Een dominant karakter

Tijdens mijn interviews merk ik dat de meesteressen niet alleen dominant doen, maar dat dominantie deel uitmaakt van hun karakter. Bijvoorbeeld bij Marie, als ik haar vraag of ze zich kan voorstellen, antwoordt ze door te zeggen: “Ik ben Marie en ik ben dominant.” Ook Melissa geeft aan dat ze thuis “altijd de lakens uitdeelt”. Ilse vertelt dat ze als meesteres “niet anders dan thuis” is. Kirsten nuanceert dit idee wel, door aan te geven:

“Het is niet ook niet zo dat je thuis of bij de bakker ook de meesteres gaat uithangen. Je laat je dominantie zien of gelden, daar waar het ook gepermitteerd is. Je kan niet tegen de bakker zeggen: ‘Hee, ik ben meesteres, ik ben eerst!’”

Kortom; de geïnterviewde meesteressen hebben sowieso een dominant karakter, los van het feit dat ze dominant zijn op hun werk, en ze vertonen hun dominantie op manieren die ze gepast vinden. Deze dominantie uit zich niet alleen naar hun klanten, maar ook naar mij: ik heb tijdens mijn interviews meerdere malen het gevoel gehad ‘gedomineerd’ te worden. Het lijkt wel alsof de vrouwen hun eigen macht willen laten gelden door mijn machtspositie als onderzoeker te ondermijnen. Dit gebeurt op meerdere manieren, zowel subtiel – bijvoorbeeld door me twee uur lang heel doordringend aan te kijken – als nadrukkelijk – door me af te kappen en te zeggen dat ik niet goed geluisterd heb. Ook ‘grapt’ Elena dat als ik een foto van haar maak ik haar eerste vrouwelijke slavin wordt. Door één van de meesteressen wordt me zelfs gevraagd een contract te tekenen, een veelzeggende gebeurtenis, aangezien binnen BDSM-relaties contracten worden gebruikt om regels vast te stellen over de machtsverhouding tussen de dominante partij en de onderdanige partij.

De workshop ‘De Beginnende Domina’ bewijst echter dat deze dominantie niet aangeboren is, maar ook deels geleerd. “Je neemt, pakt en grijpt, want alles is van jou. De tijd, de ruimte, de aandacht, het volume, jouw sub.” Met deze twee zinnen opent Katinka de workshop, waaruit meteen blijkt wat het belangrijkste element is in het zijn van een domina: dominantie. In de cursus oefenen ik en tien andere vrouwen hoe we ons overwicht het beste kunnen laten gelden. Zo krijgen we verschillende houdingen aangeleerd, zowel zittend als staand. “Vrouwen zijn geneigd zichzelf klein te maken”, vertelt ze, “en dat is nou juist precies wat we niet moeten doen.” Katinka doet voor hoe we in een stoel kunnen gaan zitten, met onze armen rustend op de leuning en onze voeten stevig op de grond. “Door het innemen van ruimte, straal je macht uit. Deze plek is van jou, jij verdient het.” Vervolgens gaan we onze ‘fierce’ blik oefenen in de spiegel. Katinka laat op een sheet verschillende blikken zien, van de lieve, verleidelijke meesteres, tot de strenge, boze meesteres. We moeten een blik kiezen die bij ons past, en Katinka vraagt of iemand wil oefenen in de spiegel. De aanwezige dames draaien zich om en kijken me aan. Een geblondeerde vrouw met korte stekels en tatoeages wijst naar mij: “Ik denk dat zij dat wel goed kan!” Lichtelijk nerveus begin ik te lachen, en ik ga voor de spiegel staan. Ik zet mijn benen wijd uit elkaar, doe mijn handen in mijn zij en met

mijn kin omhoog kijk ik naar mezelf in de spiegel. En terwijl ik daar sta, voel ik iets veranderen in mezelf: van een stillig meisje tussen onbekende vrouwen, transformeer ik tot een krachtige vrouw die de wereld aan kan. Achter mij hoor ik de vrouwen joelen: “Wauw!” zegt iemand, “Daar ga je nog een hele hoop mannen gelukkig mee maken!” Hoe meer tijd er verstrijkt in deze workshop, hoe beter ik me voel. Gedurende de drie-en-een-half uur dat ik daar ben, merk ik dat ik steeds rechter op ga zitten en mijn blik steeds vuriger wordt. “Jouw lichaam is van goud”, zegt Katinka meerdere malen, en ik begin het zelf bijna te geloven.

Uit deze workshop blijkt dat het uitstralen van macht als heel belangrijk wordt beschouwd voor een domina. Hierbij gaat het er niet alleen om dat hetgene wat de domina

zegt krachtig overkomt, ze moet de macht ook belichamen. Macht gaat zodoende verder dan

simpelweg iemand anders commanderen: het zit in je hele lijf. In dit aspect zit meteen de keerzijde van dit beroep: deze belichaming van dominantie wordt van de meesteressen verwacht. Het relateert aan het feit dat meesteres-zijn emotionele arbeid is, waarbij het uitstralen van macht één van de veeleisende gevoelsregels is waaraan domina’s moeten voldoen. Het betreft deep acting: ze kunnen niet zomaar even onderuit zakken, maar ze moeten continu presteren. Hierdoor is het een heel zwaar beroep, wat veel energie kost, iets wat Katinka benadrukt als ze vertelt dat ze niet vaker dan drie dagen per week heeft gewerkt: “Ik merkte ook wel dat als je er echt je hart en ziel in legt, dan is drie dagen per week ook wel genoeg, anders word je echt heel erg moe. Je moet wel echt even bijkomen zeg maar.” Ik ervoer dit nadeel ook in de workshop: hoewel ik me daadwerkelijk krachtiger voelde, was het tegelijkertijd heel vermoeiend. Na verloop van tijd kreeg ik last van mijn schouders en mijn rug. Het voelde geforceerd om niet te mogen toegeven aan mijn lichamelijke pijntjes: ik moest continu mijn lichaam aangespannen houden om in de juiste positie te blijven. Het deed me denken aan mijn verleden als ballerina, waarbij het niet uitmaakt hoeveel pijn het doet, zolang het er maar mooi en geloofwaardig uitziet voor het publiek.