• No results found

25 EX. f 1.. 5D. yo oe , -3--.

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2022

Share "25 EX. f 1.. 5D. yo oe , -3--."

Copied!
20
0
0

Bezig met laden.... (Bekijk nu de volledige tekst)

Hele tekst

(1)

«

25 EX. f 1.—.

5D. yo oe 1.75.

100, -3--.

2

**

(2)
(3)

tijd

meer laat de slaaf zich

vertrappen.

Niet

opzichten

is de hand van den meester almachtig.

ms

schudt

een

ellendige

fier het

hoofd,

en staat

om in bloedige

teekenen

zijn

ellende te toonen, om

kwelgeesten

te betalen met

gelijke

munt. Dan uit

lang

kalm

gehouden gemoed

zich

in,

vaak niet

erwogen,

maar

altijd

uit de onweerstaanbare

der

feiten voortkomende

gewelddaden.

spoor

van alle

regeeringen

was

bloedig, zij

lieten

=

Met bloeddit voorbeelden vuur navoor dooroogende

gansche

kan hetnietge-

pte ontmoedigde

slaven moeten er,

nde

geduld verdragen onderdrukking, toe komen

te

strijden

met dezelfde wapenen.

de

-verstom

gers

heett men

af

te rekenen.

in

het troosteloos neerdrukkend schouw-

heid

en

geldbelang,

van

onderwerping

en

domheid

en ruw

geweld,

van

ketterjagerij

ons, een

heerlijk bemoedigend teeken,

1

hoe

slaven het torschen van hun

botsingen plaats.

.

ch en

;

i nen ten einde raad naar ver-

Scilahcometi

a

i

dh

i

ey

il

5

BR

a

ll

ig

phe

ie

ea i

t

issage

(4)

2

Wij begrijpen

soms

eenigszins

hun

gemoe

en steeds

gevoelen wij hoe

een mensch tot

zulk

eraad

yan

“wanhoop

door de

misdadige

huichel os

maatschappij

kan worden

gevoerd,

dat

hij niets beter

weet dan dood en

vernieling

te zaaien

rondom zich,

als ware het om een toch naar

verhouding

zoo

geringe

-

wraakneming

te oefenen

jegens

den

grooten algemeenen

altijddurenden moord,

in het

reusachtig slachthuis

dat

wij

noemen: De

Maatschappij.

Deze doodt met haar

rampzalige instellingen

van

geld

en gezag

aanhoudend

den

mensch, zij

offert vrouwen en kinderen aan

het grimmig hongerspook, terwijl

de mannen indenkerker zuchten of het leven laten’ op °*t schavyot omdat

zij

anders dachten dan de

heerschers,

omdat

zij droomden

van een beter

samenleven,

waar menschen in

hun

naasten menschen zouden

vinden.

De

regeeringen

zagen het

gevaarlijke

van haar

positie in,

de

‘heerschers

en bezitters

gevoelden hun

voorrechten bedreigd.

Daarom moesten voor zoover de

publieke meening

het

toeliet,

alle nieuwe denk-

beelden worden verstikt. In het ééne land meer,

in

het andere minder

openlijk

al naar de zeden het ~

openlijk

onderdrukken

vergunden

bestaat de inkwi-

sitie,

de

gewetensdwang.

En

de

kerk,

die liefde

predikt,

was steeds de

eerste

om iedere nieuwe

gedachte

in bloed te smoren, alle

maatregelen

ten voordeele der bezitters

te ondersteunen,, ~

de

slaven gekromd

te houden onder het

juk.

ge

Wij

willen in de

volgende bladzijden

een en

ander

aantoonen,

betreffende de inkwisitie in

Spanje

in onze

dagen; wij

willen de echo laten weerklinken van het

dynamiet

dat daar

ontplofte,

en dat de beulen die

over het spaansche

yolk heerschen de schoone

gelegenheid

gaf,

de nieuwe

gedachte,

de Anarchie te martelen

op©

de

pijnbank.

Misschien leeren

wij

de stem verstaan van de

bommen

>

der in

Spanje gruwelijk gemartelde

slaven.

Misschien

verwondert het ons niet meer, wanneer

nieuwe daden

van

wanhoop,

waarmee de

bedrijvers

in de

eerste

plaats

zichzelf

treffen,

komen

getuigen

van-

= uit-—

(5)

it

hee),

en

bewijzen

hoe het

plan laagt,

om voor

lang

zich te

bevrijden voor

de

vrijheid.

1

we

niemand het recht geven

geweld

aa

,

het

te trachten

raden, rekenen

te we het overwegen

begrijpen

van de ruwe

.. door opgestane

slaven wordt

gesproken,

tot

nste, heiligste

deel van onze taak.

