeds meer binnen in alle aspecten van ons leven, soms ten goede, maar zeker niet altijd.
Jij bent het product
Wie niet overtuigd is van de gevaren van sociale media voor tieners, moet maar één ding weten: alle ondervraagde experten, die mee de methodes hebben ontwikkeld om gebruikers te manipuleren, verklaren in de documentaire dat ze hun eigen kin- deren ver weg houden van sociale media of zeer strikte beperkingen opleggen aan de tijd die voor het scherm mag doorgebracht worden. Hetzelfde was al geweten van de absolute topmensen van de digitale indus- trie, waaronder Sunder Pichai van Google, Evan Spiegel van Snapchat en wijlen Steve Jobs van Apple.
Enkele jaren geleden was er, naar aan- leiding van de onthullingen van Edward Snowden, heel wat verontwaardiging over de mogelijkheid dat de Amerikaanse in- lichtingendienst NSA zou meelezen in onze mails en meeluisteren naar onze telefoon- gesprekken. Die discussie lijkt belache- lijk als je beseft dat Facebook en Google duizend keer meer van ons weten dan alle inlichtingendiensten ter wereld samen. En, in tegenstelling tot de NSA, is er geen ge- organiseerd democratisch of gerechtelijk controlemechanisme. “Privacy is niet langer een sociale norm,” zei een arrogante Mark
Zuckerberg in 2010.
Daarom ook zijn Fa- cebook en Google
gratis. ”Als je niet moet betalen voor een pro-
duct, ben jij het product,” weten de reclamejon- gens. De inter- netgigan- t e n
organiseren hun platformen niet om ons van dienst te zijn, maar om zoveel mogelijk van ons te weten te komen en die kennis daar- na te verzilveren. Zoek even “grasmaaier”
op Google en enkele seconden later staat je Facebookpagina vol advertenties voor grasmaaiers.
Ideologisch homogeen
De internetindustrie heeft als geen ander de woorden van Francis Bacon in de praktijk omgezet: “Kennis is macht.” De voornaamste bedoeling is winst, maar politieke ideologie laat zich ook gelden. De elites van de digita- le industrie zijn homogeen, bijna sektarisch, in een politieke visie die rauw kapitalisme combineert met een zeer radicaal, ‘ethisch’
imago over kwesties als klimaat, diversiteit of racisme.
Op dat punt valt “The Social Dilemma”
helaas door de mand. De dissidenten in de docu, die zich keren tegen de twijfelachti- ge methodes van Silicon Valley, keren zich daarom nog niet tegen de politieke opvat- tingen van Silicon Valley. Het klopt dat de algoritmes van sociale media je vooral in contact brengen met mensen die je mening delen. En dit heeft inderdaad tot gevolg dat radicale opinies en samenzweringstheorie- en welig tieren. Denk maar aan de recente populariteit van anti-vaccinatietheorieën.
Maar beweren, zoals in de docu, dat de burgeroorlog in Myanmar het gevolg is van sociale media die de bevolking heb- ben aangezet tot geweld tegen de Rohin- gya-moslims, is een wel zeer eenzijdige benadering van dat conflict.
“The Social Dilemma” plaatst op geen enkel moment vraagtekens bij de radicale ideologie die alleenheerser is in de be- drijfscultuur van Silicon Valley. Integendeel zien de critici de opmars van rechts, dat via sociale media de links gedomineerde traditionele media kon omzeilen, als een symptoom dat het misloopt. Deze jongens en meisjes zet je dus best ook niet aan de bedieningsknoppen.
Machtiger dan nationale staten
De oprichters van de sociale media had- den uiteraard nooit de bedoeling om rechts een forum te bieden. De jongste jaren voe- ren ze een escalerende oorlog tegen die ongewenste bijwerking. Via algoritmes worden zoekresultaten gemanipuleerd (wat men trouwens toegeeft), maar soms is de censuur brutaler. De laatste weken werden in Vlaanderen weer een paar Facebook- groepen verwijderd. “Vlaams Front” (een poging tot frontvorming tussen de V-par- tijen), Voorpost en een zeer grote groep vrienden van Zwarte Piet moesten er aan geloven. Het Vlaams Belang kan maar beter ongerust worden over de mogelijkheid om via Facebook opnieuw aan verkiezingspro- paganda te doen.
Facebook en Google hebben globaal meer macht dan de meeste nationale staten en staan nauwelijks bloot aan externe con- trole. Ze bekleden op hun terrein zo goed als een monopoliepositie. Toen Zuckerberg in 2018 door een Amerikaanse senaats- commissie werd gevraagd naar de concur- renten van Facebook, moest hij over zijn antwoord nadenken. Hij verwees dan maar naar Google, Apple, Microsoft en Amazon, er aan voorbijgaand dat die uiteraard een andere dienst aanbieden dan zijn bedrijf.
De greep van deze virtuele staten op ons leven neemt elke dag toe. De slachtoffers zijn lokale cultuur, het mentale welzijn van tieners, het recht op privacy, het recht op vrije meningsuiting en uiteindelijk de de- mocratie zelf. Nationale staten moeten zich bewust worden van dat gevaar voor hun soe- vereiniteit. Politieke partijen moeten sociale media en het internet in hun programma’s dringend een eigen hoofdstuk toekennen.
De internetbedrijven zijn een wereldmacht
“Er zijn maar twee industrieën die hun klanten ‘gebruikers’ noemen:
drugs en software.” Ik hoorde dit citaat van de Amerikaanse hoogle- raar Edward Tufte op een zeer recente documentaire van Netflix. Elk- een die een zicht wil krijgen op de macht van de sociale media, kan ik “The Social Dilemma” aanbevelen. Dan heb ik het niet over onze macht als gebruikers ervan, maar over de manier waarop de eige- naars ons gebruiken.
