2.2 Kwalitatieve vertegenwoordiging bij de Oscars
3.2.1 Het Sony Pictures schandaal
Het idee dat mensen het liefst naar vertegenwoordigingen van hun eigen etnische groep kijken, heerst sterk in de filmindustrie. Dit blijkt ook uit de in 2014 gelekte interne e-mails van Sony Pictures. De e-mails verschenen op WikiLeaks117 en zorgden voor veel ophef. De e-mails werden
naar waarschijnlijkheid openbaar gemaakt door een groep genaamd Guardians of Peace, die eisten dat Sony’s film The Interview niet uitgebracht werd. De film is een komedie over Noord- Korea waarin de CIA voorbereidingen treft voor een aanslag op leider Kim Jong-un. Volgens de groep zou de film niet goed ontvangen worden en haat zaaien. Ze eisten dan ook dat de film, die volgens hen de vrede zou kunnen verstoren en tot oorlog zou kunnen leiden, niet uitgebracht zou worden.118
Tussen de gestolen e-mails zat onder andere een e-mail uitwisseling tussen Amy Pascal, mede-voorzitter van Sony Pictures, en filmproducent Scott Rudin. De e-mails onthulden onder andere dat de twee aan het grappen waren over de film voorkeuren van president Obama. Pascal vroeg Rudin om advies over waar ze het op een fondswerving met de president over moest hebben, waarop hij reageerde dat ze hem moest vragen of hij wat films zou willen financieren. Pascals reactie op deze suggestie was:
“I doubt it. Should I ask him if he likes DJANGO (Unchained)?”119
Vervolgens noemen de twee nog 12 Years a Slave, The Butler en Think Like a Man als voorbeelden van films die waarschijnlijk bij Obama in de smaak zouden zijn gevallen. Drie van de genoemde films gaan over de slavernij. Daarnaast staan in alle genoemde films Afrikaans- Amerikaanse personages centraal en zijn ze gemaakt door Afrikaans-Amerikaanse producenten met Afrikaans-Amerikaanse acteurs in de hoofdrol. Rudin heeft nog een laatste suggestie voor dit lijstje met favoriete films van de president:
116 Hornaday, Ann. ‘Middle of Nowhere’s director helping to redefine black indie films’ The Washington Post. 12
oktober 2012. 4 november 2016. <https://www.washingtonpost.com/entertainment/movies/middle-of-nowheres-
director-helping-to-redefine-black-indie-films/2012/10/12/2a97b442-13b4-11e2-ba83-a7a396e6b2a7_story.html>
117 De website WikiLeaks werd in 2006 opgericht voor klokkenluiders uit overheidsinstellingen en bedrijven om
anoniem documenten te kunnen ‘lekken’ en zo misstanden openbaar te maken.
118<https://www.theguardian.com/film/2014/dec/09/hackers-demand-sony-cancel-kim-jong-un-film-the-
interview>
119 Warren, Lydia. ‘Shonda Rhimes Hits Out At Leaked Racist Email Exchange Between Sony Co-chair and Hollywood
Producer As She Slams The Media For Not Calling Them Out.’ Dailymail. 12 december 2014. 2 november 2016. <http://www.dailymail.co.uk/news/article-2871525/Shonda-Rhimes-hits-leaked-racist-email-exchange-Sony-chair- Hollywood-producer-slams-media-not-calling-out.html>
49 “Ride Along. I bet he likes Kevin Hart.” 120
De e-mails werden niet goed ontvangen binnen de filmindustrie. Shonda Rhimes, schrijfster van onder andere Grey’s Anatomy en Scandal, noemt de opmerkingen van Pascal en Rudin simpelweg racistisch. Beiden hebben hun excuses aangeboden voor de opmerkingen en Pascal besloot zelfs haar baan op te geven. Naar eigen zeggen waren de e-mails niet racistisch bedoeld. Wel laten ze zien dat gedacht wordt dat mensen alleen naar representaties van hun eigen etniciteit kijken.