#

* *

Spanje is

een

dngelokkiz

land. Het kon een

paradijs

“nm de middeleeuwen

hadden de Moren een

heerlijk

van

Spanje gemaakt,

maar sinds

Filips

II de

wouden liet sloopen begon

het verval. Nuis

Spanje

woestijn,

ten

prooi

aan onvruchtbare vernielende

droogte,

af wisselend met

schrikkelijke overstroomingen.

‘: a. oogsten

hongersnood;

industrie en

handel

Beide

stroomingen

voeren tot

oe

ices land als Spanje

het volk vanzelf

opvliegender

is,

werkt

deze

oorzaak,

de ontzettende

ellende, machtig

e

mede tot het

vormen van een

geest

van

ontevredenheid,

alle onderdrukking trotseert,

en telkens weder

zich

uit,

de

slapenden opschrikt

en

dwingt

te denken

innerlijk

zoo verrotte toestanden.

892

vonden

bijvoorbeeld groote opstanden plaats.

ne vergaderingen

werden

gehouden gezamenlijk

Re oaetgs

ame

anarchisten,

de

zoogenaamde ,,zwarte

|

Xeres

in Andalusié. Te

lang,

zoo

meende

r

gepraat,

nu wilde men tot

handeling

over-

een zou

trachten een stad in handen te

krijgen

3

de

revolutie te doen aanvangen. De keuze

;, maar de

regeering

kwam

ontijdig

op de

de plannen.

De

poging

werd in bloed ge-

archisten

werden in hechtenis genomen,

Vier werden

aan den beul

overgeleverd,

afsneed Inet het verschrikkelijk

wapen

(6)

+

van den

wurgpaal.

Een drietal werd

levenslang

opge-

sloten,

de straffen der anderen wisselden af tusschen

12 en 20

jaren.

oe

Daarop volgden

daden van

geweld

en nieuwe onder-

drukking. Vreeselijk

waren de berichten die de huiye-

rende wereld vernam. Daar werd de

pijnbank toegepast

nog in onze verlichte

dagen.

Men

gaf

aan de gevangenen

zoutevisch en deed hen allen drank

ontberen,

om de

ongelukkigen

op die

wijze

tot bekentenissen te

dwingen.

Een bom in het Liceotheater te

Barcelona,

geworpen

te midden van een

bourgeoispubliek

dat den zwitserschen rebel Willem Tell

toejuichte, terwijl

het de

vrijgeesten

in

eigen omgeving

martelt en doodt. Allen werden opge-

schrikt door het

projektiel,

dat geworpen werd uit de hand

ran iemand die genoeg

geleden

had in de

huichel-

achtige maatschappij.

Wederom

vervolgingen,

nieuwe

verbittering,

nieuwe

wreedheden.

Daar kwam de

opstand

van de onderdrukten op

Kuba,

het vuur greep woest rond

zich,

het

vonkje vrijheidsgeestdrift

flikkerde op tot een vlam waarmee

rekening

moest worden

gehouden.

De

regeering

was

radeloos. De staatskassen waren ontoereikend. Er

moesten

mijnen

worden

verpand

om van Rothschild

geld

te

krijgen,

en de

oorlog

werd aangegaan met die fiere

rebellen,

die in dien

ongelijken strijd

een reuzen-

\

kracht

ontplooiden,

en niet

geneigd

waren tot over-

gave.

Worstelend met het

staatsbankroet,

zich de kolonién

voelend

ontglippen, kampend

met de wassende onte-

vredenheid van de

hongerige arbeiders,

en dus met een

onvermijdelijken ondergang

voor oogen, die zeker

ligt

in het

verschiet,

waarvan

bloedig

de voorteekenen reeds thans zich

vertoonen,

kan de

spaansche regeering”

zich slechts handhaven

langs

den weg van het ruwst

eeweld,

der brutaalste

onderdrukking

der meest abso-

lute

ontkenning

van alle

vrijheid. Onvermijdelijk

maar

ook zonder iets

daartegen

te vermogen, werkt

zij

er-

aan, zichzelf in den

afgrond

te storten.

Hopen wij

dat de

doodsstrijd

niet

lang dure,

em

(7)

e. ‘maar oa nog Siauaar

in andere omgeving.

et Jaatste feit, waarop

de onge-

a maanden

is

gevoled.

godsdienstige optocht) bewoog

zich

n

van

Barcelona, Een

bom

ontplofte

en

enschen.

