Taalgebruik

Om die jong leser se aandag te hou, moet daar aangesluit word by die beleweniswêreld van die kind en die omvang van sy woordeskat. Die teks kan egter op interessante wyse gebruik word om die woordeskat van die kind te verbreed. Dit moet egter nie te veel of geforseerd gedoen word nie, aangesien kinders wel aangedui het dat hulle nie van nuwe of moeilike woorde hou nie. In Pasop vir die feetjies! (2008b) word sekere situasies of beskrywings van goed effektief benut om byvoorbeeld 'n woord soos "knoetse" te gebruik: "Die ou eikeboom

staan tussen digte struike en bome. Sy wortels is dik knoetse en sy stam is verrot" (11). Die klankwaarde van woorde word deurgaans beklemtoon, maar dit is veral opvallend in die name van die karakters wat rym. Die twee hoofkarakters is byvoorbeeld 'n tweeling met die name Pieter en Dieter. Die grootste deel van die teks is dialoog. Dialoog dien as 'n vorm van karakterisering en dus kom tipiese kindertaal soos die uitroep "Gross!" (7) voor wanneer Pieter die idee van 'n feetjie in 'n pienk rokkie uiters afstootlik vind. Daar is ook interessante uitdrukkings soos "Jou klein merrie!" (30) wanneer Krummels kwaad is vir Goggie. Oor die algemeen pas die woordkeuse by die belewenisveld van die kind. 'n Voorbeeld hiervan is die beskrywing van die slegte "feetjie-vlug-formule" (13) met woorde soort "vrot melk, visgrate, suurlemoensap en ou sokkies" (13).

Een van die tegnieke wat gebruik word om die inhoud van 'n boek meer modern te maak en te laat aansluit by die kinderleser se leefwêreld, is die woordeskat. In Perdedrome (2007) word daar heelwat gebruik gemaak van bekende besigheids- en produkname soos "Milky Lane" (4), "Mr Price Home" (8) en "CNA" (11), speelgoed soos "Dragonball-manne" (9), musiekgroepe soos "Maroon 5" en moderne woorde soos "funky" (25) om die leefwêreld van die karakters identifiseerbaar vir die leser te maak. Spreektaal kom ook voor in die dialoog en ondersteun karakterisering en identifisering met die karakters. Voorbeelde van woorde wat aansluit by die spreektaal van die kind is "check" (13), "cute" (13), "girl" (34), "unfair" (38), "oukei" (55), "sure" (55) en "gekliek" (26). Heelwat van die woorde is Engels, maar die gebruik van Engelse woorde in dialoog stem ooreen met die benadering dat Engels in dialoog ter bevordering van karakterisering gebruik mag word. Dialoog en terme wat verband hou met perde soos "tuigkamer" (18) en "roskam" (39) word gemaklik binne die konteks van die storie gebruik om die leser se kennis en woordeskat te verbreed.

Meer nog as die klankwaarde van woorde, word die idiomatiese waarde daarvan deurgaans in Bessie Hemelbesem en ook Sak Sarel se testament (2008) benut. Voorbeelde hiervan is Bessie se gesin wat almal baie lank is en dus die van "Hemelbesems" (7) het, hulle woon op 'n dorp waar almal lank is en dus is die dorp se naam "Langeraatsfontein" (8) en Bessie se tannie is vreeslik vet dus is sy "tant Potjierol" (7). Daar word ook gespeel met idiome deur dit óf te verdraai, byvoorbeeld "om van twéé seekoeie met één vaatjie ontslae te raak" (55), óf om dit prakties te verklaar soos wanneer Bessie sê dat "daar iewers 'n skroef los is en dat sake gaan skeefloop" (68) en dan te verwys na hoe sy en haar pa saam houtwerk gedoen het. Oor die algemeen het Oosthuysen van baie beskrywende taal gebruik gemaak sodat die storie saam met die illustrasies baie visueel voor die leser afspeel. Hier en daar dien die woordkeuse ook 'n opvoedkundige rol; nie met die toon van 'n volwassene wat prekerig is nie, maar weens die kennis wat Bessie van die woord het, byvoorbeeld:

Bessie frons, haar gedagtes by die Nieu-Seelandse tutu (Coria ruscifolia), 'n plant waarvan sy onlangs in die Snuffelhond gelees het. Van hierdie plant se giftige vruggies maak jy 'n baie lekker ligte wyn, het die Snuffelhond gesê (17).

