Sectie 12: Einde vragenlijst
9.6 Interview 3: Thuisloze/Bankslaper
I: Voor het interview.
G: Ja hoor
I: Voor ons onderzoek bedoel ik.
G: Ja is goed joh
I: En ik heb er al over verteld, over het onderzoek, en dat gaat met name over de medicatie …eh… afgifte bij de apotheek.
G: Ja.
I: Ehm, vind u het dan goed als we beginnen met opnemen?
G: Ja hoor.
I: Ja, dan zet ik de opname aan.
G: Oke.
I: Helemaal goed, oke. Nou als allereerste, kun u misschien kort iets over uzelf vertellen, hoe lang u al niet geregistreerd bent.
G: Ehm, nou ik ben Van Maden, ik ben 47 jaar. En hoe lang ik al niet geregistreerd ben, ik denk nou anderhalf jaar, twee jaar ofzo, zoiets.
I: Ehm.
G: Eigenlijk iets heel doms, maar oke.
I: Kunt u daar wat meer over vertellen?
G: Ja nou luister, ik was ingeschreven, ik was ingeschreven gewoon bij, bij een gewoon, ik stond gewoon ingeschreven en ik ging, ik had toen een marginaal een paar gezwellen aan bepaalde delen van het lichaam, en die wilde ik laten controleren, want ik had er echt last van. Van de lymfeklieren enzo. En ik ging naar het ziekenhuis, naar het, maar eh ik was nog niet verzekerd, naar een dinges naar een verzekeringsmaatschappij zegmaar, verzekeringsmaatschappij X. En dat was allemaal goed en aardig en ik word twee weken later word ik teruggebeld, je staat nergens ingeschreven, je bent nergens geregistreerd. Ik zeg nou dat vind ik wel heel erg vreemd want ik heb mn paspoort in mn handen en daar staat toch echt was ingeschreven, ik ben geregistreerd. Nou dat was een beetje opgelopen en sinds dien sta ik zegmaar eigenlijk nergens geregistreerd. Dat is het rare van het verhaal.
I: Oke, en en, en nu?
G: En nu, ben ik niet meer ingeschreven zegmaar.
I: Uhhu
G: Ja en probeer dan maar eens een verzekering af te sluiten, dat gaat nie. Ze vragen voor een ehm ja ehm ja een, een inschrijfadres, en dat, dat vind ik het kromme ervan.
Wat zegt een inschrijfadres, wie zegt dat ik daar nou woon. Dus…
I: Ja
G: Dus ja dat is het verhaal, wat wil je nog meer weten?
I: Had u al zorg nodig voor dit gebeurde? Voordat u eigenlijk?
G: Nee, nee, nee, nee, nee.
I: En, ehm, wat voor een zorg heeft u nodig gehad de afgelopen twee jaar?
G: Niks eigenlijk, alleen zegmaar, de zegmaar afgelopen januari, zegmaar ben ik van de trap afgevallen, op mn werk.
I: Uhhu.
G: En ik daar ben ik een beetje verkeerd terecht gekomen met mijn linker enkel. En ja, en toen toen daar boven ging een stootje natuurlijk, je ken ken nergens naartoe en alles.
Dus ja toen ben ik maar gewoon thuis gezeten twee en een halve week.
I: Oke.
G: En toen was ik zelf wel treurig en toen ging het wel weer met mn voet. En ik ben weer gaan werken, maar ja die week ehm ja kleine maand, 25 maart, ja net 6 weken later, ja 25 maart toen kon ik echt niet meer, toen moest ik mn werkschoenen aandoen voor een bepaalde klus, ja en toen dat ging gewoon niet. En toen ben ik er nog een paar keer doorheen gegaan, maarja toen was ik klaar, toen zat ik thuis.
I: Ja.
G: Ja dan heb je pijn en dan gaat de baas toch ook vragen stellen, ben je in het ziekenhuis geweest, is die gebroken, is dit, is dat. En zo doende, ben ik naar dinges gegaan. Naar Havenzicht.
I: Oke.
