Ete roept het groot gezwier
Van ons arme Sluysse Weezen, Droefheyd is 'er op geresen, O weemoedig hert komt hier! Om te laven, Door u gaven, Zoo ontsteekt het liefdens vier.
2. Want de tyd is seer verkeert: 't Mindere plaegt te vermeeren: Nu schijnt het weer om te keeren: Dagelyks de tijd dit leerd, 't Geen eer groeyde: En seer bloeyde,
Werd nu van 't onkruid verteerd. 3. Daer men wel eer vruchten von, Vind men nu geen kruit nog blomen, Schaersheid is ons overkomen, 't Is nu als een droeve Son, Weinig stralen
Eertyds pralen,
Veel misbruik was doe men 't won. 4. O wat ken de sonden al, Droefheid komt uyt te gieten, Menigenderley verdrieten, Hier beneen in 't aerdsche dal, O door zonden
Krygt men wonden,
Die men noyt weer heelen zal. 5. God de Heer heeft weg gerukt Veele ouders van haer kind'ren, 't Capitael komt seer te mind'ren Van de Wezen heel bedrukt, Wilt ons armen
Dog ontfarmen,
Dee nu zitten neer gebukt. 6. Onze God zal u wel weer Door sijn goetheid so belonen, Hier of namaels met een kroone: Geeft maer uyt een harte teer Uyt medooge: God is hooge Maer zent licht sijn segen neer.
7. Komt doch mijn gesegende, Sal hy u dan laten hooren, By 't gezang der Eng'len Chooren, Hier is nu gewenste vree,
Voor u geven, In u leven,
Aan die hem bekommert lee. 8. Wat gy dan de minste doet, In Goos naam hier op de aerde, Sal God achten zoo van waerde, Of 't hem zelfs waar ontmoet: Wilt dan achten,
d'Arme klachten,
Om te winnen 't eeuwige goed.
Lijkdicht of Triumphe, over de Gelukzalige Ontslaping van Do. Iacobus
Kuyperis, In sijn leven getrouw Bedienaer Iesu Christi in de Gemeinte
van Maes-sluys, gestorven den 18 Mey 1684. Met het gewenste; dog
onverwachte beroep wegens Do. Adrianus Hoyer, getrouw Predikant
in de Gemeinte tot Zwartewaal, Bevestigt op Maes-Sluys den 31
December 1684.
VEel beter is den dag des doods zeid Salomon, Dan die: wanneer ymand door baren kind'ren won,
Want die ter wereld komt heeft veel verdriet te wachten, Maar die hier Zalig scheid, scheid ook van alle klachten: Gelukkig dan ô Ziel! die kort'ling is verhuist
Want hare woning leid maar in het stof vergruist, Het teere aarde vat waar in zy was beslooten. Leid nu daar ter neer gestort, en leidig uitgegoten Een sterk geknogten band is nu aan stuk geraakt Het ligchaam leit in 't stof de geest 't geluk nu smaakt De stryd is nu gedaan de Ziele heeft Victory,
En is eeuwigheid by God in volle Glory. Kuiperis onse vriend rust van zyn arrebeyd.
Syn ligchaam leid in 't graf sijn ziel heeft d'eeuwigheid Daar draagt sy 's Hemelschen beeld uit 't aards is sy gewandelt, Nu smaakte hy selfs en siet 't geen ons heeft verhandelt Tot op den laatsten dag van Christi Hemelvaert Was alles Hemels dat hy aan ons heeft verklaart, 't Was dalderlaatste reis dat zyn bespraakte tonge Ons van den Hemel sprak daar hy is ingedrongen Misgunt hem dit dog niet ey houd u klagten in! 't Verlies by ons is groot maar grooter syn gewin, Was hy ontydig dood door wree Tyrans humeuren, Gelyk dat aan Gods volk wel veeltyds placht te beuren. Stephanus die wierd dood gestenig uit gejaagt,
Ier'mias van gelyk Iesaias wierd doorzaagt, Petrus wierd gekruist Andreas van gelikke, De Heere Iesus stutr aan 't kruis met dorens prikke Zachrias de propheet word jammerlyk ontbloet, Tusschen den Tempel en den Altaer bleef hy dood Hoewel dit alles niet tot Zaligheid kan schaden,
De droefheid zal zoo ras door zwakheid niet verzaden, Het weenen hangt meer aen als 't door wreetheid geschied, Dat yemand werd gedood door trots of streng gebied: 't Is veel het lot geweest van die de Heer beminde Dat onnatuerelyk de doot haer quam verslinden: Hoe meenig martelaer heeft so een doot gesmaekt Dat wie daer recht aen denkt, 't noch in het harte raekt, Maer nu ons waerde Vriend en Harder is ontslapen En op sijn bed gerust met Helm Schilt en Wapen, Vol van het waer Geloof, gegrontvest op den Heer Ey weest hier in verblyd, verblyd u dan nog meer Om dat God nu sijn plaets door Hoyer doet beklede Die hem met regt en ernst soekt vlytig na te trede: Want hy is soo een Man, die flux roep uit de keel, En niemand en ontziet: al was hy noch soo eel,
