VRIJDAG 14 JULI 1950 Ho. 118

VBIJRIID EN DEMOCIATIE

VRIJDAG 14 JULI 1950 Ho. 118

,---~

BARTJES EN

"DEMOCRATIE"

Pag. 7

WEEKBLAD VAN DE VOLK-S PAR TIJ VOOR VRIJHEID EN DEMO CR A TIE

BEDENKELIJI{!

I n het begin dezer eeuw heeft de destijds invloedrijke Bond van Nederlandse Onderwijzers grote schade berokkend aan de Openbare School, deels door - tegen de bedoeling van de wetgever in - voor die school de z.g. absolute neutraliteit te procla~

meren, deels door zijn toetreding tot de .,neutrale" .- dat betekende in wezen: soda~

llstische - vakbeweging.

Wanneer de openbare school thans nog slec_hts 27% van het totaal aantal een lagere school bezoekende leerlingen telt, dan is dit niet alleen een gevolg van de opbloei van het bijzonder onderwijs na de verkregen finan~

ciële gelijkstelling met het openbare: het door die z.g. absolute neutraliteit aan de openbare school opgedrongen cachet, dat overigens gelukkig nooit qe werkelijkheid weergaf, is daaraan evenzeer mede-schuldig als het feit

"dat de grootste onderwijzers-vakorganisatie bij het openbaar onderwijs zich aansloot bij de vakbeweging, zo nauw met de S.D.A.P.

verbonden.

N a de bevrijding nam de N ede.rlandse Onderwijzersvereniging de plaats in van de beide vóór de oorlog bestaande orga- nisaties, de Bond en het in wezen neutrale Nederlandse Onderwijzers Genootschap, dat voor de imponderabile waarden der openbare school steeds meer begrip getoond heeft dan zijn luidruchtiger rivaal.

Deze fusie begroetten wij met vreugde, vooral omdat zij o.i. waarborg bood voor de politieke neutraliteit, die wij voor een vak- bond van openbare onderwijzers noodzakelijk achten, niet in de laatste plaats ter wille van de openbare school.

Deze politieke neutraliteit dreigt thans te worden prijsgegeven ... Over enkele maanden - ·zo lezen wij in het Het Schoolblad, or~

gaan van de Ned. Onderwijzersvereniging .- zal de Algemene Vergadering in Enschede moeten beslissen over de aansluiting van onze organisatie bij het Nederlands Verbond van Vakverenigingen."

De redactie van Het Schoolblad als zo- danig ·heeft zich, naar zij in het no. van Za- terdag 24 Juni mededeelt, pro noch contra uitgelaten. ..Wel heeft een van de redac- teuren zijn persoonlijke voorkeur voor aan- sluiting te kennen gegeven, wat natuurlijk niet zeggen wil, dat de beide anderen een af- wijzend standpunt innemen. (!) Wij waren evenwel van mening. dat de organisatie zelve vóór moest gaan en dat leiding bij de discus- sies van bovenaf niet dadelijk wenselijk was.

Maar nu men blijft zwijgen, willen wij als redactie wel een begin maken.'~

D it begin laat aan duidelijkheid niets te wensen over. De strekking van het betoog, dat heel idealistisch spreekt van de dienst, die de openbare school aan ons volk heeft te bewijzen culmineert in de verzeke~

ring, dat door aansluiting bij het N.V.V. de stem van de Ned. Ond. Ver. meer kracht krijgt in het parlement. ,.Want al bestaat er geen organisatorische binding meer van het N.V.V. met -een politieke partij, daarmee is

de politieke invloed van de vakbeweging niet uitgeschakeld.''

Het zou ons weinig moeite kosten aan te tonen, dat de stem van de N.O.V. automa- tisch niet meer doch minder kracht in het parlement krijgt, wanneer zij een onderdeel van de socialistische partij- en vakbeweging zou worden, maar deze kwestie lijkt ons de belangrijkste niet.

•

D at de openbare onderwijzers uiteinde- lijk de grote stap (van aansluiting bij het N.V.V.) zullen doen, lijkt de redactie van Het Schoolblad zeker. De vraag is voor haar slechts, of het in 1950 reeds zal gebeu- ren.

Een besluit ~et zo vérstrekkende gevol- gen - aldus de redactie - zal met een grote meerderheid genomen moeten worden. .,De moeizaam verkregen eenheid, die in de N.O.

V. zo rijke vruchten draagt, mag geen gevaar lopen. Deze overweging van velen werkt belemmerend op een zuiver principiële uit- spraak."

De redactie van Het Schoolblad, die aan- sluiting bij het N.V.V. als een principiële aangelegenheid erkent, toont zich dus niet bepaald afkerig van een in principiële aange- legenheden verwerpelijk opportunisme: de aansluiting moet natuurlijk zo geleidelijk en zo geruisloos mogelijk bevorderd worden en liefst tot stand gebracht op het ogenblik dat de niet-socialistische leden er murw voor zijn gemaakt.

•

G old het hier een vakorganisatie-aange- legenheid, wij zouden ons er niet in mengen: de leden moeten in zulk een geval zelf maar beslissen wat zij in hun belang hunner organisatie wenselijk of noodzakelijk achten.

Het geldt hier echter misschien meer de openbare school dan de onderwijzersvakver- eniglng. Op grond van de geschiedenis aar- zelen wij niet het een nieuwe ramp voor het openbaar onderwijs te noemen, wanneer de enige organisatie van openbare onderwijzers zich in de gelederen van het socialisme zou laten inlijven.

Zo wordt het ook gezien door een. tweetal N.O.VAeden, die in Het Schoolblad van 8 Juli zich tegen deze aansluiting uitspreken.

Eén hunner, de heer J. C. Klaassen uit Den Haag schrijft ronduit: voor het N.V.V. = tegen de Openbare School. "Door ons aan te sluiten bij het N.V.V. stoten we duizen- den ouders af, vervreemden we het grootste deel van ons volk van het ideaal van de voor allen toegankelijke school," aldus deze in- zender.

De ander, de heer P. C. Boevé te Amster- dam, schrijft o.a . .,Aangezien ik lid ben van de V.V.D. zal het U duidelijk zijn, dat ik me met vele daden van het N.V.V. niet kan ver- enigen en dus ook niet bereid ben enige steun aan dit verbond te verlenen.

Ik ben er echter van overtuigd, dat wij als onderwijzers in de N.O.V. eén ideale orga- nisatie bezitten, die alle openbare en neuli 'e collega's kan en moet omvatten.

We moeten voorkomen dat we naast een

"socialistische" onderwijzersorganisatie ook nog een "vrije" zouden krijgen.

Dan krijgen we "vierzuilenpret".

•

W ij maken van deze principiële bezwa~

ren tegen de voorgesteldE;: aansluiting met ingenomenheid melding. Wij hopen ,...

in het belang der Openbare School - dat de N.O.V. niet tot aansluiting bij de socia~

listische vakbeweging zal overgaan.

In 1950 niet.

Maar ook later niet.