=

» hiervan ging

een

rilling

door de

gansche

regeering

vond een

goede aanleiding

om

uw

histen een barbaarsche klopjacht

te gaan

Shen voor de regeering

geen welkome reden

pee eelon —

den

toenemenden

vloed der

ing niet een groot belang bij

het ont-

chting jegens

al wat

anarchist

is,

e

propaganda

een

gevoeligen slag

toe

oi heeft de politiek

er

een gewetens-

haar plannen.

is bom

ook

werkelijkweworpen

door

o de "meager Het onschuldig a5

doordoor iemandhem

vergoten

die op

ook dan stellen

op

rekening

van"

die elke

h

ling is, welke

straft wie

denkt,

ngs

alle

wegen, welke

dagelijks

zoo-

:

eischt offers

van

‘oorlog en gebrek,

van

angen,Dezelfde regecring die jammer-

ief

over over wreedheden die (misschien)

door

even werden,

aarzelt geen oogeli-

ijkste

/ martelingen

op

onschuldigen

elfde maatschaprij die verantwoor-

(8)

om menschen te

pijnigen

die

nieuwe

n.

kondigen,

die een ideaal van

vrijheid en

gel

en

daden

van

geweld

verklaren

willen!

dynamietaanslagen

voor de

regeering

©

dan het aanraden van

zeweldpieetie

aantoonen van de oorzaken die een

mensch ver-

twijfelde wanhoop

voeren, valt steeds ten

nadeele

heerschers en bezitters

uit,

toont het

misdadig ste

der

tegenwoordige maatschappij

als de

groote

schy

aan wat rechters en beulen straffen

willen.

te -

Misschien denkt ge dat het

jaar 1897 sangevingen

is,

en

wij

in een

tijd leven,

waarin de mensch |

heeft

trotsch te

zijn

op den

yooruitgang,

na

de

s

te hebben

opgesloten,

den bliksem dienstbaar

gem

het onzichtbare

afgebeeld,

de

hemelruimte onderzocht

en wat al niet meer. :

Doch

gij vergist

u:

wij zijn

niet op den

drempel der.

=

2Ue eeuw, maar op het eind der

15e,

niet in

het tijd

vak van"

Edison,

maar in dat van

Torquemada.

Over de

Pyreneén

hebben

dingen plaats” waarvoor

we geen naam weten. i

Niemand weet,

en niemand zal

waarschi quite ‘ooit:

weten,

vanwaar

r

de

bom kwam

die

in

de Rio Cambios

ens weworpen. Wel

weten

we

dat na

dezen :

de

regeerders

380 menschen gevangen namen.

Toch

kon slechts

één hand

de

bom gew

r

hebben.

men op deze

i Ras

is

het nood

enkele

trekken

den

maaiachap peli

en en zede

Sinds tal

van

jaren,

maar yvooral sedert

Canov:

Castillo,

de ware staatsman van dat

land, de mac

in handen

heeft,

is

Spanje

ten

prooi

aan de

toomelooze

kerkelijke.

en

militaire reakti

(9)

de gidbcdriicing

der

gedachte.

vil

kan de regeering

onder een

grond- schijnbaar demokratisch uiterlijk,

alle

vrij-

rten, en

laten

verbannen of

vermoorden,

weg

staat.

uén

zijn overgeleverd

aan de

gunstelingen of,

aan de van

geld

ontbloote

edellieden; zij

verslonden

door het

geestelijk ongedierte

van

rde

of wereldlijk,

van de kerk of het klooster ;

zij

len

vertrapt onder

de zware voeten der

soldaten,

dat

hun toestand

onhoudbaar

is, blijkt

door de

len

op

Kuba en de

Filippijnen.

ermaat van

lijden,

bracht vooral in Katalonié

idalusié, de

twee revolutionaire haarden van het

iland, pogingen tot bevrijding voort,

waarvan de

ing te

Xeres in Januari 1892

door

ons boven

werd aangehaald,

Wreed antwoordde telkens de

ng

met worgpaal

of geweervuur.

verworging

van

Busiqui, Lomela, Zarzuela,

Lebri-

;

de terechtstelling

van,

Pallas, Codina, Saldani,

.,

Salvador French, Aragon,

Masso en

‘zooveel

nm, die

in de

zewelven

van

Montjuich

werden

hoten,

zouden

natuurlijk

wraak doen ontkiemen.

op

het

leger,

dat de

slagen toebracht

en

-

geestelijkheid,

die de armen der soldaten

_

vindt

de

aanslag i

de

processie

in

:

hecht

aan de door velen

aangenomen

ver-

ling dat

het een daad der

politie

was. Aan

processie liepen hooge geestelijken

en

foch werden

deze

laatsten

niet

ae

argwaan

zeer toeneemt.

daad die toch

slechts een persoon had

ven, werden

380 menschen

gevangen

ge-

de

helft werd opgesloten

onder in het

eschip oP de

reede van

Barcelona,

(10)

8

terwijl

de andere helft de cachotten

van Montjuich

moest bevolken.