JURGEN CEDER COLUMNIST
Vlaams niveau ei zo na een meerderheid halen.
Dat is nog nooit gebeurd. Het Vlaams-nationa- lisme heeft nog nooit zo sterk gestaan. Om die reden moet er nu ‘alle hens aan denk’ geroepen worden om samen zo sterk mogelijk de ente- ring van de Belgische mosselschuiten en halve wrakken te kunnen aangaan. Samen. Sterker dan ooit. Het is de mening van veel Vlamingen, van veel Vlaams-nationalisten die eindelijk schoon schip willen maken met het Belgische roversschip.
Stop dan ook met elkaar vliegen af te vangen en zowaar voorwaarden te gaan opsommen – zoals zondag nog in de Zevende Dag - waar- aan de andere partij moet voldoen alvorens er mogelijk ooit kan samengewerkt worden, laat staan samen bestuurd kan worden. Het is vol- komen normaal dat twee partijen verschillend zijn, dat de een anders gebekt is dan de ande- re, dat er soms houdingen, uitspraken en acties zijn waar men reserves bij kan hebben, dat de ene politicus sympathieker is dan de andere,…
Kijk alstublieft eerst naar wat jullie bindt en dan pas naar wat jullie scheidt. En dat is flink wat. De wil om een zo zelfstandig mogelijk of zelfs een onafhankelijk Vlaanderen tot stand te brengen, bijvoorbeeld. Ik zeg maar wat…
Gij hebt lang tot het voetvolk van de Vlaam- se Beweging behoord. Uw inzet in de Vlaamse Volksbeweging werd gesierd door het zoveel mogelijk bij elkaar brengen van zoveel moge- lijk verschillende Vlamingen, tot welke partij ze ook behoorden om voor het ene uiteindelijke doel te gaan: een vrij Vlaanderen. Nu gij poli- tieke macht hebt, kan die uitdaging toch alleen maar groter zijn geworden? Of vergis ik mij?
Oude kameraad, sluit de rangen, zoals het grootste deel van het voetvolk het wil en doe in ‘eenheid in verscheidenheid’ wat moet gedaan worden: het oude, zieltogen- de België naar zijn einde begeleiden. Na- dien kunnen we het dan nog wel eens heb- ben over nuances, accent- en stijlverschillen.
En klasse.
LUIKERSTEENWEG 244 F 3500 HASSELT 011 223 253 EN 011 273 272 MAESKOFFIENV@SKYNET.BE
WWW.MAESKOFFIE.BE
MAES KOFFIE, DAAR KRIJG JE NOOIT
GENOEG VAN!
LUIKERSTEENWEG 244 F
GENOEG VAN!
LUIKERSTEENWEG 244 F ANKERSTRAAT 7 3500 HASSELT 011 223 253
‘Let the beast go’
IJzeren greep van junta
Vorige donderdag was het dan zover. Op donderdag 17 september, exact een half jaar nadat première Wilmes plechtig had verklaard dat ze de Kamer om het vertrou- wen zou vragen, troepten de praatbarakkers in corona-samenstelling (enkel de fractie- voorzitters en een of twee leden per fractie) samen in het halfrond. Op hun kantoren of thuis of nog elders volgden de andere Ka- merleden via het internet op hun pc, tablet of smartphone. Het beloofde spannend te worden, want er hing al dagen hoogspan- ning in de lucht en in de wandelgangen was de sfeer niet echt om vrolijk van te worden.
Alles werd immers in stelling gebracht om de vertrouwensstemming te vermijden. De junta van 7 partijvoorzitters, die zich bezig- houdt met de vorming van een hoogst on- democratische regering - die in Vlaanderen alvast géén weerslag is van de verkiezingen van 26 mei 2019 -, had immers beslist dat Wilmès het nog moet uitzingen tot 1 okto- ber. Want dan zou er een nieuwe regering zijn. Dat de junta hiermee het parlement een arm om zou wringen, was dan maar zo.
In het snuitje
Al enkele weken geleden was het duide- lijk dat 17 september niet haalbaar was, want de Vivaldi-gesprekken verliepen moeizaam en met vallen en opstaan. En de coronabe- smetting van een van de formateurs, Open Vld-voorzitter Lachaert, was mooi meege- nomen omdat daardoor de werkzaamheden stil zouden gelegen hebben. Wie dat uitstel meteen in het snuitje had, was Barbara Pas, de fractievoorzitster van het Vlaams Belang.
Zo’n dikke drie weken geleden diende zij dan ook als eerste een interpellatieverzoek aan de eerste minister in, precies om haar op 17 september te confronteren met alle kuiperijen. En zij zou nadien dan zelfs een motie van wantrouwen indienen om te zien wie Wilmès nog zou steunen. Met andere woorden: haar interpellatie stond hoe dan ook geagendeerd op de plenaire vergade- ring van donderdag. Dat stond vast. En ze was iedereen voor geweest.
De agenda
De andere oppositiepartijen (N-VA en PVDA/PTB) stonden erbij en keken ernaar
Actueel 24 SEPTEMBER 2020
4
en konden niet anders dan zelf ook een in- terpellatieverzoek in te dienen, dat dan wel gekoppeld werd aan dat van Barbara Pas.
En bijgevolg zou er enkel gestemd wor- den over de motie van wantrouwen van het VB. (Maar de meerderheid zou dat handig verhinderen. Zie verder.) Op de Conferen- tie der voorzitters (het politieke bestuur van de Kamer) - waar De Roover afwezig was en vervangen werd door Sander Loones - werd
‘bij consensus’ (dus niet unaniem, maar met een meerderheid-op-één-na) afgesproken dat na de eedaflegging van nieuwe leden en de parlementaire vragen het volgende deel van de agenda zou bestaan uit de interpella- tieverzoeken ‘en wat daar eventueel op zou volgen’ (de motie van wantrouwen dus).
