Vanuit de interviews blijkt dat verzoening binnen de christelijke gemeente in Nederland vaak moeilijk wordt gerealiseerd. Het lijkt erop dat dit representatief is voor veel conflictsituaties binnen de kerk. Mensen zoeken makkelijk andere uitwegen en komen uiteindelijk niet dichter tot elkaar. Een aantal zaken kan misschien bijdragen aan het komen tot verzoening. Eén van de zaken die hierin meespeelt, is dat de externe partij, zoals Netwerk Vredestichters nog sterker een appel kan doen op de wil van de mensen om toenadering te zoeken bij de ander en zich werkelijk open te stellen voor het zoeken van een oplossing. Het kiezen voor de ander staat hierin centraal, maar ook het zoeken naar het gemeenschappelijk belang. Ergens kan de externe partij of bemiddelaar de beide partijen aanspreken op hun plicht om zaken uit te spreken en goed te maken, om werkelijk schuld te erkennen en vergeving te vragen. Een sterke wil is nodig om werkelijk zaken op te willen lossen. We hebben gezien dat zowel de Bijbel als de systeembenadering verzoening als doel heeft gesteld, er mag daarom gevraagd worden van mensen om de moeilijke weg te kiezen en niet te vluchten of zich af te sluiten voor de ander. Ook naar de slachtoffers kan aangemoedigd worden om toch de stap te zetten naar de ander en kan aanbevolen worden om ondanks een gesloten deur toch vergeving uit te spreken en wellicht vergeving te vragen voor het eigen aandeel, zodat een
deur geopend kan worden. In de literatuur komt vaker terug dat begrip en openheid belangrijk is. Men zal in een aantal zaken moeten toegeven, wellicht zelfs onder druk. In de praktijk zien we dit niet terugkomen. Er zijn verschillende manieren om hierin een brug te slaan.
In het bouwen van deze bruggen kan de bemiddelaar ook meer gebruik maken van zijn neutrale positie. Een belangrijk element hierin is het brengen van de ander tot enig zelfinzicht. Het confronteren van de ander met zijn gedrag heeft hierin een belangrijke plaats. Zowel de boosdoener als het slachtoffer heeft een aandeel. Belangrijk hierin is om van een ieder de sterke en zwakke kanten te benoemen en heel duidelijk in kaart te brengen waar het precies is misgegaan. Waarschijnlijk gebeurt dit al grotendeels, maar wellicht kan er meer ingezet worden om de persoon zijn eigen aandeel te zien en hierin ook uit te laten spreken wat anders had gekund en gemoeten en waarin hij wil veranderen, als onderdeel van het gehele proces. Daarnaast kan er meer worden stilgestaan bij de karakters van de verschillende personen en waarin men elkaar kan aanvullen. Een belangrijke vraag in dit geheel is wie binnen de kerk de rol van het vermanen en bestraffen op zich mag nemen. We zien dat dit in de huidige cultuur steeds minder gebeurt. Een externe deskundige mag hierin wellicht een rol spelen. Daarnaast kan er duidelijker worden stilgestaan bij de toekomst. Hoe zien beide partijen de toekomst voor zich en waar zien zij mogelijkheid tot een gezamenlijke weg hierin. Dit betekent niet dat er altijd nauwe samenwerking hoeft te zijn, maar wel dat men elkaar in vrede kan zien en kan ontmoeten. Hierbij hebben we in de literatuur gezien dat verzoening te maken heeft met een strategisch plan. De externe partij kan wellicht meer strategisch te werk gaan in het besturen van de wil van de verschillende partijen. Daarnaast kan gezocht worden naar het juiste moment, waarop beide personen open staan voor elkaar. Hierin kan gekeken worden hoe de ander tegemoet gekomen kan worden en hoe bepaalde afspraken een win-win situatie kan opleveren.
Betreffende het omgaan met vergeving kan er meer helderheid verschaft worden over het proces waarin veel mensen verkeren. We hebben gezien dat vaak alleen de basis overeind blijft in een proces van vergeving en dat eerder geleerde zaken niet altijd helder zijn. Het ordenen van de situatie, van gedachten en gevoelens kan hierin een rol spelen. Daarnaast kan er sterker geëvalueerd worden of de persoon werkelijk heeft vergeven, niet als oordeel of controle, maar als hulpmiddel. Zoals gezien in de literatuur is vergeving een innerlijke houding en een keuze. De vraag die gesteld mag worden aan het slachtoffer is om deze vergeving in te zetten in het proces van verzoening. Kan er teveel gebeurd zijn om tot verzoening te kunnen komen? Er zijn veel heftiger en pijnlijker situaties mogelijk die wel tot een oplossing zijn gekomen dan in de onderzochte praktijk. Botsen de persoonlijkheden te sterk? Hoe is het dan mogelijk dat in de meeste gevallen er eerder wel sprake is geweest van een goede relatie? Het uitspreken van het geloof dat mensen weer kunnen toegroeien naar elkaar is hierin erg belangrijk. De stap nemen, een wilsbesluit nemen om de ander weer positief te willen zien, is erg belangrijk. Binnen het proces van vergeving kan meer gekeken worden naar de gevoelens van pijn, boosheid, teleurstelling. Uit de praktijk blijkt dat deze gevoelens er zijn. Het is belangrijk dat deze gevoelens uitgesproken kunnen worden en gehoord worden. Het bewust bezig zijn met de hele situatie en hierop bevraagd kunnen worden, is erg belangrijk.