HEER-/
B L Y S P E L . a y
H E E R M A N .
Heer, hoe zou dat geschieden ? Na gy my het geluk komt aan te bieden
Van uw bezoek?
S T E I LOOR .
Ik moet jou fpreeken, maar methaaft.
H E E R M A N .
Maar zeker my ?...
S T E I L O O R .
Ja jou. Hoc ! maak t je dat verbaafil ?
HEERMAN.
Ik ben verblyd, en voel myn ziel als opgenomen Door de eer die gy...
S T E I L O O R .
Laat de eer daar ze is, ik ben gekomen...
HEERMAN.
Myn Heer, tre e in.
S T E I L O O R .
Neen, ik zal daar niet toe verdaan.
H E E R M A N .
Maar Heer...
S T E I L O O R .
Maar Heer, maar Heer; ik zal niet verder gaan.
H E E R M A N .
Myn Heer, zo 't is om u te vergenoegen... Maar zeker, Heer, het zal niet voegen,
Op ftraat te Iprcekcn. ' k bid treê binnen tóch, myn Heer.
S T E I L O O R .
Men hoofd, doet van die komplementen zeer. Met die liflaffery, mag ik men kop niet breeken; Ik wil hier voor de deur, en ftaande met je fpreeken.
Zei jy me dwingen ? dat is wel impertinent.
H E E R M A N .
Maar'tis...
-itf D E LISTIG E VRYSTER , S T E I L O O R . 't Is onbeleefd, jemaaktmemoeilyk . My dwingen?... H E E R M A N . Maar... S T E I L O O R .
Jy bent een kwelgeeft: fèllement...
L E K K E R .
Bloed, hoe zei dit nóch gaan in 't end ?
S T E I L O O R .
Ja, 't is onmenfch'lyk, 't is verfoeilyk! My weig'ren...
H E E R M A N .
Heer, zoikhetdeê. ..
S T E I L O O R .
My weig'ren hier een woord óf twee Te hooren ?
H E E R M A N .
Maar myn Heer, het volk zou met my ibótten.
S T E I L O O R .
Al die zich aan het volk fteurd, zyn maar zotten. Hoor luider ...
H E E R M A N .
Maar, mynHcer, ' t is geen welleevenheid...
S T E I L O O R .
Dat 's Duivels.' nóch al ? is het niet genoeg gezeid ? Kom hier eens, hoor: laat al die wisje wasjes vaaren, En luiftcr na hét geen, dat ik je zal verklaaren. Zeg, weet je wel, dat ik de Voogd, en Meefter ben Van een jong Meisje, ipreek ?
H E E R M A N .
O ja, myn Heer, ik ken Haar ook van aanfcien.
S T E I L O O R .
Wel, van haar fprak ik je gaaren, En
B L Y S P É L . i 7
En wyl je't weet dat ik haar Voogd ben, weetje dan Ook wel, dat zy alleen myne oogen kan behaagen,
En dat ik in het Kort haar man
Zal worden ? dat ie my genegenheid moet draagen, En dat zy niemand aars bemind als my alleen ?
Zeg weetje dat? ze g óp.
H E E R M A N .
O neen .
S T E I L O O R .
Wel weetje 't niet, ik zeg het jou, dat jy na deezen Haar ongekwclt laat, óf je meugt wel vreezen.
H E E R M A N .
Wie, ik, my n Heer?
S T E I L O O R .
Jajy,j/,jy-H E E R M A N .
Wie zeid u dat ik haar, ooi t laftig viel ?
S T E I LOOK .
u Zy , zy , Die zulks niet liegen zal, dies laat het veinzen vaaren.
H E E R M A N .
Wie zegdgy, Heer?
S T E I L O O R .
Zyzelf, Ruffina , di e gelyk't Een eerb're Dochter voegt, my fints haar jonge jaaren
Bemind heeft, dat hier wel aan blykt, Om dat ze my durft in vertrouwen openbaaren , Dat ze al jouw pooging en gelonk, acht als de wind: Dit doet ze u zeggen, e n dat j'er vergeefs bemind.
H E E R M A N .
Hoe, Heer, moef t zy my dit door ujuift laate n weeten ?
S T E I L O O R .
Ja, enzy raad jou, zoet e knecht, Dat jy jouw zinnetjes, vr y op een ander legt:
Geen menfeh heeft ooit haai hart, als ik alleen, bezeten. Ik
28 D E L I S T I G E V R Y S T E R , Ik ga, onthouw watikjouhebgezegt .
HEEKMAN.
Wat dunkje, Lekker, moet ik uit dit voorval fpelkn?
S T E I L O O R .
„Hoekykthynou.'
LEKKER.
Gy hebt geen reen u meer te kwellen , MynHeer; dee z Jufvrouw heef t meer als gemeen
ver-ftand:
Zy mind u zeker, en die norflè dwingeland...
S T E I L O O R .
„ Watzeid, wat xeid hy >
L E K K E R .
Parft haar tot deez' liftigheden. -De pots is fyn: maar zacht, hy ziet ons aan, En't geen wy fpreeken, zou hy lichtelyk verftaan.
