Globale vormschetsen van ontwerp

In het begin zijn er schetsen gemaakt van de verschillende vormen die de tas zou kunnen hebben. De

vormen zijn veelal variaties van elkaar die de globale vorm van de tas dienen aan te geven, waarbij nog

nauwelijks is gelet op compartimenten en afsluitingen ervan. Wel is er in de diversiteit van vormen te zien

dat er geprobeerd is bepaalde vormen meer af te ronden. Dit is niet verwonderlijk, omdat uit het ontwerp

van tassen is op te merken dat zulke afrondingen of ronde vormen vaak worden toegepast. Dankzij het

gebruik van flexibel vezelachtig materiaal is dit mogelijk.

Figuur 4.2: Volgende

groep ontwerpschetsen

van de globale vorm van

de tas.

Figuur 4.1: Eerste

ontwerpschetsen van

de globale vorm van

de tas.

De volgende stap die is gezet, is een keuze te maken uit deze vormen. Hierbij is er een begin gemaakt met

het maken van een keuze van de soort tas. Ontwerpen gebaseerd op een rugzak of een schoudertas zijn

hier naar voren gehaald, omdat deze draagwijzen ervoor zorgen dat de tas groter uitgevoerd kan worden.

Ze worden verder het meest geschikt geacht om zonnecellen mee te laten integreren en de benodigde

elektronicaonderdelen erin te plaatsen. Dit komt door de ruimte die ze hieraan beschikbaar kunnen maken.

Verder passen ze het beste bij de gekozen doelgroep, omdat dergelijke tassen het meest gebruikt worden

voor werk en studie.

Het ontwerp van een draagtas (oplossing 3 van het eerste ontwerpaspect uit tabel 4.1) is hierbij niet erg

geschikt, omdat deze tas meer gezien wordt als vrijetijdsartikel en door de wijze van dragen niet erg

geschikt is voor het vervoeren van veel spullen. Ze komen hierbij over als een lichte tas voor het vervoer

van weinig en vooral kleine spullen. Hierdoor zijn ze meestal klein opgezet, waardoor de beschikbare

ruimte voor het toevoegen van zonnecellen en elektronicaonderdelen niet voldoende zal zijn.

In de volgende schetsen zijn er ontwerpen geleverd van een mogelijke schoudertas of een rugzak. Bij het

maken van deze schetsen is er al een begin gemaakt met details als compartimenten en de toegepaste

afsluitingen. Ook is er rekening gehouden met de eis dat er zonnecellen erop geplaatst dienen te worden

door alvast ruimte vrij te houden hiervoor.

Figuur 4.4:

Ontwerpschetsen van

schoudertassen.

Figuur 4.3:

Ontwerpschetsen van

rugzakken.

Om zo goed mogelijk gebruik te kunnen maken van zonlicht, zou het handig zijn om de zonnecellen op

een schuin geordende oppervlak te plaatsen die naar boven gericht is. Met dit idee is er wel mee

geëxperimenteerd, maar de resultaten zijn iets teleurstellend. De tassen beginnen dan meer op te vallen

door de schuine vorm en lijken meer op grote uitsteeksels, die alleen dient om de zonnecellen zo efficiënt

te laten werken. De vorm creëert hiermee ook meer ruimte om spullen op te bergen, maar schuine

compartimenten zijn onhandig voor het plaatsen en opbergen van spullen.

Een andere mogelijkheid zou zijn om de zonnecellen op een horizontaal georiënteerde oppervlak te

plaatsen. Hier is niet verder meegewerkt, omdat dit idee niet erg praktisch is. Het horizontale oppervlak

dient hierbij groot gemaakt te worden, waardoor de tas er in de breedterichting gezien langwerpig wordt.

De hele verschijningsvorm van de tas zou hierbij ook gaan veranderen, terwijl er als eis gesteld is dat de

tas voor de gebruiker herkenbaar dient te zijn.

Om de verschijningsvorm van de tas (rugzak of schoudertas) herkenbaar te houden, zijn de zonnecellen op

een verticaal georiënteerde vlak geplaatst. In de schetsen zijn hierbij de zonnecellen nog niet erin

geschetst, omdat er in dit stadium nog niet met zekerheid is vast te stellen hoe de zonnecellen geplaatst

dienen te worden.

