Ik wil weten wat de gasten op de camping zoeken qua uit eten gaan, als ze er op vakantie zijn. Ik beschrijf de gesprekken in situaties.
- Situatie 1 (21 februari 2015)
Een gezin van half in de dertig met twee jonge kinderen hebben een eigen chalet gekocht op de camping en komen al een jaar lang regelmatig aan het eind van de middag wat drinken. Maar ze hadden nog nooit bij ons gegeten. Naar eigen zeggen sprak de menukaart van de vorige uitbater hun niet aan. Nu wilden ze het wel graag een keer proberen, omdat de menukaart bekende hoofdingrediënten kent, maar wat er verder omheen gedaan is en erbij wordt geserveerd, dat maak je niet snel thuis. Daar gaat het hun om. Ze vinden het allebei niet erg om thuis te koken en kunnen thuis ook prima een biefstukje bakken. Goed om dan achteraf te horen dat het allemaal heel goed in de smaak is gevallen en ze een heerlijke avond hebben gehad.
- Situatie 2 (27 februari 2015)
Een wat ouder stel uit Pijnacker, dat al jaren op de camping komt en ook een jaarplaats bezitten, zaten bij mij aan de bar. Ze waren pas rond 19:00 uur op de camping gearriveerd en kwamen een hapje eten. Al snel ging het over doe maar wat makkelijks, iets van een broodje hamburger ofzo. Nu hebben we aangrenzend een snackbar, maar willen dit graag zo veel mogelijk gescheiden houden van het restaurant. Ik heb ze de menukaart gegeven, waarop twee vis- en twee vleesgerechten als hoofdgerecht staan. Maar het verhaal van de hamburger bleef hangen en mevrouw was er naar op zoek bij de lunchkaart, die maar tot 17:00 uur liep. Meneer zei uiteindelijk dat hij het wel snapte en zich gewoon zou aanpassen. Immers zag de schnitzel met wintergroenten en kaas er ook wel erg aantrekkelijk uit. Dat werd het dus, een keer de schnitzel met frietjes en toch die burger, namelijk twee broodjes kipburger. Ik zag het voor deze keer door de vingers, omdat het goede, vaste gasten zijn en ze wel het idee erachter snapten waarom wij het liever niet wilden hebben. Het gesprek ging nog even door over het snackbar in het
restaurant verhaal. De prijzen die in de snackbar worden gerekend kunnen nooit hetzelfde zijn als in het restaurant, daar heb je namelijk meer personeelskosten, afwaskosten en disposables zoals servetten en placemats die er ook nog bij komen. Dat klonk allemaal heel logisch voor ze en ze waren het er helemaal mee eens dat er dan meer voor betaald moet worden. Waarop ik reageerde dat er vorig jaar is gebleken dat gasten dat dus niet snappen dat ze er extra voor moeten betalen. Dat je dan reacties krijgt als ‘’ja dan eet ik toch gewoon uit plastic en met mijn handen’’. Bovendien als je ook nog eens alles dat in de snackbar te verkrijgen is, naast je gewone menukaart gaat aanbieden, graaf je je eigen valkuil. Het voordeel van deze gasten waarmee ik heb staan praten is dat ze allebei heel eerlijk zijn en dat mevrouw zelf ook in de horeca werkt. Vorig jaar kwamen ze altijd regelmatig in de snackbar en zag je ze altijd met de bingo avonden, maar verder zag je ze niet. Dit jaar daarentegen, sinds ik het samen met mijn vriend run, zijn ze al twee keer wat komen drinken en hebben ze al twee keer bij ons gegeten, met Tweede Kerstdag en begin maart.