G: En toen via Havenzicht heb ik zo’n verwijskaart gekregen, weet je wel, dan moest ….
Een zonder te betalen kaartje erbij.
I: Uhhu.
G: Dat je niet hoefde te betalen voor de foto. En toen zag ik eindelijk op de foto dat er niks gebroken was. Maar het is wel krom. Als ik dat kaartje, zegmaar dat briefje niet bij me had gehad, dan had ik zelf 150 euro uit mijn eigen zak moeten betalen.
I: Ja, want hoe wist u dat u bij Havenzicht terecht kon?
G: Ehm, informeren, voornamelijk ook door mijn vriendin.
I: Oke en ehm en hoe kwam die aan de informatie? Want we proberen…
G: Internet, internet … ja via, ja kijk ik ben er wel een beetje bekend hoor met dat soort instanties, dat wel. Maar ik wist niet, ik wist niet inderdaad dat, ben ik wel heel eerlijk in dat je zo’n dinges als de Straatdokter hebt. Dat wist ik niet.
I: Oke.
G: Daar wist ik niet van, dus …
I: En heeft u zelf ideeën hoe, hoe wij die informatie beter zouden kunnen verspreiden?
G: *zucht* ja… ehm, ik zeg altijd maar als jij gewoon bij een met met met een kudde meeloopt, zoals je dat noemt, ja dan, dan is dat niet nodig dus dan mensen die vinden dat niet zo nodig, dus ja zit jij in bepaalde situaties, ja dan dan moet je gaan zoeken.
En hoe kom je er dan achter, ja het is meestal via via.
I: Ja.
G: Eigenlijk. Want kijk me vrouwtje zegt ook dan moet je je in laten schrijven. Ik zeg ja nee mijn verhaal is, ik heb zelf ook een in een soort ehm, moet ik heel eerlijk in zijn. 11 jaar geleden, 11 jaar geleden, 11 jaar geleden, moet ik het effe goed vertellen, ben ik ehm, is mijn, is een familielid van mij overleden, waar ik heel veel heel veel aan had.
En dat dat mijn vader, oom, beste vriend was. En die was in een keer weg, en toen had ik bepaalde dingen beloofd, dat ik dat zou doen. Maar op een gegeven moment ehm is het lullig, ik zat goed in het leven.
I: Uhhu.
G: En dan word je op een gegeven moment ja, dan ehm word er bepaalde dingen tegen je gezegd, joh luister je hebt dat beloofd, maar zo gaat het niet worden. En toen heb ik me zegmaar laten opnemen naar De Horeb ben ik gegaan, dat is naast Beekberg bij Apeldoorn.
I: Uhhu.
G: Ehm ja en eigenlijk werd het voor mij te groot, weer opnieuw te starten. Dan ga je denken dat zijn mensen met verslavingsproblemen, nou dat had ik niet. Kijk ik heb wel vorig(?) gewenst, misschien ook wel gemeen maar om toch ja een …. Te krijgen, toch weer een eigenlijk in de burgermaatschappij zegmaar weer eigenlijk te te kunnen functioneren en daarvoor ja dat ging niet als je zo dom bent. Ja toen was alles wel goed geregeld, toen kon ik me er natuurlijk wel doorheen zetten, ging ook wel allemaal hoe heet dat erg. Maar toen moest ik een inschrijfadres hebben en ja dat had ik toen niet. Kijk en dat kon ik wel, dan had ik Beekbergen, dat is natuurlijk gewoon je eigen verzekering.
I: Uhhu.
G: En dat dan heb je niet dat gemier van dat je elk jaar opnieuw een verzekering moet afsluiten, want dat is het ook nog, tegenwoordig. Je moet echt elk jaar moet je gewoon opnieuw bellen van ja ik ga verder met jullie of iemand moet mij bellen van ik ga met een andere bedrijf verder.
I: Ja.
