De wildernis zal bloeien als een roos ...

VRIJBEID EN

DEMOCRATIE

Zaterdag 20 December 1952 • No. _238

,---....

een voorspoedig J 95.3!

WEEKBLAD VAN DE VOLKSPARTIJ VOOR VRIJHEID EN DEMOC,RATIE

I{ERSTFEEST

De wildernis zal bloeien als een roos ...

\ ' oor geen beeldspraak, hoe stout ook, Wie een duidelijk beeld wil krijgen loochent hij zijn oude idealen. Dan is

•

;: deinzen de Bijbelschrijvers terug. van de radicale wijziging in de situatie hij niet langer de dokter. die de mens~

1 ._.

Met name de profeten munten hierin waarin zich de mens van nu bevindt, heid dienen wil door de hem geschon~

uit. En Jesaja is ook hierin misschien vergeleken met die van een eeuw gele~ ken gaven. Dan ziet hij nog slechts één

·~ onder hen de allergrootste. · den, leze na elkander deze twee boeken, doel in het leven: geld maken, veel geld. ~

~ Soms valt hij van het ene uiterste in die elk op hun wijze representatief mo~ Als Scrooge .

•

è ^• het andere. Dat zouden wij, n?chterder mensen, niet doen. Niet omdat we zo~ gen heten voor hun tijd! Scrooge, de misanthroop, is een heilige. wanneer ge stikt al.het hogere in zich. Hij vertrapt En dan krijgt hij geld! Maar hij ver~

·=

• veel wiJ'z_er of bedachtzamer zijn, veel~ hem plaatst naast een Kapo uit een zelfs de liefde, die in Christine zo zui~

'. ^.

• ^..

' de mens tot een profeet maakt: de hei~ fers leven in ·een hemel op aarde, ver~ meer, als zij hem omderwille van hun

~. ~: lige bezieling, hét waarachtig gegrepen~ geleken bij de hel, waarin de honderd~ liefde smeekt, toch terug te keren tot ~. ^••

~ zijn. duizenden verzonken, van wie Richters hun oude geluk. ~

• . ...

In het vierendertigste hoofdstuk van nobele rabbijn zegt: .,U moet hen heel Als dan het succes maar geen einde • • • zijn boek spre-ekt de profeet van vrese~ erg ontzien, zij allen hebben veel liefde schijnt te willen nemen en het geld

lijke dingen, die over de aa'fde zullen nodig, want zij zijn uit Gods hand ge~ zich rondom hem opstapelt, verliest hij è

~. e komen. Een strafgericht noemt hij het. vallen". En voor Scrooge èn voor al zelfs zijn verantwoordélijkheid als dok~ ~-e

~ En als zo, zwaar en dreigend, de stem de zijnen wordt het met Kerstmis toch ter uit het oog. Om nog meer te verdie~ ~

•

van de profeet over zijn volk is gegaan, nog goed, terwijl er in onze tijd zeven nen, vert1ouwt hij zelfs een patiënt toe • ' gelijk donder rolt over de trillende aar~ jaren na een wereldoorlog nog een boek aan een mede op geld belust chirurg.

è de, dan wordt zàcht zijn stem en roept verschijnen moet als dat van Richter En dan sterft de patiënt onder diens è

~ hij in het volgende hoofdstuk voor zijn om ons goed duidelijk te maken. dat on~ ^mes. ~

~ verslagen volk een ander beeld op, een ze .,warme" rode lampjes op Kerstmis En als dan ook nog kort daarna Chris⁴ ~

'*.·. woT!~;~~~!!ij~~s ziet de profeet, duide~ weinig meer dan c!che

4

misère zijn. ~!n~e~~~~::~~~!od:::rï~t~!te~~n~~~ ~

~ lijk en klaar. Allereerst het huivering~ Het b~eld van àe wildernis roept de de wil~ernis geworden, waar geen t~n- ~

~ wekkend heden. waarin het Wàarlijk is profeet op voor zijn vólk. Hij brengt kele bloem meeF te ontdekken valt. Hij ~

~ alsof God, de Heer, vergramd is op alle hen als 't ware vlak vóór die woeste~ geeft zich over aan drank m'n zijn el~ -~

•

volken, verbolgen· op hun ganse heir. nfj. En eigenlilk behoeft hij dat niet lende te vergetèn. En dan loopt hij in · · - . • : ' ... Endaamaast dat ande<e' de guecl>tig- """' te doen. Zij kennen die wildemi' de avond al' eeO waanzinnige lang, het • • . ~_-.. •,:

... heid, de vrede. waarvan het geloof diep maar al te goecl Ze is immers de wer~ huis van de dood~geopereerde patiënt. · ....

in hem, onbedrieglijk zeker getuigt als keiijkbeid waarin zij dag aan dag leven. En dan hoort hij zich op eens tot zich~

• het van God gewilde. waarvoor eens Maar wanneer zij zich dan .machte~ zelf zeggen: .. Je kunt God niet voor de

tS.W alle ongerechtigheid zal wijken. loos en klein en beangst gevoelen voor gek houden", ~dat zei Chris eens tegen ~

~ En zoals hij van de werkelijkheid, te~ die werkelijkheid, dan plaatst de profeet me ... }e kunt God niet voor de gek hou- ~

•

midden waarvan hij leeft. gesproken zich vóór hen. hij richt zijn vurig~stra~ den. m'n vriend".

