Welkom lente !
april - mei - juni 2021
Antwerpse steenweg 103, 9140 Temse email: info@huizevincent.be
www.huizevincent.be Facebookpagina: Huize Vincent
Beste lezers,
We hebben ervoor gekozen om het tweede nummer van onze
vernieuwde huiskrant samen te laten vallen met de vasten en het
paasgebeuren. Eigen aan dit
gebeuren is dat we van een koude, donkere periode overgaan – ja we hebben nog eens een echte
winterprik gehad- naar het licht en warmte. Dit alles komt het meest tot uiting als we naar de natuur rondom ons kijken. Deze ontwaakt uit haar winterslaap. Voedingssappen
stromen weer omhoog naar de
takken van de bomen/struiken en we zien de knopjes van vele
voorjaarsbloeiers al zwellen. In de tuin roeren de grassprieten zich al en menige paaslelies staan te
pronken met hun wit-gele kleuren.
Ook de dierenwereld laat zich niet onbetuigd.
Verschillende vogeltjes vliegen al voorbij met takjes en donsjes in hun snavel en ’s morgens kunnen we al genieten van hun heerlijk
ochtendconcert. Wie de voorbije dagen naar de voorjaarsklassiekers heeft gekeken of zondag naar de Ronde van Vlaanderen zal kijken, zal mee opmerken hoe mooi het
landschap er al bij ligt.
Daarnaast kunnen we in ons
voorwoord nog steeds niet naast het corona-verhaal. De voorbije
maanden zijn we geconfronteerd met een uitbraak en hebben een 20- tal bewoners hebben positief getest op covid. Gelukkig hebben de meeste bewoners dit doorgemaakt zonder ziektesymptomen te ontwikkelen en zijn we kunnen instappen in het vaccinatieprogramma waardoor zo goed als alle bewoners nu
gevaccineerd zijn.
Voorwoord
gevaccineerd. Dit heeft ertoe geleid dat we – ondanks de stijgende
besmettingen in de maatschappij- vandaag nog steeds 4 vaste
bezoekers kunnen ontvangen per bewoner. We hopen uiteraard dat de maatregelen die nu genomen zijn door de overheid snel resultaat mogen opleveren en de
besmettingscijfers terug afnemen.
Tegelijkertijd duimen we ervoor dat de vaccinatie van de burgers een versnelling hoger mag schakelen waardoor we sneller de
groepsimmuniteit kunnen bereiken.
Deze tijd van Pasen, helpt ons alvast om hoopvol te zijn en ook te geloven dat het allemaal wel goed komt.
Wij kijken er alvast naar uit om van Huize Vincent opnieuw een open
‘ontmoeten’ centraal mag staan, waar ieder zich vrij mag begeven in het huis, een huis dat bruist van betekenisvolle activiteiten zowel binnen de bubbels maar ook bubbeloverschrijdend…
In afwachting van dit alles bereiden we ons alvast voor en trachten we met de middelen die we vandaag hebben het beste er van te maken.
Vandaar de keuze om deze huiskrant aan te bieden met als doel jullie te informeren. We verwijzen dan ook graag naar de vele schitterende rubrieken in deze krant.
Afsluiten doen we door u allen een Zalige Pasen toe te wensen,
Koen Van Wauwe Algemeen Directeur
Fotopagina
Begin februari werden we getrakteerd op een mooi sneeuwtapijt. Er is volop van
genoten.
Dit jaar wilden we extra laten zien dat we elkaar graag zien. We konden allemaal wat extra liefde
gebruiken na een moeilijk jaar.
nodig om een feestje te vieren. De grote carnaval stoeten konden dit jaar niet doorgaan, maar op de afdeling werd er toch uitbundig gevierd. De leerlingen van
de basisschool in Tielrode maakten mooie tekeningen voor ons.
Als het weer het toeliet, trokken we erop uit in de Polders van Tielrode. Even uitwaaien en weg
van alles. Wat een zalig gevoel !
Na een lange tijd mogen onze vrijwilligers terug opstarten. Het
was een blij weerzien !
