Anton van Bourgoingne en Petrus Gheschier, Des wereldts proef-steen ofte de ydelheydt door de waerheyd beschuldight ende overtuyght van valsheydt
VVaerheydt.
Dat ick hoorde dese daghen Van twee Edel-lien ghewaghen,
Wierdt heel kluchtigh my vertelt, En het dient hier oock ghestelt. 'tSal een goeden spieghel bringhen Aen ons edel jonghelinghen
Die door waene-wijs ghemoet Soo verheffen 'tclare bloet; En van Ydelheydt ghedreven, Niemandt willen eere gheven,
Hoe wel dat hy deughdigh leeft, En een ieder' tsijne gheeft. Dese Ionckhers beyd' gheseten Aen een tafel naer den eten,
Eerst heel sedigh ende stil Vielen in een heet gheschil. Sy begonsten daer te kijven, En elck sterck sijn stuck te drijven;
'tScheen sy waren even goedt Alle beyd' door edel bloedt. d'Eenen wilde sulcks niet lijden, Maer schoot henen van ter sijden
Met den deghen in de vuyst, Roepende, T'sa, t'sa verhuyst.
Anton van Bourgoingne en Petrus Gheschier, Des wereldts proef-steen ofte de ydelheydt door de waerheyd beschuldight ende overtuyght van valsheydt
T'sa compt aen, compt proeft den deghen, Compt op straet, op 'sHeeren weghen,
T'sa ghy stoeffer compt by my, Ick heb claerder bloedt als ghy. d'Ander om sijn eer te treffen, Niet vervaert van al dit keffen,
Quam oock lustigh in het veldt Als een wel-gheboren heldt.
Daer ghinck't stracks aen op een vechten, (Ieder wilt sijn stuck aen-rechten)
VVaer uyt rees een groot ghebaer, Dat 'tghebuerte wierdt ghewaer. Meester Hans quam uyt-gheloopen Met noch ander volck met hoopen, Met een vorcke, met een pijck, Al de wapens van de wijck; En soo zijn-se beyd' ghescheyden, D'eene ghinck het volck gheleyden,
D'ander by den Chirurgijn, Moeste wat verbonden zijn. Als den meester sagh de wonde Van 't beghinsel tot den gronde,
En sijn salven daer op ley, Hoord' hy dat den eelman sey, Dat hy sich noch wilde wreken, End' hem hals en beenen breken,
Anton van Bourgoingne en Petrus Gheschier, Des wereldts proef-steen ofte de ydelheydt door de waerheyd beschuldight ende overtuyght van valsheydt
Oock noch morghen voor den noen, Oft hy soudt hem selver doen. 'kSal den voghel noch wel plaeghen, Dat hem duysent duyvels draeghen,
Dat de pest hem vaer in't lijf, Om sijn roekeloos bedrijf. Sal hy my soo dorven quellen, En soo leeghe willen stellen,
VVat hy spreckt, oft wat hy doet, Ick ben edelder van bloedt. Dit begheer' ick voorts te drijven, Oft 't sal costen menschen lijven;
Hy my trotsen, die van stam Duysent trappen leegher quam? Meester Hans die quam hier teghen : Ionckher ghy gaet slimme weghen,
Ghy hebt wat te veel gheseydt Van u trots ghemoet verleydt. Meynt ghy die het bloedt verghieten, Dat-se beter bloedt ghenieten,
Oft wel eel zijn van ghemoet, Dat-se vechten om het bloedt? Neen ick magh-se verghelijcken Met goedt recht aen sotte-rijcken,
'tBloedt van eenen slechten slaef, Is soo goedt als van een Graef.
Anton van Bourgoingne en Petrus Gheschier, Des wereldts proef-steen ofte de ydelheydt door de waerheyd beschuldight ende overtuyght van valsheydt
Siet, en willet wel bemercken, Het sal u misschien verstercken;
Hier is't bloedt van Thuen de worst, Daer is't bloedt van onsen Vorst. Seght my welck is hier het beste, 'tEerste wel, oft 'talderleste;
'tBloedt van onsen vroomen Heldt, Oft het bloedt van Thuen uyt 'tveldt. 'tEen bloedt is ghelijck het ander, En ghelijckt seer wel malckander:
Is het een wat claerder bloedt, Dat doet een ghesondt ghemoet. Oft het bloedt van uwen vader Liep heel duyster uyt den ader,
Sal het uwe daerom zijn Oock bedorven als het sijn? Niemandt sal dit oyt betuyghen; VVel dan laet u herte buyghen,
En veracht het claere bloedt Met een Christelijck ghemoet. Soo ghy my wilt overstrijden Dat u bloedt is oudt van tijden,
En wel over duysent jaer Claer en edel in u vaer; Ick sal met een woordt u paeyen, Dit en zijn maer moorte-paeyen;
Anton van Bourgoingne en Petrus Gheschier, Des wereldts proef-steen ofte de ydelheydt door de waerheyd beschuldight ende overtuyght van valsheydt
Ghy en hebt hier gheen ghelijck, 'T zijn al Ridders in het slijck. Al waer't dat ghy koste gheven Oock wel hondert duysent neven,
Hoe sy ouder zijn van tijdt, Hoe ghy by hen slechter zijt. VVilt ghy my noch overstemmen, En in't bloedt noch dieper swemmen
Tot den wortel en den stam, DAer u ouden peet van quam; Desen is al langh daer henen, Vyt-ghemerghelt, en verdwenen;
Niemandt van een steel vol stof Track oyt bloem oft vruchten of. Maer ick ben wel hoogh-gheboren, Die wel sterft is eel ghecoren;
Hoe den eelman sich verheught, niemandt edel sonder deughdt. Dit sal alle mensche weten, Als sijn daghen zijn versleten:
Dit gheschil moet zijn gheweert Door de doodt, niet door het sweerdt. VVilt dit dieper over-legghen,
En ghy sult dan selver segghen; Ydel is het, clare bloedt, Maer 'tghesondste dat is goedt.
Anton van Bourgoingne en Petrus Gheschier, Des wereldts proef-steen ofte de ydelheydt door de waerheyd beschuldight ende overtuyght van valsheydt