Dewael was correct
Maar donderdag voelde Peter De Roover zich wat ongemakkelijk, want het VB zou de hoofdtoon zetten. En daarom probeerde hij als eerste in de kijker te lopen door uit te pakken met een verzoek tot toepassing van het Kamerreglement. Zo nam hij dus bij aan- vang van de zitting het woord om toepassing te vragen van artikel 41, dat bepaalt dat de mededelingen van de regering automatisch op de agenda van de Kamer komen. En hij verwachtte dat dan ook op de agenda zou komen dat Wilmès op 17 maart had gezegd dat ze op 17 september opnieuw het ver- trouwen zou vragen. Dat vertrouwen vragen is altijd op basis van een regeringsverkla- ring en ook al wist De Roover maar al te goed dat Wilmès het vertrouwen niet zou vragen, toch wilde hij wat provoceren door er zogezegd van uit te gaan dat dat donder- dag wél zou gebeuren… Men kan - zoals wij zo vaak - Patrick Dewael een belgicistische regimedweil noemen en hem verfoeien om zijn ijdele, arrogante stijl waarmee hij vaak blijk geeft van niet de voorzitter te zijn van álle Kamerleden, maar donderdag speelde hij eigenlijk het spel wel correct. Want toen De Roover zijn betoog had gehouden, herin- nerde hij deze fijntjes aan de afspraken van de conferentie, die zouden nagevolgd wor- den. Dus de vastgelegde agenda zou niet gewijzigd worden. Daarop ontnam hij De Roover het woord en ging over tot de orde van de dag.
UIT DE WETSTRAAT
Tempeesten
Daarop vroeg De Roover opnieuw het woord, maar kreeg het niet meer. De micro werd afgesloten. De Roover bleef echter voortpraten en verhief meer en meer tem- peestend de stem. Hij ging zelfs woest recht staan, hierin gesteund door zijn partijgenote Valerie Van Peel. Molenwiekend als Verhof- stadt probeerde hij het woord te krijgen middels protest en kabaal. Dewael liet zich niet uit zijn lood slaan en nam gewoon de eed af van twee nieuwe Kamerleden. Hier- bij kwam het nog tot een incident toen aan Sigrid Goethals van N-VA gevraagd werd of zij de eed wilde afleggen. De dame zat er gemondmaskerd bij en leek wel versteend door alle commotie. Zij ging niet in op de vraag van Dewael, die daarbij vaststelde da zij de eed niet wenste af te leggen. Onder- tussen tempeestte De Roover voort.
Toen wat later werd vastgesteld dat Sigrid Goethals nog altijd op de banken zat, ook al was ze (nog) geen Kamerlid, dook er een probleem op. De Kamer was niet voltallig daardoor. Ofwel moest Goethals stantepe- de de zaal verlaten, want die is taboe voor niet-leden, ofwel legde ze alsnog de eed af.
En dat gebeurde dan ook. Ze mocht dus blij- ven zitten en zal zich deze barre momenten nog lang herinneren.
Na de eedafleggingen waren er de gewo- ne parlementaire vragen aan de ministers.
Daarop vroeg De Roover opnieuw het woord en dramde hij verder door. Waarop Dewael:
“Ik zal u het woord geven, want gij hebt een vraag ingediend over het regeringsbe- leid bij de start van hat politieke werkjaar.”
Daarmee kon hij zijn vraag stellen en zijn protestbetoog nog eens herhalen. Maar dan was de bobijn af en ging hij zitten. Nadien kon hij nog eens repliceren op de eerste mi- nister en dat was het. De volgende vragen volgden elkaar op en alles kabbelde verder.
De interpellaties…
En dan kwamen de langverwachte inter- pellaties aan het adres van de eerste mi- nister. Als eerste kwam Barbara Pas dus aan het woord, die een striemend betoog hield tegen de eerste minister, maar ook het pro- ces maakte van de kibbelende Vivaldi-on- derhandelaars die de democratie de nek omwringen door niet de minste rekening te houden met de kaarten die de (Vlaam- se) kiezer heeft gelegd. Bovendien wierp ze Wilmès voor de voeten dat ze het vertrou- wen niet durfde vragen omdat er nog te veel onenigheid is bij de onderhandelaars. En natuurlijk was de junta van de Vivaldi-par- tijvoorzitters de kop van jut. Na haar spra- ken ook nog de andere fracties. De oppo- sitie om de gang van zaken af te kraken en de Vivaldi-partijen om een gloedvolle toe- komst voor ‘ons land’ te voorspellen. Servais Verherstraeten (CD&V) deed dat zelfs zon- der enige schaamte, nadat op dezelfde dag Pieter De Crem de meer dan kritische stem van de CD&V-basis had vertolkt in de pers.
Servais is nog een echte tsjeef, zoals ze er geen meer maken.
… en de motie
Zoals verwacht diende Barbara Pas dus bij het einde van haar interpellatie een heuse motie van wantrouwen in met de bedoeling
dat de Kamer zich zou uitspreken over het vertrouwen in de regering Wilmès. Maar…
de meerderheid, gestuwd vanuit de MR, diende een eenvoudige motie in met de kor- te vraag om over te gaan tot de orde van de dag. Met andere woorden: om zich niets aan te trekken van die motie van wantrouwen.
En dat gebeurde ook, want zo’n eenvoudige motie heeft voorrang op alle andere moties.
Het is een handig middeltje om de oppositie uit te schakelen en niet te moeten ingaan op wat zij voorstellen. Maar toch is deze een- voudige motie niet zonder betekenis, want in wezen is het het schenken van vertrouwen aan Wilmès. De eenvoudige motie werd im- mers gesteund door alle Vivaldi-partijen, CD&V incluis. De Vivaldi-meerderheid be- paalt dus impliciet en zonder het met zoveel woorden te zeggen dat Wilmès mag voort- doen tot 1 oktober. Met de zegen van de jun- ta. Beter: op bevel van de junta.