Op Stille droom zaten ze niet stil, er werd volop bewogen,
geknutseld en genoten.
april
mei
Jarigen
1 april Bocklandt Maria 2 april Zuster Yolande 4 april Joanna De Wolf 10 april Leon Vanstraceele
11 april Maria Vermeulen 16 april Maria Vertongen 16 april D'haen Yvonne 21 april Elisa Van Lombergen
24 april Charlotte Depyper
4 mei Francois Ruys 6 mei Maria Lukacs 8 mei Veerle Mertens
14 mei Zuster Ida 17 mei Paul Robberecht
19 mei Maria Perdaen 27 mei Willy Verlent 30 mei Simonne De Haes
juni
Wij wensen jullie een hele fijne en gelukkige verjaardag!
12 juni Vera Galle 12 juni Yvonne D'haen 15 juni Denise De Waele 17 juni Freddy Hemelaer 24 juni Paula De Meester 26 juni Francine Cornelis 27 juni Genoveva De Ridder
28 juni Paul Huybrechts
BOEK-tip: Eindelijk volwassen
Pastoraal
Onlangs verscheen er een erg mooi boek over het onderwerp: Eindelijk volwassen, de wijsheid van de
tweede levenshelft van Frits de
Lange. De auteur, zelf nog maar net de drempel over gegaan, doordenkt voor zichzelf en daarmee voor
andere zinzoekende zestigers een alternatief en slaagt daar goed in.
Grofweg zijn er in onze tijd en cultuur twee verschillende
houdingen dominant waarmee we tegen de ouderdom aankijken: die van ontkenning en die van afschuw.
In het eerste geval bestaat de
ouderdom simpelweg niet. Je stapt de drempel over en gaat gewoon net zo hard door met pieken en
genieten als je daarvoor hebt gedaan.
Alles gaat gewoon verder, niets aan de hand.
Een tweede voorstelling is een stuk deprimerender. Ouderdom is voor alles een tijd van toenemende misère. Een treurig afbraakproces, een neerwaartse spiraal richting de dood. Het begint meestal klein – met een rimpeltje hier, beetje haaruitval daar, wat artrose in heup of knie – maar gaandeweg komt daar steeds meer bij, tot er uiteindelijk niks meer van je over is.
Geen van beide voorstellingen houdt steek, waar ze de ouderdom in feite allebei ontkennen, schrijft De Lange:
‘Het ene beeld (misère) zet een
domper op de oude dag, het andere (succesvol oud worden) verkoopt een illusie. Bij het ene verhaal denk je: ja dat wil ik ook! Bij het andere: dat voor geen goud! En toch versterken ze elkaar omdat ze dezelfde
basisovertuiging hebben: goed oud worden is eigenlijk niet oud worden.’
Maar we wórden oud, of je wilt of niet. En de echte vraag is dan ook:
hoe wil je oud zijn? De Lange zoekt een persoonlijk antwoord op die vraag via talloze literaire, poëtische, wetenschappelijke, filosofische en theologische invalshoeken. Het resultaat is een sympathiek en toegankelijk betoog in vijf hoofdstukken, waarin hij een realistische kijk op de ouderdom presenteert die inzoomt op de
belangrijkste kwaliteit eigen aan juist deze levensfase: die van de wijsheid.
Wijsheid dus als een ontwikkeling in de ouderdom, wat deze levenshelft meteen herwaardeert tot een
bijzonder zinvolle periode in je leven, ondanks of misschien juist dankzij de kwetsbaarheid die ermee gepaard gaat.
om cognitieve kennis, maar om de trage kennis die je ervaringsgewijs – dus meestal pas ‘met de jaren’ – vergaart. Het is een rijpingsproces.
Deze wijsheid openbaart zich in een vorm van zelfrelativering, die in het beste geval uitmondt in
zelfvergetelheid of zelftranscendentie.
Hiermee schenkt De Lange de lezer een inspirende en uitdagende
voorstelling van de ouderdom.
