REbeca die sprack Tot haren Man verheven, Abrahams sone Isaac,
+
Ge. 27. 46. Wat sal my baten t'leven,+
Ist dat Jacob mijn kindt De dochters der Hethijten Als Esau bemindt, Hoe sal ick dat verslijten?
+
Gen. 28. 1. Doen riep Isaac saen+
Jacob sijn ghebenedijde, Heeft hem bevel ghedaen, Ghy sult t'eenighen tijde Niet nemen een Wijf
Van Canaans dochters gheene, Maer soeckt tot u gherijf
In Mesopotamien eene. Tot Bethuel gaet,
+
Gen. 28. 2. Ws Moers Vader ydoone,+
Laban ons vriendt, verslaet, Die heeft dochteren schoone, Neemt u daer een huysvrou In de vreese des Heeren, Godt sal voor elcx aenschou V gheslachte vermeeren.
+
Gen. 28. 7. +
Naer dese woorden al Is Jacob uyt ghetreden, Reysd' overbergh en dal Met groote neersticheden, Maer als hy quam by Lus, Naet Mosis bedieden, Heeft sijn ruste aldus
Op't velt moeten gheschieden.
+
Gen. 28. 11 +
Hy nam eenen steen, Ley die tot sijnen hoofde, Ginck hem te slapen bereen, Den Heere hy vast gheloofde, In sijnen slaep aldaer
+
Gen. 28. 12 +
Sach hy een langhe leere, En d'Enghelen Gods claer Commen op tot den Heere. Godt heeft sijn verbondt Aldaer willen verstercken,
+
Gen. 28. 13 +
Ick ben, sprack Godes mondt, Met u in allen percken:
Waer dat ghy henen gaet Wil ick u wel gheleyden, Oock sal ick u zaet
Zuydt ende Noordt uytbreyden. T'steen daer hy op lach
Heeft hy op gheheven, Tot eens teeckens verdrach
+
Gen. 28. 22. +
Van een huys Gods beseven, End' noemdet Bethel,
Dwelck Lus hiet voor desen, End' sprack met woorden snel, De Heere is Godt ghepresen.
+
Gen. 29. 1. Jacob hief subijt+
Den voet op, om te gane. Oostwaert, ter selver tijdt, Ende daer vandt hy stane Een seer schoone fonteyn, En drie kudden der Schapen Met Herderen in't pleyn, Om haren nootdruft te rapen.
+
Gen. 29. 5. Jacob vraeghde: van+
Waer zijdy ghecomen? Sy spraken uyt Haran Zijn we sonder schromen: Kendy dan Laban niet, Den sonde Nahors coene? Jae wy, was haer bediet: Is hy in goeden doene?
+
Gen. 29. 6. Het gaet hem al wel,+
Siet, daer comt seer gheringhe Sijn dochter Rachel,
Dat sy de Schapen bringhe Al om te drincken hier, Want wy moeten te same Den steen met machte schier Weeren van't hol bequame.
+
Ge. 29. 10. Jacob die aensach.+
Rachel soet van aenschijne,
Tradt toe sonder verdrach, Weerde den steen met pijne, Drenckte de Schapen sye Labans, soo hy meende, Cussende Rachel blye, Hief op sijn stem end' weende.
+
Ge. 29. 12. +
Jacob seyd' tot haer: Ick ben ws Vaders broeder, Isaacs soon voorwaer, Rebeca is mijn Moeder: Doen liep sy henen ras, Ende seyt haren Vader, Dat Jacob daer was,
Zijt sijns nootdrufts versader.
+
Gen. 29. 13 +
Doen Laban verstoet Dat Jacob was voor handen, Liep hem te ghemoet,
Kust' hem als dan vaillianden, Brocht hem ter deuren in, Doen ginck Jacob vertellen: Sijner toecomsten sin, En die oorsake stellen.
+
Gen. 28. 1. +
Mijn Vader Isaac Heeft my uytghesonden, Gheboodt my, ende sprack: Dat ick tot gheenen stonden Gheen Wijf souds nemen, siet, Van Canaans dochters cierich, In mijn gheslachte hy hiet
My die begheeren vierich. Laban sprack wel aen
+
Ge. 29. 14. Ghy zijt van mijnen beene,+
Vleesch ende bloedt voortaen, Dus en acht ick niet cleene, Al zijt mijn broeder ghy, Soudt ghy daerom by desen, Om niet dienen my?
Segt, wat sal u loon wesen?
+
Ge. 29. 18. Ick sal om Rachel+
V jongste dochter zedich, Doen al u bevel,
Seven Jaren vredich: T'is beter dat icks' u Dan een ander toebiede, Daerom soo blijft nu By my, op dat gheschiede.
+
Ge. 29. 26. T'docht hem een weynich tijdt+
Te dienen met verstranghen, Als hy met jolijt
Soud' sijnen loont ontfanghen, Doen was hy met scha Van Laban seer bedroghen, Want hy gaf hem Lea, Die hadde swacke ooghen.
+
Ge. 29. 25. T'was om Rachel schoon+
Dat ick diende ghehuldich Hoe gheeft ghy tot loon My niet, dat ghy zijt schuldich?
Ten is de ghewoonte niet,
+
Ge. 29. 26. +
Sey Laban, van desen lande, Dat men de jongste uyt biedt Voor d'oudtste, t'ware schande.
+
Ge. 29. 27. +
Houdt dees weke fris V by Lea beseven Ick sal u ghewis
Dan oock Rachel gheven, Voor ander seven Jaer, Die ghy noch sult verbeyden, En mijn Schapen all'gaer Langst den velde weyden.
+
Ge. 29. 28. +
Jacob dede soo
Laban hem leyde vooren, Bleef by Lea vroo, Dat hy Rachel vercooren Oock mochte ghecrijghen, siet, Diende hy vroech end' spade, En verliet die kudde niet, Maer sloechse neerstich gade. Broeders al die nu
Gheestich om Rachel dienen, Neemt altijts voor u
+
Joan. 16. 20 +
Christus woordt, als engienen,
+
Matth. 10. 24. +
Ter weerelt sult ghy druck Om mijnen Name lijden,
+
Luce, 6. 49 +
Vervolch end' ongheluck
+
Joan. 15. 20 +
Naeckt u tot allen tijden. By Rachel verstae
Ick, dat eeuwighe rijcke,
+
Joan. 15. 19 By den druck, Lea+
Die ons aen comt ghelijcke,
+
Joan. 16. 20 By die weke, den tijdt+
Die wy hier moeten leven, Soo wie volstandich strijdt Die crijght Rachel verheven. Oorlof cleen end' groot, Wy willen nu scheyden,
+
1. Thes. 5. 2. Volght Jacob devoot,+
+
2. Pet. 3. 10 Wilt lijdtsaemelijck verbeyden,+
+
Luc. 12. 40 Al ist dat uwen loon+
+
Apoc. 2. 10. Verroeft, hy sal haest comen,+
Die wel dient, s'levens croon Crijght hy tot sijner vromen.
+
Matth. 5. 42.
Gheest die u bidt.+