Welke woorden komen in je op bij de term vrouwelijke identiteit?
- Ik vond dat bij het interview ook een van de moeilijkste vragen, omdat ik er helemaal niet zo mee bezig ben eigenlijk. - Ik denk meteen aan stereotypen. Dat je omdat je vrouw bent dat mensen met een bepaalde bril op naar je kijken en
bepaalde dingen van je verwachten waar je eigenlijk wel van af wil. Bijvoorbeeld het feit dat ik moeder ben dan denken mensen oh dan zal je wel heel erg comitted zijn aan je kinderen en niet aan je werk. Of, ja. Dat je soft bent, of dat je alleen maar over emoties kan schrijven.
- Ik heb ook wel, de ingenieur is ook een technisch blad, als ik op een bouwplaats kom dan kan je inderdaad gebruik maken van je charmes omdat je vrouw bent, en dan doe ik ook wel eens expres alsof ik het niet heel goed weet, zodat ik even kan checken of zij het wel goed kunnen uitleggen en dan kan je doorvragen met een wat slimmere vraag, maar zo gebruik ik het wel.
- Ja ik denk het wel. Het is meer dat je, of je het nou heel bewust gebruikt, meer dat je wat bewuster bent van het feit dat je een vrouw bent. En dat heb je inderdaad met die mannen, bij de krant waar ik werk, dat is ook ontzettend witte mannen bolwerk, maar ook wel op buitenlandreportages.
- In de politiek is het natuurlijk ook zo, dat is ook nog steeds een mannenwereld, en dan kun je af en toe ook wel een beetje je charmes in de strijd gooien. Dat er allemaal mannen omheen staan, in zo’n haag van journalisten (…)ik heb mijn voorwerk gedaan en ik weet er wel wat van af, maar het is soms wel handig dat zij het even goed uitleggen.
- Mannen gaan toch ook wel zo te werk, collega’s van mij houden zich ook wel heel erg de leek om de ander het te laten uitleggen.
- Ik kan me wel ook voorstellen dat als het gaat over interviewen, ik wil dan toch de geïnterviewde, dat die zich op de een of andere manier wel prettig voelt.
- Ik vind het juist belangrijk dat het schuurt, want dan krijg je vaak de mooie verhalen. - Ik ga wel op een charmante manier ga ik ze tegen de schenen schoppen ja. - Ik doe het niet eens charmant, ik schop gewoon.
- Ik merk het niet zozeer als journalist, maar wel als ondernemer. Wij zijn allemaal freelancers toch? Dan merk ik wel een groot verschil tussen mannen en vrouwen. Hebben jullie dat niet? Ik zit op een kantoor met twintig journalisten, ik merk dat de mannen allemaal beter kunnen onderhandelen bijvoorbeeld.
- Want wij hebben last van zo’n… dat je het door de mand valt syndroom … het imposter syndroom, ja dat. Dat je van tevoren al bedenkt oh ik zal toch afgewezen worden en dan al niet gaat pitchen, omdat je al van tevoren jezelf zit te beoordelen en denkt oh van ja, zij vinden dat vast niet goed. Terwijl mannen dat nooit zullen doen.
- Zij slikken een keer en wij doen er een hele avond over ofzo. Dat is het ook wel. En ik heb ook dat impostersyndroom
Word je er dagelijks mee geconfronteerd? - Bijna iedereen: Nee.
- Jawel. Ook omdat ik op dat bureau zit dat je van anderen hoort hoe anderen het doen of dat het …
- Ja ik zit soms te lang te wachten tot ik ontdekt wordt. Alsof je op straat ineens, oh ik moet jou hebben. Maar dan kun je wachten tot je een ons weegt.
Zijn human interest en ‘softe’ verhalen, een stereotype waar veel geïnterviewden last van hebben, wel onderdeel van de journalistiek? Hoe merk je dat in je eigen opdrachten?
- Het is een genre. Het is knap als je daarmee uit de voeten kan. En hard nieuws, dat is gewoon ander materiaal. Een andere tak van sport.