Uitdagend, want het vraagt ook moed om de maskers en schillen rond de sociaal-maatschappelijke rollen die je in de eerste helft hebt vervuld af te leggen. Maar waar het ego een stap terug doet, onstaat ruimte om iets wezenlijks tevoorschijn te laten komen, zo is de gedachte. Schilloos word je poreuzer, doorlaatbaar, en vloei je meer en meer samen met het grotere geheel waarvan je deel
uitmaakt. Dat deed je natuurlijk altijd al, maar nu zie en ervaar je beter. Het is een transparantie die de blik
zachter maakt, zowel naar binnen als naar buiten. Je leert met meer
compassie te kijken naar jezelf, de ander, de wereld om je heen en de generaties waaruit je bent
voortgekomen en die nog zullen volgen na jou. Bovendien lijkt deze transparantie een natuurlijke
voorbereiding op de dood, waar je je bij leven alvast een beetje oefent in sterven aan jezelf.
op overtuigende wijze in het licht als een levensfase om naar uit te zien in plaats van te ontkennen,
omdat ze in heel haar kwetsbaarheid van onschatbare waarde kan zijn.
Niet alleen voor onszelf, maar voor alles waarvan we deel uitmaken in die almaar voortgaande beweging van opgaan, blinken en verzinken.
Van harte aanbevolen!
Frits de Lange, Eindelijk volwassen.
De wijsheid van de tweede
levenshelft, Ten Have, 224 blz., € 20,99
Je kan het boek ook lenen bij Kris (pastoraal medewerker)
Artikel ontleend aan ‘De Bezieling'
Wij wensen de families veel sterkte toe met het verlies van hun dierbaren.
Haentjens Lucienne overleden op 1/02/2021
Maloney John overleden op 6/02/2021
Voor altijd in ons hart...
Foubert Jeanne overleden op 1/03/2021
Afscheid van
Blendeman Marie overleden op 5/03/2021
Peirsman Lea overleden op 10/03/2021
Aubroeck Frieda overleden op 27/03/2021
Van Puyvelde Mariette overleden op 24/03/2021
Pastoraal
‘Het zal geen Pasen worden dit jaar’, hoorde ik deze week iemand
zeggen. Die uitspraak stemde tot verder nadenken.
Ja, het zal voor velen een andere Pasen worden. Niet met verzorgde liturgie in de kerk. Niet met een mooi concert: een of andere passie.
Maar in ons dagelijkse leven kan het een Pasen worden als nooit tevoren.
Een Pasen van weerbaarheid en veerkracht, een Pasen van meer verbondenheid en solidariteit. Een Pasen van doorbijten en elkaar
ondersteunen tijdens de soms lange kruisweg van huisarrest of ziekte.
Voor sommigen was of is het een heel harde, pijnlijke kruisweg. Meer Goede Vrijdag dan Pasen.
Voor zorgverleners zal ‘elkaar de voeten wassen’ dit jaar een heel eigen invulling krijgen, of heeft het gehad. Hier in Huize Vincent kenden we een middelgrote corona-uitbraak waar zorg dragen voor elkaar een
zeer diepe betekenis kreeg.
In de samenleving zijn velen in deze dagen die getekend zijn door veel eenzaamheid een engel voor elkaar.
Voor ons allen is de Goede Week dit jaar meer een diaconale week dan een liturgische: een tijd van elkaar dragen en helpen dragen. Elkaar op een afstand omringen met aandacht en attenties. Kracht en
verbondenheid in kwetsbaarheid en eenzaamheid!
Christelijk leven en evangelie gebeuren niet enkel in het
kerkgebouw maar evenzeer in de wereld, in ons eigen leven en in onze relaties. Dat beseffen we nog beter in deze coronatijd.
Een sterke Goede Week en een moedige Pasen!!
Geïnspireerd aan woorden van Jan Verboomen.
Elkaar de voeten wassen
Interview met Zuster Jeannine
Een kijkje uit het klooster
Dag zuster Jeannine. Dank om wat tijd vrij te maken. Vertel eens iets over jezelf.
Mijn naam is dus Jeannine, volledig Jeannine Turtelboom. Ik zag het levenslicht in 1931 in Sint-Lievens- Esse. Ik ben het derde kind uit het nest van vier. Mijn moeder was huisvrouw, mijn vader landbouwer.
