genomen, ende niet meer bevolen te doen, wijsende als metter handt
+
031
op dat eenigh ware volmaeckte Soen-offer Christi, &c.
+Stemme. O eeuwig God van machte groot. Of: Geeft my te drincken naer
mijnen dorst, &c.
+
Christus is het eynde van alle de Offeranden des Wets. Hy eyscht nu soodanige Offeranden ons Lichaem, Ziele, en Gemoet.
+
GElijck de offeranden al
Zijn van der Aerden wegh genomen, Soo is oock Christus uyt 't aerdsche dal, Tot sijnen Vader opgeklommen,
Tot seker troost van alle vromen, Om te verbidden voor sijn aenschijn, Dat haer nu niet en kan verdommen, Voor die hier recht in Christo zijn. 2. Hy is het onbevleckte Lam, Dat 's Wereldts sonden en misdaden Om te versoenen op hem nam, Daer mee ginck hy voor ons geladen, En heeft hem soo laten verbraden, Door zijn vyerige liefde sterck, Daer wy selver te lijden hadden, Daer komt een ander en doet het werck. 3. Als Abraham den vromen Man, Sijnen soon Isa'c soude slachten, Een ander in sijn plaetse quam, Waer mee dat hy het werck volbrachte: Maer Gods Sone seer groot van machte, Wierde selver het Offer-soen,
Hoe groot dat men den Mensch hier achte, Niemant dit werck en konde doen. 4. Het boek dat was gesloten vast
Met seven zegelen bewonden, Waer toe niemant weerdigh en was, In Hemel noch op d' Aerdsche gronden, Dan den Sone die was gesonden In Israël Judas geslacht,
Die heeft zijn zegelen ontbonden, Hem zy de heerlijkheyt en kracht.
+
Doen de Wet Mosis noch haren stant hadde, soo gheboodt God door Moses dat men hem lichamelijcke beesten soude offeren, maer na dat de Wet door Christum Geestelijck is geworden, soo gebiedt Hy geen Kalveren, Bocken, Rammen, Duyven, ofte yets anders te offeren. Maer een offerande die waer heyligh, onstraffelijck, ende Gode wel in Christo behagelijck is, Rom. 12. vs. 1.
+
5. Dat Paesch-lam onder Israël Was maer een schaduw' en figure, Alleen over 't lichaems gequel, Als veel de doot moesten besueren: Maer ons Paesch-lam suyver en puere, Bevrijdt van de eeuwige doodt, Die hem recht nutten tot aller uren, Werden besprengt met sijn bloedt roodt. 6. D' Offrande van Salomon,
Al waren sy seer menighvuldigh, Nochtans konden sy niet weg doen 't Gene dat Adam hadde verschuldight: Maer Christus als een Lam vervuldigh, Al tot een Soen-offer bereyt,
Selver op de slacht-banck geleyt. 7. De Wijn-pers hy alleene trat, Daer was geen hulper meer te halen, De bete die Adam op at,
Heeft hy soo dier moeten betalen, Om ons al van de helsche qualen Te helpen als een Medicijn,
Wy gingen als Schaepjens die dwalen Sonder Herder in de Woestijn. 8. De offerande van de Koe, Die buyten 't leger wert geslegen, En al veel meer ander daer toe, Hebben een figure gedregen
Van 't offer, dat wy hebben gekregen, Daer all' ander in zijn vervult, Doen hy aen 't kruyce was geslegen Tot een rantsoen voor Adams schult. 9. De twee bocken al in de Wet, Daer wy by Moses af konnen lesen, Waer van de eene is ingestet, Dat hy den vrybock soude wesen, Daer op leyde Aaron gepresen 't Volcks overtredingh ende sond, Maer lacy! 't voldoen en genesen,
Alle in ons Paesch-lam bestont.