In de diverse schetsen van rugzakken en schoudertassen blijkt steeds een bepaalde symmetrie terug te

komen die van voren goed op te merken is. Symmetrie komt namelijk in het ontwerp van het uiterlijk van

de tassen vaak voor. Bij het ontwerp van een schoudertas is deze symmetrie uiteindelijk doorbroken door

de beschikbare ruimte voor de zonnecellen aan een kant te plaatsen, waarnaast ruimte is gecreëerd voor

een compartiment. Er is gekozen voor een doorbreking hiervan, omdat het interessant lijkt om de tas een

net iets andere verschijningsvorm te geven. Door de zonnecellen aan een kant te plaatsen, worden de

afmetingen niet beperkt door andere zaken die aan weerszijden van de zonnecellen komen.

4.2.2. Keuze van globaal ontwerp

Uiteindelijk is er gekozen om verder te gaan met een ontwerp van een schoudertas. De keus hiervoor is

gebaseerd op het idee dat een rugzak al een aantal keren is toegepast om zonnecellen erop te integreren.

Een schoudertas daarentegen is een meer gewaagder ontwerp en is meer te vinden onder jongere mensen,

waaronder ook de opgestelde doelgroep valt. Deze tas kenmerkt zich verder door een soort uitstraling te

bieden van dat men het gebruikt voor school of werk en dan wordt er voornamelijk bedoeld met de groot

gevormde tassen. Ze zijn dankzij hun manier van dragen geschikt om snel opgepakt en neergezet te

worden, waarbij tijdens het dragen men eenvoudig bij de spullen terecht kan. Een rugzak echter kenmerkt

zich veelal met reizen door de meestal zware bepakking. Daarnaast is het hiermee niet erg eenvoudig om

spullen eruit te halen wanneer men onderweg is. Bovendien is er ook op gerekend dat de doelgroep

waarschijnlijk de tas gebruikt om een laptop mee te vervoeren en dit is niet verwonderlijk, omdat er

Figuur 4.5:

Uiteindelijke

vormschetsen van een

schoudertas en een

rugzak.

studerende en werkende mensen zijn die ze nodig hebben. Een schoudertas is hiervoor een goede

mogelijkheid om ze op te bergen, omdat ze hiervoor het meest worden toegepast.

Daarnaast is er bij het ontwerp van de schoudertas niet gebruik gemaakt van een dichtklappende flap,

zoals dat vaak voorkomt. Er is hier niet voor gekozen, omdat in dit geval de zonnecellen op de flap komen

te zitten, waaraan kabels vastzitten. Door het constant open en dicht klappen van de flap worden de kabels

bij het omklappunt steeds gebogen. Daarnaast wordt de flap hierbij telkens tegen de tas geklapt, waardoor

de zonnecellen beschadigd kunnen raken. In dit geval is de kans groter dat de zonnecellen en de kabels de

minimale levensduur van de tas van drie jaar niet zullen halen (geformuleerd als eis).

Voordat er verder is ingegaan op de details van het ontwerp, zijn er nog een aantal andere configuraties

bedacht en geschetst voor de schoudertas. Hierbij is er nagedacht over de plaatsing van de

compartimenten en de zonnecellen.

Deze ontwerpen gaven aan de ene kant veel ruimte aan de zonnecellen, waardoor de ruimte eromheen niet

efficiënt kon worden ingevuld voor compartimenten. Aan de andere kant zijn er vooral in de laatste

ontwerpen te merken dat de beschikbaar gestelde ruimte voor de zonnecellen niet voldoende is. Het idee

om zonnecellen aan weerszijden van of om een compartiment te plaatsen levert ook beperkingen op aan

de grootte van het compartiment.

Er is na deze schetssessie toch besloten om met het eerder opgestelde idee verder te gaan, omdat de

plaatsing van de zonnecellen aan een kant minder beperkingen oplevert voor de plaatsing en de grootte

van compartimenten ernaast. De globale vorm van de schoudertas staat nu vast en de uitwerking zal zich

verder richten op detaillering ervan.

In document Integratie van zonnecellen op een tas (pagina 40-44)