Besluiten als waar het hier om gaat - dit tenslotte nog! - worden soms in later jaren betreurd door hen die ze zelf hebben gepro- pageerd. Tot hen, die de "absolute neutrali- teit" het krachtigst hebben bepleit, behoorde destijds de heer F. L. Ossendorp.

Toen wij in de dertiger jaren iè-ens over het karakter der openbare school in een openbare vergadering een rede hadden gè- houden, waarbij we de onhoudbaarheid van de absolute neutraliteit principieel hadden aangetoond, kwam de heer Ossendorp ons zijn instemming betuigen met de woorden:

.,als wij - in het begin dezer eeuw - deze dingen zo principieel hadden doordacht, hadden we veel ellende voor de Openbare School voorkomen".

De geschiedenis is de beste leermeesteres!

G. A. deR.

De men se lij ke persoonlijkheid

T e weinig wordt in onze tijd in velerlei poli- tieke groeperingen bij hun stelsels, welke zij propageren, bij hun denkbeelden, welke zij uitdragen, rekening gehouden met de mense- lijke persoonlijkheid. Wij vonden dat dezer dagen nog eens bevestigd in een artikel van de hand van dr. J. C. A. Fetter, in het orgaan Van Maand tot Maand, uitgave van de Remonstrants-Gere- formeerde Gemeente te Den Haag. Daarin schrijft dr. Fetter o.m. het volgende:

"Onlangs bevond ik mij in een gezelschap, waar besproken werd met welke middelen wij mensen de maatschappij kunnen reorganiseren. Allerlei culturele en sociale vraagstukken kwamen ter sprake; het was echter ontstellend te bemerken, hoe weinig men het met elkaar eens was. Be- halve dan in één opzicht: allen hadden een ver- beten kritiek op de tegenwoordige toestanden, en niemand hechtte waarde aan de afzonderlijke menselijke persoonlijkheid; het scheen wel, of dit een overwonnen standpunt was. Toen ik hen zo hoorde spreken, moest ik aan het woord van Jezus denken: "wat baat het de mens, als hij de gehele wereld wint, en hij lijdt schade aan zijn

zi~l".

Hoe gevaarlijk is toch een maatschappelijk afgodsbeeld! Hoe noodlottig kan een staatsgod, zij hij rechts of links gekleurd, met machtsmid•

delen en dressuur de mensenziel ten gronde rich·

ten!"

Wij weten uiteraard niet, in welk gezelschap

dr. Fetter vertoefd heeft, al zou het ons niet ver-

bazen, gezien zijn verzuchting, dat hij temidden

van socialisten heeft verkeerd. Want ware er ook

maar één V.V.D.-er in dat gezelschap geweest,

dan had hij of zij, gelijk onze partij dat altijd

doet, moeten opkomen juist voor die menselijke

persoonlijkheid. Dat achten wij één der belang-

rijkste zaken, waanr_oor wij allen, juist in deze

tijd ons schrap moeten zetten om aanrandingen

van elke aard tegen die menselijke persoonlijk-

heid te keren en wij achten ons gelukkig, dat wij

dat kunnen doen uit de volle overtuiging van de

beginselen, waarop de V.V.D. is opgetrokken.

lf .JULI tHO: - PAG. !

Het Nederlandse volk ·lust geen

"POLITIEI( MET DE VUIST"

Huurverhoging sociaal en economisch noodzakelijk

De heer Paul de Groot is een gewichtig .mau in de organisatie der Nederlandse communisten. B"\i de combinatie van functies van algemeen secretaris van de C.P.N., hoofdredacteur .van "De Waarheid" en lid van de Tweede Kamer heeft hij lle touwtjes van het partij-apparaat vast in handen. Hij is het, die de com- ómnistische marsroute aangeeft en wiens woord wet is in dezè kring, waar tegenspraak of oppositie nu eenmaal principieel niet worden geduld.

Thans kwam dàn cle Regering, bij dit ontwerp, tot een huurver- hoging van 15·%, waarmede dan een verlaging van de loon- en inkomsten- belasting gepaard zal gaan, welke de meer te betalen huur voor de huur- ders zal opvangen.

De eerste vraag, welke. hier gesteld kan worden - en die de heer Rit- meester dan ook inderdaad stelde - is, waarom eerst thans met dit voor- stel werd gekomen. Er is, zo was hij van mening, veel te lang gewacht.

Aan de hand van de cijfers toonde hij daarbij aan, dat de huurders twee of drie jaar geleden beter in §,j;aat zou- den zijn geweest een gèleidelijke huurverhoging in hun gezinsuitgaven te verwerken dan nu.

De enkele maal, dat de heer Paul de Groot in de Kamer ver- schijnt, kan men er dan ook van op aan, dat er "iets aan de hand" is en al moge hij dan niet de beste spreker van z\jn ploeg zijtl, de beste a g i t a t o r is hij beslist wèl.

zijn verschijning in de Kamer, welke steevast met een volle bezetting van de publieke tribune ge- paard pleegt te gaan, is een waar- . schuwing voor de Kamerpresident,

dat hij de handen vol zal krijgen bij het handhaven van de parlementaire orde.

Zo was het bij de behandeling van het Atlantische Verdrag; bij het ont- werp van de Amerikaanse wapenzen- dingen en nu kortelings ook bij het overigens reeds in ons vorige nummer besproken debat over de Regerings- verklaring betreffende de Nederland- se bijstand aan de Verenigde Naties in het Koreaanse conflict.

Op de daarbij van communistische zijde over het eigenlijke onderwerp gehouden bekende kronkelredenerin- gen zijn wij niet van plan in te gaan.

Op de dag na die, waarop de commu- nistische Noord-Koreaanse legers hun aanval over de grenzen van Zuid-Ko- rea hadden ingezet, ,schreef "De Waar- heid": .,Militaire operaties tegen de volks-democratische republiek begon- nen". Op deze flagrante omkering van feiten was ook de hele rede van de çommunistjsche agitator gebaseerd.

Er was echter nog iets anders. Met veel misbaar riep dezelfde spre- ker ook uit, dat het hem bekend was, dat in zekere kringen van de Partij van de Arbeid plannen worden ge- koesterd om in deze dagen door mid- del van terroristische acties tegen de leiders van de communistische partij en tegen gebouwen en instellingen van die partij te gaan optreden. En hij kondigde aan, dat voor dergelijke daden de leden van het partijbestuur van de P.v.d.A. "persoonlijk verant- woordelijk" zouden worden gesteld, dat "elke haar, die aan het hoofd van on-.e mensen of aan onze gebouwen of instellingen wordt gekrenkt, drie- voudig zal worden vergolden en on- middellijk, lik op stuk; en dat de Ne- derlandse arbeidersbevolking met haar harde vuisten desnoods in staat zal zijn de democratie voor haar zelf en voor haar communistische partij te verdedigen".

Wij zijn, zoals bij de lezers be- kend mag worden veronder- steld, aanhangers noch bewonderaars van de socialistische politiek, maar wat "bepaalde kringen" van de P.v.d.