Die taxi-bestuurder wat nie reg Afrikaans kan praat nie en ook nie kan spel nie, word gebruik as 'n soort taalles en dit lei tot interessante woordspeling, byvoorbeeld: "Naaskrif: Moenie trieks uithaal en moenie na die poeliesie gaan..." (47).

Liewe Heksie en die rekenaar (2005) volg die tradisie van al die Liewe Heksie-stories deurdat daar voortdurend 'n spel met woorde is wat die kind se woordeskat op informele wyse uitbrei. Voorbeelde hiervan is waar heksie 'n moeilike woord verkeerd sê en dan reggehelp word soos "boekelioteek" wat eintlik "biblioteek" (11) is, wanneer moeilike woorde wat aan Heksie verduidelik word soos die wis van uitgewis as "Wis is uitvee!" (18) of wanneer sekere woorde met meer as een betekenis verklaar word soos die verskil tussen 'n regte muis en 'n rekenaarmuis (12). Die algemene dommighede van Liewe Heksie soos om heeltyd vir Koning Rosekrans op die verkeerde naam te noem, byvoorbeeld "Rosebaard" (19) of "Rosevirus" (23), dra by tot die humor van die verhaal. Eie aan die kinderverhaal is daar baie dialoog in die teks.

Die taalgebruik van Die vrou met die pers oog (2006) gee meer blyke van die tendens om eerder maklike woorde te gebruik as om te let op die klankwaarde of toevoeging van nuwe woorde tot die kind se woordeskat. Klanknabootsing soos "Tjappp!!" (62), intensiewe byvoeglike naamwoorde soos "pikswart" (70), ouer woorde soos "swernoot" (77), moeiliker woorde wat verklaar word soos "chemoterapie" (56) en idiome soos "sy is houtgerus" word wel op effektiewe wyse gebruik. Die teks bevat baie dialoog en dit is net in die dialoog waar spreektaal of Engelse woorde gebruik word. Voorbeelde hiervan is "Cheers!" (57), "Sjerbet!" (58), "morone" (67), "worry" (69) en "gejomps" (77).

Reënboogrant Maats: Skelmstreke en kattekwaad (2005) se woordkeuses is tekenend van 'n kindgerigte boek. Voorbeelde is die groot hoeveelheid spreektaal wat gebruik word deur die verteller, soos "nerd" (4), "crowd" (39) en "cool" (39), deur die kinderkarakters, soos "nice" (31), "babe" (38) en "with-it" (94), asook deur die volwassenes, soos "stunner" (42). Moeiliker woorde word ook gebruik en soms verduidelik soos "draaiboek" (6), "onderwyskorps" (16) en "wending" (46). Sekere tydmerkers word gebruik om die teks meer hedendaags en getrou aan die leser se verwysingsraamwerk te maak, soos "Rooi Rose" (6), "Cosmo" (8), "Charlize Theron" (66) en "Britney" (101). Dialoog is gevolglik nie die enigste plek waar dialek of Engelse woorde voorkom nie, maar in konteks van die verhaal is dit nie steurend nie. Dit gee eerder die gevoel dat die verteller 'n tydgenoot van die kind is en dus

identifisering verhoog. Behalwe vir die feit dat elke karakter tipies soos 'n tiener praat, is hul woorde nie so tiperend van hul karakter nie, maar eerder van hul gedagtes en aksies. In ooreenstemming met die algemene tendens is die woordeskat is nie té moeilik of té maklik nie en is daar heelwat dialoog.

Voor 1990 was die taalgebruik in die Afrikaanse kinderboeke meer verhewe soos wanneer 'n volwassene neerpraat na 'n kind, puristies en die gebruik van moeiliker woorde was deel van die norm in die literêre benadering tot die teks as woordkuns. Na 1990 is die woordeskat en taalgebruik ook aangewend om die kind se kennis en woordeskat te verbreed, maar vanuit die perspektief van die kind. Dialoog het toegeneem en ook die medium geword waardeur baie die spreektaal van die kind en Engelse woorde tot die teks toegevoeg kon word. Daar is ook suksesvolle gevalle waar Engelse woorde en spreektaal deel vorm van die verteller se woordeskat en so leseridentifisering bevorder. Die klankwaarde en idiomatiese waarde van woord, woordspel, beskrywende taalgebruik en gepaste illustrasies dra verder by tot 'n meer visuele leeservaring.