€ 2,20
73ste jaargang • nummer 4 • donderdag 26 januari 2017 Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X
Voor mensen met een goed hart en een slecht karakter...
Ook onze dagbladen konden hun slechte humeur over de nieuwe president niet verber- gen. Als kleine kinderen die slecht met ver- lies omgaan, brachten ze allemaal foto’s waar- uit zou moeten blijken dat er meer volk was op de inauguratie van Obama dan op die van Trump. Het tegendeel zou verbazen. Washing- ton is niet alleen de meest zwarte stad van de VS, maar ligt ook in het hart van de Oostkust, die overweldigend voor de Democratische Par- tij heeft gestemd.
De parallelle democratie van de pers
VRT, De Morgen en Het Nieuwsblad meld- den triomfantelijk dat er meer mensen aan de
“vrouwenmars” tegen Trump hadden deelge- nomen dan aan de beëdiging van de president
(alsof voor beide evenementen dezelfde soort mobilisatie had plaatsgevonden). Ze brachten ook het nieuws van peilingen waaruit zou blij- ken dat Trump eigenlijk toch niet zo populair is bij de Amerikanen.
Hoe valt de verbetenheid te verklaren waar- mee men dit soort berichten op ons blijft afvu- ren? Alles heeft natuurlijk te maken met de zeer moeizame aanvaarding door de journa- listieke kaste van de democratische verkie- zing van Trump.
Zijn ideeën en uitspraken zijn een aanflui- ting van alles wat de traditionele media als aanvaardbaar beschouwen. Zeker zijn kritiek op de pers zelf wordt slecht verteerd. In hun wereld had deze man nooit een kans op ver- kiezing mogen maken.
Lees verder blz.5 VTM en VRT zonden de inauguratie van Donald Trump rechtstreeks uit. Ze gaven bege- leidende commentaar. Beide zenders waren hoorbaar ontgoocheld over de toespraak van de nieuwe president. Ze vonden het vooral ongepast dat hij in zijn eerste officiële redevoering na de verkiezingen nog steeds op dezelfde thema’s hamerde als voor de verkiezingen. En wij maar denken dat dit het streefdoel van elke oprechte politicus zou moeten zijn.
Slechte verliezers blijven stampvoeten
Kwistig met euro’s smijten
We hebben met enige verbazing de soap gevolgd rond regisseur Robbe de Hert. Even een samenvatting: Robbe de Hert, vuurrood filmregisseur, zit finan- cieel aan de grond, woont in een flatje van het Antwerpse OCMW, zit in een schuldbemiddeling, en sukkelt met zijn gezondheid. Een interview met hem in Humo (november 2016) brengt een en ander aan het licht, en een student start uit sympathie en uit medelijden met een inzamelactie. Via internet worden al snel de eerste duizenden euro’s opgehaald.
Robbe heeft immers een laatste wens: zijn filmproject “Hollywood aan de Schelde” afwer- ken. Daarvoor zoekt hij nog 100.000 euro.
In januari zegt hij in Gazet van Antwerpen:
“Ik zit muurvast en ik ben het beu om te gaan bedelen bij het VAF (Vlaams Audiovisueel Fonds)”.
Oeps, zeggen we dan. Want wat blijkt?
Robbe de Hert heeft in 2001 (dus 15 jaar gele- den) een bedrag van 125.000 euro ontvangen – lees subsidies – voor een tv-reeks over de geschiedenis van de Vlaamse film. Dat resul- teerde in zes afleveringen van telkens 50 minu- ten en die documentaires werden uitgezonden op de Antwerpse regionale zender ATV.
Niet zonder succes, want veel Antwerpe- naars zijn verbaasd over het aantal films die zich in Antwerpen afspelen, een vergeten geschiedenis.
Sindsdien wil Robbe de Hert een vervolg breien aan die zes afleveringen, en hij wil alles monteren tot een bioscoopfilm. En dat mon- teren, plus wat extra interviews en nog wat bijkomend opzoekingswerk, kost nog eens 100.000 euro.
Het kan niet op
Het Vlaams Audiovisueel Fonds heeft in 2006 zo’n 50.000 euro toegekend, waarvan 40.000 euro werd uitbetaald. Dat geld is ver- dwenen, want Robbe de Hert lapte alle con- tractuele afspraken aan zijn laars. Weg uw en mijn belastinggeld.
Robbe de Hert had sinds de jaren zeven-
tig zijn eigen vzw voor zijn regisseursactivitei- ten. Geen vennootschap, maar een vzw, met name Fugitive Cinema. Die vzw huisde in het
“onafhankelijk” cultureel centrum King Kong in de Keizerstraat in Antwerpen, samen met een aantal andere verenigingen – collectieven – die gelinkt kunnen worden aan de Revolutionaire Arbeidersliga (RAL), de trotskistische versie van het communisme, vandaag actief onder de naam SAP (Socialistische Arbeiderspartij).
Robbe de Hert is altijd trouw gebleven aan zijn
“rode” idealen en verfoeit alles wat ook maar een beetje “rechts” is. Bij de gemeenteraads- verkiezingen van 2006 stond hij op de lijst van
“Rood”.
De vzw Fugitive Cinema van Robbe de Hert ging in 2004 in vereffening. Het passief bedroeg 99.791 euro.
Ik stel me dan de vraag: als de vzw Fugitive Cinema in 2004 werd ontbonden, aan wie of aan welke instantie heeft het Vlaams Audio- visueel Fonds dan die 40.000 euro betaald in 2006?
Filmhuis Klappei
Robbe de Hert is ook erg actief in Filmhuis Klappei, in de Klappeistraat in Antwerpen.
We lezen op de webstek: “Filmhuis Klappei is een vzw bestaande uit mensen gebeten door het medium film en die zich tot doel hebben gesteld de filmbeleving te promoten en aller- lei activiteiten te organiseren die verband hou- den met de bewegende beeldende kunsten.”
Lees verder blz. 5
Raad van Europa daalt neer in Vlaamse Rand
De Raad van Europa stuurt begin februari een missie naar de Vlaamse Rand, meer bepaald naar de faciliteitengemeente Linkebeek. MR-Kamerlid Damien Thiéry ligt mee aan de basis van de klacht. Daarmee zit het communautaire spel op de wagen.
Het Congres van Lokale en Regionale Auto- riteiten (CLRA) van de Raad van Europa heeft beslist om een zogenaamde ‘monitoring mis- sion’ naar ons land te sturen na een schrifte- lijke klacht van zes lokale Franstalige raads- leden uit de zes faciliteitengemeenten in de Vlaamse rand rond Brussel over de manier waarop de Vlaamse regering de taalwetgeving interpreteert. Daarnaast is er ook een mon- delinge klacht van MR-parlementslid Damien Thiéry tegen zijn niet-benoeming als burge- meester van Linkebeek. Thiéry zetelt overigens zelf ook in de Parlementaire Vergadering van de Raad van Europa.
Mensenrechten
De Raad van Europa werd in 1949 opge- richt om de democratie en de mensenrech- ten in geheel Europa te bevorderen. In 1995 werd een ‘Kaderverdrag inzake de bescher- ming van nationale minderheden’ opgesteld.
Dat verdrag heeft tot doel bescherming te bie-
den aan minderheidsgroepen in landen die zonder enige inspraak plots deel uitmaakten van een ander land, zoals na het uiteenvallen van de Sovjetunie en het Oostblok. De Frans- taligen zijn niet te beroerd om de vermeende discriminatie in de Vlaamse Rand op gelijke hoogte te plaatsen. Het Minderhedenverdrag is voor hen een breekijzer om zich in Vlaande- ren tot minderheid te laten verklaren en bijko- mende voorrechten op te eisen en de taalwet- geving te ondergraven.
Verdrukte minderheid
Het is niet de eerste keer dat de Franstali- gen erin slagen de Raad van Europa voor hun Fransdolle kar te spannen. In de faciliteitenge- meenten stellen ze zichzelf graag voor als een verdrukte minderheid. In mei 1998 kwam de Zwitser Domeni Columberg al de positie van de Franstaligen in de Vlaamse Rand onderzoeken.
Lees verder blz. 2
Actueel 26 januari 2017
2
Uit de smalle beursstraat
De Britse economie is kerngezond
Zeven maanden na het Brexit-referendum is van een recessie in Groot-Brittannië nog altijd geen sprake. Noch- tans hadden meerdere economen een zware dip voor- speld.
Er was jarenlange rampspoed in het vooruitzicht gesteld.
Alle economen waren het erover eens: het Brexit-referendum zou tal van bedrijven uit Londen en andere Britse steden doen vertrekken. De Londense City zou snel haar aantrekkingskracht verliezen. Het consumentenvertrouwen zou een stevige knauw krijgen. Een lange recessie was onvermijdelijk.
Het draaide anders uit. De recessie kwam er niet. De eco- nomen moesten hun vooruitzichten voortdurend bijstellen.
In de periode van juli tot en met september 2016 ging de eco- nomie van Groot-Brittannië met 0,5 procent vooruit op kwar- taalbasis, terwijl door economen gemiddeld op 0,3 procent groei werd gerekend. Over het hele jaar 2016 groeide de Britse economie met 2 procent. Ook de inflatie trok aan naar een gezonder niveau, in de buurt van 2 procent. De grootste Britse supermarktketen Tesco heeft in de kerstperiode de omzet op jaarbasis met 0,7 procent zien stijgen. In de laatste drie maan- den van 2016 nam de verloop met 1,7 procent toe. Het zijn inderdaad vooral de diensteneconomie en het consumenten- gedrag die de groei hebben ondersteund.
Veel is te danken aan de Bank of England, die de klap van
het referendum opving door een aangepast monetair beleid.
Een historisch lage rente van 0,25 procent en 60 miljard pond extra geldcreatie moest de economie aanjagen. En de koers- val van het pond geeft de Britse exporteurs voorlopig zuurstof en vormt zo een buffer voor de economie.