- Ik vind die twee niet echt met elkaar te vergelijken op dat punt. Ik bedoel ja, zo’n ding als lust en liefde dat is wel een dingetje dat typisch door vrouwen gelezen wordt maar dat maakt het niet per se minder ofzo.
- Ik herken het wel, als ik zelf stukken moet schrijven merk ik dat human interest verhalen, lust&liefde, ah dat is wel makkelijk. Daar haal ik mijn neus een beetje voor op. Dat ik dan trotser ben op mezelf, want ik noem mezelf wetenschapsjournalist, dat ik trotser ben als ik echt een meer inhoudelijk verhaal maak.
- Je hebt wel binnen de krant waar ik werk, echt een mannenkrant, maar daar wordt juist ook heel veel aandacht besteed aan als je interviews doet dat je het juist human interest, het persoonlijke verhaal van zo’n ondernemer. Hoe persoonlijker hoe beter ofzo. Ik vind het ook weer niet altijd heel erg te scheiden ofzo.
- Nee om het even uit de vrouwenbladen te halen, dat het niet zo gescheiden is van hard nieuws. Die human interest zeg maar.
- Dat zag ik bij dat ondernemersblad ook veel. Dat er veel hard nieuws is met dit gebeurt in de ondernemerswereld, maar het gene wat daar sowieso het meest gelezen wordt en wat ook interessante verhalen zijn, zijn juist ondernemers met dit is hoe ik mijn bedrijf heb opgebouwd, dit is hoe mijn bedrijf succesvol is geworden, dat is in principe human interest. Zeker voor ondernemers is het ontzettend waardevol, daar kun je zo tien lessen uittrekken.
- Ik ben meer op zoek naar een combinatie. Ik zie dat heel veel mannen in mijn collectief meer heel droog op de achtergrondinformatie gaan zitten. En dat ik er iets meer emotie in gooi ofzo. Die emotie is misschien wel, een van mijn
opdrachtgevers heeft dat ook een keer gezegd: als we emotie zoeken dan zoeken we jou. Dat zou je een stereotypering
kunnen noemen maar ik vind het niet zo erg.
- als ik het even naar de krant kijk, dan worden dat soort interviews toch wel heel veel door mannen geschreven ofzo. Dus niet dat ik word gevraagd om dat interview te doen omdat daar meer emotionele … en ook niet andere vrouwen volgens mij, de paar die we hebben.
Hoor je als vrouwelijke journalist bij een groep? - Iedereen: Nee.
74
- Het is best wel een gemengde branche. Het was misschien vroeger een mannenbolwerk, maar vrouwen worden nu ook goed vertegenwoordigd.
- Het is sowieso een persoonlijke match denk ik. Juist de vrouwen die bij ons redactie zitten (…)dan werk ik liever samen met mannen eerlijk gezegd.
- De grootste roddelkonten die ik ken waren de mannen hoor.
- Als je echt bij elkaar zit, man of vrouw, misschien dat dat nog scheelt. Als freelancer kom je elkaar natuurlijk facultatief tegen, maar als je op redacties zit … als je echt bij elkaar zit, dan ben je gewoon een aantal uur met elkaar bezig. En dan merk je weinig verschil of je nou met vrouwen of mannen zit.
- van mannelijke eindredacteuren, maar ik wil ook weer niet generaliseren, maar die geven gewoon veel relaxter feedback ofzo. En misschien vat ik dat weer persoonlijk op
- Ik vind het wel grappig dat er wel zo’n Vrouw&Media netwerk is (…)dat daar wel het nut van ingezien wordt. Terwijl je hier aan tafel nu zegt van tja…
- Toen bij een bijeenkomst zei Klaske die vond het toch de noodzaak om dat toch even toe te lichten en het verhaal klonk prima, maar als je dan achteraf dacht ik ook van, maar merken we dat dan nog? En volgens mij kwam ze met cijfers ofzo van de verdeling die dan wel logisch zijn. Maar persoonlijk ervaren, nee.
