Eva's bal
Reinoudina de Goeje
bron
Reinoudina de Goeje, Eva's bal. Jac.G.Robbers, Rotterdam 1870
Zie voor verantwoording: http://www.dbnl.org/tekst/goej001evas01_01/colofon.php
© 2011 dbnl
1
Eva's bal, door Agatha.
Evangeline. I.
Er was eens een klein meisje, dat heette E v a n g e l i n e , een mooie naam, doch wel een beetje heel lang, zooals alle menschen schenen te vinden, ten minste bijna ieder noemde haar kortaf ‘Eva’, en er waren zelfs vele, die niet eens wisten dat dit maar een klein stukje van haar naam was.
Een was er echter die dat nooit kon vergeten, en dat was haar oom W i l l i a m uit Londen. Deze noemde haar altijd voluit E v a n g e l i n e , want het nichtje deed hem altijd denken aan zijn eenigst dochtertje, dat gestorven was, toen ze nog heel klein was, en dat denzelfden naam had gedragen.
Misschien hield oom daarom wel dubbel van de kleine Eva, ten minste dit dacht mevrouw Wa l t e r , E v a 's moeder, als zij zag hoe haar broeder er altijd op bedacht was om het meisje genoegen te bezorgen.
Bij allerlei gelegenheden werd E v a n g e l i n e door oom bijna overladen met presenten en als zij bij hem logeerde - dat gebeurde altijd eens in den zomer - wist hij letterlijk maar niet hoe hij het haar alles prettig genoeg zou maken.
‘Ge zult mij dat kleine ding nog geheel bederven,’ waarschuwde mama wel eens, als zij zag hoe haar kind alles bij oom gedaan kon krijgen.
‘Ze is zoo lief,’ zeide dan oom.
Reinoudina de Goeje, Eva's bal
2
‘Ja, maar daarom moet ze toch niet altijd toegegeven worden,’ vond de moeder, doch oom zeide: ‘och, ze is hier zoo kort, laat ik haar in die weinige weken maar een klein beetje bederven. Dat doe ik zoo graag.’
Wat zou mama daarop antwoorden? Zij vond het wel niet zoo heel goed, dat haar kleine meid zoo verwend werd, maar E v a vond het dol prettig, als oom haar alle dagen mede uit rijden nam, alles voor haar kocht wat zij mooi vond en allerlei pretjes voor haar verzon; en de heer D a r r e l , zoo heette oom W i l l i a m , genoot als hij zag hoe opgetogen zijn nichtje kon wezen.
‘En vertel mij nu eens, E v a n g e l i n e , wat er alzoo op het lijstje van verlangen staat voor je verjaardag?’ vroeg oom, eens op een morgen, terwijl hij E v a op zijne knieen zette.
E v a zou namelijk haar achtsten verjaardag bij oom aan huis vieren.
‘Een Schotsche pennehouder en een medaillon en een pot met witte rozen en een papeterie, en een lamp voor de poppekamer of nog liever een kroon, en een
badpoppetje en een klein flaconnetje....’
‘En? vroeg oom.
Mama weet u niets meer?’ vroeg E v a , die niets meer bedenken kon.
‘Me dunkt, er is al zoo iets opgenoemd,’ lachte mama, ‘oom heeft al een ruime keuze.’
Maar oom schreef al de opgenoemde zaken op een lijstje en gaf de huishoudster stilletjes bevel om dat alles te koopen, en wel elk dingetje zoo mooi, als het maar te krijgen was.
Reinoudina de Goeje, Eva's bal
t.o. 2
Reinoudina de Goeje, Eva's bal
3
De verjaardag. II.
Mama sliep nog toen er ‘klop, klop’ op de kamerdeur werd gehoord, waar E v a al wakker lag in haar keurig wit ledikantje.
‘Wat zou dat zijn?’ dacht E v a en deed de deur open. Er was niemand, maar daar zag ze een mandje staan, met een menigte pakjes er in en een papier er bij, waarop te lezen stond: ‘v o o r d e l i e v e , j a r i g e E v a n g e l i n e v a n h a a r o o m W i l l i a m .’