Ik heb mijn ouders gekend als lieve mensen, hardwerkend, zonder al te veel woorden. Zoals het in die tijd dikwijls er aan toe ging heb ook ik mijn school vanaf mijn twaalf jaar doorgebracht op het internaat. Voor mij was dat Deftinge, bij de zusters Vincentius à Paulo. Twaalf jaar heb ik op dit internaat doorgebracht en ik heb dat ervaren als een zeer fijne tijd.
Zuster, je bent al vele jaren
kloosterzuster. Vanwaar die keuze ? Vanuit het internaat kreeg je een godsdienstige vorming, een vrome opleiding zeg maar. Er werd veel samen gebeden, je groeide op in een religieuze sfeer, en de zusters waren in die zin missionair dat ze jonge vrome meisjes aantrokken om zich kandidaat te stellen voor het religieuze leven. Zo is dat bij mij gegaan. Mijn ouders vonden dit goed; zij waren niet voor, zij waren
niet tegen. Ik moest mijn weg
vinden, en gaan. Ik verbond mij voor het leven aan de congregatie op 5 augustus 1952.
Ik mijn jonge jaren was ik erg
vroom. Ik had een grote liefde voor Jezus en zijn moeder Maria. Pas heel wat jaren later wilde ik vanuit mijn religieus zijn ook iets betekenen voor een ander.
Wat heb je concreet gedaan in je leven als kloosterzuster ?
Ik heb altijd voor de klas gestaan.
Dat deed ik graag. Dat deed ik met heel veel liefde. De sociale
technische afdeling was mijn
werkterrein. Vanuit mijn passie voor taal en letterkunde gaf ik de rijkdom van de Nederlandse taal dan ook met heel veel liefde door aan mijn
leerlingen. Ik had er plezier aan hen in contact te brengen met allerlei literaire genres. Naast taal gaf ik ook af en toe geschiedenis.
Toen ik wat ouder werd werd ik ook bibliothecaris te Deftinge; wat ik ook bijzonder graag deed. Maar ook op parochiaal vlak was ik vele jaren
actief, wat ik ook met veel toewijding deed. Ik krijg tot op vandaag nog steeds brieven van mensen die ik toen de communie bracht.
fase bent gekomen van wat men noemt ‘de gezegende leeftijd’?
(eventjes stil… met een zucht). Het is niet makkelijk. Oud worden is broos worden, het is afgeven. Dit heeft niet enkel gevolgen voor het
lichamelijke, maar ook op het praktische vlak. Mijn auto
achterlaten was bijvoorbeeld erg lastig, en confronterend. Maar ik ben er ook niet kapot van he. Ondanks de lastigheid leg ik me er bij neer.
Het hoort bij het leven.
Een moeilijk moment was voor mij ook naar Tielrode komen. Ik heb heel mijn leven in Deftinge
gewoond, ik kende er zeer veel mensen, mijn engagementen lagen daar. En dit, bij wijze van spreken van de ene dag op de andere moeten achterlaten, is niet makkelijk. Ik
vecht er nog dagelijks mee. Maar ik
En het is hier goed wonen.
Ik denk vaak na over de dood, terwijl ik ook denk dat het nog ver weg is (lacht…). Ik ben nu 89… Ach, ik ben content.
Zuster, mag ik je nog vragen wat je de bewoners van Huize Vincent zou willen toewensen?
(Denkt even na…)Wel, een goede gezondheid, en vele warme
vriendschappen. Ja, dat wens ik hen van harte toe.
Zuster, mij rest het nog je te
bedanken voor dit interview. Dank om de wijsheid die je uitstraalt. Het ga je goed.
Kris
Hoe het roodborstje aan haar rode veren komt
Paasverhaal
Het was in de tijd dat God de wereld schiep, toen Hij niet alleen hemel en aarde maakte, maar ook alle dieren en gewassen en hun tegelijkertijd een naam gaf.
Nu gebeurde het op een dag dat God in het paradijs de vogels zat te schilderen en dat de verf in de verfpotten opraakte, zodat de
distelvink zonder kleur gebleven zou zijn, als God niet alle penselen aan diens veren had afgeveegd.
