Pukjes droom
Dinah Kohnstamm
bron
Dinah Kohnstamm, Pukjes droom. Maas en Van Suchtelen, Amsterdam; Leipzig 1907
Zie voor verantwoording: http://www.dbnl.org/tekst/kohn006pukj01_01/colofon.php
© 2010 dbnl
Pukjes Droom.
Pukje lag in haar bedje en sliep. Zij was erg moe geweest, want zij had dien dag een groote reis gemaakt. Zij was heel ver weg geweest in een vreemd land, bij oma en opa en nu was zij weer thuis in haar eigen bedje, met hare poppen in de armpjes, in haar eigen kamertje, met al haar speelgoed en dien grappigen rand aan 't behangsel, met boomen en huisjes en heuvels. En nu droomde Pukje van al het vreemde dat ze had gezien, maar vooral van dat prachtige bosch, waar zij bloemetjes mocht plukken zoo veel ze maar wilde. En in eens zag ze een van die mooie anemonen voor haar bedje staan en die riep: ‘Pukje, wil je mee naar 't bosch toe gaan? er is van nacht groot feest. Al de bloemen mogen eens per jaar bij zonsopgang van hun vaste plaatsje afloopen en met elkaar spelen. Zou je het niet leuk vinden daar bij te zijn? Hier zijn je pantoffeltjes, je kunt wel in je nachtpon mee, want 't is buiten warm.’
Dinah Kohnstamm, Pukjes droom
t.o. 2
Dinah Kohnstamm, Pukjes droom
In een wip was Puk uit haar bedje, en hoe ze er gekomen was, dat wist ze niet, daar liep ze langs een weg vol met sneeuwklokjes en blauwe klokkebloemen, die hevig heen en weer schudden en een zacht geluid deden hooren.
‘Die luiden het feest in’, zei de anemoon.
Dinah Kohnstamm, Pukjes droom
t.o. 3
Dinah Kohnstamm, Pukjes droom
Op een open plek in 't bosch vonden ze een troepje vergeet-me-nieten, die vroolijk een rondedans deden; wat verder zat een oud boschviooltje met witten baard en vertelde vier klaverblaadjes een verhaal.
‘Pukje wil zeker wel dansen’, vroeg de anemoon?
Dinah Kohnstamm, Pukjes droom
t.o. 4
Dinah Kohnstamm, Pukjes droom
en daar kwam ook al een deftige narcis en begon met Pukje te huppelen, terwijl zijn broer op een soort van fluit, uit een narcissebloem gemaakt, een aardig deuntje speelde en moeder narcis met haar kleinsten jongen naar de vertooning kwam kijken.
Puk hield de groene bladen vast, die bij een bloem dienst doen voor armen en beenen. Hé, 't was wel leuk, maar ze werd er warm en dorstig van! Daar wist de anemoon wel raad op.
Dinah Kohnstamm, Pukjes droom
t.o. 5
Dinah Kohnstamm, Pukjes droom
Puk werd naar een groote paddestoel gebracht, ze klom er op, een andere, zoo'n mooie roode, met witte vlekjes, diende voor tafel en juffrouw klaproos kwam met een heerlijk kopje lelietjes van dalen, waar lekkere dauwdruppels in waren. 't Korenbloempje had op een waterlelieblaadje nog meer van die kopjes, want een klein meisje zooals Puk, kan heel wat meer drinken dan zelfs de allergrootste bloemen.
Maar nu was zij uitgerust en opgefrischt. ‘Ik zou wel willen spelen!’ riep ze.
Dinah Kohnstamm, Pukjes droom
t.o. 6
Dinah Kohnstamm, Pukjes droom
‘Goed!’ zei de anemoon, ‘leer jij ons dan een menschenspelletje.’ En nu vertelde Puk hun hoe ze thuis met papa en mama en oma ‘tusschen Keulen en Parijs ligt de weg naar Rome’ deed en ze riep ‘zoo zijn onze manieren’ en klapte in de handjes en al de bloemen deden mee. Zelfs het oude boschviooltje, dat al een beetje stijf was, kreeg zoo'n trek om mee te doen, omdat Pukje het zoo aardig voordeed en daar stonden ze nu allen in de bloemenhandjes te klappen, het sneeuwklokje, de narcis en al de anderen. Een heele bende klaverblaadjes kwam hard aanloopen, zij wilden zoo'n pretje niet verzuimen. Klavervier was ook van de partij! een heele eer, want die vertoont zich maar zelden. 't Was voor de bloemen zoo leuk zich eens flink te kunnen bewegen, ze moesten anders zoo heel rustig op één plekje blijven.
Dinah Kohnstamm, Pukjes droom
t.o. 7
Dinah Kohnstamm, Pukjes droom
‘Ik weet nog wel meer spelletjes’, riep Puk, die 't wel aardig vond, dat zij de bloemen iets kon leeren. ‘Ken jullie “kruip doop, sluip door?”. Neen, dat kenden ze ook al niet. Pukje maakte met de anemoon den boog en al gauw waren er een heel troepje gevangen.
Pukje had een heele staart. 't Oude viooltje, die was natuurlijk 't eerst gepakt, één van de vergeet-me-nietjes, een narcis en zelfs de deftige juffrouw klaproos. De vlugge klaverblaadjes glipten telkens onder de handen weg. Maar daar! juist toen ze zoo heerlijk aan 't spelen was, hoorde Puk weer de sneeuwklokjes en klokkebloemen luiden en in eens!
Dinah Kohnstamm, Pukjes droom
t.o. 8
Dinah Kohnstamm, Pukjes droom
daar waren al de bloemen verdwenen en Pukje stond alleen in 't bosch. ‘Anemoon!
narcis! juffrouw klaproos! Waar zijn jullie allemaal?’ Maar niemand antwoordde.
Toen werd Puk wel een beetje bang; ze was nog nooit alleen in een bosch geweest, maar ze begon toch niet te huilen, want dat deed ze haast nooit, zelfs niet als ze viel en zich pijn deed. Maar ze riep met een heel angstig stemmetje: ‘Mamma, mamma, kom bij Puk!’ en van die woorden werd Pukje... wakker, want ze had alles gedroomd en ze lag in haar eigen bedje en 't was moeder's stem die riep: ‘Heeft mijn kleintje lekker geslapen?’ en toen vertelde ze mamma dien grappigen droom.
Dinah Kohnstamm, Pukjes droom
t.o. 9
Dinah Kohnstamm, Pukjes droom