A. hier aan voornemens in de schoe- nen wordt geschoven, is voor ieder zinnig mens de reinste waanzin.

Wanneer de communistische genera- lissimus (Nederlandse editie) dat ech- ter beweert, moet hij daar een bepaal- de bedoeling mee hebben. Is die be- doeling om, zoals het socialistische Kamerlid de heer Scheps, dat na hem aan het woord kwam en zoals ook ,,Het Vrije Volk" veronderstelt, een soort "Rijksdagbrand in het klein"

te creëren en dan bij wijze van "re- presailles" terreurdaden tegen de so- cialistische concurrent te doen vol- gen?

Wij weten het niet, maar moeten

~egeven,

dat het die indruk inder-

daad wekt. Het is daarom goed, bij voorbaat vast te stellen, dat het Ne- derlandse volk "politiek met de vuist"

niet lust en dat ieder, die een poging zou wagen om deze hier in te voeren, met de sterke arm kenis zal krijgen te maken.

• • *

A He goederen zijn, vergeleken bij Mei 1940, in prijs gestegen, de lonen zijn enige malen verhoogd, maar de huiseigenaar moest nog maar steeds zijn eigendom voor dezelfde prijs beschikbaar stellen. Voor hem alleen bleef een "stop" bestaan, alleen en uitsluitend omdat de achtereen- volgende Regeringen geen kans za- gen of meende te zien, een huurver- hoging in te passen in de gevolgde loon- e1;1 prijspolitiek.

Het handhaven van deze stop tegen- over hen, die wel ruimschoots hun deel kregen te dragen aan verhoogde lasten, belastingen en onkosten, was 'n schrijnende sociale onrechtvaardig- heid in een tijd, waarin men de mond juist vol heeft over dat begrip.

Het was dan ook alleszins begrijpe- lijk, dat de heer R i t m e e s t e r, als woordvoerder van de V.V.D.-fractie bij de behandeling van dit ontwerp in de Tweede Kamer gewaagde van een

"geruisloze cnteigening".

K 0 Deze burger

De tweede vraag is: waarom juist 1.5%? Het is, zo heeft de Regering ge- zegd, een percentage, dat enerzijds niet al te storend werkt op de loon- en prijspolitiek en anderzijds de eige- naren in staat stelt, thans het onder- houd van hun huizen (een groot eco-, nomisch belang voor de hele gemeen· · schap! op redelijke wijze te verzor- gen en de stijging van andere op het gebouwde onroerende goed drukkén- den lasten op te vange1i.

* • •

zoals onze woordvoerder aan·

toonde, valt op deze bereke- ning, die minister In 't Veld trouwens zelf ook "aan de )<:rappe kant" noem- de, nogal wat af te dinger1. Uitgaande nochtans van de gedachte, dat door die 15% inderdaad de onderhoudskoB- ten en gestegen lasten op het eigen- dom dan nu voor de naaste toekomst zouden worden opgevangen, stelde de heer Ritmeester terecht de vraag:

,.Hebben de eigenaars - in meerder- heid kleine bezitters - óók niet enig recht op stijging van hun inkom- s t en met, laten wij het bescheiden stellen, vijf procent?"

Hij kwam dan ook tot de slotsom,

is nu op het goede eiland, waa1· hij iede}· jaar één week stilte gaat halen.

E1' gaat een st1·aat met kleine huizen en hage iepen van 1.e wijde haven naar de hoge vttu1'to1·en

0 '

en daar zit ik in de zon voo1· het kleine d9rpshotel.

' ⁰

~ '

f

Het is nu middag en dat is de stilste tijd van de dag.

Iedereen heeft alles gedaa.n wat van hem mocht worden verwacht.

De postbode heeft alle b1'ieven in de bussen gestoken.

De melkboer heeft de melk rondgebmcht.

De bakker heeft zijn brood gebakken en de bitter- koekjes en penséetjes liggen achter zijn smalle raam.

Nota1·is doet zijn middagdut.

Alle stilte van de wereld is in deze éne st1'aat. En alle pathetiek bovendien.

Want e1' is een bank.ie aan de haven, waar mannen met witte petten hun pijp 1·oken en uitkijken ove1· de.

gladde, wijde zee.

En aan de voet van de vuu1'toren is het ke1·khof. Ik heb alle namen van de stenen gelezen: een epos van liefde en zeemansleed.

Alles wat ge van de stilte wenst is op dit eiland aan- wezig: een breed en wit strand; bossen met kleine zachte paden en het zingen van aUe vogels in de avond; oude boe1'enhuizen temidden van grazige weiden; hoge, witte duinen; een molen en een ke1'kto1·en in 't verschiet . ...

zo groot en zo klein; zo bu1'gerlijk en zo eeuwig; zo pmchtig en zo simpel als ge be1·eid zijt het te zien; als ge het wilt gevoelen in uw ha1't.

lede1' jaar ga ik één week stilte op dit eiland halen.

De koelte die ge behoeft na de hitte van de dag.

Ge zit aan de st1·aat voo1· het d01·pshotel in de zon.

De zon glanst op de melkbussen voor de winkel aan de overkant; op het venster met de penséetjes; op de stenen aan de voet van de vuu1't01'en.

E1· wordt wel véél misbaar gemaakt in de wereld.

Deze dorpsstraat, rècht van de haven naar het ke1'khof, met de zomerwind • door de iepen, leert een les aan

DEZE BURGER

dat vijftien procent niet "op het kant- je af voldoende", maar beslist onvol- doende is. Het percentage zou dus minstens op 20 moeten worden ge•

bracht, hetgeen dan mee zou moeten brengen een verder gaande verlaging van de loon- en inkomstenbelasting en een wijziging van het ontwerp per- sonele belasting, opdat deze belasting niet. zwaarder zou drukken.

Voor bedrijfspanden daartegenover had hij gaarne een afzonderlijke re•

geling gezien, omdat de huren daar als regel hoger liggen dan die van woningen; in de huurprijs zit dikwijls een zekere goodwill en het gaat niet op, zo meende hij, deze thans mede te verdisconteren. Ook heeft de huur- der van dergelijke panden zelf dik- wijts een aanzienlUk bedrag in de in- richting en het onderhoud van het pand geïnvesteerd, waarvan de eige- naar dan toch het voordeel trekt, Men kan dan ook rustig aannemen, dat de nog te verrichten onderhoudswerken daar in de regel minder uitgaven van de eigenaar zullen vorderen dan bij woningen.

E r waren op het ontwerp nogal wat amendementen ingediend, vooral van socialistische zijde, maar daar i:s niet veel van terecht gekomen.

Voor zover amendementen zijn over- genomen, betroffen deze in hoofdzaak technische kwesties of verbeteringen van redactionele aard. Wijzigingen van principiële betekenis zijn in het ontwerp niet meer aangebracht en ook het percentage is op 15 gehand- haafd, met dien verstande, dat in het najaar, wanneer de gehele loon- en prijspolitiek opnieuw aan de orde komt, ook dat percentage nog eens onder het oog kan worden gezien.

In· ieder geval echter is thans met dit wetsontwerp een eerste stap gezet in de richting van doorbreking ~ner situatie, welke sociaal èn economisch niet meer te verantwoorden is.