*
Een seker Philosooph wist te seggen dat God een Geest was, ende dat hy in een suyver ghemoet behoorde gedient ende geeert te werden. De Hemelsche Goden (seyt hy) en hebben geen vermaeck in het slachten der Ossen, maer in de deught van
ghetrouwigheydt. Wy hebben nu een weerdiger Jerusalem, Priester, en Tempel, &c. Het oude is voorby ghegaen: siet het is al nieuw geworden, 1 Cor. 5. 17. [Wy hebben nu] een nieuw verbondt, Hebr. 8.8. Geschreven in vleeschelijcke tafelen des herten, 1 Cor. 3.3. Een Israel Gods, Gal. 6.16. Een besnijdenisse die sonder handen geschiedt, Col. 2.11. Een nieuw, Apoc. 21. vs. 2. Een Hemelsch Jerusalem Hebr. c. 12.22. Een Hooge Priester, die door de Hemelen door-gegaen is, Hebr. 4. vs. 14. Siet de Tabernakel, Apoc. c. 21.3. De Tempel des levendigen Gods is by de menschen, 1 Cor. 3.17. Een woon-stede Gods, in den Geest, Ephes. 2. vs. 22. Om geestelijcke offeranden op te offeren door Jesum
Christum, 1 Pet. 5.5. 10.*
De asschen van de veersen want Heeft niet meer dan 't lichaem besprongen, Maer ons volkomen offerandt
Is totter ziele in gedrongen, Gelijk de dyeren en ouders songen, Gy zijt dat Lam 't welc is gedoot En hebt ons God uyt alle tongen Gekocht met uwen bloede root. 11. Al met een offerande jent, Die was en is eeuwig van weerden, Heeft inder eeuwigheyt vol-endt, Die in vreese altijt volheerden, En met ghehoorsaemheydt aenveerden Het geloove tot wederstant,
Dat veel stercker is dan de zweerden, Om te verwinnen den vyandt. 12. Gy laet u gevangenen uyt, Die daer liggen al in den kuyle, Gy krijgt een menigte tot een buyt En verlost haer uyt des Leeuw's muyle, Ghy komt af-wasschen de etter vuyle, D' welck niemandt anders doen en kost,
Maer niet met water uyt der guyle, Maer uyt u zijde al by de borst. 13. Uyt dese klaer open Fonteyn, Tot af-wasschingh vijf stroomen vlieten, Die het onsuyver maken reyn,
Die het haer niet en laet verdrieten, Maer trachten naer het overgieten: Eer 't is te laet elck komt toch vroegh, Al waer 't dats' op malkand'ren stieten, My dunct daer is 'er niet genoeg. 14. Wanneer den Vorst des Levens sterft, Krijght den dooden Moordenaer 't leven, En de belofte oock verwerft,
Dat God hem sijn Rijck soude geven, Daer geen Mensche hoe hoogh verheven, Sijn broeder konde verlossen siet, 't Rantsoen was al te groot geschreven, 't En stont in ons vermogen niet. 15. Dat de Wet onmogelijck was,
Dat dede God den Vader schoone, Soo ick Romeynen achte las, En sandt sijnen eenigen Sone, Die de geweldige ten thoone In de Triumphe heeft gestelt; So dat hy verciert met de kroone, Nu over al heeft het gewelt.
16. Prins, onsen Koningh die regiert, Besit een eeuwig Rijck vol vreden, Soo dat elck die van sonden viert, Met grooter vryheydt mach intreden, Voor offeranden doen haer gebeden Uyt een oprecht gebroken hert, Hy is het Hooft, en sy de Leden, Die soo in hem beloken wert.
Behoudt het goede.
Het is onmogelijck dat het bloet van stieren en bocken de sonde wegh neme.
Hebr. 10.4.
GEen Mensch en wort voortaen door offer van de Rammen, Geen sonde voor den Heer gesuyvert door de vlammen, Daer is een ander vier, en vry een reynder bloet, Dat aen het sondigh volck den Hemel open doet, De Priester is het Woort, sijn Lichaem d' Offerande,
Die hem uyt liefde gaf in d' aldergrootste schande, Den Autaer is het Kruys: Sijn Vleesch het offer-werk, Waer door hem God versoent met sijn beminde Kerck. Siet daer de ware Slangh die Menschen kan genesen; Van wiens verheven beelt in Mose wert gelesen, Al schiet de kromme Slangh in ons sijn helsch fenijn, Hier is het tegen-gift en ware medicijn.
Hoe dickmael heeft de Geest, een lange tijdt voor desen, De Mensche Godes wil in beelden aengewesen!
Hoe dickmael is het Lam als in een schim gesien, Eer God in ware daet de sake liet geschien!