Ellende in Brussel
We zouden het nog vergeten, maar er stond ook nog een wetsvoorstel aan de agenda. Dat was er eentje van het VB dat de taalwetten wilde wijzigen door het toezicht op de toepassing van deze wet. Bij monde van Frank Troosters werd het voorstel ver- dedigd om iets te doen aan de onwettige aanwervingen en benoemingen in Brussel.
Het voorstel wil dan ook naast de schor- singsbevoegdheid ook de vernietigingsbe- voegdheid door de vicegouverneur voor- zien, want de toezichthoudende Brusselse overheden weigeren dat te doen. Meer nog:
hij waarschuwde hiernaast voor de intenties van preformateur Lachaert, die in Brussel wil afstappen van de tweetaligheid van de ambtenaren, maar wil overgaan tot de twee- taligheid van de diensten (waarbij dus de ambtenaren probleemloos eentalig mogen zijn). Net zoals in de commissie werd het…
weggestemd door de Vivaldi-partijen. Dat belooft voor de Brusselse Vlamingen.
Verdraagzaamheid
Toch nog dit. De zitting van donderdag ving aan met de zogenaamde ‘rouwhulde’
naar aanleiding van het overlijden van twee oud-Kamerleden. Er was de nagedachtenis aan de tragisch om het leven gekomen Ilse Uyttersprot (CD&V) en Antoinette Spaak (FDF). Over deze laatste werd de loftromptet gestoken in de zin van: charmante dame, de vrouwelijke ‘touch’ in de politiek, open en moderne kijk op het leven, haar grote steun aan de Europese Unie, haar groot luisterver- mogen, haar rol in moeilijke onderhande- lingen (zoals het Egmontpact),… Over haar misprijzen tegenover de Vlamingen, haar weigering Nederlands te spreken en haar rabiate houding tegenover uitdrukkelijk Vlaamsgezinden werd met geen woord ge- rept. Het viel op dat de N-VA- en VB-Kamer- leden rechtstaand de rouwhulde bijwoon- den en respectvol een moment van stilte in acht namen. Zo hoort het ook. Bij de dood van iemand moet iedereen kunnen stilstaan, ook al was het niet je beste vriend of zelfs je politieke opponent. Hoe anders was dat in 2007 toen VB’er Guido Tastenhoye werd herdacht. Zowat iedereen was toen afwezig, de Franstaligen op kop. Op dat moment gin- gen er zelfs haastig naar buiten… Over ver- draagzaamheid gesproken.
Citaat van de week > Georges-Louis Bouchez (MR)
De belgicistische voorzitter van de MR blijft verbazen. Veel heeft wellicht te maken met zijn onvoorspelbaar karakter en zijn knettergekke gedachtekronkels. Niet alleen slaagt hij er haast bij de regelmaat van een klok in om iedereen tegen iedereen op te zetten middels onwaarheden, beledigingen of zaken die uit hun verband wordt gerukt, ook zijn hersen- spinsels kunnen tellen.
Getuige daarvan het citaat hierboven dat we in Humo lazen. Zou hij het dan hebben over migratie, Europese grensbewaking, veiligheid, drugsaanpak, kerncentrales, abortus- termijn,… Met deze man valt geen land te bezeilen. Maar zoals het er nu naar uitziet, gaat Vivaldi door zijn schuld geen lang leven beschoren zijn. Als ze al uit de startblokken gera- ken. Let the beast go!
“Regering wordt rechtser
met groenen
dan met N-VA”
“Hét grote probleem van de Rand is niet de inwijking van
anderstalige nieuwkomers, wel de uitwijking van de Vlaamse middenklasse”
Op de praatstoel
24 SEPTEMBER 2020 5
Een tweetal weken geleden rea- geerde u gepikeerd op een advies van de advocaat-generaal van het Europese Hof van Justitie in het akader van een zaak gericht tegen het decreet dat het onver- doofd slachten verbiedt. “Minis- ter Weyts heeft geen respect voor de rechtsstaat,” klonk het scherp bij critici. Was uw reactie wat te hevig?
Ben Weyts: Ik denk het niet, maar die hevigheid komt wel er- gens vandaan. Het decreet waar het allemaal rond draait, is destijds door een vrijwel unaniem Vlaams Parlement goedgekeurd, wat toch wel iets zegt over het democratisch draagvlak van deze beslissing. Een aantal Marokkaanse, Turkse maar ook Joodse verenigingen startte voor het Grondwettelijk Hof een procedure tot vernietiging op, en het is in dat verband dat het Hof een prejudiciële vraag stelde aan het Europese Hof van Justitie. Zoals steeds is het de advocaat-generaal die hier een advies rond formu- leert, en dat is in de praktijk vaak erg richtinggevend voor de uitein- delijke beslissing. Nu is deze zaak sterk ideologisch en politiek ge- kleurd, en dan is de kans wel iets groter dat de rechters uiteindelijk nog hun eigen beslissing nemen.