Wat daarna

gebeurde, ging alle

grenzen der waar-

schijnlijkheid

te buiten en is toch maar al te waar.

Zoo

hevig

waren de smartkreten der

slachtoffers,

dat

z.j

door de muren van het

schandelijk

fort weerklonken.

Sinds den eersten

dag

hadden de militaire rechters

die het onderzoek in de zaak

leidden,

zeer

gemakkelijk

bemerkt dat geen enkele van hun gevangenen de dader

van den

aanslag

was. Men had hen met een worp

van het net gegrepen, dezen omdat

zij

anarchisten

waren, genen omdat

zij

soms het woord

republiek

uitspraken

of niet naar de mis

gingen,

anderen einde-

lijk

omdat

zij ongelukkig

waren en men in

ongeluk-

kigen

ontevredenen veronderstelde een mieuwe

logika

ten dienste der bestaande orde! Men had hen.

in de

gevangenis

geworpen niet omdat

zij schuldig

waren, maar omdat men vreesde dat

zij

eenmaal

schul-

dig

zouden kunnen worden!

Daar

zij onschuldig

waren, konden

zij

zichzelf niet

beschuldigen

van een daad die

zij

niet bedreven hadden.

Maar de

justitie

is

vindingrijk:

om hen te

dwingen

tot

bekennen en elkander

betichten, groef zij

de

martelingen

der middeleeuwen op;

zij voegde

er nieuwe

bij,

en

onder bevel van den luitenant der

gendarmerie

Nar-

cisso

Portas,

een wild dier met

menschelijk aangezicht,

rukte men de

nagels uit,

verbrandde de

heupen,

wrong

de teelballen en sloot de hoofden in helmen die met..

een elektrische

batterij

verbonden waren.

Terzelfder

tijd

was zeer

vernuftig

met deze kwellin-

gen verbonden:

geeseling, ontbering

van

slaap, dag

en

nacht

gedwongen loopen, voeding

met uitsluitend zoute-

visch en volkomen

onthouding

van

drank,

en wie weet

welke

martelingen

meer.

Men moet de oogen yoor de rede sluiten”

(cerrar

los

ojos

a la razon) verklaarde de militaire rechter Marzo’

schaamteloos,

toen

hij

de doodstraf eischte voor 28 be-

schuldigden

en het

bagno

voor al de

overigen.

Overmeesterd door het

boyenmatig lijden,

waren

eenige

gevangenen verzwakt

zij beschuldigden

zich

(11)

Reeds

wreven de beulen zich

,

moest

het proces hun toch

rteld en gedwongen

valsch te be-

Ascheri.

proces

is

leugen

en

laagheid” riep en hun

verbrand

vleesch,

hun

gebro-

srminkte

lippen,

hun handen zonder

fen uiting

aan hun smart en woede.

as zei niets.

Onderworpen

aan de mar-

e

elektrische helm,

had

hij

dat niet kunnen

was gek geworden.

-

diging beving

zelfs de

officieren

en de

liepen

weg,

gingen hevig

te keer

tegen 1

en

voegden

hun

getuigenis bij

de vele stem-

reeds

yvernomen waren, ondanks de

geheim-

het onderzoek

en het met

gesloten

deuren

proces. De terneergeslagen

rechters durfden

yonnissen in

plaats

van 28

uitspreken!

ht!

Slechts 8 menschen zullen in naam

‘d

worden,

na

afgrijselijke martelingen

n, voor een daad die

zij

niet be-

een laagheid

moge niet

plaats vinden;

menschelijk geweten

meer is daneen

ijdel de publieke opinie eenig gewicht

in

zal

de bleeke winterzon de door het

iwe

martelaren rood

geverfde gewelven

er inzicht in de zaak

verkrijgt

men

‘an het

DE ZITTING

VAN DEN KRIJGSRAAD

TE BARCELONA.

1896 werd

in het

kasteel

van

Montjuich van den krijgsraad,

die op bevel der spaan-

a

(12)

sche regeering de offers voor de slachtbank zou aanwijz

zitting was

geheim,

niemand zal zeggen van waar eo

menten in handen der anarchisten

gekomen zijn,

evenminals

we

behoeven te onderzoeken hoe het den

gevangenen gelukte

brieven uit het fort te verzenden. We geyen dus hier een ge-

trouw

verslag

van deze

terechtzitting,

waar zulke

gruwelen

door

de

aangeklaagden

werden

geopenbaard,

die hen ~

veranderen

deden in

aanklagers.

:

Antonio Nogués verklaart dat al wat

hij tegen zichzelf

en de andere

beschuldigden

had

aangevoerd

volkomen

yalsch

was; en men hem bekentenissen had ontrukt door

marteling.

Callis,

Molas en

Sunyer

verklaren eveneens dat

zij de-

zelfde

kwellingen

hebben

ondergaan

als

Nogués.