.e

• heeft <tls van een land, waar de burch~ lende ogen op die wildernis en strekt Thuisgekomen, zakt hij op de slaap- · ' ten met doornen begroeid zijn, met on~ er de hand naar uit. En dan klinkt rus~ kamer neer bij het bed, waarop Chris~ é .

~.~. kruid en distelen zijn vestingen, waar de tig en sterk zijn stem: de wildernis zal tine's tas nog ligt. Het bonst door zijn, ~' ^-.

~ boskatten de wolven ontmoeten en de bloeien als een roos. En dan is die hoofd': ,.Je kunt God niet voor de gek ~

•

;: satyrs elkander vinden· en waar slechts beeldspraak hem een middel om te ge~ houden", heeft ze gezegd. • • •, het nachtspook in vrede leeft. waar de tuigen van een geestelijke werkelijkheid, En als hij dan na weken weer wat tot

gieren vergaderen en de pij'lslangen waarin hij' gelooft: versterkt de slappe rust komt. dan staat daar voor zijn geest

• • • • ^{nestelen, ~} zo spreekt hij nu van dat an~ handen, stevigt de knikkende knieën, het beeld van zijn gestorven vrouw. als

••••

0 dere, dat heilige, van God gewilde rijk zegt tot de vervaarden van hart ,.weest een roos uit de wildernis opbloeiend. En e

-~ als van een wildernis, die bloeien zal sterk. vreest niet. hier is uw God, Hij~ dan wijst de dode hem nog weer een ~. ••

~ gelijk een roos. zelf komt om u te redden". \veg ten leven. ~

•

' De wildernis is daar, waar niets te -de wildernis uit Hem, de eeuwige God, Waar bevindt zich de pasgeboren .

· 'o hopen valt en waar alle menselijk wiens wezen gerechtigheid, wiens 'wil ·. koning?'' vragen in het Kerstver~ •

~. ~. pogen tot machteloosheid schijnt ge~ vrede is en liefde. En op de Kerstmor- haal de Wijzen. • . •

~ doemd. Wie er vóór staat huivert, gen treedt deze God vóór ons in de ge~ Waar hij zich bevindt? Toen? Nti?

•

machteloos en klein. Wie er midden in stalte van het Kind. ,In een kribbe in een stal. maar altoos • . . ' zit voelt zich verloren. Zó verloren bij~ En waar wij die gerechtigheid,' <;lie daar waar wij hem niet vermoeden. In

voorbeeld als de mensen, wier smarte~ vrede, die liefde verloochenen ~ mis~ Bethlehe'm in de kribbe, op Golgotha .

• • •, lijke levensgang Hans Werner Richter schien omdat wij menen ze niet te speu~ aan het kruis. ~-••

zo aangrijpend schildert in zijn boek ren ~ daar stelt de Kerstboodschap ons Maar Hij is er. En van Hem alleen ~

~. ,.Zij vielen uit Gods hand". In trouwe: . ook voor het alternatief: wie Gods hei~ gaat kracht uit. Kracht, als het leven ~

~ nooit ben ik tegen Kerstmis zo onder d~ lige levenswetten schendt vergaat in u opvoert naar hoogten waar het licht ~

•

e indruk gekomen van de wildernis, waar-in heden ten dage de kerstboodschap zijn kommer. * is. Kracht ook als ge geleid wordt door dalen van duü:ternis en schaduwen des

.!

klinkt als nu ik dit boek las, kort na Gij kent wel Cronin's boek ,,De Cita⁴ doods. Hii alleen schept in uw onrustige

•

een ander. dat ik u nu toch ook noemen 7 del". Ge weet dus van die jonge hart een heiliqe. blijde rust. Hij alleen .~

' moet: Dickens' Kerstverhalen, tot dokter Andrew Manson en zijn vrouw maélkt de tijden nieuw. '

... h z ...