- Situatie 3 (8 maart 2015)
De eerste terras dag van 2015 en tevens een kijkdag vanuit Ardoer op de camping. Een wat ouder stel wil eens onze koffie uitproberen en nemen er een gebakje bij. Ik raak met ze in gesprek en ze vertelden mij dat ze zojuist een plaats voor twee weken in juni hebben besproken. Of ze bij ons ook gewoon kunnen eten vraagt meneer op een gegeven moment. Waarop ik antwoord dat dat natuurlijk geen probleem is en vraag waar ze naar op zoek zijn. ‘’Gewoon goed en lekker eten. Niet te moeilijk, maar wel goede kwaliteit en graag warm’’. Dit warme kwam voort uit een vorige ervaring op een camping, waarbij ze één keer geprobeerd hebben te eten, maar ze enorm lang
29 hebben zitten wachten en uiteindelijk koud eten kregen. Het gesprek eindigde met dat hij het
ook erg belangrijk vindt dat de koffie goed is en dat was bij deze geslaagd. - Situatie 4 (21 maart 2015)
Een gezin met drie kinderen kwam een hapje eten ’s avonds. Ik bracht ze de menukaart en de ouders bestelden direct een flesje tafelwater en een flesje witte wijn. Een gezin dat niet even snel een hapje kwam eten dacht ik direct. Het duurde even voordat de menukaarten met rust werden gelaten, wat aangaf dat ze een keuze hadden gemaakt. Ze bestelden voorgerecht en hoofdgerecht en twee kinderen namen zelfs het speciale twee-gangen voorseizoensmenu. Het voorgerecht had goed gesmaakt en later het hoofdgerecht ook. De kinderen met het
voorseizoensmenu kregen nog een dessert, waarop ik met de kaart naar tafel liep of er nog meer gegadigden waren voor een nagerecht. Dit was niet het geval, maar wel graag nog een kopje koffie na. Na het kopje koffie wilden ze afrekenen, graag met de pin. Ik haalde het pinapparaat vanachter de bar en nam de rekening mee. Tijdens het pinnen vroeg meneer ineens uit het niets ‘’hoe kom je er bij om dit over te nemen?’’. ‘’Dit komt diep vanuit zijn hart hoor’’ gaf zijn vrouw als reactie hierop. Dus ik legde uit dat ik er het jaar ervoor ook al had gewerkt en dat het bedrijf, de setting en de gasten me erg waren bevallen. Dat de vorige uitbater er na acht maanden al mee wilden stoppen en hij aan mij vroeg of het bedrijf niks voor mij zou zijn. Ik vertelde verder dat ik het samen met mijn vriend doe en dat we echt wel een frisse wind door de zaak willen gaan met het opkrikken van eetcafé stijl naar brasserie en door wat meer te doen met de gerechten. Meneer zei ‘’je hebt best uitdagende en niet alledaagse gerechten op de kaart staan en dat heeft uiteindelijke wel onze nieuwsgierigheid getrokken. Normaal gingen we altijd naar het dorp toe als we iets luxer wilden eten en nu weten we dat we dat hier ook heel goed kunnen’’. Dat is natuurlijk een compliment die wij heel graag wilden horen, een stukje bevestiging dat er toch echt behoefte is aan wat meer aangeklede gerechten en minder gerechten die men zelf thuis ook heel gemakkelijk kan maken, zoals een saté of spareribs. Zijn vrouw zei ook nog dat ze haar kinderen zo heeft opgevoed dat ze vaak gewoon iets van de kaart bestellen in plaats van een kindermenu met snacks. Waarop ik zei dat we ook voor de kinderen gerechten op de kaart willen zetten, in een iets kleinere portie dan wat de volwassenen als hoofdgerecht krijgen. Dat vond ze een leuk idee, zeker omdat ze er helemaal achter staat dat kinderen ook moeten leren gewoon mee te eten met wat de ouders eten.
- Situatie 5 (26-3-2015)
Op dinsdagochtend in diezelfde week, had ik e-mail contact met een commissielid van de Christelijke Caravan Club. In de mail vertelde zij mij dat ze van plan zijn in september met ongeveer 100 caravans op Camping de Wijde Blick te verblijven. Dit zal voor ongeveer twee weken zijn, waarvan een week daadwerkelijk een kampweek is en de andere week is voor iedereen vrij. Het betreft allemaal de leeftijdscategorie 65 plus. In de kampweek willen ze graag dat de horeca van maandag t/m vrijdag een vast menu aanbiedt dat lekker, goedkoop en eenvoudig is. Daarnaast willen de 12 commissieleden iedere dag iets eten dat nog eenvoudiger is. Nu kwam bij mij direct al practice theory om de hoek kijken, want wat is lekker eten? Wat is goedkoop? En wat is eenvoudig? Naar mijn idee verschilt dat namelijk enorm per persoon en doelgroep. Ik heb ze uitgenodigd voor een gesprek om het een en ander op één lijn te krijgen. Hieruit bleek dat de bedoeling is om gewoon voor de gehele week een variërend dagmenu, twee gangen, vast te zetten, inclusief vaste prijs, zodat men zelf in die week kan kijken welke dagen ze wel komen eten en welke niet. De prijs maakt niet zo veel uit, als het maar niet boven de €20,- per persoon uit komt. Ik stelde voor om in ieder geval een keer Zeeuwse gekookte mosselen aan te bieden en dat vonden ze al een heel leuk idee. Dan de commissieleden die nog eenvoudiger willen eten. Mevrouw zei het gaat alleen om een hoofdgerecht en we hoeven echt niet van te voren te weten wat ze gaan eten, we eten wat de pot schaft. Bovendien gebruiken ze het
30 avondeten direct om nog eens te vergaderen, dus moet het niet te moeilijk zijn allemaal. Daarna
kwam ik nog even terug op de 100 caravans, waarbij ik er eigenlijk al automatisch vanuit ga dat er minimaal twee personen per caravan mee komen. Ze vertelde mij dat er ongeveer 10 caravans zullen zijn die maar één persoon bevatten en de rest zullen inderdaad twee personen zijn. - Situatie 6 (vrijdag 10 april)
Een stel van rond de eind vijftig kwam bij ons wat eten. Uiteindelijk na het bestuderen van de menukaart hadden ze deze wat aan de kant geschoven en keken ze een andere kant op, wat voor mij een teken was dat ze een keuze hadden gemaakt. Ik liep naar de tafel toe waar ik vroeg of ze inderdaad een keuze hadden gemaakt. Mevrouw vroeg ‘’hebben jullie niet gewoon saté op het menu staan?’’ Daar kan ik een heel lang antwoord van maken, maar ‘’nee mevrouw, dat hebben we niet’’ was op dat moment het meest eerlijk. Beetje teleurgesteld zei ze ‘’nou doe dan maar de schnitzel’’. Het was een beetje vragen naar de bekende weg wat mij betreft, want als de
bediening verder geen specials verteld en het staat niet op de kaart dan zal dat gerecht ook niet geserveerd worden. Ik vroeg nog of ik alvast wat breekbrood met smeersels kon laten komen om lekker mee te beginnen, maar er werd naar me gekeken alsof ik iets heel geks had voorgesteld en kreeg kortaf een ‘’nee’’ te horen. Gelukkig is alles uiteindelijk wel naar wens geweest.