Tegelijk gaven de Britten het signaal dat ze een fiscale oor- log zouden voeren om bedrijven op de Britse eilanden te hou- den. De bankenregels zouden versoepelen en de vennoot- schapsbelasting zou verlaagd worden. Ook dat versterkte het vertrouwen van de Britse economie. Voor 2017 wordt slechts een groei van 1 procent voorspeld, maar wie gelooft die eco- nomische ‘Madame Soleils’ nog?
Voor Vlaanderen is die gezonde economie goed nieuws.
Jaarlijks exporteert België voor zo’n 18,5 miljard euro naar Groot-Brittannië. Daarvan komt 15,2 miljard euro uit Vlaande- ren. Als de Britten blijven consumeren dan zal dat bedrag nog toenemen. De voorspelling van ING dat het Brexit-referendum zo’n 0,5 procent van het bbp of 2,1 miljard euro aan de Belgi- sche economie zal kosten in de periode 2016-2017 komt niet uit. Meer nog, in de huidige omstandigheden zal de groei van de Britse economie wellicht ook hier voor extra banen zorgen.
Maar de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat het hier om een kortetermijnvoorspelling gaat. Vraag is wat er zal gebeuren als de Brexit een feit is. Aangezien de Britse premier Theresa May van plan is voor een harde Brexit te gaan betekent dit dat men
over de kleine plas uit de Europese eenheidsmarkt en de dou- ane-unie stapt. Dat is dan weer slecht nieuws voor Vlaande- ren. Indien die harde Brexit er daadwerkelijk komt, betekent dit dat de commerciële breuk tegen 2030 de Vlaamse economie zo’n 2,5 procent van het bbp zou kosten. Concreet zouden de Vlaamse bedrijven opnieuw douanetarieven moeten ophoes- ten ter hoogte van 1,6 miljard euro. Dit zou veel Vlaamse bedrij- ven in problemen brengen.
Aan werkgeverskant is er dan ook sprake van lichte paniek.
Maar de vraag is: kunnen de Vlamingen niet zelf de koe bij de horens vatten? In de relatie met de Britten zal het na de Brexit ieder voor zich zijn. Van een echte solidariteit tussen de EU-lid- staten zal geen sprake meer zijn. Misschien moet de Vlaamse regering nu al het voortouw nemen en zorgen voor goede rela- ties met de Britten.
Desnoods, als Londen en de Europese Commissie de komende maanden en jaren op ramkoers blijven, moeten er Vlaams-Britse handelsverdragen worden afgesloten. Want de Britten hebben de Vlaamse producten, vooral uit de textielsec- tor en de branche van de groenteverwerking, nodig. Het land, ooit het eerste geïndustrialiseerde land ter wereld, is zelf vooral een diensteneconomie geworden. Producten uit het continent zullen altijd nodig zijn. Het is aan Vlaanderen om zich niet de kaas van het brood te laten eten.
Angélique VAnderstrAeten
Raad van Europa daalt neer in Vlaamse Rand
Vervolg van blz. 1
Zijn aanbevelingen: trek de omzendbrieven Peeters en Martens inzake de faciliteiten in, organiseer een referendum over de taalwetge- ving, geef het territorialiteitsprincipe op, onder- teken het Minderhedenverdrag en lijf de zes randgemeenten in bij Brussel.
Ten tijde van de paars-groene regering Ver- hofstadt I ondertekende toenmalig minister van Buitenlandse Zaken Louis Michel het Min- derhedenverdrag. Dat maakte deel uit van het politiek compromis dat Guy Verhofstadt in elkaar draaide om de vijfde staatshervorming (het Lambermontakkoord) voor de Fransta- lige christendemocraten verteerbaar te maken.
Nadien kwamen er nog verschillende rappor- teurs langs. Rode draad is steeds de aanmaning om na de ondertekening ook het Minderhe- denverdrag te ratificeren. De Vlaamse regering en het Vlaams Parlement hebben dat steevast geweigerd. In het huidige Vlaamse regeerak- koord staat letterlijk: “We ratificeren het Min- derhedenverdrag van de Raad van Europa niet.”
Linkebeek
Sinds 2007 weigert de Vlaamse regering Thiéry te benoemen als burgemeester van Linkebeek vanwege zijn overtreding van de taalwetgeving. Bij de gemeenteraadsverkie- zingen van 2006 werden immers Franstalige oproepingsbrieven verstuurd. In 2008 werd de niet-benoeming van drie Franstalige burge- meesters, waaronder Thiéry, in de Rand onaan- vaardbaar genoemd door waarnemers van de Raad van Europa. Ondertussen zijn de proble- men in de andere gemeenten opgelost. Enkel Thiéry blijft voor problemen zorgen. Nadat de Franstalige meerderheid in Linkebeek wei- gerde iemand anders dan Thiéry voor te dra- gen, werd Vlaming en oppositieraadslid Eric
De Bruycker in oktober 2015 aangeduid als burgemeester door Vlaams minister Liesbeth Homans (N-VA). Hij werd een maand later ont- slagenemend, gezien de onwil van de Fransta- lige meerderheid om mee te werken.
Offensief
Voor de federale regering, die de commu- nautaire vrede predikt, komt de missie onge- legen. Coalitiepartners MR en N-VA staan lijn- recht tegenover elkaar. Wat betekent het als een Franstalig parlementslid van de meerder- heid, die tot dezelfde partij behoort als premier Charles Michel, de communautaire omerta doorbreekt via een internationale instelling als de Raad van Europa? “De communautaire pauze kwam er op vraag van de MR. Toch pookt een MR-Kamerlid het communautaire vuur op.
Men kan niet tegelijk brandweerman zijn in Brussel en pyromaan in Straatsburg. De Raad van Europa wordt misbruikt als instrument in een politieke strijd en als breekijzer om de taal- wetgeving eenzijdig te wijzigen,” stelt Vlaams parlementslid Karim Van Overmeire (N-VA), die ook zetelt in het Congres van Lokale en Regio- nale Autoriteiten.
Hoe dan ook zit Vlaanderen weeral eens in het defensief. Nochtans wordt de Vlaamse visie op de faciliteiten gesteund door de Raad van State en het Grondwettelijk Hof: facilitei- ten hebben een uitdovend karakter en moe- ten toelaten dat de Franstaligen zich integre- ren. De faciliteiten hebben dan ook gefaald en worden beter afgeschaft, maar helaas zijn ze gebetonneerd in de grondwet. Vlaanderen kan zich maar beter voorbereiden en een offen- sieve strategie uittekenen die komaf maakt met Franstalige voorrechten én dus het Belgische institutionele kader
verlaten.
Groen, zo ver van de verzoening
Zaterdag fietsten veel Groenen naar de Oude Vismijn in Gent. De enige partij die dit jaar haar nationale nieuwjaarsreceptie houdt in Gent, het bruggenhoofd in Vlaanderen waar Groen mee in het bestuur zit. Maar voor de camera telt alleen voorzitster Meyrem Almaci, die voor de gelegenheid een nieuwe speechtechniek uittestte, nerveus draaiend als een tol op een platform. De Groene Ridder werd door de partijleden die haar omsin- gelden net niet op het schild gehesen.
Eerst iets over Gent. Het valt nog te bezien of de passage van Groen in het Gentse stadhuis na 2018 zal blijven duren. Veel Gentenaars heb- ben het gehad - nu al - met het mobiliteitsplan dat in april Gent een nieuwe weg opstuurt. En de kameraden van de sp.a zitten na de Optima- affaire en de verdwijntruc van Daniël Termont met een klein probleem in de Arteveldestad.
Benieuwd wat er vrijdag uit de bus komt, als de twee partijen in de Vooruit een gezamen- lijke nieuwjaarsreceptie houden.
Almaci waarschuwde haar circa 800 toe- hoorders voor “valse profeten”, zij die de angst opkloppen en de onrust aanwakkeren. Welke partij zou ze toch bedoelen?
Almaci moet het moeilijk hebben gehad om voor haar volgelingen nog eens met iets origi- neels uit te pakken. Toch maar proberen: “Pro- blemen vragen om oplossingen, geen zon- debokken”, verzuchtte ze. En “populistische onheilsprofeten” (begrijp: N-VA, VB en PVDA)
“moeten we counteren met een boodschap van hoop”. Er hangt volgens mevrouw Meyrem
“Verandering” in de lucht. “Dat voel je met elke vezel in je lijf.”
Lagere vennootschapsbelasting, “Verande- ring”… zat Almaci op de verkeerde nieuwjaars- bijeenkomst?
Vislijn
Is alles wat Almaci vertelt onzin? Natuur- lijk niet. Ze gooide haar vislijn naar zelfstan- digen en kmo’s. “Verlaag de vennootschaps- belasting en sluit alle achterpoortjes voor de grote spelers”, vroeg Almaci aan de minister van Financiën. De kans dat ze Van Overtveldt hiervan kan overtuigen, is miniem. Wij kunnen
dat zelfs niet…
Pleiten voor een (iets) grotere bijdrage van de grote vermogens is geen onzin. Pleiten voor een streep warmte in de politiek is geen dwaas- heid. Net zo min als “kiezen voor delen in plaats van bezitten, gaan voor kwaliteit in plaats van kwantiteit, of voor respect in plaats van bele- digen” onzin is.
Maar dan moet Groen ook delen. Al te veel heeft de partij last van totalitaire gedachten, of het nu gaat over klimaatopwarming, energie- voorziening, milieuvervuiling, mobiliteit, soci- ale dossiers, onderwijs, asiel en migratie. En vooral: elke groene droom die daarbij aansluit, kost de gemeenschap een bom geld. Dat geld is er niet. Met wat vermogensbelasting alleen kom je er niet. Groenen zijn te vaak radicale gelovigen.
Het probleem van Groen is dat de partij met de ecologische thema’s nooit een substanti- eel deel van de bevolking zal aanspreken. Tien procent blijft een plafond boven de groei en dat zal in 2018 en 2019 blijken. Omdat Groen een flinterdun maatschappelijk verhaal heeft.
