MINISTERIE VAN ONDERWIJS EN VOLKSONTWIKKELING EXAMENBUREAU
UNIFORM EINDEXAMEN MULO 2011
VAK : NEDERLANDS: SAMENVATTING DATUM: MAANDAG 04 JULI 2011
TIJD : 07.45 – 09.45 UUR
Hulpmiddel: woordenboek toegestaan OPDRACHT:
Lees de tekst aandachtig over.
Bepaal voor jezelf de hoofdzaak van iedere alinea.
Geef dan, zoveel mogelijk in eigen woorden, de inhoud van iedere alinea kort weer. Denk erom: de tekst moet tot de helft of minder teruggebracht worden.
N.B. Je krijgt een voorbedrukt kladblaadje met een schema zoals dat bij het onderdeel samenvatting
gehanteerd wordt. Je mag er gebruik van maken, maar dat hoeft ook niet, omdat het kladblaadje slechts een hulpmiddel voor jou is.
Let op: Werk op kladpapier wordt niet beoordeeld. (Niet inleveren!)
HOE DUUR IS DE VAKANTIE (IN EIGEN LAND) ?
I
II
Toerisme is populair! In de stad wordt de ene na de andere accommodatie opgezet om aan de vraag naar logeermogelijkheden te voldoen. En elke leefgemeenschap aan de Boven-Surinamerivier overweegt haar dorp in te richten voor toeristische doeleinden. De vraag is of de doorsnee-burger daar ook wat aan heeft. Wie een trip naar het binnenland wil maken, moet beschikken over een goedgevulde portemonnee, want een tochtje naar het ongerepte oerwoud kost al snel een paar honderd euro. Dus als we met het hele gezin een binnenlands avontuur willen beleven, mogen we ervan uitgaan dat we de maand(en) daarop op bladeren moeten kauwen. Waarom is het allemaal zo duur in eigen land?
Als inwoners van Suriname komen we er meestal bekaaid vanaf als het gaat om tripjes naar het binnenland, terwijl in de literatuur met nadruk wordt gewezen op het belang van de lokale markt voor toerismeproducten*. Laat me het in economische termen uitleggen. Het effect van de lokale markt (en daarmee bedoelen we de burger als toerist) is veel hoger dan het effect dat het internationale toerisme op de sector heeft. En wel om de volgende reden: een internationale bezoeker consumeert hooguit één of twee keer per jaar van de toerismeproducten op een bestemming, maar de lokale markt bevindt zich op die bestemming. Wanneer het product goed bevalt, dan is de lokale bezoeker eerder geneigd om vaker een binnenlandse trip te maken. Daar komt nog bij dat de lokale consumenten, wij dus, sneller mond-tot-mondreclame maken. Op lange termijn levert dit veel meer op dan de internationale bezoeker, die misschien wel meer geld heeft te besteden, maar minder vaak komt.
*toerismeproducten = alles wat aan de toerist wordt aangeboden tegen betaling.
110 woorden
158 woorden
III IV V VI VII VIII
Maar dan moet het vakantieoord wel toegankelijk (lees: betaalbaar) zijn voor de lokale markt. Trouwens ook de internationale bezoeker wil niet te veel uitgeven. De meest gehoorde klacht van toeristen gaat over de veel te hoge prijzen, die niet in ver- houding staan met de kwaliteit van het geboden product. (Voor hetzelfde bedrag word je in Thailand als een god behandeld). Het gevolg is dat de bezoeker het houdt bij die ene keer, en volgend jaar de vakantie elders doorbrengt. In het thuisland zal Suriname echt niet worden aangeprezen. Sterker nog: men zal anderen afraden om Suriname als bestemming te kiezen.
De prijzen van veel tours in Suriname zijn bepaald zonder enige prijsopbouw, en discussie daarover is uitgesloten. De vraag is natuurlijk: hoe bepaal je welke prijs je dan wel moet hanteren? In zijn boek ‘Tourism; Principles and Practices’ legt Chris Cooper uit hoe de prijzen van toerismeproducten vastgesteld zouden moeten worden. Daarin noemt hij de volgende vier elementen: kwaliteit, waarde, imago en prijs. Eerst moet het kwaliteitsniveau van het product worden bepaald. Dit doe je door het van te voren aan bepaalde kwaliteitscriteria te toetsen. Neem bijvoorbeeld een pakket voor een tour naar het binnenland. Met wat voor bus worden de gasten gereden van Paramaribo naar het vertrekpunt aan de Boven-Surinamerivier? Beschikt de bus over een airco, een toilet, een EHBO-kit? Is de gids meertalig en zitten de stoelen comfortabel? Voor elk component van de tour moet dat worden gedaan. Dus ook voor de boot, de accommodatie, het eten, de drank enzovoorts. Dat zijn allemaal tastbare producten. Er moet echter ook gekeken worden naar de niet-tastbare producten, zoals het verhaal dat de gids vertelt of de sfeer die tijdens de trip gecreëerd wordt.
Vervolgens wordt het element ‘waarde’ in beschouwing genomen. Welke waarde hecht de bezoeker aan de bovengenoemde kwaliteiscriteria? Is het voor een bezoeker normaal dat er een airco in de bus zit? Zo ja, dan mag daar geen extra prijs voor in rekening worden gebracht. Vindt de bezoeker het vanzelfsprekend dat er een internetaansluiting op de lodge* aanwezig is, of zou die bezoeker daar bijzondere waarde aan hechten? In het laatste geval mag je gerust een hogere prijs vragen voor een accommodatie in het binnenland met internetfaciliteiten.
Met ‘imago’ wordt simpelweg bedoeld ‘datgene wat er in de fantasie van een bezoeker speelt’. Met andere woorden: welke voorstelling heeft de toerist van bijvoorbeeld de omgeving waar de trip naartoe leidt? Verwacht de bezoeker er alleen een groene jungle aan te treffen, of ziet hij zichzelf al in gedachten aan een liaan hangen? En in het hoofd van de bezoeker zal een lodge niet uit stenen zijn opgetrokken, maar zal de binnenlandse accommodatie hoogstwaarschijnlijk er uitzien zoals de bezoeker die in avonturenfilms of boeken gezien heeft. Ook hier geldt dat het wel of niet voldoen aan de imagocriteria onderdeel uitmaakt van de prijs.
Als laatste tel je alle elementen op, en kijk je op welke prijs je uitkomt. Maar het allerbelangrijkste van een prijsbepaling is wel dat je kijkt wat er elders, in vergelijkbare markten en vergelijkbare producten voor prijs wordt gevraagd, en wat voor product daarvoor wordt geboden. Misschien helpt het dan om het product naar waarde te schatten en het betaalbaar te maken voor de buitenlandse en de Surinaamse vakantieganger. *lodge = logeerplaats 101 woorden 63 woorden 120 woorden 86 woorden 104 woorden 69 woorden 822
