• No results found

Pinksteren 2002: Ferme de L’Orme en het boordenknoopje

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2021

Share "Pinksteren 2002: Ferme de L’Orme en het boordenknoopje"

Copied!
1
0
0

Bezig met laden.... (Bekijk nu de volledige tekst)

Hele tekst

(1)

AFZETTINGEN WTKG 23(4), 2002 74

Pinksteren 2002: Ferme de L’Orme

en

het

boordenknoopje

Henk Mulder*

Gelukkig

is het wel

droog

maarniet alte

warm, wanthet is dankbaar maar hard werken. Aan het eindvan de

zaterdagmiddag zijn

Stefs

aanhanger

en

mijn Laguna

al

aardig gevuld

met volle zakken Lutetien III

gruis.

Zon-dag spitten

we

verder,

maaromdaterniet veel ruimtemeer

is in

mijn

auto,zeef ik eerst meteengrove zeefenzoek dat zeefsel ter

plekke

uit: erontstaat naast deput een enorme

berg Turritella’s,

als een monument voor de WTKG. Het

fijne

zeefselgaat uiteraardmee naarhuis. Inmiddels moet ik minstens 100

jaar worden,

zoveelstaat

ernogtewachtenom

uitgezocht

teworden.

Zondagmiddag

ziteriets

spectaculairs

in

mijn

zeef:

tus-sen het Ferme III

gruis

zit een

donkergroen

boorden-knoopje. Kennelijk

waser45.000.000

jaar geleden

aleen

vergevorderde

menselijke beschaving;

Lucy,

de Java mens, de

Neanderthaler,

ze

zijn

ineen

klap

van

gisteren

ofvan

eergisteren.

Ik zal nooitmeer

artikeltjes

voor

Af-zettingen

hoevente

schrijven,

metal

mijn

eredoctoraten zal ik Ruw

helpt

Stef

mij

uit de droom: optwee meter

diepte

hebbenwe een kuil van de WTKG Paas-excursie 2000

aangesneden.

Als iemand sindsdieneen

groen

boordknoopje mist,

laat het

mij

danweten.

Halverwege

de

middag

gravenweenkele tientallen

me-ters

verderop

inLutetienII zand. Met debovenste

grond

gooien

we eenkuil dichtvaneerdere

gruisgravers

waarin

eenheel klein

hertje ligt

tevergaan:eenfossiele variant

op het

spreekwoord:

als het kalf verdronkenis,

dempt

men deput.

Eindvande

middag

alswe

bijna

moetenstoppenomdat de auto’s vol zittenendeputen

wijzelfzijn uitgeput,

krij-gen

wij hoog

bezoek. Drie

geüniformeerde

en

bewapende

Franse boswachters

leggen

ons uit datwezwaar in

over-treding zijn,

dat bodemschatten in debodemthuis horen

enniet inonze

zakken,

etcetera,et cetera. Eerst

zijn

ze er zelfsvan

overtuigd

datwevoorde handel

bezig zijn

van-wegede

diepe

kuilendeenorme

berg uitgezeefde

Turri-tella’s is. Ze eisen

identiteitspapieren

en

schrijven

pro-cessen-verbaal

verluchtigd

metvele foto’s. Heelevenheb ikeen

flits,

3

tegen 3,

een

grote diepe kuil, wij

hebben houwelenen

scheppen;

zullenwe ze een

staatsbegrafenis

geven?

Maar StefenAndré

zijn

vastveelte

netjes,

enik ben ook veelnetterdan dat ik eruit zie. Bovendien

zijn

de drie Fransen

bewapend.

Terwijl

iknaardeauto

loop,

metvoor enachterme een

begeleider,

bel ik stiekem

mijn

vrouwdie opeen

camping

in de buurt op me wacht. Ik

leg

uit dat we

opgebracht

worden maar dat ik nietmeerkan zeggenwant dat ik

waarschijnlijk

recht heb op slechtséén

telefoontje.