Of de mand ook spoedig in de kamer vlak voor mama's bed stond! en of hij ook vlug was uitgepakt!
Neen maar! die goede, lieve oom! daar was nu letterlijk alles in wat er op het lijstje van verlangen had gestaan en alles even keurig. Hoe prettig!
Het zou mij niet verwonderen als E v a wel honderdmaal dien morgen voor het ontbijt had uitgeroepen: ‘och maar, kijk eens, mama!’ en daarom, toen E v a later beneden kwam, zeide mama lachende, nadat zij haar lieveling had gefeliciteerd: ‘och maar, kijk nu eens E v a .’
E v a kwam naar hare moeder toe, die nu een doek optilde, iets te voorschijn haalde en vroeg: ‘wat heb ik hier?’
‘Ha, een pop in bruidstoilet,’ riep E v a uit, ‘o mama! hoe aardig, hoe prettig,’ en zij bekeek het nieuwe kind heel nauwkeurig. 't Was een allerprachtigste pop met witte satijnen laarsjes aan en met een beelderig wit tarlatan kleedje, waarop geele satijnen randen prijkten. Verder had ze een bruidssluier en een kransje op het hoofd, 't was keurig! ‘Wat zullen mijne andere poppen er van opkijken,’ zeide E v a . Zij had er zeven, doch die waren thuis gebleven, mama kon niet al het speelgoed inpakken.
‘En kijk nu nog eens, E v a n g e l i n e ,’ zeide oom, toen de pop naar hartelust bewonderd en gedoopt was met den naam F l o r a , en de heer D a r r e l bood haar een zeer groote bouquet aan. ‘Je moet weten,’ vertelde hij lachende, ‘daar had ik den bloemist een heele mooie bouquet besteld, doch vergat er bij te zeggen dat het voor den verjaardag van een heel klein meisje was, en nu stuurt hij mij zoo'n groote.’
Reinoudina de Goeje, Eva's bal
4
Eva moest er wel om lachen, zoo'n groote bouquet voor zoo'n kleine meid, dat was toch ook al heel grappig, maar de bloemen waren zoo mooi en roken zoo overheerlijk, dat ze het prettig vond dat prachtstuk eens van dichtbij te kunnen bekijken.
In Holland woonden zij dicht bij een bloemist en daar zag zij wel eens van die prachtige bloemruikers, die voor verjaardagen of bruiden bestemd waren, doch de gedachte was natuurlijk nog nooit bij haar opgekomen om zelve zoo iets in eigendom te hebben. Oom vond echter een bouquet behoorde bij een verjaarfeest en zoo stond E v a later deftig met haar groote bouquet in de hand om de gasten af te wachten, die het feest mede zouden vieren.
Oom had alle grootere en kleinere kinderen, die hij kende, uit laten noodigen om den verjaardag te komen bijwonen.
‘Maar hoe zal ik al die kinderen verstaan, oom?’ vroeg E v a , toen oom haar vertelde dat er een partij zon zijn ter harer eere, want zij kende geen Engelsch.
‘Ja, dat weet ik waarlijk niet,’ sprak oom. Daar had hij in het geheel niet over nagedacht.
‘Dat spijt mij nu,’ zeide hij nadenkend, ‘wat zullen we daaraan doen?’
‘Wel niets, E v a moet zich maar redden, kinderen leeren elkander spoedig genoeg begrijpen, en ik wed dat zij veel pleizier zal hebben,’ antwoordde mevrouw Wa l t e r .
Reinoudina de Goeje, Eva's bal
t.o. 4
Reinoudina de Goeje, Eva's bal
5
De gasten. III.
‘Kom, ze zullen je niet opeten,’ merkte hare moeder aan.
‘Neen,’ zeide E v a , ‘dat is ook zoo,’ maar ze zag toch wel een beetje tegen de partij op, en toen de bel gehoord werd en de eerste gasten kwamen, fluisterde zij hare moeder dat nog eens even in het oor.