Daarom heb ik mijn stem luid en scherp laten horen, in de hoop dat het uiteindelijke verdict afwijkt van het advies. Dat advies steunt vooral op een erg persoonlijke interpreta- tie van de feiten. In eerste instantie meent de advocaat-generaal dat het ritueel en onverdoofd slachten een kernelement van de Islam is, wat natuurlijk onzin is. In heel wat islamitische landen wordt verdoofd geslacht, waarna het vlees het ha- lal-label krijgt. Maar het meest weerzinwekkende is zijn vaststel- ling dat onverdoofd slachten inder- daad onverenigbaar is met onze opvattingen over Dierenwelzijn, maar - zo meent hij - dat van dat principe afgeweken kan worden op basis van een religieuze overtui- ging. Dat is toch stuitend! Met zo’n redenering creëer je twee soorten EU-burgers. De gelovige krijgt an-
Met bevoegdheden als Onderwijs, Vlaamse Rand en Dierenwelzijn wordt Ben Weyts wel vaker met omstreden dossiers geconfronteerd. En dan hebben we het nog niet over de onderwijsuitdagingen die tijdens de coronamaanden een absoluut hoogtepunt bereikten. Maar hoe belangrijk ook, deze periode mag de aandacht niet afleiden van de broodnodige hervormingen die Weyts wil uitvoeren.
“Onze onderwijskwaliteit staat onder druk,” benadrukt hij. “Deze trend moet omgebogen worden.
Hoe? Door meer de focus op kennisoverdracht te leggen.” Een gesprek.
dere rechten dan de niet-gelovige en mag anders omgaan met dieren.
Nogal wiedes dat ik daar scherp op gereageerd heb. Ik kan maar hopen dat het Hof verstandiger oordeelt dan de advocaat-generaal.
Acute problematiek
Tijdens de vorige legislatuur werd al duidelijk dat N-VA in een volgende regering de portefeuil- le van Onderwijs zou claimen.
Waarom precies is het zo belang- rijk dat jullie die bevoegdheid zelf in handen hebben?
Omwille van de acuutheid van de problematiek. Onze onderwijs- kwaliteit staat onder druk, en dit moet maar eens aangepakt wor- den. Zelfs het louter benoemen van het probleem ligt bij sommigen al moeilijk. Het belang van onderwijs kan moeilijk overschat worden. Ons succes als Vlaamse natie in Europa en ons welvaartspeil hebben we in belangrijke mate te danken aan het niveau van onze scholen, zowel ASO, technisch als beroeps. Als je dan vaststelt dat we 16 keer op rij terrein verliezen in het internatio- naal vergelijkend PISA-onderzoek, dan moeten er toch enkele alarm- lichten gaan knipperen. Men moet de recepten uit het verleden in vraag durven stellen en terugkeren naar de essentie van onderwijs. Dat is nog altijd kennisoverdracht, of dat zou het toch moeten zijn.
Doorheen de jaren is men hier steeds meer van afgestapt om het kind en diens goed gevoel cen- traal te plaatsen.
Men doet vaak onterecht alsof er een tegenstelling is tussen dat broodnodige leren, de kennisover- dracht zeg maar, en het welzijn van een kind. Ik denk net dat het ene het andere versterkt. Neem nu ie- mand die een taalachterstand op- loopt. Dat is een ballast dat hij zijn hele schoolse carrière mee zal zeu- len. Erg bevorderlijk voor zijn wel- zijn is dat niet.
Taal is een stokpaardje van u, be- grijpen we?
U hoort het me niet ontkennen
gewerkt. Deze zou gebeuren in de derde kleuterklas, in november al.
Is er een probleem, dan proberen we dit tegen het einde van het jaar op te lossen. Lukt dit niet, dan zal het kind mogelijk zijn derde jaar opnieuw moeten doen, uiteraard met de nodige omkadering. Als de ouders toch willen dat hun kind start in het 1ste leerjaar, dan zal dat alleen kunnen met een taaltraject.
Mogelijk zal het ook een taalbad moeten volgen. Eigenlijk is dit wer- ken aan gelijke onderwijskansen, zij het kordater dan we tot nog toe gewoon waren.
Coronatijden
We kunnen ons makkelijk inbeel- den dat u zich uw functie anders had voorgesteld dan hetgeen waarop we de voorbije maanden getrakteerd werden…
Absoluut, en zeggen dat er ner- gens in het regeerakkoord iets over corona stond (lacht). Net als voor iedereen was dit een erg bewogen periode. Ik heb die dingen natuur- lijk als minister beleefd, maar ook als vader. Met een dochter in het vierde leerjaar en een zoon in het eerste middelbaar heb ik de voor- en nadelen van thuisonderwijs van heel nabij beleefd.
En zeggen dat niet alle virolo- gen de mening toegedaan waren dat de scholen überhaupt dicht moesten. Waarom dan toch die keuze maken?
Tot op het einde ging ik ervan uit dat de scholen ook open kon-
Over onze onderwijsbevoegd- heid bestaat geen twijfel, maar wat in tijden van pandemie? Volksge- zondheid is een federale materie.
Bovendien wordt het niet echt ge- apprecieerd als in bewogen tijden een spelletje rond bevoegdhe- den gespeeld wordt. Wanneer het brandt, moet er geblust worden, niet gediscussieerd over wie welke emmer mag uitgieten. Meteen na de sluiting begon ik de strijd voor de heropening. Makkelijk was dat niet, al was het maar dat bepaalde partijen zoals virologen of vakbon- den hier tegen gekant waren. Ik heb altijd gestreefd naar een zo breed mogelijk compromis. Je zal er nooit helemaal je zin in vinden, maar het heeft wel een stevig draagvlak, wat cruciaal is.
Het dragen van religieuze sym- bolen in de klas, in de praktijk de hoofddoek, zorgt wel vaker voor controverse. Volgt u als N-VA nog steeds een duidelijke seculiere lijn? De dingen gescheiden hou- den, punt.
Daar is geen twijfel over mogelijk, toch wat het gemeenschapsonder- wijs betreft. De grote moeilijkheid in dit debat zijn de verschillende stem- men in het verhaal. Eén uniforme regeling voor heel Vlaanderen kan aantrekkelijk lijken. Op het terrein is men hier ook vragende partij voor, aangezien op die manier een deel van de controverse ontmijnd wordt.
Alleen moet je oppassen dat zo’n decreet niet vernietigd wordt, want dan ben je nog verder van huis.
