MENSCHENwilt u bekeeren,
+
1. Tim. 5.
+
Den Armen bystandt doet, En dat van t'Aerdsche goet:
+
Psal. 41.
+
Soo sal den Heer der Heeren In uwen tegenspoet,
V comen int ghemoet:
En verlossen van t'boos ghebroet, Dat hier altijdt vyandich woet.
+
Syrach 7.
+
Dan sal Gods seghen stercken, Al u wercken: niet vertraeght Den loon, die elck behaeght Ontfangt vry onversaeght.
Weldien, die zal ontfermen
+
Psal. 112.
+
Den Armen, breedt end' wijt, Hy werdt van Godt bevrijt, Den Heer sal hem beschermen, Verlossen uyt den strijt, Als comt den quaden tijt: En zijn zaet werdt gebenedijt:
+
Psalm. 37.
+
De heer scheldt hem zijn zonden quijt. Hy sal u niet vergeten,
+
Esai. 49.
+
Maer uyt meten, wel gesint: Als een Moeder haer kint, Werdt ghy van hem bemint.
Wilt doch den Armen laven
+
Prou. 3.
+
Van desen Aerdtschen schat, Als hy is moed' en mat, Den Heer sal u begaven,
+
Tob. 4. Deut. 26.
+
Ghy crijgt heel vol u vat
Op t'veldt, en in de Stadt: Daerom laet u bewegen wat: Helpt hem die int verneren sat,
+
Luc. 14. Soo sal u licht van verre,+
Als een sterre// claer op gaen, En eeuwig blyven staen,
+
1. Tim. 6. Want ghy doet Gods vermaen.+
+
Matt. 20. Luc. 17. 1. Cor. 9.
Godt sal door zijn genade+ Loonen u wercken jent, Want sy zijn hem bekent: Ghy sult oock vroech en spade
+
Matth. 5. Vercrijgen sonder ent+
Troost, tegen t'helsch Serpent, Barmherticheyt blijft u ontrent: Hierom u tot den Armen went,
+
Prou. 14. Soo blijven vele Zonden,+
t'Allen stonden// hier bedeckt, Daerom den Geest verweckt, V hert niet en ontreckt.
PRINCE.
Oorlof edel Princieren,
+
Coloss. 3. Hier doch goet-hertich leeft,+
Door t'Aerdtsche goet niet sneeft: Want Christus goedertieren
+
Ephes. 4. Sulck haer misdaedt vergeeft,+
Dies hem vastlick aencleeft:
Wie't niet en doet, hier naemaels beeft,
+
1. Tim. 6. Maer wie het doet, voor't aerdtsche heeft+
Eenen toeganck tot den Vader,
+
Ioan. 10. Ioan. 14. Actor. 4. Rom. 3. Hebr. 7.
Als berader// Christus reyn+
Is zijn voorspraeck alleyn, Dus volght hem groot en cleyn.
Catwijck opten Rijn.
O Wrede Mars, hoe zijt ghyt al brengende te niet?
Conincrijcken, en Landen, zijn vol jammaer en verdriet, Daer ghy met u geselschap hout u residentie:
Noyt en wast anders, alsmen de Werelt wel doorsiet:
Cornucopiae vliet uwes wreetheydts intentie.
Tweedracht en armoede toonen haer presentie, Daer ontloken zijn u bloedighe bannieren. Angst en beven volgen u, t'is uwe inventie,
Ghy en soeckt niet dan moorden, branden, en schoffieren. Noch moetmen u gebruycken in vele quartieren,
Principalick om de Tyrannie te wederstaen.
Paeys, en vrede, waer beter voor menschen en dieren, Waert slechs eenen vrede diemen met trou mocht aengaen: Maer t is al bedroch, en valscheyt dat ons wort aengedaen, Soo dat den aengeboden paeys ons een affgrijsen// is. Sulcx merckende, seg ick met een naerstich vermaen:
Voor een beveynsde Paeys, een rechte krijgh te prijsen// is.
Wat vrede onsen vyant meynt, bedenct yegelijcken, Die niet en denct dan alle listighe practijcken,
Om den middel, en t'swaert te nemen uyt onse handen: Const hy ons daer van geblooten, wy souden staen kijcken Als een verlaten vrouwe, die schier comt te schanden: d'Een verjaecht, d'ander gedoot, oft gelevert te branden: Geldeloos, en weerloos, bleven wy dan inden noot. Wy hebben Spiegels genoech gesien in ander Landen: Wat zijnder veel duysent Indianen gebleven doot, Die ontschuldich omgebracht zijn, met hoopen groot, Sonder recht of reden, al onder schijn van vreden. Hoe die van Granaden voeren, is gebleken bloot: En Portugael gevoeltet noch op den dach van heden. Hoe sullen wy dan metten selven in accoordt treden, Dien d'ondersaten te bedriegen een verjolijsen// is.
Nimmermeer moet sulcx geschieden, t'is beter wat geleden:
Voor een beveynsde Paeys, een rechte krijgh te prijsen// is.
Sijn geveynstheyt is beprouft, wy kennen zijn treken Wy weten van zijn geveynsden vrede te spreken, Gelijck by voortijden wel door Don Ian heeft gemaect: Hy noemt ons Ketters, en derft selfs zijnen eedt breken, Om dat zijnen bloetdorst soude blijven ongestaect: Wy hebben zijnen aert geproeft: wy weten hoe hy smaect. En de vrede van Oostende zijn wy noch gedachtich: Hy toonde daer zijn geveynstheyt, en hoe hy haect Naer t'Christen bloet: dus ist recht dat wy zijn clachtich. De Spaensche vloot sout geleert hebben, had God almachtich Ons niet wonderlick door zijn genadige hant bewaert: Onder t'schijnt van vrede, toonde den vyant hem crachtich.
Parma, den ouden Vos, die toonde wel zijn aert:
En t'is geen wonder, dat spraec van vree, ons maect vervaert, Als wy sien dattet voorgaende ons een onderwijsen// is, Wort daerom van ons cloeckmoedich ront uyt verclaert:
Voor een beveynsde Paeys, een rechte krijgh te prijsen// is.
PRINCE.
Princen laet onder ons Liefde het Fondament// zijn,
En voeren een recht Oorloch, daer toe wy schier gewent// zijn, Met trouwe en eendracht, als clouccke bontgenoten,
De valscheyt onses vyants moet int hart geprent// zijn, Al heeftet oorloch ons wel somtijts seer verdroten, Godt geeft weder dat wy mogen varen en vloten, En soo veel Coninckrijcken en Landen besoecken: Wy worden dagelicx met Godts segen overgoten, En inder Oorloge sietmen ons dicmael vercloecken: Laet ons den geveynsden vrede doch vervloecken: Denct wat ons de Parijsche Bruloft heeft geleert: Ten zijn geen exempelen gehaelt uyt vreemde boecken, Dees zijn alle deselve van ons wel waert geeert, Daer wy aff worden met goe Oorloge geregeert, En haer te volgen t'Fondament van goeden advijsen// is,
Liefde moet blijcken, dies u met my te seggen keert: Voor een beveynsde Paeys, een rechte krijgh te prijsen// is.