A.

Het

mooiweermannetje

W ij hebben er vroeger al eens de aandacht op gevestigd dat Het Vrije Volk, wanneer de bankpapier- circulatie weer eens iets minder on- gunstig was dit op opvallende wijze ter kennis van zijn lezers bracht. On- gunstige wijzigingen in de wekelijkse staat van de Nederlandse Bank wer- den niet vermeld.

Zo verscheen ook weer in H.V.V.

van 21 Juni JP de frontpagina een mededeling over het gunstige beeld dat de bankstaat van 19 Juni toonde.

Nu 14 dagen later geeft de weke- lijkse staat èen geheel ander beeld.

De bankbiljettencirculatie, die op 19 Juni f 2.802.363 was, is op 3 Juli gestegen tot f 2.910.921 terwijl de de- viezenvoorraad van 1164 millioen is teruggelopen tot 1.091 millioen gulden.

Van deze ongunstige wending werd in H.V.V. geen mededeling gedaan.

Maar ja, vanzelfsprekend verschijnt het mooiweermannetje niet met slecht weer.

Een Vrije Amsterdammer

"'

\'RIJHEID EN DEMOCRATIE

Geluhkige Antillen

•

D e Tweede Kamer heeft het wetsontwerp interim-regeling voor de Nederlandse Antillen eenparig aanvaard. Een klein, schoon en zeer welvarend deel des Rijks zet hiermede de op één na laatste stap naar de Status zijner onafhankelijkheid. Er is dus alle reden de Antillen (en gehéél Nederland) met deze ver- wezenlijking van een lang gekoesterd ideaal har- telijk geluk te . wensen. Er zullen nog (intern) enige moeilijkltèden rijzen in

verb~d

met de

ze~~lverdeling

in de Staten der Antillen. Curaçao knJgt nu 12 zetels, Aruba 8, Bonaire 1 en de drie Bovenwindse Eilandjes gezamenlijk 1. Men n:ag hopen en verwachten dat deze moeilijkheden gmds zullen worden opgelost. Wie de Antillen ){ent weet en begrijpt dat nu een moeilijke tijd v.o?r dit kleine en zeer welvarende land in poli- tlels zal aanbreken. Maar hij weet ook dat de liefde voor al het eigene ginds deze m~eilijkhe­

den zal overwinnen. Moge dit spoedig zijn. En mogen de politieke èn de economische welvaart er spoedig hand in hand gaan. Wij wensen onze Rijksgenoten in Caraïbië hartelijk geluk met het thans verworvene.

Plannen en nog eens plannen

n~

wereld is vol met plannen. Het ene plan is nog niet bekend gemaakt, of het vol- gende plan wordt alweer aangekondigd. Het plan Schuman is nu al in het stadium van de bespre- kingen door deskundigen. Het plan van de Co- misco ligt nog te wachten, het plan Stikker heeft ook reeds grote aandacht getrokken en als laat- ste plan is het plan-Piesman gekomen. Wij heb- ben altijd grote waardering en bewondering ge- had voor de wijze, waarop dr. Piesman van de K.L.M. een wereldmaatschappij heeft weten te

mak~n,

voor de manier, waarop hij als een stoer

e~

f!mk zakenman op heldere en duidelijke wijze Uiteengezet op vele persconferenties, welke we- gen de luchtvaart diende in te slaan. Een man van kracht, van energie, van durf en, moed. En daar?m achten wij het ook begrijpelijk, dat hij tel'Wllle van de verbetering van de economische toestand in de wereld, welke hem met zorg ver- vult, ook een plan heeft opgezet om te komen tot emigraties op grote schaal en tot gemeen- schappelijk uitvoeren van grote werken als ka- nalen, tunnels en dergelijke. Maar hier is hij ge- komen op een geheel ander terrein waarbij de politieke factoren nu eenmaal, of m'en dat pret- tig vindt of niet, een rol meespelen.

Op de persconferentie, welke dr. Piesman in het K.L.M.-gebouw over deze zaken heeft gehou-

~en,

werd hem door een der aanwezige journa- haten de vraag gesteld, of hij lid was van een politieke partij, waarop dr. Piesman antwoordde dat hij nooit lid van een politieke partij was ge~

weest. Maar in de verdere loop van het ge- sprek bleek nog iets anders, n.l. dat dr. Pies- man zich nooit op het politieke terrein had be- wogen. Dit achten wij heeÏ jammer omdat daar- uit, wellicht onbewust, een zekere' afkeer bleek -van de politiek en van het politieke terrein, een terrein, waarop stellig niet alles rozegeur en maneschijn is, maar dat is het terrein van het zakenleven ook niet. En nu dr. Piesman zich met zijn plan, uit de beste bedoelingen geboren wel in het openbare terrein waagt, zal hij inzien, dat daar ooi{ het politieke terrein bij behoort en dan zal hij ervaren, dat men kennis van dat ter- rein moet hebben, wil men er de weg kunnen vinden en wil men er iets op kunnen bereiken.

Er zijn mensen, die in hun volstrekte onwetend- heid van oordeel zijn, dat ieder het op politiek terrein wel beter zou doen dan zij die daarop werkzaam zijn. Bij dezulken ontwaart men ook a:ltijd een felle afkeer van politiek en politici. ,Zij 'beseffen echter 'niet, dat men op het politieke terrein te doen heeft met allerlei mensen hun beginselen en hun hartstochten. Daarom is het politieke terrein zo moeilijk en daarom dient de :politicus een leerschool door te maken, die een

•uiteindelijk harde leerschool is. Maar eerst daar-

•cloor ,kan bij politieke situaties leren overzien en 'b_!'lgrijpen en kan hij zich de tact en vaardigheid e1gen maken, die nodig zijn om alle moeilijkheden op rhet politieke veld te :overwinnen. Wie :meent de wereld plotseling te kunnen hervormen zonder d~e leerschool te hebben doorlopen, is als' iemand

·d1e meent zonder opleiding een vliegtuig te kun- nen besturen.

. Hij moet falen... en zal dan in zijn verbitte- rmg weer gaan critiseren op politiek en politici.

De goden hebben dorst

J n de ,.Weltwoche" van 30 Juni 1950 staat een merkwaardig hoofdartikel, getiteld "Das

c•osse Russische Sterben :geht weiter". Het ar- tikel is te lang om het geheel over te nemen,

maar het is zo gruwelijk, en tevens zo overtui- gend

e~

gedocumenteerd, dat men met vrijwel 21ekerhe1d kan aannemen, dat de Russische dic- .tatuur wederom bezig is een slachting op grote schaal onder de

a~lerhoogste

Sowjet-kringen uit

•te voeren. Het Zw1tserse blad vermeldt zelfs vele

~~men,

die op onverklaarbare wijze in de over- ,.ijjdens-advertentiekolommen van de Prawda"

~n verzeild geraakt. Alleen al van 22 Sept. 1949 tot 12 April 1950 .zijn door de Weltwoche 14 na- men van maarschalken, generaals en ·admiraa1s in die kolommen gesignaleerd - allen hoge leden

van de generale staf - verder trof het blad ool\

nog namen ,van 5 zéér hoge burgerlijke ambte- naren (ministers, gezanten enz.), die op onna- speurlijke wijze hun dood hadden o-evonden.