Groen en Vlaams
U bent ook bevoegd voor de Rand, net als in de vorige Vlaamse rege- ring trouwens. Een evidentie?
Ik denk het wel. Ik ben een kind van die Rand, en daar ook best trots op.
Niemand kan ontkennen dat de Rand onder zware druk staat, om niet te zeggen dat op sommige plaatsen door de demografische druk uit Brussel een heuse so- ciologische metamorfose aan de gang is. Vreemd toch dat in het Vlaams Regeerakkoord, toch een document van ruim 200 bladzij- den, amper drie pagina’s over die Rand gaan.
Ik denk dat je hierin kwaliteit en kwantiteit moet onderscheiden. Er wordt duidelijk gestipuleerd waar de prioriteiten liggen: het groene en Vlaamse karakter zoveel moge- lijk behouden. En we voegen het woord ook bij de daad. Vergroenen mag u erg letterlijk nemen, wat zich vertaalt in het aanleggen van bos. Ik droom van een heuse bossengordel in de Rand. In de vorige regering was ik met mijn Rand-bevoegdheid een soort van minister met de be- delstaf. Er was nauwelijks budget om iets te doen, met als resultaat dat ik bij mijn collega’s om midde- len moest bedelen. Inmiddels heb ik voor het eerst een substantieel eigen budget.
De cijfers liegen niet. De veran- deringen zijn ingrijpend en lo- pen snel. Zeker als men de cijfers van Kind & Gezien erbij neemt, kan men zich niet van de mening ontdoen dat het dweilen met de kraan open is.
Je mag nooit verzaken, dat is mijn vaste overtuiging. Nieuwkomers moet je in een spreekwoordelijk warm bad verwelkomen, alleen moet je ervoor zorgen dat er nog voldoende water in zit. Kijk, hét gro- te probleem van de Rand is niet de inwijking van anderstalige nieuw- komers, wel de uitwijking van de Vlaamse middenklasse. Die men- sen vallen vaak uit de boot omdat ze een te groot inkomen hebben voor een sociale woning, maar niet in staat zijn om de stijgende prijzen van een pand in eigen streek te be- talen. Bij mij in de buurt staat een perceel van 10 are te koop, vraag- prijs: 300.000 euro, en dan heb je nog geen steen gelegd. Ik werk aan een verandering van het grond- en pandendecreet waardoor het mo- gelijk zal worden gemaakt in pro- jecten bepaalde percelen aan ver- minderde prijs voor te behouden voor mensen die een band met de streek hebben. Ook lokaal kan veel gebeuren. In mijn eigen gemeen- te Beersel koppelt men projecten aan de Vlabinvest-voorwaarden. De overtuiging dat het op deze manier niet meer verder kan, wint met ras- se schreden terrein, zeker bij de burgemeesters in de regio.
MICHAËL VANDAMME
Landelijk testen
“Wanneer men mij de vraag stelt hoe het nu met het niveau van ons onderwijs gesteld, moet ik met enige gêne het ant- woord schuldig blijven,” erkent Ben Weyts.
“Wist u dat wij het enige land uit de OESO zijn dat geen nationale test voor scholieren heeft? Het is nochtans door te testen en te vergelijken dat je een duidelijk helikopterperspectief krijgt. Een dergelijk onderzoek houdt je een spiegel voor. Ironisch genoeg moeten wij ons baseren op de resultaten van PISA en PEARLS-onderzoeken waarvoor wij nota bene betalen. Zelf brede proeven organiseren is een project dat ik in de stei- gers heb geplaatst. Tijdens de hele schoolse loopbaan zouden er vier zo’n momenten ingevoerd worden.”
(glimlacht), maar dat heeft zo zijn redenen. Twintig jaar geleden oog- de de realiteit helemaal anders.
Had iemand taalachterstand, dan trok de rest van de klas hem wel mee. Er was vaak maar één taal- zwak kind in een school vol Ne- derlandstaligen. Wanneer dat pro- bleem zich vandaag voordoet in een klas vol anderstalige kinderen, dan ligt dat complexer. We kunnen het ons niet langer veroorloven om zachte heelmeesters te zijn. Kinde- ren moet beter opgevolgd worden, wat een snelle bijsturing mogelijk maakt. Op dit moment wordt aan de ontwikkeling van een taalscreening
den blijven, uiteraard rekening houdend met tal van voorwaarden en maatregelen. Maar op de veilig- heidsraad van donderdag 12 maart werd opeens een u-bocht gemaakt.
Tijdens de vergadering was het staatshoofd van Frankrijk in Wallo- nië op TV verschenen: de scholen in Frankrijk gingen toe. Opeens draaiden de Franstaligen 180 gra- den. Ik werd door Jan Jambon op de hoogte gehouden. “Ik sta hier alleen met mijn overtuiging dat de scholen open moeten blijven,” liet hij me weten. We hebben dan nog geprobeerd alsnog een compromis in de wacht te slepen, maar tever- geefs.
Vlaanderen is toch sinds jaar en dag exclusief bevoegd voor onderwijs? Waarom dit onder- geschikt maken aan een bena- dering die vooral in Franstalig België leefde?
Ben Weyts (N-VA), Minister van Onderwijs
“Ik wil ons
onderwijs weer op de rails
krijgen”
Over communalisten en regionalisten
Er zijn zo van die terugkerende thema’s die op de jaarlijkse persont- moeting van de Brusselse N-VA-parlementsleden terugkomen. We ha- len er eentje aan dat bovendien verschillende domeinen bestrijkt: de bestuurlijke spanning tussen gemeentelijk en gewestelijk niveau. Of hoe het gezond verstand het onderspit moet delven tegen politieke be- langen.