In een andere gevoelige e-mail, geschreven aan Sony voorzitter Michael Lynton, suggereert een producer dat Sony het casten van Afrikaans-Amerikaanse acteurs moet mijden. Volgens de producer, wiens naam van de e-mails verwijderd is, is de internationale markt namelijk racistisch:
“I believe that the international motion picture audience is racist — in general pictures with an African American lead don’t play well overseas.”121
De e-mail werd gestuurd naar aanleiding van de film The Equalizer (2014) met Denzel Washington in de hoofdrol. De film leverde 191 miljoen dollar op, waarvan 47% buiten de Verenigde Staten. De producent suggereert echter dat dit percentage niet hoog genoeg is en dat van andere films naar verwachting 65% van de opbrengst buiten de Verenigde Staten behaald wordt. De schuld voor de, volgens hem, tegenvallende internationale opbrengst legt hij bij de huidskleur van hoofdrolspeler Denzel Washington.
Naast de e-mails werden ook de salarissen van de werknemers van het bedrijf gelekt. Sony Pictures is onderdeel van het Japanse conglomeraat Sony Corporations en uit de informatie die openbaar gemaakt is, worden de verschillen tussen het salaris van het Japanse en het Amerikaanse personeel duidelijk. Zo krijgt Michael Lynton, hoofd van Sony Pictures, twee keer zoveel betaald als zijn baas, CEO Kazuo Hirai. In 2014 verdiende Lynton drie miljoen dollar, terwijl Hiari ‘maar’ 1,5 miljoen betaald kreeg. Nog acht andere blanke werknemers onder Hiari verdienden in 2014 hetzelfde of een hoger salaris.122 Ook is er een groot verschil tussen het salaris van Hiari en dat van zijn voorganger Howard Stringer. In 2010 verdiende de Amerikaanse
120<http://www.dailymail.co.uk/news/article-2871525/Shonda-Rhimes-hits-leaked-racist-email-exchange-Sony-
chair-Hollywood-producer-slams-media-not-calling-out.html>
121 Spargo, Chris. ‘Producer says Denzel Washington won't make money for Sony because he is black and the rest of
the world is 'racist', leaked emails reveal.’ Daily Mail. 18 december 2014. 6 november 2016.
<http://www.dailymail.co.uk/news/article-2878621/Producer-says-Denzel-Washington-won-t-make-money-Sony- black-leaked-emails-claims-rest-world-racist.html#ixzz4Qecpz5rY>
122 Italiano, Laura. ‘Sony Emails Reveal Racist Slams On Obama’. Page Six. 11 december 2014. 2 november 2016.
50 CEO maar liefst 9,1 miljoen dollar.123 Ondanks dat de Japanner een topfunctie in de filmindustrie heeft weten te bemachtigen, blijkt uit zijn salaris dat hij niet gelijk behandeld wordt als zijn blanke collega’s. Ongelijkheid begint dus al aan de top van de filmindustrie.