Voorts blijkt, dat ook in Rusland die a:nhouden- de dodenlijsten argwaan \vekten. Er werden toen

commiEsies benoemd om de zal,en te onderzoe- ken - natuurlijk zonder resultaat. Toen de sterf·

gevallen onder de generale staf al te ruchtbaar werden, eiste die staf opnieuw een onderzoek, hetgeen door Malenkow (uit naam van Stalin) geweigerd werd - gevolg 10 dagen later ver- dween de chef van de Artillerie-staf uit dit OJJ- dermaanse en weer velen volgden zodat wel dui- delijk was, dat van uit de hoogst~ sfeer een zui- vering was bevolen, die in het diepste geheim - maar feilloos - werd uitgevoerd. Werd in vroe- ger jaren dit beestachtige uitmoorden in het volle daglicht uitgevoerd - thans schijnt het Kremlin het beter te vinden door geheime sluip- moorden zijn ongewenste machthebbers uit de

weg te ruimen, zelfs nu en dan gecamoufleerd door opgesmukte Staatsbegrafenissen. .

Het is wel heerlijk om .onder de communisti- sche dictatuur te mogen leven en te sterven!

Ongelukken

Gedurende deze maand blijkt, dat de Amster- damse politie bijzonder actief is geweest bij het optreden vooral tegen hen, die zondigen tegen de regel ,.geen alcohol bij snelverkeer". Het is be- droevend, dat de rechterlijke macht nog niet vol- doende middelen ter beschikking heeft, om tegen deze zondaars zeer streng op te treden. vVij heb- ben in dit verband dan ook met verwondering kennis genomen van een pleidooi. gehouden voor de kantonrechter te Amsterdam door de advocaat van één der overtreders, die het optreden van po-

~itie

en justitie tegen iedere autobestuurder, die 1ets heeft gedronken, onjuist acht. ,.Zodra bij een autobestuurder een alcohol-lucht wordt waar- genomen, zijn de gevolgen hoogst ernstig, alsof het in Nederland verboden is een borrel te drin- ken, wanneer men achter het stuur gaat· zitten", aldus pleiter. Wanneer men p1en dergelijke rede- nering hoort, dan zit men toch wel even verstomd te kijken. Op zichzelf is het zeker juist, dat de één meer alcohol kan .verdragen, dan de ander. Ook in dit geval is het nu eenmaal zo, dat de sterken ten behoeve van de zwakken een offer moeten brengen. Het gaat om mensenlevens en het toe- nemende aantal verkeersslachtoffers maakt dan ook een streng optreden tegen dronken auto- bestuurders zeer noodzakelijk. De verantwoorde- lijke autobestuurder dient terdege te weten, dat hij, zodra bij hem ook maar de geringste alcohol- lucht wordt waargenomen, tegenover de politie zeer zwak komt te staan. Op het ogenblik is er een nieuwe verkeerswet op de helling en in het belang van onze volksgemeenschap - en in het bijzonder van onze kinderen - is het dringend noodzakelijk, dat tegen de moordenaars langs de weg zeer drastisch wordt opgetreden.

Onwaardig

Men kan niet bepaald zeggen, dat de houding van de Belgische socialisten er toe bij·

draagt voor de socialistische beweging bij onze Zuiderburen veel respect op te br2ngen. Wij doe- len hle · n:ct op hd standpunt, dat zij inneemt ten aanzien v:n:. de Konjngskwestie, een vraagstuk,

\Vaarovc::_~ ~.v_ij

ons

oo-..--.:.1-~e:l

dienen te onthouden, '\Vij doelen cc:1tcr wel op de wijze, waarop dit stand- punt dom· de soclaEs".en wordt ve1•dedigd. Dat men daarbij het parlementaire stc

¹

sel tot een aan- fluiting maakt en de sfeer in het pa!'lcmentsgebouw verlaagt tot die, welke gewoonlijk in de kinder- bewaarplaats heerst, Js een slag in het aangezicht van een waar democmtisch stelsel. Het .is daarbij vooral onbegrijpelijk, dat een tot voor kort op internationaal terrein nog zeer geziene figuur als Spaak, zich vernedert door het houden van een minderwaardige obstructie, waarbij hij als :avgument aanvoerde, dat de "arme" eerbiedwaar-

dige senatoren op doodgewone houten stoelen een plaats hadden .gekregen in de galerij achter de

·zetels van de kamerleden, hetgeen als een reëel en serieus verwijt werd opgediend. Dit zijn me- thoden, die .aan communistische gebruiken doen

·denken.

Het is wel droevig dit alles te moeten constateren, omdat het gaat om een zwakke plek in de scha- kel, waarmede de ware democraten in deze tijd meenden te zijn verbonden. Helaas leert de Bel- gische les ons, dat men met de heren socialisten

w~l

zeer voorzichtig moet zijn, vooral als het gaat om de handhaving van het ware begrip der de- mocratie. Het Belgische voorbeeld leert, dat de socialisten de politieke hartstocht plaatsen boven de handhaving van het democratisch staatsbestel.

Nogmaals, dit is alles bedroevend, maar daarom niet minder leerzaam.

Productiviteit (l)

T e Utrecht werd verleden week de jaarlijkse algemene ledenvergadering van de alge- mene w_erkgeversvereniging gehouden, waar ir. J.

M. Matthijsen een referaat heeft gehouden over ,;enige aspecten der productiviteitsverhoging".

Zeer ·terecht wees de inleider er op, dat de instel·

ling van ons volk in de eerste plaats intellectua- listisch is gericht, een gevolg van de opleiding van de jeugd. Het creatieve elément, zo zeide s:;pr. zeér

· juist, dat in elk lid van ons volk leeft, dient kt

14 JULI 1950 PAG. 3

de schoolopleiding bevorderd te worden. De in- leider zag het probleem der productieverhoging niet uitsluitend als een vraagstuk van commer- ciële of technische, doch van psychologische aard.

Met dit :;t.lles kunnen wij ons zeer wel verenigen en WIJ ZIJn er van overtuigd, dat, indien op _het psychologische element meer de nadruk werd ge-

l~gd,

ook en vooral van de zijde der bedrijfslel- dmg, de

p~oductivltelt

in het algemeen ongetwij- feld spoedig zou kunnen wo1·den verbeterd.