•

• vreugde .van iedere aanhanger der zich C ristine. e. zijn het leven samen zui~ En daarom wekt het feest van Zijn .~.

steeds nog maar uitbreidendè Charles ver begonnen. Zuiver in hun liefde, zui~ qeboorte blijdschap. ook als de tijden

Dickens~gemeente thans in de bekende ver in hun idealisme. Ze hebben het hard zijn.

t&W serie in voortreffelijke vertaling ook moeilijk, maar ze zijn zo gelukkig. Tot~ Blijdschap, om dat heiliq perspectief: ~

~ voor de Nederlandse lezer opnieuw toe~ dat, ja tot. dat de jacht naar succes en de wildernis zal bloeien als een roos! ~

• nankelijk gemaakt. geld hem in haar ban krijgt. Dan ver~ G. A. DE RIDDER. •

wt~~~~--~~~~~~~--~--~~~~~-- . ^~~~

~ ... w;~ ~~~~~~~~~ ~-·{f4\. ... :f4t~~"RifM ~--. . ~~

,

VRIJHEID EN DEMOCRATIE

Polttiek nieuws uit Rotterdam

Klacht van het V.V.D.-raadslids de heer Dutilhs over de subjectiviteit waarmee het Rijk de

gelden van het Gemeentefonds besteedt

Bij de algemette beschouwingen over de gem~tebegroting heeft de V.V.D.

een krachtig gelUld doen horen: de rede van de heer Dutilh.

~ rede, die ook buiten Rotterdam ongetwijfeld sterk de aandacht zal trek-

k•. Wij wijzen slechts op de treffende ~SChildering van de subjectiviteit, waar- til«ft het Rijk hedentendage de gelftn van het Gemeentefonds besteedt, hetgeen

tot tevolg heeft, dat tie geilleenten aàfi 's Rijks lelband lopen en nog steeels teen baas in eigen huis zijn. Moge de Vereniging van Nederlandse Gemeenten

·8e laäar in deze toegedaehte taak ter harte nemen!

Dé heldere en deskundige wijze. waàrop de 'heer Dutilh cle diverse questies u..need en vraagpunten aan de orcle stelde, getuigen van een zakelijk en .-IYé'r financieel inzicht, wars van partijpolitiek en rericht op samenwerking, tenNbde zo snel mogelijk so groot morelijke resultaten te bereiken. ,

- geluid, clat dan ook bij andere s\jden • tloor verschillenàe personen,

~nder de heer Loeft (K.V .P.), Is hetreen door èle heer Dutilb is gezegd

\tilda harte onderséhreven - weél'klank beeft gevonclen en een iUulsporing zij

.eor de berijders van partijstokpaanljes deze op s'tal te zetten.

Enhle van 4e door de beer Dutilh In zijn rede behandelde onderwer}JMl laten 1\l'ij lflans in verkorte vorm volgen:

Af«emene beschouwing

h 'è heer Dutilh begon 2ijn rede met J..l een algemene beschouwing:

rn ^1953, en vermoedelijk ook in de jt\l"eh 1954 en 1955, zal blijven be- S'taèl\ de voorlopige l:ègelirtg \'ài'l. de verhoUding Rijk-Gèmeente ~n dèr- halve zal in die jaren wederom .g~n

Tekening kunnen wordén gehouden met een wettelijk vastgesteld aandeel in de Rijksbelastingen, noch met een toewijzing aan de gemeente van tot dtisve:tre ak 'tijkslrelasting bestaan hebbende heffin!J\'!tl. -

lijk, maar daar moet ~ sYstêem voor gevonden Wé>rden. Als illustratie noemt spreker de enorme eredietaan- vragen voor stratenaanleg in · uitbrei- dingspláhnen, die over )aren lopen. alj

een dergelijk crediet diêi\t ]aátUjks te worden vastgesteld hoeveel geld er verwerkt is voor welk gedeelte, opdat men ook jaarlijks opnieuw kan begro-

ten.~wat er nog nodig zal zijn voor het nog niet gereed zijnde déel.

Zo is te bereiken, dat de Raad niet meer wordt gesteld voor bepaald on- aangename en schokkênde verrassin- gen. Die taak rust o'p het College en rust op de Raad als hoofd· der gemeen-.

te, omdat tenslotte de Raad de instel- litl.g is welke eredieten verleent en aan wie de vetahtwoording ·moet worden afgelegd.

Spr .. 11:eide reeds, dat Rotterdam goed en zakelijk beheerd wordt. Dat komt naar zijn oo'rdeel, omdat bij vrij- wel alle partijen zakelijke overwegin- gen de doorslag geven. Als hij het zo mag uitdrukken: partij-stokpaardjes worden in gemeen overleg in toom gehouden, al kómen metl.ingsverllèhil- len bij het strak hóûden 'Vàtl. de 'tèu·

gels somwijlen wel voor. :Maar ten•

slotte wordt in dit sy"steem bereikt een resultaat, een complex van resulta- ten, waaról) dê ene partlj :ttch nlet meer beroemên kàn dan de äl'ldere ·èn

"dat vindt hij een allerpleáerigste toe•

stand.