Ook gekleurde acteurs krijgen minder betaald dan hun blanke tegenspelers. Volgens The Hollywood Reporter zijn er twaalf acteurs en actrices die gemiddeld meer dan vijftien miljoen dollar per film krijgen.124 Slechts twee van deze twaalf acteurs, Dwayne Johnson en Denzel Washington, zijn gekleurd. Geen enkele gekleurde actrice komt ook maar in de buurt van zo’n salaris. Dat blijkt uit de lijst met ’s werelds best betaalde acteurs die Forbes in 2015 publiceerde.125 De Chinese Bingbing Fan is de enige gekleurde actrice op deze lijst, maar zij verdient haar geld in het buitenland. Gekleurde acteurs doen het aanzienlijk beter, maar op een paar uitzonderingen na krijgen ze lang niet zo veel als hun blanke collega’s. Deze uitzonderingen zijn echter alleen Afrikaans-Amerikaanse acteurs. Er staan wel gekleurde acteurs met een andere afkomst op de lijst, maar deze zijn allemaal werkzaam in Bollywood en niet in Hollywood. Een agent van één van de grote agentschappen in Hollywood belicht een deel van het salarisprobleem voor gekleurde acteurs:
“If you’re a big star you’re getting paid well, but the middle level has been cut out.” 126
Uit de vorige hoofdstukken is gebleken dat gekleurde acteurs bijna nooit de hoofdrol in een film vertolken. Ze zijn dus vaak niet de ster van de film, waardoor het salaris van de meeste gekleurde acteurs een stuk lager ligt dan die van blanke acteurs. De salarissen van Denzel Washington en Dwayne Johnson laten zien dat het niet onmogelijk is voor een gekleurde acteur om zo’n hoog salaris te krijgen. Ze moeten echter wel eerst een sterrenstatus behalen, willen ze hiervoor in aanmerking komen. Het worden van een filmster wordt hen echter wel moeilijk gemaakt, omdat ze bijna nooit gecast worden voor grote rollen.
123 Alpeyev, Pavel, Grace Huang. ‘Sony Hack Shows Film Studio Head Paid Double CEO Hirai.’ Bloomberg Technology.
10 december 2014. 2 november 2016. <https://www.bloomberg.com/news/articles/2014-12-10/sony-hackers- expose-salaries-e-mail-as-no-end-to-leaks-in-sight>
124 THR Staff. ‘Hollywood Salaries Revealed, From Movie Stars to Agents (and Even Their Assistants)’. The Hollywood
Reporter. 10 februari 2014. 18 november 2016.
<http://www.hollywoodreporter.com/news/hollywood-salaries-revealed-movie-stars-737321>
125Robehmed, Natalie. ‘The World's Highest-Paid Actors 2015: Robert Downey Jr. Leads With $80 Million Haul.’
Forbes. 4 augustus 2015. 18 november 2016. <http://www.forbes.com/sites/natalierobehmed/2015/08/04/the-
worlds-highest-paid-actors-2015-robert-downey-jr-leads-with-80-million-haul/#862431722986>
126Adamczyk, Alicia. ‘Why you should care about the Hollywood wage gap.’ Times. 26 februari 2016. 19 november 2016. <http://time.com/money/4207416/hollywood-wage-gap/>
51
3.3 Conclusie
In dit hoofdstuk is onderzocht in hoeverre gekleurde acteurs vertegenwoordigd zijn in de kerninstituties van de filmindustrie. Hierbij is gekeken naar de vertegenwoordiging bij zowel de agentschappen als bij de grote studio’s. Beperkte toegang tot deze kerninstituties zorgt namelijk voor ongelijke kansen en mogelijkheden.
Drie agentschappen zijn verantwoordelijk voor de representatie van de meerderheid van de acteurs. De groep acteurs die de grote agentschappen vertegenwoordigen is aanzienlijk minder divers dan de groep gekleurde acteurs die vertegenwoordigd worden door de kleine, onbekende gezelschappen. De grote agentschappen maken gebruik van packaging, waardoor de concurrentie belemmerd wordt. Kleine agentschappen krijgen hierdoor vaak niet eens de kans om hun acteurs voor te dragen voor een project. Een ander probleem van packaging is dat blanke acteurs vaak gezien worden als de drijvende factor van deze pakketten, waardoor het nog moeilijker is voor gekleurde acteurs om door te breken in de filmindustrie.