H E E R M A N .
Kom, volg my, laat ons binnen treeden.
S T E I L O O R .
„Ja, trek maar heen.
LEKKER.
Ik lach me flap onawlkeen Haan! V I E R D E T O O N E E L .
H
S T S I lOO R alleen.y is verftéld, en— maar daar is myn uitgeleezen , Dat Troetel Poppetje, hoe zedig flaat haar weezen!
V Y F D E T O O N E E L .
RuFFINA, STJEILOOR >
I
RuFFlNA.k vreez datHcereman» my n' lift niet heeft gemerkt.
S T E I L O O R .
WatzegJeBekjelief?
-B L Y S P E L . 29 RuFFINA.
Of ge iets hebt uitgewerkt ?
S T E I L O O R .
Myn Troosje, ik kom met vreugd verfterkt, Weerom, en wift door ree n jouw Kweller te overwin
-Hy loochende in het eerft jou te beminnen: (nen; Maar ik ontdekte in 't end, de grond van zy ne zinnen: Want na dat ik'et hem had uit jouw naam gezcid,
Heeft hy het niet meer wederlcid; Hy heeft belooft van zich te onthouwen, J ou na deez dag wéér aan te fchouwcn.
R U F F I N A .
Durft gy u op zyn woord vertrouwen ?
S T E I L O O R .
Welja.
R U F F I N A .
Ik niet .
S T E I L O O R .
Waarom ? wat is 'er dat je lét ?
R U F F I N A .
Gy had uw voeten van de drempel naauw gezet, Wanneer ik achter uit myn Vender lag te kyken,
Of ' k zagterfton d va n verre, ee n man Zeer wel gekleed, beleeft, me t buigen, en met ftry ken. ~
S T E I L O O R .
Wat zeg je, hoe , Ipra k hyjouan ?
R U F F I N A .
Ja, en uit Heermans naam, gy kunt eens denken, Hoc ik ontfteld was I
S T E I L O O R .
Zou je niet
Ontfteld zyn Liefftentje ? zou 't niet jouw zinnen kren-ken,
Wanneer je zulk bedrog van zulke Guiten ziet.
-30 D E L I S T I G E VRYSTER , R u F F I N A .
Terwyldathy zyn' dienft, my aan kwam bieden » Gooid hy deez' Gouwe Doos in myne fchoot , Waar in ik merkte, dat ee n brie f was.
S T E I L O O R .
Kan'tgefchieden, Dat zulke Schrobbers!... Maar hoc mood Word nou de waereld!
R U F F I N A .
En doe ging hy aanftonds fchuiven.
S T E I LOOK.
Hier blykt zyn valsheid. Bloed , kryg ik he m i n myn * kluiven!
Myn Bekje, jy bent waerd, dat ieder jou beklaagd , Omzulke parten als jy van die Schurk verdraagd. Dit zyn die kunsjes die die Vagebonds gebruiken, Om't Visje op die manier re krygen in de ruiken .
R U F F I N A .
N U dwingd my de eerbaarheid , dat ik Hem 't Doosje, metde Brief, weerom befchik . Durfde ik 't u vergen.
S T E I L O O R .
O, daarisuietaanbedreeven . Kom, geef je 't maar, ik zei 't he m firaks weerom gaa n
geeven.
R U F F I NA .
Daar is 't, zo ik 't omring. I k ben'e r van ontircld.
S T E I L O O R .
't Is goed: maar laaten wy de brief eens faamen leezen.
R U F F I N A .
Och! deed gy dat, myn Heer, zo leêmync eer geweld.
S T E J L O O R .
Hoe. zou jouw eer daar deur verminderd weezen ?
R U F F I N A .
Zo gy de Brief laaft, wierdik zekcrly k verdacht : Want
B L Y S P E L . 31
Want elk zou denken dat ik hem beminde.
S T E I L O O R .
Zacht, Dan is het beter dat wy die niet open maaken.
R.UFF I N A .
Een Dochter, zo ze niet in ópfpraak wil geraaken, Die moet voor alle zaaken,
Geen Minnebriefje s leezen » Heer! Enlasikdeez', h y zou my nóch veel meer Met brieven kwellen; nu zend' ik hem alles wéér, Verzegeld al s het was.
S T E I L O O R .
Dat heb je klaar doen blyken. O Deugd', waar vind men naars gelyken? Ik ga zo na hem toe, myn trooft mynwaardfte pand.
K U F F I NA .
De Brief, myn Heer, is in uw hand, Gy kunt haar echter, zo gy wilt, vry
openbreeken-STE I LOOR .
Oneen, ónecn, ik zei dat voorneem laaten fteeken , Jouw reden zyn gegrond, 't is my gebleeken:
Ik pryz' jouw overgroot verftand . Ikga, hem, endaarnadeBoekverkooper fbrecken ,
Om 't Boekje van de Huw'lyksband: Ga in, dat zullen wy dan kezen op het land.
Z E S D E T O O N E E L .