Alle

verdedigers zijn

in de

gehoorzaal.

De

lezing der

door hen aangeboden stukken eindigt ten kwart over éénenin

den

namiddag.

Ten twee uur wordt de

zitting opgeheven

en ten

drie

unr

voert men alle

beschuldigden binnen,

maar laat hen

heengaan

zonder dat de zitting hervat wordt. De

beschuldigden

ae

po

buiten. :

Toen laat men Ascheri binnenkomen.

Ascheri

geeft

toe dat

hij

bekend had de dader van

den

aanslag

te

zijn,

maar voegt er aan toe

deze verklaring

slechts

gedwongen

te hebben

afgelegd.

Nu is het de beurt van

Callis. Nauwelijks

heeft

hij eenige

woorden

gesproken

of er ontstaat een groote

beweging

in

het gerechtshof.

Dit ziende opent de rechter van

instrukteHnrique

Marzo de deur door er met

zijn

yoet tegen te

schoppen,

en

drijft

Callis buiten de zaal.

Onmiddellijk grijpen

hem de~

benlen

oogenblikken

en voerenluide hemkretenin eenworden

hooger

vernomen.

vertrek,

vanwaar na

nena)

De rechter haast zich om een andere

beschuldigde inion te

voeren,

opdat

de raad

geen

aandacht

vestige

op wat

gebeurt.

Verschillende verdedigers

zijn

overeind

gebleyen,

en de door

des

houding van Callis veroorzaakte

ontroering

duurt nog

lang.

Dan laat men den advokaat Corominas binnenkomen.

Deze

begint

met de aandacht van het

gerechtshof

te

vestigen

*

op sommige

duistere punten in het proces.

Hij

zegt, dat bij

zijn

konfrontatie met Nogués, die hem

beschuldigde

de

geheime vergaderingen

te hebben

bijgewoond, hij

had

gevraagd de

an-

dere

aanwezigen

te noemen; toen wees Nogués

aanAse her Tee

Mas en enkele

anderen, terwijl

dezen

bepaald ontkenden.

Corominas doet

opmerken

dat toen

hij

met

Ascher

werd

gekonfronteerd,

deze verklaarde hem nooit op

de

1

(13)

teud

haben gezien, Dit

is in het proces gekonsta-

de beschuldigde

akte van er

bij,

maar de rechter heeft het

beschuldiging,

evenals dezelfde ‘ver-

ominas as. voegt

er aan toe dat

hij gevraagd

had met

t en den

koncierge

van de ,,Karrijdersvereeniging“

de vergaderingen

werden -

<gehouden)

te worden

gekon- opdat

hun

gevraagd

‘zon worden of zij hem anders

in den kring

hadden

gezien dan bij gelegenheid

van

openbare

eringen. Men

weigerde

dit echter, en maakte op die wijze

een gewwenscht bewijs,

dat

geheel

strookte met de regelen van

proces,

onmogelijk.

Met

den

beschuldigde

Molas bereikt het schandaal

zijn

Tateats welij iks binnengekomen,

beweert Molas dat hij gemar-

teld is,

om hem te noodzaken valschheden te verklaren. De

_

president

wil hem het woord ontnemen. Maar Meolas drukt

zich in

zoo

krachtige

termen

uit,

dat een lid van het

gerechts-

hof opstaat

en zich tot den

president

richt met den uitroep:

_ _

,Mijnheer

de

president,

we moeten dezen beschuldigde laten

spreken,

want

hij

heeft daartoe het recht!”

- Deze

woorden,

die Marzo in

verwarring

brengen, worden

_

op

al de banken der

verdedigers begroct

met een

gemompel

van

ae Toen

vertelde Molas

zijn lijdensgeschiedenis.

Een doodsche

giles

heerscht in de zaal. Het verhaal van

Molas,

dat den

-indruk

maakt van een onloochenbaren ernst, brengt een diepe

ontroering

yoort. Marzo is verschrikt. Men had Molas be-

dreigd,

hem

opnieuw

te zullen kwellen wanneer

hij

voor het

[ eeeenot sprak

van de wreedheden die

hij ondergaan

had.

Dat was den

beschuldigde

tusschen een doodvonnis en een

“koweling plaatsen.

__

Toen Molas

onder

geleide

van

zijn

beul de

gehoorzaal

ver-

om

naar

zijn

cachet terug te keeren, was

hij

kalm en

-_rustig,

«en scheen

hij

onbevreesd de martelingen tegemvet te

;

ae waarmee hij bedreigd

was.

Na Molas

laat men een der niet

gemartelde

beschuldigden

pigaenkomen.

“Wanneer Nogués

uit

zijn kachot

komt om voor derecht-

bank

te

verschijnen,

weent

hij,

want men had hem vooruit ge-

‘d.

