Anton van Bourgoingne en Petrus Gheschier, Des wereldts proef-steen ofte de ydelheydt door de waerheyd beschuldight ende overtuyght van valsheydt
VVaerheydt.
Ick en weet wat doen als heden, Als ick sie den pracht der steden,
En den grooten overdaet In het huys, en op de straet. Dat-men weynigh compt te gheven Om de siel, en 't eeuwigh leven;
Maer alleene dit bemerckt Dat ons in de pracht versterckt. Sal ick lacchen, sal ick duchten; Sal ick singhen, sal ick suchten; Sal ick blijde zijn, oft droef, Seght wat dient tot mijn behoef? VVeent (beminde,) lacht oock mede, Als den VVijsen eertijdts dede;
Lacht om al de sottigheydt, Schreydt om al de ydelheydt. 'T Is seer swaer voor ons om draghen, Dat wy sien in onse daghen,
VVat al pracht en ydel waen In bancketten omme-gaen. Hoe veel datter wordt ghesleten Daer maer snoepers af en eten,
Alleen om een hooghen naem, Aen de siel on-aenghenaem.
Anton van Bourgoingne en Petrus Gheschier, Des wereldts proef-steen ofte de ydelheydt door de waerheyd beschuldight ende overtuyght van valsheydt
En de siele wordt versteken,
Niemandt wil haer broot eens breken, 'T is ghenoegh, macht al wel staen, Als de gasten commen aen. Daer gaet buyten alle schreden, Daer zijn alle nieuwigheden
In het voedsel, in den dranck, In het spel en in den sanck. Hier wil oock een miere vlieghen, En den uyl den Valck bedrieghen; Elck will hier door lossen schijn Van den gast verheven zijn. VVilt ghy dit eens claer bemercken? Siet den sleep gaen naer de Kercken,
Alsser iemant valt te kort, En den doo begraven wordt: Ghy sult hier uyt konnen letten, VVat-men doet in ons bancketten;
VVant dit is een Sinne-beelt Dat wel fraey de rolle speelt. Als den mensch den blaes van 'tleven Heeft sijn Schepper weer ghegheven,
Siet, met pracht voor alle lien Moet de uytvaert gaen gheschien. Swarten bay die moet bedecken In de Kercke duysent plecken;
Anton van Bourgoingne en Petrus Gheschier, Des wereldts proef-steen ofte de ydelheydt door de waerheyd beschuldight ende overtuyght van valsheydt
Voor en binnen het palieys Hanghen wapens naer den eys. Als den dooden wordt begraven, Siet-men vooren henen draven
Soo veel knechten, soo veel licht Als verdraeght ons aenghesicht. Maer'tis waen, 'tzijn ydel dinghen, Oock de shcilden die sy bringhen: Al wat hier door pracht gheschiet Dat en baet de ziele niet.
Voor het lijck soo siet-men swieren Lancen, deghen, veldt-banieren,
Peerden selfs van grooten prijs Op-ghepronckt op 'sHoofs ghewijs. Duysent neven, duysent vrienden, Die den dooden somtijdts dienden,
VVorden naer de Kerck verwacht, En ghebeden tot de pracht: Niet om voor de ziel te lesen, Oft als bidders daer te wesen; Maer alleen tot enckel waen, Om aldaer met 'tlijck te ghaen. En 't gheschiedt oock, soo ick schrijve; VVant sy volghen dese rijve,
En sy segghen overluydt Iet dat oock niet wel en sluyt;
Anton van Bourgoingne en Petrus Gheschier, Des wereldts proef-steen ofte de ydelheydt door de waerheyd beschuldight ende overtuyght van valsheydt
'T is op 'tgoetjen dat-se luymen, Om den vetten pot te schuymen;
Hier af spreken sy ter deegh Met elckander onder weegh. Gheensins om te doen volbringhen Missen die-men daer moet singhen,
Maer sy ramen eenen voet Hoe sy deelen sullen 'tgoet. Van de siele gheen ghedincken, Oft-se blincken sal, oft stincken;
Al de vrienden oudt, en jonck Sien alleen op waen en pronck. Alsoo gaetet in de steden
Als-men wordt te gast ghebeden; Pracht, en pronck, en overmoet, Quist ons vaders beste goet. VVy versoecken edel Heeren, Die ons tafel souden eeren,
Om te proeven onsen wijn, En met ons verblijdt te zijn. Duysent knechten moeten loopen Over al om spijs te koopen
VVel soo lecker, en soo veel, Al waer't voor een Conincks keel: VVaer uyt rijsen veel gherechten Aen-ghedist door nette knechten;
Anton van Bourgoingne en Petrus Gheschier, Des wereldts proef-steen ofte de ydelheydt door de waerheyd beschuldight ende overtuyght van valsheydt
Elcken bet' heeft wonder in Naer 't ghenoegh van den sin. D'alderbeste Rijnsche wijnen Moeten op den dis verschijnen,
Al het nat dat Spaignien kendt, Oft Madera over sent.
Over al vernemt-men vaten, Daer in steenen zijn ghelaten,
VVel soo konstigh uytghevrocht Als oyt Keyser heeft ghekocht. 'T Zijn hier al fluweele stoelen, Om gheene pijne te ghevoelen,
Maer om met ghemack, en rust, Te volbringhen sijnen lust. Somma door de schoone zalen Moeten onse sinnen dwalen;
'T is al-om al-even net Keucken, kamers, en sallet. VVaer toe dienen dese dinghen Die daer soo hoveerdigh springhen?
Sekers anders nieuwers om, Dan tot pracht, en enckel rom. Als de brocken zijn ghegheten, Men kan dan u pracht wat weten;
Mael ten baet u ziele niet Al wat datter is gheschiet.
Anton van Bourgoingne en Petrus Gheschier, Des wereldts proef-steen ofte de ydelheydt door de waerheyd beschuldight ende overtuyght van valsheydt
Den bedruckten roept om t'eten, En hy wordt van ons vergheten
Als wy quisten goet en bloet Sonder noot in overvloet. Magh ick dan niet wel beschreyen, Dat ons rom en pracht soo vleyen? Magh ick dan niet lacchen oock, Dat ons soo vermaeckt den roock? Tot besluyt dan om te swijghen, Vriendt wilt ander sinnen crijghen,
En veracht den grooten pracht, Die en naem en goet vercracht; VVant den dis soo aen te rechten Met soo veel-der-ley gherechten,
Is een prachtigh rauwe-lijck Daer de ziel lijdt onghelijck.
Anton van Bourgoingne en Petrus Gheschier, Des wereldts proef-steen ofte de ydelheydt door de waerheyd beschuldight ende overtuyght van valsheydt