Productiviteit (11)

E ^en

geva~7lijker

stelling, die ir. Matthijsen in deze bijeenkomst poneerde, hield in dat de mentaliteit van de consument dient te w~rden veranderd, opdat het gestandaardiseerde product algemeen wordt aanvaard. Ongetwijfeld is het juist, dat, gelijk spr. opmerkte, standaardisatie ster],

ti~d

en materiaal bespaart en dientengevolge productieverhogend werkt. Het blijft echter een gevaarlijk element in de individuele vrijhÊ:üd van de consument in te grijpen. Wij zijn er van over- tuigd, dat ir Matthijsen dit advies met , de beste bedoelingen heeft gegeven en wij zouden dit ad- vies op zichzelf ook juist willen noemen, maar daarbij onmiddellijk willen waarschuwen, dat men er wel voor moet waken, niet op een hellend vlak te komen, indien men de vrijheid der keuze van de verbruiker gaat aantasten. Immers, indien men hierbij niet uiterst voorzichtig te werk gaat, komt men principieel gezien terecht op verhoudingen tussen productie en consumptie, die ontstaan in de totalitair gerichte landen. Zo is b.v. het Russi.

sche productie-systeem zuiver gericht op de be·

perktheid in de keuze van de consumenten. Hier is sprake van een vrijheidsberoving, die in de menselijke samenleving onaanvaardbaar moet

wo~den

geacht, zodat wij bij het nemen van ex- perimenten op economisch gebied zeer voorzich- tig te werk moeten gaan.

Haast

Het schijnt, dat minister Lieftinck haast be- gint- te krijgen bij het innen van de belas- tingpen!lingen. Zo is bekend geworden, dat de voorloptge aanslagen 1950 de volgende maand reeds de deur uit zullen moeten, hetgeen voor ve- len betekent, dat de fiscale jaren 47, 48, 49 en 50 vrijwel op één tijdstip dienen te worden afge- werkt. Het behoeft wel geen uitvoerig betoog, dat vooral de kleine zakenman van een dergelijke haast de dupe dreigt te worden. Wij kunnen ons voorstellen, dat de schatkist het zeer van node heeft, dat de achterstand in het betalen van be- lastingen wordt opgeheven. Hier staat evenwel tegenover, dat vooral de middenstand door deze versnelde maatregel in een dwangpositie wordt gebracht, die tot gevolg heeft, dat haar bestaans·

zekerheid in ernstige mate wordt aangetast. Ook de schatkist zal er niet beter van worden en er weinig baat bij hebben als de bronnen, waaruit de belastinggelden moelen vloeien, door een gefor- ceerde fiscale politiek worden uitgedroogd. Het is daarom wel zeer wenselijk, dat met de versnelde inning der belastingpenningen uiterst voorzichtig wordt omgesprongen en dat bij een en ander de nodige soepelheid en redelijkheid in acht wordt genomen. Wij mogen hopen, dat de belastingauto- riteiten in deze ool;:: van redelijkheid zullen blijk geven.

Doctor Sch•tu:fPn

De kranten brar;hten vorige week l1et bericht dat de fracLidelder van de "anti-.rcvolutlonnairen:

in de Tweede KRmer. de heer Schoukn, bij besluit van de Vrije UnivcrsitPit het ere-doctoraat in de rechtswetenschap is verleend.

Wij willen gaarne ook in ons blad de heer Schouten geluk wensen met die onderscheiding.

Wie de heer Schouten van nabij medcmaakt, weet welk een krachtig principieel man deo:c is, welk een werkkracht hij ten bate van land en volk inzet, en welk een gevoel voor recht en recht- vaardigheid bij hem overheerst. Naar beginsel zijn wij van de heer Schouten gescheiden, maar gaarne willen wij toch het respect naar voren bren·

~en,

dat wij voor hem hrbben. Ook de door hem m de staatkunde gevolgde strategie en tactiek hebben

~ij

niet steeds kunnen onderschrijven, maar altiJd moet men voor Schouten - hoezeer er ook verschil van inzicht kan zijn - eerbied hebben, omdat de zuiverheid ziincr hedoelingen steeds onmiskenbaar is.

Schouten is een man van beginsel en karakter.

Deze. combinatie heeft hem in de oorlog gemaakt tot een onverzettelijke figuur jegens de overwel- diger. Zijn strijd voor het recht heeft hij toen ge.

streden met inzet van zijn leven. Gelijk anderen

- wij denken bijvoorbeeld aan onze betreurde

Telders

~-

wist nij van geen wijken. Schouten is

behouden gebleven en hij zal dankbaar zijn, dat

het hem gegeven geweest is aan de na-oorlogse

opbouw mede zijn krachten te wijden. Schouten

heeft dit gedaan in de oppositie. Fel weet hij te

striemen, zijn krachtige stem kan door de zaal der

Tweede Kamer donderen. Maar elkeen weet dat

zijn strijd berust op een krachtig geloof en: een

diep gefundeerde overtuiging. En in zijn strijd

staat voorop de verdediging van het recht. Het

aangeboden ere-doctoraat is dan ook een. prachtige

erkenning voor zijn persoon en zijn werk. En wij

hebben gaarne van de gelegenheid gebruik ge-

maakt om, ov,er. de partijgrenzen heen, over de

politicus en mens Schouten een enkel woord te

schrijven.

VRIJHEID EN DEl'tfOCRATIE

VliJBEID IN DIMOCRATlE

\V eekblad ,-an de Yolkspartii

··i;root•

Vrijheid en Democratie

Voorzitter Redactie-comm.:

Drs. H. A. Korthals.

Redactie-secretaris: Mr. E. Elias.

Adres: Victoria Hotel Amsterdam, Kamer 435.

Administratie: Postbus 43, A'foort, tel. 5267.

Abonnementsprijs f 1.90 p. kwar- tool, f 7.50 per jaar.

Voor het zenden van abonne- ments- en advertentiegelden:

Postgiro no. 2451 03, ten name van de Penningmeester van de Stichting "Vrijheid en Democra- tie" te Amersfoort.

Lpsse nummers 15 cent.

Voor advertenties wende men zich tot de administratie.

De financiering der·

Hoogovens

Woord en wederwoord

(Ingezonden) M.H.,

I n Uw nr. van 26 Mei stipt U op pag. 2 ook even de "behan- deling" in de Kamer aan van het wetsontwerp Hoogovens-Breedband.

Weliswaar heeft de heer Korthals daartegen gesproken, maar het eind van het lied was .dan toch maar weer, dat het wetsontwerp zonder hoofde- lijke stemming is aangenomen, met de V.V.D. niet tegen. Het betreft hier echter een wetsontwerp. van het aller- hoogste belang, zowel principieel als wat de bijomstandigheden betreft, die namelijk een precedent dreigen te scheppen. Wat immers is het geval?

A conto Marshall-hulp krijgt Ne- derland van Amerika een fabrieks- uitrusting voor zware industrie ten geschenke (ofschoon daartegen in Amerika zelf uit hoofde van overbo- digheid binnen het kader van een eco- nomisch geïntrigreerd Europa al stem- men zijn opgegaan). De regering van Nederland brengt dit geschenk in een aparte N.V. (Breedband), en maakt zich in ruil daarvoor meester van het leeuwendeel der aandelen. Aldus be- vordert U.S.A. het staatskapitalisme in Nederland.