Où est Rudy? Het was de wat ironiseren- de titel die de N-VA-fractie uit het Brussels Parlement aan haar jaarlijkse persontmoe- ting gegeven had. Kort daarop bleek op de vraag ook een ironisch antwoord te kunnen worden gegeven: thuis, in quarantaine. De Everse burgemeester Ridouane Chahid, vervanger/opvolger van minister-president Rudi Vervoort, testte namelijk positief op co- rona en aangezien beiden de voorbije tijd heel wat in contact waren geweest…
Wat er ook van zij, met de N-VA-insteek wordt natuurlijk iets heel anders bedoeld.
De ploeg Vervoort III, die nu één jaar in het zadel zit, wordt een gebrek aan dadenkracht en ambitie verweten, wat zich extra pijnlijk laat voelen in bewogen tijden als vandaag.
De kritiek op zich is niet nieuw, alleen ont- waart men niet veel beterschap in de gehe- kelde situatie, integendeel als men de was- lijst van grieven overloopt.
BLF
Een grote verantwoordelijkheid moet vol- gens de Brusselse N-VA’ers op conto van de regeringsleider geschreven worden. Hij is een te zwak figuur, zo klinkt het. Illustra- tief is onder meer een voorbeeld dat parle- mentslid Mathias Vanden Borre aanhaalde:
het veiligheidsbeleid. De manier waarop de BLM-betoging de facto toegelaten werd (met de aanwezigheid van tal van politici) en ontaardde, waarbij Vervoort achteraf nog eens het parlement voorloog over zijn initi- eel verbod dat dan toch een toelating zou
geweest zijn, is hemeltergend.
Er is ook het feit dat hij nalaat de geweste- lijke veiligheidsraad samen te roepen (ook al loopt het huidig veiligheidsplan op zijn einde). Net zoals hij op dat vlak - en we ko- men ter zake - de ‘Conferentie van Brusselse Burgemeesters’ laat begaan. Zeker dit laat- ste is tekenend. Niet alleen voor de figuur van Vervoort, maar ook en vooral voor hoe scheef het wel zit tussen de twee beleidsni- veaus in de hoofdstad, gewest en gemeenten dus.
Conferentie van Burgemeesters
Laten we even stilstaan bij die beruchte Conferentie waarvan het allereerste initiatief genomen werd in 1874 door de toenmalig Brusselse burgemeester Anspach. Doorheen de jaren wijzigde de werking en het belang ervan, maar het clubje bleef in een of ande- re vorm bestaan. Een wettelijk statuut heeft ze niet, wat ook niet hoeft natuurlijk. Tegen overleg kan men bezwaarlijk wat hebben, alleen worden er zaken behandeld die men toch liever op een gewestelijk niveau aan- gepakt zou willen zien. Maar, en dit brengt ons terug bij de kritiek van de N-VA-parle- mentsleden, Vervoort laat begaan. Heeft het te maken met een intrinsieke zwakte? Of met de plaats die hij binnen de partij bekleedt?
Het is een open vraag. En een discussie op zich ook.
Typevoorbeeld: de politie
Men kan het hebben over het gevoerde
parkeerbeleid of over de versnippering en totale incoherentie tussen de gemeenten op fiscaal vlak, maar het meest schrijnende voorbeeld sinds mensenheugenis is dat vei- ligheidsbeleid en de politie in het bijzonder.
De fusie tot een aantal politiezones was des- tijds een compromis à la Belge om niet tot de samensmelting tot één enkel korps voor het hele Gewest te moeten komen. Wellicht een stap in de goede richting, maar het pro- bleem is hier niet mee weggewerkt. Vooral aan Vlaamse kant wordt hierop gehamerd met argumenten die stilaan ook al grijsge- draaid zijn. Efficiëntie en het genereren van een schaalvoordeel, indien gewenst gestof- feerd met tal van buitenlandse voorbeelden, Parijs inbegrepen, wat het meestal wel goed doet aan de Franstalige kant van de tafel.
Daartegenover plaatst men dat hierdoor de nabijheidswerking van de politiediensten zou ondergraven worden. Onzin natuurlijk, ook daar bestaan voldoende voorbeelden van, alleen gaat het hier over een drogre- den om niet te moeten zeggen dat de bur- gemeesters zo hun greep zouden verliezen.
Iedereen met drie cent gezond verstand begrijpt dat enkel een metropolitane poli- tie zich van zijn taak kan kwijten, maar de politie is in Brussel een Pretoriaanse garde waaraan niet geraakt mag worden. Louis Tobback verklaarde ooit op BRUZZ dat toen hij minister van Binnenlandse Zaken was, toenmalig minister-president Picqué (PS) zich akkoord zou verklaren bij een fusie van de 19 korpsen, op voorwaarde dat het com- mando in zijn handen zou komen te liggen.
Si non è vero è ben trovato. Het zal wellicht wachten zijn op de opvolger van Vervoort om überhaupt getuige te kunnen zijn van een dergelijke demarche.
KNIN.
Binnenland 24 SEPTEMBER 2020
6
BRUSSEL
ALS EEN PROFESSOR SPREEKT
Marc Uyttendaele is professor grondwet- telijk recht aan de ULB. Hij is ook gekend als advocaat én als echtgenoot van Laurette Onkelinx, rode PS-pasionaria. Vorige week zei hij opmerkelijke zaken in een interview in De Morgen: “Een volk moet bestuurd wor- den zoals de kiezers het gevraagd hebben”
en “La magie belge is uitgewerkt”. Volgens prof. Uyttendaele beseft men dat ook bij de PS, vandaar de reuzegrote bocht om samen met de N-VA aan tafel te gaan zitten.
