Spraak interface zal in sommige toepassingen zeker van nut zijn, maar in de praktijk blijkt volgens mij toch dat er een te groot verschil is tussen spreek en schrijftaal. Denk bijvoorbeeld aan leestekens, die
23
Shears A., et al.: High Precision Touchscreens: Design Strategies and Comparisons with a Mouse, 1989
als ze uitgesproken worden een zeer onnatuurlijk taalgebruik opleveren.
Als dit wil gaan werken dan zal de computer niet alleen woorden maar ook intonatie, klemtoon en dergelijke moeten begrijpen. De grote individuele verschillen die onze taal juist zo interessant maken, zullen voor de computer een grote hindernis vormen.
Ook sociaal is het spreken tegen de computer een slecht te accepteren verschijnsel. Vergelijk dit maar met de ergernis die telefonerende mensen in de openbare ruimte kunnen opleveren.
Spraakherkenningsoftware is altijd een grote wens geweest maar wordt nog steeds niet echt veel gebruikt. Nicholas Negroponte geeft hiervoor een oorzaak in zijn boek !Digitaal Leven" 24;
"Voor de meeste mensen vormt typen niet de ideale interface. Als we met onze computers konden praten, zou zelfs de meest verstokte conservatievelling ze met meer enthousiasme gebruiken. Toch blijven computers min of meer doof en stom. Waarom? De Voornaamste reden waarom er zo weinig vooruitgang wordt geboekt in spraakherkenning is een gebrek aan perspectief, niet een gebrek aan technologie. Als ik demonstraties van spraakherkenning zie, of advertenties voor producten waarin mensen een microfoon voor hun mond houden, vraag ik me altijd af of ze nu echt het feit over het hoofd hebben gezien dat het grote voordeel van spraak is dat je je handen vrijhoudt. Als ik mensen met hun gezicht tegen het scherm aan zie praten, vraag ik me af of ze nu echt vergeten
24
als ze uitgesproken worden een zeer onnatuurlijk taalgebruik opleveren.
Als dit wil gaan werken dan zal de computer niet alleen woorden maar ook intonatie, klemtoon en dergelijke moeten begrijpen. De grote individuele verschillen die onze taal juist zo interessant maken, zullen voor de computer een grote hindernis vormen.
Ook sociaal is het spreken tegen de computer een slecht te accepteren verschijnsel. Vergelijk dit maar met de ergernis die telefonerende mensen in de openbare ruimte kunnen opleveren.
Spraakherkenningsoftware is altijd een grote wens geweest maar wordt nog steeds niet echt veel gebruikt. Nicholas Negroponte geeft hiervoor een oorzaak in zijn boek !Digitaal Leven" 24;
"Voor de meeste mensen vormt typen niet de ideale interface. Als we met onze computers konden praten, zou zelfs de meest verstokte conservatievelling ze met meer enthousiasme gebruiken. Toch blijven computers min of meer doof en stom. Waarom? De Voornaamste reden waarom er zo weinig vooruitgang wordt geboekt in spraakherkenning is een gebrek aan perspectief, niet een gebrek aan technologie. Als ik demonstraties van spraakherkenning zie, of advertenties voor producten waarin mensen een microfoon voor hun mond houden, vraag ik me altijd af of ze nu echt het feit over het hoofd hebben gezien dat het grote voordeel van spraak is dat je je handen vrijhoudt. Als ik mensen met hun gezicht tegen het scherm aan zie praten, vraag ik me af of ze nu echt vergeten
24
Negroponte N.: Digitaal Leven, 1996 (pag. 132)
zijn dat een van de reden waarom we onze stem gebruiken nou juist is dat we daarmee op afstand kunnen functioneren."
Verder vertelt Negroponte waarom het belangrijk is dat de computer van een afstand te bedienen is;
"We hebben ook het belang van spraak zonder woorden over het hoofd gezien. Hedendaagse computers vragen bijvoorbeeld uw volledige aandacht. Gewoonlijk moet u zitten. U moet uw aandacht vrijwel uitsluitend wijden aan het proces en de inhoud van de interactie. Het is haast niet doenlijk de computer in het voorbijgaan te gebruiken of het apparaat zich bezig te laten houden met één gesprek uit meerdere. Spraak zal dit veranderen. Het is ook uiterst belangrijk de computer buiten handbereik te kunnen gebruiken. Denkt u zich eens in dat een gesprek met iemand altijd zou vereisen dat die persoon zijn neus in uw gezicht diende te duwen. Gewoonlijk praten we met mensen op een zekere afstand, we draaien ons even om en doen iets anders, en het is bepaald geen uitzondering dat we elkaar niet zien terwijl we nog steeds aan de praat zijn. Ik wil dat een computer zich binnen gehoorsafstand bevindt, wat betekend dat het probleem moet worden opgelost hoe spraak gescheiden kan worden van andere omgevingsgeluiden als de airconditioning of een overvliegend vliegtuig." 25
Er zijn dus nog wel enkele hobbels die genomen moeten worden voordat spraak een alternatief zou zijn voor de huidige vormen van input.
25
Bij Startrek, waar ook spraak wordt gebruikt voor het besturen van computers, is te zien dat men er in deze science fiction reeks vanuit gaan dat een computer onderscheid kan maken tussen gesprekken die tussen de mensen gevoerd worden en de commando"s die bestemd zijn voor de computer. Ook is bij deze serie te zien dat de computer is opgegaan in de omgeving (ubiquitous computing), iets wat ik al eerder aan heb gehaald in deze scriptie.