Transportwijze en smokkelmethoden

Bij het succesvol opereren rond grootschalige transporten is kennis van de wijze waarop goederen worden getransporteerd en in bredere zin, kennis van de transportsector een belangrijke randvoorwaarde. Deze kennis blijkt bij een aantal respondenten ruimschoots aanwezig. Het betreft dan bijvoorbeeld de precieze gang van zaken bij de inklaring van goederen. Zo stelt een van de respondenten dat bijvoorbeeld allereerst altijd goed gekeken moet worden naar de landen van waaruit de cocaïne gesmokkeld gaat worden, maar minstens zo belangrijk is in zijn ogen de keuze van bedrijven die daarbij ingeschakeld zullen worden. Als regel ten aanzien van de deelnemende bedrijven geldt dat ze bijvoorbeeld niet

58 Hoofdstuk 4

43 Waarschijnlijk speelt hier het feit dat de respondent een lange gevangenisstraf uitzit, onder andere wegens ecstasyhandel en nog in afwachting is van een Hoger Beroep. Een deel van de ecstasyleveranties in zijn zaak zou daarbij betrekking hebben op een (moge-lijk om uitlevering vragend) buitenland.

44 De inhoud van een politiebron, zoals de Criminalititeitsbeeld Analyse (CBA) Zuid-Amerika (2004, 28) laat overigens geen twijfel over het bestaan van de ruilhandel rond ecstasy en cocaïne. Uit de gegevens van opsporingsautoriteiten blijkt dat partijen cocaï-ne die naar Europa worden gesmokkeld, soms ook ‘worden geruild of betaald met par-tijen ecstasytabletten (…)’.

ineens heel andere goederen moeten gaan vervoeren dan ze voorheen met hun reguliere handel gewoon waren te doen. Als bijvoorbeeld het besluit gevallen is om bij een smokkel gebruik te maken van een bedrijf dat handelt in vruchtensappen dan is het wel handig te bedenken dat daar voor het importland bepaalde vergunningen moeten zijn in ver-band met verklaringen rond het suikergehalte et cetera. Een ander aan-dachtspunt is volgens een van de respondenten in dit kader goed te let-ten op de zogenaamde ‘doosnummers’ die gebruikt worden bij het trans-port. Elk land heeft zijn eigen codenummers en van belang is dan dat deze ook overeenkomen met het land waar de lading vandaan komt. Daarbij moet er dan vervolgens ook op worden gelet dat de waarde van de lading en het soort lading geloofwaardig is voor de autoriteiten in het land van bestemming.

Verder is het volgens enkele van de ingewijde respondenten goed om op de hoogte te zijn van de wijze waarop de douane naar de goederen-transporten kijkt. Zo geeft een van hen aan dat het daarbij slim is reke-ning te houden met het puntensysteem dat de Nederlandse douane han-teert (zoveel punten voor het land van herkomst; zoveel punten voor de aard van de ontvanger enzovoort).

Eenmaal ingeklaard, blijken goede contacten met expeditiebedrijven van wezenlijk belang; zeker bij verder vervoer van grote partijen cocaïne naar andere landen in Europa. Bedrijven met veel chauffeurs die regelmatig een zelfde route rijden, waarbij de chauffeurs op goede voet staan met de douane-employees (in geval van transport naar Engeland bijvoorbeeld) hebben dan de voorkeur.

Over de rol van de douane in Nederland, zover het de zeehavens betreft, zijn er tegenstrijdige verhalen. Zo beweert een enkeling dat er af en toe forse bedragen worden betaald aan Nederlandse douaniers om ladingen ongemoeid te laten. Een ander meent juist dat dit met het systeem van ‘dubbele controles’ de afgelopen jaren onmogelijk is geworden. Het ‘omkoopgeld’ dat wordt betaald, zou in de ogen van deze respondent veel eerder worden gegeven aan sommige expediteurs die dan onder-deel zijn van het smokkelcomplot. Vooral de tijd die verstrijkt tussen het aanwijzen voor controle en de daadwerkelijk controle van containers zou ruimte bieden aan de expediteur maatregelen te nemen ter voorkoming van ontdekking van een illegale drugslading.

Over de wijze waarop de cocaïne wordt gesmokkeld, zijn er talloze ver-halen. De variatie daarin schijnt weinig beperkingen te kennen. Hierbij wordt er ook op gewezen dat het vinden van middelen om de cocaïne in te vervoeren soms zelfs specialiteit is van cocaïnelaboratoria in Colombia. Op aanvraag zou de cocaïne daar dan net zo makkelijk wor-den verwerkt in horloges als geperst worwor-den in de vorm van een wasta-fel of badkamertegel. Een van de respondenten die enige tijd in

59 Grootschalige cocaïne-import, distributie en verkoop: structuur en werkwijzen

Colombia verblijft om - in zijn geval tevergeefs - een eigen smokkellijn op te zetten, zegt over deze inventiviteit:

Man, je kunt het je niet voorstellen. In wasmachines, camera’s, kleren, koffers, videocassettes, beeldjes. Je kon het zo gek niet bedenken. Ze kwa-men elke dag weer met iets anders op de proppen. Elke dag waren er pre-sentaties. Kunnen we dit niet doen? Of dat niet doen? (R52)

Over de substantie waarin de grootschalige cocaïne-importen plaatsvin-den wordt niet veel besproken tijplaatsvin-dens de interviews. Waar dat wel gebeurt, gaat het over rauwe cocaïne afkomstig uit Colombiaanse labo-ratoria. Een respondent geeft aan dat het ook wel eens om halffabrikaat zou gaan dat in Nederland binnen een laboratorium verder wordt ver-werkt. De voordelen van deze methode zijn volgens deze respondent dat de hoogte van de straffen bij halffabrikaten dan veel lager zou uitpakken dan in het geval van betrapping met het eindproduct. Een ander voor-deel zou zijn, dat bij verlies van de partij de te dragen kosten lager zijn. Ondanks alle kennis die er blijkbaar is bij sommige respondenten over de beste wijze van transport en inklaring van grote partijen cocaïne, pakken de soms ingenieuze smokkeloperaties nog wel eens anders uit dan van te voren bedacht. Zo blijkt dan bijvoorbeeld de situatie voor het regelen van de export in Colombia minder werkbaar. Zo probeert een van de respondenten op een bepaald moment vanuit Colombia kleine hoeveel-heden cocaïne te versturen, terwijl hij blijkbaar niet over de juiste con-tacten beschikt om de spullen op de juiste wijze verzonden te krijgen.

Ik heb wel eens wat geprobeerd, bijvoorbeeld in bussen met scheerschuim, maar die zijn nooit aangekomen; waarschijnlijk onderweg gestolen. Ik heb het steeds geprobeerd met kleine hoeveelheden. Maar ik heb er uiteindelijk slechte ervaringen mee. Colombianen zijn niet erg te vertrouwen. Je kunt wel tien kilo kopen, maar voor hetzelfde geld gaat de coke nooit weg. Ze hebben de neiging om je te besodemieteren. Afijn, dat is mijn ervaring. En al sturen ze het op, dan is de kans groot dat het na aankomst alsnog wordt gestolen. (R52)

Behalve kleine initiatieven die soms in de kiem worden gesmoord, wor-den er natuurlijk ook partijen cocaïne onderschept door opsporing- en controlediensten, waarbij vaak ook deelnemers worden gearresteerd, zoals een aantal van deze respondenten aan den lijve heeft ondervonden.