1.
ACh Heer, ick ben bekommert seert,
Van wegen mijne sonden, Die ick, seer veel en schrikkelijk, Schier ellick oogenblijck,
Gepleegt heb t'allen stonden. 2. Wilt mijn O Godt! genadig zijn, Vergeeft doch mijn misdaden, Gy weet, 't is mijn van harten leet, Ick ben van nu gereet,
Te gaen op beter paden.
3. Och laet u Geest my doch te baet, In dit voornemen komen,
Want siet soo gy geen hulp en biedt, Is de bekeering niet,
Maer strekt ons tot verdomen. 4. Och dat ik eens quam regter vat, Om geestelijck te leven,
Ick sou, soo gaer met berou, U blijven Heer getrou, Wilt my daer kracht toe geven.
5. O Godt, laet ick het boose roe Van gantscher herten haten, Maer al het goet en vroom getal, Beminnen in dit dal,
En nooyt weerom verlaten.
6. Mijn ent maek Heere doch bekent: En kortheyt van mijn dagen:
De doodt wanneer sy my ontbloot, En uyt de wereldt stoot,
Laet ik u dan behagen.
7. Mijn ziel of die u wel geviel, Hoe sou het mijn vermaken, Doch nu beveel ick die aen u, Geeft dat sy 't Halelu,
Hier namaels doch mach smaken.
8. Daert klinkt en daer men niet en sinkt Als uwen lof o Heere,
Een toon, in uwes Hemels Troon,
Van al de Eng'len schoon: die niet zijn te waerderen.
9. Daer sy altijd sijn eeuwig bly: Bevrijd van al 't verderven
Daer een en drie zijn algemeen: Och leyt ons daer eens heen Wanneer wy moeten sterven.
Den mensch die recht bedenkt hoe dat hy hier moet leven, Die sal hem sekerelyk tot waer berou begeven,
Wsant soo hy leven moet en leeft hy nergens na, En 't geen hy niet en wil, dat doet hy veel te dra, Hier staet een vrome Ziel en siet vast om en omme, En 't geen dat hy wil en kan hy niet bekomme, Hy wert seer ligt verrukt van 't een of 't ander quaet En uyt dit alles leert hy syn verdurven staet, Indien dat hy neemt voor God heel en al te dienen,
't Vlees heeft daer toe geen lust 't wil ook geen hulp verlienen, Den Satan die gaet om gelyk een Leeuw die bryst.
Het goed dat noemt hy quaed en 't quaed hy staeg aanpryst: Hier komt de Wereld ook, en speelt hier yd'le rolle,
Zy wil men zal in haer ook wroeten als de mollen Als of in haer yets lag verborgen van waardy, Doch als men soo niet wil, komt sy heel anders by Zy pronkt haer zierlyk op blanket het aengesigte, En weet soo over al veel schyn deugt op te rigte Dus soekt sy yder een te krygen op haer zy, Dus niemand soo my dunkt is van haer lockaes vry Veel slocken haer maer in met lusten en begeerten
Daer sy in eeuwigheit, haer niet kunnen verteeren Het geen de satan raedt dat wert van haer volbrogt En 't geen de werelt biet, word van haer dier gekocht, 't Vlees heeft al me sijn lust tot veel onreyne dinge Het luystert met vermaeck als Mereminnen singe Daer 't nochtans niet beduyt als schrikkelijke wint Komt hier dan werelts mens siet hoe gy lijt verblint Want op u vreugde sang sal hast een storrem rijsen Waer door God u seer snel in in 't eeuwig sal wijsen Gy die hier u vermaek in dese wereldt schept, Denk dat gy 't hier ook al in dese wereld hebt, Gy die nooit eenen traen stort over uwe werken, Die boos syn van u jeugt tot nu sonder opmerken, Snak, vry na 't geen niet is hapt al na 's werelds aes Denkt dat u deel sal zyn, met de vreck Ryken dwaes, Want die in sonden leeft en komt alsoo te sterven, Zonder het waer berouw wat kan die anders erven Als eeuwig duysternis daer pyn is sonder end, Ziet nu een vrome ziel hoe die hem anders went. Om dit elend t'ongaen soo neemt hy beeter gangen Want heeft hy quaed gedaen so wordt syn harte bange Hy bid God om gena stort tranen van berou,
En wenst dat het niet meer van hem geschiede sou Zyn hart dat is gescheurt hy voelde een groot wonde. En roept ik ben bekom'rt van wege myne sonden, Myn Heere Iesus komt dog metter haest,
Ik leg heel in onmagt myn Ziel is seer verbaest. Ziet Iesus hoe ik kom voor u geboge kruipen,
Och Heer laet in mijn wont een kleine druppel druipen
Van u vergoote bloedt, dat gy hebt uytgestort, Wanneer gy om myn quaet syt tot de doot geport Van 't Hof gethsemane, tot Colgat Gooftscheel-plaetse, Is u niet aengedaen als wreedtheyt en temtaetse, Gy zyt om myne schuld daer aen het Kruys-gehegt Gy Heer en dat voor my ick een onweerdig knegt Gy Heer en dat voor my ick arme stof en asse, Och Heer! hoe kan ik dit u weerdigheyt toe passen Gy zyt daer als een lam ter slachtinge geleyt, En nochtans is by u de grootste majesteyt,
Kon niemandt hier op aerd u Vaders tooren slissen, Om 't Handschrift tegen my heel en al uit te wissen. En wasser niemant niet, die in u plaets kost treen, Om uwes Vaders toorn, te stillen hier beneen? Moest gy om myne schult; van uwen Vader dalen Om syn gerechtigheyt ten volle te betalen:
Ach Heer, Ach Heer! leert my dit doch ter deeg verstaen, Leyt my in 't rechte spoor, doet my u wegen gaen Geeft dat ik niet meer en kruys door myn misdaden Ontlast my van het Pacht daer ik mee ben beladen Ik die hier voor u leg ootmoedig en bedruckt Laet my dog nooyt van u weer werden weggerukt Laet ik u dog niet meer met myne zonde steeken, Maer geeft dat ik van dag, tot dag, die mach afbreken, Geeft dat ik noyt en doe, het geen dat u mishaegt Geeft dat het minste quaed, van my niet werd gewaegt, Laet doch een kleyne wond myn Siele also smarte Dat ik daer door gevoel de prikkels in myn harte Wilt doch de gruwelikheid der sonden myn doen sien
En om die niet te doen, u hulp gestaeg aenbien, Geeft dat ik tegen u, noyt mor, of komt te knorren, Maer wilt dog myne wil, tot d'uw' gedurig porren: Dit heer, en 't geen nog meer dient tot de Zaligheit, Maekt myn daer toe altyd gewillig en bereyd, Om uws naems wil alleen bid ik om u genade, Geeft dat ik my hier na, met u eens mag versade, Laet dese tyd van my geen tyd werden geagt,
Maer dat doch d'eeuwigheydt van my werdt staeg bedacht, En als myn pelgrims reys ten einde is gekomen,
Laet dan myn ziel by u dog worden opgenomen.