Ziehier zijn verklaring:

Na vele malen aan

marteling

pen

te

zijn

geweest, had

hij

door het

lijden

bekend de

an

den

aanslag

te wezen. De

pijnigers

zeiden hem

dat hij

die

verklaring

niet moest

afleggen,

maar

zijn

: é:

4

(14)

28 ea

12

kameraden

beschuldigen.

Hij zegt, na 3 maanden

gevangenis

nog de brandwonden op zijn billen te hebben.

Hij

bracht 8 dagen zonder eten en

slapen door;

men rukte hem de

nagels

uit;

hij

kreeg tallooze stokslagen; men stopte hem een prop in den mond en drukte

zijn

teelballen met een vioolsnaar samen.

Toen Nogués de zaal

verliet,

was

zijn gelaat

samenge- trokken van

lijden, zijn

oogen

puilden wit,

maar

zijn

fiere

houding

scheen te zeggen: ,Gij kunt me

martelen,

maar nu

ben ik voldaan.”

Hierop

volgt

Mas, die gek

geworden

was, en niets van wat

men tot hem zegt

begrijpt.

Sunyer

legt

dezelfde

verklaringen aangaande

het martelen af, in

tegenwoordigheid

van den Iuitenaut Portas.

Zijn

woorden maken een indruk van afschuw, en

gendarmen

verlaten

de zaal onder de uitroep: ,Moordenaars!” Faire

Een

jonge

verdediger

verwijdert zich,

daar

hij

niet meer in

staat is te hooren; eenige anderen laten

hevige verwijten

-

hooren, en het

gerucht loopt

dat de advokaat van Ascheri

den luitenant Portas zou hebben

uitgedaagd.

Verontwaardigd

verklaren sommige gendarmen dat men een

korps

van beulen uit de

gendarmerie

heeft

gemaakt,

en in hun

verontwaardiging

maken

zij

de boeien der gevangenen los.

Dezen vormen twee

gelederen

in een zaal naast die waar de

krijgsraad zetelt,

en de

wanhopige gendarmen

verhalen hun wat

ter terechtzitting is

vuorgevallen.

Tengevolge

dezer

gebeurtenissen

wordt een krachtig protest

tot den

president

gericht, en de

invrijheidstelling

van allen ge-

°

vraagd.

Die vraag is verworpen, en wie hun onschuld aan het licht wilden brengen moeten zich stilhouden.

Toch werd een tweede

terechtzitting gehouden,

waar de be-

schuldigden verhaalden,

hoe

bij

het konfronteeren

zij opmerkten,

dat hun

beschuldigers

bebloede handen vertoonden.

Aan den Franschman Thioulouse werd een tolk

geweigerd;

men martelde hem

opdat hij Spaansch

zou

spreken,

welke taal hij niet verstond.

Allen houden hun onschw4d

vol,

verklaren zich anarchisten,

maar ontkennen aan een

komplot

te hebben

deelgenomen.

Allen

zeiden dat

zij

hun

beschuldigers

vergaven omdat dezen door martelingen

gedwongen

waren tot het

afleggen

van valsche ver- klaringen. Allen wierpen de

beschuldigingen

van zich. De

krijgsraad

beval een onderzoek door den

geneesheer

der ge-

(15)

13

es

deans

de

krijgsraad,

waarvan de

president

op

zijn

zetel ineen- _

kromp,

toen Thioulouse

uitriep: ,Gij

hebt me zweepslagen

laten geven

omdat

ik geen

spaansch kon spreken

!"

»Le

Libertaire’ nam de namen op van de monsters die de

pijnbank

te

Montjuich

regeeren, allen

gendarmen.

Men vindt in dat fransche blad hun namen en

ouderdom,

benevens hun

woonplaatsen.

Dat het geven dier

inlichtingen mogelijk

was, is een voldoende

bewijs

hoe zelfs in dien

kring

menschen

zijn

die hart genoeg hebben om te gruwen van zulke

laag-

heden. Alle fransche bladen zwegen behalve

,,]’Intran- sigeant”, ja

zelfs werd in fransche bladen bew

‘eerd wuit

zekere bron” dat alles

leugens

waren. Die zekere

bron

was het

spaansche gezantschap

te

Parijs.

De fransche pers, betaald zonder

twijfel

uit het

spaansche gezantschap,

trok de

mededeelingen

van

,,Le

Libertaire’” en

,L’Intransigeant”

in

twijfel.

Het

heette,

dat de

beschuldigden

bekend hadden 9 bommen te

hebben

gemaakt;

slechts 2 ervan vond de

politie

terug.