G: En zo doende is het gekomen, ja kijk toen had ik ook gewoon een verzekering, verzekeringsmaatschappij X en ja nou kom ik weer, kijk ik woonde niet daar maar ik betaal op dat moment wel netjes mijn rekening enzo. En ja, ja toen was er niks aan de hand. Toen heb ik dus een paar keer overgeslagen, ook dom van diegene, ja en toen was ik in een keer niet meer verzekerd. Ja en toen weetje heb ik me in laten schrijven bij me ma want ik moest ook een paspoort hebben. En toen werd er gewoon keihard gezegd van ja je bent nergens ingeschreven. Terwijl ik gewoon een paspoort en alles had weetje. Dusja dat zal wel een gek verhaal worden natuurlijk.
I: Ja, ja en heeft u afgelopen jaar heeft u ook medicatie nodig gehad afgelopen jaar?
G: Nee, nee, nee nee nee, want ik ben heel eerlijk. Ik heb last van mijn rug enzo, maar ik ga graag naar het Midden-Oosten, naar Egypte. En daar heb je bijvoorbeeld diclofenac. Mooi voorbeeld, dan betaal ik daar, in Nederland als ik gewoon een diclofenac pilletje wil halen bij de apotheek, ook al ben je verzekerd, dan krijg je zegmaar drie keer vijftig milligram. En dan mag je gewoon in je eentje vijfentwintig euro gaan neerleggen. Of het je eigen baas is. Kijk en ga ik naar Egypte, want voor die vijfentwintig euro, daar haal ik geloof ik iets van honderd diclofenac pillen en honderdvijftig milligram pillen, honderdvijftig milligram, dus kijk daar zit een verschilletje in. Toen had ik er geen last van en zei van joh ik moet naar een apotheek om spierverslappers te krijgen ofzo. Dat helpt niet. Dusja zo heb ik het eigenlijk allemaal een beetje opgelost.
I: Want bent u wel ergens in het proces met apothekers in aanmerking geweest?
G: Nee, nee, nee
I: En heeft u mensen in uw omgeving, die die?
G: Ja, ja ja, die wat?
I: Ja er is nu een nieuwe subsidieregeling, waardoor de apotheken wel medicatie kunnen verstrekken aan ongeregistreerde mensen, alleen ik vroeg me af of u daar ervaring mee had, met die regeling?
G: Nee, ik hoor dit nu voor het eerst. Meen ik serieus. Dit hoor ik nu voor het eerst. Voor mijn gevoel geef ik ook wel eens aan dat dat bepaalde instanties je gewoon ontwetend laten, en waarom omdat het natuurlijk tijd kost en dat de maatschappij natuurlijk heel veel geld heeft. En als mensen dat allemaal weten, dusja laten ze we maar dom houden en hoe zou je reageren ja dan gebeurt er niks. Want ik hoor dit nu voor het eerst.
I: Want hebben mensen in uw omgeving problemen gehad met medicatie verstrekking vanuit de apotheek?
G: Nee, nee nee nee dat niet. Wat dat betreft heb ik een vriendin dat is echt ja huisje boompje beestje, dus ja in dat milieus zit ik me niet meer eigenlijk, om eerlijk te zeggen.
Ik zou ook niet weten in mijn omgeving wie dat zou hebben. Dan heb ik bijvoorbeeld wel een maat van mij die heb bijvoorbeeld die heb, ging het effe niet goed mee, geestelijk. Ja dan krijg je bepaalde pillen voorgeschreven die die drie jaar lang heb geslikt die op een gegeven moment als je maar boe tegen hem zei, dan schrok die was hij helemaal in paniek. En dan blijk dus dat de medicatie voor ‘k’-patiënten was voor in het laatste stadium, zo zwaar waren die. Dan denk ik ook bij me eigen van jongens waar zijn we dan in godsnaam mee bezig?
I: Dus u heeft geen problemen daar meer mee?
G: Nee ik ben niet iemand die gauw voor een pilletje naar de apotheek gaat ofzo weetje, of voor een, nee zo zit ik niet in mekaar, gelukkig misschien.
I: En merkt u verbetering in de zorgverlening afgelopen tijd?
