O God, Vader, ons Schepper goet, Wy bidden u in diep ootmoet, In de naem van u eenich Soon, Die ons te bidden heeft gheboon, Om arbeyders, den Oogst is groot: Geeft doch getrouwe in den noodt.
Die Vyant zijn van gierigheyd, Die haer schat in den Hemel leyd, Die al haer lust is, in u woort, Die uwen Geest alleen drijft voort Die sulcken Liefde toonen mee, Dats altijd jaghen nae den vree.
Die waerlijck mogen seggen plat, Met Pauli ‘t uytverkoren vat, Dat Christi kennis is soo soet, Dat alle schat, en overvloet,
Als dreck daer by is, oock als schae, Sulcke Herders daer dorst ons nae.
Die recht vervult zijn met wijsheyd, Op datse hebben onderscheyd, Van goed, en quaed, en u ghebodt, Op dat u volck niet word tot spot,
Door menschen Leer, waer door men speurt, Dat u Ghemeynte werd ghescheurt.
Dit ist dat wy met groot gheklach, V klagen Heer, nacht, ende dach, Het een deel zijn te eyghen recht, Oord’len nae haer verstant slecht, Dickmael een vroom Godsalich man, En doen d’onschuld’gen in den Ban.
d’Kind’ren die meer wetenschap heeft, In dees werelt wijdloopich zweeft, Met Koopmanschap in overvloet, En jaghen nae tijdlijcke goedt,
Als ‘t Licht, en ‘t Sout, zijn kracht ontbreeckt Wie salt dan zijn, die ‘t licht ontsteeckt.
Om Herders bidden wy, o Heer, Diens leven is ghelijck u Leer, Die hier beminnen leeghe staet, En in ootmoedigheyd voorgaet, Sober, en slecht in ‘t huysghesin Al haer wandel vriend’lijcke min.
Die haer vryheyd te buyten gaen, Om te winnen die noch zwack staen, Die in alles onstraflijck zijn,
Van guldigheyd, of quade schijn, Niet groots, noch trots, of bytich fel, Of toornigh in eenich voorstel.
O Heer, gheeft haer u sachte Gheest, Dat sy sachtsinnich in tempeest, Van tegenheyd: haer toonen dan, Als een oprecht volkomen Man, Geheel en al Hemels ghesint, Van u, gheleert ende bemint.
Sulcke Vaders, en lichten sent, Die ghy, O Heer, daer voor u bekent, Die niet spreecken haer eygen woort, Maer loutere waerheyd brengen voort Die niet soecken dan uwe eer, Eens naesten voordeel, meer en meer.
Die wy van u hebben ontfaen, Die in de suyver waerheyd staen, Die al haer schat is by u God, Bewaertse in ‘t Liefden ghebodt, Licht over haer met u aenschijn, Soo sullen sy ghenesen zijn.
O Heer, gheeft haer den yvers Geest, Op dat sy spreken onbevreest,
Die waerheyt klaer, niet nae de mont, Van rijck, of hooch, maer u verbont, Verkonden recht, sonder verseer, Van u oprechte suyver Leer.
Dat sy neer slaen alle ‘t geen verheft, Door u twee-snydent zweert ghetreft, Sonder verschoonen den trotsaert, Al was zijn naem al hooch vermaert, Dat sy niet blindelingh en gaen, En sien sulcke persoonen aen.
Dat sy de ydel eere, steeds
Aentasten scharp ‘t verderf des vreeds, Met al haer vals bedriegery,
Met al haer ydele glory,
Met al haer schijn gheloof gheveynst, Daer door ‘t na ’s werelts hoocheyt peynst
Dats oock straffen den ydel mond, Noodloosen praet, al om in ‘t rond, Achterklap, loghen, en bedroch, En al wat dootelijck is noch, En al wat noodich is gheseyd, Op dat niemand en word verleyd.
Alsulcke Herders doch inset, Die selve leven onbesmet, Die niet eersuchtich nae eer staen, Die op gheen dool-weghen en gaen, Die in als sijn: als een voorbeeldt, Die door de liefd geen moeyten veelt.
Die niet en rusten, dach, of nacht, Die bidden, waecken met aendacht, En dat om haer Schapen welvaert, Op dat Ierusalem vermaert, Mach staen tot uwen pryse schoon, En draghen der ghenaden Kroon.
Om dit gheluck wy wenschen al, Op dat alsoo u kleyn ghetal, Die nu verstroyt zijn door den twist, By een mach komen onghemist, In liefd, in vreed, en eenigheyd, Hier nae ons Ziele, dorst en schreyt.
Och neemt doch weg dees zware smaet Die op u volck leyd, als een haet,
Door onverstant, dat d’een niet mach Verdraghen, datmen liefde sach Toenemen, en aenwassen mee, Als een bewijs van ware vree.
Och wat mach dat zijn voor fenijn, Dat veele door een heylich schijn, Niet dragen kan dat hier volmaeckt, d’Oprechte Liefde vyerich blaeckt, In menschen die met God zijn een, En tsaem den weg des vreeds betreen.
O Heer, ghy Hemels medecijn, Neemt weg dit quaet, en geeft ons dijn Iae dynen Geest, vol licht en vree, Doorlicht soo ‘t hert, en leden mee, Met ‘t waer gheloof vast, ende sterck, Verciert alsoo u heyl’ge Kerck.
Sulck Herders, en schapen eenpaer, Wilt die doch brengen by malkaer, Wilt die binden met liefdes bandt, Wilt die bewaren in u handt. Wilt die al gheven eenen sin, Wilt die brenghen ten Hemel in,
Loff moet u zijn, o Vader reyn, Loff moet de Sone zijn ghemeyn, Loff moet zijn den heyligen Gheest, V dancken wy minst ende meest, O eenich God, ons beede doch Verhoort, dat bidden wy als noch.
Och vrienden laet ons houden aen, En vyerich tot den Vader gaen, En heffen heylighe handen op, Dat het opstijcht in ’s Hemels top, God sal hooren ‘t ghebedt ghewis, Alst met gheloof ontsteecken is.