In Uw blad wordt gezegd, dat vol- gens de heer Korthals het kapitaal in Nederland uitermate krap is, en wij dus, om grote projecten te kunnen gaan uitvoeren, ons er wel degelijk van bewust moeten zijn, dat het ver- antwoord is, dat de staat hieraan deel- neemt. Dit is de eerste economische drogreden in deze zaak. Immers: ·de staat kan geen kapitaal scheppen, en zelf beschikt hij er niet over, omdat hij niet spaart uit eigen door productie verworven inkomen. Het is dus glad- weg onmogelijk, dat de staat kapitaal zou kunnen verstrekken, dat niet be- schikbaar is bij spaarders, die uit hoofde van verwachte rentabiliteit risico willen nemen. Inderdaad doet de staat dit hier ook niet, want hij brengt iets in, dat hij zelf eerst ca- deau heeft gekregen. Wat de staat méér inbrengt (overigens een relatief gering bedrag) door deelneming in het aandelenkapitaal, is hetzij zuivere inflatie door geldschepping, hetzij een nemen van risico op de rug van de ge- zamenlijke belastingbetalers, als de zaak verkeerd mocht gaan. Daartegen heeft men tegenwoordig de theorie uitgevonden, dat de staat-ondernemer

m~ér

risico mag nemen dan de parti- culiere ondernemer, omdat hij, de staat, uit zijn onderneming fiscale voordelen trekt, die aan de particu- liere ondernemer niet ten dienste staan. Men wijst daarbij gaarne op de Zuiderzee-inpoldering, maar dit is een geheel ander geval, omdat grond niet reproduceerbaar is. In het geval van Hoogovens-Breedband blijkt de para- dox direct, als men het volk als ge- heel, en met name de afnemers der staatsonderneming beziet.

Buitendien is het ook niet juist, dat de staat in ruil voor zijn pseudo-in- breng het leeuwendeel der aandelen :1eeft gevraagd. Indien men staatska- pitalisme had willen vermijden, had men dit kunnen gieten ·.in de vorm van b.v. winstdelende inkomstobliga- ties met periodieke aflossing. Dan zou- den de particuliere aandeelhouders na verloop van tijd baas in eigen huis z!jn geweest.

Of het kapitaal in Nederland zelf niet zou zijn ·te verkrijgen, zou ook nog 1noeten worden bewezen; natuur- lijk op voorwaarde, dat de rentabili- teit van het project bij vrije concur- rentie ware aannemelijk gemaakt aan spaarders. De staat had c.q. de hem ten geschenke gegeven installaties zó billijk moeten afstaan tegen inkomst- obligaties, dat Breedband N.V. van meet af zou kunnen concurreren met krachtig gesitueerde Belgische en Franse zware industrie, die hun in- stallaties reeds laag te boek hebben staan. Dan had men door middel van aandelen zeer wel kapitaal kunnen aantrekken, mits natuurlijk Duitse monstra als dividendstop en speculatie- winstbelasting· waren afgeschaft. Voor een reëel project zou zeker in brede kringen belangstelling bestaan.

Overigens heeft de V.V.D. zelf eerst medegewerkt aan het tot stand komen van onereuse belastingwetten (heffin- gen!), die de kapitaalsschaarste mede hielpen veroorzaken, en zou nu ge- dwongen zijn de regering te volgen op haar aldus fiscaal geprepareerde weg naar staatskapitalisme der sleutelin- dustrieën. Daarvoor was de P.v.d.A.

natuurlijk zeer geestdriftig.

Resumerende bestrijd ik dus ten eerste, dat de staat aan dit project als kapitaalverstrekker "medewerkt", want hij doet niets dan een geschenk overdragen. Ten tweede meen ik te hebben aangetoond, dat de voorge- stelde vorm van bijstand volstrekt niet de enig mogelijke ware geweest.

En ten derde stel ik vast, dat de V.V.D. Kamerleden het zelfs niet no- dig hebben gevonden in deze hoogst principiële aangelegenheid van hun mening ook maar blijk te geven door tegen te stemmen, ook al zouden zij door hun getalsterkte deze grote schrede op de· fatale weg naaF staats- kapitalisme niet hebben tegenhouden.

Dat deskundigen eerlang is Europa een aanzienlijke staalsurplus en aan- zienlijk lagere staalprijzen verwach- ten, is een kwestie apart. Dat zullen de belastingbetalers later wel bemer- ken.

Met dank voor de plaatsing, tekene Hoogachtend

J. MEYER Naschrift:

Het is wel zeer moeilijk met de inzender van gedachten te wisselen.

Hij gaat hier te velde tegen onze woordvoerder in de Tweede Kamer, maar legt deze woorden en beschou- wingen in de mond, die deze noch heeft gebezigd, noch heeft gehouden.

Wij laten daarom uit de Handelin- gen volgen wat de heer Korthals let- terlijk heeft gezegd (blz. 1779).

"Thans een enkel woord over het vraagstuk van de financiering. De be- windsman heeft eraan herinnerd, dat ook reeds in 1918 het Rijk in Hoog- ovens heeft deelgenomen. Ik wil op het ogenblik niet uitvoerig spreken over de vraag, of het bij een andere belastingpolitiek mogelijk zou zijn ge- weest, veel ruimer te putten uit par- ticuliere middelen dan thans is kun- nen gebeuren. Het is mijn vaste over- tuiging, dat de huidige belastingpoli- tiek funest werkt met betrekking tot

· het risico-dragende . kli.Pitaal. Ik wil er evenwel op het ogenblik niet ver- der in treden. Ik wil alleen zeggen, dat ook ik van oordeel ben, dat het op het ogenblik niet mogelijk zou zijn geweest alle gelden uit particuliere bron voor dit geweldige project aan te trekken en dat ik kan begrijpen, dat de Minister heeft gesproken over

d~

noodzaak voor de Staat om bij te springen. Van die noodzaak ben ik in dit geval ook overtuigd, hoewel ik de Minister niet behoef te zeggen, dat onze voorkeur uitgaat naar het par- ticuliere initiatief, dat in Nederland zulke voortreffelijke prestaties heeft geleverd en ons een levensniveau heeft geschonken, dat bijna uniek was in de wereld vóór de oorlog.''

Wij vrezen,

d~t

de inzender de Han- delingen niet had geraadpleegd toen hij zijn stuk schreef. Onze woordvoer- der heeft immers in het geheel niet gesproken over het scheppen van ka·

pitaal door de staat. Hij. wist ook, dat het hier 1ing om geld uit de Marshall-

U JULI 1950 - PAG. t

Het wordt.tijd dat onze plannen werkelijkheid worden

Mr. J. van der Drift schrijft ons:

Te1·wijl in Oost-Azië de openlijke st1·ijd is begonnen en velen met ge- voelens van ernstige bezorgdheid de ontwikkeling der gebeurtenissen ga.d.esl.aan, ~!acht .men in .. w~st-~u1·opa tot een betere e.çonomîsche- en

m~ltta~re

cooperatte en coordmatte tê komen.

Wij, liberalen, slaan de ontwikkeling met des te mee1· belangstelling gade, omdat men allengs meer gaat inzien en bereid is in te zien, dat onze bewindslieden voetje voor voetje zullen moeten terugtreden op het pad dat velen onder ons na de oorlog tegen hun zin moesten inslaan.

Wij treden thans terug om de weg der nauwere internationale samen- werking in te slaan, waarbij meer mogelijkheden voor het individuele initiatief aanwezig zullen zijn.