Afschrl}vlngspolitiêk

N aar a.ánléidihg van het. i;fèé{)nsta- . teerde tekort op de kapitaal·

dienst van het Algemeen · Lenings- fonds merkt spreker op, dat éie af- sèhrijvingspolitiek niet tê Zêèr 'Vast- gehangen moet W'ói"den tlab de a.n'&!-

singen van de leningen, die voor het verkrijgen van de objecten worden aangewend, maar dat de afschrijving bepaald moet woWten nailr de 1evehs•

duur én/of de vervanginggWaarde van het object. Wat het afschrijvingssy- steem zelf betreft, zou spreker voor- op willen ·stellen, dat er voor afschrij- Ving tweè vetèistefi zijn: re. dè 'eètste

pla~ts dat t.ijde~ .~. ~evensduur van

het aangeschafte object, het kapitaal, daarvoor aangewend moet worden af- geschreven m.a.w. de kostprijs moet tijdens de levensduur van het object wo'rden gedelgd, en een tweede ver- eiste is dat is het object ~nmaar vèr- sleten en moet het vervangen wordén er op dat ogenblik geld moet zijn om het plaatsvervangende object te bétà•

len "zonder dat het dàn levendé ge•

slacht door de noodzaak ernstig wordt getroffen". Na -een schets van volgerrs welk systèem nrert b1.l enkele gemeen- tebedrijven te werk gáat komt hij tot de principiële vraag: h'Oever gatlt dè verantwoordelijkheid van het huidige geslaéht voor het komende? Een vraag diè nauw verband .houdt met de q\1\!s•

tie '\tan de tariefswijzigingen, wijdgin-

·gen die overigens altijd betekenen ver- hoging. Spreker staat niet op het standpunt, dat iedere tatiefswijzigtrtg uit den boze is. Hij begrijp\ volkomen, dat de tarieven nauw verband hoUden met de levensstandaard van de beVOl- king en dat zij met de meest mogelij•

ke voorzi'èhtigheid moeten worden herzien. Maàr men moet ook de moed hebben om ze langs die lijnen te be•

zien en te behandelen. Hij vraagt uit- drukkelijk aan het college het af- sch:rijvîngsvraagstuk met bijzondere

zorg aan te zien en ·er van doordron- gen te zijn, dat noch dit geslacht, maar evenmin het nageSlacht, door een te grote verhoging dér tarieven ge- s'téld mag wotdéll ~r ""een schok.

Hiêt' ·moet dé wijsheid ~gen de ge- leidelijkheid van de handeling, Mèn de~ aan de personele belas-

~~. ûie. geflöemd is ih ~ v~r1op1:gé 1deê van de commtssiê•ÖUa. Maar in de zoëven genoem~ drie jaren zul- len de gemeènten nog leven onder de greep van de subjectiviteit, :ml de sub- jècl:tv!teit in de vaststelling van de in- Jtömsten der ge'Meente t~ blijVèn.

ltet ilubjectfuf 'Itarakter van ^{de tóe;.}

ltèJ:lJlfug van gelden aan de gemeenten wordt nog geülustreerd doo:r de me•

t\edèling, dat lie middelen van het Ge- meentt!fonds het zouden toelaten bet percentage zonödig hoger te $telleh.

Wederom dus wordt de gemeente, in fitrijd met hetgeen bij de behandeling Vlln de overschotten Uit lret Gemeente'"

fohds in de '!tahm-Gehérè!ll!l enige tijd . gelèden is gebleken, in strijd 'dus met de wll van de Volksvertegenwoordi- ging, onthouden datgene wat haar. in trerste instantie toekomt. De \'raag rijst äan ook of hi~r · nièl Ugt ée't'l taàk vtför de Vereniging van Nederlandse Ge- meenten, opdat ·eindelijk de gemeen-

tel\ ·baas worden over eigen finandën fu &ète zin, àl!t zij wêtèn de wèttelij• . b têgeling vtm liaàr . ihlröm'St'ên. Dlê 1'1\lmtnsten zullen dan natuurlijk wis- Selen ·met de conjunctuur, maar de ge- irolgen van die wisseling van conjunc- tuur zullen mooten worden opgèva1t- egen door het wijs beléid 'Väfi de gè- .meentebesturen en de vooruit:ûende 'blik. Deze nu zijn te Rotterdam beide aanwezig. Rotterdam wordt goed en talrelijk belleerd.

··''·ft~--· ''êh lfl}litJat.rt-···, ·'

p~!!5~~ii55!!E!!!'i!!!~!ëi!il!5!ël!i!:5!!i!E:!B!!!!E!!IIIir5B!':E&:::::!!!!i!:ê!!i&l~ ^p· roblemen

·."

(]Mliet-bewakin~ 11odig . n· 'e tegenwoordige vorm van het . . gemeentebestuur vergt hoe lart- ger boe meer van het tcllege van B.

