3-10-2017
Bewegen en Ontspannen De Korenaere, Bergen op Zoom
Er wordt koffie en thee gedronken beneden in een aparte ruimte. Hier staat de koffie en thee klaar en kunnen de deelnemers samen zitten. Na de activiteit komen ze langzamerhand binnen. Ik begroet hun en zij begroeten mij. Ze weten nog niet goed wat ik hier doe of wie ik ben. Ik ken de docent en we hadden even kort contact en hij gaf me het woord. Toen heb ik mezelf voorgesteld en uitgelegd wat ik eigenlijk bij hun kom doen.
Hierop reageren ze allemaal positief en zijn bereid om de vragenlijst in te vullen. Ik deel de
vragenlijsten uit en geef aan dat ze altijd aan mij vragen kunnen stellen. Iedereen gaat aan de slag. De vraag hoelang ze al aan de activiteit deelnemen zorgt voor een leuke onderlinge woordwisseling. Je hoort: Hoelang doen we dit eigenlijk al? Het is voor hen een soort vanzelfsprekendheid om iedere week te komen, waardoor ze al ‘redelijk’ lang deelnemen. Ook de vraag wat is uw geslacht wordt scherp opgemerkt. Ze geven aan dat ze genderneutraal missen in de antwoordmogelijkheden, de deelnemers zijn alert met het laatste nieuws. Hier reageer ik grappig op: Ik ben nog ouderwets, haha. De stellingen over de attitude zijn voor sommigen nog best lastig. Ze begrepen niet goed of ze het juist met de stelling eens of oneens zijn. Ik gaf aan als ze het leuk vinden om te bewegen ze het dan eens zijn. Van hieruit begrepen ze de stellingen beter en hoe ze moesten antwoorden. Bij de stelling of ze zich schuldig voelen als ze een week niet hebben gesport, reageerde ze verbaasd. Hoezo schuldig? Ik voel me niet schuldig, maar merk het wel aan mijn lichaam. Daarnaast gaf iemand anders aan: Ik beweeg naast deze activiteit, dan haal ik het wel in.
De vragen over de sociale invloed gaven de meeste reacties. Men begreep niet goed wat er precies met de directe omgeving werd bedoeld. Ik legde uit dat hiermee familie, partner of kinderen mee werd bedoeld. Men riep een beetje laks dat ze niet gesteund werden door hun omgeving. Ik reageerde daarop of niemand tegen ze zegt: “Ga je deze week weer lekker sporten of hoe gaat het met sporten?”. Maar dit werd door hen niet aangegeven. Of ze waarde hechten aan hun mening werd heel duidelijk. De meesten gaven aan dat ze doen wat ze zelf willen en niet naar anderen luisteren.
Ook bij de stellingen van eigen-effectiviteit werden sommigen uitspraken niet begrepen. Deze legde ik hetzelfde uit als over de attitude. “Moet u zich er toe zetten om te komen of gaat het vanzelf, zonder moeite?” Hierbij werd verder alles ingevuld.
Bij de belemmeringen merkte ik op dat verschillende mensen deze vraag open lieten. Toen gaf ik aan dat dit toekomstige belemmeringen zijn waardoor ze zouden stoppen met de activiteit. Alsnog gaven ze aan dat ze eigenlijk geen belemmeringen hebben. Ik kom elke week bewegen, daar komt niks tussen. Daarnaast: Ik stop pas met bewegen als ik echt niet meer kan. Hierdoor gaven mensen aan dat ze dan alleen lichamelijke problemen als een belemmering zien.
Tot slot wat uitspraken van de deelnemers: 1. Bewegen altijd aan te bevelen
3. Beweging van alle gewrichten, spieren, evenwicht en mentale oefening
4. De naamgeving van de activiteit veranderen, aantrekkelijker maken voor de doelgroep 5. Goede variatie en verdieping en een gezellige groep en leiding
9-10-2017 Tai Chi
De Wittenhorst, Halsteren
Er wordt koffie en thee gedronken in de kantine van de Wittenhorst. De beweegactiviteit wordt ergens anders gegeven, hierdoor komen ze na de les hier wat drinken. Hier kunnen de deelnemers koffie en thee halen aan de bar. Na de activiteit komen ze allemaal binnenlopen. Ik stond ze op te wachten en begroette ze. Ik kon de docent nog niet, dus ik stelde me eerst voor en vroeg of ze wist waarvoor ik kwam. Ze had mijn mail gelezen en gaf me het woord. Toen heb ik mezelf voorgesteld en uitgelegd wat ik bij hun kom doen.
