Op 't beclagh van 't mesbruyck des avontmaels
D.V. Coornhert
bron
D.V. Coornhert, Op 't beclagh van 't mesbruyck des avontmaels. Jacob Aertsz Colom, Amsterdam 1630 (uitgave)
Zie voor verantwoording: http://www.dbnl.org/tekst/coor001becl02_01/colofon.php
© 2016 dbnl
461v
Mijn Godt voet my Psalm 22.
Op't beclagh van't mesbruyck des avontmaels.
T’Beclagh van’t volcx vyantlijck pertijen Om liefs teken, met hatelijck benijen Door cloeck vernuft in curieuse scholen,
Daermen nu mijn ziel met stemme treurich singen Gheeft ghy o Heer, dat het wat vruchts mach bringen.
De Leeraer vroet door lieflijck verbriefde Het Avontmael tot voorbeelt van zijn liefde Om door ’tvermaen zijns liefs d’onse te meeren, Maer Satans list, const dat in haet verkeeren Als wy den schauw aencleefden boven ’twesen En liefs teken meer dan lieft selve presen.
Wech was de kern, men speelder mette doppen Hypocrisy hiel merct van schoone poppen Het mesverstant door goede meeninghs brille Socht een Gods-dienst (plat teghens Godes wille) In’t Avontmael (dat lieft in ons mocht wercken) Rechts of Godt baet en lust daer uyt mocht trecken.
Elck meynde Godt met sulck zijn werck te eeren Elck socht een wijs om zijn God te hoveeren, Die Mis miste door mist van wetten mislijck Als Alchimist in menschen leer onwijflijck.
’T Nachtmael quam voort, en spotte s’vleesch gheboden Die Mis vergramt, deed’ veel arme ziele doden.
’Tmesbruyck was groot, niet cleyn en was de twiste
’Tvolck sach meest dat die Mis seer groflijck miste Puer onwijs bracht secterye verwoedich
En socht Gods eer, met pen, en swaerden bloedich, So datmen voor die lieft soet en geradich
Veel geesten creech seer fel, wreet en moortdadich.
Doen Sacrament en leer Gods volck recht mercken Wie twijfelt aende valscheyt vander Kercken Van Romen hoogh, daer weelde vleeschelijck leerde Een afgoey die’t volck van Godt afkeerde
Tot werringh van die Babyloonsche tale En salvering van’t Belsche Avontmale.
Was dat gheen Kerck, sy mocht gheen herders senden Maer wolven fel om schaepkens goet te schenden.
Sonder Gods Woordt wert niemant recht ghesonden.
Dit was daer niet dus warent stomme honden Ja wolven quaet ghebroet van wolven gierich Die voort quamen uyt dat bordeel putierich.
D’andre zijn oock gheen zendboden des Heeren, Daer was geen keeren, maer met haer onrecht leeren,
D.V. Coornhert, Op 't beclagh van 't mesbruyck des avontmaels
Bestont elck een sienlijcke Kerck te stichten Wie mach hier uyt een ware sending dichten?
Die niet en is, en zendt niet, maer dit lopen Wt yver blindt, saeyt nu seckten met hopen.
Vintmen dan gheen Leeraers oprecht by Papen Sijn d’andre al niet dan Apostels apen
Hoe mach yemant ghesonden zijn van Gode?
Loopt elck van self, sonder s’Heeren ghebode Om na sijn hooft een eyghen Kerck te bauwen Wie (niet heel sot) sal sulck Leeraer betrouwen?
Den Godt niet zendt na zijn louter Woorde En noyt bevel van Godt of Kerck en hoorde,
Dien geeft Godt niet zijn Geest, zijn Woort, zijn Waerheyt Van’t Avontmael, noch van zijn leeringhs claerheyt Daer van mach dees ’tverstant in niemandt telen Oock magh hy gheen Sacrament recht uyt delen.
So maght dan nu oock niemant recht ontfanghen Dus laet ons ’thert wat min aen teken hangen Om ’twegen self (dats Liefde) te besporen Tot dat de Heere ons schickt Leeraers vercoren Die heur sending ontwijfelijck bewijsen, Die mogen wy geloven en Godt prijsen.
Dan sal de Heer door sulck ’t verstant ontdecken Het recht ghebruyck des Nachtmaels sonder vlecken, En zijnen wil dat wijt nu moeten plegen
Soo mogen wy met eendracht doen te degen Elck schouw soo lange dees twistelijcke vuycken,
’Tis minder quaet t’ontbeeren dan mesbruycken.
D.V. Coornhert, Op 't beclagh van 't mesbruyck des avontmaels