:Cn W. en ook van de Raad maar wan- nèer men zich 'de moeite geHt om ·de

~lfuklren door te zien, . dan is het zeer

"Wel mogelijk om te houden èen alge- tn'ééü behoöi'iijk ·owrziêht over het-

~n "er in de gemeentelijke huishóu- iiing omga~tt en om uit te oefenen een behwrlijke controle op de huishou- ding, voorzO\tê'r dié feitelijk wordt gè~

·Vóerd door ·èlè afubl:enál'én.

Dat eist moeite, maar 'men komt er uiteindelijk uit en één van. de mi<ide- ten om er uit te koril:en is de zeer

ftrtWldige . ~~\'v1."ld~. Men m-oet in elk geli:d 'Vil\\ hè\ · getheel\té-

~heel de indruk hebben, dat er Jéêii ~ent uitgegeven kan worden zon-

·:èr àat l\et «dien wordt en. iro~ dat

~ ~rilt ~t~ ... l\. ·ht····

·~ b@iti'ti(r. bit is uifé?tàatè"~-

DEZE. ^a· ·u· R-G'E' R

der !hel!r hët volgende: 'Hij constàtêèrt :m.e\ vol®ening de toeneming van het neemt zich nu reeds atlerlei goede dingen voor, v<>ar het nieuwe

:Î(làr: àltijd nétJes me't twee 'tOO<»'dên en nooit tegen t>reem.de dlimes· sprekën; nnijd opstMn troór nóg '()ttdere men$èn; 2\fn idealen omtrent een bl?tere wereld en een atn•dtger meMheid1

ondanks alles, behouden; nóóit een H-bom werpen en niet

jokken. • .

Deze · 'burge1· hoopt dat alle . arutere burge'ts van de weteld '!!Ln i~e~len (vootzove'r voori'adig). óók zullen behöudefi, .dat "Zij.

ook noott een H-bom zullen werpen en evenmin ooit zulten jokken. ·

Als eij zich aan die drie voornemens houden, dan heb ik alie ·

Te~en om tevreden te zijn. ·

Als de staatsZitden in 1953 nooit êé1t l~uv~tje 'Vèrtellén{ hun V'redes-ideaal g~tand zuilen doen èn zich nifl, tot wel~ böfn""

menfiterperij · ook, zullen laten verleiden, dan 2xtl 1\et wadrachtig

wel gaan. ·

.t!:n dan mogen meneer Statin en meneer Ëisenhower en alle rtn.dér€ meneen-meneren desnoods tnet één 'WOOrd spfl!!kè1t -én wel fYreemd.e dames aansfJtèken en olijve"' zitten ift. de bUs als

ik moeten blijven staan. ..

Ik g.eloof dat àlles wat de wereld behoeft eigenlijk alléén maar Zit in het niet jokken.

Niet zeggen dat ge de vrede b-emint en intussen de bommetjes

k'laar leggen. .

Nié't zeggen dat ge hoopt op een betere- toekomst voor de mensheid, wanneer ge û gereed ·maakt voor een einde van iedere toekomst voor honderdduizenden jonge mensen.

Laten wij niet zeggen dat wij vriêndjès zijn als wij dat hiet zijn.

En niet zeggen, dat wij elkaar lZO aardig vin"den als wij dit be- paald niet vinden.

· Tot nu toe. hebben al die vriendelijke smoeltjes weinig goeds voor de wereld bereikt.

Alle >plic1itplegingen en alle mooie woorden weînig opgêleverd

waar de mensheid iets aan heeft.

Laten wij nu rtw.ar niet meer zeggen, ·dat die H•bom de oorlóg zal kunnen tegenhouden. Er is geen red-elijk mens, die dClt ge~

1ooft.

Ên niet meer zeggen, dat wij zeker weten, dat de man. waar- mee wij te maken hebben, een áárdige man is, als wij hem helemaal niet aardig vinden.

Het gekke van alle ·leugens is, dat ièdereen ze doo1'Ziet en wéét dat het leugens zijn.

Kom, vrienden ....

Ik weet dat dit atlemaat heél lief en hMl ethisch ·en h"eel z:èdèlijk klinkt; véél te li~f om ooit waar te ku'il:nen zij+t.

i:tt daarom is het eigt!nlijk altV'éér een feu.ten als ik zeg, dat ik U '(fêloven zal, wan?!,èer ·ge mij zeflt, dat U nooit meet jokken

zu:U. · ·

Maar laten wij 'h:èt toëh mtm'i' ptab'è'tèn.

De wil is èhijti w prlj:ren.

U allen wordt vrede op aarde toegewenst door

DEZE BURGER

havenVerkeer in het algémeen. Het transitoverkeer van het massage)ed 1$

echter zeer onbevredigend. Vindt de Getnèehte bij lret nemen van maatre•

gelen medewerking, bij dè Regering?