Omdat Groen de partij werd van salonprogres- sieven, ver van de werkende klasse. Omdat Groen de publieke opinie enerveert met haar verbodscultuur. Omdat Groen ongeloofwaar- dig is in kringen van het middenveld. De jacht- velden van zelfstandigen en kmo’s liggen dan ook heel erg ver.
Antwerpen
Almaci hoopt op succes in Antwerpen, want volgens peilingen - tiens, zijn die plots wel geloofwaardig? - zou de huidige Antwerpse coalitie in 2018 geen meerderheid meer heb-
ben. Het aantal soortgenoten in grasgroene kringen van goedgelovige pubers, fietsbakkers, wijsneuzen in leraarskamers, ambtenaren voor cultuur en straathoekwerk, of studenten in de sociale richtingen (met net iets te veel vrije tijd) is electoraal stilaan opgebruikt. Als het op eigen kracht vast niet lukt, met wie dan wel?
Er moet gesproken worden met “burger- bewegingen”, klinkt het fel. Dat is behoor- lijk naïef… want die bewegingen zitten al bij Groen.
Gaat Groen een pijpje roken met Rood? We twijfelen. Groen wil de socialisten electoraal achter zich houden en “de leidende progres- sieve partij worden”. “Ja, ik geloof dat wij de nieuwe leiders van links zijn”, klonk de immer bescheiden Almaci. Als de socialisten braaf
zijn, mogen ze bij madame op de koffie komen.
Dat mogen ook de communisten van de PVDA, met wie zij een mogelijke coalitie “niet uitsluit”. Wil ze dan met de PVDA samenwer- ken, of niet? “Ik wil zoveel mogelijk mensen overtuigen om Antwerpen beter te maken”.
De oplaaiende bitsige strijd tussen socialisten en communisten moet ophouden, vraagt ze.
Het doel heiligt dus de middelen? Als dat geen
“opportunistische, traditionele politiek” is.
En als het links niet lukt, met de N-VA dan misschien? Kristof Calvo noemde staatssecre- taris Theo Francken recent minister “van muren en prikkeldraad”. Als illustratie van de Positieve Energie van Groen kan dat tellen. Ook De Mor- gen wou weten of Groen toch niet van plan is om “met die valse profeten van N-VA in bed te duiken”, wat de partij al doet in Mechelen en bijna deed in 2012 in Antwerpen: “Amai, dat is een vettige roddel”, lachte Almaci. We zullen het onthouden…
A.P.
Actueel
26 januari 2017 3
Chef in het Cremlin
Mijnheer de geduldige,
Nadat de jonge Sarah Claerhout in okto- ber, kort na haar opkomst als Kamerlid en nadien als Gentse lijsttrekker, als een komeet met een onverwachte plof neerstortte, en even snel als ze gekomen was het politieke toneel verliet, zaten de tsjeven in de Artevel- destad met een huizenhoog probleem. Wie moest het daar nu met enige geloofwaar- digheid tegen de kanonnen van de andere partijen gaan opnemen? Meteen wordt er dan gedacht aan de mogelijke import van bekende krachten, zoals in Antwerpen, waar uw partijgenoot en ‘vriend’ Kris Peeters naar zal verhuizen om er - hopelijk - op zijn minst havenschepen te worden. Voor Gent dacht men eerder al eens aan Joke Schauvliege, maar die haakte al heel snel af. Zij kent zich- zelf genoeg om te weten dat zij zo’n clash van lokale titanen niet aankan, frêle als ze is en onzeker. Het mag een wonder heten dat zij het al zo lang uithoudt als Vlaamse minis- ter, want ook daar blinkt zij niet uit in daad- kracht en besluitvaardigheid. Het huilen staat haar duidelijk altijd nader dan het lachen. En dan kwam men natuurlijk bij u als provincie- genoot uit…
Maar gij, een door de wol geverfd en bij- zonder beslagen politicus, zijt slim genoeg om met bravoure die kelk aan u te laten voorbijgaan en openlijk te kiezen voor uw bloed-en-bodemgemeente, Aalter, waar de De Cremdynastie al meer dan een halve eeuw aan de macht is, en waar het gemeen- tehuis met een kwinkslag het ‘Cremlin’ wordt genoemd. Gij zijt al jaren titelvoerend burge- meester die zich evenwel laat vervangen tij- dens uw minister- en staatssecretarisposten, en die stevig de vinger aan de pols houdt en uw plaatsvervanger keurig op koers houdt.
Nadat men u op handen had gedragen als minister van Defensie, een job die gij volgens vriend en vijand meer dan naar behoren hadt gestalte gegeven, moest gij het na het onver- kwikkelijke manoeuvre Peeters-Thyssen ech- ter stellen met het staatssecretariaat van Bui-
tenlandse Handel, een pruts. Een troostprijs, zoveel is duidelijk, want er zat niet meer in.
Sindsdien doet gij nog meer dan voorheen uw goesting en hebt gij u voorgenomen nog voor niemand de kastanjes uit het vuur te zul- len halen. Dus ook niet in Gent.
En gij zegt vrolijk en ongecomplexeerd uw mening, of men dat nu graag heeft of niet.
Zo deedt gij vorige week uw partij al in een stille kramp schieten door uw eerder posi- tieve commentaar bij de verkiezing van de nieuwe Amerikaanse president Trump. “We moeten de zaken een beetje dedramatiseren, we mogen er geen karikatuur van maken”, kwaamt gij zonder verpinken zeggen. Boven- dien riept gij op om samen te werken met Trump om de belangen van het vrije Westen beter te kunnen verdedigen. Gij zijt een aty- pische CD&V’er geworden. Gij zijt een con- servatieve, rechtste, fatsoenlijke politicus - altijd keurig in het pak overigens - die nog zou gepast hebben in de oude Tindemans- generatie en die er niet voor terugschrikt om voor elitair uitgemaakt te worden omdat gij uw kinderen naar het prestigieuze jezuïeten- college in Turnhout stuurt. En die bovendien nog een goede Vlaamse reflex heeft, die men bij veel van uw partijgenoten zelfs niet meer kan bevroeden.
Los het dus maar zelf op in Gent en daar- buiten, zegt gij, de neus ophalend en uw tijd afwachtend. Gij weet immers dat gij nog heel veel steun hebt bij de niet-ACW-gezinden in uw partij en dat gij nog net niet te oud zijt om, als het momen daar is, alsnog uw troe- ven op tafel te leggen en uw verantwoorde- lijkheid op te nemen.
Gij zijt momenteel niet de meest zicht- bare politicus in deze ‘rechtse’ regering, maar zeker niet de minste. Dat hebt gij overdui- delijk bewezen met het wegwuiven van het Gentse aanbod. Wij horen nog wel van u, zoveel is duidelijk. En met ons slecht karak- ter verdenken wij u ervan dat gij wel wat smul hebt in de kopzorgen van Wouterke uit Leo- poldsburg.
Briefje aan Pieter de Crem
Zondag 26 maart om 12 uur
Net zoals vorig jaar organiseren we op de dag van het Zangfeest een lekker Pallieterbuffet. We zorgen dit jaar zelfs voor een grotere zaal zodat iedereen in een aangename sfeer kan zitten.
Deze zaal bevindt zich op nog geen 50 meter wandelen van de Lotto Arena. De formule blijft onveranderd: samenkomst vanaf 12 uur en het buffet eindigt omstreeks 14 uur. (Het Zangfeest begint om 14.30 uur.) Maar ook als u niet naar het Zangfeest trekt, bent u van harte welkom.
Wij bieden een gevarieerd buffet
Koud: beenham, kop, salami, patés, kazen, platte kaas, breydelspek, kippenbouten, vlees- brood...
Aardappelsla, assortiment gemengde slaatjes, sauzen en vinaigrette, klassieke garnituren, appelmoes, broodkorf
Warm: balletjes in tomatensaus, beuling, witte pens, spek Dessert: chocomousse of rijstpap
Dranken zijn niet inbegrepen maar worden aan tafel bediend.
Praktisch
De kostprijs per persoon bedraagt 30 euro. U kan inschrijven door overschrijving van het over- eenkomstig bedrag op rekening BE63 7360 1247 8308 (BIC KREDBEBB)van de vzw Vrienden van ‘t Pallieterke, T. De Belderlaan 19, 2240 Zandhoven.
Om de inschrijvingen vlot te laten lopen, verzoeken we u om ons ook even per mail uw inschrij- ving (en het aantal personen) te bevestigen: secretariaat@pallieterke.net
Pallieterbuffet NPD toegelaten,
Duitse volk verboden?
Terwijl de ogen dezer dagen op de groeiende populariteit van de jonge rechtse partij AfD gericht zijn, was het vorige week uitzonderlijk nog eens de veel oudere (radicaal-)rechtse Nationaldemokratische Partei Deutschlands (NPD) die alle aan- dacht naar zich toetrok. De ‘Bundesrat’, het parlement van de deelstaten, had jaren geleden een verbod geëist, en in Karlsruhe spraken de rechters van het ‘Bundesver- fassungsgericht’ (Grondwettelijk Hof) vorige week het laatste woord: de NPD mag blijven bestaan. Gejuich aan rechtse zijde, al roept de tekst van het arrest vragen op: is het voortaan nog toegestaan in Duitsland op te komen voor een ‘Duits volk’?
Zoals het de Duitsers past, wordt een par- tijverbod zeer ernstig genomen. De werking van de NPD was sinds de start van het pro- ces zo goed als verlamd: de partijfinancie- ring werd bevroren in afwachting van een oordeel. Bij een verbod zou het hoofdkwar- tier van de partij in Berlijn in beslag genomen zijn, alle bezittingen zouden verbeurd ver- klaard zijn, en de mandatarissen zouden voor jaren hun politieke rechten kwijt geweest zijn. Dat waren geen loze dreigementen. Op de ochtend van het vonnis plaatsten politie- voertuigen zich dreigend voor de secretaria- ten en voor de privéwoningen van de partij- leiding, klaar voor een inval.