Net als de agentschappen dragen ook de grote filmstudio’s weinig bij aan de diversiteit. In hun films zien we voornamelijk blanke acteurs in de hoofdrol. Onafhankelijke distributeurs doen het een stuk beter op dit gebied, maar bereiken vaak een veel kleiner publiek. Uit de gelekte Sony e-mails blijkt dat er in Hollywood het idee heerst dat mensen het liefst naar vertegenwoordigingen van hun eigen etnische groep kijken. Daarnaast wordt er gedacht dat films met gekleurde acteurs en films over raciale problemen minder goed verkopen in het buitenland. Wanneer grote filmstudio’s er wel voor kiezen om gekleurde filmmakers te vertegenwoordigen, worden zij vaak ingedeeld bij specifieke genres of op etniciteit gerichte projecten. Uit dit hoofdstuk blijkt tevens dat de ondervertegenwoordiging al aan de top van de kerninstituties begint.
52 Eindconclusie
Het doel van deze masterscriptie was om een beeld te schetsen van de vertegenwoordiging van gekleurde acteurs in de huidige filmindustrie van Hollywood om zodoende aan te kunnen tonen in hoeverre de Oscars een afspiegeling van deze industrie zijn. Om een zo compleet mogelijk beeld te krijgen is gekeken naar drie verschillende vormen van vertegenwoordiging.
Als eerste is gekeken naar de numerieke vertegenwoordiging van gekleurde acteurs bij de Oscars. Hieruit blijkt dat sommige etnische groepen ondervertegenwoordigd zijn bij de Oscars. Dit geldt niet voor Afrikaans-Amerikaanse acteurs. Het aantal nominaties dat zij de afgelopen jaren gekregen hebben, is in lijn met het aandeel dat ze innemen in de Amerikaanse bevolking. Daarentegen zijn Aziatische Amerikaanse en Latijns-Amerikaanse acteurs sterk ondervertegenwoordigd bij de Oscars. Ook vallen films met blanke acteurs in de hoofdrol een stuk vaker in de prijzen dan films met gekleurde acteurs in de hoofdrol. Ter vergelijking is met behulp van de analyses van de Hollywood Diversity Reports gekeken naar de numerieke vertegenwoordiging van gekleurde acteurs in Hollywood. Hier valt uit te concluderen dat ze op alle gebieden ondervertegenwoordigd zijn. Het aandeel dat gekleurde mensen innemen in de Amerikaanse bevolking is een stuk hoger dan de hoeveelheid gekleurde acteurs die op het witte doek te zien zijn.
Voor de tweede vorm van vertegenwoordiging, de kwaliteit, is ingezoomd op stereotypes. Bij stereotypes worden mensen gereduceerd tot versimpelde en overdreven kenmerken, wat kan leiden tot verkeerde veronderstellingen over groepen mensen. In films wordt regelmatig gebruik gemaakt van stereotypes en in dit onderzoek is een overzicht gegeven van stereotypes in films van Afrikaans-Amerikaans, Latijns-Amerikaanse en Aziatisch Amerikaanse mensen. Deze stereotypes zijn vandaag de dag nog regelmatig terug te zien in films, al dan niet in een andere vorm. Vervolgens zijn drie films die genomineerd zijn door de Academy geanalyseerd om te kijken of het juist deze stereotyperende rollen zijn die in de filmindustrie de hoogst mogelijke waardering krijgen. In The Help en Beasts of the Southern Wild zijn duidelijk Afrikaans-Amerikaanse stereotypes die afkomstig zijn uit de tijd van de slavernij te herkennen. 12 Years a Slave doet afstand van deze oude stereotypes, maar geeft wel een stereotyperend beeld van Afrikaans-Amerikanen door ze enkel en alleen in de slachtofferrol te plaatsen. In zowel The Help als 12 Years a Slave zijn de rollen voor de zwarte acteurs gebonden aan hun etniciteit.
