Sy was een Diamant van suijverheid en Trouw Gekast in uw jong hert. Daer is sy uijt gestolen. Nu weten Ghij en ick hoe 'tsiet in sulcke holen, En oft'se noodigh zijn behangen inden rouw.
21. Feb.
Twee ongepaerde handen op een clavecimbel
2)+.
Leert Eendracht, Echte lien, maer Eendracht met verstand, Aen 't komen, gaen en staen van dese en dese hand. Sij hooren yeder aen haer' sonderlinghe lijven, Maer zijn en blyven eens in 'tonderling bedrijven. 5 Haer onderling bedrijf gaet over eene maet:
Die houdense van selfs, schoon dats' haer niemand slaet. 'T schijnt een' eenparicheit van Pols, die in haer' ad'ren Gelijcke poosen voert in scheiden en vergad'ren.
1) K.b.., II, 194. In K.a. is de titel: Aen eenen Vrient op 't afsterven enz.
Frederik van Dorp, heer van Maasdam (1612-1679), was een zoon van Frederik van Dorp en van zijne tweede vrouw, Sara Adriana van Trello. Sedert April 1642 was hij raadsheer in het Hof van Holland; in 1656 maakte hij deel uit van een gezantschap naar Zweden en Polen. In Mei 1645 was hij gehuwd met Constantia van Vosbergen, die den 4den Nov. 1647 overleed. In 1649 is hij hertrouwd met Aegidia van Teylingen. (Dagb., Bijlage I).
2) K.b.., I, 508. De titel in het HS. was eerst: De Clavecingel, door twee onaengeborene handen
bespeelt.
Sij scheiden nu en dan in 't wiss'len van 'tgeluijd; 10 Maer gaen, als Man en Vrouw, elck om den oorbaer uijt;
De man in swaerder werck, de Vrouw in luchter handel, Of, is 't maer wand'len, beid' in schickelicken wandel.
+
De Vrouw, de Rechter hand, (men gunts' haer meestendeel) Heeft van geboorte 'tscherpst geschetter van de Keel: 15 De man de dieper stroot: soo gaen oock syn' gedachten:
Maer 'tlaeghe dient om 'thoogh te temp'ren en te sachten. De Vrouw valt vrouwelijck, dat's vrolick van gelaet, Ia veeltijds huppeligh van voeten en van praet: Maer stadigh siet sy om, of 't alles op de maet gaet, 20 En hoe 't in 't aensien van haer liefste Cameraet staet.
De Man gaet soo gerust op haer' beproefde deughd Dat hij se stutt en stijft in haer' onnoosel' vreughd: Haer trillende gelach en kan hem niet vervelen, Hy stoockter toe, en will sy danssen, hij will velen. 25 De Vrouw lett op den mann syn' steedsche staticheid;
'Tschijnts' op haer luijmen en in soete laghen leijt;
Men siets' hem op syn droefst met meeste vreughd te goe doen, All souws'er Quinten (maer een quintje teffens) toe doen. Verheughens' haer somtijds met eenerhanden swier 30 En met een dicht-aen-een-gekettingde getier,
'Tzijn buijtjens van de Min die haer kan vrolick maken, Of mog'lick om den geest van gasten te vermaken. Sij draghen sich somwijl als laghens' over hoop, Of bij een harder' greep, of bij een' dwersche' loop; 35 Het schijnt sy kijven: maer men kan 't haer niet verwijten,
'Tis ernstelick gekoutt, 'tis snauwen sonder bijten. Strax rakense daer af, en uijt dien wijsen twist Volght niewe soeticheit; hij valt als Somer-mist, En baert een' Sonneschijn, die schooner werdt genomen 40 Dan of de Sonn te vroegh, te witt waer opgekomen.
Dat's Tweedracht sonder gall, dat's Eendracht met verstand. Komt, echte li'en, en siet op mans en vrouwen hand, En hoort toe wat sij doen, en lett op wat sij laten; Het gheen sij mijden, leert soo veel als wat sy praten. 45 Een stemming schouwen sij, (Octaven) kort op een.
Want wat waer 't man en vrouw malkandren naer te treên Als waren se jalours, of oock soo mall-soet t'samen, Dat d'een niet seggen mocht of d'andere song Amen.
133
+
In wel-getroutheit valt een' soete tegenspraeck, 50 Schier of de man de vrouws gevallen geerne braeck:
Daers' eens zijn in den grond, in willen, doen en wenschen; En houdens'er soo wat, 'ten is maer voor de menschen. En, zijn die menschen niet van 'tgrover end gesneen, Sy weten dat natuer schrickt van gelijcke tween, 55 En dat haer' schoonheid staet in 'tongelijcke wesen,
Daer sij van binnen niet als eens in als kan wesen. Sij laten noch een dingh, des' handen, en van 'tbest, Sij komen maer deun bij, en paren noijt in 'tnest. Leert dat niet, Echte Li'en; dat 's spinnen sonder twijnen: 60 Waer yeder soo gesint, de Wereld sou verdwijnen.
Ia, leert het, alle li'en, en laet de Wereld gaen: Als 'tall gerekent is, s' heeft lang genoegh gestaen. Leert datter is een' wijz van teelen sonder paren, En datmen in on-echt kan echte kind'ren baren. 65 Twee handen baren wat: dat maken dese waer,
All blyvens' in on-echt: doch, 'tis maer hands-gebaer, En, als men 't seggen magh, 't zijn vleeschelicke deelen, En soo de suijverste manier noch niet van teelen. Vier ooghen baren oock, en beter, met een' spronck, 70 Vier kindertjens met een on-echt' onnooslen lonck.
En 'tvroedwijf hoeft niet om die vruchtjens af te halen: Haer ouders doen 't, dat zijn vier wel getwernde stralen. Maer zielen baren best, en hemel-lijcker; twee
Die even moedigh en gemoedigh, even dwee, 75 En even stevigh, doen, en dencken, en begeeren,
Dat d'andere begeert en niet kan willen weeren. Uijt die versameling, daer hand noch oogh toe hoort, Noch ijet dat swaerder weeght als Geesten, komen voort, Wat kinderen? een' vreughd, een vriendschap, een genoeghen 80 By weinigh' oijt bekent die vleesch en beenen droeghen.
'Tis een gedeelte van der Engelen gesangh. Wist ick'er Noten toe, ick maeckte 't haer soo bang Die voor Musike gaet door handen of door keelen, Dat niemand haer, noch sy haer selven konde velen.
+ [krit] vs. 55 staet K.a.: light - vs. 66 hands-gebaer K.a.: handt-gebaer - vs. 71 vruchtjens K.a.: vrachtjens K.b.. als boven.