Toen kreeg ook de ezel zijn lange oren, omdat hij de naam die hij gekregen had maar niet kon onthouden. Zodra hij een paar stappen op de wei in het paradijs zette, vergat hij zijn naam. Al
driemaal was hij teruggekomen om te vragen hoe hij heette en God werd wat ongeduldig, pakte hem bij beide oren en zei: "Je naam is ezel, ezel, ezel!" En terwijl Hij dat zei, trok hij de oren van het dier een stukje omhoog, zodat het beter zou horen en onthouden wat hem gezegd werd.
Op die dag werd ook de bij gestraft.
Want zodra de bij geschapen was, begon ze onmiddellijk honing te verzamelen en alle mensen, die merkten hoe heerlijk de honing geurde, kwamen aangelopen om te
proeven. Maar de bij wilde alles zelf houden en joeg met haar giftige angel iedereen weg, die om honing kwam. Dat zag God en onmiddellijk riep hij de bij bij zich om haar te straffen. "Ik heb je de gave
geschonken om honing te
verzamelen, het mooiste wat er in de schepping is," zei God. "Maar
daarom heb ik je nog niet het recht gegeven om hardvochtig tegenover je naaste te zijn. Onthoud dus maar goed dat je moet sterven, als je iemand steekt, die je honing wil proeven."
Ja, er gebeurden die dag allerlei wonderlijke dingen. Zo werd de krekel blind en verloor de mier haar vleugels.
God, groot en vriendelijk, was de hele dag druk bezig te scheppen en in 't leven te roepen. En tegen de avond kwam het in Hem op om een kleine, grauwe vogel te maken.
"Onthoud goed dat je naam roodborstje is," zei God tegen de vogel, zette hem op zijn hand en liet hem vliegen.
Maar toen de vogel een poosje had rondgevlogen en de mooie aarde had bekeken, wilde hij ook zichzelf wel eens bekijken. Toen zag hij dat hij helemaal grijs was, tot zijn borst toe.
spiegelde zich in het water, maar hij kon geen enkele rode veer
ontdekken.
De vogel vloog terug naar God, die daar zacht en vriendelijk zat, terwijl de vlinders, die uit zijn hand te voorschijn kwamen, om zijn hoofd vlogen. Duiven kirden op zijn
schouders en uit het veld om hem heen bloeiden rozen en leliën.
Het hart van de kleine vogel bonsde van zenuwachtigheid. Toch vloog hij in lichte bogen steeds dichter naar God toe en uiteindelijk ging hij op diens hand zitten.
God vroeg wat hij wenste. "Ik wil u maar één ding vragen," zei de kleine vogel.
"Wat wil je weten?" vroeg God.
"Waarom moet ik roodborstje heten, als ik van mijn snavel tot de punt van mijn staart helemaal grauw ben?
Waarom word ik roodborstje
genoemd, als ik geen enkele rode veer bezit?"
Het vogeltje zag God smekend aan met zijn zwarte oogjes. Om zich heen zag hij fazanten, helemaal rood met wat goudstof besprenkeld,
papegaaien met weelderige rode halskragen en hanen met rode kammen, om nog maar te zwijgen van vlinders, goudvissen en
kleurrijke rozen.
"Waarom moet ik roodborstje heten, terwijl ik helemaal grijs ben?" vroeg de vogel opnieuw. En hij verwachtte
ik zie dat ik vergeten heb je
borstveren rood te schilderen, wacht maar even, dan is het zo klaar."
Maar God glimlachte enkel en zei vol liefde: "Ik heb je roodborstje
genoemd en roodborstje zul je heten. Ooit zul je begrijpen.”
Toen hief God zijn hand op en liet de vogel opnieuw vliegen.
In diep gepeins vloog de vogel in het paradijs rond. Wat bedoelde God toch met ‘Ooit zal je het begrijpen’?
Jaren gingen voorbij, en roodborstje maakte nesten en jongen werden geboren. Jaar na jaar, eeuw na eeuw.