Ook zou sp~ker gaarne willen ho- ren op welke wijze het . College zijn bezwaren uit tègen de uit 1939'9taÎi!.~

mende formules, wà'arop de Riji'l.Váart

p~mié! gebaseerd zîjn. Bestaat _er kans op wijziging daár'Van · met tm!dé"

werking van de :Regering? Voorts 11011 . het hem aangenaam zijn gerust ge-

stëld te worden omtrent de spoed, 'Wà!irtnède de oplósSihg van het l'adar~

vraagstuk langs de Wilterweg tet hattd genomen is. l:>e laatste dagen tO(!}\

hebben de nóodzaak van een dertré":

lijke installatie beweren. Hoe staat het met de m~lijklrêdt'!h tot uitbrel•

ding van de kadelengte en hoe vaárt het met het Botlekplan? Dit laatste is van uitnemend groot belang, öl'ndllt de gem~ente is uitverko&t. Alle in- stanties dre iets met uitvoering van dit- plan en eventueel ook met het Aalkeetplan voor de slibberging te maken hebben moeten ervan door~

drongen wo'rden, dat deze nodig zijn voor het ·behoud van de welvaart van

Rotte'rdam.

In dit verband .mag hij nog wel eens de aandacht vestigen op de enorme zorg, die ongetwijfeld bij alle leden

·van de raad is gewekt door de passa- ge op pagina 1014 van de Memorie van Antwoord, waarin staat, dat men niet altijd bij de Regering het oor vindt, dat men in verband met de be- langrijkheid van Rotterdam voor de Nederl-andse economie verwachtén mag.

Opbouw m~t verder

~Mn gbfimul~rd

A Is laatste onderwerp behandelt spl'èkèr àe Hrbt•w van dè stàd

Dè boUWfl'ctivi.tei\ is zonder twijfel dit jaar zeér bevredi~nd en de b'inn'é'!\·

stad gaat enig gezicht krijgen. lltaàr toch is er alle aanleiding, en hèt lijkt hem goed om dat in het openbaflr ~ 1!'èl\S -duideliJk ~ ~n, otn al btt

(~etwll tiP ~· l)

VBUHEID EN DEMOCRATIE

Merkwaardigerwijze voelt ook de weinig tot bezinning m~igende mens zich tot stilstaan en omzien gedrongen, juist op -het ogenblik, waarop hij, zich het felst bewust wordt van het onmiskenbare feit, dat ook hij rusteloos en onweerstaanbaar meegesleurd wordt op de stroom des tijds.

De tijd, ~ dat is, van de mens uit gezien, ,..

die wondere ononderbroken volgorde waar~

in ook ons eigen leven met zijn daden, zijn ervaringen, zijn gedachten en verlangens, zijn dromen en zijn verzuchtingen zich aan ons voltrekt.

Wie zo zijn leven ingeklemd weet i'n de tijd, in dat brokje tijd dat hem is toegemeten, die kan van een grote onrust bevangen gera~

ken. Want die tijd, dat leven van ons, ze razen en jagen maar voort.

Dat gevoelen we elke dag. En daarom leeft de· moderne mens· als in een drang, voortgedreven. Onze dichters zingen ervan:

Des drijvers geweldige roede jaagt rustloos ons voort op ons pad; wij lopen en worden wel moede,_ wij wandien en worden wel mat.

(De Genestet). Of met de woorden van Ge~

zelle: Het leven is geen vrede alhièr, geen wapenstilstand vragen.

Dat weten we. En we beseffen het eigen- lijk ieder ogenblik van ons bewust bestaan.

Maar nu komt er in fede-r ménsenleven en ook iil het grote mensheidsleven zo'n enkel ogen~

blik waarop we dit feller dan gewoonlijk he~

seffen. Traditioneel ~ met alle eerbied ge~

zegd I " op de Oudejaarsavond, bij het be- denken, dat er alweer een jaar is voorbijge~

gaan, een jaar van dat toch maar kleine brok~

je ons toegemeten tijd.

En, wonderlijk. dan houdt, even, het jach~

ten en jagen op.

Dan valt er een rustpoze in.

Dan-klmkt :<>ns als uit het tijdloze een stem tegen'!c"-li:·'·' ' ·' - ,,::. :'. '·· '

Oudeja~r,_ k()Il!t, Iaat ons rusten, omzien eer wij verder- gáan;

•t Nieuwe jaar mag niet begonnen, eer wij hebben stilgtstaan.

• • •

In de ,evaniJelieën wordt ergens verhaald.

hoe de discipelen van een tocht door het land tot Jezus terugkeren met de smartelijke

boodschap: Johannes, de Doper, is vermoord.

Dat is als een illustratie van de tegenstel~

ling tussen het koninkrijk der hemelen en het leven der mensen op aarde. In dit leven ver~

flenst heel spoedig het beeld van dat ko~

ninkrijk, dat zo tastbaar nabij scheen, zolang de discipelen het uitgedrukt zagen in de gestalte van hun meester.

Die discipelen zullen zich zo ongeveer ge~

voeld hebben als duizenden en millioenen in onze dagen. Teleurgesteld, troosteloos, ge~

broken, ontmoedigd en vermoeid.