- Situatie 7 (vrijdag 17 april)
Er kwam een stel, van rond de eind 40, binnen toen ik net het eten van een andere tafel aan het uitlopen. Ik liet weten dat ik ze had gezien en zei dat ik zo bij ze zou komen, ze hadden zelf al een tafel uitgezocht en waren al plaats aan het nemen. Het was een stel van begin vijftig die ik al vaker gezien meen te hebben, maar dan het jaar ervoor nog. Niet veel later loop ik naar ze toe met twee menukaarten, waarna ik wat te drinken voor ze verzorg. Ze bestellen twee
hoofdgerechten en ik vraag of ze eerst willen beginnen met wat brood met smeersels. Mevrouw knikte naar haar man en hij zei ‘’ja doe maar, goed verkocht’’. Ze waren nog rustig aan het eten van het brood toen meneer vroeg of de koe nog geslacht moest worden. Hij verwachtte blijkbaar dat het hoofdgerecht al zou komen terwijl het voorgerecht nog niet weg gehaald was. Ik gaf aan dat het hoofdgerecht er zo snel mogelijk aan zou komen. En dat kwam het ook, waarop ze tevreden hebben zitten eten.
- Situatie 8 (zaterdag 25 april)
Vrij laat, om 20:15 uur, kwam er nog een gezin met twee jonge kinderen binnen om wat te eten. Mijn collega gaf ze de kaart en meneer vroeg meteen wat zij zou nemen. Ze raadde de lamsracks aan, nam het drinken op en liep terug naar de bar. Ik maakte de drankjes klaar en bracht ze even later ook naar de tafel. Ik zag gesloten menukaarten dus vroeg of ze al een keuze hadden
gemaakt. Meneer bestelde inderdaad de lamsracks en vroeg of er nog een sausje bij zat. Ik gaf aan dat dat niet het geval was, maar dat deze wel los te bestellen zijn. Hij vroeg mij wat voor sausje ik erbij zou nemen, waarop ik de pepersaus aanraadde. De kinderen en mevrouw bestelden ook ieder hun eigen keuze. Toen ze het hoofdgerecht al even hadden, liep ik naar ze toe om te vragen of alles naar wens was. Woorden als ‘’uitstekend’’ en ‘’boven verwachting’’ kwamen mij tegemoet. Omdat het al zo laat was en de kinderen erg moe waren, vroegen ze de rekening al voordat ze echt klaar waren met eten. Ik raakte toen toch nog even in gesprek met ze. Mevrouw vertelde dat ze eigenlijk alleen van plan waren een pizza en een frietje te komen eten. Ze hadden namelijk de indruk dat de brasserie ook bij de snackbar hoorde en niet dat het apart van elkaar is. Totdat ze de menukaart zagen, wat dan natuurlijk nog niks over de kwaliteit zegt zei ze er nog bij. Maar ook dat was helemaal in orde. Ze gaven ons nog de tip om iets aan de zichtbaarheid te doen, dat het duidelijker is dat er naast de snackbar nog apart een brasserie zit, want zoiets moet niet in een hoekje gestopt worden.
- Situatie 9 (26 april)
31 ons vaak vertellen wat voor verhalen er over de camping gaan. Zo kon zij ons vertellen dat de
uitbaters van twee jaar geleden de zaak echt een slechte naam hebben gegeven. En dat mensen daar nog steeds huiverig voor zijn, zelfs na er duidelijk is gecommuniceerd dat er ondertussen al voor de tweede keer een nieuwe uitbater in zit. Zo zei ze ook dat ze van de een hoort dat ze liever salade zien bij hun hoofdgerechten en van de ander juist weer warme groentes. De meningen daarover wisselen dus heel erg.
- Situatie 10
Een tafel met vier volwassenen en twee kinderen kwamen eten en ze hadden al een menukaart. Ik vroeg of ze een keuze hadden kunnen maken, waarop een kind een vraag had voor me. Hij zei ‘’ik vind sliptong heel erg lekker, lust ik dan ook tongschar?’’. Ik zei dat hij dat dan ook zeker zou lusten. Waarop zijn moeder eenzelfde vraag stelde; ‘’ik lust graag biefstuk, lust ik dan ook de steak van de zijlende? We hebben een beetje moeite met wat de boer niet kent eet die niet’’.
32