Ondertussen hadden mensen en dieren het paradijs verlaten en zich over de aarde verspreid. De mensen hadden inmiddels geleerd om het veld te ontginnen en de zee te bevaren. Ze hadden zich kleren en sieraden aangeschaft en geleerd om grote tempels en machtige steden te bouwen, zoals Rome en Jeruzalem.
Toen gebeurde er iets bijzonders.
Het was op een vrijdag, kort na de middag. Vogel Roodborst zat op een kleine, kale heuvel buiten de muren van Jeruzalem te zingen voor zijn jongen, die midden in een lage
doornstruik in een nestje lagen. Het roodborstje vertelde zijn kleintjes over de wonderbare dag van de schepping en hoe de Schepper alles met heel veel liefde tot leven bracht.
vertellen, want uit een van de poorten van Jeruzalem kwam een menigte mensen naar buiten en iedereen liep snel naar de heuvel, juist daar waar de vogel zijn nest had. Het waren ruiters op trotse paarden, krijgslieden met lange speren, beulen met hamers en spijkers, priesters en rechters,
huilende vrouwen, maar vooral een troep wild rondspringend, loslopend volk, een afschuwelijk schreeuwende bende straatmensen.
Ons klein grijs vogeltje zat trillend op de rand van zijn nest, bang dat de doornstruik ieder moment vertrapt zou worden en zijn jongen zouden worden gedood.
"Wees voorzichtig!" riep hij de weerloze kleintjes toe. "Kruip dicht bij elkaar en wees doodstil. Er komt een hele woeste bende aanstormen."
Wat een toestand!
Toen zag roodborstje iets en hij wilde niet dat zijn jongen dit zagen.
Hij ging op het nest zitten en spreidde zijn vleugels over zijn jongen uit. "Ik wil niet dat jullie dit zien.”
Er kwamen namelijk drie
misdadigers aan, die gekruisigd moeten worden. Ze werden geduwd, geslagen, vernederd, tot bloedens toe, en meer dan dat.
Roodborstje spreidde zijn vleugels nog verder uit, zodat de jongen niets konden zien. Ze hoorden alleen de jammerkreten, het lijden en vooral ook het wilde gejoel van het volk, alsof ze er plezier aan hadden.
volgde het roodborstje het hele schouwspel.
"Wat zijn de mensen toch wreed,"
dacht de vogel. "Het is hun nog niet genoeg die arme schepsels aan het kruis te nagelen. Nee, ze hebben op het hoofd van die ene ook nog een kroon van scherpe doornen gezet die zijn hele hoofd verwondde. En ondanks al die afschuwelijke
wreedheden blijft die man zo kalm en kijkt met zulke zachte niet
oordelende ogen om zich heen.”
Het roodborstje voelde de pijn van deze onschuldige man tot diepst van zijn eigen hartje.
Naarmate de minuten vorderden begon hij steeds meer medelijden te krijgen met die man die de
doornenkroon droeg.
Naast foltering en vernedering, gebeurde nu het ergste: met nagels werd de arme man aan het
kruishout geslagen. Wat een lijden, wat een onrecht. Godgeklaagd!
Als ik een arend was, dacht ons roodborstje, zou ik de spijkers uit zijn handen trekken en met mijn sterke klauwen iedereen op de vlucht jagen.
Steeds meer bloed vloeide uit de wonden van de arme man.
Roodborstje kon het niet langer aanzien. Hij kon niet enkel toekijken vanop de rand van het nest.
ik wel iets voor die arme gemartelde doen, dacht onze vogel, en verliet het nest, steeg op in de lucht, en maakte grote kringen rond de gekruisigde. Hij zweefde
verschillende keren om Hem heen zonder dichterbij te komen, want roodborstje was een schuwe, kleine vogel, die het nog nooit gewaagd had dicht bij een mens te komen.
Maar langzamerhand vatte hij steeds meer moed, vloog naar Hem toe en trok met zijn snavel een doorn uit het voorhoofd van de gekruisigde.
En terwijl hij dit deed, viel een druppel bloed op de borst van
roodborstje. De druppel breidde zich uit en kleurde al zijn tere
borstveertjes.
