De VONL professional als professionele
C. In paniek bellen met de
ervarings-deskundige
C. is een alleenstaande moeder van een peuter en zwanger van een tweede kind. Ze heeft haar relatie verbroken en is noodgedwongen ingetrokken bij haar broer, in een kleine woning zonder privacy. Haar inkomen is beperkt.
Ze heeft schulden, onder andere bij haar broer, de tandarts, de belasting-dienst, de Gemeentelijke Kredietbank Amsterdam, het Centraal Justitieel Incassobureau en de ziektekostenverzekering. Ze heeft veel lichamelijke klachten, is regelmatig ziek en voelt zich depressief. C. heeft het gevoel dat haar hele leven overhoop ligt. Ze heeft hulp nodig bij het oplossen van haar geldproblemen en het vinden van eigen woonruimte. Maar het allerliefst wil ze de banden met haar familie herstellen.
Geboden ondersteuning
In de 14 maanden die volgen, ondernemen VONL en C. veel acties. De veld-werker en C. nemen contact op met de klantmanager van de dienst Werk, Participatie en Inkomen en leggen de situatie uit. C. wordt voor een jaar niet opgeroepen of gecontroleerd. Dit geeft rust. Het vinden van passende huisvesting staat bovenaan de actielijst. C. heeft nauwelijks woonduur opge-bouwd. Ze onderzoeken allerlei mogelijkheden. Inwonen bij haar broer blijkt de minst slechte optie, hoewel de spanningen met hem soms flink oplopen.
Zijn toeslagen worden gekort doordat zij bij hem inwoont. Er komen steeds vaker deurwaarders en incassobureaus aan de deur. Ze komen met het Expertiseteam Wonen in contact, dat kan zorgen voor een woonindicatie.
C. heeft samen met de tandem een dag achter de computer gezeten om het uitgebreide aanvraagformulier in te vullen. Het expertiseteam bespreekt de aanvraag in afwezigheid van C. Dit is tegen de wens van de tandem dat vindt dat zij zelf haar verhaal moet kunnen doen. De commissieleden zien een groot risico op eerwraak en ook vrezen ze voor de veiligheid van haar kind. De tandem en C. zelf stellen dat dit helemaal niet aan de orde is. Het Expertis-eteam doet een dwingend beroep op VONL om een jeugdhulpspecialist van het Samen Doen team te betrekken. Het frustreert de veldwerker dat zij dit doen vanuit aannames, zonder met C. zelf te praten. De veldwerker weet in
14
een gesprek met deze specialist de zorgen weg te nemen. Het GGD-Vangnet team stelt een plek in de Maatschappelijke Opvang voor. Dit wil haar familie niet. Ze willen rust. Er is lange tijd gedoe geweest rond C. en de roddels in de omgeving hebben veel kwaad gedaan. De familie wil dat C. bij haar broer woont, zo is er een beetje controle. Een alternatief is een opvangplek voor jonge moeders, waar ze een eigen woonruimte kan krijgen. Dit wil ze in eerste instantie niet, maar ze meldt zich toch aan. Een jaar later staat ze nog steeds op de wachtlijst. C. is bang haar familie te vertellen over haar tweede zwangerschap. Ze vreest dat de relatie met haar ouders zal verslechteren.
Het tegenovergestelde gebeurt: ze krijgt veel steun.
In de vierde maand dreigt het CJIB haar te gijzelen vanwege haar schulden.
Haar familie weet dit te voorkomen door te betalen. Dan realiseert C. zich hoe serieus het is. Ze gaan met het CJIB om tafel zitten om tot een regeling te komen. Ze maken een schuldenoverzicht: schulden aan haar broer, de zorgverzekeraar, verkeersboetes, telefonie, hoge medische kosten. Het begin is gemaakt.
De oma van C. overlijdt, door wie ze grotendeels is opgevoed. Ze vertrekt naar haar familie in het buitenland. De tandem maakt zich zorgen, maar besluit haar te volgen in wat voor haar belangrijk is. Dat is in deze periode het herstellen van familiebanden. In de negende maand wordt haar uitkering weer stopge-zet. Na bemiddeling van VONL en een woningcontrole wordt de uitkering hervat. Na een zware bevalling wordt haar tweede dochter geboren. Er zijn grote medische zorgen rondom het kind. Het contact met de familie wordt beter en hechter. En mede hierdoor kan ook het contact met VONL verder worden opgebouwd. Door ziekte en herstel na de bevalling gaat dit stapje bij stapje. C. heeft nog altijd heel weinig geld vanwege beslagleggingen. C.
zorgt zelf voor betalingsregelingen. Wanneer haar jongste dochter erg ziek wordt, is er even minder contact met de tandem.
Na een jaar hervat WPI de controles. De nieuwe klantmanager is niet op de hoogte van de situatie van C.. De klantmanager weet C. niet te bereiken – ze logeert vaak bij haar ouders, door omstandigheden leest ze haar post niet - en zet haar uitkering weer stop. In paniek belt C. de ervaringsdeskundige, die meteen contact zoekt met WPI. Ze vertelt wel vier keer het hele verhaal van C., maar niemand luistert. Uiteindelijk belt de ervaringsdeskundige de oude klantmanager, met wie ze buiten kantooruren een goed en lang gesprek heeft.
De uitkering wordt hervat. Zonder de inzet van de ervaringsdeskundige was dit niet gelukt en had C. pas 6 tot 8 weken later weer inkomen gehad. Achteraf bezien is dit het keerpunt geweest. C. maakt meteen goede afspraken met WPI en werkt op alle manieren mee. Ook pakt ze de contacten met de schuldeisers
voortvarend op. C. kiest ervoor in budgetbeheer te gaan, nu ze begrijpt dat schuldeisers dan vaak mee willen werken. Er komt nog een akkefietje met WPI. Ze had zich voor een afspraak verslapen, omdat haar jongste weer flink ziek was. De ervaringsdeskundige regelt dat C. alsnog kan komen. Tijdens dit gesprek komt haar woonsituatie ter sprake en de klantmanager stelt voor te onderzoeken of C. via de gemeente in aanmerking komt voor een medische urgentie, vanwege de ziekte van haar jongste kind. De klantmanager zet zich enorm voor C in. De tandem is nu vooral bezig met het op orde krijgen van de administratie. Na ruim anderhalf jaar kan ook de schuldregeling starten.
Het resultaat?
Het was een hele zware periode waar C. inmiddels met een lach over kan vertellen. Ze ervaart meer rust, met name op het gebied van de schulden.
Ze is veel zelfstandiger geworden en weet nu haar problemen aan te pakken.
Ze heeft inmiddels een eigen huis. De voortgang op zoveel terreinen en met name het verbeterde contact met haar familie hebben een stevig fundament gelegd voor een verder herstel.