't Was dan ook wel vreemd om te weten dat er bij al die kinderen geen enkele was, die haar kon verstaan of met wie zij praten kon.
Maar het viel haar erg mede. De huisknecht was een Hollander en die had een aardige manier om spoedig alles over te zeggen. Hij bleef dicht bij E v a staan en noemde haar de namen der gasten, en zoo waren er werkelijk al spoedig oogenblikken dat de jarige geheel vergat dat ze de kinderen niet kon verstaan en toen hare moeder na een poosje vroeg: ‘hoe gaat het er mee E v a ?’ antwoordde zij dadelijk: ‘o, best, ik heb erg veel pret.’
En het was op haar gezichtje te lezen dat zij heel veel pleizier had; eerst had ze, deftig stilstaande om de kleine gasten af te wachten, de groote bouquet in de hand gehouden, maar toen de spelletjes begonnen bood H e n d r i k aan die maar voor haar in een vaas te zetten. Nu, dat was veel gemakkelijker, want om prettig te kunnen spelen moet men de handen vrij hebben.
Welke spelletjes er gespeeld werden? dat vroegen later de vriendinnetjes aan E v a , toen ze weer thuis was en dit alles vertelde, maar dat kon ze zich nooit goed
herinneren. ‘Het was, geloof ik, zoo iets van ‘kruip door, sluip door,’ zeide zij, en van ‘doekje beleggen,’ maar het ging toch anders dan bij ons. Waarschijnlijk had E v a maar half begrepen wat er eigenlijk gespeeld werd, maar dan, het spel duurde ook niet zoo heel lang, want behalve dat er velerlei lekkernijen gepresenteerd werden, dat nog al oponthoud gaf, was toch de tijd voor het spelen zeer kort, omdat er gedanst zou worden.
Oom had muzikanten besteld, en er kwam een dansmeester, 't was alles in de puntjes.
Reinoudina de Goeje, Eva's bal
6
De groote zaal had hij geheel laten inrichten voor het dansen. Het kleed was er opgenomen en prachtige bloemen en boomen in bakken versierden de hoeken.
Een klein fonteintje spoot een lekkere frissche lucht van e a u d e c o l o g n e door de zaal en de gaskroonen maakten het er heerlijk licht. 't Zag er echt feestelijk uit.
Wat was E v a verrast toen de groote vleugeldeuren opengingen, en zij die zaal zoo voor zich zag. ‘Dat is nu alles ter eere van de jarige E v a n g e l i n e ,’ zeide H e n d r i k , ‘en daarom moet zij het bal ook openen,’ en toen kwam een der jonge heeren met een Schotsch pakje aan en vroeg E v a voor den eersten dans.
‘Ye s ,’ zeide E v a , want zij had al geleerd dat dit ‘ja’ beteekende en toen galoppeerde zij vroolijk met J o h n de zaal binnen. Al de anderen volgden spoedig twee aan twee en welhaast was het bal in volle fleur, zooals men kan zien op het plaatje.
‘Wat een gekrioel,’ zeide E v a ' s moeder eindelijk, toen zij een poosje er naar gekeken had en ze wees haar broeder op een klein nufje, dat aan niets scheen te denken dan aan haar waaier en aan hare kleeren, maar oom lette op niemand dan op zijn nichtje.
‘Ik ben zoo blij dat mijne lieve E v a n g e l i n e pret heeft,’ zeide hij, en hij zuchtte eens.
‘Arme W i l l i a m !’ zeide E v a 's moeder zacht. Zij wist wel aan wie hij op dit oogenblik dacht.
Reinoudina de Goeje, Eva's bal
*1-*2
Reinoudina de Goeje, Eva's bal
7
Het souper. IV.
‘Maar, W i l l i a m , houdt dat feest nooit op?’ riep mevrouw Wa l t e r uit, toen haar broeder vroeg of zij eens even met hem mede wilde gaan naar de eetzaal om te zien of daar alles in orde was.