Maar zover kwam het niet. Onder de indrukwekkende in hout gebeitelde ade- laar die hun gerechtszaal siert, spraken de zeven in rode mantels geklede rechters hun unanieme arrest uit: hoewel het doel van de NPD en het politieke handelen van haar leden erop uit zijn de democratische grond- ordening te bedreigen, en de NPD dus in strijd is met de Grondwet, gebruikt de NPD geen geweld, en is ze te klein om haar doel- stellingen te kunnen bereiken. Daarom gaat ze vrijuit.
Een overwinning die in het nog steeds
extreem politiek correcte klimaat van Duits- land niet vanzelfsprekend was. De NPD is al 40 jaar de favoriete boeman van ‘democra- tisch’ Duitsland. De vrijspraak leidde meteen tot woedende reacties van de linkerzijde, tot en met een revolverkogel die zich door de voorruit van een NPD-mandataris boorde…
De aanklagers hadden een dossier samen- gesteld tegen het vermeende ‘gewelddadige’
optreden van de NPD, waarvan sommige ele- menten de leugenpers in Vlaanderen haal- den: zo zou een burgemeester ontslag geno- men hebben door bedreigingen vanwege de NPD, en zouden hele dorpen in Oost-Duits- land uitgegroeid zijn tot zones waar extreem- rechts de dienst uitmaakt.
De rechters in Karlsruhe maakten daar- van brandhout. Er zijn geen bewijzen dat de NPD haar doelstellingen door geweld of misdrijven tracht te bereiken, klonk het. Het aantal strafrechtelijke veroordelingen is niet bijzonder groot, niet bijzonder zwaar en is doorgaans politiek getint (zoals aanplakking zonder toelating). Bij aanslagen op asiel- centra was men niet betrokken. Die dorp- jes in Oost-Duitsland? Minuscule gehuchten van vijf families, waar drie rechtse gezinnen misschien wel het beeld bepalen, maar nie-
mands rechten schenden. De bange burge- meester? Voor zo’n situaties kan een politieop- treden volstaan. ‘En wie in de politiek wil gaan moet tegen een stootje kunnen’, aldus één van de rechters, enkele maanden geleden, bij de mondelinge behandeling van de zaak.
Verbod of niet
Een triomf dus voor de NPD? Ja, want bij een verbod was het amen en uit. Maar nee, want in de verdere motivering van het arrest worden geen cadeautjes meer gegeven.
Vooreerst wordt geponeerd dat het doel van de NPD en het politieke handelen van haar leden erop uit zijn de democratische grondor- dening te bedreigen, en de NPD dus in strijd is met de Grondwet. Dat is hoe dan ook een zware uitspraak. Nu al werden politiemensen, leraars, ja zelfs leden van de vrijwillige brand- weer uit hun job gegooid als hun NPD-lidmaat- schap werd ontdekt. Nu de partij strijdig met de Grondwet is verklaard, zal die praktijk niet ver- minderen. Zal de partij haar partijfinanciering kunnen behouden? Bij alle traditionele partijen wordt nu gezegd, dat die wet zo snel mogelijk moet veranderd worden, om de NPD volledig droog te leggen.
Bovendien ontsnapt de NPD aan een verbod, omdat ze te klein is om haar doelstellingen te kunnen bereiken. Dat betekent dat indien de partij succesvoller zou worden – wat het doel is van elke partij – snel een nieuwe verbods- procedure kan opgestart worden. Duitsland heeft zo eigenlijk een ‘blokpartij’ naar Sovjet- model gecreëerd: zolang ze klein is, mag ze blijven bestaan. Wordt ze groot, dan wordt ze opgedoekt…
Duitse volk
De stelling van het Hof die ongetwijfeld de meeste inkt zal doen vloeien, is die over het begrip ‘Duitse volk’. De NPD verdedigt in haar programma de klassieke nationalistische ziens- wijze, dat het begrip ‘volk’ een etnische basis heeft, en dat bijgevolg als algemene regel enkel
wie van een Duitser afstamt ook zelf Duitser kan zijn. Naturalisatie moet de uitzondering blijven, geen automatisme.
Het Bundesverfassungsgericht veegde die stelling compleet van tafel: ‘Het begrip volk zoals het door de NPD verdedigd wordt is van- uit het standpunt van de Grondwet niet houd- baar. Onder volk kan alleen verstaan worden, het geheel van personen dat de Duitse natio- naliteit bezit, op welke wijze dan ook.’ Daarmee wordt het heersende politiek correcte denken doorgetrokken: ook de zwarte Gambiaan die de nationaliteit krijgt omdat hij bij een Duitse voet- club goed tegen een bal kan stampen, moet en zal door eenieder als volwaardig ‘lid van het Duitse volk’ gezien worden. Een andere kijk is strijdig met de Grondwet.
Ook in publicaties, die de NPD ‘an sich’ geen warm hart toedragen, worden hierbij zware vraagtekens geplaatst. Is de NPD nu toegela- ten, maar is het in de praktijk verboden aan nationalisten om te zeggen dat Duitsland het land van het Duitse volk is, en dat die van ouds- her een etnische band hebben met hun Ger- maanse voorvaderen? De tijd zal het moeten uitwijzen…
Tot slot nog dit: het voorlezen van elk arrest begint met het citeren van de eis, in dit geval een verbod op de NPD. De rechters begon- nen dus hun arrest met het voorlezen van de woorden: ‘verbod op de NPD’. Twee aanwezige kanalen van de leugenpers meldden onmiddel- lijk foutief: ‘de NPD is verboden’.
Vijf seconden later werd aangebeld door een politieman aan het huis van een NPD-kopstuk, de handboeien in de hand.
‘Meneer u bent aangehouden’, klonk het streng. Bijna waren de handboeien vastge- maakt, toen een andere politieman kwam aangesneld en riep: ‘Stop, stop, het was een vergissing! De pers was verkeerd, ze zijn niet verboden.’ Of hoe vertrouwen op de informa- tie van de leugenpers ook in Duitsland tot mis- verstanden kan leiden…
HDG
Pijnlijk
Vorige week werden in de onderzoekscom- missie Terroristische Aanslagen slachtoffers en nabestaanden gehoord. De teneur was dat zij na de aanslagen maar pover opgevangen en begeleid werden. Velen waren vaak op zich- zelf aangewezen en ze konden zich maar met moeite door de papierberg werken. Klap op de vuurpijl was dat de commissieleden weinig interesse toonden toen een moeder van een van de slachtoffers voor de commissie haar verhaal bracht. Het is immers een vast gebruik geworden dat vele parlementsleden hun lap- tops meebrengen en daar ‘vlijtig’ op zitten te tokkelen. Nog anderen zijn gefixeerd op hun zaktelefoon… Op die manier is er natuurlijk geen oogcontact met de spreker en krijgt die de indruk dat hij of zij tegen een muur of in het ijle zit te praten. Zij zei dan ook op zeker moment: “Ik ga onbeleefd zijn, sorry. Maar kan iedereen even van zijn iPhone en computer blijven?” Pijnlijk. Het was een niet mis te ver- stane sneer naar de politieke kaste, voor wie zo’n commissiewerk slechts een routineklus is.
Het meest actief zijn zij alleen als de camera’s draaien… Als hun eigen eer en glorie ermee gediend worden.
Reizen om te leren?
Over interesse van de politici gesproken…
We hebben al wel vaker gezegd dat in de ple- naire vergadering de aandacht niet altijd is wat ze zou moeten zijn. Ook Kamervoorzitter Bracke ergert zich mateloos aan die toestan- den. Donderdag was het weer van dat. Op zeker moment onderbrak Bracke een spreker naar wie nauwelijks iemand luisterde met vol- gende mededeling: “Collega’s, ik zou graag eens een week meemaken waarin ik geen mails krijg over het feit dat parlementsleden volstrekt niet luisteren naar wat er in de Kamer wordt gezegd. Wij hebben echt een cultuur van wederzijds respect nodig.” Het belangrijkste politieke gremium van het land lijkt erg veel op een balsturige klas met schooljongens en -meisjes die maar niet willen luisteren omdat zij weten dat er toch geen strafwerk wordt uit- gedeeld, en waar men gewoon is geworden dat de leerkracht alles maar blijft herhalen.
Misschien kan men eens op leerbezoek gaan (chic diner inbegrepen, om zeker volk genoeg mee te krijgen) naar de Nederlandse Tweede Kamer. Men kan een puntje zuigen aan de wijze waarop daar de debatten verlopen!
Waar gaat het stoppen?
Eerst was het Zwarte Piet die zijn biezen moest pakken, daarna kwam het begrip ‘kerst’
onder druk te staan en nu moeten de kussende bloemenmeisjes bij wielerwedstrijden er ook aan geloven. Staatssecretaris van Gelijke Kan- sen Elke Sleurs van N-VA gaat in de leer in Australië. Daar heeft de minister van Sport de beslissing genomen de bloemenmeisjes te bannen, want volgens hem zijn ze een ver- keerd voorbeeld voor jonge meisjes. En Sleurs volgt die redenering… Het podiumgebeuren kan volgens haar ‘zeker op een andere manier ingevuld worden’. Het moet nu toch niet gek- ker worden! Wat denkt de staatssecretaris met dergelijke voorstellen te bereiken? Zou dat gedragen worden door een meerderheid van de bevolking? De vraag stellen, is ze beant- woorden. Het moet toch eens gaan stoppen dat men kleine luidruchtige, maar o zo politiek
Roddels uit de Wetstraat
Dossier 26 januari 2017
4
correcte minderheden achternaholt om toch maar zeker onverdacht te kunnen blijven. Mis- schien kan onder impuls van Elke Sleurs daar- over een bijzondere parlementaire commissie samengeroepen worden om dit grote wereld- probleem op te lossen?! Of moeten voortaan een bloemenjongen én een bloemenmeisje kussen komen uitdelen, zowel bij wielerwed- strijden voor mannen als voor vrouwen? Stop die waanzin!