Wat deed Jezus toen?

Hij zeide alleen: gaat allen met mij mede naar een eenzame plaats en rust een weinig.

Maar ziet, zelfs die eenzame plaats. ~ he~

scheiden verlangen! ~ is niet aanstonds voor hem en de zijnen weggelegd. Want als hij met de zijnen oversteekt naar de overkant van het meer. komen hem ook daar de scha~

ren lastig vallen met hun noden. En ondanks de rust, die hij_ behoefde, had hij deernis met de scharen, die immers waren als schapen zonder herder. En ge denkt onwillekeurig ook hier aan de mens in het Europa van he~

den, met zijn ontheemden of aan de .mens in dit ons goede Nederland met zijn tienduizen~

den triest samenwonenden en zijn ouden~van~

dagen saamgepakt in "rusthuizen". Want het is erg, wanneer een mens zelfs niet beschikC over een bescheiden, eenzaam plekje, waarop hij zich met de zijnen terugtrekken kan.

Geen eigen, rustig, vertrouwd eenzaam plekje. En daarom zoveel eenzaamheid! Ver- eenzaming ook door allerlei levenstragiek.

•••

A .

·. have a stop" van een jongen man, die de '·-diende der oorlogsjaren aan eigen lijf erva·

ren heeft en daarna zo ongeveer heel de we,.

.... -reld h~Et doörkrtrist-.··Hij~ komt in' Engeland terug, diep onder dec indruk van alle onrust die de wereld tei§t~t·._ . · _ ' • _ ·

Wij weten daar allen wel wat van. Maar men moet eigenlijk alle vijf ·continenten he~

reisd hebben om te weten, hoe kàpof onze wereld wel is.

20 DECEMBER 1952 - PAG. S

Die jonge man ontmoet na jaren zijn vader weer.- die de nood der wereld alleen kent uit krant, radio en boek.

Beiden, vader en zoon, zijn geen godsdien~

stige mensen. Maar beiden ernstig en, on~

danks alles, nog idealist. Ze praten in vaders rustige studeerkamer over de ene vraag, die eigenlijk ieder ernstig mens voortdurend he~

zig houdt, de vraag naar de vrede.

En dan ineens zegt de vader:' mijn jongen, vrede kan niet bestaan, tenzij er weer een wereldbeschouwing komt, die door allen wordt aanvaard, ook al gelukt het maar wei~

nig mensen, er werkelijk naar te leven,

T oen ik dit las, dacht ik: daar hebt ge nu in de woorden van een modern denker precies hetzelfde, precies dat absolute, dat ons ook t1it de Bijbel, uit de mond van de pro~

feten en van Christus tegen klinkt, Voor Jezus valt dit als 't ware samen in dat ene woord: zoekt slechts eerst het koninkrijk Gods.

Een levensbeschouwing, door allen aan~

vaard, ook al slagen slechts enkelen erin, haar te verwezenlijken, vraagt de vader in Huxley's boek.

"Het is wel mooi'-', zeggen in onze tijd ve~

len, wanneer ze horen spreken over de nor~

men van Christendom en Humanisme, als grondslagen onzer beschaving ... Het is wel mooi, waar wie leeft er naar?"

De vader in dit boek begrijpt, dat dit laat~

ste niet het· belangrijkste is. Van belang is slechts, of wij een levensbeschouwing met norm-en, die wij als absoluut erkennen, aan~

vaarden.

,, • *

Kerstfeest en Oudejaar brengen ons dit jaar veel dagen, waarop we het rust een weinig in practijk kunnen brengen.

Mogen het meer dan rustdagen voor ons zijn. Dagen, waarop we inderdaad zo nu en dan eens tc:>t rustige bezinning komen op ons eigen leven -en het wereldleven. En op de grote vragen, die uit dat leven op ons afko,.

men

Het.nieuwe jaar wacht ons.

Het vinde ons bereid en sterk!

G. A. DE RIDDER.

(Vervolg van. pag. 2) mogelijke te doen teneinde het bou•

wen in de binnenstad en in Rotter·

dam, maar .speciaal in de binnenstad, te stimuleren. In de binnenstad is in 1940 1.3 millioen m3 gebouwen ge- spaard gebleven. Thans staat er. lnelu- sièf het· gespaarde, 3.7 millioen m3, tèrwijl in uitvoering is 1.1 millioen m3.

tezamen 4.8 milHoen m3. ·wat er ge•

bouwd moet worden om de binnenstad vol te krijgen is, 16.2 millioen m3, m.a.w., er is pas-29.6% voltooid of in Uitvoering; Men is ~us ternauwerBOOd op 1/4 en dus moet alles in het werk worden gesteld om de 11.4 mlllioen -m3 die nog mankeren, in bouw tè krij.:.

gen. Hij beziet vervolgens het vraag•

stuk van de financiering en welke fi·

nancieringsmogelijkheden er zijn, waarbij hij opmel'kt, dat er op het Grootboek nog altijd 82 minioen staat.