,.Wanneer

men hun nu door die

zoogenaamde

martelin-

gen

bekentenissen kon

ontrukken,

die hen op het scha-

vot brachten,

hoe komt het dan

dat

men niet kon te

weten komen waar die verdwenen bommen waren?’

Zoo

vraagt ,Le

Journal’. Dit

argument bewijst

alleen

de volkomen onschuld der veroordeelden. Door mar-

teling

bekenden

zij

9 bommen te hebben

gemaakt;

evengoed

zouden

zij

het

getal

90 hebben

toegestemd.

Maar geen

kwelling

was in staat hun te

dwingen

tot het

noemen der

plaats

waar die bommen

verborgen

werden

omdat

zij

het

eenvoudig

niet

weten,

omdat hun beken- tenis

geheel

valsch was evenals men ons door mar-

teling

er nooit toe

brengen

zou deze brochure in de

chineesche taal te

schrijven

daar deze taal ons on-

onbekend

is.

Reeds

pleegde

een der rechters te Barcelona zelf-

moord;

de stem van

verontwaardiging

werd luide ver-

nomen

zelfs in de

dagbladen

te Madrid.

,Liever

de

i

ig

(16)

14

schuldigen ongestraft laten,

dan één

enkelen onschuldige

martelen.”

(,,Las Dominicales,

dagblad.)

:

Men eischt het proces in

het openbaar

te

behandelen,

;

en hetzelfde blad

,,.Las

Dominicales” meldt in

het kort,

hoe ter

terechtzitting

door de

verdedigers

werd gepro-

testeerd;

de berichten in

bladen,

die niet de

minste neiging

voor anarchisten

hebben, kunnen

we

zeker

on-

partijdig

noemen.

Er gaan stemmen op

overal,

zelfs in

Spanje

het

gevolg

moge wezen dat de oogen var het volk

opengaan

voor de

laagheden

waarmee het gezag

zijn overheer- sching staande

houdt. Maar de

spaansche regeering weet

raad;

zij dreigt

gewoonweg alle bladen te zullen ver-

bieden behalve

haar

orgaan,

wanneer de

agitatie tegen

|

de

partij

die aan ’t roer is niet

ophoudt!

Ook

zijn

er brieven van de

slachtoffers,

die ons in

kennis stellen met de

vreeselijke bijzonderheden

van

hun

lijden.

Wij

zien

duidelijk in,

hoe de

ongelukkigen gedwon-

gen waren elkander te

beschuldigen

wanneer

wij

de

verklaringen

in de brieven van

Nogués

en Thioulouse

lezen.

De

laatste schreef o.a. dat

hij langdurig werd

gemarteld

omdat

hij

geen

spaansch

verstond :

.Toen zei ik dat ik enkele woorden met moeite

spreek,

en het

zou beproeven. Dat stelde hun tevreden.

De rechter Marzo

voegde

me toe: Nu kan

je spreken! Hij

stelde

me tal van vragen, die ik

bijna

niet hoorde en ik ant- .

woordde er op,

bevreesd

voor

begripsverwarring.

©

Hier

is de tolk.

.Men brengt

Ascheri,

die een

spookgestalte gelijkt

en me

zelis

niet

aanziet;

een

voorgevoel

verlamde

mijn

smarten, om

te denken aan

die

welke de anderen in die twee maanden

bij

deze beulen hadden moeten uitstaan. re

,De nieuwe kiel en broek van Ascheri zeiden genoeg, en

toonden

dat

zijn

oude kleeren in lompen of met bloed

bevlekt

moesten wezen.

Zijn

stem scheen uit het

graf

te komen.

ge

OP

de vraag of

hij

me in

openbare

of

geheime vergaderingen

gezien

had,

antwoordde

hij

met holle stem het

bit

enkele ©

woord:

Openbare.

. :

—- Vele malen?

p— Een...

(17)

le

en ico Die

man scheen

gehypnotiseerd.

geppes

yoort, als iemand die aan een

:

,Seis

una banda de pillos.” (Gij zijt

ete

pik hem

begon toevoegde:

te

lachen, No

tevredenselo queoveren-

dk

weet niet wat

ge

onder schurken

gi rechter

zoo vanschaamteloosde

lezing

derom

mij

akte invantegenwoor-beschul-

d

van

14 of

15 verdedigers

te vragen ,of ik me herin-

o a de middelen bezaten

om me te

laten

zeggen wat

es ib satis

ti

ijdensgeschiedenis

dier slachtoffers;

insnede hunner

brieven doet ons hun

smart

“Wwandaden

kunnen een

regeering

slechts ten

, want de

menigte

moet helder gaan inzien

heerschers zijn

en

doen,

door zulke

gruwelijke die aan

de

iederoezagsinstelling

toonen in alle

} *

*

i

*

vaak

aanschouwde ik in

mijn

droomen dat vree-

apm

Steeds werd het

grooter;

de

rechterhand

'

ein

het

op? Mijn onbepaalde

droomen

n

niet

onderscheiden .of het van de

ijsvelden

van

n was

of

van de

uitgedroogde

streken van

n.