Peperduur
‘De bocht van Bracke is een cirkel gewor- den’, schreef de Kamervoorzitter op Twitter en op zijn webstek. Met veel trots stelde hij vorige week op een persconferentie het nieuwe archi- tecturale project voor dat een verbinding moet realiseren tussen het oude Paleis der Natie en het gloednieuwe Forumgebouw, elk aan één kant van de Leuvenseweg. Het is een glazen gang in de vorm van een cirkel die als het ware tussen beide gebouwen boven de Leuvense- weg zal zweven. Na het peperdure Forumge- bouw, nu een nieuw prestigeproject dus. Op de webstek van Bracke konden we lezen dat de werken al in het najaar zouden starten. Over het kostenplaatje wordt zedig gezwegen. Het kan niet op, blijkbaar. Mag de belastingbeta- ler even vernemen hoeveel hij daarvoor moet ophoesten, terwijl hij zelf almaar zwaarder belast wordt en de riem moet aansnoeren?
De ‘koffiekamer’
Er bestaat een Federale Deontologische Commissie (FDC) die tot taak heeft toe te zien op het goede en fatsoenlijke gedrag van de praatbarakkers tijdens de parlemen- taire debatten en werkzaamheden. Ze ziet als het ware toe op de goede omgangsvormen.
Onlangs lekte er een advies van die commis- sie uit naar aanleiding van de racismerel van enkele maanden geleden waarin Open Vld- er Luk van Biesen in het oog van de storm kwam te staan toen hij naar Meryame Kitir van sp.a gesneerd zou hebben ‘dat ze beter terugkeert naar Marokko’. Het brandje werd uiteindelijk geblust met excuses en een tucht- onderzoek in zijn partij. Van Biesen ging uit- eindelijk vrijuit nadat hij schriftelijk elke vorm van racisme afzwoer. Het rapport van de FDC brengt allerlei beschouwingen over het uiten van meningen, mogelijke sancties en pleit voor waakzaamheid bij scherpe uitspraken. Maar de commissie maakt in het geval Van Biesen ook nog een markante slotbedenking: “Een volksvertegenwoordiger kan echter ook de controle over zijn uitspraken tijdelijk verliezen, ten gevolge van blinde woede, of het gebruik van alcoholische of andere roesmiddelen.” De commissie dringt er dan ook op aan dat, met het oog op de handhaving van de deontologi- sche principes, striktere regels zouden gehan- teerd worden ten aanzien van Kamerleden die onder invloed zijn van alcohol en dergelijke.
Het bevestigt wat wij toen al schreven, name- lijk dat Luk toen goed had getafeld vooraf, met alles erop en eraan… Benieuwd of Bracke iets gaat ondernemen. Alcoholcontroles bij de ingang van de zaal? Alcohol uit de ‘koffieka- mer’ bannen, of het restaurant (zoals op de meeste werkplaatsen)? Herman de Croo liet alvast verstaan dat alcohol bannen ‘een ver- kleutering van het parlement’ zou zijn. En het staat in de sterren geschreven dat de feestvier- ders en de drankorgels van de PS dat ‘onheil’
niet over zich heen willen krijgen…
Alleen Nederland is schuldig
Twee maanden geleden viel de beslissing.
Nederlandse koloniale historici zijn voor jaren verzekerd van een goed belegde boterham dankzij de PvdA. De Nederlands-Zwitserse historicus Limpach publiceerde onlangs een boek over Nederlands geweld tijdens de dekolonisatie en schuwde de grote woor- den niet: massaal, excessief, structureel. Voor pseudolinks is Nederland per definitie schul- dig en mag er veel geld gaan naar de Indone- sische slachtoffers (of al dan niet echte erf- genamen). Minister van Buitenlandse Zaken Koenders (PvdA natuurlijk) trok de porte- feuille open om een groots onderzoek te betalen, en hij hoopte dat de Indonesiërs willen meewerken. De liberale VVD had die medewerking geëist, maar trok meteen de staart in. De Indonesiërs denken er niet aan, want dat zou de verplichte nationale leugen - heel Indonesië verenigd in zijn opstand tegen de kolonisator - aan het wankelen brengen.
Nog erger. Het zou met behulp van Indone- sische bronnen bewijzen dat de dekoloni- satie begon met een afschuwelijke moord- partij op duizenden Nederlandse mannen, vrouwen en kinderen, en hun inlandse hel- pers; de Indo’s.
De pemuda’s
Op 15 augustus 1945 capituleert Japan. De vooroorlogse nationalistische leider Soekarno heeft heel de oorlog met de Japanners gecol- laboreerd en hij heeft geen bezwaar tegen de dikwijls gedwongen rekrutering van zijn landgenoten die door de Japanners meestal zeer wreed worden behandeld. Japan heeft vier jaar lang alle Nederlanders opgesloten in kampen waar de gevangenen honger en ziek- tes trotseren. De Japanners hebben ook Indo- nesiërs opgeleid als mogelijke hulptroepen.
Die jongelui dwingen Soekarno, die lie- ver met Nederland zou onderhandelen, de onafhankelijkheid uit te roepen op 17 augus- tus. De Japanners krijgen de opdracht van de geallieerden om de Nederlanders in de kam- pen te houden en te beschermen in afwach- ting van de komst van Britse troepen, vooral Nepalezen (Gurkha’s) en Indiërs. De Britten worstelen zelf met de Indische eis voor onaf- hankelijkheid en ze vertrouwen hun Indische soldaten niet honderd procent. Ze verbie- den Nederland troepen te zenden. Een paar weken blijft het min of meer rustig, al zijn er her en der al ernstige incidenten; vooral tegen mensen met gemengd bloed die voor de Nederlanders werkten maar die niet opge- sloten werden. Sommige Nederlandse kolo- nialen ontsnappen uit de kampen en trekken naar hun oude bezittingen.
Ze denken dat ze weer de baas worden, gedragen zich soms met veel arrogantie, beseffen niet dat de tijden veranderd zijn en voelen niet aan dat er iets broeit. Toch worden overal vurige anti-Nederlandse pam- fletten verspreid en verschijnen slogans op muren die het definitieve Nederlandse ver- trek eisen.
Op 8 september landen dan eindelijk de eerste Brits-Indische en Nepalese troepen die de Japanners moeten ontwapenen en de Nederlanders beschermen. Even blijft het nog kalm, maar eind september en begin oktober slaat de vlam in de pan. Overal op Java (min- der op Sumatra en niet op Celebes waar de Australiërs optreden) verzamelen groepen opgehitste snotapen - de pemuda’s -, dikwijls maar veertien of vijftien jaar oud. Ze zijn door de Japanners opgevoed met haat voor de blanken en hun helpers. Sommigen hebben wapens van de Japanners gekregen. Anders vechten ze met twee meter lange gepunte bamboestaven.
Moorddadige jacht op “honden en varkens”
Op 10 oktober begint de jacht op de
“Belanda’s” en op de “Anjing Belanda’s”, de Nederlandse honden, waarmee de Indo’s bedoeld worden. “Honden” is de bekende belediging die misdadige mohammedanen voortdurend gebruiken.
Lange tijd is de Bersiap-periode voorge- steld als een strijd van verdrukten tegen ver- drukkers. Maar het ingebakken islamitisch
racisme aanvaardt nooit dat mohammeda- nen gedomineerd worden door verstandi- ger en efficiënter “honden en varkens” (of zoekt maar één seconde de schuld bij zich- zelf). Eerst vandaag verneemt men dat ook allahu akbar tot de strijdkreten van die tijd behoort. De pemuda’s zoeken eerst gemak- kelijke slachtoffers. Ze nemen massaal Indo’s gevangen, en martelen en vermoorden ze gruwelijk. Soms hakken ze slachtoffers zelfs in kleine stukjes.
Indonesiërs die nooit met Nederland gecollaboreerd hebben, worden op sommige plaatsen ook vermoord, omdat ze christen en geen mohammedaan zijn. Nederlanders die onvoorzichtig weer naar hun oude plek keer- den, dragen de vreselijke gevolgen. Vooral in Bandung in het Westen en Surabaya in het oosten van Java gaat het er vreselijk aan toe.
De Europese vrouwen worden verkracht, aan bomen gebonden en met messen bewerkt tot ze omkomen. Mannen worden doodge- stoken of de schedel ingetrapt, nadat men eerst de ogen heeft uitgestoken met schroe- vendraaiers. Voor kinderen en baby’s is er evenmin genade. Dat bewijzen de sterfdata op sommige kerkhoven.
Soekarno en zijn republikeinse regering publiceren wat oproepen maar ze verroeren geen vin, want ze zijn zelf doodsbang voor de pemuda’s. Ten slotte wordt die zogenaamde dekolonisatie één razende uitbarsting tegen alles en iedereen die niet meedoet, ook tegen gewone Indonesiërs. Nu vallen er ook slacht- offers bij de Nepalese soldaten en de ont- wapende Japanners. Het hoogtepunt van de barbarij komt er als de pemuda’s Nepale- zen in een hinderlaag lokken, vermoorden en hun geslachtsdelen afsnijden en die in de mond van verkrachte Nederlandse vrouwen stoppen. De pemuda’s onthoofden dan hun gevangenen en paraderen met de hoofden op spiesen. Een Indonesische radiozender roept de hele dag voortdurend op tot nog meer gru- welen. In de hoofdstad Batavia (Djakarta) zijn honderden groepjes actief die ’s nachts Nederlanders ontvoeren. De dag erna drijven de lijken in de kanalen.
De echte koloniale oorlog
Na een vreselijke moordpartij in Surabaya treden de Nepalese Gurkha’s op om de over- blijvende Nederlanders en Indo’s te bescher- men. Duizenden mensen worden geëvacu- eerd. De Gurkha’s tellen zelf slachtoffers en ze gaan niet zachtzinnig te werk. Gewapende Indonesiërs worden onmiddellijk neerge- schoten. Een tijdelijke wapenstilstand tus- sen Britten en pemuda’s eindigt wanneer een Brits generaal door een Indonesiër gedood wordt.
