85
XXXVIII.
De gevangen rederykers, te Lier. (in 't laetste vierde der xvi
eeeuw.)
1
Met bangicheden groot In ons benoude muyte Roepen wy in der noot: O Heer, helpt ons hier uyte, Ist dat uwen wille sy Ent ons mach salich wesen! Op dat onze vroukens bly Van droefheyt haer genesen.
2
Wy sijn verlaten schier, Ontrooft van alle sprake; Geen menschen comen hier Die ons doen te gemake, Dan Spaniaerts, die met spot Ons al met stanck benouwen, Soe dat wy in dit cot
Dicmaels daer deur verflouwen.
3
Ons poorterscamer recht Uytlandige bewoonen. O Heer, wy hebbent slecht, Wilt ons genade toonen! Wy en mogen niet aensien Onse benoude vrouwen, Kinders oft ander lien, Die met ons sijn in rouwen.
4
Men hout alsoo geen wacht Op moorders ofte dieven, Als men doet, dach en nacht, Op ons, naer tspaens believen.
86
Ons cleyne kinders teer Roepen, tot onser vromen: ‘Nacht, vader lief! wanneer Suldy thuys by ons comen?’
5
Dit hooren wy wel aen Met alsoo grooten verlangen, Het cost ons menigen traen Daer wy liggen gevangen. Wy roepen: ‘nacht, lief kind!’ Wy moetent sus gedoogen; Nochtans dat elck hier mint Siet men geerne voer oogen.
6
Snachts, als wy soeken rust, Gaet men ons tormenteren; Spaens volck, alsoot hem lust, Worgen en justicieren. My dunckt wy sijn bynaes In een helsche taveerne. O Heer! sulcken geraes En hooren wy niet geerne!
7
Wy sijn beter gewent, Camers der retorijcken1, Daer wy menich present Wonnen in alle wijcken. Lier creech lof, prijs en eer, Al door ons const weldadich; Dies clagen wy te meer Dat men ons is versmadich.
8
Wy werden sterk beticht, Als hoofden van erreuren; Wy en hebbens niet gesticht, Wy en waren geen auteuren. Selck borger, diet wel weet, Mochten sy voer ons spreken, En toonen claer bescheet, Ons en sou niet gebreken!
87
9
Men wierp ons op een pijnbanc Sonder iet over te tuigen, Daer elck, dry uren lanck, Geen waerheyt en wou buygen; Men vraegde ons seer straf Hoe eerst hier quam het preken? Wy en wisten daer niet af, Soot oick waer is gebleken.
10
Men vraegde ons noch bloot: ‘Waer was het ordineren Priesters te slagen doot? Heur huysen te pilieren?’ Wy en wistens een oft geen; Maer seyden, onverborgen, Dat wy geen kieken cleen En souden connen worgen.
11
Noch vraechde een, die daer sat, Wie dat daer wou afsetten Die heeren van der stat, En maecken ander wetten, En wie hierna alsdan Soude worden gecoren? Wy en wisten daer niet van; Ten quam ons noyt te voren.
12
‘Wie was die eelman reyn Soot in Swaen1was gesloten, Die als geus capiteyn Sou brengen, onverdroten, Vier hondert peerden fier, Wilt dit ons toch ontfouwen, Op datter binnen Lier
Geen Walen comen en souwen?
13
‘Hebdy oick noyt gheraempt2 Al die tegen u waren
Met vier stuyvers3
genaempt Uyt Lier te doen verharen4, 1 In eene herberg de Swaen?
88
In eenen lijnen cleet?’ O Godt, vader vol trouwen, Alsulcken leugens heet Werden ons voor gehouwen!
14
Versierde leugens loos, Straetclap, vol van envie, Daer veel volcx af seer boos In stadt is ons partye, Die baten1ons, eylaes, Veel waters ende coorden2
; Soe dat wy, wormen-aes, Van pinen schier versmoorden.
15
O wee, ghy clappaerts al, Ghy leugenachtige wijven! Als Godt oordeelen sal, Waer suldy er dan me blijven? Hebt berou, weent en schreyt! Bidt Godt! hy is genadich; Want ons sijn opgeleyt U leugenen verradich.
16
Maer wy vergevent u, En dat uyt herten gronde, En roepen: Heer! alsnu Rekent dat heur geen sonde; Want sy en wisten niet bet; Sy meynder sacrifitie U aen te doene met; Maer tis voer haer malitie.
17
Tis ons een cleyn scandael; Maer vooral ist te deirne Wijfs, kinders, principael, Tbroot uyt den mont te weirne, Die daer wachten lijtsaem Nae den arbeyt onser handen: Dit hebt gy, deur u faem3, Getrocken uytten tanden.
1 Baten, geven.
2 Coorden, namelyk ter pynbank. 3 Faem, getuigenis.
89
18
Spreeckt, isser iemant iet Die wy oyt wouden crincken? Oft, is u leed geschiet, Wilt u te recht bedincken. Eylaesen, broeders, neent: Niemant derfs hem beclagen; Ghy hebt geclaecht, geweent, En noyt geweest geslagen.
19
Wy en waeren noyt vergaert Tot quaet oft muterye, Dan songen, ongespaert, Lofsalmen twee of drye: Hier uyt seyt men ons naer Dat wy quaet conspireerden; Tis noyt gebleken claer, Dan tongen diet fineerden.
20
Tleyt op een ander saeck Dat wy werden belogen: Tes om dat wy den smaeck Uyt dwoort hebben gesogen, En al van over langen tijt Bels boeverye wisten: Dits doorsaeck ende nijt Dat sy tegen ons twisten.
21
Christus, donnoosel lam, Hiet een verleyder te sijne. Tvolk, dat tot pausdom1quam, Hoorende sijn doctrijne, Sy seyden dat hy was Vol van oproericheden. Laet ons dan, op dit pas, In als2
oick sijn te vreden.
22
Vrienden, vriendinnen soet, Orlof int generale!
Op Godt in tegenspoet Roept met ons altemale:
90
Tis doch al in sijn macht; Want tsmenschen help is cleene. O Heere van grooter cracht, Lof hoort u toe alleene!
PRINCE
.
23
Prince en hoochste Godt, Verhoort ons hier beneden, Op dat wy u gebot
Geensins en overtreden; Maer dat wy al in danc Van uwer hant aenveirden, Sterckt ons geloove cranck, Dat wy daer in volheirden!