G: Jawel ik denk het wel, van mij wel. Zeker misschien door de corona dus dat mensen nu wel effetjes heel anders reageren en dat nu bepaalde problemen naar boven komen, die er toen ook al waren, maar toen werd het maar een beetje naar de lange termijn verschoven. Maar dat ze er nu niet onderuit komen. En dat het volgens mij toch wel goed wordt opgepakt. Dat merk ik ook wel toen ik die foto liet maken in het Sint Franciscus van mijn enkel. Dat er toch wel heel anders naar mij werd gekeken weet je wel. Net zoals jij ik had natuurlijk een briefje van Havenzicht gekregen van joh geef die maar, dan is het goed. Maar normaal gesproken ging dat ook niet zo en word je in elkaar gekeken. Maar nu was het eigenlijk van nee hoor meneer dat is beter dan niet te betalen weet je wel. Het was anders. Ik voelde me niet zo aangekeken, zo voelde het voor mij dan.
I: En waar denkt u dan dat dat door komt?
G: Door de coronacrisis merendeels. Denk het wel ja dat de mensen, dat de mensen toch wel realiseren dat het toch wel even heel anders zit dan, dat de mensen die zegmaar net als daklozen of zegmaar iemand die in Havenzicht komt, dat dat ook mensen zijn.
Weet je wel dat dat niet de verschoppelingen van de maatschappij zijn maar ook gewoon mensen zijn die door willen gaan. Want ik heb er daar ook een paar gesproken die hebben zo een beetje geluisterd. En dat het zo toch ook wel oke is dat het, alles wat daar komt is niet heilig, maar dat ze wel willen. En dat vind ik wel belangrijk. Dus, maar dat merkte ik wel dat het toch effetjes weer aandacht aan wordt besteed laat ik het zo zeggen.
I: Oke. Ja en ik vroeg me verder nog af, wat vindt u, ik heb u net al een klein beetje verteld over die regeling, maar wat vindt u daarvan? Dat er een regeling is dat er zorg voor onverzekerde daklozen is?
G: Ja, ik vind dat wel goed. Ik vind dat echt wel goed. Kijk want iedereen heb zijn eigen verhaal weetje. Ja kijk je kan niet zomaar beslissen ook van oh dat zal die wel aan zijn eigen te danken hebben, je weet niet wat er aan de hand is geweest. Hoe zal ik het zeggen. Misschien is die man wel altijd netjes alles gedaan en heeft een paar tegenslagen in zijn leven gekomen, zijn vrouw verloren, zijn kind verloren, weet ik veel wat. En die dan aftakelt ja en dan wil je daar heel gauw iets aan doen natuurlijk. Kijk bij dat soort dingen vind ik het heel moeilijk beslissen want iedereen heb z’n eigen verhaaltje. Kijk en sommigen hebben het ernaar gemaakt, maar de meesten niet weet je. En op een gegeven moment als jij heel de tijd zelf , ik zeg maar wat. Een heel mooi voorbeeld als je de hele tijd zegt dat we een crisis hebben een crisis krijgen weetje of we hebben een voor miljardensteun en alles, en zeg dat maar genoeg tegen de mensen, zeg het maar tien keer op een dag, doe dat maar drie maanden lang. En we zitten in een crisis. Mensen gaan het geloven.
I: Ja en had u het idee dat mensen in uw omgeving afwisten van deze regeling?
G: Nee, ik weet zeker als ik dat nu ga zeggen tegen bepaalde jongens die ik dan ken, ten eerste, die niet naar Havenzicht komen maar gewoon, zeg maar wat mijn buurman die was ook wel een beetje losbandig, die is ook jonger dan mij, als ik dat zeg tegen hem kijkt die me aan en dan ziet die water branden, daar heb die nog nooit over gehoord.
Als ik tegen hem zeg van joh je heb een Straatdokter en daar ken je gewoon naar toe gaan, weet die dat ook niet.
I: En ehm.
G: Ja sorry.
I: Nee gaat u door.
G: Ja ik denk dat is het em een beetje, wat ik al eerder aangaf, als jij weet van het is er wel maar het wordt niet bekend gemaakt, en waarom niet omdat je dan ja eigenlijk ja dan gaat het natuurlijk ook geld kosten. Kijk en mijn situatie ligt al helemaal anders natuurlijk. Kijk dan praat ik alleen over mezelf natuurlijk. Ik heb gewoon een vaste baan.