De Britten laten als wraak het overbevolkte Surabaya bombarderen en het aantal doden wordt op 6.000 geraamd. Eind december luwt eindelijk het ergste geweld, omdat de moordenaars moe worden en de Indonesi- sche regering er eindelijk in slaagt gediscipli- neerde legertjes te vormen die de ergste ter- reur stoppen. Nog altijd wordt geruzied over het aantal slachtoffers. Officieel zijn het er maar 6.000, vooral Nederlanders, maar van tienduizenden Indo’s is nooit meer iets ver- nomen.
In januari 1946 verschijnen dan de Neder- landse autoriteiten, die het koloniaal gezag proberen te herstellen; met weinig succes.
Nederland moet de Britten beloven onder- handelingen aan te knopen en dan eerst laten de Britten geleidelijk Nederlandse troepen toe, in maart 1946.
Aanvankelijk zijn het vrijwilligers, maar Nederland is zo bezeten door de slogan
“Indië verloren, rampspoed geboren” dat de grondwet gewijzigd wordt. In september ont- schepen de eersten van 150.000 dienstplich- tigen in de opstandige kolonie. Nu begint de echte koloniale oorlog, die op zijn beurt resulteert in een spiraal van bloedig geweld.
5.000 Nederlandse jongens zien hun land niet meer terug. 160.000 Indonesiërs ster- ven, waarvan een groot aantal vermoord door hun eigen mensen.
Jan neckers
Bersiap
Bersiap is Indonesisch en betekent: wees paraat. De Bersiap-periode (september tot december 1945) is de schandvlek op de Indonesische onafhankelijkheid.
Actueel
26 januari 2017 5
Echo’s uit de Koepelzaal
Onderwijsakkoord
Nu het akkoord voor de hervorming van het secundair onderwijs voorligt, moest het Vlaams Parlement daar nog zijn zeg over doen.
Zeker is dat het Vlaamse onderwijs altijd al het beste ter wereld is geweest en dat het daarom alleen nog maar beter kan worden. Helaas bestaan daarover uiteenlopende visies. Al bij al lijkt men nog weinig te hebben geknoeid met dat veelbesproken onderwijs - volgens Chris Janssens (VB) heeft zelfs “de berg een muis gebaard”, wat we geheel voor zijn reke- ning laten - zodat wellicht de grootste rampen zijn vermeden.
Een vervelend neveneffect van onderwijsde- batten is dat ze Elisabeth Meuleman (Groen) oproepen. Aan de hervorming deugt vol- gens haar niets: de vroege studiekeuze blijft gehandhaafd, het watervalsysteem is niet aan- gepakt, de ‘domeinscholen’ komen te weinig uit de verf en het aso blijft te sterk. Nog erger is dat de ‘segregatie’ van kindjes niet wordt tegengegaan en dat een ‘sociale mix’ en ‘gelijke kansen’ helemaal naar de Filistijnen worden gebracht.
Staatspedagogie
Koen Daniëls (N-VA) merkte op dat Meu- leman kennelijk een soort staatspedagogie nastreeft. Dat is niet waar, want Meuleman heeft zoals iedereen het grootste vertrouwen in ‘het veld’. Op voorwaarde natuurlijk dat dat veld netjes doet wat opgelegd wordt. Kent Meuleman tenminste het dossier van a tot z, op het pietepeuterige af, dan ging Caroline Gen- nez (sp.a) er met de vuile voeten en grofge- bekt doorheen. Zo konden we vernemen dat de N-VA zich bezondigt aan “elitaire waanzin”.
Bijzonder boeiend was het steeds terugke- rende gedoe over aso, tso en bso en de (niet)- waardering of interpretatie van de (niet)- waardering daarvan en hoe dat idealiter (al naargelang de opvatting) zou moeten worden aangepakt. Een verhaal dat al enkele decennia meegaat, net als de meeste onderwijsdingen.
Oosterweel
Aangezien men toch aan het debatteren was, kon een praatmoment over het Ooster- weeldossier er ook wel van af. Dat dossier is, nu weer door toedoen van de Raad van State, juridisch aan het verzanden. Net als in het onderwijsdebat is ook hier het water tus- sen de zienswijzen nogal diep.
Dat bleek onder meer uit de meningsver- schillen tussen Yasmine Kherbache (sp.a) en Annick de Ridder (N-VA). Kherbache zag graag nog veel meer overleg (we zullen maar geen ander woord gebruiken) met actiegroepen en dergelijke en De Ridder vond het stilaan tijd om eens aan de slag te gaan.
Wouter van Besien (Groen) vond dat het dossier nu helemaal is ingestort en had het idee om er maar eens een volksraadpleging over te houden. Hoe langer het allemaal aan- sleept, hoe groter de ramp zal worden en er staan geen kleine (economische) belangen op het spel, iets waarop met name De Rid- der hamerde.
De controverse is er niet minder om. Boze Annick doet niets anders dan de Oosterweels- ceptici ‘diaboliseren’, en Kherbache en Van Besien zijn de “doodgravers van de Vlaamse werkgelegenheid en economie”.
Het bekende motto van het eindelijk in de grond steken van de spade (‘schup’ in het onnavolgbare Koepelzaaljargon) dook alweer op. Het ziet er echter niet naar uit dat die spade vlug zal kunnen worden bovengehaald. Een kat vindt haar jongen niet meer terug in dit dos- sier. Straks komt er misschien een voorstel om de Schelde te dempen en er een stoomtram over te laten rijden. Voorlopig blijft alles wat minder mobiel.
Vervolg van blz. 1
Dat klinkt leuk en pluralistisch, maar is dat wel zo? Enig opzoekingswerk leert ons dat er geen vzw bestaat onder die naam, maar wel:
Centrum voor Filmcultuur vzw. En wat lezen we zoal bij de doelstellingen van die vzw: “het stimuleren van een pluralistisch, democra- tisch sociaal gedrag; aandacht wekken voor de derde wereld en de bescherming van het milieu; ondersteunen van progressieve vereni- gingen en groepen.”
Dat klinkt helemaal anders dan wat we op de officiële webstek te lezen krijgen. O ja, de vzw is gevestigd in een huis ter beschikking gesteld door de Stad Antwerpen. Het is ons niet bekend hoeveel huurgeld de stad hiervoor ontvangt. Er worden overigens niet alleen films vertoond in Filmhuis Klappei; het bioscoop- zaaltje wordt intensief gebruikt voor bijeen- komsten van allerlei progressieve verenigin- gen, van Masereelfonds tot PVDA. Zo kunt u in Filmhuis Klappei terecht voor het “filmfestival”
Het Rode Scherm, een organisatie van de SAP en JAK (Jonge Anti Kapitalisten).
Fugitive
En nog iets: toen de vzw Fugitive Cinema in vereffening ging, werden de filmrechten van twee films (‘De Bom’ en ‘Sandwichman’) verkocht voor de luttele som van 2.664 euro.
Nieuwe eigenaar van de filmrechten was de bvba Stukken en Brokken, met vestigings-
adres... Klappeistraat 2 te Antwerpen. Inder- daad, hetzelfde adres als Filmhuis Klappei.
Maar ook hier stopt het verhaal, want de bvba Stukken en Brokken ging in 2012 in faling.
Terug naar vandaag: de inzamelactie van de student heeft intussen al een 40.000 euro opgebracht. En toen toverde minister Sven Gatz, ineens nog eens 50.000 euro uit zijn hoed. Straf, want iedereen in de cultuursec- tor of de media die wil genieten van subsi- dies, moet daarvoor dikke dossiers insturen, beleidsplannen opmaken, voor commissies verschijnen, en wat nog. Kortom, de proce- dure om subsidies te krijgen is niet min. Het duurt gemiddeld zes maanden of langer voor een vereniging weet of ze subsidies kan krij- gen of niet.
Het stadsbestuur van Antwerpen kon niet
achterblijven: schepen van Cultuur Caroline Bastiaens (CD&V) maakt zo’n 10.000 euro vrij voor het mistige project van Robbe de Hert.
Minister Sven Gatz én het Antwerpse stadsbestuur spelen letterlijk met uw en mijn belastinggeld. Heeft Robbe de Hert een beleidsplan? Neen; is er een vzw? Neen. Is er een engagement met timing opgemaakt?
Neen. Is er enige garantie op resultaat? Neen.
Is er extern toezicht op de besteding van het geld? Groot vraagteken.
Vergeet niet dat Robbe de Hert in 2006 al zo’n 40.000 euro ontving, en dat geld is in de nevelen de geschiedenis verdwenen. Iemand die 40.000 euro gemeenschapsgeld laat ver- dwijnen, wordt normaliter ter verantwoor- ding geroepen. Maar niet zo bij rode Robbe, die krijgt nog eens 60.000 euro belasting- geld extra toegeschoven, zonder voorwaar- den. En hij moet helemaal niet komen ver- tellen waar die 40.000 euro naartoe is. Straf.
Ja, dag schat! Of beter: schol!
In 2012 zat Robbe de Hert in het VRT- programma Reyers Laat. Hij sprak daar de gevleugelde woorden: “Ik ben alleen content met geld. Al de rest is flauwekul.”
Maar ja, Robbe de Hert is dan ook een overtuigde vuurrode proletariër. En proleta- riërs mogen altijd net iets meer dan gewone mensen.
Karlvan Camp
Kwistig met euro’s smijten
© website SAP
Vervolg van blz. 1
Dus creëert men een parallelle wereld waar democratische legitimiteit voortvloeit uit beto- gingen, selectieve opiniepeilingen en de grote hoeveelheid opinieartikels die men zelf plaatst.
In deze virtuele wereld willen “de mensen” een andere president dan degene die ze bij meer- derheidsstemming hebben verkozen. U mag zich nog 4 jaar aan de mythe van “het volk tegen de president” verwachten. Net zoals bij de Brexit, acht de pers zichzelf beter in staat om de wil van het volk in te schatten dan stem- biljetten dat kunnen.
