CHristus zijnde verresen, Heeft veertigh dagen hy Hem levendig bewesen, Den Apostelen vry, Op eenen bergh te Bethany, Ierusalem by // d' Op-vaert Christi Ten Hemel, openbaer daer sagen sy. 2. Van den Berg der Olijven, Weder gekeert in d' Stadt, Maria met de Wijven Oock by hen lieden sat, Vergadert op een solder, dat Elck deugdig vat // neerstelijck badt Om te ontfangen den beloofden schat. 3. Een Apostel verkoren
Hebben sy voor Iudas, Wiens Bisdom was verloren, 't Lot viel op Matthias,
En als nu Pincxster vervult was, Snellijck en ras // een windt geblas Quam uyt den Hemel daer op 't selve pas. 4. 't Huys wert vervult van desen, Gedeelde tongen klaer
Quamen vierig geresen Op yegelijck van haer,
Vol des heyligen Geests eerbaer Werdt al die schaer // wy lesen maer Omtrent hondert en twintigh wasser daer. 5. Sy predickten en spraken
Met ander tongen eest, En seyden sulcke saken Als haer in gaf den Geest,
Veel Ioden die Godt hebben gevreest, Die quamen meest // door dit tempeest Om weten van desen, den rechten keest. 6. Van onder 's Hemels wolken
Woonden op dat termijn, Aldaer uyt alle volcken, Elck zijn tael hoorde fijn,
Den eenen sprack uit vresens pijn, Wat wil dat zijn? , d'ander in schijn Van spot seyden, sy zijn vol soete wijn. 7. Petrus hem excuseerde
Van dronckenschap ter noot, Dat Ioël propheteerde Sprack hy, geschiet nu bloot, Iesum van u gekruyst ter doodt,
Dien heeft Godt groot // Verweckt minjoot, Desen op ons den heyligen Geest goot. 8. Doet boete al te samen,
En laet u doopen vroet, In Iesu Christi name, Tot vergevinge soet Van uwe sonden overvloet, Soo gy dit doet // De gave goet
Des Heyligen Geests ontfangt gy met spoet. 9. Petrus heeft met zijn preecken
En kragtig goet vermaen, Haer-lieder hert ontsteecken, Sy lieten haer beraen,
Die zijn woordt geerne namen aen, Hebben daer zaen // den Doop ontfaen, Daer werden by drie duysent toegedaen. 10. Dese loofden den Heere,
Bleven met goedt opset In d' Apostelsche leere, In de gemeynschap met
Broodt breeckinge, na Christus Wet, End' in 't gebedt, En oock quam het Een vreese over alle Zielen net. 11. Haer goet was al ten besten, Elck-een ter noodt gemeyn, De Heer om te bevesten 'T Euangely certeyn,
Dede wonder dingen niet kleyn Openbaer pleyn // Geschien alleyn, Door zijn lieve Apostels handen reyn. 12. 's Geests vruchten nu in stede 't Onser opvoedigheyt,
Sijn liefde, vreugde, vrede, Ende langmoedigheyt,
Vrindelijckheid, en goedigheyt, 't Geloofs bescheyt // Sachtmoedigheyt, Matigheyt, tot der zielen spoedigheyt. 13. Broeders dit zijn de vruchten Daer men den boom aen kent, Ofdaer met soete luchten, 's Heeren Geest is ontrent, In den Olijfboom excelent,
Geplant, ge-ent // Blijft ongeschent, Op Christum, Syons eenig fondament.
[DAnck wilt tot Godt opheven]
Op de wijse: Als 't begint.
DAnck wilt tot Godt opheven Met herten verblijdt,
Desen vryen tijdt,
Niet om des vleys behaeg, Maer sijn eer te verbreyden. O, dat wy alle daeg
Ons vlijdt hier toe an leyden. 2. Wy hebben nu die dagen, Daer de Schrift van seydt, Om met vlijt te bejagen Onse saligheydt: Dus Ider sie wel toe
Dat hy dees gulden vryheydt In 's vleys lust niet verdoe, Maer alleen tot 's geests blyheydt. 3. Laet 's werelts blijdtschap varen Met al haer getoy,
Want al die met haer paren Sy vergaen als hoy, Dus lieve Ionge Ieugt Wilt doch wel overleggen, Of gy door treck na vreugt, Dees wel Adieu meugt seggen. 4. Wel aen wilt dan bewijsen Dat gy Christ'nen bent, Het werck dat moet u prijsen Van begin tot 't endt: Dus wilt als Lichten klaer, In dese werelt blincken, En doet niet als die daer Over twee sijden hincken 5. Of wy dan sotten heten Van die sotte sijn,
Al moet men smaet op eten Denckt dat is geen pijn, Want 't wit daer ick na schiet, Door het geloove brandig, Neemt wegh al mijn verdriet, Al moet het heten schandig.
6. Ick gae mijn Heer na treden, Die soo veel verdriet,
Hier voor my heeft geleden, Ia sijn Troon verliet. Ick wil met groot vermaeck Uyt Babel nu gaen scheyen, Dat ick in vreugt geraeck, Als Babels dienaers schreyen. 7. Waer wy rijden of varen Houdt dit in den sin, Wilt Geestes vruchten baren, D'een wat meer of min, Elck neem sijn roeping waer Die hy heeft aengenomen, Dat wy met vreucht hier naer, Voor onse rechter komen. 8. Dat wy dan mogen hooren, 'T woordt seer blijdelijck, Komt hier mijn uytverkooren In mijns Vaders Rijck, Ontfanght nu 't salig loon, Bereydt van eeuwigheden, Set op u Hooft een Kroon, En leef by my in vreden.
9. Maer eeuwigh wee seer schadigh Sal toekomen haer,
Die mijnen tijdt genadigh Niet en namen waer: Dus gaet nu wegh van mijn Al des duyvels gesellen, Gevoelt der zielen pijn En 't altijdt duirig quellen. 10. Dus wilt wel onderscheyden En siet doch eens aen,
Een lieffelijck vermeyden, En dat hardt afstaen. O vrienden laet altijdt
Dit blijven in gedachten, En soeckt met ganscher vlijdt Godts rijcke te betrachten.