Z
STE I LOOR alleen.o, datgaatwel. My n hart dat (pringt van vreugden! Dat 's eerft een voorbeeld van weêrgalooze eerbaarheid! Zy breekt de brief niet óp. dat zyn de zuiv're deugden Die maagden paflèn! O! zy volgt myn les, al zeid, En fcheld myn Broer, op myn' manieren, 'k leefgerufter.
Zy fcheeld geen kleintje van haar Zufter!
32 D E L I S T I G E V R Y S T E R , De opvoeding, o l d e opvoeding doet Een wond'rc werking op 't gemoed!
Enmaaktde Meisjens, óf tot goede, óf kwaade Wyven. Hy klopt aan. Z E V E N D E T O O N E E L .
L E K K E R , S T E I L O O R .
W
LEKKER.at is 'er van uwdienft, my n Heer? S T E I LOOR .
Geef dit, jouw Meefter, aanftond s weer, En zeg hem, dat hy voortaan, 't fchry ven En giften zenden, vry laat bly ven : Dat myn Ruffina, niets om zyn Ichenkaadje geeft, Dat haare gramfchap, hier door is geraakt aan 't kooken, Dat zy decz Gouwe Doos, nóch brief heeft opgebrooken, En doet hy 't nóch eens, 'k weet wat hy te wachten heeft, Ga, ze g hem dat.
A C H T S T E T O O N E E L . HEERMAN, LEKKER .
W
H E E R M A N .at heeft die Gek, nu wcêr bedreeven > LEKKER
Hy gaf me dit, myn Heer, en zei, dataluwdoen Vergeefs was, en dat ze u ook nooit gehoor zou geeven.
H E E R M A N . Dejuflfer?
LEKKER.
Ja.
H E E R M A N .
Geef hier, dit doet me iets goeds vcrmoên. Hy
B L Y S P'E L. 33 Hy leeft .
Deez'Brief, zal tnvtrwacht in uwe handen geinen; Maar, hoe ook, myn beftaan , by u word afgenomen.
Ik. vind me in zul k een droeve Jiand, Dat ik. genoodzaakt ben, te fpringen uit de band.
De fcbrik. die 'k,heb, dat i'<.,in weinig dagen, "Zal moeten in een baat Ijk. buuwljk, trein , Doet mj, al wat ik. kan tot myn' verlo'JJlng wdagtn. Bemind ge my, %o red mt uit dee^e \waarigbein :
'k. Verwacht uw antwoord; "wil seen tjd verliepen, Op dat gy wetten moogt, wat weg, ik, %al verkiezen: ftrltefde harten, met elkanders leed begaan ,
Die k.unnen %icb, door een half woord, ver (laan.
L E K K E R .
Wat dunk je, Heer, van deeze reden ? Voor 20 een Meisje, dat by niemand heeft verkeerd, Is zy, dunkt me in de min, al redelyk geleerd.
H E E R M A N .
Ach! 'k vind haar zo volmaakt van geeft en leden, Datzy verdiend, en waard is, aan tezyn gebeeden.'
En deeze trek van haar verftarid,
Waar door ze 'er liefde my betoond, met achting, Verdubbeld my ne kuisfèhc brand,
En overtreft ver, myh' verwachting.
L E K K E R .
Al zafjes, zwyg wat ftil , myn Heer: Want zie, daar komt die Gek alweer.
H E E R M A N .
Maar wat wil dat papier?
-34 D E L I S T I G E V R Y S T E R , N E G E N D E T O O N E E L . S T E I L O O R , H E E R M A N , L E K K E R .
Z
S T E I L O O R , O, 2o:dc Hccrcn Staatcn, Verbieden doorPlakkaaten,De Franflè Waaren ^ in te brengen, ó! dat's braaf.' Welja, men wierd airs van de Franfman wel een flaaf. 'k Heb dit Plakkaat, ója! op't boekje toe bedongen. Het zal Ruffinaook verftrekkento t ee n leer.
H E E R M A N .
„Is't anders niet?
S T E I L O O R , terwjl Heerman de Brief ovtrleejl.
jawel! ja wel, dit bold meieer! De Rotzak maakte ons al te hooge fprongen, En wou dat wy altyd na zy ne pypea zongen.
Tegent Heerman,
En jy Monfieurtje, die my na de mode groet, Jyzelt door giften, nóc h door brieven, armen bloed,
Niet op doen; neen, je zult niet trekken; Het Meisje is al te wyz, ze zou maar met jou gekken, Zy het me lief, je ziet hoe dat ze met jou lacht.
H E E R M A N .
't Is waar, 'k heb reeds befpeurd, e n ernfrig overdacht, Dat niemand immermeer, Ruffina za l bêleezen, Danhy, die haar is van het noodlot toegeweczen, -Dies is het zotheid, dat men gunft van haar verwacht.
S T E I L O O R .
Wat ? zotheid ? dolheid.' 'k durf het zwecren.
H E E R M A N .
Dierhalven heb ik afgeleid»
De hoop, tó t het bezit, van haar bekoorlykheid. Een Mederryer als gy zy t
S T E I L O O R .