Kinderachtig
Het kinderachtige gemok van onze pers (die zich voltallig en ongegeneerd als supporter van team Clinton had opgesteld), kwam ook in andere artikels tot uiting. Alles, maar dan ook alles, was slecht. Het Nieuwsblad meende dat
de openingsdans van Donald en Melania op het presidentiele bal “gênant” was. Dezelfde krant en De Standaard berichtten ook dat Trump de grote taart voor dat feest gewoon had gekopieerd van Obama. De rotzak!
De VRT bracht een mooi staaltje van “fake news”, dat serieuze journalisten nochtans graag aan de kaak stellen als een plaag van de sociale media. De staatszender meldde dat Trump de tekst van Obama over klimaatver- andering onmiddellijk had laten verwijderen van de presidentiële webstek. In werkelijkheid waren gewoon alle oude teksten verwijderd om plaats te maken voor die van de nieuwe president.
Mars tegen de democratie
De meeste slechte verliezers zitten in de VS, uiteraard. Een flink deel daarvan had de dag na de inauguratie verzamelen geblazen op de “vrouwenmars”. Enkele honderdduizen-
den vrouwen (en mannen) betoogden tegen de verkiezing van Trump en de vrouwonvrien- delijke houding die ze bij hem menen waar te nemen. Voor de rest was het doel van de optochten, die ook in Europa plaatsvonden, nogal onduidelijk. Ook de rechten van migran- ten en de toestand van het klimaat waren ver- plichte onderdelen in de toespraken.
De klaarblijkelijke hypocrisie van de deelne- mers werd door geen enkele van onze com- mentatoren opgemerkt. Waar waren die beto- gers toen vrouwenbelager Bill Clinton in de praktijk bracht waar Trump enkel over sprak?
Waarom betogen de voorvechters der vrou- wen tegen het incidentele gedrag van een man die geen enkele aanwijzing heeft gegeven dat zijn beleid daar ook maar in het minst zal door beïnvloed worden, maar nooit tegen de syste- matische schending van alle vrouwenrechten in - bijvoorbeeld - de Arabische wereld?
Waarom nemen ze aanstoot aan private uitingen van seksuele vulgariteit door Donald Trump (de fameuze “pussy”-uitspraak), maar laten ze zich op een betoging leiden door pop- sterren als Miley Cyrus en Madonna die van publiek vertoon van seksuele vulgariteit hun handelsmerk hebben gemaakt?
De mars was dan ook nutteloos, tenzij voor de therapeutische effecten die deze kon ver- schaffen aan politiek getraumatiseerde beto- gers en de troost die ze kon bieden aan onze geplaagde journalisten, die in hun artikels het aantal betogers naar believen konden verme- nigvuldigen en betekenis konden geven aan wat uiteindelijk enkel een vage uiting van poli- tieke frustratie vanwege het verliezende kamp was.
Goed voor Trump
Eigenlijk kan Trump best tevreden zijn over de huidige situatie. Protest tegen een president die nog geen beleid heeft ontwikkeld, devalu- eert reeds de kritiek die er kan komen tegen werkelijke daden van bestuur.
Ook een groot deel van de media, die noch- tans geen geloofwaardigheid meer op over- schot hebben, lieten zich opnieuw kennen als partijdige deelnemers aan het politieke debat.
Wie gaat hen nog geloven wanneer ze eens gelijk zullen hebben in een kwestie die wel van belang is? Veel vijanden van Trump hebben al een flink deel van hun munitie verschoten nog voor de oorlog begonnen is.
Hysterie, overdrijving en leugen bevestigen ondertussen het geloof van zijn aanhangers. Ze duwen ook de neutrale en kritische toeschou- wers in zijn richting.
Trumps presidentschap kan zeker aan het wankelen gebracht worden, niet het minst door zijn eigen flaters. Maar dat zal niet gebeuren zolang kritiek op de nieuwe president kan gezien worden als een uiting van frustratie en onredelijkheid vanwege slechte verliezers.
Jurgen Ceder
Slechte verliezers blijven stampvoeten
Steun een goed doel in Vlaanderen met een legaat.
Alle info ten kantore bij
Karl van Camp
03.232.14.17 of
secretariaat@pallieterke.net
Welkom, West-Vlaamse zwaluw
De komst van topslager Dierendonck staat in schril contrast met de globale toestand waarin Brussel verkeert. Men kan zich verlekkeren aan het vooruit- zicht op de prima producten die hij aan- biedt, maar de hamvraag moet zijn: zal de grauwe Brusselse realiteit het welsla- gen van dit project hypothekeren?
Natuurlijk, een zwaluw maakt de lente niet, maar zie, één vogeltje kan beslist bij- dragen om van Brussel een betere plek te maken. De komst van Slagerij Dierendonck in de Sint-Katelijnestraat is zonder twijfel een spreekwoordelijke zwaluw. In West-Vlaande- ren is de zaak een heus begrip; een naam die gelijkstaat met topkwaliteit.
Eind vorige week opende ‘Atelier Dieren- donck’ in hartje Brussel een “ambachtelijke, ouderwetse slagerij”, legt zaakvoerder Hen- drik Dierendonck uit. Zelf zal hij de komende weken elke dag in de Brusselse vestiging toe- ven, waarna de zaak overgelaten wordt aan een team dat opgeleid werd in de zaak in Koksijde, plaats waar het voor zijn vader des- tijds allemaal begon.
We kunnen enkel hopen dat het project tot een succes kan uitgroeien. Enig scepticisme, wat nog iets anders is dan regelrecht doem- denken, is zeker gerechtvaardigd. Want aan de kwaliteit die Dierendonck aanbiedt, hangt een prijskaartje, wat betekent dat slechts een bepaald publiek potentieel klant zal worden.
De naam van de Dansaertwijk is dan al wat hij is, de omvang van de kolonie bobo’s mag niet overschat worden. Laten we maar hopen dat de meesten nog niet de stap naar het vegetarisme/veganisme gezet hebben.
En dat voldoende klanten van elders hun weg vinden naar dit plekje West-Vlaanderen in de hoofdstad. (Waar is de tijd dat West-Vla-
ming en Brusselse slager haast synoniemen waren?)
Emigratie
Het openen van Dierendonck viel nage- noeg samen met het bekendmaken van recente cijfers over de demografie in Brussel.
Er was vrijwel op dezelfde dag een spraakma- kende RTBF-reportage, waarin openlijk de vraag gesteld werd of men Brussel ‘dan maar de rug moet toekeren’. Eensluidend was het antwoord niet.
Tegenover enkele voorbeelden van expats die het er erg naar hun zin hebben, staan autochtone Brusselaars voor wie het alle- maal te veel is geworden. Verschillende oor- zaken worden opgesomd, de klassiekers zeg maar. Mobiliteitsproblemen, vastgoedprijzen, onderwijs... en onveiligheid, al bleef dat mooi in de schaduw, RTBF oblige!
Somber plaatje
Enkele markante cijfers schetsen het plaatje. Elke drie jaar komt er in Brussel een bevolking bij vergelijkbaar met een stad als Leuven, wat een enorme druk op de stad plaatst. Toch zijn er 10.000 gezinnen die elk jaar de stad de rug toekeren: een exodus bij de middenklasse.
En dan zijn er de files, goed voor een geschatte economische kost van 511 miljoen euro. Eén vijfde van de Brusselse bevolking verlaat het onderwijs zonder diploma, en in de categorie 15 tot 24 jaar is één derde werk- loos. En dan werden de armoede-indicatoren nog niet aangesneden.
Het initiatief van Dierendonck tegen deze achtergrond bekijken, voedt inderdaad enig scepticisme. Aan ons zal het echter niet lig- gen. Eind deze week lopen we er beslist eens met ons boodschappenlijstje binnen.
KNIN.
De Geuzenberg
Dwars door Vlaanderen 26 januari 2017
6
Heibel in Wezembeek-Oppem
In de Vlaamse faciliteitengemeente Wezembeek-Oppem is commotie ontstaan over de mogelijke aanstelling van Nathalie Leclaire (Défi, voorheen FDF) als voorzitter van het OCMW. Bij het begin van de bestuursperiode had de Franstalige meerderheids- partij UF het mandaat van het OCMW-voorzitterschap in drie verdeeld.
Dit is zeer ongebruikelijk, want doorgaans krijgt iemand zo’n mandaat voor de volle zes jaar. Hoogstens wordt het in twee gedeeld.
Een opdeling in drie verraadt dat er onenig- heid is binnen de meerderheid. MR, cdH en Défi wantrouwen mekaar in Wezembeek zodat een opdeling in drie de enige oplos- sing bleek.
Nederlandsonkundige OCMW-voorzitter?
Nathalie Leclaire, een juffrouw die nog maar net van de hogeschool komt (ze stu- deerde toerisme) wist vooraf dat ze in 2017 het mandaat van OCMW-voorzitter zou ver- krijgen, maar vond het gedurende vier jaar niet nodig een elementaire kennis Neder- lands te verwerven. Ze kan niet eens een fat- soenlijke vraag stellen in het Nederlands, laat staan dat ze in staat zou zijn op vragen van de andere raadsleden te antwoorden (ook de Franstaligen moeten Nederlands spreken in
een Vlaamse OCMW-raad). De Vlaamse lijst WO-Plus heeft nu een dubbele klacht neer- gelegd bij de gouverneur en bij Vlaams minis- ter Homans. Die laatste moet binnenkort de knoop doorhakken en WO-plus hoopt terecht dat Homans op zoek gaat naar een andere OCMW-voorzitter, net zoals dat in Linkebeek is gebeurd met de burgemeester.
De minister mag ineens orde op zaken stel- len in het Wezembeekse OCMW. Blijkbaar is iedereen binnen de meerderheid zodanig gehecht aan zijn postje in het OCMW-bestuur (de talrijke vergaderingen leveren behoor- lijk wat zitpenningen op), dat niemand daar plaats wil ruimen voor Leclaire. Het OCMW- bestuur telt nu zeven leden in plaats van zes, waardoor het onwettig samengesteld is en geen rechtsgeldige beslissingen kan nemen.