‘Het souper is het besluit van het feest,’ antwoordde de heer D a r r e l en hij gaf nog eenige aanwijzingen aan de bedienden, terwijl E v a 's moeder niet zonder schrik zag hoeveel taarten en lekkernijen, en hoe er zelfs fijne wijnen waren klaar gezet.
‘Die arme magen van die jonge kinderen,’ dacht zij, maar zij liet niet aan haar broeder bemerken, dat zij liever gewild had dat het souper achterwege was gebleven, want, gedane zaken nemen geen keer. Mevrouw Wa l t e r dacht: ‘'t is maar voor eens,’ en het deed haar genoegen om te zien, hoeveel pret haar broeder aan E v a n g e l i n e 's vroolijkheid had.
Hij had besloten dat deze achtste verjaardag, de eerste, die zij in Engeland vierde, eens onvergetelijk prettig voor het kind zou wezen en daarom alles bedacht, wat maar bij eenige mogelijkheid de feestvreugde vermeerderen kon. En de heer D a r r e l had veel voldoening van het feest, want hadden alle kinderen blijkbaar pret, E v a kwam gedurig eens naar hem toegeloopen om te vertellen dat het zoo'n heerlijke avond was. Ze had druk gedanst, want begrepen de jonge heertjes dat het beleefd was om met het nichtje van den gastheer te dansen, ze vonden het ook zoo grappig om die vreemde taal eens te hooren spreken. Ze vroegen E v a de beteekenis van allerlei woorden en probeerden dan haar het Hollandsch na te zeggen, maar dat klonk zoo vreemd dat E v a soms meende Engelsch te hooren, als zij een woord herhaalden dat ze van H e n d r i k of van haarzelve geleerd hadden.
Wat werd er gelachen om al dat misverstand aan weerszijden! want E v a probeerde ook af en toe eenige Engelsche woorden te zeggen, die ze had opgevangen en dan meestal geheel verkeerd gebruikte.
Maar dat kwam er niet op aan, het ging zooals mama gedacht had, de kinderen hielpen elkander wel terecht en leerden zich te redden. Toen J o h n H o w a r d aan
Reinoudina de Goeje, Eva's bal
8
E v a vroeg of ze samen een klapper in een pistache wilden aftrekken en zij hem eerst maar niet kon begrijpen, wees hij haar zijn bedoeling en deed dat zoo grappig dat al de kinderen er om moesten lachen, zelfs de kleinen, die al zoo slaperig werden, dat zij hunne oogen nog maar nauwelijks konden openhouden.
't Was waarlijk geen wonder. Er waren nog zulke heele kleintjes bij, die al heel lang in hunne bedjes hadden moeten liggen.
Eigenlijk sliep E v a zelve op gewone dagen ook al lang om dezen tijd, maar nu was zij, zooals ze meende, nog niets slaperig.
Het bleek evenwel...
Wie wil weten hoe slaperig E v a was, moet het volgende hoofdstuk maar eens lezen.
Reinoudina de Goeje, Eva's bal
t.o. 9
Reinoudina de Goeje, Eva's bal
9
Slaperige Eva. V.
Wie het laatste prentje van dit boek bekijkt ziet daarop; heel in de verte de koetsiers, die al met de rijtuigen staan te wachten op de jonge gasten, wier wangetjes
roodgekleurd zijn door de pret en het late naar bed gaan. Dan de knechts en
kindermeiden, die met de koetsen en vigelanten meegekomen zijn en er de kleintjes nu goed warm instoppen, terwijl de grooteren zichzelven en elkander helpen.
En eindelijk ziet men in het hoekje op de trap E v a n g e l i n e staan.
Toen ze den volgenden morgen wakker werd was dit het laatste dat zij zichzelve herinneren kon. Hoe het verder was gegaan, dat wist zij niet. Hoe ze boven was gekomen en hoe ze uitgekleed en te bed was geraakt, hoe ze ook dacht, ze kon het maar niet bedenken.