De gekruisigde opende zijn lippen en fluisterde de vogel toe: "Wat ben je lief, en meelevend. Door uw
medelijden en barmhartigheid bent u vanaf nu getekend en gekleurd met de kleur van de liefde; de liefde die Ik voor elk mensenkind en de hele schepping in me draag.”
Roodborstje en de gekruisigde keken
ogen, en toen vloog hij terug naar het nest. Zodra hij in het nest
terugkwam, riepen zijn jongen hem toe: "Kijk, uw borst is rood, uw veren zijn roder dan rozen! Hoe komt dat toch?”
Maar de wijze vogel zweeg, en koesterde wat hem zojuist was
overkomen. Geen regen, geen water, geen beek, deed de rode kleur
verdwijnen. Voor goed was zijn borst getekend met de kleur van de liefde van de gekruisigde.
Toen zijn jongen volwassen waren, vertoonden ook hun borstveren die schitterend rode kleur, zoals die tot op de dag van vandaag op de keel en de borst van ieder roodborstje te zien is.
Dit, om ons mensen, eraan te herinneren dat vele jaren geleden een man Gods bereid was het lijden van de mensheid te dragen, om alle duisternis om te keren naar Gods licht.
Een zalig Pasen voor ieder van u.
Assistentiewoningen
De tijd van vroeger
Foto’s van vroeger halen veel herinneringen naar boven, we willen dit vaker integreren in het krantje.
In samenwerking met Ludo Hemelaer van onze assistentiewoning.
De zwemkom
Dit is een luchtfoto dat volledig in de herinnering zit van een Temsenaar.
Dit is de plaats waar ze hun eerste liefde ontmoeten (in badkostuum).
Foto’s jaren ‘30
Wat is het
ondiepe op deze foto?
Wie
springt
er van
de toren
en wie
van de
sluis?
Op deze foto is nog maar 1 springplank
Kan u hier wel de grote springplank vinden?
Puzzels
Animatieprogramma april-mei-juni
Programma
De activiteiten gaan nog steeds door per afdeling. Neem zeker een kijkje naar de activiteitenkalender op de afdeling. Verschillende vrijwilligers zijn
terug opgestart en zullen mee activiteiten begeleiden, babbeltjes op de kamer komen doen,.... Volgende activiteiten komen de volgende maanden
zeker aan bod op elke afdeling:
- 2 x in de maand een religieuze viering - Donderdag 22 april: paasmenu - Donderdag 20 mei: aspergemenu
- Donderdag 24 juni: zomermenu - Wekelijkse bingo
- Sjoelen - Turnen
- ....
Algemeen Directeur:
Dhr. Koen Van Wauwe 03/710 51 30 Dagelijks verantwoordelijke:
Mevr. Greet Reyniers 03/710 51 30 Opname verantwoordelijke:
Cindy De Meester 03/710 51 30 Receptie en administratie:
Saskia Weyn 03/710 51 30 Maureen Van Damme 03/710 51 30
Verpleging- verzorging:
Van Goethem David: afdelingsverantwoordelijke Polderzicht 03/710 51 31 Ellen De Ryck: afdelingsverantwoordelijke De Kouter 03/710 51 32
Heidi Cool: afdelingsverantwoordelijke 't Veer 03/710 51 33 Verantwoordelijke Keuken:
Annemie Nicque 03/710 51 66 Technische dienst:
Koen Van Damme 03/710 51 67 Steven De Roeck 03/710 51 67
Paramedici:
Kris De Vleeschouwer (Pastoraal medewerker) 03/710 51 73 Els Van Hoyweghen (Kine) 03/710 51 69
Veronique Werkers (Kine) 03/710 51 79
Gina De Roeck (Begeleider Wonen en Leven) 03/710 51 76 Annelore Seghers (Begeleider Wonen en Leven) 03/710 51 76
Liese Stevens (Ergotherapeut) 03/710 51 74 Imke Pots (Ergotherapeut) 03/710 51 74 Els Maes (Ergotherapeut, SOM+) 03/710 51 74