Hierop reageert niet iedereen positief. Niet nog een vragenlijst hoor. De meesten zijn bereid om de vragenlijst in te vullen. Ik deel de vragenlijsten uit en geef aan dat ze altijd aan mij vragen kunnen stellen. Dit zijn wel veel pagina’s hoor. Hierop gaf ik aan dat ze alleen de antwoorden hoefden aan te kruisen. Iedereen gaat aan de slag. De vraag hoelang ze al aan de activiteit deelnemen zorgt hier ook voor een leuke onderlinge woordwisseling. Je hoort: Hoelang houdt ik het al vol met jullie, haha? Ook de vraag wat is uw geslacht wordt hier scherp opgemerkt. Ze geven aan dat ze genderneutraal missen in de antwoordmogelijkheden, de deelnemers zijn alert met het laatste nieuws. Hier reageer ik grappig op: Ik ben nog ouderwets, haha.
Hier waren twee personen die lichamelijk moeite hadden om de vragenlijst in te vullen. Ik ging bij hun zitten en we gingen samen de vragen af. Hierdoor kon ik niet goed de rest van de groep observeren, maar ik merkte dat het wel redelijk ging. Doordat ik eigenlijk mondeling de vragenlijst afging, werd het een gestructureerd interview. Hierdoor kan ik verschillende uitspraken van hen toepassen. Doordat ik alles mondeling kon uitleggen, ging het heel vlot. Bij de stelling over attitude gaf een persoon aan: Ja, ik vind bewegen zeker belangrijk! Ik weet dat het goed voor mij is. De andere gaf aan: Als ik bewegen niet leuk zou vinden, dan het ik het allang niet meer gedaan. Zo gaf de ene aan: Schuldig voelen?! Ben je gek. Maar de andere merkte toch op dat ze eigenlijk wel een soort schuld ervaart. Ja, als ik niet beweeg dan probeer ik dit eigenlijk wel te compenseren. Want je merkt het gelijk aan je lichaam.
De twee vrouwen gaven bij de sociale invloed aan dat het vooral zelf moeten doen. Ik doe het toch zelf?! Heb daar geen steun voor nodig. Hierbij legde ik voor de zekerheid wel uit wat er met de directe omgeving werd bedoeld. Ik legde uit dat hiermee familie, partner of kinderen mee werd bedoeld. Maar dit veranderde hun mening niet. Of ze waarde hechten aan hun mening werd heel duidelijk. De meesten gaven aan dat ze doen wat ze zelf willen en niet naar anderen luisteren. Ik doe wat ik leuk vind, ondanks wat mijn omgeving daar eventueel wat van zegt.
Ook bij de stellingen van eigen-effectiviteit werden sommigen uitspraken niet begrepen. Deze legde ik hetzelfde uit als over de attitude. “Moet u zich er toe zetten om te komen of gaat het vanzelf, zonder moeite?” Hierbij gaf een persoon aan: Deze vraag is niet op ons gericht, haha. Wij zijn gepensioneerd en hebben genoeg tijd.
Bij de belemmeringen gaf ik aan dat dit toekomstige belemmeringen zijn waardoor ze zouden stoppen met de activiteit. Alsnog gaven ze aan dat ze eigenlijk geen belemmeringen hebben. Ik heb helemaal geen belemmeringen, ik blijf zolang doorgaan als ik kan. Hierdoor gaven ze aan dat ze dan alleen lichamelijke problemen als een belemmering zien.
Ik was redelijk snel klaar en kon hierdoor nog wat opmerkingen van deelnemers opvangen: 1. Het is goed dat ik de activiteit onder begeleiding doe
2. Je beweegt en het is gezellig met de dames
3. Is goed vol te houden. Prettige manier van lesgeven
4. Begeleiding is goed, er wordt rekening gehouden met mijn beperking. Moet ik goed bewegen ivm mijn lymfeklieren die weg zijn.
5. Goed voor mensen met (lichte) beperkingen