Snap je ik heb gewoon vaste werk, vast inkomen. Ik heb zelfs een redelijk goed betaalde baan. Dus het enige waar ik mee zit is dat ik geen verzekering kan afsluiten en waarom niet omdat ik geen vaste woon en verblijfplaats kan aangeven. Dat ik me niet kan laten inschrijven bij mijn vriendin enzo. Ja daar zit natuurlijk ook weer een reden achter. Maar daar gaat het niet om maar dat vind ik het kromme. Want als ik op m’n loonstrookje kijk, dan gaat er zoveel van af voor de ziektekosten.
I: En weet u dan ook af, daar kijk ik ook even naar Anne-Mae, er is volgens mij ook een postadres dat ook gebruikt kan worden voor het aanvragen van een zorgverzekering.
G: Ja nou kom t, dat heb ik ook gehoord, dat kreeg ik toevallig dan weer bij havenzicht te horen, van dan moet je naar de …steeg. Ik heb bijvoorbeeld ook een postbus afgesloten, gewoon een postbus. Nou daar gaat het echt niet meer hoor. Want dat was vroeger wel zo geloof ik. Dat ik me kan herinneren, maar bij mij is vroeger inmiddels twintig jaar geleden. Maar ja daar dacht ik het ook maar dat ken ook niet nee. Kijk je moet echt ..steeg, nou daar ben ik via Havenzicht achter gekomen. Dat je dan daarzo,
die hebben misschien vijftienhonderd mensen die daar ingeschreven staan. Dat vind ik dus weer krom. Want ik woon er niet, heb er niks mee te maken, maar ik ben er wel zodat ik mijn zorgverzekering daar kan aanvragen. En dat vind ik krom.
I: En heeft u zelf misschien een idee hoe de informatieverstrekking rondom deze regeling beter zou kunnen gaan?
G: Nee, nee wat ik al zeg ik hoor dit ook voor het eerst. Ja hoe zou je dat moeten doen.
Ik weet het niet ik denk dat je dan echt in het systeem moet zitten. Dat je echt dakloos en hulpbehoevend bent enzo. Dan zal het waarschijnlijk wel naar boven komen. Maar ik weet zeker als ik dat tegen mijn collega, nou die zit er dan wel bij, maar die weet dat bij wijze van spreken ook niet, dat dat er is. Het is helemaal niet bekend, het is een soort met, het is er wel, maar laten we het. Je kan bijvoorbeeld ook subsidies krijgen, van bepaalde dingen zegmaar, en als je dat niet weet betaal je de volle pond en weet je het wel, en dat zijn er maar een enkeling, ja dan ben je sjekkoper. Ja maak het maar bekend, en dan gaat het natuurlijk ehm ja zo zie ik het het is een soort van ontmoediging lijkt het wel.
I: Ja u denkt dat dat de reden erachter is, dat het nog niet zo erg bekend is?
G: Ja ik denk het wel, ja ik denk dat dat het zeer zeker is. Dus … en als ik dan reëel ben, aan de ene kan is het wel logisch en aan de andere kant, zullen er altijd wel mensen zijn, daar kom ik weer die er gebruik van maken. Kijk en dat is het ja hoe kan ik het netjes zeggen, het lullige van het verhaal natuurlijk. Er zijn altijd mensen als je honderd mensen, zijn er negentig, vijfennegentig zijn die het normaal doen en er zijn er altijd
G: Ja ik denk het wel, ja ik denk dat dat het zeer zeker is. Dus … en als ik dan reëel ben, aan de ene kan is het wel logisch en aan de andere kant, zullen er altijd wel mensen zijn, daar kom ik weer die er gebruik van maken. Kijk en dat is het ja hoe kan ik het netjes zeggen, het lullige van het verhaal natuurlijk. Er zijn altijd mensen als je honderd mensen, zijn er negentig, vijfennegentig zijn die het normaal doen en er zijn er altijd