Bij het zinken van het vaartuig namelijk was hij in onmagt op den mast, die nog dwars over het schip lag, nedergevallen: en toen het schip verdween, was hij, bij

geval, dusdoende boven water gebleven. Dáar dobberde hij thans baar op baar

neêr! Sluiten was de boodschap: en daar hij op een mak beestje reed, mogt hij er

gerust de hakken in zetten, want dit had hij noodig om zich vast te houden. Met

genoegen zag hij middelerwijl, dat, ofschoon hij dan eens vijf minuten onder water

ging, en dan weder boven op eene huishooge golf geraakte, alles maar van de

gewoonte afhing, en dat zijn vaartuig goeden spoed maakte. Een lap van het zeil,

dat nog aan den mast gebleven was, dreef mede. DochPerfect, die een vernuftig

man was, begreep ras dat hij er beter partij van trekken kon. Hij maakte des het

eene eind aan den top van den mast, en het andere aan zijnen hals vast, en zag

met verwonderend genoegen, dat hij eene van de fraaifte ontdekkingen gedaan

had, die nog bij de navigatie overschoten. Met de snelheid des Arends vloog hij

thans met zijn smal en ondiep vaartuig over de oppervlakte der Zee henen. Naar

zijne gedachte had nimmer een schip zoo sterk gezeild. Hij dankte de gevangenis,

deBotany-baai, de storm en de schipbreuk die hem in staat gefield hadden, om

eeneRevolutie in de zeevaartkunde te bewerken, die zoo onbegrijpelijk veel naar

de volmaaktheid in dat vak zweemde. Immers zoo wanneer men in de meeste

wetenschappen de vermindering van omslag, bij gelijke of nog meerdere uitkomst,

als een voornaam doel van geleerde pogingen hebbe aan te zien, meende hij thans

zoo ver te zijn als

Petrus de Wacker van Zon,Jan Perfect of De weg der volmaking, vertoond in het leven en de zonderlinge lotgevallen van een

voornaam wijsgeer

niemand voorheen geweest was.Johannes begreep na melijk in zijne wijsheid, ‘dat,

zoo men dan bij voorraad nog geene vloten van dergelijke takelagie naar Oost-Indiën

of de Zuidzee ter ontdekking van nieuwe eilanden uitzenden, of er de landingen

gemakkelijker door maken kon, men er toch dadelijk dezelfde dienst als te land van

postboden of couriers trekken kon: - en welk een groot middel reeds ter voltooijing

van dat weinige, wat nog aan de scheepvaart ontbrak!’ Hij maakte staat op eene

gouden medaille zoo zwaar ten miste als een paar menschen dragen konde: voorts

op het honorair lidmaatschap van deFaeles, en dan nog op een uitfluitend patent

voor het vervaardigen zijnerOceaan-Estafettes, gelijk hij die reeds in verrukking

noemde.

‘Paf!’ zeide eensklaps de Oceaan-Estafette, en de heer Perfect, wiens hoofd bont

en blaauw geworden was, door zoo lang voor mast te spelen en wiens ligchaam

dood vermoeid was, ontdekte, niet dan met moeite, wat hem en zijne equipagie in

hunne snelle vaart wederhield. Deze had namelijk zijnnon plus ultra in de spleet

eener steile rotse gevonden, die den noordhoek van de kust vanGallicië uitmaakte.

Perfect zag eindeljjk het geval, uit alle deszelfs ontmoedigende gezigtspunten, aan:

en bespeurende, hoe hij, met alle mogelijke spoorslagen, geen duim voorwaarts

kwam, besloot hij om af te wachten of de beweging der golven niet wel eenige

verandering in zijne gesteldheid opleveren mogt: zoo niet, of zijn vaartuig zelf hem

ook tot steun zou kunnen dienen, om de rots verder op te klauteren Dan

Petrus de Wacker van Zon,Jan Perfect of De weg der volmaking, vertoond in het leven en de zonderlinge lotgevallen van een

voornaam wijsgeer

hij ontekde schielijk dat het eene zoo onmogelijk als het andere was. Intusschen

bleef hij zitten waar hij zat, en hierin verzuimde hij niets; want daar wachten het

eenigste was dat hij doen kon, was het in allen gevalle - ook het beste.

Evenwel, daar van het te paard zitten, niets moeijelijker valt, vooral wanneer men,

gelijk hij, zonder zadel rijdt, dan lang met hetzelve te moeten stilhouden, werd de

heerPerfect dan ook binnen kort gewaar, dat zijne zittende ledematen ieder kwartier

uurs zoo veel van hunne zelfstandigheid verloren, als hij, door de uitvinding van

zijneOceaan-Estafettes, de volmaaktheid, naderbij getreden was. Want daar men

niet op alles bedacht is, en dit nog minder, wanneer men haast heeft, had de heer

Perfect, bij zijn afrijden, vergeten, om zich van een dier hoofdproducten, welke de

kaarfenmakerswinkel oplevert, te voorzien: en begon dit gemis zich zoo treffend te

doen gevoelen, dat de heerJan Perfect, die de pijnlijke deelen dan eens over bak-,

dan weder over stuurboord wierp, eindelijk zoo hevig werd aangedaan, dat hij de

Perfectibiliteit zijner Oceaan-Estafette geheel en al over het hoofd zag, en luidkeels

begon te schreeuwen en te brullen van de pijn. Overmaat van droefheid voegde

zich hierbij, toen hij bij het vallen van den avond ontwaarde, dat het water, dat

misschien nog hulp had kunnen aanbieden, hem door de opkomende eb alle hulp

ontzeide, en hij dus voorzien kon, dat hij ten minste zes uren op zijne estafette

tusschen hemel en aarde zou moeten doorbrengen, eer zich de minste hoop

Petrus de Wacker van Zon,Jan Perfect of De weg der volmaking, vertoond in het leven en de zonderlinge lotgevallen van een

voornaam wijsgeer

tot redding opdeed. Waarlijk een wanhopig vooruitzigt! en hetwelk hem nog meer

dan ooit den wijden mond tot hulp deed openen, als zich vleijende, dat zijne droevige

stem de eene of andere mededoogende ziel, boven op de rots, bewegen mogt, om

hem van zijne ellendige zitplaats af te helpen. Dan, gelijk het meer gebeurt met den

mensch! waarPerfect hulp zocht, van daar kwam geene: en van waar hij niets

wachtte, scheen dezelve, hoezeer in geheel andere gedaante, op te dagen.

Twee vrome Paters Capucijnen, uit het naastgelegen kloosterde los Pentados,

In document Petrus de Wacker van Zon, Jan Perfect of De weg der volmaking, vertoond in het leven en de zonderlinge lotgevallen van een voornaam wijsgeer · dbnl (pagina 130-133)