Wij juichen uit de overtuiging van de juistheid onzer beginselen deze grotere vrijheid, gepaard aan een internationale solidariteit toe.

Het is dienstig ons eens te bezinnen in welke toestand wij ons thans medio 1950 - bevinden.

Q ^{P menige} tentoonstelling wordt ons tegenwoordig met maquettes en door middel van sta- tistieken gesuggereerd dat wij - economisch in een kerngezond land leven.

Maar ondanks - of wellicht beter dank zij - deze suggestieve voor- stellingen, moet men bij ernstig doordenken tot de conclusie komen, dat wij ons nog steeds in een vrij ge- vaarlijke situatie bevinden. Onze be- talingsbalans blijkt nog steeds niet bijster rooskleurig te zijn, al worde toegegeven dat zij minder óngunstig is dan zij geweest is. Onze staats- schulden zijn nog enorm. Bij deze ongunstige factoren gaan wij verder met onze 'industrialisatie, de enige mogelijkheid bij het toenemende ge- boorteoverschot. Maar wij · mogen niet vergeten dat industrialisatie met zich meebrengt het vinden van nieu- we afzetgebieden. Bij al deze moei- lijkheden, welke het Nederlandse be- drijfsleven grote zorgen bieden, ka·

men dan nog de zware fiscale lasten.

• • •

M en wil het veelal voorstellen dat het verminderen van deze ' fiscale lasten slechts een voordeel zou betekenen voor de - op rozen zittende -

aandeelhouders~

Niets is

·minder waar. Het gevolg van de af- roming der gemaakte winsten is slechts, dat er steeds minder moge·

lijkheden voor het maken van reser- ves aanwezig zijn.

Dat dit voor het lopend houden

·van een bedrijf van funeste invloed kan zijn, zal ieder weldenkend mens beamen. Het vernieuwen van tech- nische installaties is in deze tijden van snelle evolutie een levensvoor·

waarde.. Men heeft gedurende de laatste jaren geschreven en gespro·

ken over het uitschrijven van emis·

sies, waarbij de staat dan voor een groot gedeelte zou participeren.

Dat zulks geen ideale oplossing biedt, zal ieder na de nationalisatie- débacles in Engeland moeten be- amen.

Voor de agrarische sector moeten nog steeds (pseudo) subsidies uit de schatkist bijgedragen worden.

Vaststaat dat wij veelal nog het

hulp. Dat is uit zijn betoog wel ge- bleken. Wel heeft de heer K. nog kort bezwaar gemaakt tegen de ge- volgde belastingpolitiek. Weet de in- zender overigens niet dat onzè frac- ties zich herhaaldelijk verzetten tegen de belastingpolitiek der laatste jaren?

En wil hij zich misschien herinneren, dat de fractie van de Partij van de Vrijheid destijds tegen de vermogens- heffing ineens heeft gestemd? Zijn stuk zou het tegendeel doen vermoe- den; daarom is het goed dit naar vo- ren te brengen. Zo kan uit de laatste maanden ook nog gewezen worden op de strijd onzer fractie tegen één der

"Duitse monstra", de dividendstop.

Die gehele strijd schijnt de inzender voorbij te zijn gegaan.

Maar laten wij op deze en andere

"kleinigheden" niet verder ingaan, en ons bepalen tot de door de inzender voorgestelde wijze van geldverschaf- fing. Ja, de voorgestelde vorm is een mogelijke. Maar ook een wenselijke?

Voor de aandeelhouders van het be- drijf wellicht wel. Maar zij die de millioenen hadden te voteren, hadden mede op andere belangen te letten. En zij hebben terecht geoordeeld, dat wanneer tientallen millioenen worden verschaft zulks niet kan geschieden zonder dat men dan ook iets te zeggen

dumping-systeem ten opzichte van het buitenland moeten toepassen, op- dat wij op agrarisch terrein niet van de wereldmarkt verdreven worden.

Intussen zullen ook de te fourneren bedragen voor de subsidiëring van het onderwijs vergroot moeten wor- den, terwijl het herstel van materiële oorlogsschaden eveneens in de milli- oenen loopt.

*

:Je

*

G

^elul~kig

begint ons land in het internationale dienstenverkeer, met name in de. vrachtvaart-sector weer mede te tellen, al mogen wij niet vergeten dat vele andere landen juist in deze sector een niet te nl.iS- kennen vooruitgang hebben geboekt.

Noorwegen is ons in de

zeescheep~

vaart nog verder vooruitgekomen dan het voor de oorlog al was, Zwitser- land beschikt thans over een Rijn- vloot, en het verkeer met het Duitse achterland is nog steeds niet vol- doende hersteld.

* • •

1., emidden van deze problemen, welker oplossing niet eenvou- dig is, is thans de kwestie-Korea op het platform der internationale be·

langstelling geplaatst. Door de ont- wikkeling der toestand in de laatste weken is onze \Vest-Europese samen•

werking thans van bijzondere actu,.., aliteit geworden. Te betreuren valt dat men in de afgelopen weken in,. · Frankrijk en België niet beseffen kon, dat het nu geen tijd is voor binnenlandse controversen.

Wij moeten inzien dat het werke- lijk tijd wordt om aanvaardbare plannen tot realiteit te vèrheffen.

Het opmerkelijke is dat het be- drijfsleven de regeringen ver yooruit is en reeds een grote internationale samenwerking heeft doen ontstaan.

Voor ons is het verder openzetten van de grenzen· een Ievensnoodzaa.k.

Moge onze regering dit bij de llo•

mende besprekingen steeds voor ogen staan. Het gordijn valt verder dicht.

Laat aan deze zijde duidelijk getoond worden dat het ons ernst is met onze internationale solidariteit en libera- Usatie van het bedrijfsleven. Zul~s llan een belangrijke preventieve wer- king hebben.

heeft. Dat lijkt ons een gezonde wijze van doen. En wanneer men dan de stukken raadpleegt, dan zal men zien, dat de invloed der overheid toch maar uitermate gering is en dat het wel zéér overdrevei1 is in dit verband druk te schermen met het woord staatskapitalisme. Inderdaad, als men het zonder de gelden van het Mars- hallplan had kunnen stellen, dan zou dat beter zijn geweest. Maar dat was nu eenmaal niet het geval.

Bovendien is, tot woede der socia- listen, de mogelijkheid van over- dracht der aandelen aan particulieren met nadruk vastgelegd.

Met deze enkele opmerkingen willen wij volstaan. Immers, deze aangele- genheid behoort bij de bespreking van het beleid der Kamerfracties ter al- gemene vergadering.

Tenslotte echter nog dit: Ter alge- mene vergadering heeft de inzender kort gesproken over deze aangelegen- heid. De voorzitter heeft hem toen gevraagd zich in verbinding te stel-:- len met dat lid der fractie, die deze kwestie zou behandelen. Dat is niet gebeurd. Wel komt nu de inzender achteraf met critiek. Wannèer men een zaak wil dienen, moet men niet

achteraf~,

maar vooraf komen; • Red.