Het interview verscheen op vrijdag 18 september, en is dus vermoedelijk daags of enkele dagen ervoor afgenomen. Dan valt volgende uitspraak van Uyttendaele niet te negeren: “Als er een van de voorzitters voort- durend golven zit te maken op de sociale media (doelt op MR-voorzitter Georges-Lou- is Bouchez, RW) , dan heeft dat ook zijn ef- fecten aan de onderhandelingstafel. Op die manier kan je geen discretie, laat staan ver- trouwen opbouwen.”
Twee dagen later liet Bouchez de boel ont- ploffen…
GRATIS RIJBEWIJZEN
Bent u werkloos en woont u in Wallonië? En hoe heeft nog geen rijbewijs? Dan volgt hier het goede nieuws: de Waalse regering maakt 8 miljoen euro vrij om zo’n 4.000 werkzoe- kenden toe te laten gratis hun rijbewijs te be- halen.
Dat wil zeggen dat de overheid de kosten op zich neemt van het theoretisch en prak- tisch examen en ook nog eens 30 uur auto- lessen zal bekostigen.
Wij leerden in de les economie altijd dat
‘gratis’ niet bestaat. Alleen de zon schijnt gra- tis, tot op heden tenminste, want als het van de groenen afhangt gaan we daar binnen- kort ook voor mogen betalen. Dit terzijde.
Maar dat ‘iets of iemand’ de ‘gratis’ rijbewij- zen zal moeten betalen, dat is duidelijk. Neen, het einde van de transfers van is nog niet in zicht…
HET CORDON LEEFT…
Begin september werd duidelijk dat de positie van Lode Vereeck binnen Open Vld onder druk stond. Prof. Vereeck is oud-par- lementslid van LDD, maar stapte in 2014 over naar de Open Vld. Twee jaar geleden kwam hij in opspraak wegens grensoverschrijdend gedrag ten opzichte van een viertal studen- tes.
Verleden jaar werd het onderzoek in deze zaak door het Openbaar Ministerie afgeslo- ten wegens gebrek aan bewijs. Niettemin werd Vereeck door de UHasselt ontslagen.
Ook bij de Open Vld nam de kritiek op zijn persoon met de dag toe. Als verkozen ge- meenteraadslid in Hasselt, was hem door zijn partij een schepenambt beloofd in 2022. Ook die belofte werd ingetrokken.
En nu moesten er nieuwe bestuurders benoemd worden aan de UHasselt. Die be- noeming gebeurt door de Limburgse provin- cieraad op basis van de provincieraadsver- kiezingen. Zo mag CD&V twee bestuurders aanduiden, terwijl N-VA, sp.a, Open Vld en Vlaams Belang elk één naam naar voren mo- gen schuiven.
Maar omdat Vereeck geen steun meer kreeg bij zijn eigen partij, de Open Vld, werd hij nu naar voren geschoven als kandidaat voor het Vlaams Belang. De stemming was duidelijk, allen tegen één: de oppositiepar- tijen sp.a en Groen stemden tegen, maar Ver- eeck kon evenmin rekenen op de stemmen van de meerderheidspartijen (in de provin- cie) CD&V, Open Vld en…N-VA.
VLAAMSE CANON
Er is al heel wat water door de Schelde, Leie en Zenne gevloeid over de “Vlaamse canon” die door de N-VA in het Vlaams re- geerakkoord werd opgenomen. Wat moet er in de canon komen? Al van bij de start klonk er hoongelach op de linkse banken en ook historici klonken kritisch. Anachronistische en archaïsche geschiedschrijving, zo klonk het bij de tegenstanders.
De Vlaamse regering moest dus op zoek gaan naar een voorzitter voor het panel dat de inhoud van de canon moet voorstellen.
Deze week werd die man voorgesteld door minister Weyts: prof. Emmanuel Gerard, his- toricus (KULeuven) en politicoloog. Op zijn beurt gaat die man acht andere leden zoe- ken voor zijn panel. Binnen twee jaar moet de canon een feit zijn. Maar we zijn ondertussen wel benieuwd wie er nog allemaal in die commissie gaat zetelen…
Freddy Michiels met nieuwe thriller
De nieuwe thriller van Freddy Michiels draagt de naam “Haat”. Een wat bevreemdende titel. Maar wie graag de spanning erin houdt, weet zeker dat pas op de allerlaatste bladzijden de oplossing gevon- den wordt.
Antwerpen: de De Keyserlei. Een over- val op de gekende juwelier Slaets ver- loopt niet zoals de gemaskerde daders hadden gewenst. Journalist Frank Blatt en zijn jonge collega Lucas Dillen bij het dagblad De Ochtend Post, bijten zich vast in de zaak. De auteur ontwikkelt een inge- nieuze plot van pakkende verhaallijnen die naar het einde toe mooi samenkomen
in een onverwachte en ontroerende apo- theose. Het verhaal voert de lezer met interessante achtergrondverhalen langs herkenbare plekjes in de Sinjorenstad.
Het gegeven is uniek: wat gebeurt, is vaak letterlijk ongelooflijk en toch geïn- spireerd op waargebeurde feiten, weze het door de auteur kundig verpakt in een ongemeen spannend verhaal.
Haat is de rode draad in het boek. De zelfhaat van een vrouw die vrede met zichzelf zoekt, haat als drijfveer van een misdaad, de allesvernietigende haat tus- sen vader en zoon. En wat kan er gebeu- ren wanneer liefde een dekmantel voor haat is? Ongewoon spannend en verhel- derend.
Freddy Michiels is niet de eerste de beste. Met zijn eerste thriller (“Het Hol- lywood Complot”) won hij de Schaduw- prijs voor het beste debuut als misdaad- verhaal in de Nederlandse taal. Met zijn nieuwste boek “Haat” bevestigt hij zijn kunde als auteur.
STAF DE LIE Freddy Michiels, “Haat”, uitg. Uriel 2020, 285 blz., prijs: 19,95 euro, ISBN 978 949 2993 01 4. Info: freddymichiels.com