En geen wonder!
‘Dag E v a , dag E v a n g e l i n e , ik wou dat het morgen maar weer je verjaardag was! Wat hadden wij een pret! Hoe laat is het wel?’ deze en dergelijke uitroepen hoorde E v a de vertrekkende Engelsche gasten roepen en zij zag mantels en kapjes en allerlei gescharrel, maar het was haar niet meer mogelijk om daar lang naar te staan kijken. Ze was nog nooit in haar leven zoo laat naar bed gegaan en de voetjes, die al zoo vroeg op den dag aan het trippelen waren geweest, wilden eindelijk wel eens rusten. Het scheen E v a toe, alsof die voeten zeiden: ‘wij kunnen je nu waarlijk niet langer dienen,’ en daarom ging de kleine meid zitten op de trap.
Maar toen scheen het hoofd ook op eens zoo zwaar te worden dat het een steuntje noodig had, en half zonder dat E v a het wist, leunde het zware hoofdje tegen de leuning der trap aan, en toen kwam het slaapmannetje en drukte de oogjes dicht.
En nog voordat de laatste gasten het voorportaal verlaten hadden sliep de kleine jarige zoo gerust, alsof ze in haar bedje lag.
‘Wat is dat, E v a n g e l i n e ?’ vroeg oom, doch toen hij zag dat ze sliep, nam hij haar zacht in zijne armen en droeg haar naar boven.
‘Kijk eens,’ zeide hij, ‘daar is de slapende prinses.’
Reinoudina de Goeje, Eva's bal
10
‘Maar E v a , laat zoo'n groote meid van acht jaar oud zich nog dragen?’ vroeg de moeder lachende, zij dacht dat het kind zich slapende hield, doch E v a gaf geen antwoord, zij sliep echt.
‘Voorzichtig dat zij niet wakker wordt,’ fluisterde oom en hij hield E v a op schoot, terwijl mama haar spoedig de mooie jurk uit- en de nachtjapon aantrok en toen droeg oom haar zacht naar haar bedje, waar ze lekker uitsliep.
Reinoudina de Goeje, Eva's bal
t.o. 11
Reinoudina de Goeje, Eva's bal
11
Besluit. VI.
Of E v a dien nacht droomde van al de pret, weet ik niet, maar dat zij er nog langen tijd over nadacht, dat kunnen al hare vriendinnetjes getuigen, want ze hebben allen zoo dikwijls hooren spreken over ‘E v a 's bal,’ dat ieder op hare beurt u vertellen kan van dien goeden oom W i l l i a m en van al de pret, die hij zijn nichtje aandeed.
En ze weten zelfs hoe slaperig E v a werd en dan nog hoe ze met schatten beladen thuiskwam en voor ieder een presentje medenam, voor de eene eenig speelgoed, voor de andere een doos met confituren of chocolaadjes, voor de derde een boek met platen en voor de vierde weer iets anders. Ze was met mama een geheelen morgen bezig geweest om voor de kennissen ‘gedachtenisjes’ te koopen.
‘En van mij krijgt ge allen ook iets,’ beloofde E v a 's moeder, ‘maar daarvoor is geduld noodig, want dat present is pas klaar met Sint Nicolaas.’
‘Wat is dat toch? Wat kan dat wel wezen?’ vroegen de meisjes. Ze waren er erg nieuwsgierig naar. Maar E v a kon het haar niet zeggen, want ze wist het zelve niet.
‘Neen,’ sprak mama, ‘het moet een verrassing blijven,’ en zij zeide er niets van, al zat E v a ook gedurig te raden wat het wel kon wezen.
Doch eindelijk, op den Sint Nicolaasdag daar kreeg E v a een pakje en daar zag ze de verrassing.
Wat was het?
Mama had zes keurige teekeningen gemaakt en die waren gedrukt en er was een vertelling bij geschreven en er was een omslag om heen gedaan en daar stond op te lezen:
EVA'S BAL.
Reinoudina de Goeje, Eva's bal