Mogen we ervan uitgaan dat hetzij de gou- verneur, hetzij de minister, binnen korte tijd ingrijpt?
BL
FDW wordt lijstrekker in A
Op zondag 14 oktober 2018 gaan we naar de stembus, voor de eerstvolgende gemeen- teraadsverkiezingen. Dat lijkt nog veraf, maar toch zijn alle partijen al volop bezig met de voorbereiding. De verkiezingen zijn niet alleen belangrijk op het ogenblik zelf, nog belangrij- ker is de perceptie. Want een jaar later trek- ken we opnieuw naar de stembus voor wat nieuwe parlementen. Wie als grote winnaar uit de gemeenteraadsverkiezingen komt, heeft een voordeel om naar de volgende verkiezin- gen te trekken. Stel dat Bart de Wever zijn bur- gemeesterssjerp verliest in 2018, dan is dat rampzalig voor de N-VA in Antwerpen op dat ogenblik, maar het is nog rampzaliger om van- uit een verliespositie naar de volgende verkie- zingen te trekken.
N-VA wil inzetten op de grote kernsteden.
Bart de Wever zal de lijst trekken in Antwer- pen. Minister Johan van Overtveldt verhuist naar Mechelen. Pol van den Driessche trekt de lijst in Brugge (niet zonder gemor in de plaat- selijke afdeling). Zo worden de pionnen uitge- zet. In Gent is het afwachten wie de N-VA-lijst gaat trekken, Kamervoorzitter Siegfried Bracke of Kamerlid Peter Dedecker. Als twee honden vechten om een been... Die spreuk zou in Gent wel eens van toepassing kunnen zijn. Een naam die dan opduikt, is die van staatssecretaris Elke Sleurs. Het is geen geheim dat de N-VA-top niet wild loopt van de prestaties van Sleurs als staatssecretaris. Door haar eventueel lijsttrek- ker te maken, zal Sleurs zich moeten concen- treren op haar campagne in Gent. Het zou voor de partij een elegante manier zijn om haar bin-
nenkort te laten vervangen als staatssecretaris.
Gent is een belangrijke stad bij de volgende gemeenteraadsverkiezingen. De socialisten kreunen onder de gevolgen van het Optima- schandaal, de CD&V is nog op zoek naar een geschikte lijsttrekker en bij Groen houden ze hun hart vast voor de electorale gevolgen van het mobiliteitsplan. Mits een goede lijst én een bekende lijsttrekker kan de N-VA in Gent het verschil maken en de socialistische burge- meester van zijn troon stoten. Wie de kandi- daat van de N-VA ook wordt, hij of zij zal Vlaams Belang-gemeenteraadslid Johan Deckmyn op zijn weg vinden. Deckmyn werd aangeduid als lijsttrekker voor zijn partij.
Wat Antwerpen betreft: daar is het duide- lijk dat Filip Dewinter de lijst zal trekken bij de gemeenteraadsverkiezingen. Al moet de feite- lijke interne procedure nog opgestart worden.
Strikt genomen is er geen alternatief. Voorzitter Tom van Grieken blijft gehuisvest in Mortsel en zal daar de lijst trekken. Als lijsttrekker zal Filip Dewinter ongetwijfeld verkozen geraken, zeker met de huidige peilingen in het achterhoofd.
Niettemin wordt het hoe dan ook zijn laatste mandaat in de Antwerpse gemeenteraad.
Voor Dewinter zal het niet gemakkelijk zijn zich te laten gelden naast Bart de Wever en Kris Peeters. Als Peeters in het schepencol- lege geraakt, wordt hij havenschepen, in opvol- ging van Marc van Peel. De verkiezingen moe- ten nog plaatsvinden, maar de postjes zijn al verdeeld.
Volgende week meer bollekenskermis.
KarLvaN Camp
Terreurcommissie
De Limburgse voorzitter van de terreurcom- missie Patrick Dewael, (Open Vld) moet danig geschrokken zijn toen gevangenisdirecteur Paul Dauwe van de gevangenis van Hasselt verklaarde: “Er gebeurt weinig tot niets met de radicaalste gevangenen”. Blijkt dat er gewoon geen sprake van is om hen van hun radicale ideeën af te brengen. De meest extremistische gevangenen belanden in isoleercellen in aparte vleugels van de gevangenis. “De aanpak van de radicalisering in onze gevangenissen is inder- daad een lege doos”, zei Dauwe, en hij voegde eraan toe: “Wij hebben in de gevangenis van Hasselt een islamconsulent van Turkse afkomst, maar de gevangenen die Arabisch spreken wil- len met hem niets te maken hebben, ze willen hem zelfs niet zien.” Vreemd… Wil dat zeggen dat er in de Belgische gevangenissen 4.000 moslims zitten die geen Nederlands of Frans spreken of verstaan?
Niet moeien met Brussel!
In het Brussels Parlement werd vorige week een hartig woordje gepalaverd over de geplande versmalling van de E40. De Brusselse regering wil namelijk al lang het aantal rijstro- ken op de E40 Leuven-Brussel tussen Kraainem en Reyers halveren om er een groene ‘stads- boulevard’ van te maken.
In zijn antwoord haalde Brussels minister- voorzitter Vervoort stevig uit naar de Vlaamse regering, die zich vragen stelt bij de versmalling van de E40. “Vanaf het moment dat Brussel een project aankondigt, gaan ze daar al op hun ach- terste poten staan en beginnen ze te roepen. Ze bemoeien zich met onze beslissingen en zien spoken”, aldus Vervoort. Lees: Vlaanderen heeft zich niet met Brussel te moeien.
Of dat impliceert dat Brussel zich niet langer gaat moeien met Vlaamse dossiers, zoals de verbreding van de Ring, of de luchthaven van Zaventem, dat vertelde Vervoort er niet bij. Al evenmin of Brussel zijn projecten waar Vlaan- deren zich niet mee mag moeien vanaf nu enkel nog op Brussels grondgebied zal ontplooien – en niet zoals het Eurostadion op grondgebied van de Vlaamse gemeente Grimbergen.
Minder postjes
Vervoort heeft de wereld zijn nieuwste plan- nen voor Brussel kond gedaan. Zo wil hij de gemeenteraadsverkiezingen vanaf 2024 laten samenvallen met de regioverkiezingen, en dus de lokale legislatuur terugbrengen van zes naar vijf jaar. Belangrijker zijn Vervoorts plannen om het aantal gemeenteraadsleden in de 19 Brus- selse gemeenten met maar liefst 30 procent te verminderen. Op zich een lovenswaardig idee.
Maar Vervoort is en blijft een PS’er. En een PS’er die zonder achterliggende reden voor een ver- mindering van het aantal postjes pleit, dat is eer-
der ongewoon. De ware reden voor Vervoorts demarche lijkt voor de hand te liggen: met het schrappen van zowat één op drie gemeente- raadsleden zullen de eerste ‘slachtoffers’ de weinige Nederlandstalige gemeenteraadsle- den zijn. Het zal er voor de Brusselse Vlamin- gen op aankomen zich niet te laten rollen, en van de gelegenheid gebruik te maken een mini- mumvertegenwoordiging op gemeentelijk vlak te bedingen. Helaas… met ‘Vlaamse’ hoofdste- delijke politici als een Guy Vanhengel, Sven Gatz en Pascal Smet, is de kans zo goed als onbe- staande dat er überhaupt Vlaamse verzuchtin- gen op de onderhandelingstafel zullen komen.
Boze politici
Burgemeester Leopold Lippens van Knokke- Heist, daar heb je hem weer, werd kwaad. Dit- maal door de voorspellingen rond de voorbije
‘superstorm’ en de oproep van gouverneur Carl Decaluwé om strand en dijk te vermijden. “Door de aansporing om hier weg te blijven meden heel wat mensen de kust, terwijl er geen enkel gevaar was. Maar niet iedereen is blijkbaar ver- standig! Ik hoorde van verschillende mensen dat hun omzet tot 30 procent lager lag dan gewoon- lijk. Bij het KMI zaten ze er weer naast. Hun voor- spellingen vallen voor Knokke-Heist negen op tien keer verkeerd uit!”
Guido Decorte, eerste gedeputeerde van de provincie West-Vlaanderen, neemt de uitlatingen van Vlaams minister Ben Weyts niet. Deze laatste verklaarde in het Vlaams Parlement dat de kust- provincie sinds 2015 haar financiële afspraken tegenover de Intercommunale Kustreddings- dienst niet nakomt, wat helemaal niet juist is.
“We hebben duidelijk gezegd dat we tot min- stens eind 2018 jaarlijks 250.000 euro zullen bijdragen... Of dat daarna nog zal gebeuren, is een beslissing voor de volgende provincieraad.”
Taalwet vodje papier
Van de honderd recentste klachten over de toepassing van de taalwet in Brussel die de Vaste Commissie Taaltoezicht (VCT) sinds de zomer van 2016 noteerde, waren er 96 gegrond.
In al die gevallen was er effectief sprake van schending van de taalwetgeving. Een en ander blijkt uit antwoorden van minister van Binnen- landse Zaken Jan Jambon op een vraag van zijn partijgenoot Brecht Vermeulen. De Brus- selse regering moet haar toezichtsbevoegd- heid gebruiken en effectief optreden, stelt Brus- sels N-VA-Parlementslid Liesbet Dhaene. De meeste klachten werden genoteerd in Sint- Pieters-Woluwe (28), Ukkel (18) en Sint-Lam- brechts-Woluwe (16) en Brussel-Stad (12).
Recent verwierp de meerderheid, inclusief de Vlaams-Brusselse meerderheidspartijen, een resolutie van Dhaene om Olivier Maingain, burgemeester van Sint-Lambrechts-Woluwe, te laten schorsen uit zijn functie na het herhaal- delijk bewust schenden van de taalwetgeving.