Dit bedrag ligt voor een aanmerkelijk deel werkeloos, wanneer niet de over- dracht van herbouwplichten wat een- voudiger en gemakkelijker wordt ge•

tnaakt. De woningbouw moet op alle denkbare wijzen worden gestimuleerd, waarbij men zich niet moet beperken tot uitsluitend arbeiderswoningen. Spr.

zou gaarne meer differentiatie in de woningbouw brengen en acht het zeer nuttig de vrije architecten in te scha- kelen opdat daardoor een verschil in typebouw, een levendigheid van het stadsbeeld verkregen kan worden, zo•

als hij zich op het ogenblik voor~telt

dat straks zal opleveren b.v. het uit- breidingsplan Pendrecht. Dan zal er, als het mogelijk is, bij de uitvoering van die plannen naar m~n worden gestreefd om te krijgen betere keu- kens, meer wasplaatsen dan één voor de grote gezinnen en meer stookplaat- sen dan één.

ALLERHANDE

SLUITING SECR.ET AR. IAAT Het_- Algéntéèn SéCI'étorioot

· von cle V.V.D~ te Den Hoog zet I · 'öp _ z-aterdag 27 -Dec.

o.s •. lesteten 'zijn. . .

I . ,

Wat het basisplan betreft staat hij op het standpunt. dat daaraan moet worden vastgehouden, ondanks bezwa- ren die men nader langzamerhand mocht gaan gevoelen, ondanks de kos- tèn, die aan het maken van het basis·

plan uiteindelijk verbonden zijn. Zijn reden om dit standpunt in te nemen is deze, dat er in de loop der jaren reeds zoveel gebeurd is op basis van het basisplan, dat het volkomen uit- gesloten is om voor de toekomst. voor de kindskinderen en de achtèr-achter•

kleinkinderen van de huidige genera- tie een stad· te bouwen die een be- hoorlijk beeld biedt, als niet nu wordt vastgehouden aan de eenmaal getrok- ken lijnen.

Immers, wordt dat niet gedaan, dan kan het niet anders of het stadsbeeld . zal de sporen van stukwerk gaan dra·

gen.

De heer Dutilh besloot zijn rede met te zeggen, dat zijn hoop erop was ge- vestigd, dat mettertijd Rotterdam niet

;:'alleen als haven de aandacht trekt,.

:'. maar ook als woonstad is een centrum

· van Nèdertand en een plaats, waar iedereeD met çote vteQide verwijlt.

-.-

DE BETWETER

U kent hem vast! Natuurlijk, want vandaag hebt U hem nog gesproken. Weet U wel, de man die op duizend en één dingen critiek uitoefent?

0 neen, hij is geen beroepsmopperaar (om geen lelijker woo1·d te gebruiken.) Integendeel. Hij is meer de betweter, die boorde- vol aanmerkingen zit.

Nu eens zijn het de mededelingen van directie of bedrijfslei- ding, betreffende noodzakelijk geworden maatregelen, dan weer voorstellen uit de kring van zijn bedrijfsgenoten, die aan een uiterst critische beschouwing van onze betweter worden onder- worpen.

Kortom, ieder die probeert iets te verrichten, ontkomt niet aan zijn critiek. Zelf doet hij nimmer iets voor de arbeidsge- meenschap, dát 'Omgaat buiten het werk.

Alléén maar zijn dageli,jkse arbeid. Hijzelf blijft altijd de nNln op de achtergrond. Het nemen van risico's ligt niet in zijn aard. Natuurlijk heeft hij een bepaalde bedoeling met zijn doorgaans laatdunkende opmerkingen. Gebrek aan eigenwaarde, maar toch een zekere ijdelheid, doet hem naar middelen omzien om "op te vallen".

Hij is niet gevaarlijk, althans behoeft het niet te zijn, want geenszins is het zijn bedoeling anderen te benadelen. Hij is in zekère zin een "egoïst", die U en mij van zijn voortreffelijke kwaliteiten wil overtuigen.

Daarom spreekt en handelt hij in het negatieve. Constructief kan hij nooit zijn, omdat hij daarvoor persoonlijkheid mist.

Herkent U hem? Hij is de eeuwige nurks, die met een hau- tain glimlachje van elk initiatief kennis neemt. Om dan later zijn zure opmerkingen hier en daar, waar hij verwacht dat zij niet zonder succes zullen blijven, te plaatsen.

Dan is het eerste zaad tot wrevel gestrooid. Veelal zijn het diegenen, die gespeend zijn van een eigen mening, dus dank- baar zijn opvatting, zijn opinie, tot de hunne maken. Maar de critiek; van atbrekénd karakter, doet haar werk.

' ' '

(De Kroonvlag)