Niet dat hy menschen haet, neen hy is zeer sagtmoedig, In ommegang gemeen, in liefde overvloedig,
Hy haet de boosheid seer, maer is der menschen vriend, Dan is hy meest verblyd, wanneer hy Ziele wint, 't Is wysheid wat hy leert, want hy wil ziele vangen 't Verstand is ook in hem, want hy wykt quade gangen, Hy spant zyn kragten in met hart met ziel en mont Om die hem sijn vertrouwt, te rukken uit d'afgront, Hy dondert met sijn leer, en ligt ook met sijn leven Hy weet 't vermengde volk een yder 't sijn te geven Den Sondaer tast hy aen, en grypt hem in 't hert,
Dan heelt hy wederom wanneer 't gebroke werd, Al 't geen dat nodig is om 't vollik te bewaren,
Dat kan hy uyt Gods woord zeer grondig wel verklaren, Den lauwen burger-rust en laat hy niet met vreen, Maer roept, God spuwt u uyt lauwe Laodiceen, Den Hemel is te hoog om makkelyk in te raken, Men moet daer stryd toe doen, met bidde, vaste waken, Denkt wie dat nagt en dag geduyrig om u gaet, Het is dien helschen Draek die u zeer vierig haet, Ik heb het u geseid, en hoop het meer te zeggen, Op dat niemant namaels de schult op my kan legge Siet so een Man heeft God ons nu weer toegebragt En dat besonderlyk daer niet wert opgedagt, By ongelegentheid is hy hier komen Preken,
Doe heeft God door zyn stem veel harten so doen breken, Dat sy met grooten lust hem wensten op den stoel, Daer Kuyper meenigmael het nodeloos gewoel, Seer vierig heeft bestraft gelukkig die 't onthouwe En nu met liefde weer ons Hoyer hier aenschouwe, Daer moet eerst liefde zyn tot 't Woord, en ook tot hem, Of 't is voor die het hoort maer als een bloote stem 't Moet in het harte gaen, of 't kan geen vrugten werken, Die hem niet regt en mind, en kan niet recht opmerken, Al die geen liefde draegt tot zoo een Predikant, Die voor de Ziele waekt die is als steenig Land, Dat niet bequaem en is om goed saet in te smakken 't Is te stug en styf 't kan niet in 't harte zakken, 't Moet sagte aerde zyn bequaem en wel bereid,
Dan zal 't Woord vruchten doen als 't een vroom Leeraer zeid. Siet dan hoe dat gy hoort, bereid u hart ter dege,
Hier toe wil God de Heer my en u al bewegen, Laet ons met dankbaerheid nu treen in 't Nieuwe Iaer, Waer in dat ik u wensch Gods zegen allegaer.
[Gelooft sy God de Heere]
Stemme: Als 't begint. Of: Wonderlyk zyn de werken.
1.
GElooft sy God de Heere
Dat Hoyer werd verwacht Om ons Maes-Sluys te leeren, Dat noodig is geacht
In Kuypers waerde stee, Daer wy hem wenschen Vree, Tot Ziel en Zaligheyd, Van hem, en die hy weyd.
2. Och Hoyer wilt doch Hope, Terwyl de Sonne schynt, Soekt harte te ontdopen, Eer 't goede weer verdwijnt, Men wacht al donker weer, Den dag en is niet veer Dat alles sal vergaen, En in de vlamme staen.
3. Denkt yder Predicasy Die gy nog komt te doen, Dat het is Godes grasy, Daerom weest op u hoen, Als of 't den laetsten was,
Brengt Dood en Hel te pas: Stelt voor het droef gequel Dat namaels wezen zel.
4. Wilt doch geen nieuwigheden Oyt brengen op de stoel,
Maar uwe plaats bekleden, Na het oude gevoel Dat eerst is ingestelt? Wykt noit om gunst of geld, Dient u Meester oprecht, Als een getrouwen knecht.
5. Hebt doch acht op u leven, En op u leere zoet,
Wilt recht noch slinker geve, 't Geen gy niet geven moet, Het pand u toevertrouwt, Doch wel ten degen houd, Zoo zult gy u behoen, En die u Leer na doen.
6. Wilt den mensch niet laten, Sijn goddeloos praten,
Acht hy 't voor noloos praten, En blyft zijn harte stijf, Het zal u schult niet zijn Als hy moet in de vyn, Gy hebt u Siel bewaart, Als hy ter Helle vaart.
7. Soo gy dus uyt komt werken U plicht, door Godes las,
Dan zal hy Hemels vlerken Aan u eens hegten vast, Wanneer gy na de dood, Sult rusten in den schoot, Van Vader Abraham, By 't onbevlekte Lam.
8. Die u daar zal vercieren Met een Hemelschen kroon, Daar al de Eng'len zwieren, Rondsom des vaders Troon, En roepen over luyt, Het Halleluja uyt, Driemaal, Heilig is God, Amen, dat is het slot.