- Ik merk dat er over het algemeen meer vrouwen gecoacht wilden worden ook.
- Dat ook, vrouwen kopen ook meer zelfhulpboeken bijvoorbeeld, die zijn altijd op zoek om zichzelf te verbeteren. - Bij de gemiddelde NVJ bijeenkomst zijn ook meer vouwen dan mannen over het algemeen. Die maken er denk ik tijd voor,
die hebben de behoefte om bij elkaar te kruipen -
Is er sprake van een mannelijke norm in de journalistiek?
- Ik denk dat het met confrontatie te maken heeft. Net wat je zegt, als je bij elkaar op redactie krijg je meer last van die hiërarchie en de rollen die mensen hebben.
- Ik merkte op redacties meer haantjesgedrag ook van mannen. Dat die het bijvoorbeeld heel belangrijk vinden om op de voorpagina te staan ofzo.
- Ik ging dan de strijd aan. Argumenten geven waarom ik op de voorpagina moet staan.
- de norm is wel heel hard. Dat is gewoon niet, dat vind ik een heel onprettige manier van werken.
- Is dat mannelijk of vrouwelijk? Die hardheid is niet per se mannelijk, vrouwen kunnen ook echt snoeihard zijn. - Misschien ook omdat we met teveel zijn. Er zijn zoveel freelance journalisten.
- Dat heb ik ook echt zien veranderen. Vroeger maakte je een artikel dat werd geplaatst, nu is het inderdaad no cure no pay. - Tijdens mijn zwangerschapsverlof nog maar even geleden werd ook van mij verwacht dat ik nog eventjes een laatste hand
aan een stuk ging leggen.
- Ik vind het wel een uitzonderlijk verhaal hoor, wat jij zegt. Dit is echt de eerste keer dat een vrouw zo zakelijk onderhandelt. - Je schrijft voor de Persgroep en niet voor het Parool, dus als ze het binnen de Persgroep doorplaatsen. Stukken van mij die
zijn naar de Gelderlander gegaan, dat is Persgroep.
- Ik denk dat dat [de hardheid] er op dit moment gewoon bij hoort, puur omdat er veel te veel journalisten zijn die allemaal strijden voor een plekje.
- Als je de verhalen op die Facebookpagina leest, van die freelancers, dat is echt verschrikkelijk
- ik erger me ook ontzettend aan het niet antwoorden en je moet er gewoon tig keer achteraan en je moet uiteindelijk bellen, dat is gewoon niet leuk meer. Maar hun mailboxen puilen waarschijnlijk uit met pitches
- Volgens mij is ook de druk op redacties heel groot. Met name papier dan.
Moet je als vrouwelijke journalist harder werken dan als mannelijke journalist? - Het is allebei hard werken.
- Maar dat wij er misschien bang zijn om af te gaan dan mannen.
- Misschien omdat je als vrouw misschien nog meer in je hoofd hebt van ik moet harder werken dan mannen want ik moet me nog bewijzen of iets. Ik weet niet. Bij sommige vrouwen ervaar ik dat wel zo. Dat ligt wel aan het beroep
- Juist in meer mannelijke beroepen moet je jezelf bewijzen want ik ben een vrouw en dit is een mannenwereld. Dus dat je daardoor misschien harder werkt, maar ik denk dat uiteindelijk mannen en vrouwen even hard moeten werken om hun plek te bereiken. Misschien dat vrouwen het meer anders voelen.
- Ik merk dat ik gewoon drie mensen spreek voor een stuk waar mijn vriend die ook wetenschapsjournalist is, een iemand spreekt. Die daar dan prima mee wegkomt. Terwijl ik denk, huh, ja. Maar hij rekent heel erg van oh, ik krijg zoveel geld, dus ik daar kan ik zoveel tijd aan besteden, dus dat doe ik ook (…)Terwijl ik denk ja maar dat stuk wil ik wel goed hebben.
75