Voor de laatste vorm van vertegenwoordiging, de centraliteit, is gekeken naar de vertegenwoordiging van gekleurde acteurs bij agentschappen en grote studio’s. Hierbij is het begrip packaging uitgelicht. Dit is een soort product bundeling waarbij voornamelijk blanke filmmakers in film pakketten worden aangeboden aan de studio’s. Deze pakketten zorgen voor
53 oneerlijke concurrentie, doordat kleinere agentschappen de kans niet krijgen om hun talenten aan te bieden. Gekleurde acteurs zijn juist vaak afhankelijk van deze kleine agentschappen voor vertegenwoordiging, waardoor ze weinig te zien zijn in grote studio films. Hun vertegenwoordiging is een stuk beter bij onafhankelijke films, al bereiken deze een minder groot publiek. Door hun ondervertegenwoordiging bij grote agentschappen en studio’s krijgen gekleurde acteurs vaak niet de voordelen die deze kerninstituties opleveren. Als laatste zijn de gelekte Sony e-mails besproken, waar we een aantal dingen uit af kunnen leiden. Als eerste blijkt dat de gedachte heerst dat mensen het liefst kijken naar representaties van mensen met dezelfde etniciteit als zij. Tevens blijkt dat de ondervertegenwoordiging al aan de top van de filmindustrie begint.
Dit onderzoek onthult niet alleen de ondervertegenwoordiging van gekleurde acteurs bij de Oscars, maar ook die van de filmindustrie zelf. Bij alle drie de vormen van vertegenwoordiging komen gekleurde acteurs er een stuk minder goed vanaf dan blanke acteurs. Uit dit onderzoek valt dan ook af te leiden dat de geringe vertegenwoordiging van gekleurde acteurs bij de Oscars terug te voeren is naar de filmindustrie. Het probleem begint en eindigt niet bij de meer dan 6.000 overwegend blanke leden van de Academy. Door meer gekleurde acteurs te nomineren wordt het probleem dat diep geworteld is in de filmindustrie niet opgelost. Er moet verandering in de vertegenwoordiging van gekleurde acteurs in de filmindustrie zelf komen om uiteindelijk ook veranderingen bij de Oscars te kunnen zien.
54 Discussie
Met deze scriptie heb ik een beeld geschetst van het huidige probleem rondom de vertegenwoordiging van gekleurde acteurs in de filmindustrie en bij de Oscars. Bij het onderzoek liep ik tegen een aantal moeilijkheden aan. Zo was er beperkte literatuur beschikbaar over de vertegenwoordiging van gekleurde acteurs bij de kerninstituties van de filmindustrie, waardoor ik ander soort bronnen (zoals de e-mails) moest gebruiken om toch een beeld te kunnen geven.
Een ander probleem waar ik tegenaan liep waren de filmanalyses. Doordat de kritiek op de Oscars het uitgangspunt voor mijn scriptie was, heb ik alleen films geanalyseerd die in de afgelopen vijf jaar genomineerd zijn voor een Oscar. Dit betekende helaas dat er alleen films met Afrikaans-Amerikaanse acteurs aan bod zijn gekomen, omdat Aziatische Amerikaanse en Latijns-Amerikaanse acteurs in deze jaren niet genomineerd zijn geweest.
Om een zo goed mogelijk beeld van de vertegenwoordiging van gekleurde acteurs te geven is er voor gekozen om drie verschillende vormen van vertegenwoordiging te behandelen. Dit had echter wel tot gevolg dat er slechts ruimte was voor het analyseren van drie films. Deze geven een indruk van wat voor soort films met gekleurde acteurs in de hoofdrol genomineerd worden door de leden van de Academy, maar dit geeft natuurlijk niet het complete beeld. De analyse van drie films is te beperkt om hier overtuigende conclusies uit te kunnen trekken. In een vervolgonderzoek zouden ook de andere films die genomineerd zijn geweest voor een Oscar geanalyseerd kunnen worden. Op deze manier kan er een zo compleet mogelijk beeld van de hoogst gewaardeerde films in de filmindustrie gegeven worden.
