Over het algemeen is mijn onderzoeksproces goed verlopen, echter waren er wel enkele struikelblokken, waarbij ik in eerste plaats moeite had met het bereiken van mijn populatie, huisartsen in Walcheren. Het heeft mij weken gekost om interviews in te plannen met huisartsen. In eerste instantie heb ik huisartsen proberen te bereiken via de mail en via de telefoon, waarbij ik al snel merkte dat ik niet in contact kwam met de huisarts maar met de huisartsassistente. In de meeste gevallen werd mijn verzoek voor een interview gelijk afgewezen. Hierop heb ik besloten om persoonlijk langs de huisartsenpraktijken te gaan en heb ik in bepaalde gevallen gewacht tot de betreffende huisarts een pauze had, waarin ik hem/haar kon aanspreken. Deze actie heeft mij in sommige gevallen uren laten wachten, maar was wel succesvol.
Vervolgens ben ik benaderd voor een interview met de Provinciale Zeeuwse Courant (PZC), zij waren erg geïnteresseerd in mijn onderzoek en wilden graag een artikel publiceren. Een week later stond er een artikel in de PZC met een foto van mij in de natuur (zie bijlage 4), dit zorgde voor veel ophef en commotie. Ik ben door tientallen mensen benaderd via sociale media en door meerdere mensen uitgenodigd voor interviews. Daarnaast zijn er discussies ontstaan op mijn Facebookpagina, waarbij mensen voor- en tegen ADHD-medicatie waren (zie bijlage 5). Het krantenartikel zorgde er ook voor dat ik respons kreeg van huisartsen, waardoor ik in totaal acht huisartsen heb kunnen interviewen. Hiervoor ben ik eenmaal naar Breda gereden, omdat de desbetreffende huisarts daar woonde. Het eerste interview verliep moeizaam, ik merkte dat ik erg veel moeite had met het stellen van de juiste vragen om bruikbare informatie te verkrijgen. Na het uitvoeren van twee interviews merkte ik dat ik veel meer bruikbare informatie verkreeg uit de interviews en dat mijn interview-vaardigheden snel waren verbeterd. Daarnaast ben ik in contact gekomen met een aantal ‘experts’ op het gebied van begeleiding van kinderen met ADHD. Ik ben bij hen langs geweest en heb hen geïnterviewd (zie bijlage 3).
Ik vond het erg moeilijk om het onderzoek compact te houden en had de neiging om constant extra informatie toe te voegen die eigenlijk niet relevant was. Bij het uitwerken van mijn resultaten ben ik vastgelopen, doordat ik het overzicht kwijt was geraakt. Hierop kreeg ik het advies om een boomfiguur te maken waarmee ik een overzichtelijke weergave kon creëren en hierbij een structuur in mijn verslag kon aanbrengen. Dit advies heb ik aangenomen (zie
boomfiguur in hoofdstuk 5 resultaten) en dit zorgde ervoor dat ik een duidelijk overzicht kreeg en
mijn onderzoek compact kon houden. Daarnaast heb ik ook besloten om de ‘expert’ interviews niet mee te nemen in dit onderzoek, omdat deze mensen niet voldeden aan mijn
onderzoekspopulatie en het onderzoek dan te breed zou worden. Echter zijn deze interviews niet voor niets geweest, ik heb hierdoor veel inzicht gekregen in de manier van denken van kinderen met ADHD en heb mij in hen kunnen verplaatsen. Dit zorgde ervoor dat het gehele verhaal voor mij heel duidelijk werd. Zo ben ik opgetrokken met een aantal kinderen met ADHD, heb ik met hen gevoetbald bij een dagopvang en hen onopgemerkt ‘geïnterviewd’. De kinderen gaven hierbij aan dat zij erg veel behoefte hadden om buiten te spelen en veel te sporten. Zij gaven aan dat zij een stuk beter slapen wanneer zij buiten hebben gevoetbald.
Ik had achteraf een aantal zaken anders willen aanpakken, allereerst kennis opdoen van de doelgroep en de populatie. Wanneer je een onderzoeksvoorstel schrijft wat puur op theorie gericht is, is het erg moeilijk om een reëel beeld te vormen van het totaalplaatje. Ik had bij het schrijven van mijn onderzoeksvoorstel enkele gesprekken in moeten plannen met de doelgroep en mijn populatie. Dit had voor mij bijgedragen aan het brengen van structuur in mijn onderzoek, daarnaast kon ik me dan beter verplaatsen in de respondenten tijdens de interviews.
Ten slotte heb ik onderschat hoe belangrijk een planning en tijdsbewaking is in het
onderzoeksproces en moet ik voortaan te werk gaan volgens een strakke planning. In deze planning moet ook rekening worden gehouden met bepaalde scenario’s, waarbij het in mijn geval fout ging bij het bereiken van mijn respondenten. Het is erg belangrijk dat ik voortaan een schets maak van mogelijke scenario’s, zodat ik beter kan inspelen op vertraging of
andere zaken.
Op het laatste moment is er nog een wijziging geweest in het onderzoek, er zijn namelijk twee deelvragen samengevoegd: deelvraag 1 met deelvraag 2. Deze twee deelvragen gingen over de kennis en ervaring van huisartsen over gezondheidseffecten van het bewegen in de natuur voor kinderen met ADHD. Na een feedbackgesprek bleek dat deze deelvragen een overlapping hadden. Het antwoord op deze deelvraag kon op deze manier veel beter worden geformuleerd, waardoor de conclusie duidelijker is geworden.
7 CONCLUSIE & AANBEVELINGEN
In dit hoofdstuk wordt er antwoord gegeven op de onderzoeksvragen en worden er aan de hand van deze antwoorden enkele aanbevelingen gedaan. De aanbevelingen zijn gericht aan de doelgroep(huisartsen), de theorie, en de opleiding(sportkunde).