Dus als ze me

betrappen

heb ikwellichtdat recht

verspeeld.

We

scheppen

als bezetenen de kuil dichtmetal het mate-riaal dateromheen

ligt.

We

proberen

een

goede

indrukte

maken,

misschien

mogenwedan toch wat houden. Maar

neen,Stefmoet metde

kruiwagen

naar

zijn aanhanger

en

daar de zakken

gruis

uit halenen

terugbrengen

naarde kuil. Tenslottemoetikmetde

kruiwagen

naar

mijn

auto; ook diemoet

leeg.

Maar ik ben echt helemaalop: twee

dagen

lekker maarkeihard gegravenen

gezeefd.

Nu in

eenhalfuur keihard alles weer

teruggegooid.

Ik doeeen

uiterste

poging bij

detweemeter

lange, kale,

metgeweer

bewapende

Fransman. In

mijn

beste schoolffans

leg

ik uit dat ik echt nietmeerkan. Ikvraageen

geweldige boete,

desnoods de

guillotine

als ik maarniet die negen balen

gruis

terug naardekuil hoefte zeulen. Enwat doet die Fransman?

Hij

ziet dat ik echtaanhet eindvan

mijn

La-tijn

en

mijn

Frans ben en

hij zegt:

‘Ik zie datu nietmeer

kunt;

ik zal de zakken

terugbrengen’.

Met de laatste rit metde

kruiwagen

loop

ik mee naarde kuil dienugeen kuil meer is.

Halfgemeend

bedank ik dekaleFransman

voorhet feit dat

hij mijn

zakken

leegstort.

Nadatze ons

duidelijk

hebben

gemaakt

dateen

volgende

keer de

guillotine

wel het minste is wat onstewachten staat,nemen we

hartelijk

afscheid.

Wordt

vervolgd???

*Henk

Mulder, Rijnweg 52,

2681 SP

Monster,

tel

0174-213079,

email

hjmulder@kahelfoon.nl

Geen WTKG Paasexcursie dit

jaar,

zoalstwee

j

aar

gele-dennaarFerme de 1’Orme. Daaromontmoetendrie heren die het echt niet kunnen

laten,

elkaarmetPasen 2002.

In-derdaad,

in Ferme de 1’Orme:

wegenssucces

geprolon-geerd:

Stef

Mermuys,

André Jansenen

ondergetekende.

Zaterdagmorgen

treffen

wij

elkaar in het struweel van

Ferme: ik

loop

daar aleen

tijdje rond;

StefenAndré

zijn

alineenbos in Villiers-Saint-Fredericwezen

kijken.

Voor

zeiets konden doenwaren ze al

weggestuurd

dooreen

Referenties

GERELATEERDE DOCUMENTEN

zijn voor onze tijd: weg van verouderde structuren en macht; gedragen door levende geloofsgemeenschappen, minder zelfverzekerd, maar zoekend en speurend naar Gods aanwezigheid;

Jezus die zijn leerlingen wekt, Christus die zegt: ‘sta op’:.. Het zijn drie beelden die spreken

Haar tip voor verstoten ouders: houd de deur altijd open voor je kind en verwerk wat er gebeurde, zodat je niet hervalt in oude gewoontes wanneer je zoon of dochter opnieuw

Jaarlijks reisden ze voor en- kele maanden naar een zonnige be- stemming in Europa, maar dat lukt helaas niet meer.. Twee jaar geleden kreeg Jef Nijsmans de harde diag- nose van ALS

6:60 BW in plaats van een beroep op gehele of partiële ontbinding kan bijvoorbeeld ingegeven zijn door de wens om niet vast te zitten aan de specifieke rechtsgevolgen van ontbinding

[r]

Op Pinksteren - het feest dat plaatsvindt op de vijftigste dag na Pasen - vieren christenen dat de verrezen Heer de beloofde Geest over zijn leerlingen heeft

Misschien is het voor ons dit jaar zoals die eerste keer.. Er zijn nieuwe keuzes nodig in samenleving