55 Literatuurlijst
Academy Membership. Oscars. Versie juni 2016. 17 juni 2016. <http://www.oscars.org/about/join-academy>
Academy Takes Historic Action To Increase Diversity. Oscars.org. 22 janurai 2016. 17 juni 2016. <http://www.oscars.org/news/academy-takes-historic-action-increase-diversity> Adamczyk, Alicia. ‘Why you should care about the Hollywood wage gap.’ Times. 26 februari 2016.
19 november 2016. <http://time.com/money/4207416/hollywood-wage-gap/> Alpeyev, Pavel, Grace Huang. ‘Sony Hack Shows Film Studio Head Paid Double CEO Hirai.’
Bloomberg Technology. 10 december 2014. 2 november 2016.
<https://www.bloomberg.com/news/articles/2014-12-10/sony-hackers-expose salaries-e-mail-as-no-end-to-leaks-in-sight>
Association of Black Woman Historians. ‘An Open Statement to the Fans of The Help.’ Association of Black Woman Historians.17 januari 2012. 15 november 2016.
<http://www.abwh.org/images/pdf/TheHelp-Statement.pdf>
Banks. Cherry McGee. “A Content Analysis of the Treatment of Black Americans on Television.” In: Social Education. Vol. 41, Nr. 4 (1977): p. 336 - 344.
Berg, Charles Ramírez. ‘Stereotyping in films in general and the Hispanics in particular.’ In: Howard Journal of Communications. Vol. 2, Nr. 3 (1990): p. 286-300.
Bielby, William en Denise Bielby. “Hollywood Dreams, Harsh Realities: Writing for Film and Television.” In: Contexts 1:4 (2002): 21-27.
Bogle, Donald. Toms, Coons, Mulattoes, Mammies & Bucks: An Interpretive History of Blacks in American Films. Continuum: New York, 1973.
Cheng, Susan. ‘Constance Wu And Ming-Na Wen Protest Hollywood’s Whitewashing Of “Ghost In The Shell”.’ BuzzFeed News. 19 april 2016. 8 oktober 2016.
<https://www.buzzfeed.com/susancheng/constance-wu-mingna-wen-urge-asian- americans-to-fight-back?utm_term=.eb2y5RQdA#.abPOY9LPe>
Cieply, Michael. ‘Coming Soon: A Breakout Year for Black Films.’ The New York Times. 1 juni 2013. 22 juni 2016. <http://www.nytimes.com/2013/06/02/movies/coming-soon-a- breakout-for-black-filmmakers.html>
Cieply, Michael en Brooks Barnes. ‘Why The Film Academy’s Diversity Push is Tougher Than It Thinks.’ The New York Times. 5 februai 2016. 17 juni 2016.
<http://www.nytimes.com/2016/02/06/business/media/motion-picture-academy- diversity-efforts-a-risk-of
bias.html?action=click&contentCollection=Movies&module=RelatedCoverage®ion=E ndOfArticle&pgtype=article%3E&_r=0>
56 november 2016. <http://www.nytimes.com/2011/08/10/movies/the-help-spans-two- worlds-white-and-black-review.html>
DeBerry, Jarvis. ‘An Unexpected, Enduring Lesson From Beasts of the Southern Wild.’ Colorlines. 16 juli 2012. 17 november 2016. <https://www.colorlines.com/articles/unexpected- enduring-lesson-beasts-southern-wild>
Deggans, Eric. ‘Redefining Hollywood: Diversity Makes More Money.’ National Public Radio. 12 februari 2014. 4 juli 2016.
<http://www.npr.org/sections/codeswitch/2014/02/12/275907930/redefining- hollywood-diversity-makes-more-money>
Donalson, Melvin. Black Directors in Hollywood. Austin: the University of Texas Press, 2003. Dyer, Richard. Gays and Film. Londen: Britisch Film Institute, 1977.
Ediberto, Roman. ‘Who exactly is living La Vida Loca? The legal and political consequences of Latino-Latina ethnic and racial stereotypes in film and other media.’ In: Journal of Gender,