Was het nabij

u, slachtoffers van een czaar,

Siberié?

Was het

bij den Etna,

waar

honge-

het gezien, mijn vreeselijk spook;

als een

wam het op aan een rooden

hemel;

op

Spanje

heeft het den voet

gezet,

en

het

bloed der martelaren.

reden

en smarten en

tranen;

mee-

(18)

doogenloos

land voor wie

niet

macht van

koningen priesters

dier en de denker

gemarteld

wo

No son cristianos

(omdat zij ge

Zijn machtige

arm kwam

juich,

toen het

spook mijner mt «

weerklinken: a

»Genoeg geleden, strijden is-de pli eweketend

is door wetten en

tyrannen,

nen en doe de wetten weg; alles

wat

vernietigen,

alles wat u

ontbreekt nemen,

Ik ben de vernieler van al

wat slecht

achter

mij, mijn

dochter met

lieve

oo;

blanke handen die den

olijftak

als

zinnebe

omklemd houden,

ziet den

oogst dien zija

aanschouwt hoe

het lijden vliedt waar 2ij

de herboren aarde kent geen

haat meer

liefde

begeleiden

haar

voetstappen'!’

Wie

zijt

ge, zwart

spook,

dat

het kwaad

woesten,

de vrede

vooruitgaat?”

_

Mijn

naam is de

a

en

beset do

Anarchie !”

;

(19)

Bij

den. witgever dezes is verschenuen:

NA DE REVOLUTIE

Naar het fransch van

JEAN GRAVE.

Staatssocialisme en Anarchisine

In hoever

zij

overeenstemmen en waarin zij zich ouderscheiden,

ai

a cea

aa pane pOOR

iF.

ret a BENJ. R. TUCKER.

Prue

oOct. fr. p. p; 6 et. 25, ex. f 1.—.

BO}. oh, Po.

m

100.\,,°--°3.—.

es

‘ De Anarchisten.

EEN TAFREEL UIT HET EIND VAN VDE 19e EEUW.

NAAR HET DUITSCH VAN

JOHN HENRY

MACKAY.

In 11 afi. & 10 ct. franco 12 ct.

Compleel ingenaaid

f 1.30. Gebonden f 1.60, (fr. 10 ct. meer.)

: De Stervende Maatschappij

en

de Anarchie.

Naar het fransch van

JEAN GRAVE.

In 9 afl. a 10 ct. franco 14 ct.

Compleet ingenaaid f1,10.

Gebonden f

1,40. (fr.

10 ct. meer.)

De Toekomstmaatschappij.

Naar het Fransch van

JEAN GRAVE.

Per afl. 10 cts. fr. p. p. 12 cts.

(25

centimes.)

Wetenschappelijke Bijdragen.

GEILLUSTREERD MAANDBLAD

TOT VYERBREIDING VAN

eenvoudige bhegrippen over Natuurkennis.

ae

Abonnementsprijs

per half

jaar (6

nrs., ieder 32

bladz.)

60 cents, fr. p. p. 72 cent.

ae

saphaip

a

.

:

i

(20)

Referenties

GERELATEERDE DOCUMENTEN

Dat is niet alleen ongepast, het is ook geenszins de manier om tot een consensus te komen, en evenmin de manier waarop wij behandeld willen worden.’ CD&amp;V-voorzitter Wouter Beke

Als jelui eerst zelf weet, wat je wilt, dan is 't wat anders, maar nou - is 't hier een huishouwen van Keeja - die wil om vier uur eten, die weer om zes uur, een ander om twee uur;

Spreek ook af hoe lang ze met de rap bezig kunnen zijn en wanneer ze de rap voor de klas gaan opvoeren (vandaag nog of bijvoorbeeld morgen, zodat ze bijzondere kleren aan

(In ‘Twin-tig’ rijmen alle vier de zinnen op elkaar, maar dat is wel erg moeilijk. Het mag natuurlijk wel!).. • Het rijmen mag ook best

[r]

Om ons heen gebroken levens en God, die ieder musje kent, vraagt ons van harte hulp te bieden in liefde voor de minste mens.. De Here daalde uit de hemel en toonde

Geen gemeentelijke Overheid kan, ge- steld dat zij voorstandster is van open- baar onderwijs, zo maar eens op het grondgebied van een nabijliggende ge- meente een

De Ronde Tafel is een uitstekende werkvorm om elkaar te ontmoeten en intensief met elkaar van gedachten te wisselen over belangrijke thema’s. Er is inmiddels